Pełny tekst orzeczenia

Przewodniczący:

SSO Karol Troć

Protokolant:

stażysta Kinga Łempicka

Formularz UK 2

Sygnatura akt

II Ka 548/24

Załącznik dołącza się w każdym przypadku. Podać liczbę załączników:

1

1.  CZĘŚĆ WSTĘPNA

1.1. Oznaczenie wyroku sądu pierwszej instancji

Wyrok Sądu Rejonowego w Siedlcach z dnia 21 maja 2024 r. sygn. akt II K 1530/22

1.2. Podmiot wnoszący apelację

☒ oskarżyciel publiczny albo prokurator w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ oskarżyciel posiłkowy

☐ oskarżyciel prywatny

☐ obrońca

☐ oskarżony albo skazany w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ inny

1.3. Granice zaskarżenia

1.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☐ na korzyść

☒ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

☐

co do winy

☐

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

1.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☒

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☒

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☐

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

1.4. Wnioski

☒

uchylenie

☐

zmiana

2.  Ustalenie faktów w związku z dowodami przeprowadzonymi przez sąd odwoławczy

2.1. Ustalenie faktów

2.1.1. Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

R. C. (1)

R. C. podczas przesłuchania w charakterze podejrzanego w dniu 30 września 2022 r. przyznawał się do popełnienia różnych przestępstw i później wyjaśnień tych w innych postępowaniach nie negował.

Laptop i komputer stacjonarny zostały od R. C. zabezpieczone jako dowody w postępowaniu dotyczącym kradzieży programów komputerowych w dniu 30 września 2022 r. i nie zostały mu w tym dniu zwrócone, niezależnie od treści jego wyjaśnień.

Odpisy protokołów przesłuchań i rozprawy oraz odpisy wyroków ze spraw II K 844/23 i II K 1234/22 Sądu Rejonowego w Siedlcach

292-299

2.1.2. Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

2.2. Ocena dowodów

2.2.1. Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 2.1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

Jak w pkt 2.1.1

Dokumenty urzędowe, których treści nikt nie kwestionował

2.2.2. Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 2.1.1 albo 2.1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

.  STANOWISKO SĄDU ODWOŁAWCZEGO WOBEC ZGŁOSZONYCH ZARZUTÓW i wniosków

Lp.

Zarzut

1) błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę wyroku mający wpływ na treść orzeczenia, polegający na wyrażeniu poglądu, iż wyjaśnienia podejrzanego R. C. (1) z dnia 30 września 2022r. nie są wiarygodne co skutkowało uznaniem, że oskarżeni R. C. (1), J. C. (1) i P. K. (2) nie dopuścili się do popełnienia zarzucanego im czynu gdy z zebranego w sprawie materiału dowodowego wy nika jednoznacznie, iż dopuścili się oni popełnienia czynu z art. art. 278§ 1 kk

2) obrazę przepisów postępowania art. 4 kpk i art 7 kpk i mające wpływ na treść wyroku, przez nadinterpretację istotnych okoliczności oraz poczynienie ustaleń sprzecznych z pozostałym materiałem dowodowym oraz wadliwą ocenę tych dowodów co w konsekwencji spowodowało niesłuszne uniewinnienie R. C. (1), J. C. (1) i P. K. (2) od popełnienia zarzucanego im czynu

☒ zasadny

☐ częściowo zasadny

☐ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Słusznie skarżący wywodzi, że dokonana przez Sąd I instancji ocena materiału dowodowego i wywiedzione z niej wnioski co do faktów są nieprawidłowe. Poza sporem pozostaje, że w sprawie nie ma bezpośredniego, łatwego do oceny i zinterpretowania dowodu, potwierdzającego sprawstwo oskarżonych, poza sporem zdaje się pozostaje również, że podstawę wyroku mogą stanowić również dowody pośrednie. Sąd I instancji takich dowodów, mogących świadczyć o winie oskarżonych, dopatrzył się jedynie w pierwotnych wyjaśnieniach R. C. (1) i zdjęciach z jego telefonu, ukazujących ule i uznał, że jest to materiał niewystarczający, by przeciwstawić go wyjaśnieniom oskarżonych, co do których nie ma podstaw, by je obalić. Tymczasem materiał dowodowy sprawy jest o wiele bogatszy i wynika z niego więcej faktów, niż dostrzegł to Sąd Rejonowy. Przede wszystkim Sąd ten pominął bardzo istotny dowód w postaci protokołu oględzin – wizji lokalnej z udziałem R. C. (1), który uczestniczył w tej czynności już po przedstawieniu mu zarzutu i przesłuchaniu w charakterze podejrzanego i który w trakcie tej czynności udzielił więcej informacji, niż podczas przesłuchania, gdy rzeczywiście, jak słusznie ocenił to Sąd I instancji, formalnie przyznał się do zarzutów (w tym przedmiotowej kradzieży – wyłącznie z ojcem, nie wspominając o P. K. (1)), ale treść wyjaśnień wskazywałaby tylko na jego nieświadomy udział w nieokreślonym zabieraniu nieokreślonej ilości uli i trudno byłoby tylko na podstawie tego dowodu wywieść, że oskarżony świadomie przyznał tam, że wiedział, że zabierają cudzą własność i jaką, bowiem przyznał się do bardzo precyzyjnego opisu oświadczając jednocześnie, że nie wie, co zabrali. Tymczasem dwie godziny później, podczas wizji lokalnej, Dużo precyzyjniej opisał, że było to 15 czerwca 2022 r., ok. godz. 20-21, kiedy już się ściemniało (a słońce w tym dniu, blisko przesilenia letniego, zachodzi ok. godz. 21), podjechali we trzech w miejsce, gdzie stały ule, wskazał też miejsce, gdzie stały ule pokrzywdzonego i podał, że „zatrzymał się samochodem obok uli N., podszedł do uli jego ojciec oraz P. K. (1) i oni ładowali połówki uli – bo to nie były takie zwykłe ule, tylko składane – nie wie, ile ich było”, bo on tylko czekał w aucie. Pokrzywdzony otrzymał natomiast zdjęcia (których wykonania oskarżony ten nie kwestionował), na których widać jego ul i oskarżonego P. K., jak do niego zagląda. Wprawdzie oskarżony wyjaśniał, że były to tylko żarty po alkoholu, a zdjęcie zrobił dla dziewczyny, jednak jego wyjaśnienia trudno uznać w tym zakresie za w pełni wiarygodne. Potem oskarżony podał też w trakcie wizji lokalnej, że pojechali do ich domu w J.. On wysiadł i poszedł do domu, tamci odjechali tym samochodem i nie wie, co się stało z zabranymi przedmiotami. Pokrzywdzony podał, że pszczoły, korpusy i ramki z uli i miód skradziono mu w okresie między 14 a 17 czerwca, a także, że nikt inny prócz J. C. (1) nie wiedział, gdzie postawił swoją wędrowną pasiekę, a leśniczy widział rano J. C., jak podbierał u siebie miód. D. W. – leśniczy – wskazał, że słyszał odgłosy jakby ładowania czegoś na przyczepkę w godzinach wieczornych, ule oskarżonego i pokrzywdzonego stały po przeciwnych stronach drogi i wyraźnie różniły się wyglądem. R. C. (1) na rozprawie podał natomiast, że jeździć z ojcem zaczął już rano, przed południem, a dalszy ciąg opisywanych działań miałby wskazywać, że niewiele później, a nie ok. godz. 21, ojciec pojechał do swoich uli stojących obok uli pokrzywdzonego, gdzie oni we dwóch z K. dojechali, po czym wrócili już do M.. J. C. (1) podał już, że po powrocie z nadstawkami syn poszedł do domu, a oni z K. odwirowali jeszcze ramki. Wszyscy trzej podkreślali przy tym, że P. K. znalazł się tam tylko przypadkiem, „stał na stopa”, ale widząc R. C. pojechał z nim do J. C. – i żaden nie rozwijał, po co pojechał, każdy traktuje to jako oczywistość, co sugeruje maskowanie rzeczywistych okoliczności. Nadto R. C. nie kwestionował, że w jego telefonie było nagranie wideo i zdjęcia, na których widać było ule pokrzywdzonego oraz P. K. (1) przy nich, choć twierdził, że pochodziły one sprzed kilku dni, gdy pracowali przy swoich ulach. Tym bardziej o prawdziwości wyjaśnień, składanych podczas wizji lokalnej, świadczyć będzie fakt, że oskarżony wskazał miejsce, gdzie stały ule (wszakże istotnie wyróżniające się wyglądem), o których powiedział, że je we trzech ukradli. Dowody te wskazują więc, że J. C. (1) był na miejscu postawienia uli rano, a następnie byli tam ponownie we trzech w godzinach wieczornych i choć wiedzieli, które ule należą do J. C. (1), a które są są inne, stoją gdzie indziej i należą do kogo innego, we trzech, jak podał podczas wizji R. C. (1), je stamtąd ukradli na szkodę P. N.. Oczywistym jest, że gdyby tego nie dokonali, gdyby zabrali tylko własne, R. C. (1) nie pomyliłby się i nie podał (dwukrotnie) że zabrali cudzą własność. Pozostaje wprawdzie jeszcze kwestia oceny wiarygodności wyjaśnień o tym, że owo przyznanie się było wynikiem nacisków, przymusu. W tym zakresie zauważyć należy, że R. C. był przesłuchiwany w związku z innymi zarzutami i nic nie wiązało go z kradzieżą pszczół pokrzywdzonego, dlatego jego nagłe nieprawdziwe przyznanie się byłoby zaskakujące, tak jak zaskakujące są podawane przez niego powody rzekomego przyznania się do niepopełnionego przestępstwa – groźba zatrzymania laptopa czy komputera, nie mających przecież z pszczołami nic wspólnego. Dopiero na kolejnym terminie oskarżony „przypomniał sobie”, że grożono mu również aresztem. Zdaniem Sądu Okręgowego, wyjaśnienia te trudno uznać za spójne, logiczne, konsekwentne i przez to mające moc przeciwstawienia się pozostałym dowodom, wskazującym jednak na sprawstwo oskarżonych, zwłaszcza gdy i wyjaśnienia współoskarżonych różnią się z jego wyjaśnieniami co do szczegółów czasu wyjazdu, zachowania po powrocie, są też mało logiczne co do okoliczności, w jakich na miejsce dotarł P. K. (1). Także fakt nieodnalezienia skradzionych przedmiotów podczas przeszukania - kilka miesięcy po zdarzeniu - nie może niczego dowodzić, zwłaszcza gdy wg opisu R. C. współoskarżeni po powrocie odjechali z nimi samochodem z miejsca zamieszkania w nieustalone miejsce. Nie można więc było zgodzić się z Sądem Rejonowym, że prócz zdjęć i pierwotnych wyjaśnień R. C. nie ma w sprawie innych dowodów, które są w stanie obalić jego wyjaśnienia z rozprawy, gdzie przedstawiał przyczyny rzekomo fałszywego przyznania się do popełnienia z pozostałymi oskarżonymi kradzieży – choć jednocześnie przyznał się do innych przestępstw i tamtych wyjaśnień w ich zakresie następnie nie kwestionował.

Wniosek

O uchylenie zaskarżonego wyroku i przekazanie sprawy sądowi I instancji do ponownego rozpoznania

☒ zasadny

☐ częściowo zasadny

☐ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Zasadność zarzutu skutkowała zasadnością wniosku. Zgodnie z treścią art. 437 § 2 kpk, uchylenie orzeczenia i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania może (i musi) nastąpić w wypadkach wskazanych m.in. w art. 454 kpk (przy potrzebie kasacji wyroku uniewinniającego lub umarzającego postępowanie - gdy zachodzą przesłanki do wydania wyroku skazującego).

4.  OKOLICZNOŚCI PODLEGAJĄCE UWZGLĘDNIENIU Z URZĘDU

1.

Zwięźle o powodach uwzględnienia okoliczności

5.  ROZSTRZYGNIĘCIE SĄDU ODWOŁAWCZEGO

5.1. Utrzymanie w mocy wyroku sądu pierwszej instancji

1.

Przedmiot utrzymania w mocy

Zwięźle o powodach utrzymania w mocy

5.2. Zmiana wyroku sądu pierwszej instancji

1.

Przedmiot i zakres zmiany

Zwięźle o powodach zmiany

5.3. Uchylenie wyroku sądu pierwszej instancji

5.3.1. Przyczyna, zakres i podstawa prawna uchylenia

1.1.

☐ art. 439 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

2.1.

Konieczność przeprowadzenia na nowo przewodu w całości

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

3.1.

Konieczność umorzenia postępowania

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia i umorzenia ze wskazaniem szczególnej podstawy prawnej umorzenia

4.1.

☒ art. 454 § 1 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

Zasadność zarzutu apelacji oskarżyciela publicznego i brak podstaw do wydania orzeczenia innego niż skazujące

5.3.2. Zapatrywania prawne i wskazania co do dalszego postępowania

Rozpoznając sprawę ponownie Sąd przeprowadzi przewód sądowy w uchylonej części od początku, przesłuchując świadków, którzy posiadają wiedzę w zakresie okoliczności zniknięcia skradzionych pokrzywdzonemu przedmiotów, czy to okoliczności, w jakich R. C. (1) w swoich wyjaśnieniach ujawnił fakt popełnienia tego czynu, uwzględniając powyższe uwagi dokona oceny całości zebranego materiału dowodowego (w tym również wymienionego, nawet dwukrotnie, ale całkowicie pominiętego w rozważaniach, dowodu z protokołu wizji lokalnej – po ujawnieniu oskarżonemu treści złożonych podczas tej czynności wyjaśnień), który w razie zaistnienia takiej potrzeby dodatkowo uzupełni, a następnie wyda wyrok, który w razie konieczności należycie uzasadni.

5.4. Inne rozstrzygnięcia zawarte w wyroku

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

6.  Koszty Procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

Zgodnie z treścią art. 626 § 1 kpk tylko w orzeczeniu kończącym postępowanie orzeka się o jego kosztach, wobec czego w związku z treścią orzeczenia o kosztach tych nie orzekano.

7.  PODPIS

1.3. Granice zaskarżenia

Kolejny numer załącznika

1

Podmiot wnoszący apelację

Oskarżyciel publiczny

Rozstrzygnięcie, brak rozstrzygnięcia albo ustalenie, którego dotyczy apelacja

Całość wyroku

1.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☐ na korzyść

☒ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

☐

co do winy

☐

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

1.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☒

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☒

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☐

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

1.4. Wnioski

☒

uchylenie

☐

zmiana