Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 25 stycznia 2023 r.

Sąd Rejonowy Poznań Nowe Miasto i Wilda w Poznaniu VI Wydział Karny

w składzie:

Przewodniczący: sędzia Robert Grześ

Protokolant: st. prot. sąd. Agnieszka Ćwiklińska

z udziałem Prokuratora Prokuratury Rejonowej Poznań - Wilda w Poznaniu – Renaty Głowackiej,

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 26.10.2022r., 07.12.2022r., 18.01.2023r.

sprawy karnej:

K. A. syna A. i J. z domu K., pesel (...), ur. (...) w P.,

oskarżonego o to, że:

w okresie od marca 2020 roku do grudnia 2021 roku w P. uporczywie nękał K. A. poprzez wielokrotne wydzwanianie i wysyłanie wiadomości tekstowych, wyzywanie jej słowami wulgarnymi i obraźliwymi, nachodzenie jej w miejscu zamieszkania i przebywania, śledzenie jej, jeżdżenie za nią samochodem i zajeżdżania jej drogi, zniszczenie jej telefonu, zabraniania i ograniczania jej kontaktów z innymi osobami, pomawiając ją u innych osób, przez co pokrzywdzona była zmuszona zmieniać miejsca pracy, wzbudzając u pokrzywdzonej uzasadnione okolicznościami poczucie zagrożenia, poniżenia i udręczenia i istotnie naruszając jej prywatność, ponadto w tym samym miejscu i czasie wielokrotnie groził K. A. pozbawieniem jej życia, a groźby te wzbudziły w niej uzasadnioną obawę, że zostaną spełnione, a także stosując przemoc fizyczną wobec pokrzywdzonej poprzez chwytanie za szyję, podduszanie, popychanie, naruszenie nietykalności cielesnej,

tj. o przestępstwo z art. 190a § 1 k.k. w zb. z art. 190 § 1 k.k. w zw. z art. 217 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k.,

orzeka:

1.  Odnośnie zarzucanego czynu, oskarżonego uznaje za winnego tego, że w okresie od marca 2020 roku do grudnia 2021 roku w P. kilkakrotnie naruszył nietykalność cielesną K. A. poprzez chwytanie jej za szyję, szarpanie i potrząsanie jej ciałem oraz popychanie, tj. przestępstwa określonego w art. 217 § 1 k.k. i za to na podstawie art. 217 § 1 kk, skazuje na karę pozbawienia wolności w wymiarze 4 (cztery) miesięcy, której wykonanie na podstawie art. 69 § 1 kk w zw. z art. 71 § 1 kk, warunkowo zawiesza na okres próby w wymiarze 2 (dwa) lat;

2.  na podstawie art. 72 § 1 pkt 6b kk, w okresie próby, zobowiązuje oskarżonego do uczestnictwa w oddziaływaniach korekcyjno-edukacyjnych;

3.  na podstawie art. 73 § 1 kk, w okresie próby oddaje oskarżonego pod dozór kuratora;

4.  na podstawie art. 41a § 1 i § 4 kk w zw. z art. 43 § 1 i § 2a kk, orzeka wobec oskarżonego zakaz kontaktowania się w jakikolwiek sposób z pokrzywdzoną K. A. oraz zbliżania się do niej na odległość mniejszą niż 20 (dwadzieścia) metrów przez okres 3 (trzy) lat, przy czym okres, na który orzeczono zakaz, nie biegnie w czasie odbywania kary pozbawienia wolności, chociażby orzeczonej za inne przestępstwo,

5.  na poczet orzeczonej kary pozbawienia wolności, zalicza oskarżonemu okres rzeczywistego pozbawienia wolności w sprawie od zatrzymania od dnia 18 stycznia 2022 roku od godz. 16:30 do dnia 19 stycznia 2022 roku do godz. 10:45 i w tym tylko zakresie uznaje orzeczoną karę pozbawienia wolności za wykonaną,

a ponadto:

6.  Na podstawie art. 29 ust l Ustawy z dnia 26 maja 1982 r. Prawo o adwokaturze ((Dz.U. Nr 16, poz. 124) tj. z dnia 19 lipca 2019 r. (Dz.U. z 2019 r. poz. 1513)) oraz § 1, § 2 ust. 1 § 4 ust. 1, 2 pkt. 1 i 3 w zw. § 17 ust 1 i ust. 2 pkt 3, § 18 ust. 2 i § 20 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 3 października 2016 r. (Dz.U. z 2016 r. poz. 1714) w sprawie ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej przez adwokata z urzędu zasądza od Skarbu Państwa na rzecz adw. M. R. kwotę 723,24 ( siedemset dwadzieścia trzy 24/100) złote (w tym 23 % VAT) tytułem kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej oskarżonemu z urzędu,

7.  Na podstawie art. 626 § 1 k.p.k., art. 627 k.p.k. i art. 1, art. 2 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 23 czerwca 1973 r. o opłatach w sprawach karnych (Dz.U. z 1983 r., nr 49, poz. 223 z późn. zm.), tj. z dnia 11 stycznia 2023 r. (Dz.U. z 2023 r. poz. 123) oraz § 1 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 18 czerwca 2003 r. w sprawie wysokości i sposobu obliczania wydatków Skarbu Państwa w postępowaniu karnym (Dz.U. Nr 108, poz. 1026), tj. z dnia 22 marca 2013 r. (Dz.U. z 2013 r. poz. 663), zasądza od oskarżonego na rzecz Skarbu Państwa koszty postępowania w całości, w wysokości 130 (sto trzydzieści) złotych oraz opłatę w wysokości 120 (sto dwadzieścia) złotych;

/-/ sędzia Robert Grześ

UZASADNIENIE

Wyroku Sądu Rejonowego Poznań – Nowe Miasto i Wilda w Poznaniu z dnia 25 stycznia 2023 roku

Sygnatura akt

VI K 735/22

Je ż eli wniosek o uzasadnienie wyroku dotyczy tylko niekt ó rych czyn ó w lub niekt ó rych oskar ż onych, s ą d mo ż e ograniczy ć uzasadnienie do cz ęś ci wyroku obj ę tych wnioskiem. Je ż eli wyrok zosta ł wydany w trybie art. 343, art. 343a lub art. 387 k.p.k. albo je ż eli wniosek o uzasadnienie wyroku obejmuje jedynie rozstrzygni ę cie
o karze i o innych konsekwencjach prawnych czynu, s ą d mo ż e ograniczy ć uzasadnienie do informacji zawartych w cz ęś ciach 3 – 8 formularza.

1.USTALENIE FAKTÓW

0.1.Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Wskazać oskarżonego

Wskazać czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano).

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za udowodnione.

Dowód ze wskazaniem numeru karty, na której znajduje się dowód.

1. 

K. A.

Czyn wskazany w pkt. 1 części rozstrzygają-cej wyroku

Oskarżony K. A. i pokrzywdzona K. A. są od wielu lat znajomymi, a poznali się przez brata pokrzywdzonej kiedy K. A. miała 9 lat, przy czym nigdy nie pozostawali ze sobą w związku. Z czasem relacja pokrzywdzonej z oskarżonym uległa wprawdzie pewnemu zacieśnieniu, niemniej jednak nie wykraczała ona poza ramy koleżeńskie, a oskarżony pomagał K. A. w różnych sytuacjach życiowych (np. odmalowaniu mieszkania). Podsądny zadurzył się jednak w pokrzywdzonej i dążył do większej zażyłości w ich relacji, niemniej jednak nie była ona tym zainteresowana o czym jasno poinformowała oskarżonego mówiąc mu, że będzie on wyłącznie jej kolegą.

Pomimo jasnej deklaracji ze strony pokrzywdzonej na temat charakteru kontaktów stron K. A. w dalszym ciągu oferował jej swoją osobę w charakterze życiowego partnera, lecz K. A. konsekwentnie nie była zainteresowania zmianą ich relacji. Od marca 2020 roku do grudnia 2021 roku kontakty podsądnego z pokrzywdzoną stały się dużo bardziej natarczywe, albowiem oskarżony zaczął wtrącać się w życie prywatne swojej znajomej, w tym m.in. odradzał jej zadawanie się z poszczególnymi osobami. K. A. zaczął również nagminnie dzwonić do pokrzywdzonej, wysyłał jej wiadomości tekstowe oraz nachodził ją w miejscu przebywania, a także chodził i jeździł za nią samochodem marki S. koloru białego. Zdarzały się również sytuacje, w których podsądny szukał pokrzywdzonej u jej znajomych mieszkających w podpoznańskich miejscowościach, kiedy nie otrzymał informacji od jej matki o miejscu, w którym przebywała. K. A. chodził też za K. A., gdy ta była w towarzystwie swoich znajomych i zaczepiał ich.

W sytuacjach kiedy pokrzywdzona nie chciała rozmawiać z oskarżonym podczas spotkań na ulicy podsądny bardzo się denerwował i krzyczał do niej: „jesteś kurwą, połamię ci zęby, dojadę cię, masz przejebane, wjadę twoim znajomym na dom, nagadam wszystkim, że jesteś kurwą, nagadam na ciebie w sądzie by odebrali ci dziecko”. Nadto podsądny manifestował swoją zazdrość kiedy K. A. szła ulicą z jakimś nieznanym mu mężczyzną. Jednocześnie K. A. kilkukrotnie chcąc wymusić kontakt ze strony pokrzywdzonej podbiegał do niej na ulicy i wyrywał jej torebkę, z którą uciekał, a następnie tego samego dnia lub następnego oddawał pokrzywdzonej zabrany przedmiot wraz z zawartością. Oskarżony wiedział bowiem, że chcą odzyskać swoją własność K. A. będzie musiała z nim porozmawiać.

Oskarżony wielokrotnie obrażał K. A., wyzywał ją oraz groził jej pozbawieniem życia i zdrowia, a także utratą syna czyniąc to zarówno w rozmowie bezpośredniej, jak również w kierowanych do niej wiadomościach tekstowych za pośrednictwem komunikatorów internetowych. Oskarżony pisał do pokrzywdzonej m.in.: „rozkurwie cb i tego malowanego”, „pluje Ci na ryj jak cb spotkam”, „śmieciu jebany”, „rozpierdalamy was wszystkich dzisiaj”, „chuj ci w ryj ty kurwo”, „dzisiaj cb znajdziemy masz lipa w chuj”, „ty kurwiszonie masz wjeb”, „szykuj się kurwo bo wracamy”, „pojebana jesteś”, „ty kurwo twoja mama do szpitala musi jechać rozkurwie Ci ryj Ty kurwo jebana dziwko”, „A ty kurwo przypominam ci że jak tomeczk cb odbierałem to błagałaś żebym do cb się odezwał szmato zniszczę cb za to ze pijesz kurwo jebana zniszczeń cb”, „H. dowiedzą się wszystkiego i mogę tb powiedzieć że będę się mścił w chuj za to co odjebałaś mi kupujesz a wiesz jaki ja jestem”, „pamiętaj, że jak stracisz syna to jak cb spotkam na ulicy to Cię rozkurwię za niego”, „masz przejebane rozjebie cb w chuj i zeznanie przeciwko tb na psach”, „Ty szmato kurwiszonie jebany jebiesz się ze wszystkimi zajadę cb w chuj idę na obdukcję za ryj”. Pokrzywdzona nie była jednak dłużna oskarżonemu i również wyzywała go w sposób wulgarny m.in. słowami „śmieciu”, „frajerze”, „gnoju”, „cwelu”, „gównem jesteś i gówno możesz”. We wrześniu 2021 roku podsądny spotkał pokrzywdzoną na ulicy i zaczął na nią krzyczeć. K. A. chcąc uniknąć awantury w miejscu publicznym wsiadła do samochodu oskarżonego licząc, że wytłumaczy mu, iż nie chce mieć z nim nic wspólnego. W trakcie rozmowy K. A. stawał się coraz bardziej agresywny, a kiedy pokrzywdzona chciała opuścić pojazd chwycił ją za szyję. K. A. udało się jednak wyrwać i opuścić pojazd. Pomiędzy stronami przynajmniej kilkakrotnie dochodziło do sytuacji, w których oskarżony popchnął pokrzywdzoną oraz szarpał ją chwytając ją za ramiona i potrząsając jej ciałem.

Na początku października 2021 roku pokrzywdzona zaparkowała swój samochód na parkingu na os. (...) w P.. Podjechał wówczas do niej oskarżony starając się nawiązać kontakt, lecz K. A. zaczęła się z nim gwałtownie kłócić stanowczo wskazując, że nie chce mieć z nim nic wspólnego. Podsądny zdenerwował się wówczas i pięścią rozbił klosz tylnego reflektora w pojeździe pokrzywdzonej, przy czym po upływie trzech tygodni naprawił wyrządzoną przez siebie szkodę. Przy innej okazji podczas jednej z kłótni stron K. A. wyrwał pokrzywdzonej telefon komórkowy marki H. pro 20 made i rzucił nim o ziemię doprowadzając do uszkodzenia wyświetlacza.

W dniu 27 października 2021 roku oskarżony groził K. A., że powybija jej zęby oraz „nagada wszystkim, że jest kurwą”.

Dochodziło również do sytuacji, w których K. A. chodził do pracodawców pokrzywdzonej mówiąc o jej problemach z alkoholem. K. A. jest bowiem alkoholiczką, a jej problemy na tym polu wystąpiły kiedy popadła w depresję w następstwie utraty pracy i problemów finansowych z tym związanych oraz traumy po wypadku kiedy pies odgryzł jej usta. Zachowanie podsądnego, który informował pracodawców pokrzywdzonej o jej problemie z alkoholem, a także przychodził do jej miejsca zatrudnienia i wyzywał ją w obecności innych osób powodowało, że K. A. musiała często zmieniać pracę. Pomiędzy stronami doszło m.in. do incydentu kiedy K. A. pracowała jako dostawca pizzy w pizzerii (...) na os. (...) w P. i jechała z zamówieniem do klienta, a oskarżony zajeżdżał jej drogę samochodem usiłując wymusić na niej zatrzymanie się. Kiedy pokrzywdzona podjechała pod dom klienta podsądny próbował namówić ją na rozmowę, a gdy spotkał się z odmową wówczas wpadł w szał i zaczął uderzać w szyby jej samochodu służbowego oraz kopał w szyby i drzwi tego pojazdu, nie czyniąc w nim jednak żadnych uszkodzeń. K. A. został spłoszony dopiero przez pracodawcę K. A., którego ta poinformowała o całym zdarzeniu, po czym następnego dnia podsądny udał się do niego mówiąc mu, że pokrzywdzona ma problemy z alkoholem i jest objęta dozorem kuratora. Po przedmiotowym incydencie, pokrzywdzona zmieniła pracę, albowiem nie miała już chęci na zawodowe funkcjonowanie w miejscu, gdzie jej osoba została negatywnie przedstawiona przez oskarżonego.

Kiedy K. A. pracowała w sklepie spożywczym dochodziło do sytuacji, w których oskarżony przychodził do jej ówczesnego miejsca pracy i przy obecnych w sklepie klientach wysuwał w jej stronę szereg wymyślonych przez siebie zarzutów, a następnie wyzywał ją m.in. słowami: „ty kurwo, ty szmato, wylądujesz na R., dojebię ci, rozkurwię cię, nigdy nie dam ci spokoju, zniszczę cię, wszystkim powiem, że jesteś kurwą, pójdę do sądu nagadać na ciebie”. Analogiczne wyzwiska kierowane były przez podsądnego w stronę pokrzywdzonej również przy innych okazjach.

W dniu 21 listopada 2021 roku ok. godziny 18:00 K. A. podjechał pod aktualne miejsce pracy K. A., tj. restaurację (...) przy ul. (...) w P. i zaczął w jej stronę krzyczeć z samochodu „ty kurwo rozjebię cię, jeszcze raz mnie obgadasz to rozkurwię ci zęby”, po czym odjechał w nieznanym kierunku. Podsądny wrócił w przedmiotowe miejsce ok. 18:10 i zaparkował samochód, a następnie z niego wysiadł. Oskarżony widząc K. A. wychodzącą z zamówieniem do klienta zaczął do niej krzyczeć „rozjebię cię, jesteś kurwą i szmatą, wszystkim powiem, że jesteś kurwą, stracisz dziecko, wjadę ci do pracy”. Nadto w jednej z wiadomości tekstowych oskarżony groził pokrzywdzonej zniszczeniem jej opinii w pracy pisząc do niej „i jeszcze raz kurwiszonie zaczniesz się sadzić to wszyscy w pracy dowiedzą się jaką jesteś super mamą kurwiszonem”.

W dniu 9 grudnia 2021 roku ok. godz. 19:30 K. A. śledził pokrzywdzoną, kiedy była na zakupach w sklepie (...), przy ul. (...) w P.. Gdy K. A. wyszła z dyskontu oskarżony ruszył w jej stronę mówiąc do niej: „kurwiszonie minęły dwa tygodnie, gdzie są moje pieniądze. Ty kurwo zajadę cię, szmato jebana cały czas będę za tobą jeździł, rozjebię cię, spokoju ci nigdy nie dam, zobaczysz jak masz przejebane teraz”. Pokrzywdzona nie chciała wówczas rozmawiać z podsądnym i schroniła się w jednym ze sklepów skąd zadzwoniła na policję. Po przyjeździe na miejsce służb mundurowych K. A. w dalszym ciągu się awanturował kierując wobec K. A. słowa: „ty kurwo zamknij ryj, jesteś kurwiszonem, wszyscy cię mają w piździe, alkoholiczka jebana, zabiorą ci dzieciaka”. Pokrzywdzona oddaliła się wówczas z miejsca zdarzenia udając się do domu, a kiedy była na wysokości ulic (...) podjechał do niej K. A., wobec którego policjanci zakończyli już czynności i przez okno krzyczał w jej kierunku „masz kurwo przejebane, dojadę cię” (lub „dojedziemy cię”).

Analogiczne sytuacje zdarzały się niemal codziennie, ponieważ podsądny kilka razy dziennie przejeżdżał samochodem w pobliżu miejsca zamieszkania oraz pracy pokrzywdzonej licząc, że ją spotka.

K. A. bała się podsądnego i wielokrotnie dawała mu bezskutecznie do zrozumienia, że nie życzy sobie natarczywego kontaktu z jego strony.

-częściowo wyjaśnienia oskarżonego K. A. – k. 106 - 107, 160, 202v, 253

zeznania świadków:

-częściowo K. A.– k. 1 - 3, 42 – 44, 51, 158, 215v – 216v, 252v - 253

-M. K. – k. 61,

- D. A. (1) – k. 64 – 65, 231,

- O. A. – k. 92 – 93, 251 – 251v,

- Ł. L. – k. 134 – 135, 251v,

- częściowo M. A. – k. 146 – 147, 251v – 252,

- częściowo A. A. – k. 146 – 147,

- M. N. – k. 151, 252,

dokumenty:

- notatki urzędowe – k. 10, 56 – 58, 99, 113

-protokół oględzin rzeczy – k. 11 – 14,

-wydruki korespondencji pomiędzy K. A. i K. A. – k. 15 – 31, 36 – 40v,

- dokumentacja zdjęciowa – k. 31v – 35v,

- nagrania na płycie CD – k. 41,

- protokół zatrzymania osoby – k. 100 – 101,

- zestawienie połączeń telefonicznych między K. A. i K. A. – k. 114 – 133.

K. A.

Oskarżony nie był karany za przestępstwa.

dokumenty:

- Informacja z Krajowego Rejestru Karnego dot. K. A. – k. 96 – 97, 188, 192, 221.

K. A.

K. A. ma 34 lata, jest bezdzietnym kawalerem nie posiadającym nikogo na utrzymaniu. Oskarżony posiada wykształcenie podstawowe bez zawodu. Podsądny zatrudniony jest jako kierowca w firmie transportowej uzyskując z tego tytułu dochód w wysokości 2.000 zł miesięcznie netto. Oskarżony jest właścicielem dwóch ciężarówek marki M. z 2005 i 2011 roku oraz samochodu marki S. (...) z 2008 roku.

oświadczenie oskarżonego – k. 106,

- kwestionariusz wywiadu środowiskowego dot. K. A. – k. 196 – 197.

0.1.Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Wskazać oskarżonego.

Wskazać czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano).

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za nieudowodnione.

Dowód ze wskazaniem numeru karty, na której znajduje się dowód.

K. A.

czyn wskazany w pkt. 1 części rozstrzyga-jącej wyroku

Materiał zgromadzony w toku niniejszego postępowania nie potwierdził stanowiska oskarżonego, iż nie jeździł samochodem za pokrzywdzoną K. A., nie wyrywał jej torebki, nie dzwonił do jej pracodawców mówiąc im, że pokrzywdzona jest alkoholiczką, nie groził jej, a także nie nachodził jej w pracy ani w miejscu zamieszkania, a także nie chwytał jej za szyję.

zeznania świadków:

-częściowo K. A.– k. 1 - 3, 42 – 44, 51, 158, 215v – 216v, 252v - 253

-M. K. – k. 61,

- Ł. L. – k. 134 – 135, 251v,

- M. N. – k. 151, 252,

dokumenty:

-protokół oględzin rzeczy – k. 11 – 14,

-wydruki korespondencji pomiędzy K. A. i K. A. – k. 15 – 31, 36 – 40v,

- dokumentacja zdjęciowa – k. 31v – 35v,

- nagrania na płycie CD – k. 41,

- zestawienie połączeń telefonicznych między K. A. i K. A. – k. 114 – 133.

1.OCena DOWOdów

1.1.  Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Wskazać L.p. odnoszącą się
do faktu z pkt 1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu.

1.1.1.

częściowo wyjaśnienia oskarżonego K. A.

Sąd Rejonowy dał wiarę wyjaśnieniom oskarżonego w bardzo niewielkiej części i to wyłącznie w zakresie, w jakim były one bezsporne, bądź korespondowały ze zgromadzonym w niniejszej sprawie materiałem dowodowym stanowiącym podstawę poczynionych ustaleń faktycznych. W związku z powyższym skład orzekający nie miał podstaw do odmówienia prawdziwości twierdzeniom oskarżonego, w których wskazał, że zna się z pokrzywdzoną „całe życie” i pomagał jej kiedy go o to poprosiła. Jednocześnie całkowicie bezsporne są twierdzenia K. A., w których podał, że K. A. cierpi na chorobę alkoholową, albowiem kwestia ta została przyznana przez samą pokrzywdzoną.

Zgodne z dowodami zgromadzonymi w sprawie były także wyjaśnienia podsądnego, w których przyznał się do zniszczenia lampy w samochodzie K. A. i naprawienia szkody z tego tytułu oraz potwierdził, że przyjechał do pokrzywdzonej kiedy pracowała w (...) domagając się, by przestała go obgadywać i jeden raz zajeżdżał jej drogę samochodem.

Potwierdzenie w korespondencji wymienianej pomiędzy stronami oraz w nagraniach znajdujących się w aktach sprawy znalazły słowa oskarżonego, iż strony wyzywały się nawzajem.

Skład orzekający nie miał podstaw do odmówienia prawdziwości wyjaśnieniom oskarżonego złożonym na rozprawie w dniu 26 października 2022 roku w zakresie w jakim przyznał się do ubliżania pokrzywdzonej i zniszczenia jej lampy w samochodzie, która to szkoda została przez niego naprawiona.

1.1.1.

częściowo zeznania pokrzywdzonej K. A.

Zeznania złożone przez pokrzywdzoną były konsekwentne, spójne i szczere. K. A. przedstawiła genezę swojej znajomości z K. A. wskazując, iż niejednokrotnie miała ona burzliwy przebieg, po czym dokładnie zrelacjonowała sytuacje, w których oskarżony nękał ją i groził jej, a także dopuścił się naruszenia jej nietykalności cielesnej.

Pokrzywdzona konsekwentnie twierdziła, że oskarżony udawał się do jej pracodawców, którym mówił o jej problemie alkoholowym, a także wyzywał ją w miejscu zatrudnienia w obecności innych osób, w następstwie czego często musiała zmieniać pracę. K. A. nie kryła przy tym, że jest alkoholiczką i podejmowała w związku z tym leczenie, a K. A. wykorzystywał tą wiedzę do własnych celów.

Świadek dokładnie zacytowała też obraźliwe zwroty jakich używał w jej stronę podsądny, które miały na celu przede wszystkim poniżenie jej, a także zobrazowała sytuacje, w których oskarżony śledził ją, w tym zajeżdżał jej drogę samochodem usiłując zatrzymać pojazd, którym się wówczas poruszała oraz przychodził do sklepu spożywczego, w którym pracowała i wyzywał ją przy obecnych tam wówczas klientach, a także wyzywał ją siedząc w samochodzie pod jej aktualnym miejscem pracy. Pokrzywdzona zaznaczyła, że kiedy zatrzymała się przed domem klienta, któremu wówczas przywiozła pizzę oskarżony domagał się rozmowy z nią, a gdy odmówiła zaczął uderzać w jej samochód służbowy, po czym następnego dnia przyjechał do jej pracodawcy mówiąc mu, że K. A. ma problemy z alkoholem i znajduje się pod nadzorem kuratora.

Pokrzywdzona nie kryła w żadnym razie, że jej relacja z oskarżonym miała charakter burzliwy, po czym przybliżyła zdarzenia, w których dochodziło do przemocy ze strony K. A. kierowanej w jej stronę, w tym także wskazała na zniszczenie przez sprawcę należącego do niej mienia w postaci klosza reflektora lampy samochodowej i telefonu komórkowego.

W toku postępowania sądowego pokrzywdzona stanowczo wskazała, że opisane przez nią zdarzenia miały miejsce w okresie od marca 2020 roku do grudnia 2021 roku.

Sąd Rejonowy dokonując oceny uzupełniających zeznań złożonych przez pokrzywdzoną na rozprawie w dniu 18 stycznia 2023 roku uznał, iż są one prawdziwe i odzwierciedlają rzeczywisty przebieg zdarzeń, w trakcie których oskarżony dopuścił się naruszenia nietykalności cielesnej pokrzywdzonej. K. A. stanowczo wskazała, że w inkryminowanym czasie oskarżony na pewno szarpał ją w ten sposób że chwytał ja za ramiona i potrząsał, a także jeden raz chwycił ja za szyję, lecz nie była pamiętała czy ja uderzył, gdyż była bardzo zdenerwowana. K. A. pamiętała natomiast, że bolała ją twarz, szyja i ramiona, przy czym szczegółów z tym związanych nie potrafiła sobie przypomnieć. Pokrzywdzona zaprzeczyła natomiast, by podsądny kopał ją, opluł bądź podduszał.

Dokonując całokształtu oceny zeznań pokrzywdzonej Sąd obdarzył je przymiotem wiarygodności pozwalającym na uczynienie z nich podstawy poczynionych w sprawie ustaleń faktycznych. Naturalnie skład orzekający miał na uwadze, że w toku postępowania, w którym odtworzenie stanu faktycznego jest możliwe przede wszystkim w oparciu o dowody z przesłuchania zainteresowanych stron należy dokonać oceny ich twierdzeń przez pryzmat pozostałego zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego. Na prawdziwość relacji pokrzywdzonej wskazywały przede wszystkim znajdujące się w aktach sprawy nagrania oraz zdjęcia korespondencji sms pomiędzy stronami i wydruk wiadomości wymienianych pomiędzy nimi za pomocą komunikatora internetowego. Nadto oceniając zeznania pokrzywdzonej w kontekście popełnionego na jej szkodę przestępstwa z art. 217 § 1 k.k. Sąd miał na uwadze, że przedstawiona przez nią na rozprawie w dniu 18 stycznia 2023 roku relacja była bardzo wyważona. K. A. nie kryła, że pewnych zdarzeń nie pamięta i nie starała się w żaden sposób wypełnić tychże luk wymyśloną przez siebie treścią. Pokrzywdzona nie chciała również w żaden sposób pogrążyć oskarżonego, albowiem zaprzeczyła by kiedykolwiek K. A. ją kopnął, opluł bądź podduszał. Jeżeli twierdzenia K. A. miałyby być nieprawdziwe i miała ona na celu fałszywe pomówienie oskarżonego, wówczas zupełnie nielogicznym byłoby tonowanie jego zachowanie wobec niej, a wręcz przeciwnie – pokrzywdzona akcentowałaby wszystkie zachowania podsądnego, które mogłyby pogorszyć jego sytuację procesową, co nie miało miejsca. Jednocześnie twierdzenia pokrzywdzonej zostały w pewnym zakresie potwierdzone chociażby zeznaniami świadków M. K., D. A. (1) i M. N.. Sąd Rejonowy nie miał najmniejszej wątpliwości, że dowody wzmacniające przekaz pokrzywdzonej są dużo silniejsze od dowodów podważających jej wiarygodność, dlatego też zeznaniom pokrzywdzonej Sąd dał wiarę w zakresie w jakim uczynił je podstawą ustalonego w sprawie stanu faktycznego, a następnie wyrokowania.

1.1.1.

zeznania M. K.

Sąd w całości dał wiarę zeznaniom świadka M. K. będącego przyjacielem pokrzywdzonej. Świadek przedstawił okoliczności swojej znajomości z K. A. i K. A., przy czym nie ukrywał, że jego wiedza w niniejszej sprawie wynika wyłącznie z opowieści pokrzywdzonej, albowiem nigdy nie był bezpośrednim świadkiem uporczywego nękania jej przez oskarżonego. M. K. czytał także wiadomości stron w zakresie w jakim udostępniła mu je jego przyjaciółka, a przedstawiona przez niego relacja w całości korespondowała z zeznaniami pokrzywdzonej. Zważywszy, że twierdzenia świadka nie były w niniejszej sprawie negowane w jakimkolwiek zakresie skład orzekający nie znalazł podstaw do ich kwestionowania w żadnej części.

1.1.1.

zeznania D. A. (1)

Zeznania matki pokrzywdzonej były spontaniczne i szczere. Świadek potwierdziła, że zna osobę K. A., który jest kolegą jej dzieci oraz synem jej znajomej H. A.. Nadto wskazała, że widziała nagrania z telefonu, które wykonała jej córka i smsy, które otrzymała od oskarżonego, lecz nie miała żadnej szczegółowej wiedzy na temat relacji podsądnego i pokrzywdzonej. D. A. (1) wskazała bowiem, że oni „ciągle przez kilka lat kłócą się, za chwilę się godzą”, niemniej jednak co jakiś czas K. A. mówiła jej, że przez K. musi zmieniać pracę, bo przychodził do jej miejsca zatrudnienia i robił awanturę. Świadek szczerze potwierdziła, że K. A. nie była w związku z oskarżonym i mówiła mu, że nie będą parą, lecz on nie przyjmował tego do wiadomości i był o nią zazdrosny. Mając na uwadze, że twierdzenia świadka zasadniczo korespondowały z relacją pokrzywdzonej Sąd nie znalazł podstaw do odmówienia im prawdziwości czyniąc je integralną częścią ustalonego w sprawie stanu faktycznego.

1.1.1.

zeznania O. A.

Zeznania złożone w przedmiotowym postępowaniu przez siostrę pokrzywdzonej miały wyłącznie walor uzupełniający, albowiem nie widziała ona bezpośrednio żadnego niewłaściwego zachowania ze strony oskarżonego w stosunku do K. A., w tym nie widziała by doszło do naruszenia nietykalności cielesnej pokrzywdzonej. O. A. słyszała wyłącznie od swojej matki oraz pokrzywdzonej, że K. A. ją nachodzi, lecz podchodziła z dystansem do tych twierdzeń. Świadek zaznaczyła, że K. A. i K. A. spędzali ze sobą dużo czasu, a oskarżony wielokrotnie pomagał pokrzywdzonej i strony często się ze sobą kłóciły, po czym się godziły.

1.1.1.

zeznania Ł. L.

Całkowicie bezstronne były zeznania złożone przez świadka Ł. L., który w żaden sposób nie był związany ze stronami niniejszego postępowania. Potwierdził on, że na początku 2020 roku K. A. pracowała przez jakiś czas w pizzerii (...) prowadzonej przez jego żonę, gdzie rozwoziła pizzę. Świadek zaznaczył, iż dostrzegł on, że pokrzywdzona nadużywa alkoholu i kiedy dostrzegał, że znajduje się ona pod jego wpływem nie prowadziła wówczas samochodu. Jednocześnie Ł. L. przyznał, że już pierwszego dnia pracy K. A. miał miejsce incydent polegający na zajeżdżaniu samochodem drogi pokrzywdzonej, kiedy ta jechała z pizzą do klienta. Świadek opisał też kłótnię stron jaka miała miejsce już po tym kiedy pokrzywdzona wróciła do pizzerii i wizytę oskarżonego w przedmiotowym lokalu jaka miała miejsce kilka dni później. Relacji Ł. L. Sąd przyznał przymiot wiarygodności w pełnym zakresie.

1.1.1.

częściowo zeznania M. A.

Są Rejonowy nie znalazł podstaw do kwestionowania prawdziwości zeznań złożonych przez brata oskarżonego, albowiem w zasadniczych aspektach były one zbieżne z materiałem dowodowym zgromadzonym w niniejszej sprawie. Świadek potwierdził, że strony znajda się od bardzo długiego czasu i pomimo tego, że nigdy nie znajdowały się ze sobą w związku partnerskim K. A. pomagał K. A., gdy ta go o to poprosiła. Nadto M. A. potwierdził bezsporny fakt dotyczący poważnych problemów z alkoholem pokrzywdzonej.

Świadek w dalszej części swojej wypowiedzi w toku zeznań złożonych w ramach postępowania przygotowawczego szczerze przyznał, że nie ma wiedzy na temat nękania pokrzywdzonej przez swojego brata, po czym opisał problemy z pokrzywdzoną jakie miała jej rodzina.

Pomimo tego, że świadek jest bratem oskarżonego i przynajmniej hipotetycznie miał interes w złożeniu zeznań korzystnych dla swojego krewnego Sąd nie dostrzegł, by przedstawiona przez niego relacja miała charakter instrumentalny bądź nieprawdziwy i to pomimo odmiennych twierdzeń pokrzywdzonej głośno akcentowanych podczas przesłuchania świadka w toku rozprawy.

1.1.1.

częściowo zeznania A. A.

Sąd dał wiarę zeznaniom brata pokrzywdzonej w zakresie w jakim opisał swoje relacje rodzinne z siostrą oraz występujący u niej problem alkoholowy, szczególnie że potwierdzone zostały one bogatym materiałem dowodowym zgromadzonym w toku postępowania. Bezsporne było również twierdzenia świadka, w których stwierdził, że oskarżony pomagał pokrzywdzonej, kiedy ta go o to prosiła, a ich relacja była bardzo burzliwa i gwałtowna. Dokonując oceny zeznań wskazanego świadka Sąd miał na uwadze, że z treści jego relacji przebija silny konflikt rodzinny pomiędzy pokrzywdzoną a resztą rodzeństwa, którego podłożem jest alkoholizm K. A. i jej niewłaściwe zachowanie pod wpływem alkoholu. Okoliczność ta nakazywała podejście z dużą rozwagą do oceny zachowania pokrzywdzonej dokonanej przez świadka w kontekście jej relacji z oskarżonym.

1.1.1.

zeznania M. N.

Relacja świadka będącego koleżanką pokrzywdzonej była całkowicie spontaniczna i szczera. M. N. dokładnie opisała sytuację, w której K. A. podjechał do niej swoim samochodem, gdy szła ulica, po czym przez otwarte okno krzyczał w jej stronę „ty kurwo, nie życzę sobie żebyś się zadawała z K. i z nią piła”, a także potwierdziła, że podczas wspólnych spacerów z pokrzywdzoną podjeżdżał do nich oskarżony i wyzywał K. A. od „kurwy”, „dziwki” i „suki”. Wprawdzie zeznania wskazanego świadka nie odnoszą się bezpośrednio do zdarzeń analizowanych na kanwie niniejszego postepowania w kontekście zarzutów postawionych oskarżonemu, niemniej jednak obrazują zachowanie K. A.. Nadto zeznania wskazanego świadka skutecznie podważyły zeznania złożone przez A. A., w których brat pokrzywdzonej starał się przedstawić obraz oskarżonego jako człowieka spokojnego i pomocnego.

M. N. potwierdziła również, że K. A. szedł za pokrzywdzoną kiedy ta była w sklepie (...) i K. A. wezwała wówczas policję, gdyż obawiała się podsądnego. Świadek wprawdzie sam incydent znała wyłącznie z przekazu pokrzywdzonej, lecz świadczy to o spójności zeznań K. A. i potwierdza jej wiarygodność.

1.1.1.

1.1.2.

1.1.3.

dokumenty:

- notatki urzędowe,

-protokół oględzin rzeczy,

-wydruki korespondencji pomiędzy K. A. i K. A.,

- dokumentacja zdjęciowa,

- nagrania na płycie CD,

- protokół zatrzymania osoby,

- zestawienie połączeń telefonicznych między K. A. i K. A.,

- Informacja z Krajowego Rejestru Karnego dot. K. A.,

- kwestionariusz wywiadu środowiskowego dot. K. A..

Podstawą ustaleń faktycznych Sąd uczynił także zebrane w sprawie, a ujawnione na rozprawie dokumenty. Sąd uznał je za wiarygodny materiał dowodowy, albowiem żadna ze stron nie kwestionowała ich autentyczności, ani prawdziwości informacji w nich zawartych, a i Sąd nie znalazł jakichkolwiek podstaw, by zakwestionować je z urzędu.

1.2.  Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Wskazać L.p. odnoszącą się do faktu z pkt 1

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu.

1.2.1

częściowo wyjaśnienia oskarżonego K. A.

Wyjaśnienia oskarżonego K. A. Sąd w znacznej mierze uznał je za nieprawdziwe, albowiem przede wszystkim stały one w całkowitej opozycji do wiarygodnych, spójnych, rzeczowych i konsekwentnych zeznań pokrzywdzonej K. A. oraz przedłożonej przez nią dokumentacji w postaci wydruków korespondencji prowadzonej pomiędzy stronami oraz nagrań z telefonu komórkowego.

Sąd Rejonowy przede wszystkim nie dał wiary zapewnieniom podsądnego, iż nie jeździł on samochodem za pokrzywdzoną. K. A. w toku postępowania przygotowawczego całkowicie naiwnie tłumaczył, że jadąc autem spotykał K. A. zupełnie przypadkowo, albowiem on jedynie jeździ sobie po P. i W. do czego ma prawo. Tymczasem w ocenie składu orzekającego przypadkowość tych spotkań jest wykluczona chociażby z uwagi na ich częstotliwość, co wynika z nagrań przedstawionych przez pokrzywdzoną. Przy ocenie wskazanego aspektu wyjaśnień oskarżonego nie mogło również umknąć uwadze Sądu, iż podsądny wielokrotnie odgrażał się pokrzywdzonej, że nie da jej spokoju, co koresponduje z jego zachowaniem w postaci jeżdżenia za nią samochodem.

Całkowicie kuriozalnie brzmią natomiast twierdzenia K. A., w których utrzymywał, że wprawdzie zniszczył lampę w samochodzie K. A., którą później odkupił, lecz incydent ten wywołany został silnym wzburzeniem spowodowanym tym, że pokrzywdzona mu „sikała i srała pod samochodem”. U K. A. nie wystąpiły bowiem podejrzenia zaburzeń psychicznych związanych z defekacją w miejscach publicznych, w tym także nie wskazywał na tą okoliczność sam oskarżony w korespondencji z pokrzywdzoną znajdującą się w aktach sprawy. Logicznym i zgodnym z podstawowymi zasadami doświadczenia życiowego jest bowiem, że w momencie kiedy oskarżony dokonałby zniszczenia mienia na szkodę pokrzywdzonej będąc uprzednio przez nią do tego sprowokowany jej zachowaniem, wówczas podniósłby tą okoliczność w prowadzonych z nią rozmowach, co nie miało miejsca.

Sąd nie uwierzył także oskarżonemu, że nie wyrywał torebek pokrzywdzonej, nie groził jej, a także nie dzwonił do jej pracodawców, albowiem twierdzeniom tym przeczy całokształt zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego, w tym prowadzona przez oskarżonego i pokrzywdzoną wymiana korespondencji jasno wskazuje, że K. A. niemal codziennie uciekał się do gróźb formułowanych w stronę K. A. i nie dawał jej spokoju pomimo kierowanych do niego żądań w tym zakresie. Nadto w jednej z wiadomości tekstowych oskarżony wprost groził pokrzywdzonej zniszczeniem jej opinii w pracy pisząc do niej „i jeszcze raz kurwiszonie zaczniesz się sadzić to wszyscy w pracy dowiedzą się jaką jesteś super mamą kurwiszonem”.

Nieprawdziwe były wyjaśnienia oskarżonego w zakresie w jakim utrzymywał, że zajechał wprawdzie drogę K. A. swoim samochodem, niemniej jednak uczynił to szukając pokrzywdzonej na prośbę jej matki. D. A. (1) stanowczo zaprzeczyła, by wtrącała się w relację stron, a więc tym trudniej uwierzyć, iż K. A. szukał pokrzywdzonej na jej prośbę, szczególnie że K. A. znajdowała się wówczas w pracy.

Całkowicie bez znaczenia dla rozstrzygnięcia niniejszego procesu były twierdzenia oskarżonego odnoszące się do rzekomych długów jakie miała u niego K. A. w związku z zakupem wszywki alkoholowej i zniszczeniem dwóch telefonów komórkowych, a także na okoliczność odpalenia przez podsądnego samochodu marki M. na prośbę D. A. (2).

1.2.1.

częściowo zeznania pokrzywdzonej K. A.

Sąd Rejonowy dokonując oceny zeznań pokrzywdzonej nie dał jej wiary w zakresie w jakim starała się utrzymywać, że zachowanie oskarżonego wobec niej noszące znamiona zarzucanych mu czynów zabronionych miało miejsce od 2014 roku, albowiem materiał dowodowy zgromadzony w toku niniejszego postepowania jednoznacznie wskazuje, że nasiliło się ono od marca 2020 roku, co pokrzywdzona skorygowała następnie w toku rozprawy sądowej.

Bez znaczenia dla ustaleń faktycznych poczynionych w toku niniejszego postepowania były zeznania świadka odnoszące się do relacji pomiędzy nią a siostrą O. A..

1.2.1.

częściowo zeznania A. A.

Niezgodne ze zgromadzonym w sprawie materiałem dowodowym w postaci zeznań pokrzywdzonej, a przede wszystkim z przedłożonych do akt sprawy nagrań oraz wydruków korespondencji pomiędzy oskarżonym a K. A., były twierdzenia świadka w zakresie w jakim utrzymywał, że K. A. nigdy nie nachodził pokrzywdzonej, nie nękał jej i nie uderzył jej. Zeznania świadka w omawianym zakresie stanowią wyłącznie jego osobiste przypuszczenia stojące w opozycji do zgromadzonych dowodów i jako takie nie mogły stanowić podstawy poczynionych w sprawie ustaleń faktycznych.

1.2.1.

częściowo zeznania M. A.

Bez znaczenia dla rozstrzygnięcia sprawy były zeznania M. A. dotyczące awantury pomiędzy oskarżonym a pokrzywdzoną mającej miejsce w dniu 26 października 2022 roku, albowiem nie obejmowała ona czasokresu zarzutów stawianych K. A. i stanowiła zupełnie inne zdarzenie historyczne.

dokumenty:

- notatki urzędowe (k. 69, 74 – 75 – 80, 84, 95, 140, 173),

- płyta z CD zawierająca odpowiedź (...) S.A. dotycząca danych osobowych i adresowych użytkowników numerów telefonu (k. 83),

- metryki identyfikacyjne nośnika (k. 166 – 168),

- płyta CD z nagraniem z interwencji w dniu 9 grudnia 2021 roku w P. na ul. (...) (k. 169),

- protokół oględzin rzeczy (k. 170 – 172)

Wskazane dokumenty, nie miały żadnego znaczenia dla rozstrzygnięcia sprawy i dokonania ustaleń faktycznych. Natomiast płyta CD z nagraniem z interwencji w dniu 9 grudnia 2021 roku w P. na ul. (...) i stanowiące jej integralną część metryki identyfikacyjne nośnika oraz protokół oględzin rzeczy nie dotyczyły interwencji, o której mówiła pokrzywdzona w swoich zeznaniach.

1.PODSTAWA PRAWNA WYROKU

Wskazać punkt z wyroku odnoszący się do przypisanego czynu.

Przy każdym czynie wskazać oskarżonego.

1.3.  Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania zgodna z zarzutem

-------------------------------------------------

--------------------------------------

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej.

----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

1.4.  Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania niezgodna z zarzutem

Czyn wskazany w punkcie 1 części rozstrzygającej wyroku

K. A.

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej.

3.2.1.

Na samym wstępie czynionych rozważań Sąd Rejonowy wskazuje, iż niniejsze postępowanie toczyło się wyłącznie w zakresie zarzucanego K. A. czynu z art.. 217 § 1 k.k., albowiem pokrzywdzona K. A. na rozprawie w dniu 18 stycznia 2023 roku oświadczyła, że cofa wniosek o ściganie oskarżonego za czyny określone w art. 190a § 1 k.k. i art. 190 § 1 k.k., gdyż chce dać szansę oskarżonemu na skutek przeprowadzonej mediacji. Cofnięciu wniosku o ściganie nie sprzeciwił się jednocześnie prokurator.

art. 217 § 1 k.k. „Kto uderza człowieka lub w inny sposób narusza jego nietykalność cielesną, podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do roku”.

Wskazać w tym miejscu należy, że w art. 217 § 1 k.k. spenalizowane zostało przestępstwo naruszenia nietykalności cielesnej innego człowieka. Przepis ten stanowi, że kto uderza człowieka lub w inny sposób narusza jego nietykalność cielesną, podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do roku. Poprzez zwrot „naruszenia nietykalności cielesnej” należy rozumieć wszelkie czynności oddziałujące na ciało drugiej osoby, które nie są przez nią akceptowane. Ponieważ ustawodawca nie wskazał choćby przykładowych czynności wypełniających znamiona przestępstwa określonego w art. 217 § 1 k.k. należy dodać, że doktryna i orzecznictwo wskazują, iż za takie czynności uznać należy m. in. oblanie drugiej osoby płynem, oplucie, potrącenie kogoś ręką lub barkiem, popchnięcie, ciągnięcie za włosy, przytrzymanie, szarpanie, uciskanie, podstawienie nogi, spoliczkowanie, zrzucenie czapki lub okularów, uderzenie rękawiczką, rozbicie na ubraniu jajka (zob. A. Zoll [red.]: Kodeks karny. Część szczególna. Tom II. Komentarz do art. 117-277 k.k., LEX 2013). Powszechnym zachowaniem wypełniającym znamiona przedmiotowego przestępstwa jest uderzenie człowieka, przez co rozumieć należy zadanie ciosu. Odnośnie zaś zakresu obrażeń spowodowanych czynnością sprawczą należy przytoczyć wyrok Sądu Najwyższego z dnia 9 września 1969 roku, sygn. V KRN 106/69 (Legalis nr 537716) – odnoszący się co prawda do przestępstwa penalizowanego w art. 182 k.k. z 1969 roku, będącego odpowiednikiem art. 217 k.k. w obecnie obowiązującym Kodeksie karnym – stwierdzającego jednak, że za naruszenie nietykalności cielesnej może być uznane tylko takie zdarzenie, które nie powoduje żadnych zmian anatomicznych lub fizycznych w organizmie człowieka i nie pozostawia na jego ciele żadnych lub - co najwyżej - nieznaczny lub przemijający ślad w postaci niewielkiego i krótkotrwałego zasinienia. W pojęciu naruszenia nietykalności cielesnej mieści się zatem spowodowanie niewielkich następstw fizycznych u pokrzywdzonego, takich jak np. siniaki, otarcia, zadrapania, mikrourazy itp., przy czym nie mogą one polegać na uszczerbku na zdrowiu, naruszeniu czynności narządu ciała lub rozstroju zdrowia, o których mowa w art. 156 i 157 k.k. Należy jednocześnie podkreślić, że działania podejmowane przez sprawcę nie muszą się wiązać z zadaniem pokrzywdzonemu bólu. Czyn z art. 217 § 1 k.k. należy do kategorii przestępstw umyślnych, które może być popełnione w obu postaciach umyślności, tj. w zamiarze bezpośrednim oraz ewentualnym.

Przenosząc powyższe rozważania na grunt niniejszej sprawy Sąd nie miał wątpliwości w zakresie tego, że K. A. w okresie od marca 2020 roku do grudnia 2021 roku w P. kilkakrotnie naruszył nietykalność cielesną K. A. poprzez chwytanie jej za szyję, szarpanie i potrząsanie jej ciałem oraz popychanie.

Uznając winę oskarżonego za wykazaną Sąd oparł się przede wszystkim na zeznaniach pokrzywdzonej K. A., albowiem w sposób spójny i konsekwentny wskazała ona sytuacje, w których podsądny dopuścił się naruszenia jej nietykalności cielesnej. Jak już wskazywał skład orzekający dokonując oceny zeznań pokrzywdzonej, jej relacja była wyważona, a K. A. nie chciała w żaden sposób pogarszać sytuacji procesowej oskarżonego ukazując jego osobę w skrajnie negatywnym świetle. Sąd wyrokując w niniejszej sprawie nie oparł się jednak wyłącznie na twierdzeniach pokrzywdzonej, lecz odniósł je do całokształtu zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego przede wszystkim w postaci nagrań oraz zdjęć korespondencji wymienianej pomiędzy stronami. Bardzo szerokie ustalenia faktyczne poczynione w przedmiotowej sprawie, pomimo skutecznego cofnięcia przez pokrzywdzoną wniosku o ściganie oskarżonego za przestępstwa z art. 190a § 1 k.k. oraz art. 190 § 1 k.k., pozwoliły na ukazanie tła relacji stron. Zobrazowanie pełnego spektrum relacji panujących pomiędzy oskarżonym, a pokrzywdzoną pozwoliło na ustalenie, że K. A. jest osobą impulsywną, agresywną i szybko wpadającą w gniew, który wyładowuje w sposób gwałtowny i natychmiastowy nie przebierając przy tym w środkach, co prowadziło m.in. do zniszczenia mienia należącego do pokrzywdzonej (np. klosza tylnego reflektora w samochodzie K. A., co zostało przyznane przez samego oskarżonego). Mając na uwadze wszystkie powyższe okoliczności Sąd nie miał najmniejszych wątpliwości w zakresie sprawstwa oskarżonego w zakresie czynu z art. 217 § 1 k.k. popełnionego na szkodę K. A., niemniej jednak ustalenia poczynione na etapie postepowania sądowego implikowały po stronie składu orzekającego konieczność dokonania korekty opisu zarzucanego K. A. czynu zabronionego.

Sąd Rejonowy nie miał również żadnych wątpliwości w zakresie winy K. A. w kontekście zarzucanego mu czynu zabronionego, albowiem nie zachodziły w stosunku do niego jakiekolwiek szczególne okoliczności wyłączające czy ograniczające winę. Oskarżony popełnił zarzucony mu czyn zabroniony, albowiem chciał to zrobić i uczynił to działając z zamiarem bezpośrednim.

1.5.  Warunkowe umorzenie postępowania

--------------------------------

--------------------------------

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach warunkowego umorzenia postępowania.

----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

1.6.  Umorzenie postępowania

-------------------------------------------------

---------------------------------

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach umorzenia postępowania.

-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

1.7.  Uniewinnienie

-------------------------------------------------

--------------------------------------

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach uniewinnienia.

-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

1.KARY, Środki Karne, PRzepadek, Środki Kompensacyjne i środki związane z poddaniem sprawcy próbie

Wskazać oskarżonego

Wskazać punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Wskazać punkt
z wyroku odnoszący się
do przypisanego czynu.

Przytoczyć okoliczności.

K. A.

1

I

Sąd, wymierzając zatem oskarżonemu za przypisane mu przestępstwo karę, miał na uwadze wszystkie dyrektywy wymiaru kary wymienione w art. 53 k.k., zarówno przemawiające na korzyść, jak i na niekorzyść oskarżonego. Przede wszystkim Sąd wziął pod uwagę konieczność zachowania proporcji między społeczną szkodliwością czynu, a stopniem zawinienia.

Okoliczności obciążające:

- stopień społecznej szkodliwości czynu popełnionego przez oskarżonego był wysoki, albowiem działaniem swoim oskarżony godził w jedno z podstawowych dóbr człowieka, a mianowicie w wolność od fizycznej przemocy,

- działanie umyślne z zamiarem bezpośrednim,

- działanie bez jakiegokolwiek powodu, mające jedynie na celu wyładowanie swoich emocji,

- oskarżony wykorzystywał swoją przewagę nad pokrzywdzoną, a swoim zachowaniem spowodował u niej poczucie krzywdy.

Jako okoliczność łagodzącą przyjęto:

- prowadzenie przez oskarżonego ustabilizowanego trybu życia,

- wcześniejszą wielokrotną pomoc pokrzywdzonej gdy tego potrzebowała,

- dotychczasową niekaralność sądową.

Mając na uwadze okoliczności obciążające oraz łagodzące stwierdzone u oskarżonego, a także stopień jego winy, Sąd wymierzył na podstawie art. 217 § 1 k.k. karę 4 miesięcy pozbawienia wolności, która to kara spełni swoją rolę zarówno w kontekście prewencji indywidualnej, jak i generalnej.

K. A.

1, 3

I

Sąd zastosował instytucję warunkowego zawieszenia wykonania kary pozbawienia wolności wobec oskarżonego K. A.. W ocenie Sądu, spełnione zostały przesłanki z art. 69 § 1 k.k., pozwalające na przyjęcie pozytywnej prognozy wobec oskarżonego. Nie był on wcześniej karany, prowadził ustabilizowany tryb życia należy więc uznać, że mimo warunkowego zawieszenia wykonania kary będzie przestrzegał porządku prawnego i nie powróci ponownie do przestępstwa. Długość okresu próby Sąd określił na 2 lata oddając oskarżonego w tym czasie pod dozór kuratora sądowego (zgodnie z art. 73 § 1 k.k.).

K. A.

2

I

Sąd zobowiązał oskarżonego do uczestnictwa w oddziaływaniach korekcyjno-edukacyjnych w okresie próby. Niewątpliwym jest, iż oskarżony dopuścił się czynu o wysokiej społecznej szkodliwości i obowiązkiem jest eliminowanie tego typu zachowań z przestrzeni publicznej. Okoliczności niniejszej sprawy wskazują, iż oskarżony nie nie przestrzega obowiązujących zasad zachowywania się w przestrzeni publicznej, wobec czego powinien wziąć udział w oddziaływaniach korekcyjno-edukacyjnych, celem uświadomienia sobie wzorców zachowania się wobec innych członków społeczności, w której na co dzień funkcjonuje. W ocenie Sądu, koniecznym jest, aby oskarżony nauczył się panować nad swoimi emocjami, tak, aby w przyszłości nie doszło do ponownego popełnienia przez niego przestępstwa. Udział w zajęciach korekcyjno-edukacyjnych, w istocie rzeczy, winien służyć internalizacji norm obowiązujących w Polsce, a dotyczących zasad poszanowania nietykalności cielesnej drugiego człowieka.

K. A.

4

I

Z uwagi na charakter przestępczych zachowań oskarżonego K. A., aby wzmocnić cele zapobiegawcze kary, a także mając na względzie interes pokrzywdzonej i konieczność zapewnienia jej dalszego życia bez obaw o własne bezpieczeństwo, Sąd na podstawie art. 41a § 1 i § 4 k.k. oraz art. 43 § 1 i 2a k.k. uznał za konieczne orzeczenie wobec oskarżonego K. A. środka karnego w postaci zakazu jakiegokolwiek kontaktowania się z pokrzywdzoną K. A. oraz zakazu zbliżania się do niej na odległość mniejszą niż 20 metrów na okres 3 lat.

Wskazany powyżej okres stosowania przedmiotowego środka karnego będzie dla pokrzywdzonej gwarancją, że K. A. nie zakłóci jej ich spokoju i nie spowoduje powrotu nieprzyjemnych przeżyć związanych z osobą oskarżonego.

1.Inne ROZSTRZYGNIĘCIA ZAwarte w WYROKU

Wskazać oskarżonego.

Wskazać punkt rozstrzygnięcia
z wyroku.

Wskazać punkt z wyroku odnoszący się do przypisanego czynu.

Przytoczyć okoliczności.

K. A.

5

I

Wobec faktycznego pozbawienia oskarżonego wolności w toku postępowania przygotowawczego w formie zatrzymania, okres tegoż zatrzymania sąd zaliczył mu na poczet orzeczonej kary pozbawienia wolności.

1.6. Omówienie innych zagadnień

W tym miejscu sąd może odnieść się do innych kwestii mających znaczenie dla rozstrzygnięcia,
a niewyjaśnionych w innych częściach uzasadnienia, w tym do wyjaśnienia, dlaczego nie zastosowa ł określonej instytucji prawa karnego, zwłaszcza w przypadku wnioskowania orzeczenia takiej instytucji przez stronę.

7.  KOszty procesu

Wskazać oskarżonego.

Wskazać punkt rozstrzygnięcia z wyroku.

Przytoczyć okoliczności.

K. A.

6, 7

Wobec złożenia odpowiedniego wniosku przez wyznaczonego z urzędu obrońcę K. A. Sąd zasądził na podstawie art. 29 ust. 1 ustawy z dnia 26 maja 1982 roku prawo o adwokaturze oraz § 1, § 2 ust. 1, § 4 ust. 1, 2 pkt 1 i 3 w zw. z § 17 ust. 1 i ust. 2 pkt 3, § 18 i § 20 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 3 października 2016 roku w sprawie ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej przez adwokata z urzędu od Skarbu Państwa na rzecz adwokat M. R. kwotę 723,24 brutto tytułem nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej oskarżonemu K. A. z urzędu w postępowaniu sądowym.

Sąd na podstawie art. 626 § 1 k.p.k., art. 627 k.p.k. i art. 1, art. 2 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 23 czerwca 1973 roku o opłatach w sprawach karnych (Dz.U. 83 nr 49 poz. 223 z późn. zmianami) oraz § 1 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości w sprawie wysokości i sposobu obliczania wydatków Skarbu Państwa w postępowaniu karnym zasądził od oskarżonego na rzecz Skarbu Państwa koszty postępowania w całości, tj. w kwocie 130 zł oraz wymierzył mu opłatę w wysokości 120 zł. W ocenie Sądu oskarżony ma możliwość uregulowania wskazanych należności bez uszczerbku dla siebie bądź swojej rodziny, albowiem K. A. jest osobą młodą i pracującą zawodowo, a nadto nie posiada nikogo na utrzymaniu.

1.Podpis

P., dnia 10 lutego 2023 roku

/-/ Sędzia Robert Grześ