Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 17 lipca 2013 r.

Sąd Rejonowy VII Wydział Cywilny w L.

w składzie następującym:

po rozpoznaniu w dniu 04 lipca 2013 r.

na rozprawie

sprawy z powództwa B. K.

przeciwko B. W.

o zapłatę

I. nakazuje pozwanemu B. W. aby dokonał naprawy szafki z żaluzją stojącej w rogu na blacie po lewej stronie płyty ceramicznej wchodzącej w skład mebli kuchennych zamontowanych w miejscu zamieszkania powódki tj. w L. przy ul. (...) poprzez :

⚫

powiększenie otworu prostokątnego w tylnej ścianie szafki w sposób umożliwiający podłączenie urządzeń AGD do zespołu gniazdek elektrycznych znajdujących się na ścianie za tylną ścianą szafką

⚫

wymianę półki w szafce o wymiarach 56,5cm x 30,5 cm na nieuszkodzoną;

⚫

prawidłowe przymocowanie dodatkowego mechanizmu bębnowego
tak by zachowana została równoległa przestrzeń do pozostałych elementów szafki pomiędzy prawym a lewym bokiem szafki

w terminie 1 ( jednego) miesiąca od daty uprawomocnienia się orzeczenia;

II. nakazuje pozwanemu wymianę na nowe blatów wchodzących w skład mebli kuchennych zamontowanych w miejscu zamieszkania powódki tj. w L. przy ul. (...) z kwarcogranitu typu Quarella w kolorze BEIGE ARENA o następujących wymiarach:

⚫

2000 mm długości i 600 mm szerokości, w który wmontowana jest płyta ceramiczna oraz długości 1725 mm i 600 mm szerokości, w który wmontowany jest zlewozmywak,

w terminie 1 ( jednego) miesiąca od daty uprawomocnienia się orzeczenia;

III. oddala dalej idące powództwo ;

IV. zasądza od pozwanego na rzecz powódki kwotę 1507,50 zł tytułem zwrotu kosztów postępowania;

V. nakazuje powódce aby uiściła na rzecz Skarbu Państwa- Kasa Sądu Rejonowego w L. kwotę 330,59 zł tytułem wynagrodzenia biegłego i świadków tymczasowo pokrytych z e środków budżetowych Sadu;

VI. nakazuje pozwanemu aby uiścił na rzecz Skarbu Państwa- Kasa Sądu Rejonowego wL. kwotę 771,39 zł tytułem wynagrodzenia biegłego i świadków tymczasowo pokrytych ze środków budżetowych Sądu.

Sygn. akt VII C 1076/12

UZASADNIENIE

Pozwem z dnia 6 sierpnia 2012 roku skierowanym przeciwko B. W. powódka B. K. wniosła o nakazanie pozwanemu doprowadzenia do zgodności towaru z umową poprzez dostarczenie nowej szafki z żaluzją wchodzącej w skład mebli kuchennych zamontowanych w miejscu zamieszkania powódki tj. w L. przy ul. (...) oraz nakazanie pozwanemu wymiany na nowe blatów wchodzących w skład mebli kuchennych zamontowanych w miejscu zamieszkania powódki tj. w L. przy ul. (...) z kwarcogranitu typu Quarella w kolorze BEIGE ARENA o następujących wymiarach:2000 mm długości i 600 mm szerokości, w który wmontowana jest płyta ceramiczna oraz długości 1725 mm i 600 mm szerokości, w który wmontowany jest zlewozmywak. Nadto powódka wniosła o zasądzenie od pozwanego kwoty 3 718,50 zł tytułem kary umownej za nieterminową realizację umowy oraz o obciążenie pozwanego kosztami procesu.

W uzasadnieniu zgłoszonego żądania powódka wskazała, że pomiędzy stronami zawarta została umowa, której przedmiotem była dostawa i montaż mebli kuchennych zgodnie z projektem pozwanego. Powódka uregulowała wynagrodzenie zgodnie z umową. Strony ustaliły, iż wykonanie przedmiotu umowy nastąpi w 30 tygodniu 2011 roku, tj. do końca lipca 2011 roku. Pozwany zakończył realizację przedmiotu umowy w styczniu 2012 roku, tj po upływie terminu ustalonego umową. Wobec wykonania umowy niezgodnie z zamówieniem powódka zgłaszała pozwanemu zastrzeżenia dotyczące jakości wykonanych prac. Następnie w lutym 2012 roku pełnomocnik powódki zgłosił pozwanemu pisemną reklamację domagając się wymiany szafki z żaluzją na nową, bowiem naprawy rzeczonej szafki wykonywane dotychczas przez pozwanego spowodowały, iż utraciła ona swą użyteczność. Pozwany nie rozpatrzył reklamacji w ustawowym terminie, stąd należało uznać- w ocenie powódki- iż reklamacja ta została milcząco uznana przez pozwanego. Domagając się wymiany blatu na nowy powódka wskazała, iż na skutek podejmowanych przez pozwanego działań naprawczych blat uległ uszkodzeniu, którego nie można usunąć, stąd konieczna jest jego wymiana na nowy. Uzasadniając żądanie w zakresie kary umownej powódka wskazała, iż żądanie to obejmuje karę za okres od 31 lipca 2011 roku do 17 lutego 2012 roku tj 201 dni x 18, 50 zł ( 0,1 % wartości brutto za każdy dzień zwłoki w wykonaniu umowy), co potwierdza dostarczony w dniu 17 lutego 2012 roku aneks nr 1 do umowy wraz z załącznikiem w postaci protokołu zdawczo- odbiorczego.

W odpowiedzi na pozew pozwany wniósł o oddalenie powództwa i zasądzenie od powódki kosztów procesu. Pozwany zarzucił, iż przedmiot umowy został dostarczony i odebrany przez powódkę w terminie wynikającym z umowy, czyli pod koniec lipca 2011 roku. O terminowości wykonania prac świadczył fakt, iż powódka uregulowała drugą część umówionego wynagrodzenia. Pozwany przyznał, iż powódka w styczniu 2012 roku, zgłosiła pozwanemu uwagi co do jakości wykonanych prac. Uwagi te zgłoszone były telefonicznie i w odpowiedzi na powyższe pozwany skierował do powódki przedstawiciela firmy celem sprecyzowania podnoszonych przez powódkę zastrzeżeń co do jakości wykonanych prac. Nadto pozwany wskazał, iż wobec zgłoszonych przez powódkę wad w postaci przebarwień, jakie ujawniły się na zamontowanych blatach kuchennych w styczniu 2012 roku dokonano wymiany blatów u powódki na nowe. Pozwany nie uwzględnił żądania powódki w zakresie ponownej wymiany blatów wskazując, iż wskazane przez powódkę uszkodzenia blatu powstały w trakcie jego użytkowania, albowiem po wymianie blatów na nowy pozwany usunął acetonem pozostałości kleju, jakie były na blacie, stąd nie zna przyczyny z jakiej na blacie pojawiły się smugi widoczne na załączonej przez powódkę dokumentacji fotograficznej.

W trakcie procesu strony co do zasady podtrzymały swoje stanowisko, z tym że pozwany- po zapoznaniu się z opinią biegłego sądowego ds. technologii drewna oświadczył, iż jest gotowy do naprawy szafki poprzez wycięcie większego otworu w tylnej ścianie szafki, wymiany półki w szafce na nieuszkodzoną, przymocowania dodatkowego mechanizmu bębnowego w szafce, aby szpara w szafce była równoległa do pozostałych elementów szafki ( pismo pozwanego k 255 ).

Sąd ustalił następujący stan faktyczny :

W dniu 30 kwietnia 2011 roku zawarta została pomiędzy powódką a pozwanym prowadzącym działalność gospodarczą pod firmą(...) Umowa kupna- sprzedaży mebli kuchennych (zwana dalej: Umową), której przedmiotem była dostawa i montaż mebli kuchennych. Zgodnie z postanowieniami Umowy wynagrodzenie ustalone zostało na kwotę 18 500 zł, płatne w następujący sposób: zaliczka w kwocie 7 400 zł płatna w dniu podpisania Umowy, a pozostała część wynagrodzenia najpóźniej dzień przed podjęciem montażu. Pozwany zobowiązany był do realizacji przedmiotu Umowy do 30 tygodnia 2011 roku. Par 4 Umowy przewidywał kary umowne w wysokości 0,1 % wartości wynagrodzenia umownego brutto za każdy dzień zwłoki w wykonaniu przedmiotu Umowy. Kwota zaliczki uiszczona została przez powódkę w dniu 2 maja 2011 r., pozostała część wynagrodzenia w wysokości 11 099, 99 zł uiszczona została w dniu 12 sierpnia 2011 roku.

dowód: Umowa kupna- sprzedaży mebli kuchennych z 30-04-2011 r. wraz z Załącznikami k 26-34 ; faktura VAT nr 10/11 k37; potwierdzenie dokonania wpłaty k 38-39

W sierpniu, po wpłacie przez powódkę pozostałej części wynagrodzenia pozwany przystąpił do realizacji Umowy. W sierpniu 2011 r. montaż mebli został zakończony. Po montażu powódka zgłaszała pozwanemu zastrzeżenia co do jakości wykonanych prac. Skutkiem powyższego były oględziny mebli kuchennych w mieszkaniu powódki przez przedstawiciela pozwanego. W dniu 17 lutego 2012 roku przedstawiciel pozwanego przedstawił powódce do podpisania Protokół zdawczo-odbiorczy wykonanej usługi oraz Aneks nr 1 do Umowy. Powódka odmówiła podpisania tych dokumentów.

dowód: dokumentacja fotograficzna z 16-08-2011 k 14 ; zeznania świadka Z. K. k 171; Protokół zdawczo-odbiorczy wykonanej usługi k 42-43; Aneks nr 1 do Umowy k 44-45; przesłuchanie powódki k 297-299

Powódka zgłaszała pozwanemu zastrzeżenia dotyczącej szafki z żaluzją znajdującej się na blatach. Pozwany kilkakrotnie usuwał wady szafki wskazywane przez powódkę. Po kilkukrotnych naprawach szafki powódka- działając poprzez pełnomocnika- pismem z dnia 27 lutego 2012 roku zażądała od pozwanego wymiany szafki na nową wskazując, iż pomimo wielu napraw szafka nie spełnia waloru użyteczności. Do pisma nie dołączono dokumentu pełnomocnictwa; dokument pełnomocnictwa przesłany został pozwanemu pismem z dnia 16 marca 2012 roku oraz 21 marca 2012 r. Pismem z dnia 2 kwietnia 2012 roku pozwany odmówił wymiany szafki z żaluzją na nową. Szafka z żaluzją stojąca na blacie ma nieprawidłowo wycięty otwór prostokątną w tylnej ścianie szafki co uniemożliwia swobodny dostęp do zespołu elektrycznych gniazdek znajdujących się na ścianie, nadto półka tej szafki o wymiarach 56,6 x 30,5 cm ma uszkodzony narożnik. Dokonywana naprawa szafki została dokonana w sposób nieprecyzyjny skutkiem czego jest mechanizm bębnowy szafki nie jest równoległy.

dowód: pismo pozwanego z 21-09-2011 k 41; pismo powódki z dnia 27 lutego 2012 roku k 47-48 ; pisma pełnomocnika powódki 16-03-2012 k 59; 21-03-2012 k 50; pismo pozwanego z 2-04-2012 k 54-55 uzgodnienia z dnia 4-04-2013 k 57-58 ; opinia biegłego ds. technologii drewna k 224-228

Pismem z dnia 6 kwietnia 2012 roku pełnomocnik powódki poinformował pełnomocnika pozwanego, iż pismo z dnia 27 lutego 2012 roku nie było reklamacją a monitem; stanowiło podsumowanie relacji łączących powódkę z pozwanym i zmierzało do ustalenia stanowisk w sprawie.

dowód: pismo powódki z 6-04-2012 r. k 60-61

Na skutek zgłoszenia przez powódkę zastrzeżeń co do przebarwień, jakie pojawiły się na blatach kuchennych zamontowanych w zestawie mebli kuchennych, w styczniu 2012 roku pozwany wymienił na nowe pierwotnie zamontowane blaty kuchenne. W dniu 24 marca 2012 roku powódka złożyła pisemną reklamację dotyczącą wymienionego blatu kuchennego - blat uległ pęknięciu na złączach. Powódka domagała się nieodpłatnej naprawy blatu. W dniu 4 kwietnia 2012 roku po dokonaniu oględzin blatu pozwany uznał reklamację w zakresie wad blatu kuchennego ( „ łączenie blatu przy roletce”). Na skutek podejmowanych przez pozwanego działań naprawczych blatu uległ on uszkodzeniu, o czym powódka poinformowała pozwanego. Pozwany odmówił jego naprawy, zaprzeczył, jakoby blat uległ uszkodzeniu na skutek podejmowanych przez niego działań. Na powierzchni blatów, w rejonie ich styków widoczne są pozostałości po kleju, powstałe po dokonanej w tym miejscu naprawie spoiny klejowej. Pękniecie blatu zostało wyrównane „silikonem” Wady te są nieusuwalne.

dowód: pismo powódki z 24-03-2012 r. k 52; uzgodnienia z dnia 4-04-2012 k 57-58; pismo powódki z 18-04-2012 k 64; dokumentacja fotograficzna k 112-115; pismo pozwanego z 11-05-2012 k 140 ; opinia biegłego ds. technologii drewna k 224-228

Sąd zważył, co następuje.

Oceny stosunków prawnych pomiędzy stronami należy dokonać w oparciu o przepisy ustawy z 22 lipca 2002 roku o szczególnych warunkach sprzedaży konsumenckiej oraz o zmianie kodeksu cywilnego (Dz.U. Nr 141, poz. 1176).
[ zwanej dalej Ustawą]

Zgłoszenie przez powódkę zastrzeżeń co do jakosci towaru konsumpcyjnego nastąpiło po raz pierwszy przed upływem sześciu miesięcy od jego sprzedaży
( montażu) stąd istnieje domniemanie ustawowe (art. 4 ust. 1 Ustawy), że niezgodność ta istniała już w dacie sprzedaży. Powódka dotrzymala dwumiesięcznego terminu określonego w art. 9 ust. 1 Ustawy do zachowania uprawnień z art. 8 Ustawy.

Sąd nie podziela jednak stanowiska powódki jakoby pozwany nieustosunkował do żądania wymiany szafki, w terminie 14 dni co jest równoznaczne z uznaniem przez niego tego żądania. Zgodnie z art. 8 ust. 3 Ustawy jeżeli sprzedawca, który otrzymał od kupującego żądanie określone w jego ust. 1 nie ustosunkował się do tego żądania w terminie 14 dni uważa się, że uznał je za uzasadnione. Brak odpowiedzi na zgłoszone przez kupującego żądanie stwarza fikcję jego uznania i oznacza przyznanie przez sprzedającego okoliczności niezgodności towaru z ustawą oraz zgodę co do treści żądania, a więc sposobu doprowadzenia do zgodności towaru z umową, jeżeli został on przez uprawnionego określony w treści żądania. Wynikający z przepisu obowiązek zawiadomienia sprzedawcy przez kupującego nie wymaga osobistej realizacji, niemniej oświadczenie wiedzy musi pochodzić od kupującego[ tak też: Sąd Najwyższy w uzasadnieniu wyroku z dnia 17 listopada 2010 roku w sprawie o sygn.. akt I CSK 75/10] Osoba, która przekazuje zawiadomienie musi dysponować pełnomocnictwem lub upoważnieniem od osoby w imieniu, której podejmuje działania. Pełnomocnik powódki takiego dokumentu nie przedłożyła, stąd nie można czynić zarzutu pozwanemu, iż domagał się od pełnomocnika powódki dokumentu potwierdzającego umocowanie do działania w jej imieniu.Niezależnie od powyższego należy wskazać, iż powodka nie przedstawiła dowodu doręczenia pozwanemu pisma z dnia 27 lutego 2012 roku, stąd brak jest mozliwości ustalenia przez Sąd, czy istotnie pozwany uchybił 14 dniowemu terminowi, bowiem nie wiadomo kiedy termin ten rozpoczął bieg. Po wtóre, jak wynika z treści korespondencji przedsądowej prowadzonej przez strony, powódka zaprzczyła jakoby pismo z dnia 27 lutego 2012 roku było reklamacją, a wskazała, iż był to monit. Okoliczności te mają jednak marginalne znaczenie, albowiem – w ocenie Sądu- fakt, iz pozwany zareagował na pismo powódki z dnia 27 lutego 2012 roku( poprzez żądanie stosownych umocowań) nie pozwala na uznanie, iz doszło do milczącego uznania reklamcji w rozumieniu art. 8 ust. 3 Ustawy. Wobec powyższego Sąd dokonał oceny roszczeń powódki przez pryzmat przysługującyh jej uprawnień, o których mowa w art. 8 Ustawy.

Ustawa o sprzedaży konsumenckiej przewiduje dla kupującego na wypadek stwierdzenia niezgodności z towarem cztery uprawnienia w stosunku do sprzedawcy, ograniczając jednak możliwą kolejność ich wyboru przez kupującego. Kupujący może w razie niezgodności towaru z umową skorzystać w pierwszej kolejności z uprawnień zawartych w pierwszej sekwencji (art. 8 ust. 1 Ustawy) tj. żądać doprowadzenia go do stanu zgodnego z umową przez nieodpłatną naprawę albo wymianę na nowy (art. 8 ust. 1 Ustawy), a dopiero w dalszej kolejności, jeżeli spełnione są określone przesłanki, żądać przewidzianego w drugiej sekwencji (art. 8 ust. 4 Ustawy), obniżenia ceny albo odstąpić od umowy. Związanie dokonanym wyborem uprawnienia następuje dopiero w momencie zadośćuczynienia roszczeniu konsumenta przez sprzedawcę. Wystąpienie z jednym roszczeniem nie skutkuje więc wyłączenia możliwości wykonania uprawienia alternatywnego. W razie niezrealizowania przez sprzedawcę żądania naprawienia towaru kupujący może na podstawie art. 8 ust. 1 Ustawy wystąpić z żądaniem jego wymiany na nowy.

Powódka domagała sie wymiany szafki z żaluzją uzasadniając to- już na etapie procesu, po zapoznaniu się z opinią biegłego ds technologii drewna, wyłacznie faktem milczącego uznania reklamacji w tym zakresie. Tymczasem pozwany uznał żądanie pozwu w zakresie naprawy szafki zgodnie ze wskazówkami zawartymi w opinii biegłego, czyli powiększenia otworu prostokątnego w tylnej ścianie szafki w sposób umożliwiający podłączenie urządzeń AGD do zespołu gniazdek elektrycznych znajdujących się na ścianie za tylną ścianą szafką; wymiany półki w szafce o wymiarach 56,5cm x 30,5 cm na nieuszkodzoną oraz prawidłowego przymocowanie dodatkowego mechanizmu bębnowego tak by zachowana została równoległa przestrzeń do pozostałych elementów szafki pomiędzy prawym a lewym bokiem szafki . Z uwagi na fakt, iż nie doszło do milczącego uznania reklamacji przez pozwanego, a deklarował on chęć naprawy szafki zgodnie ze wskazówkami biegłego, których nie kwestionowała powódka Sąd, mając na uwadze, iż wystąpienie przez konsumenta z jednym roszczeniem nie skutkuje wyłączenia możliwości wykonania uprawnienia alternatywnego, nakazał pozwanemu doprowadzenie towaru konsumpcyjnego do stanu zgodnego z umową w sposób opisany w pkt I sentencji wyroku.

Sąd uwzględnił żądanie powódki w zakresie wymiany na nowe blatów wchodzących w skład mebli kuchennych zamontowanych w miejscu zamieszkania powódki tj. w L. przy ul. (...) z kwarcogranitu typu Quarella w kolorze BEIGE ARENA o następujących wymiarach 2000 mm długości i 600 mm szerokości, w który wmontowana jest płyta ceramiczna oraz długości 1725 mm i 600 mm szerokości, w który wmontowany jest zlewozmywak. Pozwany kwestionował żądanie pozwu w tym zakresie twierdząc, iż pęknięcie na blatach powstało na skutek niewłaściwego użytkowania, a nadto z uwagi na właściwość blatu możliwe jest jego usunięcie. Stanowisko pozwanego w tym zakresie ograniczyło się jednak wyłącznie do samych twierdzeń. Podkreślić należy, iż samo twierdzenie strony nie jest dowodem, a twierdzenie dotyczące istotnej dla rozstrzygnięcia sprawy okoliczności ( art. 227 kpc) powinno być udowodnione przez stronę to twierdzenie zgłaszającą ( art. 232 kpc i art. 6 kc ). Pozwany nie podjął jednak inicjatywy dowodowej celem udowodnienia prawdziwości swoich twierdzeń. W piśmie procesowym z 14 marca 2013 roku pozwany zasygnalizował jedynie, aby biegły sporządzający opinię w niniejszej sprawie rozważył -w ramach opinii uzupełniającej- czy nie ma potrzeby przeprowadzenia dowodu z biegłego innej specjalności> biegły nie ustosunkował się do tej sugestii, a pozwany nie kontynuował inicjatywy dowodowej w tym zakresie. W tym stanie rzeczy Sąd podzielił wnioski zawarte w opinii biegłego ds. technologii drewna, który uznał, iż wady blatów są nieusuwalne i wymagają wymiany blatów na nowe. Opinia biegłego sporządzona została po uprzednich oględzinach towaru konsumpcyjnego, jest spójna i rzetelna a wyciągnięte przez biegłego wnioski, Sąd uznał za logiczne. W tym stanie rzeczy Sąd uwzględnił w całości żądanie pozwu w zakresie blatów kuchennych i orzekł jak w pkt II sentencji orzeczenia.

Nie zasługuje na uwzględnienie żądanie zapłaty kar umownych. Domagając się zapłaty kar umownych za nieterminową realizację umowy powódka wskazała, iż montaż mebli kuchennych pozwany zakończył w styczniu 2012 r., czyli po upływie ustalonego w Umowie terminu. Jako datę zakończenia prac powódka przyjęła datę zaoferowanego przez pozwanego Aneksu do Umowy, czyli 17 luty 2012 roku. Z zebranego w sprawie materiału dowodowego, a w szczególności zeznań świadka Z. K., dokumentacji fotograficznej ( zdjęcie z 16 sierpnia 2011 r. k 10) jak i przesłuchania stron wynika, iż pozwany przystąpił do montażu po otrzymaniu drugiej części wynagrodzenia, czyli w sierpniu 2011 roku i montaż ten ukończył. Kolejne prace podejmowane przez pozwanego zmierzały jedynie do usunięcia wad wskazywanych przez powódkę. W ocenie Sądu doszło do wykonania przez pozwanego przedmiotu umowy a czynności wykonywane na skutek zgłaszanych przez powódkę zastrzeżeń ocenić należy w kategorii nienależytego wykonania umowy. Sąd podziela pogląd wyrażony w uzasadnieniu uchwały Sądu Najwyższego z dnia 15.2.2002 r., III C2P 86/01, OSNC 202/11/138, iż niewykonanie zobowiązania zachodzi wówczas, gdy w zachowaniu dłużnika nie występuje nic, co odpowiadałoby spełnieniu świadczenia, natomiast nienależyte wykazanie zobowiązania ma miejsce wtedy, gdy zachowanie dłużnika zmierzało do spełnienia świadczenia, jednak osiągnięty przez niego wynik nie spełnia wymogów świadczenia, do którego dłużnik był zobowiązany. W tym stanie rzeczy Sąd uznał, iż pozwany wykonał przedmiot Umowy lecz wadliwie, czego konsekwencją jest niniejszy proces. Mając na uwadze powyższe Sąd oddalił powództwo w części dotyczącej żądanych kar umownych, o czym orzekł w pkt III sentencji.

Rozstrzygnięcie z pkt IV sentencji wyroku znajduje oparcie w art. 100 k.p.c. Na poniesione przez powódkę koszty procesu składa się oplata od pozwu w kwocie 601 złotych, opłata od pełnomocnictwa w wysokości 17 złotych, wynagrodzenie biegłego w kwocie 300 zł oraz kwota 2400 złotych tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego zgodnie z § 6 pkt 5 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z 28 września 2002r w sprawie opłat za czynności radców prawnych oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów pomocy prawnej udzielonej przez radcę prawnego ustanowionego z urzędu. Na koszty poniesione przez stronę pozwaną składa się kwota 2400 zł tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego oraz opłata od pełnomocnictwa w wysokości 17 złotych oraz wynagrodzenie biegłego w kwocie 300 z. Powód wygrał proces w 70 %, co oznacza, że kwota kosztów należna na jego rzecz to kwota 2 323 zł., natomiast kwota kosztów należna pozwanemu to 815 zł. Po kompensacji kosztów kwota należna na rzecz powódki to 1 507. 50 zł.

Rozstrzygnięcie o kosztach sądowych z pkt V i VI sentencji wyroku znajduje uzasadnienie w treści art.113 ust. 1 ustawy o kosztach sądowych w sprawach cywilnych. Do rozliczenia pozostawała kwota 968,27 złotych poniesiona tymczasowo przez Skarb Państwa tytułem wynagrodzenia wypłaconego opiniującym w sprawie biegłym ( ponad kwotę uiszczonych zaliczek) oraz koszty dojazdów świadków na rozprawę.