Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt II Ka 480/24

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 14 października 2024r.

Sąd Okręgowy w Siedlcach II Wydział Karny w składzie:

Przewodniczący:

SSO Agata Kowalska (spr.)

Sędziowie:

SO Dariusz Półtorak

SO Małgorzata Makarska

Protokolant:

sekr. sąd. Beata Wilkowska

przy udziale prokuratora Marka Kempki

po rozpoznaniu w dniu 14 października 2024 r.

sprawy K. F.

oskarżonego z art. 59 ust. 1 Ustawy z dnia 29 lipca 2005r. o przeciwdziałaniu narkomanii(Dz. U. z 2019r. poz. 852)

G. K.

oskarżonego z art. 56 ust. 3 Ustawy z dnia 29 lipca 2005r. o przeciwdziałaniu narkomanii( Dz.U. z 2019r. poz. 852)

D. O.

oskarżonego z art. 59 ust. 1 Ustawy z dnia 29 lipca 2005r. o przeciwdziałaniu narkomanii (Dz.U z 2019r. poz. 852)w zw. z art. 12 kk

na skutek apelacji wniesionych przez obrońców oskarżonych

od wyroku Sądu Rejonowego w Garwolinie

z dnia 10 kwietnia 2024 r. sygn. akt II K 500/23

I.  w zaskarżonej części wyrok utrzymuje w mocy;

II.  zasądza od Skarbu Państwa na rzecz adw. G. R., adw. M. S. i r.pr. E. T. po 1033,20 zł (w tym 193,20 zł podatku VAT) za obronę z urzędu wykonywaną w postępowaniu odwoławczym w imieniu oskarżonych D. O., K. F. i G. K.;

III.  zasądza od oskarżonych na rzecz Skarbu Państwa opłatę za postępowanie odwoławcze, od D. O. w kwocie 180 złotych, od K. F. w kwocie 300 złotych, od G. K. w kwocie 1000 złotych; zwalnia oskarżonych od wydatków za II instancję ustalając, że ponosi je Skarb Państwa.

UZASADNIENIE

Formularz UK 2

Sygnatura akt

II Ka 480/24

Załącznik dołącza się w każdym przypadku. Podać liczbę załączników:

1

1.  CZĘŚĆ WSTĘPNA

1.1. Oznaczenie wyroku sądu pierwszej instancji

wyrok Sądu Rejonowego w Garwolinie z dnia 10 kwietnia 2024 r. w sprawie II K 500/23

1.2. Podmiot wnoszący apelację

☐ oskarżyciel publiczny albo prokurator w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ oskarżyciel posiłkowy

☐ oskarżyciel prywatny

☒ obrońca

☐ oskarżony albo skazany w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ inny

1.3. Granice zaskarżenia

1.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☐ w całości

☒ w części

co do winy

co do kary

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

1.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

art. 438 pkt 3 k.p.k. błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

art. 439 k.p.k.

brak zarzutów

1.4. Wnioski

uchylenie

zmiana

2.  Ustalenie faktów w związku z dowodami przeprowadzonymi przez sąd odwoławczy

2.1. Ustalenie faktów

2.1.1. Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

----

----------------------

--------------------------------------------------------------

--------------

--------------

2.1.2. Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

---------

----------------------

--------------------------------------------------------------

--------------

--------------

2.2. Ocena dowodów

2.2.1. Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 2.1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

------------------

-------------------------------------

---------------------------------------------------------------------------

2.2.2. Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 2.1.1 albo 2.1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

------------------

-------------------------------------

---------------------------------------------------------------------------

STANOWISKO SĄDU ODWOŁAWCZEGO WOBEC ZGŁOSZONYCH ZARZUTÓW i wniosków

Lp.

Zarzut

1.

Apelacja obrońcy oskarżonego G. K.

1. obraza przepisów postępowania karnego mająca wpływ na treść orzeczenia, tj.: art. 4 kpk, art. 5 § 2 kpk i art. 7 kpk polegająca na przekroczeniu prawa do swobodnej oceny dowodów i jednostronnej ocenie zebranego w sprawie materiału dowodowego wyłącznie pod kątem interpretacji na niekorzyść oskarżonego, wyrażająca się:

- błędną oceną i uznaniem za niewiarygodne wyjaśnień G. K. oraz wyjaśnień D. O. w zakresie w jakim oskarżeni wskazywali, iż G. K. nie sprzedawał amfetaminy D. O.,

- błędną oceną wyjaśnień D. O. z postępowania przygotowawczego za wiarygodne, w zakresie w jakim wskazywał, iż nabywał amfetaminę od G. K. a następnie sprzedawał ją po 30 zł za gram innym konsumentom narkotyków (np. Ł. S.), podczas gdy z opisu czynu przypisanego G. K. wynika, iż G. K. miał od sprzedawać D. O. amfetaminę po 30 zł za gram, wobec czego prawidłowa ocena materiału dowodowego powinna prowadzić do wniosku, iż zeznania D. O. w zakresie nabywania amfetaminy od G. K. nie są wiarygodne, gdyż zgodnie z zasadami logiki, nabywanie narkotyku po cenie 30 zł za gram i sprzedawanie innym konsumentom po 30 zł lub też cenie niższej niż 30 zł za gram, za gram nie mogłoby mieć miejsca, co jednoznacznie potwierdza, iż wyjaśnienia D. O. w zakresie nabywania narkotyków od G. K. nie są wiarygodne,

- błędną oceną wyjaśnień D. O. i uznaniem jego wyjaśnień z postępowania przygotowawczego za wiarygodne, podczas gdy oskarżony D. O. w postępowaniu sądowym nie potwierdził wyjaśnień z postępowania przygotowawczego, wyjaśnił odmiennie, wskazując, iż wyjaśnienia były składane w związku atakiem padaczki, wskazał również przyczyny, z jakich względów wyjaśniał odmiennie,

- błędną oceną zeznań świadka K. B. i uznaniem za wiarygodne zeznań świadka z postępowania przygotowawczego, podczas gdy świadek nie potwierdziła swoich zeznań z postępowania przygotowawczego, zeznawała odmiennie w postępowaniu sądowym i wyjaśniła, iż celowo z zemsty złożyła zeznania obciążające oskarżonego,

co mogło mieć wpływ na treść wyroku przez poczynienie błędnych ustaleń faktycznych co do sprawstwa oskarżonego w zakresie czynu przypisanego oskarżonemu w pkt. V wyroku oraz poczynienie błędnych ustaleń faktycznych, iż oskarżony i dopuścił się popełnienia zarzucanego mu czynu.

2. obraza przepisów prawa materialnego, tj. 56 ust. 3 ustawy z dnia 29 lipca 2005 roku o przeciwdziałaniu narkomanii polegająca na jego nieprawidłowym zastosowaniu i przyjęciu, że oskarżony G. K. wyczerpał swoim zachowaniem znamiona określające czynność sprawczą zarzucanego mu przestępstwa w
art. 56 ust. 3 ustawy, podczas gdy brak jest wiarygodnego dowodu na okoliczność, aby G. K. w okresie od dnia
1 maja 2016r. do dnia 28 lutego 2018 r. w G.,
woj. (...) i w Ż. woj. (...) działając w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, wziął udział w obrocie znacznej ilości substancji psychotropowej w ten sposób, że udzielił D. O. występującemu pod pseudonimem (...) co najmniej 300 gramów amfetaminy za łączną kwotę co najmniej 9000 złotych, którą następnie D. O. udzielił odpłatnie konsumentom tego narkotyku za łączną kwotę co najmniej 12 000 złotych.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Apelacja obrońcy oskarżonego G. K. jako bezzasadna nie zasługiwała na uwzględnienie. Ani wskazane w niej zarzuty, ani przytoczona na ich poparcie argumentacja,
nie dostarczyły podstaw do uznania kontestowanych rozstrzygnięć za nietrafne. Nie doszło w trakcie ich ferowania do żadnego z podniesionych we wniesionym środku odwoławczym uchybień, ani też nie ujawniono w trakcie kontroli odwoławczej innych uchybień o charakterze bezwzględnym, które stwarzałyby konieczność wydania orzeczenia reformatoryjnego.

Odnosząc się do zarzutów obrazy przepisów postępowania, tj. art. 4 kpk, art. 5 § 2 kpk oraz art. 7 kpk, należy wpierw przypomnieć, że niedające się usunąć wątpliwości mogą powstać dopiero w następstwie oceny dowodów przeprowadzonej zgodnie z regułami wyznaczonymi treścią art. 7 kpk. Oczywistym jest również, że skoro to Sąd meriti ma dokonać oceny i w ramach swobodnej oceny dowodów dojść do określonego przekonania, to wątpliwości te nie mogą być powzięte przez stronę, a przez organ procesowy. Samo zaś subiektywne przekonanie strony o istnieniu wątpliwości nie przesądza o naruszeniu zasady in dubio pro reo. Z kolei podnoszenie zarzutu opartego jedynie na odmiennej ocenie dowodów przez skarżącego, bez wskazania błędów natury faktycznej, logicznej, usterek w rozumowaniu czy chociażby oparcie się na części zgromadzonego materiału dowodowego, a więc z nieuwzględnieniem powinności wynikającej z treści art. 410 kpk, nie może prowadzić do podważenia zasadności wydanego przez Sąd a quo wyroku.

Kontrola instancyjna kontestowanych rozstrzygnięć dotyczących oskarżonego G. K. wykazała, że Sąd Rejonowy przeprowadził prawidłowo postępowanie dowodowe w tym zakresie, a zgromadzony w jego ramach materiał dowodowy poddał trafnej z punktu widzenia dyrektyw z art. 7 kpk ocenie. W rezultacie Sąd meriti wydał w zakresie ustaleń faktycznych i procesu subsumcji zachowania przypisanego oskarżonemu właściwe orzeczenie, które przekonująco uzasadnił w pisemnych motywach zaskarżonego wyroku.

Sąd Okręgowy nie podzielił zarzutów obrony, jakoby ocena wyjaśnień oskarżonych G. K. i D. O. oraz zeznań świadka K. B. cechowała się dowolnością, a tylko w takim przypadku zarzuty te – zgodnie z ich istotą – mogłyby zostać uwzględnione. Należy podkreślić, że Sąd dokonuje oceny danego źródła osobowego w jego całokształcie, odnosząc jego treść do pozostałych dowodów zgromadzonych w sprawie. Co więcej ustawa karna procesowa nie przewiduje wartościowania dowodu w zależności od etapu na jakim został przeprowadzony. W związku z tym Sąd merytorycznie rozpoznający sprawę jest w pełni uprawniony – w granicach swobodnej oceny dowodów – do obdarzenia wiarą zarówno depozycji złożonych w toku postępowania przygotowawczego, jak i sądowego. Owszem może dojść do takiej sytuacji, że oskarżony składając wyjaśnienia znajduje się w stanie o jakim mówi art. 171 § 7 kpk, jednakże nie powoduje to a priori, że jego depozycje nie mogą stanowić dowodu, gdyż powód określony w cytowanym przepisie wymaga wykazania, że stan w jakim znajdował się w trakcie przesłuchania wyłączał swobodę jego wypowiedzi. Po dokonaniu analizy okoliczności zaistniałych w czasie przesłuchania oskarżonego D. O. w postępowaniu przygotowawczym, Sądu Okręgowy nie podzielił stanowiska obrońcy, że relację tą D. O. złożył w warunkach wyłączających swobodę wypowiedzi. Zaznaczyć należy, że z dołączonych do akt sprawy dokumentów, tj. Karty informacyjnej i Historii Choroby dotyczących D. O. wynika, że w dniu 12 września 2019 r. (w dniu przesłuchania) został przyjęty na szpitalny oddział ratunkowy po ataku padaczki o godzinie 7.43. Z adnotacji zawartych w karcie wynika, że był przytomny. Znajdują się tam również „uwagi dla Policji” wskazujące, że D. O. może być bezpiecznie przesłuchany w tym dniu po godzinie 16.00. Jak wynika z protokołu jego przesłuchania, czynność ta była przeprowadzona od 15.47 do 16.20. Przesłuchujący prokurator nie stwierdził występowania u niego zaburzeń w swobodzie składania wyjaśnień, a sama treść ujętych procesowo depozycji - pod kątem logiki i złożoności – wskazuje na to, że nie wystąpiły warunki wyłączające swobodę ich przekazania. D. O. opisał bowiem zwięźle, aczkolwiek rzeczowo i ze szczegółami okoliczności sprzedaży mu przez oskarżonego G. K. substancji psychotropowej w postaci amfetaminy, określając nabytą ilość, cenę za gram, czas i miejsce tych transakcji, a także okoliczności dalszej sprzedaży tego narkotyku przez niego z wyraźnym wskazaniem, że wiedział o tej okoliczności G. K.. Co więcej, po zapoznaniu się z treścią protokołu przesłuchania, złożył pod zapisanymi wypowiedziami własnoręczny podpis, w pełni akceptując treść tego dokumentu, co świadczy o tym, że utożsamiał się z relacją, którą wówczas przedstawił. Nadto, wersja ta w zakresie sprzedaży przez niego amfetaminy znajdowała pokrycie w zeznaniach Ł. S.. W związku z tym, że jego przekaz w postępowaniu sądowym cechował się lakonicznością, słusznie Sąd Rejonowy uznał z w/w powodów za wiarygodne wyjaśnienia oskarżonego z fazy przygotowawczej postępowania, natomiast nie obdarzył takim przymiotem tych złożonych przez niego na rozprawie głównej, zasadnie zwracając uwagę na to, że już w ramach tej pierwszej relacji z postępowania sądowego podniósł on, iż między nim, a oskarżonym G. K. zaistniał konflikt, którego źródłem były jego podejrzenia co do próby nawiązania przez G. K. bliższych kontaktów z jego żoną i od tego czasu zakończył z nim kontakty. Gdyby D. O. chciał bezpodstawnie obciążyć tego oskarżonego raczej ukryłby tę okoliczność niż ją eksponował. Ponowne wskazanie tej okoliczności na etapie postępowania rozpoznawczego – kiedy to podał, że nie znajduje się pod działaniem alkoholu i nie ma objawów padaczki alkoholowej – świadczy o tym, że podczas przesłuchania w postępowaniu przygotowawczym również nie znajdował się w stanie wyłączającym swobodę wypowiedzi. Zauważyć należy, że na początkowym etapie tego przesłuchania podał, iż kupował amfetaminę od chłopaka o pseudonimie (...) po czym wskazał, iż posługiwał się nim G. K.. Mówiąc o oskarżonym konsekwentnie tak go określał. W postępowaniu jurysdykcyjnym podczas przesłuchania, choć początkowo unikał takiego określania oskarżonego, niejako negując swoją znajomość z nim, co było zapewne spowodowane zmianą jego narracji procesowej i nieprzyznawaniem się przez niego do zarzucanego mu czynu z art. 59 ust. 1 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii, w dalszej części wywodu podniósł, że zna się z nim od 20 lat, na którą to okoliczność analogicznie w postępowaniu przygotowawczym wskazywał G. K.. Warto też zwrócić uwagę, że osoby zaangażowane w proceder wprowadzania do obrotu narkotyków, funkcjonujące w środowisku przestępczym, zazwyczaj nie posługują się swoimi autentycznymi danymi osobowymi, a pseudonimami, gdyż łatwiej jest im ukryć swoją prawdziwą tożsamość. Wyżej opisane okoliczności wskazują, że D. O. chciał budować korzystną z punktu swojego widzenia, ale i oskarżonego G. K. linię obrony, która nie oddawała jednak rzeczywistego stanu faktycznego, przez co relacja ta zasadnie nie stanowiła podstawy dowodowej zaskarżonego wyroku. Twierdzenie przeciwne obrońcy nie zostało oparte na całości wyjaśnień D. O., a na wyrwanych z kontekstu zdaniach. Jednoznacznie z nich wynika, że nabytą od G. K. amfetaminę sprzedawał innym osobom, co zresztą znalazło odzwierciedlenie w relacji Ł. S.. W żadnym wypadku z treści wyjaśnień D. O. nie można wywieść, jak to czyni obrońca, że sprzedawał on amfetaminę za kwotę niższą lub taką samą jak ta, którą płacił za narkotyki G. K.. Owszem pada w jego przekazie kwota 30 zł, jednakże jednocześnie wskazywał on, że sprzedawał ten narkotyk po 40 zł i 50 zł. Pamiętać należy, że wprowadzanie do obrotu m.in. substancji psychotropowych polega na udostępnieniu ich odpłatnie lub nieodpłatnie osobom trzecim (wyrok SA we Wrocławiu z 22.05.2018 r., II AKa 92/18, LEX nr 2505797). Celem takiego działania jest zachęcenie osób trzecich do systematycznego nabywania takiego środka narkotycznego. Tym samym na podstawie tej okoliczności nie można stawiać tezy o wadliwości dokonanej przez Sąd I instancji oceny omawianego dowodu.

Skoro Sąd obdarzył wiarą wyjaśnienia oskarżonego D. O. i K. B. z fazy przygotowawczej postępowania, to naturalnym jest, że uznał, iż wyjaśnienia G. K. –w zakresie w jakim są z nimi sprzeczne – nie zasługują na taki przymiot. Konsekwencja w zaprzeczaniu sprawstwu przestępstwa nie wystarcza do uniewinnienia, gdy są dowody godne uwzględnienia, które w sposób jednoznaczny, bez cienia wątpliwości prowadzą do przypisania sprawcy winy. Depozycje wskazanych powyżej osób z postępowania przygotowawczego takimi dowodami były. Nie można było podzielić twierdzeń skarżącego jakoby ocena zeznań K. B. została dokonana wbrew dyrektywom z art. 7 kpk. Uwzględnia ona całość depozycji tego świadka. Nadto decyzja o jedynie ich częściowej wiarygodności została podjęta po odniesieniu ich treści do całokształtu materiału dowodowego zgromadzonego w sprawie, na co wskazują pisemne motywy zaskarżonego wyroku. Sąd Rejonowy zasadnie zwrócił uwagę, że K. B. nie pozostając w związku partnerskim z G. K. – co jawi się również z jej zeznań złożonych w postępowaniu przygotowawczym – nie miała powodu, aby składać obciążające go zeznania, tym bardziej, że pozostawała z nim w dobrych relacjach, które objawiały się ich częstymi spotkaniami towarzyskimi. Wersja przedstawiona przez świadka na rozprawie nie odpowiada zasadom logiki oraz doświadczenia życiowego i niewątpliwie została skonstruowana po to, by wesprzeć G. K. w przyjętej przez niego linii obrony. Nie można tego samego powiedzieć o rzeczowej, obfitującej w szczegóły relacji z fazy przygotowawczej postępowania. Wówczas K. B. opisała ich wzajemne stosunki, w tym także okoliczności istotne z punktu widzenia odpowiedzialności karnej G. K. za zarzucany mu czyn z art. 56 ust. 3 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii. Podnosząc, że ten oskarżony posiadał amfetaminę i to w 2016 r. i częstował ją tym narkotykiem potwierdziła niejako pośrednio relację oskarżonego D. O. co do sprzedaży mu przez G. K. takiej substancji psychotropowej w przypisanym temu oskarżonemu zaskarżonym wyrokiem czasookresie. Z tych też względów zarzut ten należało uznać za nietrafny.

Z uwagi na to, że Sąd nie naruszył żadnego z przepisów ze sfery gromadzenia i oceny dowodów, brak było podstaw do kwestionowania dokonanych w sprawie ustaleń faktycznych w zakresie czynu przypisanego G. K. zaskarżonym wyrokiem. W związku z tym również następczy zarzut obrazy przepisów prawa materialnego w zakresie przyjętej kwalifikacji prawnej z art. 56 ust. 3 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii nie mógł zostać uwzględniony. Z treści apelacji wynika, że w istocie, stawiając ten zarzut, obrońca kwestionuje dokonaną przez Sąd I instancji ocenę dowodów i poczynione na ich podstawie ustalenia faktyczne w zakresie wypełnienia przez oskarżonego znamion przypisanego mu występku.

Wniosek

o zmianę zaskarżonego wyroku poprzez uniewinnienie oskarżonego od zarzucanego mu czynu

ewentualnie

o uchylenie wyroku i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania Sądowi Rejonowemu w Garwolinie.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Wobec niezasadności zarzutów podniesionych przez obrońcę oskarżonego G. K. wnioski apelacyjne nie zasługiwały na uwzględnienie, co objaśniono powyżej.

4.  OKOLICZNOŚCI PODLEGAJĄCE UWZGLĘDNIENIU Z URZĘDU

1.

------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Zwięźle o powodach uwzględnienia okoliczności

------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

5.  ROZSTRZYGNIĘCIE SĄDU ODWOŁAWCZEGO

5.1. Utrzymanie w mocy wyroku sądu pierwszej instancji

1.

Przedmiot utrzymania w mocy

wyrok Sądu Rejonowego w Garwolinie z dnia 10 kwietnia 2024 r. w sprawie II K 500/23 –
w zaskarżonej części

Zwięźle o powodach utrzymania w mocy

Niezasadność podniesionych w ramach apelacji wniesionych przez obrońców oskarżonych zarzutów oraz brak okoliczności podlegających uwzględnieniu z urzędu.

5.2. Zmiana wyroku sądu pierwszej instancji

1.

Przedmiot i zakres zmiany

-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Zwięźle o powodach zmiany

------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

5.3. Uchylenie wyroku sądu pierwszej instancji

5.3.1. Przyczyna, zakres i podstawa prawna uchylenia

1.1.

-----------------------------------------------------------------------------------

art. 439 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

2.1.

Konieczność przeprowadzenia na nowo przewodu w całości

art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

3.1.

Konieczność umorzenia postępowania

art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia i umorzenia ze wskazaniem szczególnej podstawy prawnej umorzenia

------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

4.1.

-----------------------------------------------------------------------------------

art. 454 § 1 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

5.3.2. Zapatrywania prawne i wskazania co do dalszego postępowania

----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

5.4. Inne rozstrzygnięcia zawarte w wyroku

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

----------------------

---------------------------------------------------------------------------------------------------------------

6.  Koszty Procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

II, III

Apelacja obrońcy oskarżonego G. K. nie została uwzględniona, zatem na podstawie art. 636 § 1 kpk, zgodnie ze stawkami określonymi w art. 2 ust. 1 pkt 5 oraz art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 23 czerwca 1973 r. o opłatach w sprawach karnych (t.j. Dz. U. z 2023 r. poz. 123 z późn. zm.) i § 1 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 18 czerwca 2003 r. w sprawie wysokości i sposobu obliczania wydatków Skarbu Państwa w postępowaniu karnym (t.j. Dz. U. z 2013 r. poz. 663 z późn. zm.), Sąd Okręgowy zasądził od tego oskarżonego na rzecz Skarbu Państwa kwotę 1000 zł tytułem opłaty, jednocześnie z uwagi na konieczność odbycia kary pozbawienia oraz uiszczenia grzywny na podstawie art. 624 § 1 kpk zwolnił go od wydatków za II instancję, ustalając, że ponosi je Skarb Państwa.

Z uwagi na to, że oskarżony G. K. reprezentowany był przez obrońcę ustanowionego z urzędu, Sąd Okręgowy na podstawie art. 29 ust. 1 ustawy z dnia
26 maja 1982 r. Prawo o adwokaturze
(t.j. Dz. U. z 2022 r. poz. 1184 z późn. zm.), a także § 17 ust. 2 pkt 4 i § 4 ust. 3 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 14 maja 2024 r. w sprawie ponoszenia przez Skarb Państwa albo jednostki samorządu terytorialnego kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej przez adwokata z urzędu (Dz. U. poz. 763) zasądził od Skarbu Państwa na rzecz radcy prawnego E. T. kwotę 1033,20 złotych (w tym 193,20 zł podatku VAT) za obronę z urzędu wykonywaną w imieniu oskarżonego w postępowaniu odwoławczym.

7.  PODPIS

1.3. Granice zaskarżenia

Kolejny numer załącznika

1

Podmiot wnoszący apelację

obrońca G. K.

Rozstrzygnięcie, brak rozstrzygnięcia albo ustalenie, którego dotyczy apelacja

rozstrzygnięcia dotyczące G. K.

1.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☐ w całości

☒ w części

co do winy

co do kary

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

1.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

art. 439 k.p.k.

brak zarzutów

1.4. Wnioski

uchylenie

zmiana