Pełny tekst orzeczenia

POSTANOWIENIE

Dnia 17 grudnia 2012 r.

Sąd Okręgowy w Świdnicy, II Wydział Cywilny Odwoławczy
w składzie następującym:

Przewodniczący : SSO Anatol Gul

Sędziowie : SO Alicja Chrzan

SO Jerzy Dydo

po rozpoznaniu w dniu 17 grudnia 2012 r. w Świdnicy

na posiedzeniu niejawnym

sprawy ze skargi wierzyciela (...) Spółki z o.o. w S. na czynności Komornika Sądowego przy Sądzie Rejonowym w Ząbkowicach Śląskich M. K. w sprawie egzekucyjnej KM 2146/11 przeciwko dłużnikowi J. H.

na skutek zażalenia wierzyciela na postanowienie Sądu Rejonowego w Ząbkowicach Śląskich z dnia 16 listopada 2012 r., sygn. akt I Co 1309/12

postanawia :

uchylić zaskarżone postanowienie w całości i przekazać Sądowi Rejonowemu w Ząbkowicach Śląskich do ponownego rozpoznania.

UZASADNIENIE

Zaskarżonym postanowieniem Sąd Rejonowy w Ząbkowicach Śląskich zwrócił wniosek o przywrócenie terminu do złożenia skargi na czynności Komornika Sądowego M. K. w sprawie KM 2146/11 (pkt I) odrzucił skargę na czynności komornika sądowego (II) oraz zwrócił wierzycielowi kwotę 100 zł uiszczoną tytułem opłaty sądowej o skargi na czynności komornika sądowego (pkt III).

W uzasadnieniu wskazał, że pełnomocnik wierzyciela został wezwany do usunięcia braku formalnego przez przedłożenie prawidłowego pełnomocnictwa uprawniającego go do działania w imieniu wierzyciela oraz złożenia odpisu wniosku o przywrócenie terminu i skargi na czynności Komornika Sądowego. Wezwanie zostało doręczone w dniu 08 listopada 2012 r. W wyznaczonym terminie pełnomocnik wierzyciela złożył odpis wniosku o przywrócenie terminu do złożenia skargi na czynności komornika sądowego i odpis skargi na czynności komornika z załącznikami oraz pełnomocnictwo udzielone mu przez prokurenta spółki.

Jak wynika z odpisu KRS spółki do jej reprezentowania uprawniony jest zarząd. W przypadku gdy jest on wieloosobowy wymaga się współdziałania dwóch członków zarządu albo jednego członka zarządu z prokurentem. W przedmiotowej sprawie pełnomocnictwo zostało podpisane tylko przez prokurenta, a więc jest ono nieważne. Tym samym wniosek o przywrócenie terminu należało zwrócić na podstawie art. 130 § 1 i § 3 k.p.c. w zw. z art. 13 § 2 k.p.c. Wobec tego skarga na czynności komornika sądowego, jako wniesiona po upływie terminu, podlegała odrzuceniu. Została bowiem złożona 23 października 2012 r., zaś dotyczy czynności z 02 października 2012 r., o czym wierzyciel został poinformowany w dniu 13 września 2012 r.

Powyższe postanowienie zaskarżył wierzyciel wnosząc o jego uchylenie. Zarzucił brak uwzględnienia treści art. 109 ⁶ k.c. oraz nieuwzględnienie okoliczności wskazanych we wniosku o przywrócenie terminu i bezpodstawne jego oddalenie .

Zażalenie należało uznać za uzasadnione.

W pierwszej kolejności wskazać należy, że zażalenie na zwrot wniosku o przywrócenie terminu do dokonania czynności procesowej nie przysługuje, gdyż zarządzenie to nie zostało wymienione w art. 394 § 1 pkt 1-12 k.p.c., nie jest też zarządzeniem kończącym postępowanie w sprawie.

Następstwem jednak zwrotu wniosku o przywrócenie terminu do złożenia skargi na czynności komornika jest jej odrzucenie stosownie art. 767 ³k.p.c.

Sąd drugiej instancji rozpoznając zażalenie na postanowienie o odrzuceniu skargi może rozpoznać i to zarządzenie, które nie podlegało zaskarżeniu, ale miało wpływ na rozstrzygniecie sprawy w myśl art. 380 k.p.c. w zw. z art. 397 § 2 zd. 1 k.p.c.

Mając powyższe na uwadze stwierdzić należy, że skarga została sporządzona przez M. H., który dołączył pełnomocnictwo upoważniające go do reprezentowania spółki (...) we wszystkich sprawach przed sądami powszechnymi, administracyjnymi oraz wszystkimi innymi organami powołanymi do rozpoznawania spraw i egzekwowania roszczeń. Pełnomocnictwo zostało podpisane przez J. G., która – jak wynika z odpisu KRS spółki – jest jej prokurentem samoistnym. Zakres umocowania wynikający z prokury został określony ustawowo, a przez to jest stypizowany i jednakowy dla każdego prokurenta (z wyjątkiem prokury oddziałowej). Ogólne określenie zakresu umocowania prokurenta zawiera przepis art. 109 ¹ § 1 k.c., wyrażający przez to jednocześnie istotę prokury. Ponadto wyznaczeniu tego zakresu służy również przepis art. 109 ³ k.c. wymieniający czynności, których prokurent na podstawie samej prokury dokonać nie może.

Stosownie zatem do art. 109 ¹§1k.c. prokura jest pełnomocnictwem udzielonym przez przedsiębiorcę podlegającego obowiązkowi wpisu do rejestru przedsiębiorców, które obejmuje umocowanie do czynności sądowych i pozasądowych, jakie są związane z prowadzeniem przedsiębiorstwa.

Na podstawie art. 109 ⁶ zd. drugie k.c. prokurent może ustanowić pełnomocnika do poszczególnej czynności lub pewnego rodzaju czynności. Przepis ten ogranicza zatem prokurenta w udzieleniu dalszego pełnomocnictwa odnośnie jednak tylko czynności materialnoprawnych – tj. czynności zwykłego zarządu (art. 98 k.c.). Ustawodawca nie wyłączył natomiast prawa prokurenta do udzielenia pełnomocnictwa o charakterze procesowym, które obejmuje umocowanie do występowania w imieniu mocodawcy w postępowaniu przed sądami czy organami administracji. W zakresie procedury cywilnej pełnomocnictwo zostało uregulowane w art. 86 i nast. k.p.c. Ponadto wskazać trzeba, że pełnomocnictwo ogóle procesowe, o jakim mowa w art. 88 k.p.c., nie jest pojęciem tożsamym z pełnomocnictwem ogólnym w rozumieniu prawa materialnego, o którym stanowi art. 98 zd. pierwsze k.c.

Brzmienie powołanych przepisów wskazuje, że prokurent nie ma możliwości ustanowienia prokury substytucyjnej ani przeniesienia wszystkich swoich uprawnień wynikających z przepisów prawa materialnego. Nie istnieją natomiast ograniczenia w udzieleniu pełnomocnictwa procesowego, co miało miejsce w niniejszej sprawie.

Wobec powyższego stwierdzić należy, że podgląd Sądu Rejonowego, jakoby udzielone pełnomocnictwo było nieważne, jest na tym etapie postępowania nieuzasadniony. Z tej przyczyny, na tej podstawie, niezasadnym było zarządzenie o zwrocie wniosku o przywrócenie terminu, a w konsekwencji tego odrzucenie skargi jako wniesionej po upływie ustawowego terminu.

Niemniej jednak rzeczą Sądu Rejonowego będzie zbadanie, czy M. H. jest pracownikiem skarżącego zgodnie z art. 87 § 2 k.p.c. Po pozytywnym przesądzeniu tej okoliczności Sąd rozpozna wniosek skarżącego o przywrócenie terminu, a w dalszej kolejności zajmie się skargą na czynności Komornika Sądowego.

Mając na uwadze powyższe zaskarżone postanowienie należało uchylić i przekazać Sądowi I instancji do ponownego rozpoznania zgodnie z art. 386 § 4 k.p.c. w zw. z art. 397 § 2 zd. 1 k.p.c. i w zw. z art. 13 § 2 k.p.c.