Pełny tekst orzeczenia

Sygnatura akt VI Ka 1285/13

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 18 marca 2014 r.

Sąd Okręgowy w Gliwicach, Wydział VI Karny Odwoławczy w składzie:

Przewodniczący SSO Dariusz Prażmowski

Sędziowie SSO Kazimierz Cieślikowski (spr.)

SSO Krzysztof Ficek

Protokolant Barbara Szkabarnicka

przy udziale Jolanty Mandzij Prokuratora Prokuratury Okręgowej

po rozpoznaniu w dniu 18 marca 2014 r.

sprawy A. N. ur. (...) w Z.

syna A. i D.

oskarżonego z art. 278§1 kk w zw. z art. 64§1 kk

na skutek apelacji wniesionej przez oskarżonego

od wyroku Sądu Rejonowego w Zabrzu

z dnia 15 października 2013 r. sygnatura akt VII K 590/13

na mocy art. 437 kpk, art. 438 kpk w zw. z art. 109 § 2 kpw oraz art. 119 kpw w zw. z art. 624 § 1 kpk

1.  zmienia zaskarżony wyrok w ten sposób, że:

- przyjmuje, iż czyn przypisany oskarżonemu w punkcie 1 polegał na tym, że w dniu 5.05.2013 roku w Z. zabrał w celu przywłaszczenia dwie sztuki wód toaletowych marki A. o łącznej wartości 270 złotych na szkodę P. Sp. z o.o z siedzibą w W., kwalifikuje ten czyn z art. 119 § 1 kw i za ten czyn z mocy tego przepisu wymierza mu karę 20 (dwudziestu) dni aresztu;

- uchyla rozstrzygnięcie z punktu 2 i na poczet kary aresztu orzeczonej wyżej na mocy art. 82 § 3 kpw zalicza oskarżonemu okres zatrzymania w dniu 5.05.2013 roku,

2. w pozostałym zakresie zaskarżony wyrok utrzymuje w mocy;

3.zwalnia oskarżonego od ponoszenia kosztów postępowania odwoławczego, obciążając wydatkami Skarb Państwa.

Sygn. akt VI Ka 1285/13

UZASADNIENIE

Wyrokiem z dnia 15 października 2013 roku w sprawie o sygnaturze akt VII K 590/13 Sąd Rejonowy w Zabrzu, uznał oskarżonego A. N. za winnego przestępstwa z art. 278 § 1 kk w zw. z art. 64 § 1 kk, za które wymierzył mu karę 8 miesięcy pozbawienia wolności. Na poczet tej kary zaliczył okres zatrzymania.

Zwolnił Sąd oskarżonego od kosztów sądowych, obciążając wydatkami Skarb Państwa.

Osobistą apelację od powyższego orzeczenia wywiódł oskarżony, zaskarżając wyrok w części dotyczącej orzeczenia o karze.

Twierdził, że jest osoba uzależnioną, nie myślał racjonalnie a kara jest zbyt surowa.

Sąd Okręgowy zważył co następuje:

Apelacja oskarżonego jest zasadna tylko o tyle, że w wyniku kontroli odwoławczej wyrok Sądu I instancji musiał być zmieniony na korzyść oskarżonego. Jednakże zmiany nie były spowodowane trafnością zarzutu odwoławczego ani też innymi uchybieniami urzeczenia. Powodem zmian była zmiana prawa materialnego i zmianę tę musiał Sąd Okręgowy uwzględnić.

W pierwszej kolejności należy stwierdzić, że Sąd I instancji prawidłowo ustalił fakty dotyczące przebiegu zdarzenia. Nikt tych faktów nie kwestionował.

Jednakże pomiędzy dniem wydania wyroku przez Sąd I instancji a dniem rozprawy apelacyjnej zmianie uległy przepisy kodeksu karnego i kodeksu wykroczeń. Czyn, którego oskarżony się dopuścił stał się wykroczeniem z art. 119 § 1 kw.

Tak więc Sąd Okręgowy uznał, że oskarżony popełnił jedynie wykroczenie z art. 119 § 1 kw i karę mógł orzekać tylko na podstawie tego przepisu.

Co się tyczy kary to Sąd Okręgowy nie miał wątpliwości, że powinna być wobec oskarżonego orzeczona kara aresztu. Oskarżony dopuścił się kradzieży w sklepie, nie wyjaśniając dlaczego takiego zachowania się dopuścił. Był wielokrotnie karany za kradzieże i kradzież z włamaniem, kradzieży dopuścił się także za granicą. Jest więc osobą zdemoralizowaną. Z tych względów Sąd Okręgowy stwierdził, że żaden inny rodzaj kary niż kara aresztu nie mógłby osiągnąć celów kary a więc nie mógłby wpłynąć na zmianę postawy oskarżonego i skłonić go do przestrzegania porządku prawnego. Uwzględniając zatem stopień społecznej szkodliwości czynu i właściwości osobiste oskarżonego, Sąd Okręgowy orzekł wobec oskarżonego za przypisane mu wykroczenie karę 20 dni aresztu. Jednocześnie Sąd Okręgowy doszedł do podobnego jak wcześniej Sąd I instancji wniosku w zakresie dotyczącym prognozy kryminologicznej wobec oskarżonego i nie dopatrzył się możliwości warunkowego zawieszenia kary aresztu. W ocenie Sądu Okręgowego nie ma żadnych podstaw do wysnucia wniosku, że oskarżony nie popełni nowego, podobnego przestępstwa lub wykroczenia. Na poczet orzeczonej kary aresztu Sąd zaliczył oskarżonemu okres zatrzymania.