Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 25 kwietnia 2014 roku

Sąd Okręgowy w Krakowie, Wydział IV Karny Odwoławczy w składzie:

Przewodniczący: SSO Tomasz Grebla (spr.)

Sędziowie: SSO Urszula Gubernat

SSO Krzysztof Chodak

Protokolant: prot. Aneta Woźniczka

przy udziale Joanny Kowalskiej Prokuratora Prokuratury Okręgowej,

po rozpoznaniu w dniu 25 kwietnia 2014 roku, sprawy

P. S.

oskarżonego o przestępstwo z art. 197 § 1 kk i art. 157 § 2 kk w zw. z art. 11 § 2 kk w zw. z art. 12 kk; art. 189 § 1 kk; art. 191 § 1 kk w zw. z art. 12 kk

na skutek apelacji wniesionej przez obrońcę oskarżonego,

od wyroku Sądu Rejonowego dla Krakowa - Nowej Huty w Krakowie z dnia 28 listopada 2013r. sygn. akt VIII K 64/13/N,

utrzymuje w mocy zaskarżony wyrok i zwalnia oskarżonego od zwrotu należnych Skarbowi Państwa kosztów sądowych za postępowanie odwoławcze; zasądza od Skarbu Państwa na rzecz adw. E. K. (Kancelaria Adwokacka w K.) kwotę 516,60 (pięćset szesnaście 60/100) złotych tytułem kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej oskarżonemu z urzędu w postępowaniu przed Sądem drugiej instancji.

SSO Urszula Gubernat SSO Tomasz Grebla SSO Krzysztof Chodak

Sygn. IV Ka134/14

UZASADNIENIE

Wyroku Sądu Okręgowego w Krakowie

z dnia 25 kwietnia 2014 roku

P. S. został oskarżony o to, że:

1.  w okresie 20 do 21 sierpnia 2012 roku w D. woj. (...), w krótkich odstępach czasu i w wykonaniu z góry powziętego zamiaru, przemocą polegającą na ciągnięciu za włosy, przytrzymywaniu za nadgarstki, biciu po twarzy, a także grożąc pobiciem czterokrotnie doprowadził K. L. do obcowania płciowego, w wyniku czego wymieniona doznała stłuczenia powłok twarzy z otarciami naskórka i podbiegnięciami krwawymi czoła, nosa, warg, podbródka i powiek lewego oka, obrażeń krocza w postaci otarć błony śluzowej i podbiegnięć krwawych przedsionka pochwy i warg sromowych mniejszych i większych, które to obrażenia naruszyły czynności narządów jej ciała na okres trwający poniżej siedmiu dni

tj. o przestępstwo z art. 197 § 1 k.k. i art. 157 § 2 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k. w zw. z art. 12 k.k.

2.  w okresie od 20 do 21 sierpnia 2012 r. w D. woj. (...) poprzez zamknięcie drzwi wejściowych do domu i ukrycie klucza pozbawił K. L. wolności

tj. o przestępstwo z art. 189 § 1 k.k.

3.  w okresie od 20 do 21 sierpnia 2012 r. w D. woj. (...) w krótkich odstępach czasu i w wykonaniu z góry powziętego zamiaru, stosując przemoc wobec K. L. polegającą na trzymaniu za ręce oraz siłowym posadzeniu jej przy stole, a także grożąc pobiciem zmuszał ją do spożywania alkoholu w postaci wódki

tj. o przestępstwo z art. 191 § 1 k.k. w zw. z art. 12 k.k.

Sąd Rejonowy dla Krakowa – Nowej Huty w Krakowie, wyrokiem z dnia 28 listopada 2013 roku sygn. VIIIK 64/13/N orzekł w tym przedmiocie następująco:

I.  oskarżonego P. S., w ramach zarzutów z pkt.1, 2 i 3 aktu oskarżenia uznaje winnym tego, że w okresie 20 do 21 sierpnia 2012 roku w D. woj. (...), w krótkich odstępach czasu i w wykonaniu z góry powziętego zamiaru, po uprzednim pozbawieniu wolności poprzez zamknięcie drzwi wejściowych do domu i ukrycie klucza, zmuszaniu do spożywania alkoholu, przemocą polegającą na ciągnięciu za włosy, przytrzymywaniu za nadgarstki, biciu po twarzy, a także grożąc pobiciem dwukrotnie doprowadził K. L. do obcowania płciowego, w wyniku czego wymieniona doznała stłuczenia powłok twarzy z otarciami naskórka i podbiegnięciami krwawymi czoła, nosa, warg, podbródka i powiek lewego oka, obrażeń krocza w postaci otarć błony śluzowej i podbiegnięć krwawych przedsionka pochwy i warg sromowych mniejszych i większych, które to obrażenia naruszyły czynności narządów jej ciała na okres trwający poniżej siedmiu dni tj. popełnienia występku z art. 197 § 1 k.k., art. 157 § 2 k.k., art. 189 § 1 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k. w zw. z art. 12 k.k. i za to na mocy art. 197 § 1 k.k. w zw. z art. 11 § 3 k.k. wymierza mu karę 5 (pięciu) lat pozbawienia wolności;

II.  na mocy art. 63 § 1 k.k. na poczet orzeczonej w punkcie I. niniejszego wyroku kary pozbawienia wolności zalicza oskarżonemu okres tymczasowego aresztowania od dnia 21 sierpnia 2012 r. do dnia 28 listopada 2013 r.;

III.  na mocy art. 44 § 2 k.k. orzeka przepadek dowodów rzeczowych w postaci 4 sztuk szklanych butelek, odzieży męskiej, kołdry i poszew przechowywanych w magazynie dowodów rzeczowych pod poz. ks. depozytów 7/13/N;

IV.  na zasadzie art. 230 § 2 k.p.k. zarządza zwrot pokrzywdzonej K. L. należącej do niej odzieży przechowywanej w magazynie dowodów rzeczowych pod poz. ks. depozytów 7/13/N oraz telefonu komórkowego przechowywanego a katach sprawy na k. 123,

V.  na mocy art. 29 ust. 1 ustawy Prawo o Adwokaturze w zw. z § 14 ust. 1 pkt 2 i ust. 2 pkt 3, § 16 oraz § 2 ust. 1 i 3 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności adwokackie oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu zasądza od Skarbu Państwa na rzecz adwokata E. K. kwotę 1505,52 (tysiąc pięćset pięć i 52/100) złotych tytułem kosztów nieopłaconej obrony udzielonej oskarżonemu z urzędu;

VI.  na zasadzie art. 624 § 1 k.p.k. i art. 17 ust. 1 ustawy z 23 czerwca 1973 r. o opłatach w sprawach karnych zwalnia oskarżonego w całości od zapłaty na rzecz Skarbu Państwa kosztów sądowych.

Wyrok ten zaskarżył obrońca oskarżonego i zarzucił mu:

1) obrazę przepisów prawa procesowego mającą wpływ na treść zapadłego w sprawie orzeczenia:

art. 5 § 2 k.pk. art. 7 k.p.k. art. 201k.p.k. polegającą na przekroczeniu granic swobodnej oceny dowodów poprzez ocenę dowolną, swobodną i pozostającą w sprzeczności z zasadami logiki i doświadczenia życiowego oraz naruszenie zasady domniemania niewinności polegającej na tym, iż Sąd I instancji uznał za wiarygodne dowody przemawiające na niekorzyść oskarżonego częściowo pomijając ocenę i uznając w sposób dowolny niewiarygodność dowodów świadczących na korzyść oskarżonego wobec odmowy waloru wiarygodności wyjaśnieniom P. S. z uwagi na ich drobne rozbieżności w pomiędzy kolejnymi protokołami oraz fakt, iż pokrzywdzona zeznawała odmiennie w sytuacji gdy Sąd dostrzegając te rozbieżności nie starał się ich w żaden sposób wyjaśnić na rozprawie oraz wobec bezkrytycznemu daniu wiary zeznaniom pokrzywdzonej - co skutkowało uznaniem, iż oskarżony zrealizował znamiona zarzucanych mu czynów.

W oparciu o powyższe zarzuty apelujący wniósł o:

zmianę wyroku poprzez uniewinnienie oskarżonego ewentualnie o jego uchylenie i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania Sądowi I instancji.

Sąd Odwoławczy zważył co następuje:

Apelacja obrońcy oskarżonego P. S. okazała się w oczywisty sposób bezzasadna a podniesione w niej zarzuty nie mogą podważyć prawidłowych ustaleń faktycznych jak też właściwej oceny przedmiotowej zachowania oskarżonego.

Sąd Rejonowy dokonał właściwej oceny poszczególnych środków dowodowych, uczynił to w oparciu o kryteria procedury karnej co w ocenie Sądu Odwoławczego czyni tę ocenę swobodną a więc podlegającą ochronie z art. 7 kpk.

Niestety skarżący obrońca w lakonicznej skardze apelacyjnej wskazał w sposób ogólny, iż naruszono zasadę domniemania niewinności. Nie odwołując się do argumentów uzasadnienia Sądu pierwszej instancji, skarżący sam nie daje wskazań - co winien uczynić jako profesjonalny podmiot - na czym uchybienia Sądu miałyby polegać.

Zapoznając się z treścią apelacji Sąd Odwoławczy dochodzi do wniosku, iż obrońca nie chciał skonfrontować się z argumentami Sądu Rejonowego. Jednakże warto wskazać, iż w pełni Sąd Odwoławczy popiera argumentację tegoż Sądu, który w znacznej części odmówił wiarygodności wyjaśnieniom oskarżonego P. S..

Przede wszystkim fakt powstania obrażeń ciała u pokrzywdzonej K. L., nie mógł powstać w sposób jaki wyjaśniał oskarżony ( k. 374-375). K. L. nie rozcięła sobie wargi gdy poszła po wodę, ba sam upadek nie może tłumaczyć zasiniałej i poobijanej twarzy oraz rozmieszczenia poszczególnych urazów. Biegli z Zakładu (...)w sposób jednoznaczny stwierdzili, iż obrażenia stwierdzone u pokrzywdzonej nie mogły powstać w wyniku przewrócenia się na schodach, czy innego upadku ( k. 186).

Słusznie również Sąd Rejonowy uznał za niewiarygodne wyjaśnienia oskarżonego w tej części w której podawał on, iż K. L. dobrowolnie zgodziła się na seks z oskarżonym. Słusznie więc Sąd orzekający stawia pytanie dlaczego pokrzywdzona rozebrała się jedynie od pasa w dół, a także skoro wszystko odbyło się za zgodą K. L., to czemuż oskarżony schował się na poddaszu z sianem. Słusznie Sąd Rejonowy za absurdalną uznał wersję P. S., że uczynił tak dlatego, że miał „przeczucie”. Zresztą wersję przedstawioną przez pokrzywdzoną K. L. potwierdzają świadkowie w tym J. K. który wręcz stwierdził: że jak oskarżony prowadził pokrzywdzoną z autobusu do domu to była ładnie ubrana, zadbana a gdy ją zobaczył później to jej nie poznał, bo była tak obita i oświadczyła, że została zgwałcona ( k. 376).

W taki sam sposób zeznawała H. F., która stwierdziła, iż pokrzywdzona była strasznie pobita, miała zasiniałe oczy i usta, oraz mówiła, że oskarżony S. ją pobił i zgwałcił (k. 115). W. F. z kolei wskazał, iż pokrzywdzona wyglądała jakby uczestniczyła w wypadku, była cała zakrwawiona i miała posiniaczoną twarz (k.116).

Sąd Odwoławczy w pełni akceptuje także ocenę zeznań K. L. w tym ujawnionych na rozprawie sprzeczności. K. L. zeznając po raz pierwszy podała, iż była zgwałcona czterokrotnie, później przed Sądem zaprzeczyła ostatnim dwóm gwałtom oraz oświadczyła, iż nie wie skąd się wzięły w jej pierwszych zeznaniach. Podtrzymała treść pierwszych zeznań z których wynikało, iż P. S. zgwałcił ją dwukrotnie. Gdyby istotnie pokrzywdzona chciała w istocie pogrążyć oskarżonego to czemu nie podtrzymała tychże zeznań. Sąd Rejonowy słusznie skonstatował, że mówiła prawdę i podała jedynie te fakty, które istotnie miały miejsce.

Sąd Odwoławczy akceptuje także stwierdzenie pokrzywdzonej, że rozbieżności w jej zeznaniach były wynikiem szoku, oraz wypitego przez K. L. alkoholu.

To znajduje potwierdzenie w opinii biegłego psychologa M. K.: niespójność wewnętrzna zeznań K. L. wynikała z faktu, iż była przesłuchiwana, krótko po zdarzeniu, gdy przebywała jeszcze w szpitalu. Przesłuchanie trwało wiele godzin (od 9-tej do 13-tej). Pokrzywdzona była bardzo zmęczona oraz znajdowała się jeszcze w stanie szoku po zdarzeniu ( k. 530).

To wszystko wskazuje na prawidłowość oceny wyjaśnień oskarżonego P. S. jak i pokrzywdzonej K. L. dokonanej przez Sąd Rejonowy. Niestety Sąd Odwoławczy nie dysponując dostatecznym doświadczeniem życiowym w kwestii dotyczącej obrażeń narządów rodnych kobiety podczas stosunku, który byłby wynikiem „wyjścia z wprawy” obu stron i ilości spożytego alkoholu (k. 596 apelacji u dołu).

Wymierzona oskarżonemu P. S. kara pięciu lat pozbawienia wolności, jest adekwatna do stopnia zawinienia jak i społecznej szkodliwości przypisanego mu przestępstwa.

Trzeba mieć na uwadze nie tylko brutalny sposób w jaki oskarżony zmusił K. L. do odbycia z nim stosunków płciowych, ale także fakt działania z przemyślanym planem zwabienia pokrzywdzonej do swojego domu pod pretekstem podjęcia pracy. Nie może umknąć z pola widzenia Sądowi Odwoławczemu i to, że K. L. była osobą poszukującą jakiejkolwiek pracy fizycznej, tak aby móc utrzymać swoje domowe gospodarstwo. W tym celu udała się na (...), gdzie osoby bezrobotne oczekują na propozycję fizycznej dorywczej pracy. Właśnie stamtąd oskarżony przywiózł K. L. do swojego domu jedynie po to aby ją zgwałcić. Nie może również umknąć uwadze Sądowi Okręgowemu, iż P. S. był już wielokrotnie karany, wchodził więc już w konflikt z prawem, i pomimo stosowanych wobec niego represji, kar i środków karnych ponownie popełnił przestępstwo. Tak więc w ocenie Sądu Odwoławczego nie ma żadnych podstaw aby łagodzić wymierzoną oskarżonemu S. karę ani tym bardziej stosować środek probacyjny w postaci warunkowego zawieszenia wykonywania kary. Brak jest bowiem nie tylko pozytywnej prognozy kryminologicznej wobec P. S. ale także stopień winy i społecznej szkodliwości nie pozwalają na wymiar kary odpowiadający możliwości warunkowego jej zawieszenia art. 69 § 1 kk.

Sąd Odwoławczy na zasadzie art. 437 § 1 kpk utrzymał w mocy zaskarżony wyrok, zwalniając oskarżonego na zasadzie art. 624 § 1 kpk od kosztów sądowych za drugą instancję.

SSO Urszula Gubernat SSO Tomasz Grebla SSO Krzysztof Chodak

(...)