Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt II Ka 471/24

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 2 października 2024r.

Sąd Okręgowy w Siedlcach II Wydział Karny w składzie:

Przewodniczący:

SSO Karol Troć

Protokolant:

sekr. sądowy Kinga Ambroziak vel Mrozowicz

przy udziale prokuratora Jolanty Niewęgłowskiej

po rozpoznaniu w dniu 2 października 2024 r.

sprawy J. J.

oskarżonego z art. 286 § 1 kk i in.

na skutek apelacji wniesionych przez oskarżonego i pełnomocnika oskarżyciela posiłkowego

od wyroku Sądu Rejonowego w Łukowie

z dnia 20 marca 2024 r. sygn. akt II K 707/21

I.  w zaskarżonej części utrzymuje wyrok w mocy;

II.  zasądza na rzecz Skarbu Państwa opłaty za II instancję: od oskarżonego J. J. w kwocie 1000 zł i od oskarżyciela posiłkowego T. S. w kwocie 100 zł;

III.  zasądza od oskarżonego J. J. i od oskarżyciela posiłkowego T. S. na rzecz Skarbu Państwa po 10 zł tytułem wydatków za postępowanie odwoławcze.

UZASADNIENIE

Formularz UK 2

Sygnatura akt

II Ka 471/24

Załącznik dołącza się w każdym przypadku. Podać liczbę załączników:

1

1.  CZĘŚĆ WSTĘPNA

1.1. Oznaczenie wyroku sądu pierwszej instancji

Wyrok Sądu Rejonowego w Łukowie z dnia 20 marca 2024 r. sygn. akt II K 707/21

1.2. Podmiot wnoszący apelację

☐ oskarżyciel publiczny albo prokurator w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☒ oskarżyciel posiłkowy

☐ oskarżyciel prywatny

☐ obrońca

☐ oskarżony albo skazany w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ inny

1.3. Granice zaskarżenia

1.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☐ na korzyść

☒ na niekorzyść

☐ w całości

☒ w części

co do winy

co do kary

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

1.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

art. 438 pkt 3 k.p.k. błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

art. 439 k.p.k.

brak zarzutów

1.4. Wnioski

uchylenie

zmiana

2.  Ustalenie faktów w związku z dowodami przeprowadzonymi przez sąd odwoławczy

2.1. Ustalenie faktów

2.1.1. Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

2.1.2. Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

2.2. Ocena dowodów

2.2.1. Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 2.1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

2.2.2. Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 2.1.1 albo 2.1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

STANOWISKO SĄDU ODWOŁAWCZEGO WOBEC ZGŁOSZONYCH ZARZUTÓW i wniosków

Lp.

Zarzut

obrazy przepisów postępowania karnego mogącej mieć wpływ na treść wyroku, tj. 4 k.p.k., art. 7 k.p.k. i art. 410 k.p.k., poprzez dokonanie dowolnej oceny dowodów przejawiającej się w uznaniu, iż w okolicznościach przedmiotowej sprawy brak jest niebudzących wątpliwości dowodów na to, że zawierając w dniu 18 lipca 2017 roku z T. S. ustną umowę dotyczącą prac budowlanych i pełnienia funkcji kierownika budowy zamierzał wprowadzić go w błąd, co do zamiaru uzyskania wszelkiej dokumentacji dotyczącej pozwolenia na budowę, doprowadzając go do niekorzystnego rozporządzenia mieniem w kwocie 10 000 zł, w sytuacji gdy prawidłowa ocena wszystkich dowodów prowadzi do wniosku odmiennego, pozwalającego na uznanie, iż swoim zachowaniem oskarżony wyczerpał znamiona oszustwa, zwłaszcza, że nie jest wymagane wykazanie, że sprawca nie miał zamiaru spełnienia świadczenia w ramach zobowiązania, które zaciągnął w stosunku do pokrzywdzonego, a ważne jest ustalenie, czy pokrzywdzony w ogóle zdecydowałby się na zlecenie oskarżonemu wszystkich niezbędnych czynności w ramach prowadzonego procesu budowlanego, gdyby wiedział jak zachowa się oskarżony.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Skarżący zarzucił sądowi I instancji dokonanie błędnej oceny dowodów i niewzięcie pod uwagę wszystkich okoliczności sprawy, jednakże nie pokusił się o wskazanie, ocena których konkretnie dowodów miałaby być błędna (ogólnie wskazując, że wszystkich) ani też, które konkretnie dowody czy okoliczności miałyby wskazywać, że rzeczywiście oskarżony zawierając z pokrzywdzonym umowę wprowadził go w błąd co do istotnych jej składników. Dodatkowo skarżący usiłował forsować błędną wykładnię art. 286 § 1 kk, mimo iż zarzutu obrazy prawa materialnego nie podnosił. Zasadniczo apelacja zdaje się zmierzać do wykazania błędnej oceny dowodów co do tego, że oskarżony zawierając z pokrzywdzonym umowę dotyczącą całościowej „opieki” nad inwestycją budowlaną, obejmującą nie tylko projekt budowlany, ale i czynności administracyjne oraz faktyczne oraz prawne kierownictwo robót budowlanych w związku z planowaną inwestycją, miał (albo i niekoniecznie) zamiar uzyskać przed rozpoczęciem robót (albo i niekoniecznie) niezbędne pozwolenie budowlane. Apelacja niespójnie usiłowała wykazać, że albo oskarżony zawierając ustną umowę dotyczącą procesu inwestycyjnego z góry nie miał zamiaru uzyskać pozwolenia budowlanego przed rozpoczęciem robót, albo niezależnie od jego zamiaru istotnym jest, czy pokrzywdzony zawarłby umowę wiedząc, że oskarżony, nawet jeśli zamiar wywiązania się z umowy miał, z powodów późniejszych być może nie wywiąże się z jej warunków.

Porządkując powyższe kwestie wskazać należy, że nie jest tak, jak twierdzi skarżący, iż dla wyczerpania znamion występku z art. 286 § 1 kk nie tyle ma znaczenie zamiar potencjalnego sprawcy, co sytuacja motywacyjna pokrzywdzonego. Powyższa ocena wynikać może z orzecznictwa dotyczącego znaczenia błędu, w jakim wskutek zachowań sprawcy pozostaje pokrzywdzony (oceny, czy błąd ten jest istotny, czy też może nie). Dla bytu występku oszustwa nie ma jednak samoistnego znaczenia istotność błędu – kardynalne znaczenie ma ustalenie, czy sprawca wprowadził pokrzywdzonego w błąd bądź wykorzystał jego pozostawanie w błędzie, bowiem to właśnie należy do kręgu ustawowych znamion przestępstwa. W tym zakresie skarżący nie był w stanie wykazać błędu w ocenie Sądu I instancji wyjaśnień oskarżonego i zeznań świadków oraz innych dowodów, że dowody te nie wskazują na działanie oskarżonego z zamiarem, że weźmie pieniądze za szeroko rozumiane kierowanie robotami budowlanymi, ale nie wywiąże się z umowy, bo nie zadba o formalne jej fundamenty. W tym zakresie słusznie Sąd I instancji przyjął, że oskarżony miał zamiar wywiązać się z umowy, jednak nie zrobił tego w odpowiednim momencie. Modelowy proces inwestycyjny obejmuje załatwienie formalności i niezbędnych pozwoleń przed rozpoczęciem robót, realia procesów inwestycyjnych wskazują jednak na częste sytuacje, gdy roboty są rozpoczynane, mimo iż pozwolenia budowlanego póki co brak. Słusznie Sąd I instancji ustalił, że nie ma dowodów na to, że oskarżony zamierzał rozpocząć i przeprowadzić proces inwestycyjny bez dopełnienia formalności. Zamiar, że formalnościami tymi zajmie się nie przed rozpoczęciem prac, ale nieco później, w dogodnym dla siebie czasie (który stał się koniecznością, gdy inwestorzy postanowili jednak w budynku nie zamieszkać, ale go sprzedać (co wiązało się z koniecznością wykazania legalności robót budowlanych) równie dobrze mógł u niego powstać już po zawarciu umowy z pokrzywdzonym. Oskarżony wówczas podjął gwałtowne działania, zmierzające do niezgodnej z prawem, pozorowanej legalizacji inwestycji. Działania te przeczą tezie, że od początku zamierzał ową legalność ignorować, wziąć pieniądze i nie przejmować się formalną stroną procesu budowlanego, ale i nie potwierdzają, że od początku miał zamiar formalnościami zająć się „w międzyczasie”. Tak właśnie oskarżony po zgłoszeniu zamiaru sprzedaży nieruchomości złożył wniosek o pozwolenie budowlane, a następnie rozpisał w dzienniku budowy wszystkie prace tak, by rozpoczęły się po uzyskaniu pozwolenia budowlanego, a zakończyły przed datą sprzedaży i gdyby owa „rozpiska” nie była nadmiernie intensywna – m. in. tak, by wykraczać w datę przyszłą – być może nikt by się nie zorientował i oficjalnie cały proces inwestycyjny, niezależnie od rzeczywistej daty rozpoczęcia i zakończenia robót, byłby przez organy nadzoru budowlanego uznany za prawidłowy. Już tylko te działania, niewątpliwie mające miejsce za wiedzą pokrzywdzonego, przeczą tezie apelacji, że oskarżony od początku nie miał zamiaru uzyskać pozwolenia budowlanego. Nie dowodzi to, czy oskarżony miał zamiar rozpocząć roboty budowlane, zanim uzyska wymaganie pozwolenie, ale też brak jest dowodu, że miał z góry powzięty zamiar rozpoczęcia robót, zanim zezwolenie takie uzyska. Dlatego też zasadne było przyjęcie, że oskarżony miał zamiar jego uzyskania, choć brak podstaw do ustalenia daty, na jaką zezwolenie to zamierzał zdobyć. Owszem, rozpoczęcie robót przed uzyskaniem pozwolenia budowlanego w przypadku donosu i kontroli narażało inwestorów na negatywne następstwa, jak wstrzymanie robót, nakaz rozbiórki czy koszty związane z legalizacją samowoli, jednakże nie oznacza to, że oskarżony popełnił zarzucone mu przestępstwo, bowiem dla wypełnienia jego znamion musiałoby zostać wykazane, że już umawiając się z pokrzywdzonym, że za określoną kwotę zajmie się budową, wprowadził go w błąd co do istotnych okoliczności umowy, że pokrzywdzony nie akceptował formy, w jakiej oskarżony miał zamiar wywiązać się ze swych obowiązków. Nie wykazano tymczasem, że oskarżony wprowadził pokrzywdzonego w błąd co do tego, że miał zamiar przed rozpoczęciem jakichkolwiek prac uzyskać wszystkie wymagane prawem dokumenty, że obiecał to pokrzywdzonemu, choć wiedział, że tego nie zrobi. W świetle zebranych dowodów równie prawdopodobnym jest, że zamierzał niezbędną dokumentację uzyskać na czas, ale z różnych względów przekładając to na później, przeprowadził wszystkie prace fizycznie bez tych dokumentów. Pokrzywdzony rozporządził mieniem już wcześniej i nie ma znaczenia, czy po tym oskarżony zapewniał go, że dokumenty takie ma, ale też brak dostatecznych dowodów, że pokrzywdzony faktycznie zadbał o sprawdzenie tego faktu, poprosił o jeśli nie przekazanie, to chociaż okazanie projektu, pozwolenia, dziennika budowy itd. Nie pozwalało to na wykluczenie, że taki „swobodny” kształt procesu budowlanego był akceptowany przez obie strony umowy, co z kolei wykluczało kategoryczne przyjęcie, że jedna strona wprowadziła drugą w błąd co do tego, jak ów proces będzie przebiegał.

Wniosek

O uchylenie wyroku i przekazanie sprawy sądowi I instancji do ponownego rozpoznania

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Niezasadność zarzutu skutkowała nietrafnością wniosku.

4.  OKOLICZNOŚCI PODLEGAJĄCE UWZGLĘDNIENIU Z URZĘDU

1.

Zwięźle o powodach uwzględnienia okoliczności

5.  ROZSTRZYGNIĘCIE SĄDU ODWOŁAWCZEGO

5.1. Utrzymanie w mocy wyroku sądu pierwszej instancji

1.

Przedmiot utrzymania w mocy

Całość wyroku, tak w części zaskarżonej, jak i w pozostałej, podlegającej ocenie z urzędu, niezależnie od granic zaskarżenia

Zwięźle o powodach utrzymania w mocy

Bezzasadność apelacji i brak okoliczności, podlegających uwzględnieniu z urzędu.

5.2. Zmiana wyroku sądu pierwszej instancji

1.

Przedmiot i zakres zmiany

Zwięźle o powodach zmiany

5.3. Uchylenie wyroku sądu pierwszej instancji

5.3.1. Przyczyna, zakres i podstawa prawna uchylenia

1.1.

art. 439 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

2.1.

Konieczność przeprowadzenia na nowo przewodu w całości

art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

3.1.

Konieczność umorzenia postępowania

art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia i umorzenia ze wskazaniem szczególnej podstawy prawnej umorzenia

4.1.

art. 454 § 1 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

5.3.2. Zapatrywania prawne i wskazania co do dalszego postępowania

5.4. Inne rozstrzygnięcia zawarte w wyroku

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

6.  Koszty Procesu

P unkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

II, III

Zgodnie z treścią art. 636 § 2 kpk w razie nieuwzględnienia apelacji, wniesionych przez dwa podmioty, koszty postępowania zasądza się od obu wg zasad słuszności. Postępowanie odwoławcze w równym stopniu wywołały apelacje oskarżonego i pełnomocnika oskarżyciela posiłkowego, wobec czego obaj zostali obciążeni kosztami tego postępowania. Na koszty te składają się zaś opłata – od oskarżonego w wysokości należnej za I instancję – tu 1000 zł, od oskarżyciela posiłkowego zaś – wg art. 13 ust. 2 ustawy z 23 czerwca 1973 r. o opłatach w sprawach karnych w wysokości od 60 do 240 zł - wobec czego w tej sprawie Sąd określił ją na 100 zł, a także ryczałt za doręczenia korespondencji – w łącznej kwocie 20 zł.

7.  PODPIS

1.3. Granice zaskarżenia

Kolejny numer załącznika

1

Podmiot wnoszący apelację

Pełnomocnik oskarżyciela posiłkowego

Rozstrzygnięcie, brak rozstrzygnięcia albo ustalenie, którego dotyczy apelacja

Wyrok w części uniewinniającej oskarżonego

1.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☐ na korzyść

☒ na niekorzyść

☐ w całości

☒ w części

co do winy

co do kary

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

1.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

art. 439 k.p.k.

brak zarzutów

1.4. Wnioski

uchylenie

zmiana

UZASADNIENIE

Uzupełniające wobec uzupełnienia braków wniosku oskarżonego

Formularz UK 2

Sygnatura akt

II Ka 471/24

Załącznik dołącza się w każdym przypadku. Podać liczbę załączników:

2

3.  CZĘŚĆ WSTĘPNA

1.1. Oznaczenie wyroku sądu pierwszej instancji

Wyrok Sądu Rejonowego w Łukowie z dnia 20 marca 2024 r. sygn. akt II K 707/21

1.2. Podmiot wnoszący apelację

☐ oskarżyciel publiczny albo prokurator w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ oskarżyciel posiłkowy

☐ oskarżyciel prywatny

☐ obrońca

☒ oskarżony albo skazany w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ inny

1.3. Granice zaskarżenia

1.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☐ w całości

☒ w części

co do winy

co do kary

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

1.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

art. 438 pkt 3 k.p.k. błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

art. 439 k.p.k.

brak zarzutów

1.4. Wnioski

uchylenie

zmiana

4.  Ustalenie faktów w związku z dowodami przeprowadzonymi przez sąd odwoławczy

2.1. Ustalenie faktów

2.1.1. Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

2.1.2. Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

2.2. Ocena dowodów

2.2.1. Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 2.1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

2.2.2. Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 2.1.1 albo 2.1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

STANOWISKO SĄDU ODWOŁAWCZEGO WOBEC ZGŁOSZONYCH ZARZUTÓW i wniosków

Lp.

Zarzut

błąd w ustaleniach faktycznych, mających wpływ na treść orzeczenia, polegający na przyjęciu, że oskarżony dopuścił zarzuconych mu czynów a także błąd polegający na nieustaleniu , że oskarżony od 2017 roku był kierownikiem budowy budynku mieszkalnego w C. S., gmina S., woj. (...) oraz posiadał wszelkie upoważnienie od Inwestora.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Oskarżony przedmiotowy wyrok zaskarżył wyrok w części go skazującej w całości, kwestionując swoje sprawstwo w zakresie czynu z pkt II aktu oskarżenia (i w tym zakresie wnosząc o uniewinnienie), co do czynu z pkt III wskazując, że został do niego przymuszony „presją i straszeniem” (i w tym zakresie wnosząc o warunkowe umorzenie postępowania). Wniosek o uzasadnienie wyroku sądu odwoławczego dotyczy jednak tylko rozstrzygnięcia o karze, dlatego uzasadnienie to do tego zakresu będzie ograniczone. Z tego względu nie będzie ono dotyczyło kwestii sprawstwa i winy oskarżonego (nie podniósł on zresztą żadnych argumentów przeciwko ustaleniom, że to on złożył kwestionowany w pkt II aktu oskarżenia podpis, w zakresie rozpisania robót w dzienniku budowy twierdząc, że wskazanie z konkretną określonych prac nie oznacza ich wykonania) ani też ustaleń w zakresie stwierdzenia, czy stopień społecznej szkodliwości tych czynów oraz winy oskarżonego jest znaczny, czy też nie i czy stwierdzono, czy też nie, istnienie okoliczności faktycznych, uzasadniających rozważenie instytucji warunkowego umorzenia postępowania.

Wskazać należy, że oskarżonemu przypisano popełnienie występków: z art. 270 § 1 kk (polegający na podrobieniu podpisu T. S. na wniosku w postępowaniu administracyjnym, a więc podrobienie tego dokumentu) oraz z art. 271 § 1 kk (polegający na poświadczeniu przez osobę uprawnioną nieprawdy w dzienniku budowy). Pierwszy z tych czynów w dacie jego popełnienia zagrożony był alternatywnie grzywną, karą ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności od 3 miesięcy do 5 lat. Sąd I instancji, słusznie stosując przepisy obowiązujące wcześniej niż w dacie wyrokowania (bo wówczas czyn ten był zagrożony już wyłącznie karą pozbawienia wolności)., wymierzył oskarżonemu za ten czyn samoistną karę grzywny w rozmiarze 150 stawek dziennych. Zagrożenie ustawowe za czyn z art. 271 § 1 kk nie zmieniło się i przewiduje wyłącznie karę pozbawienia wolności w wymiarze od 3 miesięcy do 5 lat. Sąd I instancji, korzystając ze szczególnej możliwości, jaką dawał mu art. 37a kk, mimo to wymierzył oskarżonemu za ten czyn również tylko samoistną karę grzywny w rozmiarze 150 stawek dziennych. W ocenie Sądu odwoławczego Sąd Rejonowy prawidłowo ocenił stopień społecznej szkodliwości obu czynów oraz stopień winy oskarżonego, prawidłowo też ustalając szereg okoliczności obciążających i łagodzących uznał, że wystarczającą dla osiągnięcia celów postępowania karnego, a więc zarówno dla oddziaływania indywidualnego na oskarżonego, by nie popełnił ponownie przestępstwa, jak i dla oddziaływania społecznego, kara grzywny będzie karą wystarczającą, a oddziaływanie na sprawcę oraz społeczeństwo poprzez karę pozbawienia wolności nie byłoby konieczne. Kara grzywny jest zresztą karą najłagodniejszego rodzaju i snucie rozważań, czy spośród dostępnych kar wybrano karę najwłaściwszą, z uwagi na kierunek apelacji (na korzyść oskarżonego) wydaje się bezcelowe. Jak już wspomniano, warunkowe umorzenie postępowania to kwestia dokonania określonych ustaleń faktycznych co do spełnienia ku temu przesłanek, a nie tylko kwestia wymiaru kary, wobec czego z uwagi na zakres wniosku kwestia ta nie będzie szerzej omawiana. Pozostaje stwierdzić, że słusznie Sąd I instancji uznał (wydając wyrok skazujący), że podstaw faktycznych do takiego rozstrzygnięcia nie było. Wymiar jednostkowych kar grzywien w pełni uzasadniony jest w świetle ustalonego stopnia społecznej szkodliwości czynów oraz winy sprawcy, ich wysokość nie jest rażąca, a wymiar kary łącznej w pełni uwzględnia więzi podmiotowe i przedmiotowe obu czynów, realizację poszczególnych etapów większego planu, związanego z procesem budowlanym. Wysokość stawki dziennej określono należycie, z uwzględnieniem możliwości zarobkowych oskarżonego, słusznie uznając, że wymiar minimalny lub zbliżony (od 10 zł) zarezerwowany jest dla osób mających minimalne możliwości zarobkowania, np. w zakresie zbieractwa, a przy maksymalnym możliwym wymiarze stawki dziennej (2000 zł) kwota 50 zł również jawi się jako niewygórowana i adekwatna do wykształcenia i możliwości finansowych oskarżonego. Z tych względów apelacja oskarżonego nie mogła być uznana za w jakimkolwiek stopniu zasadną w zakresie wymiaru orzeczonych wobec niego kar i prowadzić do ich złagodzenia wskutek uznania, że są one zwłaszcza rażąco surowe.

Wniosek

O zmianę wyroku i uniewinnienie od czynu z pkt II aktu oskarżenia oraz warunkowe umorzenie postępowania w zakresie czynu z pkt III aktu oskarżenia

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Niezasadność zarzutu skutkowała nietrafnością wniosku.

6.  OKOLICZNOŚCI PODLEGAJĄCE UWZGLĘDNIENIU Z URZĘDU

1.

Zwięźle o powodach uwzględnienia okoliczności

7.  ROZSTRZYGNIĘCIE SĄDU ODWOŁAWCZEGO

5.1. Utrzymanie w mocy wyroku sądu pierwszej instancji

1.

Przedmiot utrzymania w mocy

Całość wyroku, tak w części zaskarżonej, jak i w pozostałej, podlegającej ocenie z urzędu, niezależnie od granic zaskarżenia

Zwięźle o powodach utrzymania w mocy

Bezzasadność apelacji i brak okoliczności, podlegających uwzględnieniu z urzędu.

5.2. Zmiana wyroku sądu pierwszej instancji

1.

Przedmiot i zakres zmiany

Zwięźle o powodach zmiany

5.3. Uchylenie wyroku sądu pierwszej instancji

5.3.1. Przyczyna, zakres i podstawa prawna uchylenia

1.1.

art. 439 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

2.1.

Konieczność przeprowadzenia na nowo przewodu w całości

art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

3.1.

Konieczność umorzenia postępowania

art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia i umorzenia ze wskazaniem szczególnej podstawy prawnej umorzenia

4.1.

art. 454 § 1 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

5.3.2. Zapatrywania prawne i wskazania co do dalszego postępowania

5.4. Inne rozstrzygnięcia zawarte w wyroku

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

8.  Koszty Procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

II, III

Zgodnie z treścią art. 636 § 2 kpk w razie nieuwzględnienia apelacji, wniesionych przez dwa podmioty, koszty postępowania zasądza się od obu wg zasad słuszności. Postępowanie odwoławcze w równym stopniu wywołały apelacje oskarżonego i pełnomocnika oskarżyciela posiłkowego, wobec czego obaj zostali obciążeni kosztami tego postępowania. Na koszty te składają się zaś opłata – od oskarżonego w wysokości należnej za I instancję – tu 1000 zł, od oskarżyciela posiłkowego zaś – wg art. 13 ust. 2 ustawy z 23 czerwca 1973 r. o opłatach w sprawach karnych w wysokości od 60 do 240 zł - wobec czego w tej sprawie Sąd określił ją na 100 zł, a także ryczałt za doręczenia korespondencji – w łącznej kwocie 20 zł.

9.  PODPIS

1.3. Granice zaskarżenia

Kolejny numer załącznika

2

Podmiot wnoszący apelację

oskarżony

Rozstrzygnięcie, brak rozstrzygnięcia albo ustalenie, którego dotyczy apelacja

Całość wyroku - w części gdzie został skazany

1.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

co do winy

co do kary

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

1.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

art. 439 k.p.k.

brak zarzutów

1.4. Wnioski

uchylenie

zmiana