Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt I ACa 717/21

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 22 lutego 2023 r.

Sąd Apelacyjny w Krakowie – I Wydział Cywilny

w składzie:

Przewodniczący:

SSA Sławomir Jamróg

Protokolant:

Katarzyna Mitan

po rozpoznaniu w dniu 22 lutego 2023 r. w Krakowie na rozprawie

sprawy z powództwa D. K.

przeciwko W. K.

o zapłatę

na skutek apelacji powoda

od wyroku Sądu Okręgowego w Krakowie

z dnia 19 kwietnia 2021 r. sygn. akt I C 2127/18

1.  oddala apelację;

2.  zasądza od powoda na rzecz pozwanego kwotę 4.050 zł (cztery tysiące pięćdziesiąt złotych) tytułem zwrotu kosztów postępowania apelacyjnego.

Sygn. akt I ACa 717/21

UZASADNIENIE

Powód D. K. wniósł o zasądzenie od pozwanego W. K. nakazem zapłaty w postępowaniu nakazowym kwoty 80.504,79 zł wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie liczonymi od tej kwoty od dnia 25 lutego 2018r. do dnia zapłaty oraz zasądzenie kosztów postępowania.

Uzasadniając swoje roszczenie powód wskazał, że zawarł z pozwanym umowę pożyczki, której zabezpieczeniem był weksel in blanco, którego wystawcą jest pozwany. Powód wskazał, że weksel został wypełniony na kwotę 80.504,79 zł z terminem płatności oznaczonym na dzień 24 lutego 2018r.. Strona powodowa zaznaczyła, że pomimo upływu terminu płatności pozwany jako dłużnik wekslowy wezwany do wykupu weksla nie dokonał zapłaty sumy z weksla.

Nakazem zapłaty w postępowaniu nakazowym z dnia 24 października 2018r. uwzględniono powództwo.

Pozwany złożył zarzuty od nakazu zapłaty w postępowaniu nakazowym zaskarżając nakaz zapłaty w całości i wnosząc o uchylenie nakazu i oddalenie powództwa. Pozwany wskazał, że umowa jako pozorna była nieważna, a tym samym wystawiony weksel jest nieważny. Powodowi nie przysługuje żadna wierzytelność względem pozwanego albowiem pozwany nie otrzymał kwoty pożyczki,

Wyrokiem z dnia 19 kwietnia 2021r. sygn. akt I C 2127/18 Sąd Okręgowy w Krakowie uchylił nakaz zapłaty z dnia 24 października 2018 roku wydany przez Sąd Okręgowy w Krakowie w sprawie (...) i powództwo oddalił (pkt I) i zasądził od powoda na rzecz pozwanego kwotę 6.642 złote, (w tym 1.242 złote podatku Vat) tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego udzielonego pozwanemu z urzędu (pkt II),

Podstawę tego rozstrzygnięcia stanowił następujący stan faktyczny:

Powód D. K. ( poprzednio K.-M. ) w roku 2016 prowadził działalność gospodarczą w formie spółki (...) , która była właścicielem 15 stacji benzynowych. W ramach prowadzonej działalności gospodarczej związanej ze sprzedażą paliw zaproponował niejakiemu I. S. współpracę polegającą na tym, że będzie on pośredniczył w sprzedaży paliwa od hurtowników do stacji benzynowych spółki powoda. W tym celu tenże I. S. miał nabyć udziały w tworzącej się wówczas spółce (...) ( poprzednia nazwa (...) ) , która miałaby się tym pośredniczeniem zajmować , a w której udziały do sprzedania miał M. C. (1). I. S. namówił do udziału w tym projekcie pozwanego W. K.; Pozwany miał się zatrudnić w spółce (...) zajmującej się importem paliwa do Polski, wyrobić sobie kontakty i pośredniczyć w kontaktach między spółkami zajmującymi się importem paliwa a spółką powoda. Współpraca między spółką powoda, a spółką (...) sp. z o.o. miała odbywać się w ten sposób, że powód miał kupować od w/w spółki paliwa na zasadzie przedpłat tzn. powód miał najpierw wpłacać pieniądze spółce (...) sp. z o.o. czyli przedpłatę na kupno paliwa, następnie spółka ta miała paliwo kupować i powodowi je odsprzedawać.

Powód nalegał aby pozwany i I. S. nabyli udziały w spółce (...) sp. z o.o. W efekcie pozwany w dniu 7 października 2016r. zawarł w kancelarii notarialnej wybranej przez powoda z M. C. (1) umowę kupna sprzedaży na podstawie której M. C. (1) zbył na rzecz W. K. wszystkie posiadane w spółce (...) sp. z o.o. (poprzednio (...)) udziały, tj. 100 udziałów o wartości nominalnej 100 zł każdy, tj. o łącznej wartości nominalnej 10.000 zł za łączną cenę 32.500 zł.

Tego samego dnia i w tym samym miejscu tj. w kancelarii notarialnej powód zawarł z pozwanym umowę pożyczki. W umowie wskazano, że powód jako pożyczkodawca udziela pozwanemu jako pożyczkobiorcy pożyczki w kwocie 75.000 zł, który kwituje odbiór pożyczki ( §1 umowy pożyczki). Oprocentowanie pożyczki miało wynieść 5 % w skali roku. W umowie wskazano, że pozwany zobowiązuje się do zwrotu pożyczki wraz z odsetkami w terminie 12 miesięcy od daty zawarcia umowy (§3 umowy pożyczki). Taką sama umowę pożyczki powód podpisał wówczas z I. S. który był obecny przy podpisywaniu wszystkich w/w umów.

W celu zabezpieczenia wierzytelności powoda z tytułu zwrotu kwoty pożyczki pozwany miał wystawić weksel in blanco zaopatrzony klauzulą zakazu indosowania weksla wpisaną po miejscu na nazwę remitenta o treści „ale nie na jego zlecenie” (§4 umowy pożyczki). Weksel gwarancyjny miał być wypełniony w przypadku pozostawiania przez pożyczkobiorcę w zwłoce ze spłata pożyczki wraz z odsetkami na sumę wekslową odpowiadającą wymagalnemu zadłużeniu pożyczkobiorcy na dzień wypełnienia weksla gwarancyjnego wraz z odsetkami za opóźnienie w zwrocie kapitału pożyczki. W dniu 7 października 2016r. pozwany wystawił weksel własny in blanco z klauzulą „nie na jego zlecenie”.

Weksel wystawił powodowi również I. S..

Obie umowy pożyczki i oba weksle miały w rzeczywistości stanowić zabezpieczenie dla powoda przyszłej przedpłaty w wysokości 150.000 zł ( ceny jednej cysterny paliwa ) dla spółki (...) – (która nie miała żadnego majątku) a która za tę przedpłatę miała nabyć od hurtowni paliwo i następnie przekazać je spółce powoda.

Jakkolwiek pozwany poświadczył w umowie pożyczki, że kwituje odbiór kwoty 75.000 zł to jednak powód nie przekazał pozwanemu i I. S. kwot wskazanych w umowach pożyczek. Po zawarciu tych umów powód miał przelać na rachunek spółki (...) (...) sp. z o.o. przedpłatę w wysokości 150.000 zł, czego jednak również nie uczynił. Podpisanie umowy pożyczki i nabycia udziałów w spółce (...) miało miejsce w piątek 8 października 2016r po południu, a już na drugi dzień w sobotę rano do siedziby tej spółki przy ul. (...) wkroczyli funkcjonariusze CBŚ i zabezpieczyli materiały w związku z toczącym się przed Prokuraturą Regionalną w B. postępowaniem dotyczącym działania w zorganizowanej grupie przestępczej wyłudzającej podatek Vat. Wtedy też zatrzymany został powód . Po około trzech tygodniach strony spotkały się ale powód tłumaczył pozwanemu ,że to postępowanie prokuratorskie nie dotyczy jego spółki ,dodał ,że pozwany powinien dalej działać w spółce (...),ale nie przekazał tej spółce żadnych pieniędzy na zakup paliwa. Powód od 2018r był poszukiwany listem gończym za kierowanie zorganizowaną grupą przestępczą związaną z handlem paliwami.

Powód wypełnił weksel wystawiony przez pozwanego na kwotę 80.504,79 zł z terminem płatności oznaczonym na dzień 24 lutego 2018r. pomimo, iż nie przekazał żadnych pieniędzy ani pozwanemu z tytułu pożyczki ani spółce (...) tytułem przedpłaty - W taki sam sposób postąpił w stosunku do I. S..

Pismem z dnia 8 lutego 2018r. powód zawiadomił pozwanego o uzupełnieniu weksla i wezwał go do wykupu weksla wskazując termin płatności na dzień 24 lutego 2018r. Pozwany pismem z dnia 20 lutego 2018r. zaprzeczył istnieniu wierzytelności z weksla wskazując, że nigdy nie doszło do realizacji umowy pożyczki.

Przy tym stanie faktycznym Sąd pierwszej instancji uznał, że powództwo jest nieuzasadnione.

Odwołując się do art. 10 prawa wekslowego Sąd Okręgowy wskazał, że wystawca weksla in blanco może podnosić zarzuty ze stosunku podstawowego. Tym stosunkiem podstawowym jest podpisana przez strony umowa pożyczki. W tym jednak wypadku umowa pożyczki miała charakter pozorny a została zawarta jedynie w celu zabezpieczenie zwrotu zaliczki jaką powód miał przekazać spółce (...) na zakup przez nią paliwa w hurtowni a czego również nie uczynił . W ocenie Sądu Okręgowego o zawarciu umowy pożyczki jedynie dla pozoru świadczy również fakt zawarcia przez W. K. z M. C. (1) umowy przeniesienia udziałów w spółce (...) sp. z o.o. w tym samym czasie, gdy zawarto umowę pożyczki, tj. 7 października 2016r. Pozwany zaś nie zapłacił M. C. za nabycie przejmowanych od niego udziałów choć w samej umowie stwierdzono ,że do zapłaty doszło. Powód miał faktyczną kontrolę nad spółką (...), a M. C. (1) był w niej tylko tzw. słupem. To powód nie tylko akceptował nabycie w tej spółce udziałów przez pozwanego ale i naciskał aby tak się stało bo zależało mu na tym aby ta spółka szybko zaczęła działać na rynku paliwowym a konkretnie współpracować z jego spółką co przynosiłoby mu zyski. Ponieważ powód nie przekazał pozwanemu nigdy kwoty 75000 zł i nie doszło też do przekazania przez powoda pieniędzy spółce (...), to weksel został z wypełniony niezgodnie z deklaracja wekslową a nakaz zapłaty wydany w oparciu o weksel należało uchylić.

Jako podstawę rozstrzygnięcia o kosztach powołano art. 98 k.p.c.

Apelację od tego wyroku wniósł powód zaskarżając orzeczenie w całości, zarzucając:

I. błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę zaskarżonego orzeczenia mający wpływ na treść zapadłego rozstrzygnięcia prowadzący do sprzeczności tych ustaleń z zebranym w sprawie materiałem dowodowym, a to:

1) błędne ustalenie, iż powód nie przekazał sumy pożyczki w kwocie 75 000, 00 zł pozwanemu w gotówce, w sytuacji gdy jest to potwierdzone pokwitowanym zawartym w treści przedmiotowej umowy pożyczki, a W. K. nie przedstawił jakichkolwiek obiektywnych dowodów wskazujących aby było inaczej,

2) błędne przyjęcie, przez Sąd a quo, iż weksel in blanco wystawiony przez pozwanego, przekazany powodowi został uzupełniony sprzecznie z treścią porozumienia wekslowego, w sytuacji gdy uzupełniono go zgodnie z tym porozumieniem, albowiem suma pożyczki została faktycznie przekazana powodowi,

3) błędne przyjęcie przez Sąd I instancji, iż powód został zatrzymany w dniu 09 października 2016 roku w sytuacji gdy okoliczność ta nie została nie tylko wykazana przez stronę pozwaną, ale nie jest zgodne z rzeczywistością, a postępowanie prowadzone przez Prokuraturę Okręgową w B. nie dotyczy spółki (...) Sp. z o.o.,

II. naruszenie przepisów postępowania, które miało istotny wpływ na rozstrzygnięcie sprawy a to:

a) art. 233 §1 k.p.c. w zw. z art. 327 1 §1 pkt 1 k.p.c. dowolną ocenę dowodów, przejawiającą się w odmówieniu wiarygodności zeznaniom powoda D. K., w tym co do przekazania pieniędzy pozwanemu oraz I. S. i oparcie się przez Sąd I instancji w całości na zeznaniach pozwanego W. K. i świadka I. S., wobec którego toczy się analogiczne postępowanie z pozwu powoda, które to zeznania w oczach Sądu a quo jawią się jako spójne i wiarygodne, choć wymienieni nie potrafili wyjaśnić w sposób logiczny dlaczego mieliby pokwitować odbiór sum pożyczek od powoda, których w istocie - jak twierdzą - mieli nie otrzymać oraz wystawili weksle in blanco, które przekazali powodowi;

b) art. 247 k.p.c. poprzez prowadzenie dowodu z zeznań świadków i przesłuchania stron przeciw osnowie dokumentów w postaci umowy pożyczki oraz należycie uzupełnionego weksla, w sytuacji gdy Sąd Okręgowy nie wskazał w motywach swojego wyroku na żądne szczególne okoliczności sprawy, które uzasadniałaby przełamanie tego względnego zakazy dowodowego;

III. naruszenie przepisów prawa materialnego, a to;

- art. 6 k.c poprzez przyjęcie, iż to powód nie sprostał wymogom ciężaru dowodu i nie wykazał faktu przekazania środków pieniężnych w kwocie 75 000, 00 zł pozwanemu, w sytuacji gdy pozwany pokwitował odbiór sumy pożyczki w umowie, a zatem to na nim spoczywa ciężar wykazania, że nie otrzymał w/w kwoty od powoda, a w tej mierze Sąd Okręgowy oparł się wyłącznie na zeznaniach pozwanego nie popartych żądnymi obiektywnymi dowodami oraz na zeznaniach I. S., wobec którego powód wystąpił z analogicznym roszczeniem, gdyż środki zostały pożyczone temu świadkowi przez powoda w tym samym czasie i w tych samych okolicznościach, ma oczywisty interes wspierać stanowisko pozwanego,

- art. 10 ustawy z dnia 28 kwietnia 1936 roku prawo wekslowe (t.j. Dz. U. z 2016 r., poz. 160), poprzez nie zastosowanie wskazane go przepisu prawa materialnego przez Sąd Okręgowy w sytuacji gdy nakazywał on utrzymanie w mocy nakazu zapłaty w postępowaniu nakazowym wydanego na podstawie weksla należycie wypełnionego przez stronę powodową.

Powód wniósł o zmianę zaskarżonego wyroku w całości tj. poprzez utrzymanie w mocy nakazu zapłaty z dnia 24 października 2018 sygn. akt (...) oraz zasądzenie na rzecz powoda D. K. od pozwanego W. K. kosztów procesu za postępowaniem przed Sądem I instancji według norm prawem przepisanych, za obie instancje.

Pozwany wniósł o oddalenie apelacji oraz o zasądzenie kosztów postępowania apelacyjnego podnosząc prawidłowość oceny dowodów , wskazując, że powód nie złożył zastrzeżenia w trybie art. 247 k.c.

Rozpoznając apelację Sąd Apelacyjny uznał za własne ustalenia Sądu pierwszej instancji dodatkowo uwzględniając okoliczności objęte notoryjnością urzędową. Postanowieniem z dnia 27 maja 2021 roku sygn. akt (...) tut. Sąd odrzucił apelację od wyroku z dnia 29 kwietnia 2021 r., sygn. akt (...), którym Sąd Okręgowy w K. uchylił nakaz zapłaty w postępowaniu nakazowym wydany przez Sąd Okręgowy w K. w dniu 25 października 2018r. do sygn. akt (...) i oddalił powództwo D. K. skierowane przeciwko I. S. o zapłatę czyniąc analogiczne ustalenia jak w niniejszej sprawie, że pieniądze w kwocie 75 000 zł objęte umową pożyczki nigdy nie zostały przekazane zarówno pozwanemu jak i W. K. i weksel podpisany przez I. S. i weksel wystawiony przez W. K. wypełnione zostały niezgodnie z porozumieniem, które dotyczyło przedpłaty w wysokości 150.000 zł, jaką miał uiścić powód na poczet zakupu paliwa od spółki (...) (...) sp. z o.o. (...) ta nie została uiszczona. Postanowieniem z dnia 4 lutego 2022 r. sygn. akt (...) tut. Sąd odrzucił również apelację od wyroku z dnia 21 czerwca 2021r. sygn . akt (...) , którym Sąd Okręgowy w K. oddalił powództwo D. K. przeciwko (...) sp. z o.o. z siedzibą w W. o zapłatę ustalając, że iż w dniu 11 maja 2016 r. (...) Sp. z o.o. z siedzibą w W. zawarła z D. M. umowę pożyczki, na mocy której pożyczkodawca udzielił spółce pożyczki w kwocie 200.000 zł na okres od dnia 18 maja 2016 r. do dnia 30 grudnia 2016 r. z możliwością wcześniejszej spłaty, pożyczka zostanie spłacona jednorazowo lub w inny sposób ustalony przez strony, oprocentowanie pożyczki wyniosło 2% w skali rocznej i jednocześnie P. J. działający w imieniu (...) Sp. z o.o. z siedzibą w W. ustanowił na nieruchomości objętej księgą wieczystą nr (...) hipotekę do kwoty 220.000 zł na rzecz D. M. w celu zabezpieczenia zwrotu pożyczki z dnia 11 maja 2016 r. Umowa miała charakter pozorny. W rzeczywistości kwota 200000 zł była zaliczką na poczet budowy stacji benzynowej wykonywanej przez stronę pozwaną na nieruchomości położonej w N., która miała zostać następnie sprzedana (...) sp. z o.o. z siedzibą w K., a z chwilą, gdy nieruchomość zostałaby sprzedana (...) sp. z o.o. z siedzibą w K., hipoteka miała zostać wykreślona. Powyższe wskazuje, że powód sporządzał w przeszłości umowy pozorne i zabezpieczenia pożyczek, które nie zostały udzielone a sporządzenie dokumentów mających stwierdzać udzielenie pożyczki związane było z innym stosunkiem i relacjami gospodarczymi.

Ponadto Sąd Apelacyjny ustalił na podstawie dokumentów z akt sprawy Prokuratury Okręgowej w K. (...) że powód został oskarżony m.in. o to , że działając wspólnie i w porozumieniu z inną osobą w celu osiągnięcia korzyści majątkowej kilkakrotnie wprowadził w błąd przedstawiciela (...) S.A. we W. czym doprowadził (...) S.A. do niekorzystnego rozpoznania mieniem (akt oskarżenia k292-297).

W kontekście powyższych faktów podnoszenie w apelacji znaczenia dowodu z zeznań D. K. jest oczywiście bezzasadne. Uznanie wiarygodności części materiału dowodowego i odmowa wiarygodności innym dowodom sama w sobie nie narusza art. 233§1 k.p.c. Zeznania pozwanego i świadka I. S. były spójne. Dokonana przez Sąd Okręgowy ocena tych dowodów nie naruszała zasad logiki i doświadczenia życiowego. Te ocenę zaś -wzmacnia treść włączonego do akt Prokuratury- protokołu przesłuchania przez Prokuraturę Rejonową w Białymstoku w dniu 11 października 2016r. I. B. (k .361-363) i zawiadomienia o podejrzeniu popełnienia przestępstwa z dnia 3 sierpnia 2016r. (k316-323 ) z których wynika, że w związku z ograniczeniami możliwości handlu paliwami zaistniała konieczność zmiany organizacji sprzedaży i stworzenia sieci często zmienianych różnych podmiotów umożliwiających handel przez podmioty podstawione, w czym uczestniczyły także spółki (...). (...) i(...) . Z danych w eKRS wynika, że (...) (...) Sp. z o.o. w K. to spółka w której powód był wspólnikiem a jego żona Prezesem zarządu. Nie są więc niewiarygodne zeznania W. K., że pozwany namówiony przez powoda miał się zatrudnić lub kupić udziały w spółce (...) zajmującej się importem paliwa do Polski, wyrobić sobie kontakty i pośredniczyć w kontaktach między spółkami zajmującymi się importem paliwa. Zasada swobodnej oceny dowodów pozwalała także uznać za wiarygodne, że weksel i umowę sporządzono dla zabezpieczenia przyszłej przedpłaty w wysokości 150.000 zł ( ceny jednej cysterny paliwa ). Ta kwota nie została przekazana. Powołane wyżej zawiadomienie o popełnieniu przestępstwa potwierdza praktykę częstych zmian podmiotowych dla utrudnienia kontroli przepływów pieniężnych, stąd nie jest nielogiczne ustalenie przez Sąd Okręgowy, że w ramach prowadzonej działalności gospodarczej związanej ze sprzedażą paliw powód zaproponował I. S. współpracę polegającą na tym, że będzie on pośredniczył w sprzedaży paliwa od hurtowników do stacji benzynowych spółki powoda. W tym celu tenże I. S. miał nabyć udziały w tworzącej się wówczas spółce (...) ( poprzednia nazwa (...)) , która miałaby się tym pośredniczeniem zajmować i namówił do udziału w tym projekcie pozwanego W. K.. Powołane wyżej zawiadomienie o popełnieniu przestępstwa wskazywało nadto, że umowy dokonywane przez podmioty powiązane z powodem nie odpowiadały rzeczywistym podstawom obrotów środkami pieniężnymi, stąd dokonana w niniejszej sprawie ocena, że pożyczka nie została udzielona nie mogła naruszać zasad doświadczenia życiowego. Obala to domniemanie wynikające ze stwierdzenia w umowie, że pożyczka została udzielona i zawartego w §1 ust. 2 umowy pokwitowania jak też obala domniemania wynikające z podpisania weksla in blanco. Jakkolwiek więc ciężar dowodu nieprawidłowego wypełnienia weksla spoczywa na dłużniku wekslowym składającym zarzuty od nakazu zapłaty (por. wyrok Sądu Najwyższego z dnia 23 maja 2018 r. IV CSK 267/17 LEX nr 2539871), to jednak ustalony w sprawie brak transferu kwoty 75.000 zł na rzecz pozwanego oznacza, że W. K. nie mógł pozostawać w zwłoce skoro obowiązek zwrotu nigdy nie powstał.

Sąd Apelacyjny uznaje więc ustalony stan faktyczny za własny, podzielając stanowisko, że umowa pożyczki miała w tym przypadku charakter pozorny i jako taka była nieważna (art. 83§1 k.c.).

Zarzut naruszenia art. 247 k.c. nie jest zasadny choćby z tej przyczyny , że ustawa nie zastrzega rygoru nieważności przy dokumentowej formie umowy potyczki, a ponadto ograniczenia dowodowe nie obejmują obalenia domniemania zgodności z prawdą oświadczenia potwierdzającego wykonanie umowy (por. wyrok Sądu Najwyższego z dnia 4 czerwca 2014 r. II CSK 460/13 niepubl.). Także ograniczenia dowodowe nie dotyczą okoliczności wskazujących na pozorność umowy (por. wyrok Sądu Najwyższego z dnia 18 marca 1966 r. II CR 123/66 OSNC 1967/2/22). Niezależnie więc od wynikających z art. 162 k.p.c. obowiązków pełnomocnika, zawarte w apelacji zarzuty powoda nie mogły być uwzględnione.

Prawidłowe ustalenia wskazują, że nie powstało roszczenie o zwrot pożyczki a w konsekwencji prawo do wypełnienia weksla określone w §4 ust. 2 umowy pożyczki (k.230). Zarzut naruszenia art. 10 ustawy z dnia 28 kwietnia 1936 roku prawo wekslowe (Dz.U.2016.160 t.j.) nie jest więc zasadny. Weksel nie był indosowany, stąd wystawca może podnieść względem remitenta zarzuty oparte na stosunku podstawowym. Weryfikacja tego zarzutu następuje poprzez zbadanie tzw. stosunku podstawowego łączącego wystawcę weksla z jego odbiorcą, z którego wynika (lub nie) określone roszczenie inkorporowane w treści wypełnionego weksla (por. Wyrok Sądu Najwyższego z dnia 13 grudnia 2012 r. V CSK 21/12 niepubl.). Jeżeli weksel nie odpowiada porozumieniu ( choćby w części) to zobowiązanie wekslowe nie powstaje (por. wyrok Sądu Najwyższego z dnia 26 stycznia 2001 r. II CKN 25/00 OSNC 2001/7-8/117).

Apelację więc jako niezasadną oddalono w oparciu o art. 385 k.p.c. w zw. z art.

art. 15 zzs 1 ust. 1 pkt 4 ustawy dnia 2 marca 2020 r. o szczególnych rozwiązaniach związanych z zapobieganiem, przeciwdziałaniem i zwalczaniem COVID-19, innych chorób zakaźnych oraz wywołanych nimi sytuacji kryzysowych (Dz.U.2021.2095 t.j).

O kosztach postępowania apelacyjnego orzeczono na podstawie art. 98§1 i 3 k.p.c. w zw. z art. 391§1 k.p.c., przy zastosowaniu §2 pkt 6 i §10 ust.1 pkt 2 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych (Dz.U. z 2018r. poz. 265).