Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 12 czerwca 2014 roku

Sąd Okręgowy w Bydgoszczy IV Wydział Karny Odwoławczy

w składzie :

Przewodniczący SSO Mirosław Kędzierski

Protokolant st. sekr. sądowy Agnieszka Scheffs

przy udziale oskarżyciela ---

po rozpoznaniu w dniu 5 czerwca 2014 roku

sprawy T. S.

obwinionego z art.27 ust.3 pkt 1 ustawy z dnia 15.12.2000r. o spółdzielniach mieszkaniowych

na skutek apelacji wniesionej przez oskarżyciela posiłkowego

od wyroku Sądu Rejonowego w Bydgoszczy

z dnia 7 lutego 2014 roku sygn. akt XIV W 3373/13

uchyla zaskarżony wyrok

i sprawę przekazuje Sądowi Rejonowemu w Bydgoszczy

do ponownego rozpoznania.

(-)K.

UZASADNIENIE

T. S.obwiniony został o to, że od 31 marca do 27 maja 2013r.w B.przy ul. (...), pełniąc funkcję Prezesa Zarządu (...) Spółdzielni Mieszkaniowej, na wniosek L. M.nie udostępnił faktur dotyczących robót dociepleniowych za rok 2012 prowadzonych na budynkach (...) Spółdzielni Mieszkaniowej, tj. o czyn z art.27 ust.3 pkt 1 ustawy z dnia 15 grudnia 2000r. o spółdzielniach mieszkaniowych.

Wyrokiem z dnia 7 lutego 2014r. Sąd Rejonowy w Bydgoszczy w sprawie sygn. akt XIV W 3373/13 obwinionego T. S. uniewinnił od popełnienia zarzucanego mu czynu; kosztami postępowania obciążył Skarb Państwa.

Apelację od wyroku złożył oskarżyciel posiłkowy.

Na podstawie art.103§1 kpow zaskarżył wyrok w całości, zarzucając mu błędy w postępowaniu procesowym oraz błąd w ustaleniach faktycznych, mający wpływ na treść orzeczenia, polegający na nie ustaleniu , iż obwiniony dopuścił się zarzucanego mu czynu.

Na tej podstawie wniósł o :

1.  zmianę wyroku Sądu Rejonowego w Bydgoszczy i ukaranie obwinionego adekwatnie do popełnionego czynu,

2.  uchylenie wyroku Sądu Rejonowego w Bydgoszczy i przekazanie sprawy sądowi I instancji do ponownego rozpoznania;

3.  zasądzenie kosztów według norm przepisanych.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje :

Apelacja jest zasadna albowiem części zarzutom i argumentom w niej zawartym nie można odmówić słuszności.

Nadto rozstrzygnięcie o uchyleniu wyroku Sądu Rejonowego i przekazaniu sprawy do ponownego rozpoznania było konsekwencją uznania, iż sąd orzekający dopuścił się uchybień procesowych na etapie oceny dowodów. W wyniku kontroli instancyjnej zaskarżonego wyroku, ujawniono bowiem błędy Sądu Rejonowego zawarte w części motywacyjnej wyroku, które mogły mieć wpływ na treść zaskarżonego wyroku.

Nie przesądzając na obecnym etapie postępowania zasadności (lub bezzasadności) zarzutu stawianego obwinionemu stwierdzić należy, że zaskarżone orzeczenie ostać się nie może, a to ze względów następujących :

Sąd odwoławczy kontrolując poprawność wydanego przez sąd I instancji wyroku, przede wszystkim dokonuje oceny prawidłowości przyjętych ustaleń faktycznych i przeprowadzonej analizy materiału dowodowego zawartych w uzasadnieniu zaskarżonego wyroku. Uzasadnienie takie stanowi bowiem integralną część orzeczenia i pełni niezmiernie istotną rolę jako źródło informacji dla stron, dla których motywy, jakimi kierował się sąd wydając wyrok, mogą mieć zasadnicze znaczenie przy podejmowaniu decyzji w przedmiocie poddania go kontroli instancyjnej. Odzwierciedla ono przebieg rozumowania sądu, proces myślowy, który doprowadził do rozstrzygnięć zawartych w wyroku. Podobnie jak rozumowanie sądu, uzasadnienie musi być logiczne, pozbawione luk i sprzeczności.

Przechodząc do szczegółowej analizy rozstrzygnięcia stwierdzić należy, iż Sąd Rejonowy nie dość wnikliwie ocenił zgromadzone dowody w sprawie, pomijając szereg z nich lub też oceniając niektóre dowody wbrew ich treści. W konsekwencji rozstrzygnięcie nie może być zaakceptowane.

Jak się wydaje Sąd Rejonowy nie dostrzegł , iż zarzut jaki postawiono T. S. dotyczył „nie udostępnienia faktur dotyczących robót dociepleniowych na rok 2012 …” nie zaś innych dokumentów o jakich była mowa w piśmie L. M. z dnia 16 lipca 12 roku. Tymczasem Sąd I instancji w uzasadnieniu swego rozstrzygnięcia praktycznie nie przeanalizował zebranych dowodów w kontekście stawianego obwinionemu zarzutu koncentrując się na pobocznych aspektach sprawy np. kwestii udostępnienia innych dokumentów objętych wnioskiem z 16 lipca 12r., co nie było przedmiotem zarzutu.

Nie ulega bowiem wątpliwości , że wniosek L. M. z dnia 16 lipca 12r. dotyczył (k.10) :

-

„przedstawienia kosztów tegorocznych robót termo-renowacyjnych z rozbiciem na ociepleniowe i inne …”

-

… przedstawienie wszystkich faktur i przetargów dotyczących robót ociepleniowych w 2012r. …

-

… o przygotowanie do wglądu całości dokumentów dotyczących samego planu perspektywicznego …”.

Z kolei zarzut dotyczył wyłącznie „faktur dotyczących robót dociepleniowych za rok 2012 … „.

Tymczasem Sąd Rejonowy uniewinniając obwinionego uznał, że :

-

pismem z dnia 16 stycznia 2013r. „L. M. został poinformowany o sprawach dotyczących wydatków na roboty remontowo-budowlane oraz o tym, iż przygotowanie całości dokumentacji dotyczącej planu perspektywicznego będzie możliwe dopiero po 31 marca 2013r. z uwagi na dużą liczbę dokumentów”;

-

w dniu 11 kwietnia 2013r. przedstawiono L. M. przygotowaną partię dokumentów, lecz ten odmówił zapoznania się z nimi i nie umówił się na następny termin przeglądania. W konsekwencji dalsza dokumentacja nie została przygotowana. Z kolei zdaniem Sądu skoro oskarżyciel odmówił zapoznania się z dalszą partią dokumentów, nie można uznać winy obwinionego, gdyż w określonej kolejności w ten sposób byłyby przedstawiane też owe faktury objęte zarzutem;

-

z dokumentu (k.9) wynikało, iż L. M. zapoznał się z określonymi dokumentami w dniu 31 maja 12r. a nadto dał wiarę wyjaśnieniom obwinionego, że „miał on świadomość, iż L. M. zapoznał się z dokumentami w maju 2012r”.

Powyższej argumentacji nie sposób do końca zaaprobować, przynajmniej w aktualnym stanie materiału dowodowego.

Jest oczywistym, że przedmiotowe faktury nie zostały udostępnione L. M.. Rozstrzygnięcie zależy więc od wykazania czy po stronie obwinionego istniały powody usprawiedliwiające takie postępowanie. Argumentacja Sądu nie daje podstaw do takiego wnioskowania. Przede wszystkim nie do zaaprobowania jest argumentacja, że błędnie przywołano pismo z k.9 jakoby „faktury, o których udostępnienie wystąpił zostały wcześniej, bo 31 maja 2012r. udostępnione przez Spółdzielnię. Dowodem na to jest kopia wniosku L. M. z 29 maja 2012r. , na której potwierdził wnioskodawca, że w dniu 31 maja 2012r. faktury, o które wnioskował, zostały mu udostępnione”.

Po pierwsze we wniosku z dnia 29 maja 2012r. L. M. nie wnosił o udostępnienie mu faktur ale umów w sprawie robót termomodernizacyjnych „…” w 2012r. i te mu udostępniono. Jest oczywistym zaś, że umowy to nie są faktury, więc zakres przedmiotowy wniosków był zupełnie inny. Po drugie uszło uwadze Sądu, że wniosek L. M. był z datą 16 lipca 2012r. a dokument , na który powoływał się obwiniony i Sąd Rejonowy był wcześniejszy co logicznie oznacza, że „wniosek o udostępnienie dokumentów” wraz z dokumentacją wnioskodawcy z maja 2012r. nie ma doniosłości skutkującej uniewinnieniem obwinionego.

Nadto także argumentacja związana z odmową zapoznania się L. M. z resztą dokumentacji, której pierwsza partia została mu przedłożona 11 kwietnia 2013r. nie przekonuje, bo Sąd nie wykazał należycie iżby zamiarem obwinionego było udostępnienie L. M. „faktur za 2012r.” dopiero w ramach tego wniosku. Wątpliwości w tej mierze wynikają z następujących faktów:

-

wniosek L. M. mówił konkretnie o różnych kwestiach : osobno „faktury” osobno dokumenty związane z planem perspektywicznym;

-

nie jest logicznym by dla realizacji udostępnienia faktur wcześniej przygotować (np. kserokopie) wiele tysięcy innych wcześniejszych dokumentów;

-

to że L M. zrezygnował z przeglądania dokumentów związanych z „planem perspektywicznym” nie musiało oznaczać rezygnacji z udostępnienia „faktur”, skoro były objęte różnymi wnioskami.

Z tych względów zaskarżone orzeczenie nie mogło się ostać.

Nie ma przy tym potrzeby odnoszenia się do wszystkich zarzutów i kwestii podniesionych w apelacji obrońcy, gdyż zgodnie z art.436 kpk sąd odwoławczy może ograniczyć rozpoznanie środka odwoławczego tylko do poszczególnych zarzutów lub uchybień podnoszonych przez stronę lub podlegających uwzględnieniu z urzędu, jeżeli rozpoznanie w tym zakresie jest wystarczające do wydania orzeczenia, a rozpoznanie pozostałych uchybień byłoby przedwczesne lub bezprzedmiotowe dla dalszego postępowania.

Sąd Rejonowy zatem winien ponownie przeprowadzić postępowanie dowodowe w niniejszej sprawie, uwzględniając poglądy i wskazania jakie zostały zawarte w niniejszym orzeczeniu Sądu Okręgowego. Po jego przeprowadzeniu winien ocenić czy zebrane dowody pozwalają na przypisanie obwinionemu zarzucanego mu wykroczenia. Przy tym ocena zebranych dowodów w ewentualnie sporządzonym uzasadnieniu zapadłego wyroku winna pozostawać w zgodzie z wymogami art.7 kpk oraz uwzględniać wymogi przewidziane w art.424 kpk.

Mając na uwadze powyższą argumentację, orzeczono jak w sentencji wyroku.