Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 19 listopada 2013 roku

Sąd Okręgowy w Koszalinie II Wydział Karny w składzie:

Przewodniczący: SSO Robert Mąka

Ławnicy : Wiesława Dobroń i Wiesława Maciaszek

Protokolant: sekr. sąd. Przemysław Paszkowski

przy udziale Prokuratora Prokuratury Okręgowej w Koszalinie Wojciecha Zawiślaka

po rozpoznaniu w dniach: 12 września 2013 roku, 13 września 2013 roku, 30 września 2013 roku i 14 listopada 2013 roku sprawy oskarżonych:

P. K. syna Z. i M. z domu H., urodzonego (...) w K.

G. K. syna W. i E. z domu D., urodzonego (...) w S.

oskarżonych o to, że:

I  w nocy z 02 / 03 czerwca 2012 r. w S. działając wspólnie i w porozumieniu, przy czym P. K. w ciągu 5 lat od odbycia co najmniej 6 miesięcy kary pozbawienia wolności orzeczonej wyrokami: Sądu Rejonowego w Szczecinku z dnia 19 listopada 2007 r. w sprawie VI K 688 / 07 za czyn z art. 158 § l kk w zw. z art. 57 a § l kk w wymiarze 10 miesięcy pozbawienia wolności, którą odbywał w okresie od 15 września 2007r. do 17 września 2007r. i od 03 września 2008r. do 23 marca 2009r. oraz wyrokiem Sądu Rejonowego w Szczecinku z dnia 19 lipca 2005r. w sprawie K 281/ 05 za czyn z art. 158 § l kk w wymiarze roku i 4 miesięcy pozbawienia wolności, którą odbywał w okresie od 20 czerwca 2010r. do 27 lipca 2011 r., okresy zaliczone na poczet kary od dnia 23 marca 2009r. do 13 maja 2009r. oraz od 14 lutego 2010r. do 19 marca 2010r., warunkowo zwolniony z odbywania kar w dniu 02 września 2011 r., poprzez odgięcie rękoma obitych metalową blachą drzwi wejściowych włamali się do pomieszczenia magazynowo - warsztatowego Zakładu (...) położonego przy ul. (...) w celu zaboru mienia, a następnie w trakcie wynoszenia przez P. D. z magazynu towarów w postaci narzędzi: H. T. 2E zestaw wiertarka i szlifierka kątowa o wartości 2100 zł., H. T. 6S dwa zestawy wiertarek - szlifierek kątowych o wartości łącznej 5700 zł., H. T. 70 młot do kłucia o wartości 6500 zł., H. dwa młoty do kłucia o wartości łącznej 10 200 zł., H. T. 6C dwie wiertarki o wartości łącznej 3600 zł., (...) 900 - PE L. - piła szablasta o wartości 1800 zł., dwóch zgrzewarek do rur PE o wartości łącznej 2200 zł., gwintownicy marki R. o wartości 4400 zł., dwóch palników do lutowania miedzi marki (...) o wartości 1600 zł., H. wkrętarka z dwoma akumulatorami o wartości 2600 zł., H. T. szlifierka kątowa o wartości 800 zł., powodując łączną szkodę w kwocie 41.500 zł. na rzecz P. C., G. K. i P. K. bez wiedzy P. D. użyli przemocy wobec dozorcy obiektu H. B. poprzez popchnięcie go i spowodowanie jego upadku na płyty betonowe, a następnie kopanie po głowie i tułowiu dopuszczając się jego pobicia, w następstwie czego H. B. doznał obrażeń ciała w postaci: stłuczeń Unijnych głowy z drobnymi ranami tłuczonymi i otarciami naskórka szczególnie rozległymi w prawej okolicy skroniowo-czołowej, a także w okolicy czołowej lewej, skroniowej lewej i potylicznej, krwiaka podtwardówkowego w prawej okolicy potylicznej, krwiaka podpajęczynówkowego ogniskowego w prawej okolicy skroniowo-ciemieniowej prawej, obrzęku mózgu z cechami wgłębienia, wylewu płynu krwistego do układu komorowego mózgu oraz licznych podbiegnięć krwawych na głowie, klatce piersiowej i kończynach skutkujących urazem głowy i mózgu prowadzącym do zaostrzenia przewlekłej niewydolności serca z nagłym zatrzymaniem krążenia i wstrząsem sercopochodnym co skutkowało zgonem H. B. po upływie kilku godzin na miejscu zdarzenia,

tj. w odniesieniu do P. K. o czyn przewidziany w art. 158§3 k.k. w zb. z art. 280§1 k.k. i art.279§1 k.k. w zw. z art. 64§1 k.k. przy zast. art.11§2 k.k.,

a w odniesieniu do G. K. o czyn przewidziany w art. 158§3 k.k. w zb. z art. 280§1 k.k. i art. 279§1 k.k. przy zast. art. 11§2 k.k.

1.uznaje oskarżonych P. K. i G. K. za winnych tego, że w nocy z 2 na 3 czerwca 2012r. w S., działając wspólnie i w porozumieniu oraz z ustaloną osobą poprzez odgięcie rękoma obitych metalową blachą drzwi wejściowych włamali się do pomieszczenia magazynowo-warsztatowego Zakładu (...) położonego przy ul. (...) w S. w celu zaboru mienia a następnie w trakcie wynoszenia przez ustaloną osobę z magazynu towarów w postaci narzędzi, przewidując możliwość spowodowania ciężkiego uszczerbku na zdrowiu H. B. i godząc się na to, działając w sposób bezpośrednio zagrażający życiu pokrzywdzonego H. B. polegający na uderzeniu go pięścią w twarz przez oskarżonego G. K., wskutek czego pokrzywdzony upadł na płyty betonowe a następnie kopaniu pokrzywdzonego przez oskarżonych po głowie i tułowiu, spowodowali u pokrzywdzonego H. B. obrażenia ciała w postaci stłuczenia ściany przedniej klatki piersiowej po stronie prawej, stłuczenia ramienia prawego na jego powierzchni tylnej, zasinienia wewnętrznej powierzchni ramienia prawego, otarć kończyn dolnych oraz licznych urazów głowy, szczególnie rozległych w okolicy czołowo-skroniowej prawej z drobnymi ranami tłuczonymi i otarciem głębokim naskórka, stłuczenia twarzy w okolicy nosa z otarciem naskórka, zasinieniem obu okolic oczodołowych, stłuczenia lewej okolicy czołowej, skroniowej i potyliczno-ciemieniowej lewej a także obrażenia głowy śródczaszkowe pod postacią krwiaka podtwardówkowego w okolicy potylicznej, krwiaka podpajęczynówkowego w okolicy skroniowo-ciemieniowej prawej, obrzęku mózgu i krwawienia do układu komorowego mózgu, które to obrażenia skutkowały ciężkim uszczerbkiem na zdrowiu H. B. pod postacią choroby realnie zagrażającej życiu, w następstwie czego H. B. zmarł na miejscu zdarzenia, który to skutek oskarżeni mogli przewidzieć, i dokonali zaboru mienia w postaci narzędzi: H. T. 2E zestaw wiertarka i szlifierka kątowa o wartości 2100zł, H. T. 6S dwa zestawy wiertarek - szlifierek kątowych o wartości łącznej 5700zł, H. T. 70 młot do kucia o wartości 6500zł, H. dwa młoty do kucia o wartości łącznej 10200zł, H. T. 6C dwie wiertarki o wartości łącznej 3600zł, (...) 900-PE L. - piła szablasta o wartości 1800zł, dwóch zgrzewarek do rur PE o wartości łącznej 2200zł, gwintownicy marki R. o wartości 4400zł, dwóch palników do lutowania miedzi marki (...) o wartości 1600zł, H. wkrętarka z dwoma akumulatorami o wartości 2600zł, H. T. szlifierka kątowa o wartości 800zł, których łączna wartość wyniosła 41.500zł, czym działali na szkodę P. C., przy czym oskarżony P. K. przypisanego mu czynu dopuścił się będąc uprzednio skazanym wyrokami Sądu Rejonowego w Szczecinku: z dnia 19 lipca 2005r. w sprawie K 281/05 za czyn z art.158§1kk na karę roku i 4(czterech) miesięcy pozbawienia wolności, którą odbył w okresie od 23.03.2009r. do 13.05.2009r., od 14.02.2010r. do 19.03.2010r. i od 20.06.2010r. do 28.07.2011r.; z dnia 19 listopada 2007r. w sprawie VIK 688/07 za czyn z art.158§1kk w zw. z art.57a§1kk na karę roku pozbawienia wolności, którą odbył w okresie od 15.09.2007r. do 17.09.2007r. i od 3.09.2008r. do 23.03.2009r., z dnia 22 maja 2007r. w sprawie IIK 112/07 za czyn z art.288§1kk na karę 9(dziewięciu) miesięcy pozbawienia wolności, którą odbył w okresie od 28.07.2011r. do 28.04.2012r., tj. w odniesieniu do oskarżonego P. K. przestępstwa z art.280§2kk w zw. z art.156§1pkt2kk w zw. z art.156§3kk przy zastosowaniu art.11§2kk i w zw. z art.64§1kk natomiast w odniesieniu do oskarżonego G. K. przestępstwa z art.280§2kk w zw. z art.156§1pkt2kk w zw. z art.156§3kk przy zastosowaniu art.11§2kk i za to na podstawie art.280§2kk w zw. z art.11§3kk skazuje oskarżonego P. K. na karę 10(dziesięciu) lat pozbawienia wolności a G. K. na karę 9(dziewięciu) lat pozbawienia wolności,

2.na podstawie art.63§1kk na poczet orzeczonych wobec oskarżonych P. K. i G. K. kar pozbawienia wolności zalicza im okresy rzeczywistego pozbawienia wolności od 4 czerwca 2012r. do 19 listopada 2013r.,

3.na podstawie art.46§1kk zasądza od oskarżonych P. K. i G. K. na rzecz K. B. tytułem zadośćuczynienia za doznaną przez niego krzywdę z powodu śmierci brata H. B. kwoty po 15.000zł(piętnaście tysięcy złotych) od każdego z nich,

4.zasądza od oskarżonych P. K. i G. K. na rzecz oskarżyciela posiłkowego K. B. kwoty po 537,01zł(pięćset trzydzieści siedem złotych jeden grosz) tytułem zwrotu poniesionych przez niego wydatków,

5.zwalnia oskarżonych od kosztów sądowych w tym opłat.

IIK 38/13

UZASADNIENIE

W toku przewodu sądowego ustalono następujący stan faktyczny:

Oskarżony P. K. i P. D. pracowali w okresie od 22 maja do 1 czerwca 2012r., w firmie (...) i znali rozkład pomieszczeń magazynowo-warsztatowych mieszczących się przy ul. (...) w S., w których były przechowywane elektronarzędzia. Wiedzieli również, że posesja przy ul. (...) jest dozorowana przez stróża, który przebywa w jednym z pomieszczeń. Znali osoby dozorujące teren. Byli to J. D.- ojciec P. D. oraz H. B., którzy zmieniali się co noc. W nocy z 2 na 3 czerwca 2012r.- z soboty na niedzielę, dyżur miał H. B..

(wyjaśnienia oskarżonego P. K.- k.881-882, 885, 163-168, 899, 966, 273-276, 280-284, 287-288, 294, 429-431; wyjaśnienia P. D.- k.882, 348-351, 354-358, 362-364, 365-366, 367-368, 373-374; zeznania J. D.- k.900, 192-193)

Wieczorem w dniu 2 czerwca 2012r. P. K. i P. D. spotkali się z oskarżonym G. K.. Wspólnie spożywali alkohol. Mężczyźni ustalili, że dokonają włamania do pomieszczeń magazynowych należących do P. C. w celu kradzieży znajdujących się tam elektronarzędzi. Samochodem G. K. marki O. (...) koloru granatowego pojechali wszyscy trzej na działkę siostry P. D. i konkubiny P. A. D., skąd P. D. zabrał łom z zagiętym końcem, tzw. „łapkę” i młotek, którymi chciał się posłużyć do dokonania włamania.

(wyjaśnienia G. K.- k. 883-884, 885, 163-168, 899, 965, 415-417, 421-424, 427-428, 429-431, 434-435; P. K.- k.881-882, 885, 163-168, 899, 966, 273-276, 280-284, 287-288, 294, 429-431; P. D.- k.882, 348-351, 354-358, 362-364, 365-366, 367-368, 373-374)

Około godziny 24.00 G. K., P. K. i P. D. pojechali na ul. (...) w S. realizując podjęty wcześniej zamiar popełnienia przestępstwa na szkodę P. C.. Oskarżony (...) jak i pozostali sprawcy wiedział, że teren jest dozorowany przez stróża, którym tej nocy był H. B.. Mężczyźni byli przekonani, że dozorca będzie spał w pomieszczeniach stróżówki i nie mieli żadnego planu na wypadek gdyby H. B. wyszedł ze stróżówki w trakcie kradzieży elektronarzędzi. G. K. i P. K. obserwowali wyjście ze stróżówki stojąc na rogu budynku magazynowego(vide: zdjęcie nr 5- k.11 akt ) a w tym czasie P. D. odgiął od spodu drzwi magazynu i przez powstały otwór wszedł do środka(vide: zdjęcia nr 2,3,5- k.10-11 akt). Odnalazł walizki z elektronarzędziami i przygotował je do wyniesienia z magazynu.

(wyjaśnienia G. K.- k. 883-884, 885, 163-168, 899, 965, 415-417, 421-424, 427-428, 429-431, 434-435- w części; P. K.- k.881-882, 885, 163-168, 899, 966, 273-276, 280-284, 287-288, 294, 429-431; wyjaśnienia P. D.- k.882, 348-351, 354-358, 362-364, 365-366, 367-368, 373-374; protokoły oględzin miejsca zdarzenia- k.2-9, 19-23 wraz dokumentacją fotograficzną- k.10-18, 24-32)

W pewnym momencie zaczęły szczekać psy, które znajdowały się w „kojcu” w stróżówce i po chwili ze stróżówki wyszedł H. B. i idąc wzdłuż ściany budynku magazynu zbliżał się do rogu budynku za którym stali G. K. i P. K.. Zapaliła się wtedy lampa zamontowana na rogu budynku. Kiedy H. B. doszedł do rogu budynku i zaczął odwracać się w kierunku stojących za rogiem budynku mężczyzn, oskarżony G. K. podbiegł do niego i uderzył go pięścią w twarz. Pokrzywdzony upadł na płyty betonowe typu „jumbo” uderzając o nie prawą stroną głowy. Oskarżeni G. K. i P. K. zaczęli kopać leżącego na ziemi H. B. po całym ciele. Kopali go z dużą siłą po głowie i tułowiu. Pokrzywdzony H. B. próbował rękami osłonić głowę. Bezskutecznie. Co najmniej trzy razy został kopnięty przez sprawców z dużą siłą w głowę. Ciężko oddychał, „charczał”. Oskarżeni (...) i K. chwycili ofiarę za ręce i przeciągnęli do łazienki w pomieszczeniach stróżówki gdzie położyli pokrzywdzonego na plecach i tam go zostawili. Następnie pobiegli do P. D. i razem z nim przenieśli przygotowane przez niego walizki z narzędziami do samochodu G. K.. Zanim odjechali z miejsca przestępstwa P. K. poszedł do stróżówki zobaczyć czy H. B. żyje ponieważ z uwagi na sposób działania swój oraz G. K. bał się o jego życie. Pokrzywdzony H. B. oddychał i P. K. wrócił do (...) i D.. Mężczyźni odjechali. Pojechali na działkę przy ul. (...) w S. należącą do A. D.. Tam P. D. zorientował się, że na miejscu przestępstwa zostały łom(„łapka”) i młotek. Wrócili na ul. (...). Z samochodu wysiedli (...) i D., którzy pobiegli po pozostawione przedmioty. Zauważyli wówczas stojącego w drzwiach stróżówki mężczyznę, który posturą odpowiadał sylwetce H. B..

(wyjaśnienia oskarżonych G. K.- k. 883-884, 885, 163-168, 899, 965, 415-417, 421-424, 427-428, 429-431, 434-435- w części i P. K.- k.881-882, 885, 163-168, 899, 966, 273-276, 280-284, 287-288, 294, 429-431- w części, wyjaśnienia P. D.- k.882, 348-351, 354-358, 362-364, 365-366, 367-368, 373-374; protokoły oględzin miejsca zdarzenia- k.2-9, 19-23 wraz dokumentacją fotograficzną- k.10-18, 24-32; protokół oględzin i otwarcia zwłok H. B. wraz z opinią- k.68-74 sporządzony przez biegłego sądowego patomorfologa S. S. (1) wraz z dokumentacją fotograficzną- k.75-89 i opinie biegłego S. S. (1)- k.67, 248-249, 885-887)

Pokrzywdzony H. B. na skutek działania oskarżonych G. K. i P. K. doznał rozległych obrażeń ciała w postaci stłuczenia ściany przedniej klatki piersiowej po stronie prawej, stłuczenia ramienia prawego na jego powierzchni tylnej, zasinienia wewnętrznej powierzchni ramienia prawego, otarć kończyn dolnych oraz licznych urazów głowy, szczególnie rozległych w okolicy czołowo-skroniowej prawej z drobnymi ranami tłuczonymi i otarciem głębokim naskórka, stłuczenia twarzy w okolicy nosa z otarciem naskórka, zasinieniem obu okolic oczodołowych, stłuczenia lewej okolicy czołowej, skroniowej i potyliczno-ciemieniowej lewej. Obrażenia głowy pokrzywdzonego, które swoim postępowaniem spowodowali oskarżeni (...) i K. skutkowały obrażeniami śródczaszkowymi u H. B. pod postacią krwiaka podtwardówkowego w okolicy potylicznej, krwiaka podpajęczynówkowego w okolicy skroniowo-ciemieniowej prawej, obrzęku mózgu i krwawienia do układu komorowego mózgu, które stanowiły ciężki uszczerbek na zdrowiu pokrzywdzonego H. B. pod postacią choroby realnie zagrażającej życiu. Spowodowały one wzmożenie ciśnienia śródczaszkowego u ofiary co doprowadziło do zaburzeń czynności centralnych ośrodków krążeniowo-oddechowych, prowadzących do zaostrzenia przewlekłej niewydolności krążenia u pokrzywdzonego, z nagłym zatrzymaniem krążenia i wstrząsem sercopochodnym, w następstwie czego H. B. zmarł na miejscu zdarzenia- kilkadziesiąt minut do kilku godzin od doznania obrażeń głowy.

(protokół oględzin i otwarcia zwłok H. B. wraz z opinią- k.68-74 sporządzony przez biegłego sądowego patomorfologa S. S. (1) oraz z dokumentacją fotograficzną- k.75-89 i opinie biegłego S. S. (1)- k.67, 248-249, 885-887)

Oskarżeni G. K. i P. K. oraz P. D. dokonali kradzieży narzędzi: H. T. 2E zestaw wiertarka i szlifierka kątowa o wartości 2100zł, H. T. 6S dwa zestawy wiertarek - szlifierek kątowych o wartości łącznej 5700zł, H. T. 70 młot do kucia o wartości 6500zł, H. dwa młoty do kucia o wartości łącznej 10200zł, H. T. 6C dwie wiertarki o wartości łącznej 3600zł, (...) 900-PE L. - piła szablasta o wartości 1800zł, dwóch zgrzewarek do rur PE o wartości łącznej 2200zł, gwintownicy marki R. o wartości 4400zł, dwóch palników do lutowania miedzi marki (...) o wartości 1600zł, H.- wkrętarka z dwoma akumulatorami o wartości 2600zł, H. T. szlifierka kątowa o wartości 800zł. Łączna wartość zrabowanego przez w/w mężczyzn mienia to 41.500zł na szkodę P. C..

(wyjaśnienia oskarżonych G. K.- k. 883-884, 885, 163-168, 899, 965, 415-417, 421-424, 427-428, 429-431, 434-435; P. K.- k.881-882, 885, 163-168, 899, 966, 273-276, 280-284, 287-288, 294, 429-431; wyjaśnienia P. D.- k.882, 348-351, 354-358, 362-364, 365-366, 367-368, 373-374; zeznania P. C.- k.895-896, 170-171, 174-177, 179, 181-182; spis utraconych i odzyskanych narzędzi sporządzony przez pokrzywdzonego P. C.- k.184)

P. D. razem z oskarżonymi (...) i K. postanowili sprzedać skradzione przedmioty. W godzinach porannych, w dniu 3 czerwca 2012r. w/w mężczyźni sprzedali P. W. ze (...) młoty udarowe marki (...), wiertarkę udarową marki (...) oraz komplet do zgrzewania rur miedzianych i mosiężnych firmy (...), za łączną kwotę 2.400zł. Był z nimi wówczas R. O.. Pozostały sprzęt zamierzali sprzedać w S. i tam w tym celu pojechali. Nie udało im się to. Odzyskano większość skradzionych na szkodę P. C. elektronarzędzi, na łączną kwotę 37.300zł. Nie zdołano odzyskać mienia o łącznej wartości 4.200zł, tj. wkrętarki z dwoma akumulatorami marki (...) o wartości 2.600zł, jednego palnika do lutowania miedzi marki (...) o wartości 800zł oraz szlifierki kątowej marki (...) z zestawu TE 2E (w skład którego wchodziły wiertarka i szlifierka kątowa) o wartości 800zł.

(wyjaśnienia oskarżonych G. K.- k. 883-884, 885, 163-168, 899, 965, 415-417, 421-424, 427-428, 429-431, 434-435; P. K.- k.881-882, 885, 163-168, 899, 966, 273-276, 280-284, 287-288, 294, 429-431; wyjaśnienia P. D.- k.882, 348-351, 354-358, 362-364, 365-366, 367-368, 373-374; wyjaśnienia i zeznania P. W.- k.897-898, 202-204, 480-481 oraz R. O.- k.898-899, 365-366, 482-489; zeznania P. C.- k.895-896, 170-171, 174-177, 179, 181-182; protokół oględzin rzeczy- k.40-45 wraz z dokumentacją fotograficzną- k.46-50; pokwitowania- k.103-104; protokół przeszukania pomieszczeń u P. W.- k.148-153; spis utraconych i odzyskanych narzędzi sporządzony przez pokrzywdzonego P. C.- k.184)

Oskarżeni G. K. i P. K. byli wcześniej karani. P. K. przypisanego mu czynu dopuścił się będąc uprzednio skazanym wyrokami Sądu Rejonowego w Szczecinku: z dnia 19 lipca 2005r. w sprawie K 281/05 za czyn z art.158§1kk na karę roku i 4(czterech) miesięcy pozbawienia wolności, którą odbył w okresie od 23.03.2009r. do 13.05.2009r., od 14.02.2010r. do 19.03.2010r. i od 20.06.2010r. do 28.07.2011r.; z dnia 19 listopada 2007r. w sprawie VIK 688/07 za czyn z art.158§1kk w zw. z art.57a§1kk na karę roku pozbawienia wolności, którą odbył w okresie od 15.09.2007r. do 17.09.2007r. i od 3.09.2008r. do 23.03.2009r., z dnia 22 maja 2007r. w sprawie IIK 112/07 za czyn z art.288§1kk na karę 9(dziewięciu) miesięcy pozbawienia wolności, którą odbył w okresie od 28.07.2011r. do 28.04.2012r.

(karty karne wraz z odpisami wyroków dotyczące oskarżonego G. K.- k.409, 410-413a i P. K.- k.259-260, 262-263, 264-271)

Oskarżony G. K. (k.883-884, 885, 163-168, 899- odtworzenie nagrania z eksperymentu procesowego, 965, 415-417, 421-424, 427-428, 429-431, 434-435) w postępowaniu przygotowawczym przyznawał się do udziału we włamaniu do pomieszczeń należących do P. C., znajdujących się przy ul. (...) w S.. W składanych wówczas wyjaśnieniach powiedział, że był to pomysł P. K. i P. D., którzy chcieli zemścić się na P. C. za to, że ten ich zwolnił z pracy. Oskarżony pojechał swoim samochodem marki O. (...) koloru granatowego razem z P. K. i P. D. na ul. (...), w nocy z 2 na 3 czerwca 2012r. Zatrzymał samochód tuż za bramą posesji przy ul. (...). Jak wówczas wyjaśniał zgodnie z ustalonym podziałem ról miał czekać na pozostałych mężczyzn przy samochodzie, na tzw. „czatach” obserwując czy nikt nie nadchodzi i w przypadku gdyby kogoś zauważył miał dać znać gwizdając. Natomiast P. K. i P. D. poszli w głąb posesji, do magazynu (...) skąd chcieli ukraść narzędzia. G. K. przyznał, że wiedział, iż posesji pilnuje stróż, który według informacji P. D. nadużywał alkoholu i miał spać(k.416verte, k.422). Oskarżony G. K. w składanych w postępowaniu przygotowawczym wyjaśnieniach podkreślał, że przez cały czas był w pobliżu samochodu i dlatego nie widział samego włamania, i nie wiedział który z mężczyzn włamywał się do magazynu. Nie widział również stróża i kategorycznie twierdził, że nie brał udziału w jego pobiciu. Wyjaśnił oskarżony, że w pewnej chwili usłyszał szczekanie psów i przy samochodzie pojawili się P. K. z P. D., którzy mieli ze sobą skradzione elektronarzędzia. Pomagał ułożyć je w samochodzie. Dowiedział się później, że ogłuszyli oni stróża, który ich nakrył. Z relacji oskarżonego (...) wynika, że pojechali na działki przy ul. (...) w S. gdzie spędzili noc i rano w dniu 3 czerwca 2012r. podjęli działania mające na celu sprzedaż skradzionych elektronarzędzi. Był wówczas z nimi R. O.. Część narzędzi sprzedali w S. za kwotę 2.400zł a z resztą pojechali do S. z zamiarem ich sprzedaży. Oskarżony G. K. w toku postępowania sądowego(k.883-884, 885) przyznał się do włamania i pobicia ze skutkiem śmiertelnym H. B. natomiast nie przyznał się do zarzucanego mu rozboju. Po odczytaniu wyjaśnień jakie złożył w postępowaniu przygotowawczym i odtworzeniu przebiegu eksperymentu procesowego z jego udziałem, oskarżony (...) oświadczył, że nie są one prawdziwe w części dotyczącej udziału w pobiciu H. B. ponieważ jak stwierdził przed Sądem brał udział w pobiciu pokrzywdzonego razem z P. K.. G. K. wyjaśnił, że uderzył H. B. ręką w twarz a kiedy pokrzywdzony się przewracał złapał go i położył. Potem złapał go za twarz żeby nie krzyczał i kiedy pokrzywdzony leżał na plecach razem z P. K. go kopali. Oskarżony (...) jak wynika z jego relacji, z rozprawy, stał z lewej strony ofiary i kopał H. B. w okolice żeber. G. K. nie potrafił wyjaśnić dlaczego kopał pokrzywdzonego. Powiedział tylko, że był to impuls. Ofiara próbowała się bronić przed uderzeniami jak wyjaśnił wówczas oskarżony (...). Następnie po pobiciu H. B., razem z P. K. zaciągnęli ciało pokrzywdzonego do łazienki w stróżówce i tam zostawili po czym uciekli z miejsca przestępstwa. Oskarżony G. K. stwierdził przed Sądem, że wcześniej o tym nie mówił bo był w szoku kiedy dowiedział się o śmierci H. B.. Oświadczył, że żałuje tego co zrobili i dlatego postanowił się przyznać do pobicia ze skutkiem śmiertelnym pokrzywdzonego H. B..

Oskarżony P. K. (k.881-882, 885, 163-168, 899- odtworzenie nagrania z eksperymentu procesowego, 966, 273-276, 280-284, 287-288, 294, 429-431) przyznał się do stawianego mu zarzutu. Ze składanych przez niego w toku całego postępowania wyjaśnień wynika, że jadąc na ul. (...) w S. on oraz P. D. i G. K. wiedzieli, że jadą tam dokonać włamania do pomieszczeń należących do P. C. w celu kradzieży znajdujących się tam elektronarzędzi. Wcześniej pojechali na działkę przy ul. (...) skąd D. jak wynika z relacji oskarżonego zabrał łom, tzw. „łapkę”. Oskarżony K. wyjaśnił, że z P. D. w okresie od 22 maja do 1 czerwca 2012r. pracowali u P. C. i znali rozkład pomieszczeń magazynowo-warsztatowych mieszczących się przy ul. (...). Wiedzieli, że teren jest dozorowany, na zmianę przez J. D. i H. B. i że w nocy z 2 na 3 czerwca 2012r. kiedy postanowili dokonać przestępstwa na szkodę P. C. terenu pilnować będzie H. B., który nadużywał alkoholu i w związku z tym liczyli na to, że będzie spał. Według oskarżonego K. G. K. wiedział o stróżu kiedy dotarli na ul. (...). P. K. przyznał, że nie mieli żadnego planu gdyby H. B. nie spał i wyszedł ze stróżówki w trakcie dokonywania przez nich przestępstwa. Ustalono, jak wyjaśniał oskarżony K., że P. D. pójdzie podważyć drzwi do magazynu gdzie były narzędzia, a on z (...) mieli obserwować czy nie idzie H. B., który dozorował tej nocy ten teren. W tym celu P. K. razem z (...) podeszli do rogu budynku skąd obserwowali czy nie nadchodzi H. B. podczas gdy P. D. podszedł do środkowych drzwi magazynu, wygiął je od spodu i przez powstały otwór wszedł do pomieszczenia. Kiedy P. D. był w środku pomieszczenia jak wynika z relacji oskarżonego P. K., zaczęły szczekać psy i ze stróżówki wyszedł H. B.. Zapaliła się jednocześnie lampa na rogu budynku. Wówczas jak powiedział K., razem z (...) schowali się za róg budynku i pokrzywdzony B. ich nie zauważył. Szedł on wzdłuż budynku, doszedł do jego narożnika za którym ukrywali się oskarżeni i kiedy zaczął się odwracać w ich stronę, G. K. jak wynika z relacji P. K. pchnął lub też uderzył H. B. na tyle silnie, że ten upadł na płyty betonowe i leżał na prawym boku, głową do ziemi kiedy z G. K. podeszli do niego i zaczęli go kopać po całym ciele. Oskarżony P. K. nie potrafił podać powodów dla których kopali pokrzywdzonego. K. twierdził, że stał za plecami H. B. kiedy go kopał natomiast G. K. stał naprzeciwko niego, z przodu ofiary. Obaj kopnęli leżącego na ziemi pokrzywdzonego co najmniej po 10 razy. Opowiadając o biciu H. B. oskarżony P. K. w swoich pierwszych wyjaśnieniach(k.273-276) podał, że on kopał ofiarę w plecy a (...) w brzuch i twarz. Stwierdził, że każdy z nich mógł go wówczas kopnąć też w głowę. W kolejnych wyjaśnieniach złożonych w postępowaniu przygotowawczym(k.280-284) stwierdził, że G. K. kopał ofiarę z przodu, w brzuch a on sam kopał w plecy H. B., od pasa do łopatek. Powiedział wówczas stanowczo, że nie kopał pokrzywdzonego w głowę, nie był natomiast pewien czy oskarżony (...) nie kopał w głowę H. B. ponieważ nie wykluczał, że kopał on ofiarę w głowę. Podczas eksperymentu procesowego(k.163-168, 899) oskarżony K. powiedział, że nie widział aby stróż był kopany w głowę a on sam kopał go w tułów. Z kolei przed Sądem opowiadając o tym fragmencie zdarzenia z nocy z 2 na 3 czerwca 2012r. P. K. podał(k.881), że H. B. leżąc ruszał rękami próbując zasłonić głowę, co oznacza jak powiedział oskarżony, że ktoś musiał go kopać w głowę, przy czym nie wiedział czy to on czy też G. K. kopał pokrzywdzonego B. w głowę. Stwierdził, że nie wie czy kopiąc ofiarę trafiał tylko w plecy H. B. czy też i w jego głowę. Pokrzywdzony jak wynika z wyjaśnień oskarżonego K. ciężko oddychał, charczał, kiedy go kopali razem z (...). Kopali ofiarę przez około pół minuty po czym oskarżeni chwycili H. B. za ręce i zaciągnęli do stróżówki, do łazienki gdzie go zostawili. Pokrzywdzony krwawił, cała jego twarz w okolicy ust była zakrwawiona jak mówił oskarżony K.. Poszli następnie do D., który będąc w środku magazynu podawał im walizki z narzędziami, które zanosili do samochodu (...). Kiedy kończyli ładować skradzione przedmioty P. K. jak wyjaśnił, poszedł do łazienki, w której zostawili H. B. ponieważ bał się, że nie żyje. Pokrzywdzony leżał na plecach, miał otwarte oczy, ciężko oddychał. P. K. wrócił do kolegów i razem odjechali z miejsca przestępstwa. Pojechali na działkę przy ul. (...) w S.. Wrócili po chwili na ul. (...) ponieważ P. D. zostawił tam łom, tzw. „łapkę” przy pomocy której włamywał się do magazynu. Oskarżony K. został wówczas w samochodzie i dowiedział się od (...) i D., że widzieli pokrzywdzonego stojącego przy stróżówce. Następnie wszyscy trzej wrócili na działkę przy ul. (...), na której byli do rana. Oskarżony P. K. podał, że część skradzionych narzędzi sprzedali P. W. ze S. a resztę zamierzali sprzedać w S. dokąd w tym celu pojechali. Nie udało się im to jednak.

Sąd zważył, co następuje:

Ustalenie dotyczące świadczenia pracy na rzecz P. C. przez P. K. i P. D. w okresie bezpośrednio poprzedzającym popełnienie przypisanego oskarżonym K. i (...) przestępstwa nie budzi wątpliwości. Podobnie jak stwierdzenie dotyczące wiedzy w/w osób co do rozkładu pomieszczeń znajdujących się na ul. (...) w S. i dozorowania obiektu przez J. D. i H. B.. Wynikają one wprost z wyjaśnień oskarżonego P. K. oraz wyjaśnień P. D.(osoby objętej tym samym aktem oskarżenia, co do której nastąpiło wyłączenie z uwagi na złożenie przez tego oskarżonego wniosku w trybie art.387kpk o wydanie wyroku skazującego- k.882, 348-351, 354-358, 362-364, 365-366, 367-368, 373-374). Zostały potwierdzone zeznaniami J. D.- ojca P.(k.900, 192-193), który był jedną z osób dozorujących pomieszczenia przy ul. (...). Również oskarżony G. K. w swoich wyjaśnieniach przyznał, że wiedział, iż P. K. i P. D. pracowali u P. C.. Wyjaśnienia oskarżonych P. K. i G. K. oraz zeznania J. D. a także wyjaśnienia P. D. we wskazanym wyżej zakresie Sąd uznał za wiarygodne ponieważ są spójne i uzupełniając się wzajemnie pozwoliły na dokonanie ustaleń w przedmiotowej sprawie. Jako niebudzące wątpliwości Sąd uznał również wyjaśnienia oskarżonych K. i (...) dotyczące okoliczności w jakich doszło do spotkania się oskarżonych i P. D. w dniu 2 czerwca 2012r. i tego jak spędzili razem czas a także twierdzenia oskarżonych dotyczące zabrania przez P. D. z działki siostry narzędzi, których zamierzał użyć D. do włamania się do magazynu należącego do P. C.. Nie budzi również wątpliwości ustalenie, że P. K. i G. K. oraz P. D. jadąc na ul. (...) w S. wiedzieli, że jadą tam dokonać przestępstwa- zamierzali włamać się do pomieszczeń należących do P. C. w celu dokonania kradzieży znajdujących się tam narzędzi. Wszyscy trzej wiedzieli, że tej nocy, z 2 na 3 czerwca 2012r. teren będzie dozorowany przez stróża, który jak założyli będzie spał w stróżówce. P. K. i P. D. wiedzieli, że tej nocy jako stróż będzie tam H. B., którego znali z okresu kiedy pracowali u P. C.. Wiedzieli, że nadużywa on alkoholu i stąd ich założenie, że będzie w nocy spał i nie przeszkodzi im w popełnieniu przestępstwa. Mężczyźni nie mieli żadnego planu na wypadek gdyby jednak stróż wyszedł ze swojego pomieszczenia w trakcie dokonywania przez nich przestępstwa. Sprawcy ustalili, że P. D. włamie się do magazynu i przygotuje narzędzia do kradzieży natomiast oskarżeni K. i (...) mieli w tym czasie obserwować pomieszczenie stróża a następnie pomóc D. przenieść skradzione narzędzia do samochodu G. K., którym przyjechali na miejsce przestępstwa. Sąd uznał wyjaśnienia oskarżonych K. i (...) we wskazanym powyżej zakresie za wiarygodne ponieważ są logiczne i wzajemnie się uzupełniają pozwalając na dokonanie kategorycznych ustaleń w sprawie. Przy czym trzeba podkreślić, że oskarżony (...) dopiero w toku postępowania sądowego przyznał, że razem z P. D. i P. K. wszedł na teren posesji przy ul. (...) w S. i obserwował z K. pomieszczenie stróżówki w czasie kiedy D. włamywał się do magazynu, i za wiarygodne co do tego ustalenia Sąd uznał wyjaśnienia G. K. z postępowania sądowego jako zgodne z konsekwentnymi w tej części wyjaśnieniami oskarżonego P. K. a także wyjaśnieniami P. D.. Tym samym za niewiarygodne Sąd uznał twierdzenia oskarżonego (...) z postępowania przygotowawczego, w których zaprzeczał żeby znalazł się przy budynku magazynu do którego włamywał się P. D. podnosząc, że tylko K. i D. po wyjściu z jego samochodu poszli w głąb posesji przy ul. (...) w S. a on został przy samochodzie obserwując czy nikt nie nadchodzi. Oskarżony (...) w ten sposób realizował przyjętą wówczas przez siebie linię obrony, co podkreślił przed Sądem, zgodnie z którą nie mógł kopać pokrzywdzonego H. B. ponieważ znajdował się przy samochodzie a nie przy budynku gdzie doszło do zaatakowania stróża. Natomiast co do pozostałych ustalonych przez Sąd okoliczności wymienionych powyżej, oskarżony G. K. był konsekwentny i w toku całego postępowania w sprawie składał wyjaśnienia zgodne z twierdzeniami pozostałych sprawców kradzieży narzędzi na szkodę P. C., tj. oskarżonego P. K. oraz P. D., dlatego też były one podstawą ustaleń w sprawie. Oskarżony G. K. w swoich wyjaśnieniach z postępowania przygotowawczego (k.416verte, 422) przyznał, że wiedział, iż posesji pilnuje stróż, który według informacji P. D. nadużywał alkoholu i miał spać. Stwierdzenie oskarżonego (...) w tym zakresie jest zbieżne z wyjaśnieniami P. K. i P. D. i dlatego było podstawą ustalenia Sądu w tym zakresie.

W ocenie Sądu wyjaśnienia oskarżonych K. i (...) złożone w postępowaniu jurysdykcyjnym zasługują na uwzględnienie również w części, w której wskazywali, że przystępując do dokonania przestępstwa kradzieży narzędzi na szkodę P. C. zgodnie z wcześniej poczynionymi ustaleniami do pomieszczenia magazynowego włamywał się P. D. natomiast oskarżeni stanęli na rogu budynku skąd obserwowali drzwi stróżówki. Wyjaśnili zgodnie, że kiedy D. przebywał już w środku pomieszczenia magazynowego po odgięciu blachy zabezpieczającej drzwi i przygotowywał narzędzia do wyniesienia, ze stróżówki wyszedł H. B. i zaczął iść wzdłuż budynku w ich kierunku. Ukryli się wówczas za rogiem budynku i kiedy pokrzywdzony zaczął się odwracać w ich stronę został uderzony przez G. K. i kiedy leżał obaj oskarżeni jak wynika z ich wyjaśnień go kopali a następnie przeciągnęli go do łazienki znajdującej się w pomieszczeniu stróżówki. Potem jak wyjaśnili zgodnie przed Sądem pomagali P. D. przenieść skradzione narzędzia do samochodu G. K., którym odjechali z miejsca przestępstwa i pojechali na działkę należącą do siostry D.. Wrócili jeszcze tej nocy na ul. (...) kiedy P. D. zorientował się, że na miejscu zdarzenia zostawił narzędzia służące do usunięcia przeszkody w postaci drzwi magazynu. Wówczas to D. i (...), którzy podeszli do magazynu w drzwiach stróżówki zobaczyli mężczyznę posturą odpowiadającego H. B.. Oskarżeni G. K. i P. K. podkreślili, że P. D. o zaatakowaniu przez nich H. B. dowiedział się już po dokonaniu przestępstwa. Podkreślenia wymaga stwierdzenie, że Sąd dał wiarę wyjaśnieniom oskarżonego G. K. we wskazanym wyżej zakresie jakie ten złożył w postępowaniu sądowym kiedy to potwierdził, że uderzył pokrzywdzonego pięścią w twarz a kiedy ten leżał, kopał go. Wyjaśnienia oskarżonych K. i (...)(G. K. z postępowania sądowego) dotyczące opisanych powyżej okoliczności są zdaniem Sądu wiarygodne ponieważ sprawcy zbieżnie opisali przebieg zdarzeń. Ich wypowiedzi uzupełniają się pozwalając kategorycznie ustalić, że to właśnie oskarżony (...) pierwszy zaatakował H. B. a następnie już obaj oskarżeni kopali leżącego pokrzywdzonego a miało to miejsce wówczas kiedy ich wspólnik P. D. po pokonaniu przeszkody był w środku magazynu przygotowując narzędzia do wyniesienia. Niezmiernie przy tym istotny jest fakt, że opisane wyżej okoliczności mogły zostać ustalone jedynie w oparciu o osobowe źródła dowodowe i stąd doniosłość zbieżności wyjaśnień oskarżonych, w których nie ukrywali oni swojej odpowiedzialności za zaatakowanie stróża. P. D. potwierdził wyjaśnienia oskarżonych w tej części uwiarygodniając je. Również wyjaśnienia P. D. były podstawą czynionych przez Sąd ustaleń w opisanym powyżej zakresie ponieważ były logiczne, spójne i zgodne z twierdzeniami oskarżonych (...) i K. a ponadto zawierały informacje świadczące o odpowiedzialności D. za kradzież narzędzi na szkodę P. C.. Analizując opinię biegłego lekarza sądowego S. S. (1) stwierdzić należy, że nie można wykluczyć, iż G. K. i P. D. po powrocie na miejsce przestępstwa zobaczyli stojącego w drzwiach stróżówki mężczyznę, który posturą odpowiadał sylwetce H. B. albowiem z opinii biegłego wynika, że nawet jeżeli bezpośrednio po doznaniu obrażeń pokrzywdzony stracił przytomność to mógł ją po pewnym czasie (niemożliwym do ustalenia) odzyskać i wykonywać różne czynności, na przykład chodzić i tym samym mógł się przemieścić z łazienki gdzie go po zdarzeniu zostawiono, do drzwi stróżówki gdzie go zobaczyli (...) i D.. Powyższe stanowi kolejny argument za wiarygodnością twierdzeń oskarżonych oraz P. D., w omawianej części.

Sąd ustalił, że G. K. uderzył H. B. pięścią w twarz, po którym to uderzeniu pokrzywdzony upadł na płyty betonowe uderzając o nie prawą stroną głowy, kierując się treścią wyjaśnień P. K. oraz opinią biegłego lekarza sądowego S. S. (1). Nie budzi wątpliwości fakt, że oskarżony (...) uderzył pokrzywdzonego pięścią w twarz ponieważ przyznał to przed Sądem. Oskarżony K. konsekwentnie twierdził, że G. K. pierwszy zaatakował H. B., nie potrafił tylko kategorycznie powiedzieć czy pchnął czy też uderzył ofiarę. Podkreślał przy tym że było to na tyle silne, iż spowodowało upadek pokrzywdzonego prawą stroną ciała na płyty betonowe i uderzenie w nie głową. Sąd dokonując ustaleń w tym zakresie oparł się na twierdzeniach P. K. ponieważ znajdują potwierdzenie w opinii biegłego lekarza sądowego, z której wynika, że uraz w okolicy potylicznej- krwiak podtwardówkowy w okolicy potylicznej po stronie lewej, jaki ujawnił biegły podczas sekcji zwłok H. B., powstał w wyniku przeciwuderzenia i jego lokalizacja wskazuje, że do jego powstania przyczyniło się uderzenie w prawą okolicę czołowo-skroniową o przedmiot twardy, szorstki, płaski lub płasko-krawędziasty, do których można zaliczyć płyty betonowe typu „jumbo”. Uderzenie głową o podłoże musiało nastąpić z dużą siłą, w wyniku bezwładnego upadku, z pozycji stojącej jak podkreślił biegły S. S. (1)(k.885-887). Biegły tym samym wykluczył żeby zaatakowany stróż był podtrzymywany w chwili przewracania się na ziemię jak stwierdził przed Sądem oskarżony (...)(k.883-884). Wywód biegłego w tym zakresie jest jasny i logiczny oraz zgodny z wyjaśnieniami P. K., który podkreślał siłę z jaką działał G. K. atakując stróża i natychmiastowy jego upadek na podłoże. Wobec powyższego Sąd odrzucił wyjaśnienia oskarżonego (...), w tej ich części, w której twierdził, że kiedy po uderzeniu H. B. się przewracał on go złapał i położył, neutralizując upadek i jego skutki, jako nielogiczne i mające na celu zmniejszenie stopnia jego zawinienia. Sąd uznał te twierdzenia G. K. za nielogicznie w zestawieniu z jego późniejszym zachowaniem kiedy to kopał leżącego, nie mogącego się bronić mężczyznę. Zdaniem Sądu nie ulega wątpliwości, że obaj oskarżeni kopali leżącego pokrzywdzonego ponieważ sami to przyznali(oskarżony (...) dopiero w postępowaniu sądowym). Okoliczność ta nie budzi wątpliwości. Potwierdził to P. D., który dowiedział się o tym bezpośrednio po dokonaniu przestępstwa od oskarżonych. Zdaniem Sądu nie budzi również wątpliwości ustalenie, że obaj oskarżeni, tj. G. K. i P. K. kopali leżącego H. B. z dużą siłą po głowie i tułowiu. Wynika ono z analizy treści opinii sporządzonych przez biegłego lekarza sądowego S. S. (1)(k.67, 68-74 wraz z dokumentacją fotograficzną- k.75-89, 248-249, 885-887) oraz analizy wyjaśnień P. K. a także wyjaśnień P. D.. Z opinii S. S. (1) wynika, że oprócz opisanego wyżej urazu w okolicy potylicznej po stronie lewej, który był wynikiem upadku po uderzeniu w twarz, pozostałe stwierdzone przez biegłego obrażenia głowy powstały w wyniku kopania ofiary z dużą siłą nogami obutymi w obuwie średniej twardości, do którego należy zaliczyć obuwie sportowe jakie mieli w chwili czynu oskarżeni. Biegły podkreślił, że o sile ciosów wnioskował z rozległości obrażeń zewnętrznych doznanych przez ofiarę. Ujawnione przez biegłego obrażenia innych części ciała H. B. również w tym mechanizmie mogły powstać jak wynika z jego opinii. Nie ulega zatem wątpliwości, że pokrzywdzony H. B. był kopany przez sprawców po tułowiu i głowie jak wynika z analizy doznanych przez niego obrażeń i mechanizmu ich powstania, dokonanej przez biegłego S. S. (1). Na G. K. jako osobę, która kopała ofiarę w głowę wskazują wyjaśnienia P. D.(k.348-351, 354-358), z których wynika, że bezpośrednio po przestępstwie P. K. powiedział mu, że (...) kopał stróża po głowie. Również P. K. w swoich wyjaśnieniach podawał, że (...) kopnął B. w twarz(k.273-276). W ocenie Sądu zbieżność relacji D. i K. co do tego, że oskarżony (...) kopał po głowie H. B. uzasadnia przyjęcie, że tak faktycznie było. Wobec powyższego Sąd odmówił wiarygodności wyjaśnieniom oskarżonego (...), w których zaprzeczał on kopaniu pokrzywdzonego w głowę jako sprzecznym z uznanymi za wiarygodne wyjaśnieniami P. K. oraz P. D.. Osoby te zdaniem Sądu nie miały interesu w bezpodstawnym pomawianiu oskarżonego (...). Nie były w konflikcie z tym oskarżonym. Analiza wyjaśnień P. K. pozwoliła na ustalenie, że i on kopał pokrzywdzonego po głowie. Bał się powiedzieć o tym wprost mając świadomość konsekwencji takiego oświadczenia. Stąd jego wypowiedzi, w których przyznawał, że mógł trafić w głowę H. B.(k.881-882) żeby złagodzić negatywny wydźwięk takiego postępowania. To oskarżony K. zwrócił uwagę na fakt, że H. B. zasłaniał głowę rękami, przyznając, iż świadczy to o tym, że ciosy sprawców, tj. jego i G. K. były kierowane w głowę. Miał on świadomość brutalności zachowania swojego i (...), polegającego na kopaniu leżącej ofiary, w tym po głowie, na co wskazuje jego zachowanie na miejscu zdarzenia, kiedy to przed opuszczeniem ze skradzionymi narzędziami miejsca przestępstwa poszedł sprawdzić czy ofiara żyje. Sąd dał wiarę tej części wyjaśnień oskarżonego P. K., w której wskazywał na siebie i G. K. jako osoby, które uderzały w głowę pokrzywdzonego H. B. (k.273-276, 881). Natomiast Sąd odmówił wiarygodności wyjaśnieniom oskarżonego K., w których negował swój udział w kopaniu po głowie pokrzywdzonego jak również zaprzeczał żeby widział jak ofiarę kopał po głowie oskarżony (...), jako nielogicznym i mającym na celu zmniejszenie ich odpowiedzialności karnej za przestępstwo, którego się dopuścili. Pamiętać należy, że sprawcy znajdowali się bardzo blisko siebie, zwróceni do siebie twarzami, po obu stronach ciała ofiary. Nie jest zatem możliwe żeby nie widzieli co każdy z nich robi.

Wiarygodnie w ocenie Sądu P. K. wyjaśniał, że w trakcie kopania H. B. ciężko oddychał i „charczał” ponieważ był w tym zakresie konsekwentny. Informacje te świadczą o dużej sile z jaką działali sprawcy i odpowiadają ustaleniom biegłego z zakresu medycyny sądowej.

Sąd ustalił, że pokrzywdzony H. B. co najmniej trzy razy został kopnięty przez sprawców z dużą siłą w głowę kierując się treścią opinii biegłego lekarza sądowego S. S. (1), który stwierdził przed Sądem(k.885-887), że jeżeli chodzi o obrażenia głowy były one następstwem nie mniej niż czterech urazów, uwzględniając uraz w okolicy potylicznej po stronie lewej, który był skutkiem upadku po uderzeniu ofiary w twarz przez G. K., co oznacza, że trzy pozostałe urazy głowy H. B. były wynikiem kopania go po głowie z dużą siłą przez sprawców. Biegły podkreślił przy tym, że ciosów w głowę mogło być więcej ale ze względu na okoliczność, że urazy będące ich następstwem mogły się nałożyć, dokładne określenie ich liczby nie jest możliwe. Kierując się zasadą z art.5§2kpk Sąd przyjął ustalenie dla oskarżonych najkorzystniejsze. Biegły S. S. (1) przeprowadził sekcję zwłok zmarłego H. B., opisał ujawnione wówczas u ofiary obrażenia i wskazał mechanizm ich powstania oraz przyczynę zgonu pokrzywdzonego H. B.(k.67, 68-74 wraz z dokumentacją fotograficzną- k.75-89, 248-249, 885-887). Zwrócił szczególną uwagę na obrażenia głowy ponieważ rozległe obrażenia śródczaszkowe jakie stwierdził u pokrzywdzonego, tj. krwiak podtwardówkowy w okolicy potylicznej, krwiak podpajęczynówkowy w okolicy skroniowo-ciemieniowej prawej, obrzęk mózgu i krwawienie do układu komorowego mózgu, stanowiły ciężki uszczerbek na zdrowiu pokrzywdzonego H. B. pod postacią choroby realnie zagrażającej życiu w rozumieniu art.156§1pkt2kk ponieważ w ich wyniku doszło do wzmożenia ciśnienia śródczaszkowego pourazowego, które jest stanem bezpośredniego zagrożenia życia i bez natychmiastowej, specjalistycznej pomocy lekarskiej doznane obrażenia śródczaszkowe najprawdopodobniej, na granicy pewności doprowadziłyby do zgonu pokrzywdzonego w czasie do kilkunastu godzin od doznania urazu. W przedmiotowej sprawie, jak podkreślił biegły S., do śmierci H. B. doszło w czasie od kilkudziesięciu minut do kilku godzin od doznania opisanych wyżej urazów śródczaszkowych ze względu na ujawnioną przez biegłego u denata przewlekłą niewydolność serca. Przy czym jak podkreślił biegły S. S. (1) gdyby pokrzywdzony nie doznał rozległego urazu śródczaszkowego żyłby ponieważ zmiany w sercu nie stanowiły realnego zagrożenia jego życia albowiem nie były to zmiany ostre lecz przewlekłe. Dlatego też w ocenie biegłego nie ma żadnych wątpliwości, iż to obrażenia głowy(śródczaszkowe) jakich doznał H. B. w wyniku działań gwałtownych osoby lub osób trzecich bezpośrednio przyczyniły się do jego zgonu, były wyjściową przyczyną jego zgonu i zapoczątkowały ostry proces prowadzący do jego zgonu. Miały zatem bezpośredni związek przyczynowo-skutkowy ze zgonem H. B. ponieważ spowodowały wzmożenie ciśnienia śródczaszkowego u ofiary co doprowadziło do zaburzeń czynności centralnych ośrodków krążeniowo-oddechowych, prowadzących do zaostrzenia przewlekłej niewydolności krążenia u pokrzywdzonego, z nagłym zatrzymaniem krążenia i wstrząsem sercopochodnym, w następstwie czego H. B. zmarł na miejscu zdarzenia. Biegły z zakresu medycyny sądowej S. S. (1) wyjaśnił, że stwierdzenie jakie zawarł w opinii tymczasowej(k.67), iż obrażenia śródczaszkowe jakich doznał pokrzywdzony nie były bezwzględnie śmiertelne w opiniowanym przypadku oznacza jedynie, że nie skutkowały natychmiastowym zgonem i przy szybkiej, skutecznej, specjalistycznej pomocy lekarskiej istniałaby realna szansa uratowania jego życia. Natomiast bez takiej pomocy zgon bez wątpienia by nastąpił nawet gdyby zaatakowany był zdrowy i nie miał zmian w układzie krążenia. Podkreślił, że nie ulega wątpliwości, iż obrażenia śródczaszkowe jakie ujawnił podczas sekcji zwłok H. B. miały bezpośredni związek przyczynowo-skutkowy z jego śmiercią- doprowadziły do jego zgonu. Biegły S. S. (1) wyjaśnił, iż jego ocena siły użytej przez sprawców, że była ona duża, wynika z rozległości obrażeń zewnętrznych doznanych przez ofiarę. Przedstawił również powody dla których nie jest możliwe podanie dokładnej liczby ciosów zadanych ofierze, podkreślając, że urazów było co najmniej 4, w tym uraz powstały na skutek uderzenia przez G. K. pokrzywdzonego w twarz i jego upadku z dużą siłą na płyty betonowe. Opinie wydane w toku postępowania przez biegłego S. S. (1) są jasne i zupełne pozwalając odtworzyć mechanizm działania sprawców oraz poznać przyczynę śmierci H. B.. Zaprezentowane przez niego wywody są logiczne i świadczą o dużej wiedzy specjalistycznej biegłego i jego doświadczeniu. Dlatego też Sąd uwzględnił je zarówno co do treści jak i zawartych w nich wniosków. Przedstawione przez biegłego mechanizmy powstania ujawnionych przez niego u H. B. obrażeń odpowiadają wyjaśnieniom sprawców, którzy potwierdzili, że pokrzywdzony został uderzony w twarz a kiedy leżał był kopany. Również stwierdzenie biegłego, że sprawcy działali z dużą siłą i spowodowali ciężkie obrażenia ciała u pokrzywdzonego znajduje oparcie w zebranym, w sprawie materiale dowodowym, w szczególności w wyjaśnieniach P. K., który podał, że H. B. był w bardzo ciężkim stanie, że ciężko oddychał, „charczał” i oskarżony ten obawiał się o jego życie już wtedy na miejscu przestępstwa i zanim stamtąd uciekli sprawdził czy on żyje.

Zeznania i wyjaśnienia świadka P. W.(k.897-898, 202-204, 480-481) Sąd uznał za wiarygodne ponieważ są logiczne i zbieżne z treścią wyjaśnień oskarżonych oraz P. D. a także z zeznaniami i wyjaśnieniami R. O.. Pozwoliły one ustalić, że część narzędzi skradzionych P. C. została kupiona przez świadka za kwotę 2.400zł. Narzędzia te zdołano odzyskać(vide: protokół przeszukania pomieszczeń u P. W.- k.148-153).

Sąd dał wiarę również wyjaśnieniom i zeznaniom R. O.(k.898-899, 365-366, 482-489), którego oskarżeni i P. D. spotkali na działce na ul. (...) w S., należącej do siostry D., gdzie pojechali po dokonanym przestępstwie. Razem z tym świadkiem sprawcy kradzieży narzędzi pojechali do P. W., któremu sprzedali część narzędzi a następnie do S. gdzie zamierzali sprzedać resztę. Przedstawiane przez niego fakty są zbieżne z treścią wyjaśnień oskarżonych P. K. i G. K. oraz z wyjaśnieniami P. D., pozwalając ustalić co sprawcy robili po dokonanym przestępstwie i co zamierzali zrobić ze skradzionymi przedmiotami.

W tym miejscu należy podkreślić, że Sąd dał wiarę wyjaśnieniom oskarżonych K. i (...) a także wyjaśnieniom P. D. dotyczącym tego co robili po dokonaniu czynu będącego przedmiotem rozpoznania i rozstrzygnięcia w niniejszej sprawie, gdzie przebywali i jakie działania podjęli w celu sprzedaży skradzionych narzędzi ponieważ ich twierdzenia we wskazanym zakresie są spójne, ich wyjaśnienia się uzupełniają, pozwalając dokonać kategorycznych ustaleń a ponadto są one zgodne z uznanymi przez Sąd za wiarygodne wyjaśnieniami i zeznaniami P. W. i R. O..

Zdaniem Sądu zeznania P. C.(k.895-896, 170-171, 174-177, 179, 181-182), na szkodę którego dokonano kradzieży narzędzi zasługują na wiarę ponieważ w sposób spójny przedstawił on znane mu fakty dotyczące popełnionego na jego szkodę przestępstwa i opisał zrabowane mu mienie oraz jego wartość a także wartość mienia jakie zdołano odzyskać. Twierdzenia świadka w tym zakresie nie zostały zakwestionowane przez oskarżonych K. i (...) jak również przez P. D..

K. B. był przesłuchiwany w toku postępowania sądowego(k.993-994), w związku ze złożonym przez siebie wnioskiem o zasądzenie na jego rzecz zadośćuczynienia od oskarżonych za krzywdę jaką mu wyrządzili powodując śmierć jego brata H. B.. Ze złożonych przez niego zeznań wynika, że był w bardzo dobrych relacjach z bratem. Widywali się często. Ostatni raz pod koniec kwietnia 2012r. a więc niewiele ponad miesiąc przed śmiercią H. B.. Zmarły jak wynika z relacji świadka spędzał święta z jego rodziną. K. B. podał, że wiedział o kłopotach mieszkaniowych brata i z myślą o nim kupił mieszkanie niedaleko swojego miejsca zamieszkania. Świadek opisał również uczucia, które mu towarzyszyły w chwili kiedy dowiedział się o śmierci brata- zemdlał wówczas. Od tego czasu ma ogromne uczucie pustki i cierpi ból oraz rozpacz z powodu tej straty, śmierci brata w tak gwałtownych okolicznościach. Podkreślił, że kwota jakiej się domaga łącznie od oskarżonych tytułem zadośćuczynienia- 30.000zł, w jego ocenie jest kwotą symboliczną ponieważ straty spowodowanej zachowaniem oskarżonych- śmierci brata mu nie zrekompensuje. W ocenie Sądu świadek szczerze mówił o swoich uczuciach a także cierpieniach jakie były jego udziałem w związku z gwałtowną śmiercią brata. Nie ulega wątpliwości, że bardzo to przeżył i w dalszym ciągu ma poczucie olbrzymiej straty z powodu śmierci H. B. o czym świadczy fakt, że nawet zeznając na ten temat, wracając do zdarzeń sprzed niemal półtora roku, bardzo to przeżywał o czym świadczą emocje jakie temu towarzyszyły podczas przesłuchania przed Sądem, co znalazło odzwierciedlenie w treści protokołu(k.993). Natomiast co do zasadności roszczenia Sąd wypowie się na ten temat w dalszej części uzasadnienia.

W ocenie Sądu zeznania J. K., siostry H. B.(k.900, 194-196) są wiarygodne ponieważ są logiczne i spójne aczkolwiek z uwagi na ich treść nie były przydatne do dokonania ustaleń w niniejszej sprawie co do okoliczności przestępstwa popełnionego na szkodę H. B. i dlatego Sąd je pominął.

Zeznania A. C.(k.896-897, 185-186), który w dniu 3.06.2012r. około godziny 10.00 przyjechał na ul. (...) w S., do znajdującej się tam lecznicy weterynaryjnej gdzie pracował i ujawnił włamanie do pomieszczenia należącego do P. C., Sąd uznał za wiarygodne ponieważ były logiczne i konsekwentne. Nie były jednak przydatne do dokonania ustaleń co do okoliczności i przebiegu przestępstwa, które było przedmiotem rozpoznania i rozstrzygnięcia w niniejszym postępowaniu ponieważ świadek ten nie miał żadnej wiedzy na ten temat.

M. K.- matka oskarżonego P. K. skorzystała z prawa do odmowy złożenia zeznań i dlatego jej zeznania Sąd pominął(k.885).

W toku postępowania uzyskano opinię z zakresu genetyki(k.213-245), z której wynika, że profil DNA pokrzywdzonego H. B. stwierdzono w śladach zabezpieczonych od G. K.- z przodu prawej nogawki spodni, u dołu(ZM2- ślad nr 8- k.242 akt) oraz w śladach zabezpieczonych z odzieży P. K.- ze swetra, z przodu u dołu w połowie szerokości prawego rękawa(ZI3- ślad nr 3), z lewego buta, na powierzchni wierzchniej na wysokości śródstopia i na sznurowadle(ZK2). Z kolei nakładające się profile DNA H. B. i P. K. stwierdzono w dowodowych śladach biologicznych zabezpieczonych z odzieży P. K.- z tyłu prawej nogawki jego spodni, na wysokości uda przy szwie bocznym(ZJ1- ślad nr 1- k.244 akt) a nakładające się profile DNA H. B. i G. K. stwierdzono w dowodowych śladach krwi zabezpieczonych z odzieży G. K.: ze spodni: z wacika wymazówki(ZM3- ślad nr 8) dołączonej do spodni i z dołu lewej nogawki, z przodu i z tyłu oraz z przodu prawej nogawki(ZM4- ślad nr 8), z butów- z przodu prawego buta, na powierzchni wierzchniej, na wysokości śródstopia poniżej pierwszej pary dziurek, jak również na obu bokach, na tej samej wysokości(ZN2- ślad nr 7) i z wacika wymazówki z lewego buta(ZN4- ślad nr 7B). Opinia (...) Zakładu Medycyny Sądowej w S. sporządzona przez J. P. i Z. S. jest opinią jasną i zupełną. W sposób szczegółowy opisuje przebieg przeprowadzonych badań a wynikające z niej wnioski są logiczne i dlatego też Sąd uznał ją za wiarygodną zarówno co do treści jak i wynikających z niej wniosków. Wywody opinii mają potwierdzenie w treści wyjaśnień oskarżonego P. K. oraz wyjaśnień G. K. z postępowania sądowego, w których przyznał się on do uderzenia pięścią w twarz stróża i jego kopania oraz przeciągnięcia jego ciała razem z P. K. do łazienki w pomieszczeniach stróżówki. Wynika z nich jednoznacznie, iż obaj oskarżeni mieli kontakt z ciałem ofiary i stąd materiał genetyczny H. B. został naniesiony na ich odzież.

W toku postępowania zostały sporządzone przez biegłych psychiatrów M. N. i J. M. opinie sądowo-psychiatryczne dotyczące oskarżonych: P. K.(k.315-316) oraz G. K.(k.452-453). Wynika z nich, że oskarżeni nie są chorzy psychicznie ani upośledzeni umysłowo. W odniesieniu do oskarżonego P. K. biegłe stwierdziły, że jego funkcje intelektualne mieszczą się w dolnej granicy szeroko pojętej normy. U obu oskarżonych biegłe stwierdziły cechy osobowości dyssocjalnej oraz nadużywanie alkoholu, przy czym oskarżony K., zdaniem biegłych psychiatrów nadużywa alkoholu w sposób typowy dla uzależnienia, natomiast u oskarżonego (...) biegłe nie stwierdziły objawów uzależnienia od alkoholu. W ocenie biegłych psychiatrów M. N. i J. M. obaj oskarżeni w chwili czynu mieli ograniczoną zdolność rozpoznania jego znaczenia i pokierowania swoim postępowaniem ale nie w stopniu znacznym. Znajdowali się w stanie upojenia alkoholowego prostego. Biegłe podkreśliły, że oskarżeni P. K. i G. K. mogą uczestniczyć w czynnościach procesowych. Zdaniem Sądu opinie wydane przez biegłych psychiatrów M. N. i J. M. są rzetelne, jasne i zupełne. Świadczą o dużej wiedzy specjalistycznej i doświadczeniu biegłych. Biegłe w sposób jasny i logiczny przedstawiły swoje wywody. Przedmiotowe opinie zostały wydane zgodnie z obowiązującymi w tym zakresie przepisami. Wobec powyższego Sąd uwzględnił opisane powyżej opinie zarówno co do treści jak i zawartych w nich wniosków.

Brak podstaw do kwestionowania dowodów z dokumentów: protokołów oględzin miejsca- k.2-9, 19-23 wraz dokumentacją fotograficzną- k.10-18, 24-32; protokołu oględzin miejsca ujawnienia narzędzi- k.33-37 wraz z dokumentacją fotograficzną- k.38-39; protokołu oględzin rzeczy- k.40-45 wraz z dokumentacją fotograficzną- k.46-50; protokołów oględzin rzeczy- odzieży zabezpieczonej od sprawców- k.51-52 oraz odzieży pokrzywdzonego H. B.- k.60-61 wraz z dokumentacją fotograficzną- k.53-59, 62-66; dokumentacji fotograficznej- k.75-89; notatek z użycia psa służbowego Policji wraz z odpisami- k.92-95; karty statystycznej do karty zgonu- k.99-100; pokwitowań- k.103-104, 471; protokołów przeszukań wraz z odpisami- k.105-108, 110-113, 115-118, 121-124, 148-153, 155-158; protokołów zatrzymania rzeczy wraz z odpisami- k.126-131, 132-137, 138-140, 141-146, spisu utraconych i odzyskanych narzędzi sporządzony przez pokrzywdzonego P. C.- k.184; protokołów pobrania materiału porównawczego- k.205-207; danych osobopoznawczych- k.253, wywiadu środowiskowego- k.255-257, danych o karalności- k.259-260, 262-263, odpisów wyroków- k.264-271- dotyczących oskarżonego P. K.; danych osobopoznawczych- k.403, danych o karalności- k.409, odpisów wyroków- k.410-413a, wywiadu środowiskowego- k.956, 974- dotyczących oskarżonego G. K..

Mając powyższe na uwadze stwierdzić należy, że sprawstwo i wina P. K. i G. K. w zakresie przypisanego im wyrokiem Sądu przestępstwa nie budzą wątpliwości.

Oskarżeni P. K. i G. K. w nocy z 2 na 3 czerwca 2012r. w S., działając wspólnie i w porozumieniu oraz z ustaloną osobą poprzez odgięcie rękoma obitych metalową blachą drzwi wejściowych włamali się do pomieszczenia magazynowo-warsztatowego Zakładu (...) położonego przy ul. (...) w S. w celu zaboru mienia a następnie w trakcie wynoszenia przez ustaloną osobę z magazynu towarów w postaci narzędzi, przewidując możliwość spowodowania ciężkiego uszczerbku na zdrowiu H. B. i godząc się na to, działając w sposób bezpośrednio zagrażający życiu pokrzywdzonego H. B. polegający na uderzeniu go pięścią w twarz przez oskarżonego G. K., wskutek czego pokrzywdzony upadł na płyty betonowe a następnie kopaniu pokrzywdzonego przez oskarżonych po głowie i tułowiu, spowodowali u pokrzywdzonego H. B. obrażenia ciała w postaci stłuczenia ściany przedniej klatki piersiowej po stronie prawej, stłuczenia ramienia prawego na jego powierzchni tylnej, zasinienia wewnętrznej powierzchni ramienia prawego, otarć kończyn dolnych oraz licznych urazów głowy, szczególnie rozległych w okolicy czołowo-skroniowej prawej z drobnymi ranami tłuczonymi i otarciem głębokim naskórka, stłuczenia twarzy w okolicy nosa z otarciem naskórka, zasinieniem obu okolic oczodołowych, stłuczenia lewej okolicy czołowej, skroniowej i potyliczno-ciemieniowej lewej a także obrażenia głowy śródczaszkowe pod postacią krwiaka podtwardówkowego w okolicy potylicznej, krwiaka podpajęczynówkowego w okolicy skroniowo-ciemieniowej prawej, obrzęku mózgu i krwawienia do układu komorowego mózgu, które to obrażenia skutkowały ciężkim uszczerbkiem na zdrowiu H. B. pod postacią choroby realnie zagrażającej życiu, w następstwie czego H. B. zmarł na miejscu zdarzenia, który to skutek oskarżeni mogli przewidzieć, i dokonali kradzieży narzędzi: H. T. 2E zestaw wiertarka i szlifierka kątowa o wartości 2100zł, H. T. 6S dwa zestawy wiertarek - szlifierek kątowych o wartości łącznej 5700zł, H. T. 70 młot do kucia o wartości 6500zł, H. dwa młoty do kucia o wartości łącznej 10200zł, H. T. 6C dwie wiertarki o wartości łącznej 3600zł, (...) 900-PE L. - piła szablasta o wartości 1800zł, dwóch zgrzewarek do rur PE o wartości łącznej 2200zł, gwintownicy marki R. o wartości 4400zł, dwóch palników do lutowania miedzi marki (...) o wartości 1600zł, H. wkrętarka z dwoma akumulatorami o wartości 2600zł, H. T. szlifierka kątowa o wartości 800zł, których łączna wartość wyniosła 41.500zł, czym działali na szkodę P. C..

Swoim zachowaniem oskarżeni P. K. i G. K. wyczerpali znamiona przestępstwa z art.280§2kk w zw. z art.156§1pkt2kk i w zw. z art.156§3kk przy zastosowaniu art.11§2kk.

W zakresie wyczerpania znamion przestępstwa rozboju z art.280§2kk działali z winy umyślnej, z zamiarem bezpośrednim ukierunkowanym na osiągnięcie korzyści majątkowej.

Przestępstwo rozboju z art.280kk ma dwa przedmioty ochrony. Przepis ten chroni prawo własności, posiadanie oraz inne prawa rzeczowe i obligacyjne przysługujące danemu podmiotowi do rzeczy oraz nietykalność, wolność, zdrowie i życie człowieka. Zachowanie się sprawcy przestępstwa określonego w art.280§1kk jest ściśle przez ten przepis określone i polega na zaborze rzeczy w celu przywłaszczenia dokonanym przy użyciu taksatywnie wymienionych w tym przepisie szczególnych sposobów zachowania skierowanych na osobę, służących do zawładnięcia rzeczą i polegających na użyciu przemocy wobec osoby lub grożeniu natychmiastowym jej użyciem albo doprowadzeniu człowieka do stanu nieprzytomności lub bezbronności. Przypisanie dokonania kwalifikowanej postaci rozboju z art.280§2kk możliwe jest wówczas kiedy sprawca rozboju posługuje się bronią palną, nożem lub innym podobnie niebezpiecznym przedmiotem lub środkiem obezwładniającym albo działa w inny sposób bezpośrednio zagrażający życiu lub wspólnie z inną osobą, która posługuje się taką bronią, przedmiotem, środkiem lub sposobem.

Zebrany w sprawie materiał dowodowy, który był przedmiotem szczegółowej analizy Sądu nie pozostawia żadnych wątpliwości, że oskarżeni P. K. i G. K. swoim zachowaniem wyczerpali znamiona przestępstwa z art.280§2kk ponieważ dopuścili się kradzieży mienia na szkodę P. C., działając wspólnie i w porozumieniu z ustaloną osobą- tj. P. D.(który został skazany za przestępstwo jakiego się dopuścił wspólnie z oskarżonymi- wyrokiem Sądu Okręgowego w Koszalinie z dnia 13.09.2013r., w sprawie IIK 94/13(k.919-920)), działając w chwili dokonywania kradzieży, w sposób bezpośrednio zagrażający życiu H. B.- osoby dozorującej teren na którym znajdowały się pomieszczenia skąd sprawcy zabrali narzędzia(przy czym przemoc w postaci kwalifikowanej z art.280§2kk oskarżeni K. i (...) zastosowali działając wspólnie i w porozumieniu, już bez udziału P. D., który nie wiedział o zaatakowaniu przez nich stróża). Współsprawstwo w dokonaniu przestępstwa obejmuje oparte na porozumieniu współdziałanie dwóch lub więcej osób, z których każda obejmuje swoim zamiarem realizację całości znamion czynu przestępnego. To porozumienie jest tym szczególnym elementem podmiotowym, które zespalając zachowania się poszczególnych osób, pozwala przypisać każdej z nich i tę akcję sprawczą, którą przedsięwzięła inna osoba współdziałająca w popełnieniu przestępstwa. Konsekwencją przyjęcia współsprawstwa jest to, że każdy ze współsprawców odpowiada za zrealizowanie całości przestępstwa a więc i za te elementy czynu, których sam nie realizował. Dla odpowiedzialności każdego ze sprawców decydujący jest zakres porozumienia, które obejmując całość akcji przestępczej, spaja w jedność zachowania poszczególnych współdziałających. Wystarczające przy tym jest do przyjęcia współsprawstwa, obiektywne współdziałanie sprawców, to jest porozumienie osiągnięte w czasie wykonywania przestępstwa wspólnymi siłami, o ile każdy ze współsprawców zdaje sobie sprawę z celu wspólnego działania. Przestępcze porozumienie współsprawców może być zawarte zarówno przed przystąpieniem do realizacji wspólnego wykonania przestępstwa jak i w trakcie wykonywania go, a najpóźniej w momencie realizacji działań sprawczych.

Zebrany w sprawie materiał dowodowy nie pozostawia żadnych wątpliwości co do tego, że takie przestępcze porozumienie istniało między oskarżonymi a P. D. co do zaboru mienia znajdującego się w pomieszczeniu magazynowo-warsztatowym Zakładu (...) położonego przy ul. (...) w S. należącego do P. C.. P. K. i G. K. jadąc na ul. (...) wiedzieli, iż ich celem jest dokonanie kradzieży narzędzi. Zaakceptowali sposób działania P. D., który zamierzał włamać się do magazynu dążąc do realizacji planu. Z kolei rolą oskarżonych było obserwowanie drzwi pomieszczeń stróżówki, czy nie wychodzi z nich stróż. Obaj oskarżeni- P. K. i G. K. przystępując do udziału w przestępstwie wiedzieli, że teren jest dozorowany przez stróża. Każdy ze sprawców podjął konkretne działania, które łącznie doprowadziły do realizacji celu jakim był zabór mienia na szkodę P. C. i dlatego też oskarżeni K. i (...) ponoszą odpowiedzialność za działania P. D., który poprzez odgięcie rękoma obitych metalową blachą drzwi wejściowych włamał się do magazynu skąd zostały skradzione narzędzia o łącznej wartości 41.500zł na szkodę P. C.. O działaniu oskarżonych wspólnie i w porozumieniu z P. D., w zakresie zaboru mienia świadczy fakt, że P. K. i G. K. pomagali D. przenosić narzędzia do samochodu (...) a następnie w czynnościach, których celem była sprzedaż skradzionych narzędzi.

P. K. i G. K. dopuścili się rozboju ponieważ w czasie kradzieży mienia zastosowali przemoc wobec osoby dozorującej teren przy ul. (...) w S. a ich działanie pozostawało w ścisłym związku z zaborem narzędzi na szkodę P. C. albowiem miało na celu przeciwdziałanie ujawnieniu przez H. B. kradzieży narzędzi. To zachowanie oskarżonych wykraczało poza porozumienie zawarte z P. D., które dotyczyło zboru mienia P. C. i dlatego za te działania K. i (...), D. nie poniósł odpowiedzialności. Przemoc jaką zastosowali oskarżeni K. i (...) wobec H. B., w ocenie Sądu, wykraczała poza przemoc z art.280§1kk i przybrała postać działań bezpośrednio zagrażających życiu pokrzywdzonego H. B., czyli postaci kwalifikowanej z art.280§2kk. W tym zakresie P. K. i G. K. działali wspólnie i w porozumieniu, w pełni akceptując wzajemnie swoje zachowania w stosunku do H. B.. Oskarżeni byli bardzo brutalni o czym świadczy wielość i rozległość obrażeń doznanych przez pokrzywdzonego. H. B. został zaskoczony uderzeniem pięścią w twarz przez G. K. i upadł po tym ciosie na płyty betonowe, uderzając o nie głową. Był bezbronny, nie stawiał oporu. Pomimo tego sprawcy- P. K. i G. K. zaczęli go kopać. Kopali go po tułowiu i głowie jak wynika z poczynionych w sprawie ustaleń. Swoim działaniem spowodowali u pokrzywdzonego H. B. obrażenia ciała w postaci stłuczenia ściany przedniej klatki piersiowej po stronie prawej, stłuczenia ramienia prawego na jego powierzchni tylnej, zasinienia wewnętrznej powierzchni ramienia prawego, otarć kończyn dolnych oraz licznych urazów głowy, szczególnie rozległych w okolicy czołowo-skroniowej prawej z drobnymi ranami tłuczonymi i otarciem głębokim naskórka, stłuczenia twarzy w okolicy nosa z otarciem naskórka, zasinieniem obu okolic oczodołowych, stłuczenia lewej okolicy czołowej, skroniowej i potyliczno-ciemieniowej lewej a także obrażenia głowy śródczaszkowe pod postacią krwiaka podtwardówkowego w okolicy potylicznej, krwiaka podpajęczynówkowego w okolicy skroniowo-ciemieniowej prawej, obrzęku mózgu i krwawienia do układu komorowego mózgu, które to obrażenia skutkowały ciężkim uszczerbkiem na zdrowiu pod postacią choroby realnie zagrażającej życiu z art.156§1pkt2kk jak wynika z opinii sporządzonej przez biegłego S. S. (1), zdaniem Sądu wiarygodnej. Sąd przyjął, że oskarżeni P. K. i G. K. dopuścili się czynu z art.156§1pkt2kk umyślnie w zamiarze ewentualnym uznając, że podejmując przestępcze działania przewidywali możliwość spowodowania ciężkiego uszczerbku na zdrowiu ofiary i godzili się na to. Powyższe wynika ze sposobu działania sprawców, którzy działali z dużą siłą, najpierw uderzając pięścią w twarz H. B.(G. K.) a następnie(już obaj) kopiąc z dużą siłą leżącą ofiarę po tułowiu i w głowę, powodując rozległe obrażenia, w tym rozległe obrażenia głowy(śródczaszkowe), na co jednoznacznie wskazał w swojej opinii biegły z zakresu medycyny sądowej S. S. (1). O tym, że byli brutalni i działali z dużą siłą świadczą wyjaśnienia P. K., który stwierdził, że pokrzywdzony ciężko oddychał, „charczał”. Przestali kopać H. B. kiedy ochłonęli. W ocenie Sądu nie może być wątpliwości co do tego, że obaj oskarżeni mieli świadomość obrażeń jakie mogą spowodować swoim działaniem. Nie trzeba bowiem wiadomości specjalnych żeby wiedzieć, że kopanie w głowę z dużą siłą może spowodować chorobę realnie zagrażającą zdrowiu a nawet życiu ofiary. P. K. wprost stwierdził, że przed opuszczeniem miejsca przestępstwa poszedł sprawdzić czy pokrzywdzony żyje ponieważ obawiał się, że z uwagi na ich sposób działania mógł umrzeć, co ocenę wyrażoną powyżej tylko potwierdza. Oskarżeni wyładowali na H. B. swoją agresję ponieważ wyszedł on z pomieszczenia, które obserwowali w czasie kiedy P. D. będąc już w środku magazynu przygotowywał narzędzia do zaboru. Ani G. K. ani P. K. nie potrafili wyjaśnić przyczyn tak gwałtownego i brutalnego postępowania w stosunku do H. B.. Sąd przypisując oskarżonym K. i (...) dokonanie przestępstwa z art.156§1pkt2kk opisał zamiar ewentualny odnoszący się do tego czynu zgodnie z treścią art.9§1kk.

H. B. jak wynika z opinii biegłego z zakresu medycyny sądowej S. S. (1) zmarł na miejscu zdarzenia w czasie od kilkudziesięciu minut do kilku godzin od doznania urazów śródczaszkowych, będących następstwem przestępczego działania P. K. i G. K.. Biegły S. kategorycznie stwierdził, że obrażenia głowy(śródczaszkowe) jakich doznał H. B. w wyniku gwałtownych działań obu oskarżonych jak ustalił Sąd, bezpośrednio przyczyniły się do jego zgonu, były wyjściową przyczyną jego zgonu i zapoczątkowały ostry proces prowadzący do jego śmierci. Miały zatem bezpośredni związek przyczynowo-skutkowy ze zgonem H. B. ponieważ spowodowały wzmożenie ciśnienia śródczaszkowego u ofiary co doprowadziło do zaburzeń czynności centralnych ośrodków krążeniowo-oddechowych, prowadzących do zaostrzenia przewlekłej niewydolności krążenia u pokrzywdzonego, z nagłym zatrzymaniem krążenia i wstrząsem sercopochodnym, w następstwie czego H. B. zmarł na miejscu zdarzenia.

Skutek z art.156§3kk w przedmiotowej sprawie był zdaniem Sądu objęty przez oskarżonych K. i (...) nieumyślnością w rozumieniu art.9§2kk albowiem gdyby zebrany w sprawie materiał dowodowy pozwolił na ustalenie, że śmierć ofiary była wynikiem umyślnego działania sprawców chociażby w zamiarze ewentualnym, odpowiadaliby oni za zbrodnię zabójstwa z art.148§1kk a nie za występek z art.156§3kk. Dowodów na umyślne spowodowanie przez oskarżonych śmierci H. B. w ocenie Sądu nie było. W sposób umyślny oskarżeni spowodowali ciężkie obrażenia ciała w rozumieniu art.156§1pkt2kk u H. B. natomiast skutek w postaci śmierci pokrzywdzonego był nieumyślny, czemu Sąd dał wyraz w opisie czynu przypisanego oskarżonym. P. K. i G. K. za ten skutek bez wątpienia odpowiadają ze względu na ich sposób działania, który do niego doprowadził.

Wobec ustalenia przez Sąd, że obaj oskarżeni- P. K. i G. K. spowodowali swoim zachowaniem ciężki uszczerbek na zdrowiu, którego następstwem była śmierć H. B., Sąd wskazał w kwalifikacji czynu przypisanego oskarżonym art.156§1pkt2kk w zw. z art.156§3kk, zamiast wskazanego przez oskarżyciela art.158§3kk.

Przedstawiony powyżej sposób działania obu oskarżonych, wielość i rozległość doznanych przez pokrzywdzonego H. B. obrażeń, w szczególności obrażeń głowy (śródczaszkowych), których następstwem była śmierć H. B. na miejscu przestępstwa- wyczerpanie przez P. K. i G. K. znamion czynu opisanego w art.156§1pkt2kk(spowodowanie ciężkiego uszczerbku na zdrowiu pod postacią choroby realnie zagrażającej życiu ) w zw. z art.156§3kk, uzasadnia w ocenie Sądu stwierdzenie, że sprawcy działali w sposób bezpośrednio zagrażający życiu pokrzywdzonego z art.280§2kk. Dla przyjęcia odpowiedzialności P. K. i G. K. z art.280§2kk wystarczające byłoby ustalenie, że jeden ze sprawców rozboju działał w sposób bezpośrednio zagrażający życiu ofiary. Sąd ustalił w przedmiotowej sprawie, że w ten sposób zadziałali obaj oskarżeni. Podkreślić należy, że dla wyczerpania dyspozycji art.280§2kk wystarczające jest wykazanie, że życie ofiary przestępstwa było bezpośrednio zagrożone na skutek sposobu działania sprawców. Zdaniem Sądu nie może być wątpliwości, w okolicznościach niniejszej sprawy, że wystąpiło bezpośrednie zagrożenie życia H. B. wskutek działania oskarżonych(szczegółowo już opisywanych przez Sąd w uzasadnieniu) czego dobitnym potwierdzeniem jest śmierć pokrzywdzonego na miejscu zdarzenia, w następstwie obrażeń jakich doznał na skutek karygodnego zachowania P. K. i G. K., którzy kopali leżącą ofiarę w głowę z dużą siłą(co najmniej trzykrotnie) powodując rozległe obrażenia głowy(śródczaszkowe)(podobnie Sąd Apelacyjny we Wrocławiu, w wyroku z dnia 21.03.2012r. w sprawie IIAKa 60/12 – lex nr 1143439 oraz Sąd Apelacyjny w Lublinie w wyroku z dnia 14.09.2009r. w sprawie IIAKa 124/09 lex nr 550505).

Sąd nie przyjął w kwalifikacji czynu przypisanego oskarżonym art.279§1kk pomimo wskazania w jego opisie działania wspólnie i w porozumieniu z osobą, która włamała się do magazynu w celu zaboru znajdujących się tam narzędzi, uznając, że w przypadku P. K. i G. K., mamy do czynienia z czynem współukaranym albowiem rozbój pochłania jako współukarane czynności polegające na przełamaniu zabezpieczenia chroniącego mienie(vide: Komentarz do Kodeksu Karnego- Małgorzata Dąbrowska-Kardas, Piotr Kardas- t.83 do art.280kk). Stanowisko to wynika z faktu, że art.279§1kk odnosi się nie do samego włamania ale do kradzieży z użyciem włamania(vide: wyrok SA w Krakowie z 10.12.2003r., IIAKa 258/03, KZS 2004 z.1 poz.27 i Komentarz do Kodeksu Karnego- Małgorzata Dąbrowska-Kardas, Piotr Kardas- t.58 do art.279§1kk).

Oskarżony P. K. przypisanego mu czynu dopuścił się będąc uprzednio skazanym wyrokami Sądu Rejonowego w Szczecinku: z dnia 19 lipca 2005r. w sprawie K 281/05 za czyn z art.158§1kk na karę roku i 4(czterech) miesięcy pozbawienia wolności, którą odbył w okresie od 23.03.2009r. do 13.05.2009r., od 14.02.2010r. do 19.03.2010r. i od 20.06.2010r. do 28.07.2011r.; z dnia 19 listopada 2007r. w sprawie VIK 688/07 za czyn z art.158§1kk w zw. z art.57a§1kk na karę roku pozbawienia wolności(vide: k.266, 267-269), którą odbył w okresie od 15.09.2007r. do 17.09.2007r. i od 3.09.2008r. do 23.03.2009r., z dnia 22 maja 2007r. w sprawie IIK 112/07 za czyn z art.288§1kk na karę 9(dziewięciu) miesięcy pozbawienia wolności, którą odbył w okresie od 28.07.2011r. do 28.04.2012r. Zgodnie z treścią art.115§3kk przestępstwami podobnymi są przestępstwa należącego do tego samego rodzaju oraz przestępstwa z zastosowaniem przemocy.

Mając powyższe na uwadze stwierdzić należy, że oskarżony P. K. dopuścił się przestępstwa z art.280§2kk w zw. z art.156§1pkt2kk w zw. z art.156§3kk przy zastosowaniu art.11§2kk i w zw. z art.64§1kk natomiast oskarżony G. K. swoim postępowaniem wyczerpał znamiona przestępstwa z art.280§2kk w zw. z art.156§1pkt2kk w zw. z art.156§3kk przy zastosowaniu art.11§2kk.

Sąd skazał oskarżonych za przypisane im przestępstwa, na podstawie art.280§2kk w zw. z art.11§3kk, na kary: P. K. na karę 10(dziesięciu) lat pozbawienia wolności a G. K. na karę 9(dziewięciu) lat pozbawienia wolności.

Wymierzając oskarżonym kary Sąd kierował się dyrektywami wymiaru kary z art.53kk i uwzględnił okoliczności obciążające i łagodzące.

Do okoliczności obciążających zaliczyć należy bardzo wysoki stopień winy sprawców i bardzo wysoki stopień społecznej szkodliwości przypisanego im przestępstwa. Wpływ na taką ocenę miał sposób działania oskarżonych, charakter i wielość dóbr prawnych, które swoim postępowaniem naruszyli. Sprawcy planowali popełnienie przestępstwa kradzieży mienia na szkodę P. C. i działania jakie podjęli w nocy z 2 na 3 czerwca 2012r. na ul. (...) w S. były realizacją poczynionych wcześniej ustaleń, co w sposób znaczący zwiększa stopień ich zawinienia. Obaj oskarżeni- P. K. i G. K. doskonale wiedzieli przystępując do realizacji przestępczego planu, że teren na którym się znajdują jest dozorowany przez H. B., dlatego też obserwowali drzwi stróżówki kiedy P. D. włamywał się do magazynu po narzędzia. Sprawcy nie planowali użycia przemocy. Zamiar ten powstał nagle kiedy H. B. wyszedł ze stróżówki chcąc ustalić co zaniepokoiło psy, które zaczęły szczekać. Pierwszy zaatakował stróża G. K.. P. K. natychmiast przyłączył się do niego i razem kopali leżącego, nie mogącego się bronić H. B.. Oskarżeni byli brutalni. Kopali pokrzywdzonego z dużą siłą, w tym w głowę. Mieli świadomość skutków swojego postępowania. Oskarżony K. jak powiedział w toku postępowania bał się już wówczas o życie ofiary. P. K. i G. K. swoim zachowaniem okazali całkowity brak poszanowania dla mienia innych osób a także dla zdrowia i życia ludzkiego. Byli w swoich działaniach zdeterminowani aby osiągnąć pierwotnie założony przez siebie cel- zabór mienia na szkodę P. C.(wspólnie z P. D.). Nie musieli atakować stróża. Kiedy zobaczyli, że wychodzi ze stróżówki powinni powiadomić o tym P. D. i zrezygnować ze swoich przestępczych planów. Nie zrobili tego jednak. Pokazali, że są niebezpieczni i gotowi na wszystko żeby tylko osiągnąć cel- uzyskać cudze mienie kosztem zdrowia i życia ludzkiego. Sąd kształtując sankcję wobec oskarżonych, za okoliczność obciążającą uznał fakt, że sprawcy z pełną premedytacją usunęli ciało H. B. z podwórza, przeciągnęli je do łazienki w stróżówce aby ukryć ślady przestępstwa i pozostawili ofiarę bez pomocy. Osoby takie jak oskarżeni należy izolować na długi czas, czas, który umożliwi ich resocjalizację i sprawi, że będą gotowe do prawidłowego, akceptowanego przez wszystkich, funkcjonowania w społeczeństwie. Kolejnymi okolicznościami obciążającymi uwzględnionymi przez Sąd był fakt działania przez oskarżonych pod wpływem alkoholu oraz ich wcześniejsza karalność, która w przypadku P. K. wyczerpała znamiona powrotu do przestępstwa z art.64§1kk.

Na korzyść oskarżonych Sąd uwzględnił okoliczność, że przyznali się oni do odpowiedzialności za śmierć H. B. będącą skutkiem ich działań związanych z zaborem mienia na szkodę P. C.. Sąd miał na uwadze również wyrażony przez nich żal za to co zrobili. Okoliczności te nie mogły jednak przesłonić bardzo wysokiego stopnia winy obu oskarżonych i bardzo wysokiego stopnia społecznej szkodliwości przypisanego im przestępstwa stąd wysoki wymiar kar wymierzonych przez Sąd P. K. i G. K.. Oceniając sam przebieg przestępstwa i zachowanie obu sprawców w jego trakcie i bezpośrednio po jego popełnieniu, stwierdzić należy iż zasłużyli na jednakowe potraktowanie. Różnica w wymiarze kar orzeczonych wobec oskarżonych wynika z faktu, że P. K. dopuścił się przypisanego mu czynu w warunkach powrotu do przestępstwa z art.64§1kk.

Zdaniem Sądu kary pozbawienia wolności wymierzone oskarżonym: P. K.- 10(dziesięciu) lat pozbawienia wolności i G. K.- 9(dziewięciu) lat pozbawienia wolności, orzeczone za przypisane im przestępstwo, popełnione w nocy z 2 na 3 czerwca 2012r. są adekwatne do ich przestępczego zachowania i są karami sprawiedliwymi. Realizują cele kary o charakterze wychowawczym i zapobiegawczym w stosunku do oskarżonych uświadamiając im ogrom tragedii jaką spowodowali popełnionym przez siebie przestępstwem- spowodowali śmierć człowieka- H. B. w związku z rozbojem jakiego się dopuścili. W ocenie Sądu tylko kary we wskazanym wyżej wymiarze wdrożą ich do przestrzegania norm prawnych, będą oddziaływać na nich w przyszłości, zniechęcając przed popełnieniem kolejnych przestępstw. Natomiast w zakresie prewencji ogólnej wymierzone oskarżonym kary pozbawienia wolności, zdaniem Sądu kształtować będą świadomość prawną społeczeństwa ukazując wysoką społeczną szkodliwość rozbojów w ich postaci kwalifikowanej, których skutkiem oprócz zaboru mienia jest śmierć człowieka a jednocześnie są sygnałem, że każde takie zachowanie spotka się z surową reakcją ze strony organów wymiaru sprawiedliwości.

Na podstawie art.63§1kk na poczet orzeczonych wobec oskarżonych P. K. i G. K. kar pozbawienia wolności Sąd zaliczył im okresy rzeczywistego pozbawienia wolności od 4 czerwca 2012r. do 19 listopada 2013r.

Sąd zasądził od oskarżonych P. K. i G. K. na rzecz K. B. tytułem zadośćuczynienia za doznaną przez niego krzywdę z powodu śmierci brata H. B. kwoty po 15.000zł(piętnaście tysięcy złotych) od każdego z nich, kierując się treścią art.46§1kk.

Sąd uwzględnił tym samym wniosek K. B., który domagał się zasądzenia łącznie kwoty 30.000zł od sprawców odpowiadających za śmierć jego brata- H. B.. Podkreślić należy, że wniosek o zadośćuczynienie złożył tylko K. B.. Ustalając kwotę należnego K. B. zadośćuczynienia Sąd miał na uwadze jego funkcję kompensacyjną, co oznacza, że nie może być ono symboliczne. Nie może być oczywiście zbyt wygórowane ponieważ zadośćuczynienie nie może być źródłem nieuzasadnionej korzyści majątkowej. Musi być zatem odpowiednie w zestawieniu z krzywdą jakiej doznał wnioskodawca na skutek bezprawnego zachowania osób trzecich. Pomocne są przy tym reguły wynikające z treści art.444-446kc. Zwrócić w szczególności należy uwagę na przepis art.446§4kc, który statuuje dochodzenie zadośćuczynienia z powodu śmierci, przez osoby najbliższe dla zmarłego. Do tego kręgu należy bez wątpienia brat, jak w warunkach przedmiotowej sprawy. K. B. doznał krzywdy wskutek karygodnego zachowania obu oskarżonych. P. K. i G. K. sprawili, że brat wnioskodawcy zmarł w dramatycznych okolicznościach, pozostawiony przez osoby, które go zaatakowały i brutalnie kopały(w tym po głowie), bez pomocy. Bez wątpienia K. B. bardzo cierpiał z powodu śmierci brata o czym świadczą emocje jakie mu towarzyszyły kiedy dowiedział się o tym. Wnioskodawca cierpi z tego powodu nadal o czym świadczy konieczność przerwania jego przesłuchania przed Sądem kiedy wracał pamięcią do tamtych wydarzeń(k.993). Oskarżeni pozbawili K. B. bliskiego mu członka jego rodziny i krzywda jakiej z tego powodu doświadczył i nadal doświadcza wnioskodawca wynika z faktu, że swoim zachowaniem sprawcy pozbawili K. B. prawa do utrzymywania więzi osobistych i emocjonalnych z bratem, prawa należącego do chronionych przez prawo dóbr osobistych z art.23kc. Sąd nie ma najmniejszych wątpliwości, że K. B. bardzo przeżył śmierć brata, z którym był związany i bardzo z tego powodu cierpiał. Oskarżeni P. K. i G. K. są zobowiązani, w ocenie Sądu, tą krzywdę K. B. zrekompensować i to w równym stopniu ponieważ jak wynika z poczynionych przez Sąd ustaleń, w równym stopniu ponoszą odpowiedzialność za śmierć H. B.. Kwota 15.000zł jaką Sąd zasądził od każdego ze sprawców na rzecz K. B. nie jest kwotą wygórowaną w zestawieniu z krzywdą jaką oni spowodowali, wynikającą ze śmierci H. B.- brata wnioskodawcy.

Oskarżyciel publiczny w wystąpieniu końcowym złożył wniosek o zasądzenie od oskarżonych na rzecz pokrzywdzonego P. C. kwoty 4.200zł tytułem naprawienia szkody wyrządzonej przez P. K. i G. K. w majątku P. C.. Sąd nie orzekł jednak w stosunku do oskarżonych środka karnego naprawienia szkody na rzecz pokrzywdzonego P. C. ponieważ został on złożony po terminie wskazanym w art.49a kpk. Zgodnie z treścią art.49a kpk taki wniosek powinien zostać złożony najpóźniej do zakończenia pierwszego przesłuchania pokrzywdzonego na rozprawie głównej, co oznacza w warunkach niniejszej sprawy, że najpóźniej powinien zostać złożony w dniu 13 września 2013r. kiedy to pokrzywdzony P. C. był przesłuchiwany przed Sądem(k.895-896). Wymóg ten, wynikający z art.49a kpk odnosi się do samego pokrzywdzonego jak również do oskarżyciela publicznego, który jest uprawniony do złożenia wniosku w trybie art.46§1kk na rzecz uprawnionego pokrzywdzonego. Podkreślić należy, że P. C. wniosku o naprawienie szkody nie złożył ani w postępowaniu sądowym ani w postępowaniu przygotowawczym. Sąd nie był zatem zobligowany do orzeczenia tego środka karnego. Dlatego też Sąd nie zasądził na jego rzecz w trybie art.46§1kk odszkodowania od oskarżonych P. K. i G. K.. Sąd nie skorzystał z fakultatywnej możliwości wydania rozstrzygnięcia w tym zakresie z urzędu, wynikającej z obecnego brzemienia przepisu art.46§1kk, skoro pokrzywdzony w żaden sposób, na żadnym etapie postępowania nie wyrażał woli nałożenia na sprawców obowiązku naprawienia szkody. Podkreślenia wymaga okoliczność, że oskarżyciel nie sformułował wniosku o odszkodowanie w stosunku do P. D., którego sprawa została wyłączona do odrębnego postępowania i zakończona wydaniem wyroku w dniu 13 września 2013r., w sprawie IIK 94/13(k.919-920).

Sąd zasądził od oskarżonych P. K. i G. K. na rzecz oskarżyciela posiłkowego K. B. kwoty po 537,01zł(pięćset trzydzieści siedem złotych jeden grosz) tytułem zwrotu poniesionych przez niego wydatków, w oparciu o treść art.627kpk i art.633kpk, uznając, że zasada słuszności przemawia za równym obciążeniem oskarżonych obowiązkiem zwrotu wydatków poniesionych przez oskarżyciela posiłkowego K. B.. Z zestawienia przedłożonego przez pełnomocnika oskarżyciela posiłkowego z dnia 14 listopada 2013r. wynika, że K. B. poniósł wydatki w łącznej kwocie 1.074,02zł(jeden tysiąc siedemdziesiąt cztery złote i dwa grosze), na którą to kwotę składa się kwota 840zł za udział pełnomocnika oskarżyciela posiłkowego w rozprawach sądowych, ustalona na podstawie §14ust.2pkt5, ust.7 i §16 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28.09.2002r. w sprawie opłat za czynności adwokackie oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu) oraz kwota 234,02zł tytułem zwrotu kosztów dojazdu pełnomocnika na rozprawy.

Na podstawie art.624§1kpk i art.17ust.1 ustawy z dnia 23.06.1973r. o opłatach w sprawach karnych Sąd zwolnił oskarżonych od obowiązku uiszczenia na rzecz Skarbu Państwa kosztów sądowych, w tym opłaty uznając, że ich uiszczenie byłoby dla nich zbyt uciążliwe ze względu na ich sytuację majątkową i wymiar orzeczonych wobec nich kar pozbawienia wolności a także z uwagi na orzeczenie w stosunku do P. K. i G. K. środka karnego o charakterze majątkowym na rzecz oskarżyciela posiłkowego.

Wobec powyższego należało orzec jak w sentencji wyroku.