Pełny tekst orzeczenia

UZASADNIENIE

Postanowieniem z dnia 12 sierpnia 2012r., sygn. akt II Kp 970/12 Sąd Rejonowy dla Wrocławia-Fabrycznej zastosował wobec M. M. środek zapobiegawczy w postaci tymczasowego aresztowania uznając, iż popełnienie przez podejrzanego zarzucanych mu przestępstw zostało z dużym prawdopodobieństwem potwierdzone zgromadzonym w sprawie materiałem dowodowym.

Do chwili obecnej nie wystąpiły żadne okoliczności uzasadniające uchylenie bądź zmianę stosowanego wobec podejrzanego środka zapobiegawczego. Zebrany dotychczas w przedmiotowej sprawie w postępowaniu przygotowawczym materiał dowodowy, w szczególności w postaci zeznań świadka P. S., zeznań świadka K. P., zeznań świadka T. F., zeznań świadka K. T., wyjaśnień współpodejrzanego W. N., jak również opinia sądowo-lekarska dotycząca pokrzywdzonego, opinia sądowo-lekarska dotycząca podejrzanego M. M., opinia daktyloskopijna, zabezpieczona dokumentacja, opinia z zakresu badań pisma, wyniki oględzin, a częściowo także wyjaśnienia podejrzanego M. M. wskazują na duże prawdopodobieństwo popełnienia przez podejrzanego zarzucanych mu czynów. Wobec powyższego zachodzi ogólna podstawa stosowania środków zapobiegawczych opisana w art. 249 § 1 k.p.k.

Nie ustała również obawa matactwa procesowego ze strony podejrzanego oraz nakłaniania przez niego innych osób do złożenia fałszywych zeznań lub nieprawdziwych wyjaśnień. Na obawę tą wskazuje już sam charakter zarzucanych podejrzanemu czynów, które były popełnione, wspólnie i w porozumieniu z innymi dobrze sobie znanymi osobami, które łączą relacje o charakterze towarzyskim. Zależności te mogą realnie rzutować na zachowania procesowe współpodejrzanych, zwłaszcza w sytuacji, gdy jak wynika z zeznań przesłuchanych świadków, podejrzany M. M. wielokrotnie skarżył się, że obawia się W. N.. Osobami dobrze znanymi podejrzanym, obracającymi się w tym samym środowisku są także występujący w sprawie świadkowie.

Podkreślić należy również, że podejrzany nie ma w kraju miejsca stałego pobytu, a od dłuższego czasu pomieszkiwał u różnych osób, także w garażu, w którym miało miejsce zarzucane mu przestępstwo. Wobec powyższego w niniejszej sprawie zachodzi sytuacja opisana w art. 258 § 1 punkt 1 k.p.k.

Co więcej – nie przesądzając w żaden sposób o winie i sprawstwie podejrzanego – należy zważyć, iż prawdopodobieństwo popełnienia przez podejrzanego M. M. zarzucanych mu czynów, przy uwzględnieniu ich doniosłości i uprzedniej karalności podejrzanego, który aktualnie pozostaje pod zarzutem popełnienia przestępstwa zagrożonego karą pozbawienia wolności do lat 10 i przestępstwa zagrożonego karą pozbawienia wolności do lat 8, uzasadnia twierdzenie o realności wymierzenia podejrzanemu surowej kary pozbawienia wolności o jakiej mowa w art. 258 § 2 k.p.k. Okoliczność ta, zgodnie z dominującymi aktualnie poglądami judykatury, przy spełnieniu warunków, o których mowa w art. 249 § 1 i art. 257 § 1 k.p.k. i przy braku przesłanek negatywnych określonych w art. 259 § 1 i 2 k.p.k. stanowi samodzielną przesłankę szczególną stosowania tego środka zapobiegawczego (por. uchwała składu 7 sędziów SN z dnia 19 stycznia 2012r., I KZP 18/11, OSNKW 2012/1/1, LEX nr 1102081, Biul.SN 2012/1/12). Grożąca podejrzanemu surowa kara dodatkowo uzasadnia przekonanie, iż podejrzany przebywając na wolności może w bezprawny sposób utrudniać prowadzone przeciwko niemu postępowanie karne, w szczególności ukrywać się przed organami ścigania. Obawa ta pozostaje realna, gdy zważy się na właściwości i warunki osobiste podejrzanego, który jest osobą karana sądownie i od wielu lat prowadzi nieustabilizowany tryb życia i nadużywa alkoholu, pod wpływem którego staje się agresywny.

W ocenie Sądu jedynie przedłużenie wobec wymienionego izolacyjnego środka zapobiegawczego, jakim jest tymczasowe aresztowanie, pozwoli zabezpieczyć prawidłowy tok prowadzonego postępowania karnego, a tym samym uniemożliwić podejrzanemu podjęcie jakikolwiek ewentualnych prób bezprawnych działań mogących je destabilizować.

W toku śledztwa przeprowadzono większość czynności procesowych, przesłuchano świadków, dokonano oględzin, pozyskano opinie biegłych, niezbędne dokumenty. Dla prawidłowego zakończenia postępowania przygotowawczego należy kontynuować podjęte czynności. Konieczne jest pozyskanie zleconej już opinii z zakresu badan biologicznych, a po jej otrzymaniu – zlecenie opinii z zakresu medycyny sądowej dotyczącej mechanizmu zadawania pokrzywdzonemu ciosów i przebiegu zdarzenia. W zależności od wyników powyższych czynności konieczne może się okazać przeprowadzenie w drodze eksperymentu procesowego odtworzenia przebiegu zdarzenia z udziałem podejrzanych. Ponadto należy ustalić osobę współdziałającą z M. M. w popełnieniu przestępstwa kwalifikowanego z art. 286 § 1 k.k. oraz pozyskać uzupełniającą opinię z zakresu badań pisma. W zależności od wyników wskazanych czynności niezbędne będzie przeprowadzenie kolejnych czynności śledztwa bądź przeprowadzenie czynności zaznajomienia się podejrzanych i ich obrońców z materiałami postępowania przygotowawczego.

Zważyć nadto należy, iż w stosunku do podejrzanego nie zachodzą warunki uzasadniające odstąpienie od stosowania przedmiotowego środka zapobiegawczego, określone w art. 259 § 1 k.p.k. W toku postępowania nie podnoszono żadnych konkretnych okoliczności przemawiających za odstąpieniem od stosowania tymczasowego aresztowania, co zgodnie z przyjętą linią orzeczniczą obciąża stronę która domaga się zastosowania powyższego przepisu (por. postanowienie SA w Krakowie II AKz 144/06, KZS 2006/5/40, postanowienie SA w Lublinie II AKa 470/09).

Mając zatem na uwadze, iż środki zapobiegawcze o mniej dolegliwym charakterze niż środek zastosowany, mógłby nie wypełnić swej roli, tj. nie zabezpieczyć w sposób prawidłowy toczącego się postępowania, Sąd – działając na podstawie powołanych przepisów – orzekł jak na wstępie.