Sygn. akt II Ka 428/24
Dnia 16 września 2024 r.
Sąd Okręgowy w Siedlcach II Wydział Karny w składzie:
Przewodniczący: |
SSO Karol Troć |
|
Protokolant: |
st. sekr. sądowy Agnieszka Walerczak |
przy udziale Prokuratora Patrycji Chajduk
po rozpoznaniu w dniu 16 września 2024 r.
sprawy M. M.
oskarżonego z art. 177 § 1 kk
na skutek apelacji, wniesionej przez obrońcę oskarżonego
od wyroku Sądu Rejonowego w Łukowie
z dnia 28 marca 2024 r. sygn. akt II K 677/22
I. utrzymuje wyrok w mocy;
II. zasądza od M. M. na rzecz oskarżycielki posiłkowej I. H. (1) 2398,50 zł tytułem zwrotu wydatków na ustanowienie pełnomocnika z wyboru w postępowaniu odwoławczym;
III. zasądza od oskarżonego na rzecz Skarbu Państwa 290 złotych kosztów sądowych za postępowanie odwoławcze.
UZASADNIENIE |
|||
Formularz UK 2 |
Sygnatura akt |
II Ka 428/24 |
|
Załącznik dołącza się w każdym przypadku. Podać liczbę załączników: |
1 |
||
1. CZĘŚĆ WSTĘPNA |
1.1. Oznaczenie wyroku sądu pierwszej instancji |
wyrok Sądu Rejonowego w Łukowie z dnia 28 marca 2024 r. w sprawie II K 677/22 |
1.2. Podmiot wnoszący apelację |
☐ oskarżyciel publiczny albo prokurator w sprawie o wydanie wyroku łącznego |
☐ oskarżyciel posiłkowy |
☐ oskarżyciel prywatny |
☒ obrońca |
☐ oskarżony albo skazany w sprawie o wydanie wyroku łącznego |
☐ inny |
1.3. Granice zaskarżenia |
1.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia |
||||
☒ na korzyść ☐ na niekorzyść |
☒ w całości |
|||
☐ w części |
☐ |
co do winy |
||
☐ |
co do kary |
|||
☐ |
co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia |
|||
1.3.2. Podniesione zarzuty |
||||
Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji |
||||
☐ |
art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu |
|||
☐ |
art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany |
|||
☒ |
art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia |
|||
☒ |
art. 438 pkt 3 k.p.k.
– błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia, |
|||
☐ |
art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka |
|||
☐ |
||||
☐ |
brak zarzutów |
1.4. Wnioski |
☒ |
uchylenie |
☒ |
zmiana |
2. Ustalenie faktów w związku z dowodami przeprowadzonymi przez sąd odwoławczy |
2.1. Ustalenie faktów |
2.1.1. Fakty uznane za udowodnione |
|||||
Lp. |
Oskarżony |
Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi |
Dowód |
Numer karty |
|
---- |
---------------------- |
-------------------------------------------------------------- |
-------------- |
-------------- |
|
2.1.2. Fakty uznane za nieudowodnione |
|||||
Lp. |
Oskarżony |
Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi |
Dowód |
Numer karty |
|
--------- |
---------------------- |
-------------------------------------------------------------- |
-------------- |
-------------- |
2.2. Ocena dowodów |
2.2.1. Dowody będące podstawą ustalenia faktów |
||
Lp. faktu z pkt 2.1.1 |
Dowód |
Zwięźle o powodach uznania dowodu |
------------------ |
------------------------------------- |
--------------------------------------------------------------------------- |
2.2.2. Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów |
||
Lp. faktu z pkt 2.1.1 albo 2.1.2 |
Dowód |
Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu |
------------------ |
------------------------------------- |
--------------------------------------------------------------------------- |
. STANOWISKO SĄDU ODWOŁAWCZEGO WOBEC ZGŁOSZONYCH ZARZUTÓW i wniosków |
||
Lp. |
Zarzut |
|
1. |
obraza przepisów postępowania mająca wpływ na treść orzeczenia, tj.: - art. 4 kpk, art. 5 § 2 kpk i art. 7 kpk oraz art. 410 kpk - poprzez poczynienie ustaleń faktycznych sprawy w oparciu jedynie o dowody przemawiające na niekorzyść oskarżonego, w szczególności czynienie ustaleń faktycznych sprawy w oparciu o wnioski opinii biegłego z zakresu rekonstrukcji wypadów drogowych, w której to szereg kwestii, podniesionych na etapie postępowania przed Sądem Rejonowym i których znaczenie dla rozstrzygnięcia przedmiotowej sprawy jest zasadnicze, nie zostało wyjaśnionych. - art. 201 kpk poprzez oparcie orzeczenia o winie oskarżonego na opinii biegłego z zakresu rekonstrukcji wypadków drogowych, dotkniętej szeregiem wskazanych w uzasadnieniu apelacji wad, w sposób jednoznaczny wskazujących na to, iż jest ona niepełna (biegły sam zauważa, iż z uwagi na brak możliwości ustalenia szeregu kluczowych parametrów dotyczących ruchu pojazdów uczestniczących w zdarzeniu, opinia jest przybliżoną analizą a nie pełnoprawną opinią). - art. 170 § 1 pkt 5 kpk poprzez jego błędne zastosowanie i oddalenie wniosku dowodowego obrońcy oskarżonego o dopuszczenie uzupełniającej opinii biegłego z zakresu rekonstrukcji wypadków drogowych w sytuacji gdy szereg podniesionych we wniosku kwestii nie zostało wyjaśnionych przez biegłego w opinii zasadniczej a przy badaniu kwestii o zasadniczym znaczeniu dla rozstrzygnięcia sprawy biegły pominął część materiału dowodowego sprawy, błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę wyroku polegający na przyjęciu, iż pojazd prowadzony przez M. M. nie miał sprawnego żadnego z elementów tylnego oświetlenia w sytuacji gdy z wyjaśnień samego oskarżonego z którymi w pełni korelują zeznania świadka J. L. wynika, iż takowe oświetlenie było i było sprawne natomiast czynności sprawdzające dotyczące działania instalacji oświetlenia tylnego pojazdu którym poruszał się oskarżony były prowadzone przy odłączonym, akumulatorze (w takiej sytuacji nie było możliwości zadziałania instalacji) co wynika nie tylko z wyjaśnień M. M. ale również z zeznań świadka J. P., który z racji wykonywanego zawodu - jest strażakiem, był na miejscu zdarzenia przed funkcjonariuszami Policji i który wskazał kategorycznie, iż stwierdził osobiście, że akumulator w maszynie rolniczej był odłączony. |
☐ zasadny ☐ częściowo zasadny ☒ niezasadny |
Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny |
||
- zanim Sąd Okręgowy odniesie się do argumentów merytorycznych ujętych w złożonym przez obrońcę środku zaskarżenia za zasadne uznał poczynienie kilku uwag dotyczących jego konstrukcji i istoty podniesionych zarzutów. W kwestii zarzutu obrazy art. 410 kpk należy pamiętać o tym, że nie stanowi naruszenia tego przepisu dokonanie oceny materiału dowodowego przeprowadzonego lub ujawnionego na rozprawie w sposób odmienny od subiektywnych oczekiwań stron procesowych. Do takiego naruszenia doszłoby tylko wówczas, gdyby Sąd I instancji wydając wyrok oparł się jedynie na części materiału dowodowego. Jednakże przepisu art. 410 kpk nie można rozumieć w ten sposób, że każdy z przeprowadzonych dowodów ma stanowić podstawę ustaleń faktycznych. Byłoby to w wielu przypadkach niemożliwe z uwagi na zachodzące sprzeczności między dowodami. Tym samym zarzucanie sądowi, że niektóre dowody nie stały się podstawą dla poczynionych w sprawie ustaleń faktycznych, jak to czyni obrońca w złożonej apelacji, jeśli zostały one rozważone i odrzucone w wyniku ich oceny, zgodnej z dyrektywami ustawowymi z art. 7 kpk jako niewiarygodne jest nieprawidłowe. Z tych też powodów stawianie odrębnych zarzutów naruszenia art. 410 kpk i art. 7 kpk jest wadliwe, gdyż mamy do czynienia de facto z jednym uchybieniem procesowym, pierwotnym z art. 410 kpk. Poczynione powyżej uwagi znajdują odniesienie również względem zarzutu braku obiektywizmu, odpowiadającego normie z art. 4 kpk. Kwestionując dokonaną w sprawie ocenę dowodów, nietrafnie skarżący zarzuca także obrazę art. 5 § 2 kpk. Niedające się usunąć wątpliwości mogą bowiem powstać dopiero w następstwie oceny dowodów przeprowadzonej zgodnie z regułami art. 7 kpk. - odnosząc się do meritum, zarzut obrony zmierzający do wykazania, że zaskarżony wyrok został wydany wyłącznie w oparciu o dowody przemawiające na niekorzyść oskarżonego, w szczególności opinię z zakresu badań wypadków drogowych, stanowi nieudolną próbę zdyskredytowania wartości tego dowodu, w tym też innych dowodów, przemawiających za przypisaniem M. M. winy co do zarzucanego mu aktem oskarżenia czynu. Skarżący nie wykazał poprzez argumentację zawartą w środku odwoławczym, aby ocena wartości dowodów, na podstawie których Sąd meriti czynił ustalenia faktyczne, była dowolna. Nie sposób ich zakwestionować poprzez wyłączne stwierdzenie, że są w pewnej części sprzeczne z wyjaśnieniami oskarżonego oraz pokrywającymi się z nimi w tym zakresie depozycjami świadków J. L. i J. P.. Co warto podkreślić, sposób oceny każdego dowodu osobowego wyznacza jego treść, którą konfrontuje się z całością zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego, z tym zastrzeżeniem, że w przypadku opinii winna odpowiadać ona dodatkowo wymogom określonym w treści art. 200 § 2 kpk. Apelujący upatrując wadliwości dokonanej przez Sąd I instancji oceny nie może tylko i wyłącznie opierać się na dowodach bądź fragmentach o korzystnej dla niego wymowie, gdyż zarzut w takiej formie nie realizuje wymogu uwzględnienia całokształtu ujawnionych w sprawie okoliczności (art. 410 kpk), a przez co rozważania takie zawsze należy ocenić jako nieuprawnione, a więc i właśnie dowolne. Tym samym nie można podzielić intencjonalnych i niepopartych obiektywnymi dowodami oraz przekonującymi argumentami twierdzeń obrony, jakoby niewiarygodne były spójne i logiczne zeznania świadków oskarżenia, znajdujące odzwierciedlenie w zgromadzonej dokumentacji oraz zgodne z wnioskami opinii z zakresu badań wypadków drogowych, a na wiarę miały zasłużyć wyjaśnienia oskarżonego w tej części, w której wskazywał, że kierował ładowarką kołową, posiadającą tylne oświetlenie, które było sprawne w czasie zdarzenia – a do tego wywody zawarte w apelacji się sprowadzały. Niemniej jednak, tak jak już wyżej wskazano, sama tylko okoliczność, że oceniono poszczególne dowody, w aspekcie ich wiarygodności, nie w taki sposób, jak życzyłby sobie tego obrońca czy też oskarżony, nie jest tożsama ze stwierdzeniem, że w procesie ich weryfikacji doszło do naruszenia reguły płynącej z treści art. 7 kpk. Oczywistym jest, że odmienna ocena dowodów – korzystna dla oskarżonego – jest jego naturalnym prawem, jednakże nie wynika z niej samo przez się, by analiza materiału dowodowego zgromadzonego w niniejszej sprawie, dokonana przez Sąd I instancji charakteryzowała się dowolnością. - nie był również zasadny zarzut obrazy art. 201 kpk, a tym bardziej art. 170 § 1 pkt 5 kpk, który w zasadzie powołany został chyba przez obrońcę po to, by wzmocnić twierdzenia o tym, że w sprawie istniały podstawy określone w art. 201 kpk do wywołania kolejnej opinii z zakresu badań wypadków drogowych. Sąd I instancji słusznie jednakże uznał, że uzyskana w sprawie opinia z w/w zakresu spełnia wymogi ustawowe, jest przekonująca i nie wymaga żadnego uzupełnienia. Decyzja o oddaleniu wniosku dowodowego o dopuszczenie uzupełniającej opinii biegłego z zakresu rekonstrukcji wypadków drogowych została podjęta prawidłowo, przy czym została należycie uargumentowana. Powody, które Sąd Rejonowy przedstawił na poparcie swego stanowiska podziela również Sąd Okręgowy. Skarżący zaś poprzez argumenty ujęte w apelacji nie przekonał Sądu Odwoławczego, że jest ona pochopna, a przede wszystkim wadliwa. Podkreślenia wymaga, że biegły w owej opinii odpowiedział m.in. na szereg pytań obrońcy zawartych we wniosku dowodowym z k. 211 akt sprawy. - tak jak niezasadne były zarzuty, dotyczące błędów w procedowaniu i ocenie dowodów, tak nie mógł być uznany za trafny zarzut błędnych ustaleń faktycznych, mających być konsekwencją uchybień proceduralnych. W szczególności nie można rzec, by nieprawidłowe były ustalenia, że to oskarżony nieumyślnie naruszył zasady bezpieczeństwa w ruchu lądowym w sposób opisany w zarzucie aktu oskarżenia, bowiem jak kategorycznie wynika z treści opinii biegłego z zakresu badań drogowych, to nie zachowanie pokrzywdzonej I. H. (2) stworzyło na drodze stan zagrożenia, ale właśnie zachowanie oskarżonego M. M. i to ono stało się przyczyną zaistnienia wypadku drogowego, przy czym biegły wysnuwając takie wnioski bazował właśnie na zgromadzonych w sprawie dowodach, jednakże zapoznając się z treścią tejże opinii nie można stwierdzić, jak przekonuje obrona, by biegły podjął się ich oceny, a więc żeby jego rola w przedmiotowym postępowaniu była tożsama z rolą sądu orzekającego. |
||
Wniosek |
||
o zmianę zaskarżonego wyroku poprzez odmienne orzeczenie co do istoty sprawy i uniewinnienie oskarżonego od winy popełnienia czynu zarzuconego mu aktem oskarżenia, ewentualnie o uchylenie zaskarżonego wyroku w całości i przekazanie sprawy Sądowi I instancji do ponownego rozpoznania. |
☐ zasadny ☐ częściowo zasadny ☒ niezasadny |
|
Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny. |
||
niezasadność podniesionych przez obrońcę zarzutów skutkowała niezasadnością postulowanych wniosków. |
4. OKOLICZNOŚCI PODLEGAJĄCE UWZGLĘDNIENIU Z URZĘDU |
|
1. |
------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------ |
Zwięźle o powodach uwzględnienia okoliczności |
|
------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------ |
|
5. ROZSTRZYGNIĘCIE SĄDU ODWOŁAWCZEGO |
|
5.1. Utrzymanie w mocy wyroku sądu pierwszej instancji |
|
1. |
Przedmiot utrzymania w mocy |
wyrok Sądu Rejonowego w Łukowie z dnia 28 marca 2024 r. w sprawie II K 677/22 – w całości |
|
Zwięźle o powodach utrzymania w mocy |
|
zarzuty apelacji okazały się w całości bezzasadne, zaś Sąd Okręgowy nie dostrzegł, ażeby w sprawie zachodziły podstawy do zmiany wyroku na podstawie okoliczności podlegających uwzględnieniu z urzędu. |
|
5.2. Zmiana wyroku sądu pierwszej instancji |
|
1. |
Przedmiot i zakres zmiany |
------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------ |
|
Zwięźle o powodach zmiany |
|
------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------ |
5.3. Uchylenie wyroku sądu pierwszej instancji |
|||
5.3.1. Przyczyna, zakres i podstawa prawna uchylenia |
|||
1.1. |
----------------------------------------------------------------------------------- |
||
Zwięźle o powodach uchylenia |
|||
------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------ |
|||
2.1. |
Konieczność przeprowadzenia na nowo przewodu w całości |
||
Zwięźle o powodach uchylenia |
|||
------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------ |
|||
3.1. |
Konieczność umorzenia postępowania |
||
Zwięźle o powodach uchylenia i umorzenia ze wskazaniem szczególnej podstawy prawnej umorzenia |
|||
------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------ |
|||
4.1. |
----------------------------------------------------------------------------------- |
||
Zwięźle o powodach uchylenia |
|||
------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------ |
|||
5.3.2. Zapatrywania prawne i wskazania co do dalszego postępowania |
|||
---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------- |
|||
5.4. Inne rozstrzygnięcia zawarte w wyroku |
|||
Punkt rozstrzygnięcia z wyroku |
Przytoczyć okoliczności |
||
---------------------- |
--------------------------------------------------------------------------------------------------------------- |
||
6. Koszty Procesu |
P unkt rozstrzygnięcia z wyroku |
Przytoczyć okoliczności |
II, III |
- apelacja obrońcy oskarżonego okazała się całkowicie bezzasadna, zatem zgodnie z art. 636 § 1 kpk ponosi on koszty procesu za postępowanie odwoławcze w całości. Jest to reguła wynikająca z treści tego przepisu, zaś odstępstwo od niej winno mieć wyjątkowy charakter, uwarunkowany istnieniem przesłanek z art. 624 § 1 kpk (wyrok SA we Wrocławiu z 18.06.2019 r., II AKa 92/19, LEX nr 2718331). W stosunku do osoby oskarżonego Sąd Okręgowy takich przesłanek nie dostrzegł. - z tych też względów na podstawie art. 2 ust. 1 pkt 2 i art. 3 ust. 2 ustawy z dnia 23 czerwca 1973 r. o opłatach w sprawach karnych (t.j. Dz. U. z 2023 r. poz. 123 z późn. zm.) i § 1 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 18 czerwca 2003 r. w sprawie wysokości i sposobu obliczania wydatków Skarbu Państwa w postępowaniu karnym (t.j. Dz. U. z 2013 r. poz. 663 z późn. zm.) zasądzono od oskarżonego na rzecz Skarbu Państwa kwotę 290 zł kosztów sądowych na którą składa się opłata w kwocie 270 zł i kwota 20 zł za ryczałt za doręczenie wezwań i innych pism w postępowaniu odwoławczym. |
7. PODPIS |
1.3. Granice zaskarżenia |
||||||
Kolejny numer załącznika |
1 |
|||||
Podmiot wnoszący apelację |
obrońca |
|||||
Rozstrzygnięcie, brak rozstrzygnięcia albo ustalenie, którego dotyczy apelacja |
cały wyrok |
|||||
1.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia |
||||||
☒ na korzyść ☐ na niekorzyść |
☒ w całości |
|||||
☐ w części |
☐ |
co do winy |
||||
☐ |
co do kary |
|||||
☐ |
co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia |
|||||
1.3.2. Podniesione zarzuty |
||||||
Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji |
||||||
☐ |
art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu |
|||||
☐ |
art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany |
|||||
☒ |
art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia |
|||||
☒ |
art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia, |
|||||
☐ |
art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka |
|||||
☐ |
||||||
☐ |
brak zarzutów |
|||||
1.4. Wnioski |
||||||
☒ |
uchylenie |
☒ |
zmiana |