Pełny tekst orzeczenia

1.Przewodniczący:

1.SSO Ewa Rusin (spr.)

1.Sędziowie:

1. SO Anna Glijerska-Socha

2. SO Krzysztof Płudowski

1.Protokolant:

1.Marta Synowiec

Formularz UK 2

Sygnatura akt

IV Ka 560/24

Załącznik dołącza się w każdym przypadku. Podać liczbę załączników:

1

1.  CZĘŚĆ WSTĘPNA

1.1.  Oznaczenie wyroku sądu pierwszej instancji

wyrok Sądu Rejonowego w Świdnicy z dnia 18 stycznia 2024 r. sygn. akt VI K 947/22

1.2.  Podmiot wnoszący apelację

☒ obrońca

1.3.  Granice zaskarżenia

1.1.1.  Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

☐

co do winy

☐

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

1.1.2.  Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☒

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☒

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☒

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

1.4.  Wnioski

☐

uchylenie

☒

zmiana

2.  Ustalenie faktów w związku z dowodami
przeprowadzonymi przez sąd odwoławczy

1.5.  Ustalenie faktów

1.1.3.  Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

2.1.1.1.

P. S.

Był wielokrotnie karany sądownie, w tym za czyny kwalifikowane z art. 62 ust. 2 i art. 59 ust 1 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii.

Dane KRK z dnia 30 lipca 2024r.

482- 483

1.1.4.  Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

2.1.2.1.

1.6.  Ocena dowodów

1.1.5.  Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 2.1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

Dane KRK z dnia 30 lipca 2024r.

Niekwestionowane.

1.1.6.  Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 2.1.1 albo 2.1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

3.  STANOWISKO SĄDU ODWOŁAWCZEGO WOBEC ZGŁOSZONYCH ZARZUTÓW i wniosków

Lp.

Zarzut

3.1.

1. obrazy przepisów postępowania, jeśli mogła mieć ona wpływ na treść orzeczenia

(art. 438 pkt 2 k.p.k.), tj. art. 7 k.p.k.:

a) polegającą na uznaniu wyjaśnień oskarżonego w części za niewiarygodne - tj. w zakresie odnalezienia przez P. S. podczas poszukiwań za pomocą wykrywacza metalu torby w stogu siana zawierającej marihuanę i pozostawieniu na niej śladów biologicznych, a także tego, iż oskarżony nie nabył przedmiotowej marihuany oraz nie próbował wprowadzić jej do obrotu, co wpłynęło na treść orzeczenia poprzez uznanie, iż oskarżony zrealizował znamiona zarzucanego mu czynu uczestnicząc w obrocie znacznymi ilościami środków odurzających w postaci marihuany, podczas gdy wyjaśnienia oskarżonego co do przeszukiwania miejsca, w którym odnaleziona została marihuana, przy pomocy wykrywacza metalu odnajdują potwierdzenie w znajdujących się w aktach sprawy dowodach - w tym zwłaszcza zeznaniach E. W. (uznanych przez Sąd za wiarygodne), przez co tym samym przedstawiona przez P. S. wersja zdarzeń w zakresie odnalezienia torby ze środkami odurzającymi podczas przeszukiwania terenu za pomocą wykrywacza metalu i pozostawieniu na zabezpieczonych rzeczach odcisków palców zasługuje na walor wiarygodności i winna zostać wzięta pod uwagę przy ocenie całokształtu materiału dowodowego oraz ustalaniu okoliczności faktycznych sprawy;

b) wyrażającą się w uznaniu za wiarygodne okoliczności zawartych w notatce

urzędowej sporządzonej przez asp. sztab. D. K. (k. 23) - w szczególności

w zakresie dotyczącym informacji uzyskanych od osobowych źródeł

informacyjnych odnoszących się do P. S., skutkujących następnie

uznaniem przez Sąd Rejonowy w Świdnicy, iż oskarżony zrealizował znamiona

zarzucanego mu czynu, w sytuacji gdy wskazany dowód opiera się na informacjach

przekazanych przez nieznane osoby, które w toku niniejszego postępowania nie

zostały przesłuchane, przez co tym samym nie sposób zweryfikować ich

prawdomówności - zwłaszcza co do tego czy nie pomawiały oskarżonego, a dowód

ten nie powinien stanowić podstawy dla ustaleń faktycznych i winy oskarżonego;

c) poprzez przeprowadzenie przez Sąd Rejonowy w Świdnicy dowolnej, a nie

swobodnej oceny zgromadzonych w sprawie dowodów skutkującej błędem w

ustaleniach faktycznych, a to w przyjęciu, iż pomiędzy P. S. a

innymi nieustalonymi osobami zostało zawarte porozumienie co do popełnienia

przestępstwa z art. 56 ust. 1 i 3 u.p.n., a także w uznaniu, iż oskarżony obejmował

zamiarem uczestniczenie w obrocie znacznymi ilościami środków odurzających, w

następstwie czego doszło do przypisania oskarżonemu realizacji znamion

zarzucanego mu czynu zabronionego, w sytuacji gdy zebrane w sprawie dowody -

w oparciu o które Sąd meriti uznał oskarżonego za winnego, potwierdzają jedynie

zidentyfikowanie śladów linii papilarnych i DNA P. S. na

zabezpieczonych woreczkach, torbach, rękawiczkach ujawnionych w stogu siana i

nie mogą wbrew twierdzeniu Sądu stanowić podstawy dla twierdzenia, iż pomiędzy

oskarżonym a innymi osobami zostało zawarte porozumienie obejmujące

popełnienie czynu zabronionego, a tym samym, że oskarżony w ramach

współsprawstwa brał udział w obrocie znacznymi ilościami środków odurzających,

którą to tezę Sądu Rejonowego w Świdnicy uznać należy za dowolną i nieodnajdującą oparcia w materiale dowodowym,

która to obraza przepisów postępowania doprowadziła w konsekwencji do

obrazy przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu (art 438 pkt 1 k.p.k.) tj. art. 56 ust. 1 i 3 u.p.n., poprzez przyjęcie, iż oskarżony zrealizował znamiona czynu z art. 56 ust. 1 i 3 u.p.n., w sytuacji gdy zebrany w sprawie materiał dowodowy nie potwierdza konstatacji, jakoby P. S. odpłatnie lub nieodpłatnie przyjął przedmiotowe środki odurzające w celu ich dalszego przekazania osobie trzeciej niebędącej konsumentem - która to okoliczność jest niezbędna dla uznania realizacji znamion ww. czynu zabronionego, gdyż znajdujące się w aktach sprawy dowody potwierdzają jedynie fakt ujawnienia śladów linii papilarnych oraz DNA oskarżonego na zabezpieczonych przedmiotach, a sama ilość środków odurzających nie jest wystarczająca dla przesądzenia, iż oskarżony zamierzał je sprzedać lub przekazać osobom nie będącym wyłącznie konsumentami, przez co tym samym brak jest podstaw dla uznania, iż P. S. swoim zachowaniem zrealizował znamiona zarzucanego mu czynu zabronionego.

Alternatywnie zaś, w przypadku nie podzielenia przez Sąd odwoławczy powyższych zarzutów -choć w ocenie obrony zarzuty te winny zostać uznane za zasadne:

2. rażącej niewspółmierności orzeczonej wobec oskarżonego kary (art. 438 pkt 4 k.p.k.), przejawiającą się w wymierzeniu oskarżonemu kary 3 (trzech) lat pozbawienia wolności oraz kary grzywny w wysokości 250 stawek dziennych w wymiarze po 20 złotych, w sytuacji gdy przeprowadzone postępowanie dowodowe nie wyjaśniło jaką rolę miałby pełnić oskarżony w ramach współsprawstwa w obrocie środkami odurzającymi - czyli tym samym, czy był odpowiedzialny za zakup, ukrycie, czy też dalsze przekazanie środków odurzających osobom niebędącym konsumentami (dowody wskazują jedynie na ujawnienie odcisków palców oskarżonego na zabezpieczonych reklamówkach i torbach), które to wątpliwości w myśl art. 5 § 2 k.p.k. powinny były zostać rozstrzygnięte na korzyść P. S., a tym samym skutkować wymierzeniem niższej kary pozbawienia wolności oraz kary grzywny, gdyż obecnie orzeczone kary są niewspółmierne do charakteru przypisanego oskarżonemu przestępstwa oraz stopnia społecznej szkodliwości czynu.

☐ zasadny

☒ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Ad. 1 a) b) i c).

Te zarzuty sformułowane w apelacji zostaną omówione łącznie.

Tylko częściowo można zgodzić się z zarzutem w pkt. 1c) co do tego, że w sprawie sąd I instancji nie wskazał na jednoznaczne dowody pozwalające na poczynienie ustaleń faktycznych, iż pomiędzy P. S. a innymi nieustalonymi osobami zostało zawarte porozumienie co do popełnienia przestępstwa z art. 56 ust. 1 i 3 u.p.n., a także na uznanie, iż oskarżony obejmował zamiarem uczestniczenie w obrocie znacznymi ilościami środków odurzających. Tej treści ustalenia dokonane w zaskarżonym wyroku oparto na wskazanej w uzasadnieniu jednej tylko okoliczności, iż cyt. Z uwagi na ustalone ślady DNA innych osób przyjęto, że oskarżony działał wspólnie i w porozumieniu z innymi nieustalonymi osobami. Zgodnie z zasadami logicznego rozumowania i doświadczenia życiowego należy przyjąć, że marihuana została nabyta w nieustalony sposób i przeznaczona do dalszej dystrybucji. Sąd I instancji niestety nie dokonał szerszej analizy ujawnionych śladów DNA w odniesieniu do innych osób, także występujących w sprawie, w tym wyjaśnień oskarżonego, przez co - w aspekcie całokształtu materiału dowodowego zebranego w sprawie - wyprowadzone wnioski o współudziale oskarżonego w obrocie znacznymi ilościami środków odurzających są jedynie bardzo wysoce prawdopodobne. Z tych powodów dokonano modyfikacji opisu czynu i kwalifikacji prawnej, o czym niżej w motywach.

Z pozostałymi depozycjami apelującej obrońcy zgodzić się już nie sposób.

Zarzut obrazy przepisów procedowania definiowany w art. 438 pkt 2) kpk może dotyczyć jedynie niezgodności przebiegu postępowania z wymogami prawa procesowego poprzez zaniechane wypełnienia konkretnych nakazów lub naruszenie zakazów proceduralnych, ewentualnie przepisów dotyczących samego orzekania, czy konstruowania orzeczenia. (vide: wyrok SN z dnia 8 września 2009 r., WA 26/09, OSNwSK 2009/1/1844), która to obraza przepisów nadto musi skutkować wpływem na treść wyroku. Takie błędy w badanej sprawie nie wystąpiły. Przecież uwzględnił sąd I instancji wyjaśnienia oskarżonego co do posiadania wykrywacza metali i zainteresowań poszukiwawczych, odmawiając wiary co do przypadkowego znalezienia przedmiotowych środków odurzających, ukrytych w torbie, plecaku i pakunkach foliowych, umieszczonych w belach słomy na polu. Doświadczenie życiowe wskazuje, że bele słomy powstają w trakcie żniw jako odpad po zebranym kombajnem zbożu, zatem poszukiwanie w takich belach słomy pozostawionych np. monet czy guzików przy pomocy wykrywacza metali nie znajduje racjonalnego uzasadnienia.

Uznanie przy zastosowaniu kryteriów art. 7 kpk za wiarygodne jednych dowodów i odrzucenie wiarygodności innych, to prawidłowy proces ocenny, zaś następcze oparcie ustaleń faktycznych na dowodach ocenionych jako wiarygodne nie może zostać potraktowane jako obrazą art. 7 kpk czy wskazywanego dalej art. 5 § 2 kpk tylko dlatego, iż ustalenia te nie są akceptowane przez apelującego oskarżonego. Wypada tu przypomnieć, że stan określany przez ustawodawcę jako "nie dające się usunąć wątpliwości" (art. 5 § 2 kpk) powstaje dopiero w następstwie oceny dowodów - wtedy dopiero można bowiem stwierdzić czy wątpliwości, jeśli takowe w ogóle wystąpiły, były poważne i istotne oraz czy i jakie one miały znaczenie dla rozstrzygnięcia kwestii odpowiedzialności prawnej oskarżonego. Zarazem w sytuacji, gdy dokonanie określonych ustaleń faktycznych zależne jest od dania wiary tej lub innej grupie dowodów, lub też dania wiary wyjaśnieniom oskarżonego, nie można mówić o naruszeniu zasady in dubio pro reo.

Ponadto wyrażona w art. 5§2 kpk zasada (adresowana do sądu a nie stron procesowych – czy też ich przedstawicieli) w żadnej mierze nie nakłada na sąd obowiązku przyjęcia wersji najkorzystniejszej dla oskarżonego, lecz zakazuje czynienia niekorzystnych domniemań w sytuacji, gdy stan dowodów nie pozwala na ustalenie faktów, zaistnienia niedających się usunąć wątpliwości – a taka zaś sytuacja nie zaistniała, przeprowadzona kontrola odwoławcza zaskarżonego wyroku nie ujawniła żadnych wątpliwości, które nie zostałyby wyjaśnione.

Stawiając zarzut uznania części wyjaśnień oskarżonego za niewiarygodne w zakresie odnalezienia przez P. S. podczas poszukiwań za pomocą wykrywacza metalu torby w stogu siana zawierającej marihuanę i pozostawieniu na niej śladów biologicznych apelująca najwyraźniej celowo pominęła okoliczności ukrycia przedmiotowej marihuany. Wszak nie był to „stóg siana” ale bele słomy , pomiędzy którymi ( podkr. SO) oskarżony ukrył nie torbę ale kilka pakunków z zawartością blisko 6 kg suszu marihuany : 2 torby foliowe ( m. in. zawierające także woreczki strunowe i wagę elektroniczną ), 2 worki papierowe, czarną torbę podróżną z kieszeniami (m. in. z zawartością 12 sztuk woreczków strunowych) oraz plecak koloru czarnego z napisem” M.”, w którym znajdowały się m. in. rękawiczki lateksowe. Nie sposób racjonalnie zanegować prawidłowości wniosku, że wielość śladów daktyloskopijnych ( vide : opinia daktyloskopijna k.256 akt ) oraz wielość śladów biologicznych ( vide: opinia biologiczna k. 273 - 276 akt) pozostawionych przez oskarżonego na wszystkich wymienionych pakunkach, a zwłaszcza także na przedmiotach znajdujących się w ich wnętrzu (na zamknięciach woreczków strunowych, taśmach klejących znajdujących się na opakowaniach, rękawiczkach, wadze elektronicznej ) zadaje kłam twierdzeniom oskarżonego, że jedynie zajrzał on do toreb i odłożył na miejsce. Wskazane wyniki wymienionych wyżej badań specjalistycznych daktyloskopijnych i biologicznych w całej rozciągłości uzasadniają wnioskowanie, iż oskarżony wszedł w posiadanie tych przedmiotów sposób zamierzony, ukrył je na polu w belach słomy, będąc świadomym zawartości marihuany, środka odurzającego, który w ujawnionej ilości 5884,73 gramów stanowi czy zabroniony.

Wedle opinii z zakresu badań chemicznych ( vide: k. 27 akt ) z marihuany tej można było uzyskać około 58847 działek handlowych o wartości nie mniejszej niż 176.541 zł. W konsekwencji oznacza to, że Jeżeli przedmiotem czynności wykonawczej przestępstw określonych w ustawie z 29 lipca 2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii jest taka ilość środków odurzających lub substancji psychotropowych, która mogłaby jednorazowo zaspokoić potrzeby co najmniej kilkudziesięciu osób uzależnionych, to jest to "znaczna ilość" w rozumieniu tej ustawy (tak też Sąd Apelacyjny we Wrocławiu w wyroku z dnia 14 listopada 2018 r. w sprawie o sygn. II AKa 251/18, LEX nr 2609639).

Nie jest także kwestią przypadku czy zbiegu niekorzystnych dla oskarżonego okoliczności, iż w dniu 14 października 2018r. czasie ujawnienia przedmiotowych środków odurzających przez świadka R. J. i oczekiwania przezeń na policyjną ekipę dochodzeniową, obok miejsca ujawnienia przestępstwa ( drogą polną, nie przeznaczoną dla zwykłego ruchu samochodowego) przejeżdżał wolno samochód osobowy marki samochód F. (...) o numerach rejestracyjnych (...), we wnętrzu pojazdu podróżowało dwóch nieustalonych mężczyzn. Wedle niekwestionowanych apelacją ustaleń wyroku, samochód ten kupił od świadka R. K. D. D. 21 lipca 2018 roku. Natomiast E. K.- syn R. K., D. D. i oskarżony mieszkają w tej samej miejscowości, znają się i spotykają. D. D. mieszka z bratem A. D.. Samochodem tym poruszali się głównie D. D. i oskarżony P. S.. Logicznym staje się wniosek, że fakty te pozwoliły na wytypowanie potencjalnych sprawców.

Wykorzystanie w toku postępowania przygotowawczego informacji zawartych w notatce służbowej sporządzonej przez asp. sztab. D. K. z k. 23 akt nie sposób uznać za procedowanie wadliwe, skoro notatka nie jest dowodem a jedynie zawiera informacje o możliwych źródłach dowodowych, dokumentuje wyniki czynności wykrywczych i pozwala ukierunkować czynności dochodzeniowe.

Nadto, jak się okazało w niniejszej sprawie, poszlaki wskazujące na oskarżonego ( m. in. wynikłe z ustaleń osób korzystających z samochodu F. (...) ) i jego kolegę D. D., jako możliwych sprawców spośród osób znanych z handlu narkotykami, zostały zweryfikowane pozytywnie, bo nie tylko w wyniku zatrzymania oskarżonego P. S. w dniu 3 grudnia 2018r. ujawniono w jego posiadaniu amfetaminę, w toku czynności oskarżony sam przyznał jej zażycie i prowadzenie w takim stanie samochodu, nadto w wyniku przeszukania w mieszkaniu jego „dziewczyny” E. W. ujawniono młynek z zawartością suszu marihuany, zaś sama E. W. wskazała, że oskarżony w ciągu ostatnich 3-ch miesięcy przyniósł do jej mieszkania i udzielił jej 10 razy marihuanę ( k. 79 akt). Natomiast w odniesieniu do D. D. ujawniono ślady daktyloskopijne na jednym z przedmiotów ukrytych w słomie ( opinia daktyloskopijna k. 256).

W świetle powyższego za uprawnione dowodowo uznano ustalenie, iż oskarżony

w dniu 14 października 2018 roku w okolicach P. woj. (...) posiadał ukryte w beli słomy na polu środki odurzające w postaci marihuany w ilości 5884,73 grama netto, zatem zgodnie z przytoczoną wcześniej wykładnią sądową, znaczną ilość tych środków, czym wyczerpał ustawowe znamiona czynu kwalifikowanego z art. 62 ust. 2 ustawy z dnia 29 lipca 2005 roku o przeciwdziałaniu narkomanii.

Ad. 2).

Przez wzgląd na zmianę opisu czynu przypisanego i jego kwalifikacji prawnej na czyn z art. 62 ust. 2 ustawy z dnia 29 lipca 2005 roku o przeciwdziałaniu narkomanii i w konsekwencji wymierzenie na podstawie tego przepisu kary łagodniejszej ( wyłącznie kary 2-ch lat pozbawienia wolności przy zastosowaniu art. 4 § 1 kk – tj. w brzmieniu obowiązującym w dacie czynu, a to wobec zaostrzenia sankcji ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii od 1 stycznia 2023r. na mocy ustawy z dnia z dnia 5 sierpnia 2022 r.o zmianie ustawy - Kodeks karny wykonawczy oraz niektórych innych ustaw Dz. U. 2022 poz.1855) ) odnoszenie się do zarzutu rażącej niewspółmierności kary stało się bezprzedmiotowe ( art. 436 kpk).

Wniosek

o zmianę zaskarżonego wyroku poprzez uniewinnienie oskarżonego;

alternatywnie, w przypadku nieuwzględnienia przez Sąd odwoławczy zarzutów wskazanych w pkt 1 apelacji oraz powyższego wniosku

o zmianę zaskarżonego wyroku, poprzez zastosowanie instytucji przewidzianej przepisem art. 37b k.k. i wymierzenie wobec oskarżonego kary 6 (sześciu) miesięcy pozbawienia wolności oraz 1 (jednego) roku ograniczenia wolności, a także poprzez zmniejszenie wysokości orzeczonej kary grzywny.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Oba wnioski okazały się bezzasadne.

W zakresie wniosku o zmianę przez uniewinnienie – brak podstaw faktycznych i nieskuteczność zarzutów apelacyjnych, które przez to nie stanowią podstawy do postulowanego orzeczenia reformatoryjnego, względnie kasatoryjnego w rozumieniu art. 437 § 2 kpk, nie wystąpiły także okoliczności o jakich mowa w art. 440 kpk.

W zakresie alternatywnym – obniżenia wymiaru kary wedle wniosku – wniosek nieskuteczny wobec zmiany kwalifikacji prawnej czynu i stosownego ukształtowania kary.

4.  OKOLICZNOŚCI PODLEGAJĄCE UWZGLĘDNIENIU Z URZĘDU

4.1.

Zmiana opisu czynu i jego kwalifikacji prawnej czynu.

Zwięźle o powodach uwzględnienia okoliczności

Częściowe podzielenie zarzutu opisanego w pkt. 1 a) c) apelacji.

5.  ROZSTRZYGNIĘCIE SĄDU ODWOŁAWCZEGO

1.7.  Utrzymanie w mocy wyroku sądu pierwszej instancji

5.1.1.

Przedmiot utrzymania w mocy

Orzeczenie w pkt. II dyspozycji o dowodach rzeczowych.

Zwięźle o powodach utrzymania w mocy

Obligatoryjna konsekwencja skazania wynikająca z art. 70 ust. 2 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii.

1.8.  Zmiana wyroku sądu pierwszej instancji

5.2.1.

Przedmiot i zakres zmiany

Zmieniono zaskarżony wyrok:

1) w punkcie I jego części dyspozytywnej w ten sposób, że oskarżonego P. S. uznano za winnego tego, że w dniu 14 października 2018 roku w okolicach P. woj. (...) posiadał ukryte w beli słomy na polu środki odurzające w postaci marihuany w ilości 5884,73 grama netto to jest popełnienia czynu kwalifikowanego z art. 62 ust. 2 ustawy z dnia 29 lipca 2005 roku o przeciwdziałaniu narkomanii i na tej podstawie, przy zastosowaniu art. 4 § 1 kk, wymierzono karę 2 (dwóch) lat pozbawienia wolności;

2) wysokość opłaty w punkcie III określono na kwotę 300 (trzysta) złotych;

Zwięźle o powodach zmiany

W zakresie zmiany opisu czynu i kwalifikacji prawnej – odsyła się do sekcji 3.1.

W konsekwencji zmiany rozstrzygnięcia o winie na nowo ukształtowano wymiar kary, uwzględniając: znaczny stopień społecznej szkodliwości ( na co wpływa duża ilość środka odurzającego, blisko aż 6 kg, wielokrotnie przewyższającą ilość wskazywaną zgodnie z utrwalonym orzecznictwem jako pozwalającą na uznanie jej za znaczną, bo aż ponad 58.000 działek handlowych), jako okoliczności obciążające uprzednią karalność oskarżonego, także za przestępstwo podobne.

Natomiast za okoliczność łagodzącą uznano i uwzględniono młody wiek oskarżonego. Wymierzona kara – 2-ch lat pozbawienia wolności- mieści się w dolnych granicach ustawowego zagrożenia w art. 62 ust. 2 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii, zatem miarkując wymienione wyżej przesłanki nie sposób logicznie wykazać, by kara nosiła znamiona rażącej niewspółmiernie surowości w rozumieniu art. 438 pkt. 4) kpk. Taka kara właściwie realizuje kryteria art. 53 § 1 i 2 kk, a jej wykonanie powinno wdrożyć oskarżonego do poszanowania porządku prawnego, należycie oddziałując w ramach prewencji ogólnej.

Wobec określenia kary na nowo należało obniżyć wysokość należnej opłaty w pkt. III dyspozycji.

1.9.  Uchylenie wyroku sądu pierwszej instancji

1.1.7.  Przyczyna, zakres i podstawa prawna uchylenia

1.1.8.  Zapatrywania prawne i wskazania co do dalszego postępowania

1.10.  Inne rozstrzygnięcia zawarte w wyroku

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

6.  Koszty Procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

III.

O należnych Skarbowi Państwa kosztach sądowych postępowania odwoławczego orzeczono na podstawie art.636 § 1 kpk i art.627 kpk oraz na podstawie art.8 w zw. z art.2 ust.1 pkt.4 ustawy o opłatach w sprawach karnych z dnia 23 czerwca 1973r./tj. DZ. U. Nr 49, poz. 223 z późn. zm./, zasądzając je od oskarżonego wobec przegrania apelacji.

7.  PODPIS

SSO Anna Glijerska-Socha SSO Ewa Rusin SSO Krzysztof Płudowski

1.11.  Granice zaskarżenia

Kolejny numer załącznika

1

Podmiot wnoszący apelację

obrońca oskarżonego

Rozstrzygnięcie, brak rozstrzygnięcia albo ustalenie, którego dotyczy apelacja

orzeczenie o winie, alternatywnie o wymiarze kary

0.1.1.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

☐

co do winy

☐

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

0.1.1.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☒

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☒

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☒

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

0.1.1.4. Wnioski

☐

uchylenie

☒

zmiana