Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 27 lutego 2023 r.

Sąd Okręgowy w Piotrkowie Trybunalskim V Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w następującym składzie:

Przewodniczący: Sędzia Beata Łapińska

po rozpoznaniu w dniu 27 lutego 2023 r. w Piotrkowie Trybunalskim

na posiedzeniu niejawnym

sprawy z wniosku Ł. B.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w T.

o jednorazowe odszkodowanie z tytułu wypadku przy pracy

na skutek apelacji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w T.
od wyroku Sądu Rejonowego w Piotrkowie Trybunalskim z dnia 13 października 2022 r.
sygn. akt IV U 157/21

1. oddala apelację,

2. zasądza od pozwanego Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w T. rzecz wnioskodawcy Ł. B. kwotę 120,00 zł (sto dwadzieścia złotych) złotych tytułem zwrotu kosztów procesowych za instancję odwoławczą

Sygn. akt Ua 32/22

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia (...) roku Zakład Ubezpieczeń Społecznych w T. w sprawie (...) przyznał wnioskodawcy Ł. B. jednorazowe odszkodowanie z tytułu uszczerbku na zdrowiu powstałego w skutek wypadku przy pracy z dnia (...) roku w wysokości odpowiadającej 8 % uszczerbku na zdrowiu, tj. 8.264,00 PLN.

Pismem z dnia (...) roku ubezpieczony wniósł odwołanie od powyższej decyzji podnosząc, iż uszczerbek na zdrowiu ustalony prze ZUS jest zaniżony.

Zakład Ubezpieczeń Społecznych pismem z dnia 13 sierpnia 2021 roku wniósł o oddalenie odwołania, podnosząc, iż zaskarżona decyzja jest prawidłowa.

Wyrokiem z dnia 13 października 2022 roku w sprawie sygn. akt IV U 157/21 Sąd Rejonowy IV Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w Piotrkowie Trybunalskim w pkt 1- zmienił zaskarżoną decyzję w ten sposób, że przyznane wnioskodawcy Ł. B. jednorazowe odszkodowanie z tytułu wypadku przy pracy z dnia (...) roku podwyższa o kwotę odpowiadającą 5% ( pięć procent ) uszczerbku na zdrowiu tj. o kwotę 5,165,00 PLN ( pięć tysięcy sto sześćdziesiąt pięć złotych). W pkt 2 natomiast zasądził od Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w T. na rzecz wnioskodawcy Ł. B. kwotę 180,00PLN ( sto osiemdziesiąt złotych) tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego.

Podstawą rozstrzygnięcia były następujące ustalenia faktyczne

Sądu Rejonowego:

Wnioskodawca Ł. B. był zatrudniony w (...) Spółce z o.o. Spółce Komandytowej w T. jako pracownik ogólnobudowlanego. W dniu (...) roku wykonywał prace na budowie budynku wielorodzinnego w T.. W trakcie wykonywania prac związanych z betonowaniem pachwin miedzy płytami betonowymi na stropie garaży, cofając się z taczką z betonem wnioskodawca spadł ze stropu z wysokości 3,3m.

Ł. B. w wyniku upadku doznał złamania przedniej krawędzi trzonu kręgu TH 11 oraz ogólnego potłuczenia.

Komisja Lekarska ZUS orzeczeniem z dnia 23 czerwca 2021 roku ustaliła 8 % stałego uszczerbku na zdrowiu z pozycji – 94b, stwierdzając zespół dysfunkcyjno- bólowy kręgosłupa po przebytym urazie ze łamaniem (...).

W związku z wypadkiem w pracy z dnia (...) roku stwierdzono u wnioskodawcy przebyte złamanie trzonu (...) z okresowym zespołem bólowym

U wnioskodawcy istnieje dysfunkcja czynnościowa kręgosłupa piersiowego w postaci ograniczenia pochylania się. Skutkuje to 8 % uszczerbkiem na zdrowiu z przyczyn ortopedycznych z pozycji 94b.

W następstwie doznanego urazu u wnioskodawcy utrzymywał się przez wiele miesięcy zespół bólowy kręgosłupa piersiowo – lędźwiowego z ograniczeniem ruchomości, promieniowaniem bólu do kończyn dolnych i z dodatnim objawem korzeniowym. Złamanie trzonu (...) skutkowało podrażnieniem korzeni rdzeniowych lędźwiowych.

W zakresie neurologii u wnioskodawcy zaistniał długotrwały 5 %uszczerbek na zdrowiu z pozycji 94c – urazowe zespoły korzonkowo – bólowe, ruchowe, czuciowe i mieszane.

Długotrwały uszczerbek na zdrowiu z przyczyn neurologicznych dotyczy dysfunkcji układu nerwowego i jest odrębny od stwierdzonego uszczerbku na zdrowiu z przyczyn ortopedycznych, który dotyczył dysfunkcji w zakresie narządu ruchu.

Dokonując oceny materiału dowodowego Sąd Rejonowy uznał za wiarygodne i nie budzące wątpliwości dowody w postaci zebranych w aktach sprawy dokumentów oraz dokumentów zawartych w załączonych aktach organu rentowego.

Biorąc pod uwagę przedmiot sporu w niniejszej sprawie – wysokość uszczerbku na zdrowiu wnioskodawcy konieczne było przeprowadzenie dowodu z opinii biegłych lekarzy. Biorąc pod uwagę charakter doznanego urazu, wskazywane przez wnioskodawcy dolegliwości Sąd I Instancji dopuścił dowód z opinii biegłych z zakresu ortopedii oraz neurologii i rehabilitacji medycznej.

Biegły lekarz ortopeda J. B. stwierdził uszczerbek na zdrowiu tożsamy z ustalonym przez komisję lekarską ZUS.

Biegła neurolog i rehabilitacji medycznej B. S. wskazała, iż oprócz uszczerbku na zdrowiu z przyczyn ortopedycznych zaistniał także długotrwały uszczerbek na zdrowiu z przyczyn neurologicznych.

Odnosząc się do opinii biegłych strony zgodziły się z wnioskami biegłego ortopedy. ZUS ustosunkowując się do opinii biegłej neurolog wniósł o dopuszczenie dowodu z opinii uzupełniającej w celu wyjaśnienia czy uszczerbek ustalony przez biegłą jest tożsamy z ustalonym przez ortopedę czy też jest odrębny.

Biegła w opinii uzupełniającej wskazała, iż zarówno biegły ortopeda jak i komisja lekarska ZUS skoncentrowały się na ortopedycznych skutkach wypadku przy pracy w zdrowiu wnioskodawcy pomijając zaistniałą dysfunkcję układu nerwowego. Biegła neurolog jednoznacznie wskazała, iż ustalony przez nią uszczerbek na zdrowiu jest odrębny od stwierdzonego przez lekarza ortopedę, bowiem dotyczy upośledzenia w działaniu odrębnego układu w organizmie wnioskodawcy.

Wnioski biegłej spotkały się z akceptacją wnioskodawcy oraz z zastrzeżeniami organu rentowego.

Dokonując oceny zgłoszonych zastrzeżeń należy zdaniem Sądu meriti uznać, iż stanowią one próbę polemiki z ustaleniami biegłej. Analiza załączonej dokumentacji medycznej ZUS wskazuje, iż tak jak wskazała biegła organ rentowy skoncentrował się na kwestiach ortopedycznych - ograniczenia w ruchomości kręgosłupa, pominął jednak zgłaszane przez wnioskodawcę dolegliwości związane z drętwieniem i kończyn dolnych, brakiem w nich siły, chociaż opis tych dolegliwości został zawarty w opinii lekarskiej lekarza orzecznika ZUS z dnia 8 lutego 2021 roku.

W ocenie Sądu Rejonowego biegła B. S. w opinii głównej i w opinii uzupełniającej w sposób jasny, zupełny, logiczny i szczegółowy odpowiedziała na pytania Sądu, jak i na kolejne pytania rentowego, szczegółowo uzasadniając swoje stanowisko. Dlatego też w ocenie Sądu I Instancji powyższa opinia mogła stanowić podstawę ustaleń faktycznych w niniejszej sprawie.

W oparciu o tak ustalony stan faktyczny Sąd I Instancji Sąd zważył, co następuje:

Odwołanie jest w ocenie Sądu meriti zasadne.

Zgodnie z art. 6 ust. 1 pkt 4 ustawy z dnia 30.10.2002 roku o ubezpieczeniu społecznym z tytułu wypadku przy pracy i chorób zawodowych (Dz.U. Nr 199, poz.1673 ze zm.) z tytułu wypadku przy pracy lub choroby zawodowej przysługuje jednorazowe odszkodowanie - dla ubezpieczonego, który doznał stałego lub długotrwałego uszczerbku na zdrowiu.

Dokonanie stopnia uszczerbku następuje zgodnie z Rozporządzeniem Ministra Pracy i Polityki Społecznej z 18 grudnia 2002 roku w sprawie szczegółowych zasad orzekania o stałym lub długotrwałym uszczerbku na zdrowiu, trybu postępowania przy ustalaniu tego uszczerbku oraz postępowania o wypłatę jednorazowego odszkodowania ( Dz.U. 234, poz. 1974 ).

Działając w oparciu o powyższe rozporządzenie ZUS ustalił u wnioskodawcy 8 % uszczerbek na zdrowiu. Wnioskodawca nie zgadzając się z powyższym ustaleniem złożył odwołanie od decyzji organu rentowego inicjując niniejsze postępowanie.

Stanowisko stron zostało zweryfikowane w trakcie postępowania dowodowego, które wykazało, iż rzeczywisty uszczerbek na zdrowiu Ł. B. wyniósł 13 %, a więc nastąpiło zwiększenie się ustalonego uszczerbku na zdrowiu o 5%.

Biorąc pod uwagę, iż organ ubezpieczeniowy wypłacił już wnioskodawcy odszkodowanie z tytułu 8 % uszczerbku na zdrowiu należało uznać, iż należne odszkodowanie jest zaniżone i wnioskodawcy przysługuje prawo do dalszego odszkodowania z tytułu dalszych 5 % uszczerbku na zdrowiu.

Dlatego też Sąd Rejonowy na podstawie art. 477 ¹⁴ § 2 k.p.c. zmienił zaskarżoną decyzję podwyższając wnioskodawcy należne odszkodowanie o kwotę 5.165,00 PLN (5 x 1.033,00 PLN).

Biorąc pod uwagę wynik postępowania Sąd I Instancji przyznał wnioskodawcy zwrot kosztów zastępstwa procesowego w kwocie 180,00 PLN.

Powyższy wyrok, zaskarżył organ rentowy:

- w pkt I w zakresie w jakim zasądza od ZUS kwotę 5 165,00 zł. tytułem odszkodowania za dalsze 5 % uszczerbku na zdrowiu;

- pkt 2 .

Zaskarżonemu wyrokowi organ rentowy zarzucił :

⚫

naruszenie prawa materialnego, a w szczególności art. 11 ust. 1, 2 i 3 ustawy z dnia 30.10.2002 r. o świadczeniach z tytułu wypadków przy pracy i chorób zawodowych przez jego błędną wykładnię i w konsekwencji niewłaściwe zastosowanie, skutkujące przyznaniem odszkodowania za dalsze 5% uszczerbku na zdrowiu w związku z wypadkiem przy pracy z dnia 20.11.2019 r. — podczas, gdy ubezpieczony nie ma prawa do przyznania jednorazowego odszkodowania za dalsze 5% uszczerbku;

⚫

naruszenie prawa procesowego:

- art. 233 k.p.c. poprzez przekroczenie zasady swobodnej (bo dowolnej) oceny dowodów skutkującej błędnym ustaleniem, że ubezpieczony wskutek wypadku przy pracy doznał łącznie 13% uszczerbku na zdrowiu - podczas, gdy takie ustalenia nie znajdują potwierdzenia w zgromadzonym w niniejszej sprawie materiale dowodowym,

- art. 233 k.p.c. poprzez brak wszechstronnego rozważenia materiału dowodowego i podwyższenie przyznanego przez ZUS uszczerbku 0 5%, podczas gdy ze zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego, a w szczególności opinii biegłego ortopedy dr J. B. w sposób jednoznaczny i kategoryczny wynika, że nie doszło do pogorszenia sprawności.

Wskazując na powyższe apelujący wnosił o:

a) zmianę zaskarżonego wyroku i oddalenie odwołania, ewentualnie o uchylenie zaskarżonego wyroku i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania Sądowi Rejonowemu,

b) przeprowadzenie dowodu z opinii biegłego neurologa na okoliczność ustalenia rzeczywistego stałego/długotrwałego uszczerbku na zdrowiu.

Odpowiedź na apelację złożył odwołujący, reprezentowany przez profesjonalnego pełnomocnika . Strona odwołująca wniosła o oddalenie apelacji jako bezzasadnej oraz o zasądzenie od organu rentowego na rzecz odwołującego kosztów zastępstwa procesowego w postępowaniu apelacyjnym według norm prawem przepisanych.

Sąd Okręgowy Sąd Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

zważył, co następuje:

Apelacja jest nieuzasadniona, albowiem zawarte w niej zarzuty okazały się chybione.

W ocenie Sądu Okręgowego, Sąd Rejonowy przeprowadził postępowanie dowodowe zgodnie z wymogami procedury, a także nie dopuścił się uchybień, które skutkowałyby koniecznością zmiany lub uchylenia zaskarżonego wyroku. Sąd Rejonowy prawidłowo ustalił stan faktyczny w oparciu o opinię biegłego neurologa i jej uzupełnienie na skutek zarzutów organu rentowego oraz dokonał właściwej subsumcji przepisów. Sąd Okręgowy przyjął ustalenia faktyczne poczynione w postępowaniu przed Sądem Rejonowym za własne i przyjął, że wbrew zarzutowi apelacji przepisy prawa materialnego zostały prawidłowo zastosowane.

Z lektury akt wynika, że charakter doznanego urazu jak też wskazywane przez wnioskodawcę dolegliwości wymagały dopuszczenia przez Sąd I Instancji dowodu z opinii biegłych z zakresu ortopedii oraz neurologii i rehabilitacji medycznej.

Biegły lekarz ortopeda J. B. stwierdził uszczerbek na zdrowiu tożsamy z ustalonym przez komisję lekarską ZUS.

Biegła neurolog i rehabilitacji medycznej B. S. w swojej opinii podkreśliła, iż oprócz uszczerbku na zdrowiu z przyczyn ortopedycznych zaistniał u wnioskodawcy także długotrwały uszczerbek na zdrowiu z przyczyn neurologicznych.

Odnosząc się do opinii biegłych strony zgodziły się z wnioskami biegłego ortopedy. ZUS ustosunkowując się do opinii biegłej neurolog wniósł o dopuszczenie dowodu z opinii uzupełniającej w celu wyjaśnienia czy uszczerbek ustalony przez biegłą jest tożsamy z ustalonym przez ortopedę czy też jest odrębny.

Biegła w opinii uzupełniającej wskazała, iż zarówno biegły ortopeda jak i komisja lekarska ZUS skoncentrowały się na ortopedycznych skutkach wypadku przy pracy w zdrowiu wnioskodawcy pomijając zaistniałą dysfunkcję układu nerwowego. Biegła neurolog jednoznacznie podała , iż ustalony przez nią uszczerbek na zdrowiu jest odrębny od stwierdzonego przez lekarza ortopedę, bowiem dotyczy upośledzenia w działaniu odrębnego układu w organizmie wnioskodawcy.

Wnioski biegłej spotkały się z akceptacją wnioskodawcy oraz z zastrzeżeniami organu rentowego.

Ma rację Sąd Rejonowy, iż zgłoszone przez ZUS zastrzeżenia stanowią li tylko próbę polemiki z prawidłowymi ustaleniami biegłej. Ma ona rację, iż analiza załączonej dokumentacji medycznej wskazuje, że organ rentowy skoncentrował się wyłącznie na kwestiach ortopedycznych - ograniczenia w ruchomości kręgosłupa, pomijając jednak zgłaszane przez wnioskodawcę dolegliwości związane z drętwieniem i kończyn dolnych, brakiem w nich siły, chociaż opis tych dolegliwości został zawarty w opinii lekarskiej lekarza orzecznika ZUS z dnia 8 lutego 2021 roku.

Przyjęcie przez Sąd Rejonowy powyższej opinii za podstawę rozstrzygnięcia nie narusza wbrew zarzutom apelacji reguł wynikających z przepisu art. 233 kpc , a dokonana w tym zakresie ocena dowodów przez Sąd meriti nie nosi cech dowolności.

Ma rację Sąd Rejonowy, iż biegła B. S. zarówno w opinii głównej jak i uzupełniającej w sposób jasny, zupełny, logiczny i szczegółowy odpowiedziała na pytania Sądu, jak i na kolejne pytania rentowego, szczegółowo wnikliwie i fachowo uzasadniając swoje stanowisko.

Organ rentowy nie przedstawił w toku postępowania argumentów skutkujących podważeniem trafności konkluzji opinii neurologa .Bezzasadne okazały się twierdzenia ZUS-u, iż objawy zespołu bólowego korzeniowego rozpoznane u wnioskodawcy po przebytym urazie , które pojawiły się po 9 miesiącach od urazu , a nie uwidoczniły się zaraz po wypadku nie mogły być skutkiem . Jak podkreśliła biegła złamanie trzonu (...) podrażnieniem korzeni rdzeniowych lędźwiowych dlatego u powoda utrzymywały się przez wiele miesięcy objawy korzeniowe z kończyn dolnych, a to stanowi odrębny uszczerbek neurologiczny z poz. 94 c.

Reasumując chybione okazało się postawienie zarzutu naruszenia przez Sąd Rejonowy przepisu art. 233 k.p.c.

Należy bowiem stwierdzić, że skuteczne postawienie zarzutu naruszenia tego przepisu dotyczącego zasad oceny dowodów wymaga wykazania, że ocena ta dokonana została w sposób rażąco wadliwy lub oczywiście błędny, uchybiający zasadom logicznego rozumowania i doświadczenia życiowego. Nie może ono natomiast ograniczać się do zaprezentowania własnego przekonania o innej wadze i wiarygodności przeprowadzonych dowodów, czy też przedstawienia własnej wersji stanu faktycznego sprawy (orzeczenia Sądu Najwyższego: z dnia 6 listopada 1998 r., II CKN 4/98, niepubl.; z dnia 5 sierpnia 1999 r., II UKN 76/99, OSNAPiUS 2000, nr 19, poz. 732; z dnia 14 stycznia 2000 r., I CKN 1169/99, OSNC 2000, nr 7 - 8, poz. 139; z dnia 10 kwietnia 2000 r., V CKN 17/00, OSNC 2000, nr 10, poz. 189). Skarżący nie wskazał zwłaszcza, na czym miałaby polegać „zbyt swobodna ocena zebranego materiału dowodowego” dokonana przez Sąd Rejonowy, ani też na czym miałaby polegać sprzeczność orzeczenia z treścią zebranego w sprawie materiału dowodowego. Orzeczenie zostało oparte na opinii biegłego sądowego neurologa posiadającego wiedzę specjalną w myśl art. 278 k.p.c., przy czym Sąd wskazał w uzasadnieniu dlaczego opinia ta została uznana za merytorycznie prawidłową, nie budzącą wątpliwości z punktu widzenia metodologii, rzetelności i poprawności rozumowania. Sąd Okręgowy powyższą ocenę dowodów w pełni podziela.

W tej sytuacji niezasadnym jest także zarzut naruszenia naruszenie prawa materialnego, a w szczególności art. 11 ust. 1, 2 i 3 ustawy z dnia 30.10.2002 r. o świadczeniach z tytułu wypadków przy pracy i chorób zawodowych, gdyż Sąd Rejonowy prawidłowo go zastosował co skutkowało przyznaniem odszkodowania za dalsze 5% uszczerbku na zdrowiu w związku z wypadkiem przy pracy z dnia 20.11.2019 r. .

Z powyższych względów, Sąd Okręgowy na mocy art. 385 k.p.c. orzekł jak w punkcie 1 sentencji wyroku oddalając apelację.

O kosztach postępowania Sąd Okręgowy orzekł na podstawie art. 98 k.p.c. obciążając nimi organ rentowy jako stronę przegrywającą .