Pełny tekst orzeczenia

UZASADNIENIE

Formularz UK 2

Sygnatura akt

IX Ka 584/23

Załącznik dołącza się w każdym przypadku. Podać liczbę załączników:

0

CZĘŚĆ WSTĘPNA

1.1.  Oznaczenie wyroku sądu pierwszej instancji

Wyrok Sądu Rejonowego w T. z dnia 28 marca 2023 r., sygn. akt (...)

1.2.  Podmiot wnoszący apelację

☐ oskarżyciel publiczny albo prokurator w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☒ oskarżyciel posiłkowy

☐ oskarżyciel prywatny

☐ obrońca

☐ oskarżony albo skazany w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ inny

1.3.  Granice zaskarżenia

1.1.1.  Kierunek i zakres zaskarżenia

☐ na korzyść

☒ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

co do winy

co do kary

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

1.1.2.  Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

art. 438 pkt 3 k.p.k. błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

art. 439 k.p.k.

brak zarzutów

1.4.  Wnioski

uchylenie

zmiana

Ustalenie faktów w związku z dowodami
przeprowadzonymi przez sąd odwoławczy

1.5.  Ustalenie faktów

1.1.3.  Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

2.1.1.1.

W. W.

niekaralność oskarżonej

karta karna

327

1.1.4.  Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

2.1.2.1.

W. W.

składanie przez W. W., D. W. i O. W. fałszywych zeznań w postępowaniu prowadzonym przez Sąd Rejonowy w T. o sygn. akt (...), składanie przez W. W. fałszywych zeznań w wielu innych postępowaniach, w których próbuje oczernić M. W. i działa na jego szkodę

dokumenty przedłożone przez oskarżyciela posiłkowego jako uzupełnienie apelacji

346-399

402-406

1.6.  Ocena dowodów

1.1.5.  Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 2.1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

2.1.1.1

Karta karna

Dokument wystawiony przez uprawniony podmiot.

1.1.6.  Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 2.1.1 albo 2.1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

2.1.2.1

dokumenty przedłożone przez oskarżyciela posiłkowego jako uzupełnienie apelacji

Sprawa tocząca się przed Sądem Rejonowym w T. o sygn. akt (...) została prawomocnie rozstrzygnięta. Przedstawione przez oskarżyciela posiłkowego dokumenty w żadnym aspekcie nie niweczą słuszności wniosków zawartych w pisemnych motywach zaskarżonego orzeczenia. Są one w istocie irrelewantne dla sprawy albowiem nie zmieniają wymowy zachowania oskarżonego które świadczy niezbicie o tym, iż do pełnego zrealizowania znamion zarzuconego oskarżonej przestępstwa nie doszło. To, że między stronami toczą się spory o różnym charakterze nie wpływa na ocenę zaistniałych w sprawie okoliczności. Rozstrzygnięcia zapadające w większości postepowań pozostają irrelewantne dla przedmiotu niniejszego procesu.

STANOWISKO SĄDU ODWOŁAWCZEGO WOBEC ZGŁOSZONYCH ZARZUTÓW i wniosków

Lp.

Zarzut

3.1.

1.  Naruszenie przepisów postępowania, które mogło mieć wpływ na treść zapadłego rozstrzygnięcia w postaci art. 7 kpk przejawiające się bezzasadną i dowolną odmową przyznania waloru wiarygodności zeznaniom oskarżyciela posiłkowego w zakresie w jakim wskazywał on, iż groźby oskarżonej kierowane pod jego adresem w postaci pobicia, spalenia, i pozbawienia życia wzbudziły u niego realną obawę ich spełnienia w sytuacji gdy:

– zeznania te znajdują potwierdzenie w zeznaniach świadka Ł. M., który wprost wskazywał, że był bezpośrednim świadkiem jak M. W. otrzymywał wiadomości SMS od oskarżonej z groźbami i pokrzywdzony realnie obawiał się, że groźby te kierowane pod jego adresem zostaną spełnione, przestał wychodzić z domu, zaczął obawiać się członków rodziny W.,

- oskarżyciel posiłkowy został w dniu 30 lipca 2019 roku pobity przez ojca oskarżonej tj. D. W., a więc przez osobę bezpośrednio powiązaną z oskarżoną, co zostało potwierdzone prawomocnym wyrokiem Sądu Rejonowego w T. wydanym w sprawie o sygn. akt (...),

- z zeznań pokrzywdzonego wynika, iż zakupił on broń pneumatyczną, bez której w okresie objętym zarzutem nie opuszczał domu z uwagi na realną obawę, iż oskarżona może wyrządzić mu krzywdę,

co w konsekwencji doprowadziło do błędu w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę wydanego wyroku, który mógł mieć wpływ na treść zapadłego orzeczenia w postaci niezasadnego przyjęcia, iż oskarżona swoim działaniem nie wypełniła znamion czynu zabronionego stypizowanego w przepisie art. 190 § 1 kk,

2.  Naruszenie przepisów postępowania, które mogło mieć wpływ na treść zapadłego rozstrzygnięcia w postaci art. 7 kpk poprzez uznanie, że zeznania świadka Ł. M. nie mają znaczenia przy ustalaniu stanu faktycznego i zupełne ich pominięcie przez Sąd, albowiem zeznania te dotyczą sytuacji, która miała miejsce sprzed okresu objętego zarzutem w sytuacji gdy świadek w swych depozycjach opisywał nie tylko zdarzenie mające miejsce w klubie (...) w T. z początku 2019 r. i agresywne oraz wrogie zachowanie oskarżonej w stosunku do pokrzywdzonego, ale również sytuacje mające miejsce bezpośrednio z okresu objętego zarzutem, tj. świadek widział wiadomości SMS otrzymywane przez M. W. od W. W. z groźbami pobicia, pozbawienia życia, spalenia, a także wskazywał wprost, iż oskarżyciel posiłkowy faktycznie obawiał się spełnienia tych gróźb, obawiał się wychodzić z domu bał się członków rodziny W.,

Co w konsekwencji doprowadziło do błędu w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę wydanego wyroku, który mógł mieć wpływ na treść zapadłego rozstrzygnięcia poprzez nieprawidłowe uznanie, że oskarżona swoim działaniem nie wypełniła znamion czynu zabronionego stypizowanego w przepisie art. 190 § 1 kk.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Apelacja pełnomocnika oskarżyciela posiłkowego okazała się niezasadna.

Wyjść należy od kategorycznego stwierdzenia, iż Sąd Okręgowy w pełni zaaprobował przywołane w pisemnych motywach zaskarżonego orzeczenia względy, z powodu których Sąd Rejonowy uniewinnił oskarżoną W. W. od popełnienia zarzucanego jej czynu. Lektura akt ukazuje, iż Sąd ten trafnie stwierdził, że zebrany w sprawie materiał dowodowy wskazywał na kierowanie przez oskarżoną do pokrzywdzonego komunikatów z groźbami, ale nie potwierdził, by zachowanie W. W. wywoływało u M. W. uzasadnioną obawę spełnienia tych gróźb. Słusznie takie wnioski Sąd meriti odczytał z analizy całej korespondencji między stronami jaka w aktach sprawy była zawarta oraz postawa M. W. polegająca na uporczywym nękaniu W. W. oraz naruszeniu jej nietykalności cielesnej oraz kierowanie wobec niej gróźb karalnych.

Takiej wymowy zebranych w aktach sprawy dowodów nie niweczą przedstawione przez autora apelacji argumenty, których niezasadność Sąd odwoławczy stwierdził z następujących względów.

Tak ja wskazano bezspornym jest, że W. W. wysyłała do M. W. wiadomości SMS, które zawierały groźby popełnienia na jego szkodę przestępstwa. Skarżący niesłusznie kwestionuje przyjęcie przez Sąd I instancji, iż groźby te nie wzbudziły u pokrzywdzonego obawy, że zostaną spełnione.

Sąd Rejonowy słusznie odmówił wiarygodności twierdzeniom M. W., w których ten wskazywał, że obawiał się o swoje życie i zdrowie. W opozycji bowiem do jego twierdzeń stał całokształt zebranych w sprawie dowodów, w tym przede wszystkim obiektywnych w postaci dokumentów (screenów jego wiadomości do oskarżonej). Czas rozpatrywanego w niniejszej sprawie czynu zabronionego obejmował okres od 05 lipca 2019 r. do 30 lipca 2019 r. Natomiast M. W. został prawomocnie skazany za stalking na szkodę W. W. w okresie od 5 lipca 2019 r. do 22 sierpnia 2019 r., co słusznie zostało wychwycone i wyartykułowane w uzasadnieniu zaskarżonego wyroku przez Sąd Rejonowy. Skoro tak to już na tym etapie trudno znaleźć słuszność stanowiska autora apelacji, by M. W. obawiając się gróźb kierowanych względem niego przez W. W. miał się jej obawiać.

Skarżący prószył także kwestię zeznań Ł. M.. Sąd Okręgowy podzielił stanowisko Sądu meriti, iż zeznania te – zgodnie z depozycjami świadka, który podawał, że odnosi się do sytuacji z zimy 2019 r. – dotyczyły czasokresu nie objętego zarzutem oskarżenia. Poza tym, po tych zachowaniach W. W., o których mówił Ł. M. miał miejsce stalking ze strony M. W. względem W. W.. Godzi się także odnotować, że z relacji świadka wynika, iż w istocie znał on jedynie wycinek relacji panujących między oskarżoną a pokrzywdzonym. Wskazywał on bowiem, że widział wyłącznie wiadomości W. W. do M. W. natomiast tych kierowanych w odwrotną stronę nie widział. Miał on zatem pobieżny i fragmentaryczny ogląd sytuacji, a to właśnie postawa pokrzywdzonego jest tutaj istotna i daje podstawy do stwierdzenia, iż znamiona zarzuconego oskarżonej przestępstwa nie zostały wypełnione. Strony zachowywały się względem siebie negatywnie i to wynika nie tylko z zeznań Ł. M. ale także z obiektywnego materiału dowodowego. Znajomość całokształtu relacji stron procesu pozwala natomiast stwierdzić, że depozycje świadka nie przemawiały za uznaniem, iż po stronie M. W. zachodziła uzasadniona obawa spełnienia kierowanych do jego osoby gróźb przez W. W.. Ponadto, Ł. M. zeznał, że jemu także grożono że zostanie spalony okoliczność, że nie złożył on w związku z tym zawiadomienia o przestępstwie świadczy dobitnie o braku obaw wobec takich sformułowań rzucanych przez W. W.. Na koniec wskazać trzeba, że świadek przyznał, ze nie wiedział o tym, iż strony w między czasie po zdarzeniach w klubie (...) stały się ponownie na krótki okres parą. Taka natomiast sytuacja czyli ponowne zejście się przez pokrzywdzonego z oskarżoną ukazuje jego postawę względem kierowanych przez nią do jego osoby gróźb.

Obrońca odniósł się do scysji między M. W., a ojcem oskarżonej – D. W.. Do nagannego zachowania ze strony D. W. względem M. W. rzeczywiście doszło postępowanie względem pierwszego z nich zostało warunkowo umorzone. Zdarzenie to jednak nie rzutuje absolutnie na ocenę zaistniałych w niniejszej sprawie zdarzeń. Miało ono miejsce w lipcu 2019 r., a po tym zdarzeniu doszło do stalkingu przez M. W. względem W. W.. Z wiarygodnych wyjaśnień W. W. wynika, że ona absolutnie nie ingerowała w zachowanie ojca i nie kazała mu tego robić, natomiast D. W. podawał, że było ono podyktowane obawą o córkę. Kluczowe jest to, że mimo tej sytuacji M. W. przystąpił do stalkingu względem W. W. i to wskazuje, że ta sytuacja w żądnym razie nie przyczyniła się do zaistnienia w jego osobie obaw przed spełnieniem gróźb kierowanych przez oskarżoną do niego.

Skarżący podniósł, że oskarżona przejawiała bardzo agresywne i wulgarne zachowania w stosunku do M. W.. Stracił on jednak z pola widzenia wymowę dowodów świadczących, iż postawa M. W. względem W. W. nagannością nie ustępowała. Obrońca w apelacji dąży do ukazania M. W. jako osoby obawiającej się przed W. W. i jej zrachowaniami pokrzywdzoną, ale taki wniosek z akt sprawy nie wynika. Lektura kierowanych przez niego wypowiedzi do oskarżonej ukazuje, że w żadnym razie on się jej gróźb nie obawiał. Zakupienie przez niego broni pneumatycznej także o tym nie świadczy. Realia sprawy bowiem nie dają podstaw do przyjęcia narracji oskarżenia, iż zrobił to z tego względu na strach przed zachowaniami mogącymi nastąpić ze strony oskarżonego. Gdyby bowiem tak było, to M. W. unikałby kontaktowania się z nią, a było wprost przeciwnie - on do tego dążył i to w sposób nieproporcjonalny, a wręcz wpisujący się w stalking. Przecież pokrzywdzony mógł ograniczyć kontakt z oskarżoną wyłącznie do kwestii związanych ze wzajemnymi rozliczeniami, a tak się jednak nie stało. Jego zachowanie totalnie przeczy temu, do czego apelujący próbuje przekonać Sąd Okręgowy.

Wniosek

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☐ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

OKOLICZNOŚCI PODLEGAJĄCE UWZGLĘDNIENIU Z URZĘDU

4.1.

Zwięźle o powodach uwzględnienia okoliczności

ROZSTRZYGNIĘCIE SĄDU ODWOŁAWCZEGO

1.7.  Utrzymanie w mocy wyroku sądu pierwszej instancji

5.1.1.

Przedmiot utrzymania w mocy

Wyrok Sądu Rejonowego w T. z dnia 28 marca 2023 r., sygn. akt (...)

Zwięźle o powodach utrzymania w mocy

Sąd odwoławczy nie dopatrzył się w zaskarżonym orzeczeniu żadnych uchybień mogących stanowić bezwzględne przyczyny odwoławcze, będących podstawą do uchylenia wyroku z urzędu, dlatego też – jako słuszny – został on utrzymany w mocy.

1.8.  Zmiana wyroku sądu pierwszej instancji

5.2.1.

Przedmiot i zakres zmiany

Zwięźle o powodach zmiany

1.9.  Uchylenie wyroku sądu pierwszej instancji

1.1.7.  Przyczyna, zakres i podstawa prawna uchylenia

5.3.1.1.1.

art. 439 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

5.3.1.2.1.

Konieczność przeprowadzenia na nowo przewodu w całości

art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

5.3.1.3.1.

Konieczność umorzenia postępowania

art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia i umorzenia ze wskazaniem szczególnej podstawy prawnej umorzenia

5.3.1.4.1.

art. 454 § 1 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

1.1.8.  Zapatrywania prawne i wskazania co do dalszego postępowania

1.10.  Inne rozstrzygnięcia zawarte w wyroku

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

Koszty Procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

II.

Wobec nieuwzględnienia apelacji wywiedzionej wyłącznie przez pełnomocnika oskarżyciela posiłkowego na podstawie art. 636 § 1 kpk i art. 13 ustawy z dnia 23 czerwca 1973 r. o opłatach w sprawach karnych (t.j. Dz. U. z 2023 r. poz. 123 z późn. zm.) Sąd Okręgowy zasądził od oskarżyciela posiłkowego M. W. na rzecz Skarbu Państwa (Sądu Rejonowego w T.) kwotę 60 złotych tytułem opłaty za postępowanie odwoławcze i obciążył go wydatkami za postępowanie odwoławcze.

PODPIS