Pełny tekst orzeczenia

WYROK ZAOCZNY

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 27 maja 2014 r.

Sąd Rejonowy w Wałbrzychu w II Wydziale Karnym w składzie:

Przewodniczący: S.S.R. Maciej R. Socha

Protokolant: Paulina Światłowska

po rozpoznaniu w dniu 27 maja 2014 r.

sprawy M. M.

urodz. (...)r. w W.

syna J. i E. z domu R.

oskarżonego o to, że :

w dniu 05 marca 2014 roku w W., woj. (...), trzymając nóż kuchenny w ręce groził pozbawieniem życia funkcjonariuszom Policji - starszemu posterunkowemu W. W., starszemu posterunkowemu P. K., starszemu sierżantowi S. P., w celu zmuszenia ich do zaniechania prawnej czynności służbowej, przy czym czynu tego dopuścił się w warunkach powrotu do przestępstwa będąc uprzednio skazanym wyrokiem łącznym Sądu Okręgowego w (...) o sygn. akt (...)z dnia 22.01.2008 r. za czyn z art. 280§2 kk i inne na karę trzech lat i dziewięciu miesięcy pozbawienia wolności, którą odbył w części w okresach od 16.06.2006 r. do 12.10.2007 r. oraz od 23.08.2008 r. do 22.09.2009 r.,

tj. o przestępstwo określone w art. 224§2 kk w zw. z art. 64§1 kk ;

I oskarżonego M. M. uznaje za winnego popełnienia zarzucanego mu czynu opisanego w części wstępnej wyroku, tj. popełnienia występku z art. 224§2 kk w zw. z art. 64§1 kk, i za czyn ten na podstawie art. 224§1 kk w zw. z art. 224§2 kk wymierza mu karę 2 (dwóch) lat pozbawienia wolności ;

II na podstawie art. 69§1 i 2 kk oraz art. 70§1 pkt 1 kk wykonanie kary pozbawienia wolności orzeczonej wobec oskarżonego M. M. warunkowo zawiesza tytułem próby na okres lat 4 (czterech), przy czym na podstawie art. 72§1 pkt 5 kk zobowiązuje oskarżonego do powstrzymania się od nadużywania alkoholu, zaś na podstawie art. 73§1 kk oddaje oskarżonego w okresie próby pod dozór kuratora sądowego ;

III na podstawie art. 63§1 kk na poczet kary pozbawienia wolności orzeczonej wobec oskarżonego M. M., na wypadek zarządzenia jej wykonania, zalicza okres jego zatrzymania od 6 do 8 marca 2014 r. ;

IV na podstawie art. 44§2 kk orzeka przepadek na rzecz Skarbu Państwa dowodu rzeczowego w postaci noża kuchennego ;

V zwalnia oskarżonego M. M. od zapłaty na rzecz Skarbu Państwa wydatków poniesionych przez Skarb Państwa od chwili wszczęcia postępowania, zaliczając je na rachunek Skarbu Państwa, oraz nie wymierza mu opłaty.

Sygnatura akt II K 372/2014

UZASADNIENIE

Na podstawie przeprowadzonego przewodu sądowego ustalono następujący stan faktyczny :

W dniu 5 marca 2014 roku oskarżony M. M. w towarzystwie swojej konkubiny A. K. przyjechał w odwiedziny do swojej matki E. M. do W.. W godzinach popołudniowych w mieszkaniu matki oskarżonego E. M. oraz jej męża F. M., znajdującym się przy ulicy (...), oskarżony M. M. oraz A. K. i E. M. wspólnie spożywali alkohol. Wówczas doszło do scysji pomiędzy oskarżonym M. M. a F. M.. F. M. wezwał na pomoc funkcjonariuszy Policji ; w godzinach wczesnowieczornych na miejsce przyjechali funkcjonariusze Policji W. W. oraz A. R. ; po przyjeździe funkcjonariuszy Policji E. M. stwierdziła, że oskarżony M. M. oraz A. K. są jej gośćmi i mają nocować w mieszkaniu, zaś oskarżony M. M. oraz F. M. w obecności funkcjonariuszy Policji doszli do porozumienia.

/Dowód: - zeznania świadka W. W. – k. 81, 11-12 ;

- zeznania świadka A. R. – k. 81-82, 13-14 ;

- zeznania świadka S. P. – k. 80-81, 6-7 ;

- zeznania świadka P. K. – k. 81, 9 ;

- zeznania świadka F. M. – k. 82, 15-16 ;

- częściowo wyjaśnienia oskarżonego M. M. – k. 26-28,

35-36 /.

W związku z tym, iż po zakończeniu pierwszej interwencji funkcjonariuszy Policji, oskarżony M. M. oraz A. K. i E. M. kontynuowali wspólną konsumpcję alkoholu i zachowywali się głośno, zaś oskarżony M. M. zachowywał się niespokojnie i wywoływał awanturę, to F. M. po godzinie 23:00 ponownie wezwał na pomoc funkcjonariuszy Policji. W między czasie F. M. źle się poczuł i korzystał z pomocy lekarskiej ( pod dom przyjechała karetka pogotowia ). Po wysłuchaniu F. M., funkcjonariusze Policji W. W. oraz A. R. telefonicznie poprosili o pomoc dodatkowych funkcjonariuszy Policji. Na miejsce interwencji przyjechali dodatkowo funkcjonariusze Policji S. P. oraz P. K.. Funkcjonariusze Policji W. W., A. R., S. P. oraz P. K. udali się do mieszkania przy ulicy (...). Po wejściu policjantów do mieszkania, zobaczyli oni rozgardiasz po libacji alkoholowej, zaś oskarżony M. M. leżał na podłodze w stanie upojenia alkoholowego. A. R. znajdowała się w jednym pomieszczeniu z F. M. oraz A. K. i E. M., zaś w drugim pomieszczeniu funkcjonariusze Policji W. W., S. P. oraz P. K. przystąpili do interwencji w stosunku do oskarżonego M. M.. Oskarżony M. M. po obudzeniu zachowywał się wulgarnie i agresywnie. Kiedy policjanci nakazali oskarżonemu M. M., ażeby wraz z konkubiną opuścił mieszkanie, to oskarżony wyciągnął z kieszeni nóż kuchenny i trzymając nóż kuchenny w ręce groził pozbawieniem życia funkcjonariuszom Policji - starszemu posterunkowemu W. W., starszemu posterunkowemu P. K., starszemu sierżantowi S. P., w celu zmuszenia ich do zaniechania prawnej czynności służbowej, mówiąc, iż „potnie ich, jak zabiorą jego lub jego A. na izbę”. Wówczas starszy posterunkowy W. W. użył wobec oskarżonego M. M. pałki służbowej i oskarżony został obezwładniony.

/Dowód: - zeznania świadka W. W. – k. 81, 11-12 ;

- zeznania świadka A. R. – k. 81-82, 13-14 ;

- zeznania świadka S. P. – k. 80-81, 6-7 ;

- zeznania świadka P. K. – k. 81, 9 ;

- zeznania świadka F. M. – k. 82, 15-16 ;

- częściowo wyjaśnienia oskarżonego M. M. – k. 26-28,

35-36 ;

- protokół badania trzeźwości – k. 3 /.

Oskarżony M. M. był uprzednio karany sądownie, w tym wyrokiem łącznym Sądu Okręgowego w (...) o sygn. akt (...)z dnia 22.01.2008 r. za czyn z art. 280§2 kk i inne na karę trzech lat i dziewięciu miesięcy pozbawienia wolności, którą odbył w części w okresach od 16.06.2006 r. do 12.10.2007 r. oraz od 23.08.2008 r. do 22.09.2009 r. O skarżony M. M. w miejscu zamieszkania posiada opinię pozytywną.

/Dowód: - dane o karalności oskarżonego M. M. – k. 29-31, 43-46 ;

- wywiad środowiskowy dotyczący oskarżonego M. M. – k.

69-71 /.

Oskarżony M. M. będąc słuchanym w postępowaniu przygotowawczym w dniu 7 marca 2014 roku ( po przedstawieniu mu zarzutu w ostatecznej formie ) przyznał się do popełnienia zarzucanego mu czynu. Oskarżony M. M. nie stawił się na rozprawę w dniu 27 maja 2014 roku i nie złożył wyjaśnień przed Sądem.

Ponadto Sąd Rejonowy w Wałbrzychu zważył, co następuje:

Oceniając zgromadzony w sprawie materiał dowodowy uznać należy, iż sprawstwo i wina oskarżonego M. M. w przedmiocie przypisanego mu czynu nie budzi jakichkolwiek wątpliwości.

Ustalenia stanu faktycznego Sąd poczynił w oparciu o zgromadzony materiał dowodowy, a w szczególności zeznania świadków W. W., A. R., S. P. oraz P. K.. Zeznania świadków W. W., A. R., S. P. oraz P. K. są logiczne, spójne, wzajemnie się potwierdzają i uzupełniają. Świadkowie W. W., A. R., S. P. oraz P. K. ograniczyli się do opisu obserwacji zachowania oskarżonego i wypowiedzianych przez niego słów. Z zeznań świadków W. W., A. R., S. P. oraz P. K. wynika nader jasno, iż kiedy policjanci nakazali oskarżonemu M. M., ażeby wraz z konkubiną opuścił mieszkanie, to oskarżony wyciągnął z kieszeni nóż kuchenny i trzymając nóż kuchenny w ręce groził pozbawieniem życia funkcjonariuszom Policji - starszemu posterunkowemu W. W., starszemu posterunkowemu P. K., starszemu sierżantowi S. P., w celu zmuszenia ich do zaniechania prawnej czynności służbowej, mówiąc, iż „potnie ich, jak zabiorą jego lub jego Anię na izbę”, natomiast nie atakował czynnie tychże funkcjonariuszy Policji. Brak jest jakichkolwiek logicznych podstaw do podważania wiarygodności zeznań świadków W. W., A. R., S. P. oraz P. K. ; wyżej przywołani świadkowie wszak przed krytycznym zdarzeniem oskarżonego M. M. nie znali, nie mieli jakichkolwiek powodów ażeby go bezpodstawnie obciążać, w czasie zdarzenia wykonywali normalne obowiązki służbowe i nie sposób wręcz podważać, ażeby reżyserowali całe zdarzenie i pomawiali oskarżonego, tym bardziej, iż świadkowie musieliby – hipotetycznie – intencjonalnie obciążyć oskarżonego. Świadkowie W. W., A. R., S. P. oraz P. K. po prostu opisali przebieg krytycznego zdarzenia, niczego nie dodając i nie ubarwiając. Oceniając zeznania wyżej przywołanych świadków wskazać należy, iż teza o bezprawnym obciążeniu oskarżonego została zdezawuowana z co najmniej dwóch powodów: po pierwsze – wskazać należy na nader konsekwentne zeznania świadków, które wzajemnie się potwierdzają i uzupełniają, są spójne co do zasady ; po drugie – nie do obrony jest teza, iż świadkowie ci nie mający żadnego powodu do obciążania oskarżonego ryzykowaliby odpowiedzialność karną poprzez konstruowanie intrygi przeciwko oskarżonemu, ku czemu nie mieli absolutnie żadnych powodów.

Potwierdzenie zeznań świadków W. W., A. R., S. P. oraz P. K. stanowią nadto zeznania świadka F. M., który opisał zachowanie oskarżonego krytycznego dnia, ale który nie widział najbardziej istotnej części zdarzenia, gdyż przebywał w innym pomieszczeniu.

Potwierdzenie stanu upojenia alkoholowego oskarżonego stanowi protokół badania trzeźwości oskarżonego M. M..

Potwierdzeniem i uzupełnieniem tej wersji zdarzeń są w końcu wyjaśnienia oskarżonego M. M., który w trakcie przesłuchania w dniu 7 marca 2014 roku potwierdził swoje sprawstwo oraz przebieg zdarzenia. Oskarżony M. M. nie stawił się natomiast na rozprawę w dniu 27 maja 2014 roku i nie złożył wyjaśnień przed Sądem.

Dokonując oceny przedstawionych powyżej dowodów należy stwierdzić, iż sprawstwo oskarżonego M. M. w zakresie przypisanego mu czynu nie budzi jakichkolwiek wątpliwości.

Oceniając zgromadzony w sprawie materiał dowodowy, uznać należy, iż oskarżony M. M. swoim zachowaniem wypełnił znamiona występku z 224§2 k.k., albowiem oskarżony w dniu 5 marca 2014 roku, trzymając nóż kuchenny w ręce groził pozbawieniem życia funkcjonariuszom Policji - starszemu posterunkowemu W. W., starszemu posterunkowemu P. K., starszemu sierżantowi S. P., w celu zmuszenia ich do zaniechania prawnej czynności służbowej. Kwalifikacja prawna przyjęta przez Prokuratora jest prawidłowa. Oskarżony posługiwał się niebezpiecznym przedmiotem w postaci noża, ale go nie użył. Sąd rozpoznający przedmiotową sprawę w pełni aprobuje stanowisko wyrażone przez Sąd Apelacyjny w Lublinie w wyroku z dnia 10 marca 2010 r. ( sygn. akt II Aka 46/10 ), iż przepis art. 223 k.k. penalizuje jedynie czynną napaść na funkcjonariuszy Policji połączoną z użyciem, a nie z posługiwaniem się niebezpiecznym przedmiotem, zaś w przypadku posługiwania się nożem mamy do czynienia jedynie z kwalifikacją z art. z 224§2 k.k. Stąd też przyjęta przez Prokuratora kwalifikacja prawna jest prawidłowa.

Oskarżony M. M. dopuścił się przypisanego mu czynu w warunkach art. 64§1 kk ( tzw. recydywa podstawowa ), gdyż był uprzednio karany za umyślne przestępstwo podobne, odbył przeszło 6 miesięcy kary pozbawienia wolności, po czym popełnił kolejne umyślne przestępstwo podobne w ciągu 5 lat od zakończenia odbycia kary.

Czyn oskarżonego M. M. został popełniony umyślnie w zamiarze bezpośrednim, albowiem oskarżony chciał go popełnić.

Oskarżonemu M. M. w czasie popełnienia przypisanego mu czynu zabronionego należy przypisać winę ; okoliczności wyłączające zawinienie po stronie oskarżonego nie zachodzą.

Sąd wymierzył oskarżonemu M. M. za przypisany mu czyn karę 2 lat pozbawienia wolności. Wymierzając oskarżonemu M. M. stosownej wysokości karę pozbawienia wolności, Sąd wziął pod uwagę niebagatelny ładunek społecznej szkodliwości przestępstwa i znaczący stopień winy oskarżonego. W ocenie Sądu skierowanie swej agresji przeciwko funkcjonariuszom Policji, którzy dbają o bezpieczeństwo i wykonują swoje obowiązki służbowe, zasługuje na surowe potraktowanie. Wymierzając oskarżonemu karę za popełniony czyn, Sąd uwzględnił właściwości i warunki osobiste oskarżonego, w tym przede wszystkim – jako okoliczność jednoznacznie obciążającą - jego wcześniejszą karalność, która skutkowała działaniem w ramach recydywy podstawowej. Wymierzając oskarżonemu M. M. karę 2 lat pozbawienia wolności, Sąd baczył by była ona adekwatna do osobowości, właściwości i warunków osobistych oskarżonego, stopnia jego zawinienia oraz stopnia społecznej szkodliwości popełnionego czynu, przy czym Sąd miał na względzie wskazane wyżej okoliczności. Ponadto Sąd uwzględnił cele zapobiegawcze i wychowawcze, które orzeczona kara pozbawienia wolności ma osiągnąć w stosunku do oskarżonego, a także potrzeby w zakresie kształtowania świadomości prawnej społeczeństwa - mając na względzie przede wszystkim środowisko lokalne i rodzinne oskarżonego - aby zarówno sam oskarżony, jak i jego otoczenie zrozumieli, iż za popełnione przestępstwo sprawca musi ponieść karę.

Sąd warunkowo zawiesił wykonanie orzeczonej wobec oskarżonego M. M. kary 2 lat pozbawienia wolności, uznając, iż zastosowanie środka probacyjnego spełni swe wychowawczo – prewencyjne cele, będzie wystarczające dla osiągnięcia wobec sprawcy celów kary, a w szczególności zapobieżenia powrotowi do przestępstwa. Stosownie do dyspozycji art. 69 § 2 k.k., zawieszając wykonanie kary, Sąd wziął pod uwagę przede wszystkim postawę sprawcy, jego właściwości i warunki osobiste, dotychczasowy sposób życia oraz zachowanie się po popełnieniu przestępstwa. Szczególne znaczenie miała dla Sądu postawa oskarżonego M. M. po popełnieniu czynu, wykazana w wywiadzie kuratora sądowego ( k. 69-71 akt ). Oskarżony M. M. zamieszkuje wraz z konkubiną A. K. oraz szóstką małoletnich dzieci konkubiny z poprzedniego związku ; oskarżony M. M. pozytywnie odnajduje się w życiu rodzinnym, opiekuje się dziećmi, jego relacje rodzinne są prawidłowe, w miejscu zamieszkania nie miały miejsca interwencje Policji. Wskazane okoliczności przedstawiają oskarżonego w korzystnym świetle, jako osobę, która pomimo zaszłości kryminalnych prowadzi normalne życie, uczestniczy pozytywnie w życiu swojej rodziny. Nie może przekreślać pozytywnej prognozy kryminologicznej nawet uprzednia karalność oskarżonego, skutkująca przyjęciem recydywy podstawowej. Wszak nie kwestionując podstaw do przyjęcia recydywy, Sąd zauważa, iż oskarżony popełnił przedmiotowe przestępstwo blisko 5 lat od czasu opuszczenia zakładu karnego. Podkreślając pozytywną rolę oskarżonego w życiu jego rodziny, Sąd uznał, iż orzeczenie względem oskarżonego kary bezwzględnego pozbawienia wolności niczemu by nie służyło, zaś obecna postawa życiowa oskarżonego nakazuje wręcz dać mu szansę i warunkowo zawiesić wykonanie orzeczonej kary pozbawienia wolności na okres próby lat czterech. Ten długi okres próby, podczas której oskarżony będzie oddany pod dozór kuratora sądowego, pozwoli zweryfikować ostatecznie postawę oskarżonego wobec zasad przestrzegania porządku prawnego. Sąd stosując wobec oskarżonego M. M. dobrodziejstwo warunkowego zawieszenia wykonania kary pozbawienia wolności wyraża przekonanie, iż oskarżony będzie przestrzegał reguł porządku prawnego, w szczególności zaś nie popełni kolejnego przestępstwa. Dlatego też, należało uznać, iż wymierzona kara pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem jej wykonania, winna stanowić dla oskarżonego wystarczającą i dostateczną nauczkę oraz przestrogę na przyszłość, a zarazem będzie impulsem do przestrzegania prawa i zasad współżycia społecznego w przyszłości.

Nadto na podstawie art. 72§1 pkt 5 kk zobowiązano oskarżonego M. M. do powstrzymania się od nadużywania alkoholu, uznając, iż właśnie alkohol miał bardzo istotny wpływ na zachowanie oskarżonego w krytycznym momencie.

Na podstawie art. 63§1 kk na poczet kary pozbawienia wolności orzeczonej wobec oskarżonego M. M., na wypadek zarządzenia jej wykonania, zaliczono okres jego zatrzymania od 6 do 8 marca 2014 roku ( k. 4 akt ).

Na podstawie art. 44§2 kk orzeczono przepadek na rzecz Skarbu Państwa dowodu rzeczowego w postaci noża kuchennego.

Orzeczenie w części dotyczącej zwolnienia oskarżonego M. M. od zapłaty na rzecz Skarbu Państwa poniesionych przez Skarb Państwa od chwili wszczęcia postępowania wydatków oparto o przepis art. 624§1 k.p.k., natomiast w części dotyczącej nie wymierzenia opłaty – o przepis art. 17 ust. 1 ustawy z dnia 23 czerwca 1973 roku o opłatach w sprawach karnych. Rozstrzygając o kosztach sądowych, Sąd miał na uwadze aktualną sytuację życiową i materialną oskarżonego.