Pełny tekst orzeczenia

POSTANOWIENIE

Dnia 07 lutego 2013 r.

Sąd Okręgowy w Świdnicy, II Wydział Cywilny Odwoławczy
w składzie następującym:

Przewodniczący : SSO Anatol Gul

Sędziowie : SO Aleksandra Żurawska

SO Jerzy Dydo

po rozpoznaniu w dniu 07 lutego 2013 r. w Świdnicy

na posiedzeniu niejawnym

sprawy z powództwa (...) Sp. z o.o. we W.

przeciwko H. L., W. P., M. B., B. C.

o zapłatę

na skutek zażalenia pozwanej B. C. na postanowienie Sądu Rejonowego w Kłodzku z dnia 15 grudnia 2012 r., sygn. akt I Nc 3572/10

postanawia :

oddalić zażalenie.

UZASADNIENIE

Zaskarżonym postanowieniem Sąd Rejonowy w Kłodzku odrzucił wniosek pozwanej B. C. o przywrócenie terminu do złożenia sprzeciwu od nakazu zapłaty Sądu Rejonowego w Kłodzku z dnia 8 października 2010 r. wydanego w sprawie I Nc 3572/10 (pkt I) oraz odrzucił sprzeciw tej pozwanej od nakazu zapłaty z dnia 8 października 2010 r. (pkt II).

W uzasadnieniu Sąd wskazał, że pozwana podała, iż w sprawie
I C 754/10 Sąd oddalił powództwo wobec głównego kredytobiorcy H. L. z uwagi na przedawnienie roszczenia, nie oddalił jednak powództwa wobec pozostałych pozwanych. B. C. dowiedziała się o egzekucji dopiero 30 czerwca 2011 r., po otrzymaniu od Komornika Sądowego zawiadomienia o wszczęciu egzekucji. Wówczas to wytoczyła powództwo przeciwegzekucyjne, które zostało prawomocnie oddalone.

Sąd Rejonowy powołując się na treść 169 § 1 k.p.c. wskazał, że wniosek o przywrócenie terminu należy wnieść do sądu w terminie tygodniowym do czasu ustania przyczyny uchybienia. Z akt komorniczych, a nadto samego wniosku pozwanej wynika, że o tytule wykonawczym dowiedziała się 15 lipca 2011 r., kiedy otrzymała zawiadomienie o wszczęciu egzekucji. Tym samym wniosek o przywrócenie terminu złożony 22 listopada 2012 r., jako spóźniony, podlega odrzuceniu stosownie do art. 171 k.p.c., a sprzeciw na podstawie art. 504 § 1 k.p.c.

Powyższe rozstrzygniecie zaskarżyła pozwana B. C. domagając się zmiany pkt II poprzez uznanie jej wniosku o przywrócenie terminu do wniesienia sprzeciwu, z uwagi na fakt, że nakaz zapłaty został wydany z naruszeniem art. 499 pkt 1 k.p.c., a pozwana od dnia dowiedzenia się o istnieniu nakazu podjęła szereg czynności podważających jego zasadność.

Zażalenie nie zasługuje na uwzględnienie.

Wbrew stanowisku pozwanej B. C.złożony w sprawie sprzeciw został wniesiony w imieniu tylko i wyłącznie H. L.– nie został podpisany przez pozostałych pozwanych, którym doręczono odpis nakazu zapłaty wraz z pouczeniem o sposobie i terminie wniesienia środka zaskarżenia. Tym samym, po skutecznym zaskarżeniu nakazu zapłaty przez jednego z pozwanych, utracił on swą moc tylko co do tej osoby, która wzruszyła jego prawne skutki. Innymi słowy nakaz zapłaty wydany przeciwko W., M. B.i B. C.stał się prawomocny. Ponadto Sąd wzywa do uzupełnienia ewentualnych braków formalnych pisma procesowego tylko tę stronę, w imieniu której pismo takie zostało złożone. Nie było zatem żadnych podstaw do wzywania pozostałych pozwanych do uzupełnienia sprzeciwu wniesionego przez H. L..

Wyrok oddalający powództwo z dnia 11 maja 2011 r. w sprawie I C 754/10 został wydany tylko w stosunku do pozwanej H. L., o czym poinformował już skarżącą Sąd Okręgowy w uzasadnieniu postanowienia oddalającego jej zażalenie na odmowę wykładni tego wyroku.

Powołany przez pozwaną B. C. przepis art. 499 pkt 1 k.p.c. dotyczy sytuacji, w której wyłączona została możliwość wydania nakazu zapłaty w postępowaniu upominawczym, w razie oczywistej bezzasadności roszczenia. Taka sytuacja w sprawie nie miała miejsca. O oczywistej bezzasadności nie przesądza bowiem istnienie przedawnienia żądania, ponieważ Sąd bada tę kwestię wyłącznie na zarzut strony. Skoro zaś na zarzut ten powołała się jedna z pozwanych, Sąd mógł uwzględnić jego skutki tylko w stosunku do niej.

Przechodząc do wniosku o przywrócenie terminu stwierdzić należy, że Sąd Rejonowy prawidłowo uznał go za spóźniony. Nakaz zapłaty z 08 października 2010 r. został skutecznie doręczony pozwanej B. C. 18 października 2010 r., a zatem termin do wniesienia sprzeciwu bezskutecznie upłynął z dniem 02 listopada 2010r. Pozwana, zgodnie z art. 169 § 1 k.p.c., miała tygodniowy termin do złożenia wniosku o przywrócenie terminu, który rozpoczął swój bieg od dnia, w którym dowiedziała się o wydaniu przeciwko niej nakazu zapłaty, a zatem od chwili doręczenia jej zawiadomienia o wszczęciu egzekucji tj. 15 lipca 2011 r. Fakt, iż pozwana podejmowała inne bezskuteczne działania mające na celu wzruszenie nakazu zapłaty są bez znaczenia dla oceny przedmiotowego wniosku. Ponadto zgodnie z art. 169 § 4 k.p.c. po upływie roku od uchybionego terminu (który liczyć tu należy od 02 listopada 2010 r.) jego przywrócenie jest dopuszczalne tylko w wypadkach wyjątkowych, a w przedmiotowej sprawie sytuacja taka nie ma miejsca.

Mając na uwadze powyższe Sąd Okręgowy oddalił zażalenie stosownie do art. 385 k.p.c. w zw. z art. 397 § 2 zd. 1 k.p.c.