Sygn. akt II Ka 494/24
Dnia 20 sierpnia 2024r.
Sąd Okręgowy w Siedlcach II Wydział Karny w składzie:
Przewodniczący: |
SSO Agata Kowalska |
|
Protokolant: |
sekr. sądowy Kinga Ambroziak vel Mrozowicz |
przy udziale prokuratora Marka Sęktasa
po rozpoznaniu w dniu 20 sierpnia 2024 r.
sprawy P. Ś.
oskarżonego z art. 62 ust. 1 Ustawy z dnia 29.07.2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii i in.
na skutek apelacji wniesionych przez prokuratora i obrońcę oskarżonego
od wyroku Sądu Rejonowego w Mińsku Mazowieckim
z dnia 15 kwietnia 2024 r. sygn. akt II K 127/23
I. zmienia zaskarżony wyrok w ten sposób, że:
1. ilość środka odurzającego, którego posiadanie zostało przypisane oskarżonemu P. Ś. w pkt I wyroku określa na 52,51 grama netto;
2. uchyla wyrok w części dotyczącej czynu zarzuconego oskarżonemu w pkt II aktu oskarżenia i w tym zakresie przekazuje sprawę do ponownego rozpoznania Sądowi Rejonowemu w Mińsku Mazowieckim;
II. w pozostałej części wyrok utrzymuje w mocy;
III. zasądza od oskarżonego P. Ś. na rzecz Skarbu Państwa 140 złotych tytułem kosztów sądowych za postępowanie odwoławcze.
UZASADNIENIE |
|||
Formularz UK 2 |
Sygnatura akt |
II Ka 494/24 |
|
Załącznik dołącza się w każdym przypadku. Podać liczbę załączników: |
|||
1. CZĘŚĆ WSTĘPNA |
1.1. Oznaczenie wyroku sądu pierwszej instancji |
Wyrok Sądu Rejonowego w Mińsku Mazowieckim z dnia 15 kwietnia 2024 r., sygn. akt II K 127/23 |
1.2. Podmiot wnoszący apelację |
☒ oskarżyciel publiczny albo prokurator w sprawie o wydanie wyroku łącznego |
☐ oskarżyciel posiłkowy |
☐ oskarżyciel prywatny |
☒ obrońca |
☐ oskarżony albo skazany w sprawie o wydanie wyroku łącznego |
☐ inny |
1.3. Granice zaskarżenia |
1.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia |
||||
☒ na korzyść ☒ na niekorzyść |
☒ w całości |
|||
☐ w części |
☐ |
co do winy |
||
☐ |
co do kary |
|||
☐ |
co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia |
|||
1.3.2. Podniesione zarzuty |
||||
Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji |
||||
☐ |
art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu |
|||
☐ |
art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu |
|||
☒ |
art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia |
|||
☒ |
art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia, jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia |
|||
☐ |
art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka |
|||
☐ |
||||
☐ |
brak zarzutów |
1.4. Wnioski |
☒ |
uchylenie |
☒ |
zmiana |
2. Ustalenie faktów w związku z dowodami przeprowadzonymi przez sąd odwoławczy |
2.1. Ustalenie faktów |
2.1.1. Fakty uznane za udowodnione |
|||||
Lp. |
Oskarżony |
Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi |
Dowód |
Numer karty |
|
--- |
------------------ |
--------------------------------------------------- |
---------- |
----------- |
|
2.1.2. Fakty uznane za nieudowodnione |
|||||
Lp. |
Oskarżony |
Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi |
Dowód |
Numer karty |
|
----- |
------------------ |
---------------------------------------------------- |
------------ |
------------ |
2.2. Ocena dowodów |
2.2.1. Dowody będące podstawą ustalenia faktów |
||
Lp. faktu z pkt 2.1.1 |
Dowód |
Zwięźle o powodach uznania dowodu |
--------------- |
------------------------------ |
-------------------------------------------------------------- |
2.2.2. Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów |
||
Lp. faktu z pkt 2.1.1 albo 2.1.2 |
Dowód |
Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu |
----------- |
------------------------ |
-------------------------------------------------------------- |
. STANOWISKO SĄDU ODWOŁAWCZEGO WOBEC ZGŁOSZONYCH ZARZUTÓW i wniosków |
||
Lp. |
Zarzut z apelacji prokuratora |
|
- obraza przepisów postępowania, a mianowicie art. 413 § 2 pkt 1 k.p.k. mająca wpływ na treść orzeczenia, poprzez przyjęcie w opisie czynu przypisanemu oskarżonemu z pkt I aktu oskarżenia błędnie oznaczonej ilości środków odurzających, które posiadał tj. 52,31 gramów netto marihuany w sytuacji, gdy sąd I instancji prawidłowo ustalił, że oskarżony posiadał w dacie zdarzenia środki odurzające w ilości 52,51 gramów netto marihuany, - obraza przepisów postępowania, a mianowicie art. 4 k.p.k., 7 k.p.k. i art. 410 k.p.k. mająca wpływ na treść orzeczenia, zaistniałą na skutek dokonania przez sąd I instancji oceny zgromadzonych dowodów, która nie respektowała zasad wiedzy, logiki i doświadczenia życiowego oraz wzięcia pod uwagę tylko okoliczności, które przemawiały na korzyść oskarżonego na skutek czego bezpodstawnie uznano, że oskarżony w dacie wskazanej w zarzucanym mu czynie nie prowadził pojazdu mechanicznego znajdując się pod wpływem środka odurzającego w sytuacji gdy prawidłowa ocena dowodów, w tym tych w pełni obiektywnych w postaci opinii biegłych, czy też protokołu oględzin pojazdu winna prowadzić do przeciwnych wniosków i uznania, że wymieniony dopuścił się przestępstwa z art. 178a § 1 k.k. |
☒ zasadny ☐ częściowo zasadny ☐ niezasadny |
|
Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny |
||
W ocenie Sądu Okręgowego zarzuty zawarte w apelacji oskarżyciela publicznego są zasadne i zasługują na uwzględnienie. W zakresie czynu zarzucanego w punkcie pierwszym aktu oskarżenia sąd I instancji, w sentencji zaskarżonego wyroku nie zmienił opisu czynu przypisanego oskarżonemu realizującego znamiona wyrażone w art. 62 ust. 1 ustawy z dnia 29 lipca 2005 roku o przeciwdziałaniu narkomanii poprzez prawidłowe określenie wagi posiadanej przez oskarżonego marihuany, mimo że w uzasadnieniu zwrócił uwagę na błędną wagę narkotyku wskazaną w akcie oskarżenia. Wobec powyższego należało zmienić zaskarżony wyrok poprzez prawidłowe określenie ilości posiadanych przez oskarżonego narkotyków. W zakresie drugiego z podniesionych przez oskarżyciela publicznego zarzutów należało stwierdzić, że orzeczenie w zaskarżonym zakresie zapadło z obrazą przepisów postępowania, która niewątpliwie miała wpływ na treść zaskarżonego wyroku i doprowadziła do błędnych ustaleń faktycznych skutkujących uniewinnieniem oskarżonego od popełnienia czynu z art. 178a § 1 kk. Jednocześnie ranga i charakter wyartykułowanych przez skarżącego uchybień zobligowały Sąd Okręgowy do wydania orzeczenia kasatoryjnego w tym zakresie. Oskarżyciel publiczny kwestionując podstawę faktyczną wyroku polegającą na przyjęciu, że oskarżony nie popełnił czynu zarzucanego mu w punkcie drugim aktu oskarżenia, podniósł trafne zarzuty obrazy art.4 kpk, 7 kpk i art. 410 kpk. Argumenty przytoczone w apelacji oraz analiza akt sprawy przekonały Sąd Okręgowy, że sąd orzekający nie uwzględnił całokształtu okoliczności wynikających z ujawnionych dowodów. Czyniąc ustalenia faktyczne, Sąd Rejonowy oparł się na opinii biegłej sądowej Z. W., przy czym analizę tego dowodu ograniczył jedynie do wskazania biegłej, iż nie można wykluczyć możliwości osiągnięcia stężenia THC w organizmie oskarżonego w przypadku przyjmowania przez niego jedynie leczniczej marihuany w czasie, który podał. Sąd I instancji nie zbadał jednak korelacji między tym twierdzeniem, a pozostałym zebranym materiałem dowodowym, chociażby dołączonymi do akt sprawy receptami na leczniczą marihuanę, które uzyskał oskarżony. Załączone recepty pochodzą z 7 sierpnia 2020 r., 9 marca 2021 r. i 11 stycznia 2023 r., zaś zdarzenie będące przedmiotem niniejszego postępowania miało miejsce 18 maju 2022 roku. Wobec powyższego brak jest podstaw do przyjęcia, aby w momencie dokonania czynu oskarżony leczył się medyczną marihuaną zgodnie z zaleceniami lekarza. Tym bardziej, że pierwsza recepta z 2020 r. opiewała na 5g marihuany, zaś ta z 2021 r. – 10 g tego środka. Dodatkowo zauważyć należy, że w wyniku przeszukania, u oskarżonego w kieszeni oraz w schowku użytkowanego przez niego samochodu zabezpieczono woreczki z marihuaną. Dodatkowo, środek odurzający odnaleziono w miejscu zamieszkania P. Ś., a łączna ilość narkotyku wynosiła 52,51 g. Skoro zatem oskarżonemu przypisano posiadanie środka odurzającego w postaci marihuany, która nie była marihuaną leczniczą i nie została przepisana przez lekarza, wysoce wątpliwym jest, w świetle wszystkich wyżej podniesionych okoliczności, aby stwierdzone u oskarżonego stężenie THC miało związek z prowadzonym przez niego procesem leczenia. Jednocześnie, Sąd I instancji przyjmując, że opinia biegłej Z. W. nie miała przymiotu kategoryczności w zakresie wpływu stężenia THC w organizmie oskarżonego na jego stan psychomotoryczny, pominął, że z treści tej opinii wynika jednak, iż brak jakichkolwiek zewnętrznych objawów nie wyklucza upośledzenia sprawności psychomotorycznej kierowcy, a same zaburzenia w tej sferze nie muszą być wyraźnie postrzegane przez samego sprawcę i przez otocznie. Brak realnego wpływu zażytej marihuany na sprawność psychomotoryczną oskarżonego Sąd meriti wywodzi z zeznań jego partnerki oraz policjanta przeprowadzającego interwencję po zaistniałej kolizji, którzy w zachowaniu oskarżonego nie dostrzegli, aby znajdował się on pod wpływem środka odurzającego. Tymczasem już sam fakt spowodowania przez oskarżonego kolizji oraz jego zachowanie po samym zdarzeniu polegające na tym, że początkowo oddalił się z miejsca zdarzenia, a następnie powrócił na nie, wskazuje, że zażyty narkotyk miał negatywny wpływ na jego stan psychiczny i sprawność psychomotoryczną. W tym miejscu należy również wskazać, że w trakcie wywiadu poprzedzającego pobranie krwi od oskarżonego o godzinie 01:55 w dniu 19 maja 2022 roku, a więc po upływie ok. 5 godzin od zdarzenia poddano go próbie palec – nos, która była dodatnia, co może świadczyć o nieprawidłowym funkcjonowaniu układu nerwowego oskarżonego w momencie wykonywania próby powiązanego z zażyciem marihuany oraz w momencie przedmiotowego zdarzenia. Opierając się na zeznaniach partnerki oskarżonego A. Z., która w postępowaniu przygotowawczym zeznała, że nie zna przyczyny wjechania przez oskarżonego w słup energetyczny, a następnie w postępowaniu sądowym stwierdziła, że oskarżony podawał ich synowi butelkę wody i z tego powodu doprowadził do kolizji i przeprowadzając ocenę tego dowodu, sąd I instancji wbrew zasadom prawidłowego rozumowania oraz wskazań wiedzy i doświadczenia życiowego doszedł do niesłusznego wniosku, że fakt spowodowania kolizji nie stanowi potwierdzenia tego, że zażyta wcześniej przez oskarżonego marihuana nie miała realnego wpływu na jego sprawność psychomotoryczną, a kolizja była wynikiem rozproszenia uwagi oskarżonego w związku z podaniem dziecku butelki wody. W ocenie Sądu Okręgowego zeznania te nie mają przymiotu wiarygodności z uwagi na ich wewnętrzną sprzeczność oraz przez wzgląd na to, że oskarżony wraz z rodziną znajdował się w bliskiej odległości od swojego domu, syn oskarżonego w momencie popełnienia czynu miał 12 lat, a więc był dzieckiem samodzielnym oraz to, że fakt prowadzenia przez świadka, będącego pasażerem, rozmowy telefonicznej nie jest wystarczającym powodem do stwierdzenia, że to kierowca powinien odwrócić swoją uwagę od prowadzenia samochodu i zająć się dzieckiem. Ponadto w swoich rozważaniach Sąd I instancji zdaje się nie dostrzegać wniosków zawartych w opiniach biegłych sądowych, zarówno tej przeprowadzonej w postępowaniu przygotowawczym, jak też w postępowaniu przed Sądem, które wskazują, że na podstawie badań krwi dokonanych po zdarzeniu, stężenie THC w organizmie oskarżonego kształtowało się na poziomie równoważnym z działaniem alkoholu etylowego w stężeniu powyżej 0,5 promila, co jest równoważne ze stanem nietrzeźwości i miało wpływ na stan psychomotoryczny sprawcy. Opinie w tym zakresie są zgodne i kategoryczne. Reasumując należy stwierdzić, że Sąd I instancji materiał dowodowy zgromadzony w niniejszej sprawie ocenił w sposób wybiórczy, uwzględniając jedynie dowody przemawiające na korzyść oskarżonego, a pomijając te, które wskazywały na jego sprawstwo. Ponadto sąd orzekający nie zbadał dowodów w ich wzajemnym powiazaniu i korelacji, pomijając istotne okoliczności, które ujawniły się w wyniku ich przeprowadzenia. Przede wszystkim w rozważaniach Sądu I instancji brak jest odniesienia do wniosków zawartych w obu opiniach biegłych sądowych w odniesieniu do konkretnej sytuacji faktycznej i prawnej P. Ś.. Mając na uwadze, ww. okoliczności stwierdzić należy, że ocena materiału dowodowego zaprezentowana przez Sąd Rejonowy, która doprowadziła do uniewinnienia oskarżonego od czynu z art. 178a § 1 kk jest nieobiektywna, sprzeczna z zasadami doświadczenia życiowego i logicznego rozumowania, a przez to jest oceną dowolną. Sąd Rejonowy nie uwzględnił całokształtu materiału dowodowego zgromadzonego w sprawie, który został oceniony wybiórczo. Sąd Okręgowy podziela zdanie skarżącego, że całościowa, a nie wyrywkowa ocena materiału dowodowego, dokonana w zgodzie z zasadami doświadczenia życiowego i prawidłowego rozumowania mogłaby doprowadzić Sąd Rejonowy do wniosku, że oskarżony prowadził samochód pod wpływem środka odurzającego, który to środek miał realny wpływ na jego sprawność psychomotoryczną w stopniu podobnym, jak w sytuacji znajdowania się w stanie nietrzeźwości w stężeniu powyżej 0,5 promila. Przedstawione powyżej rozważania doprowadziły Sąd Okręgowy do przekonania o konieczności uchylenia zaskarżonego wyroku i przekazania niniejszej sprawy Sądowi Rejonowemu w Mińsku Mazowieckim do ponownego rozpoznania w zakresie czynu z punktu drugiego aktu oskarżenia. |
||
Wniosek z apelacji prokuratora |
||
O zmianę rozstrzygnięcia z pkt I wyroku poprzez uznanie w ramach zarzucanego oskarżonemu czynu z pkt I aktu oskarżenia, że posiadał on środki odurzające w postaci marihuany o łącznej wadze 52,51 grama netto oraz uchylenie wyroku w zakresie rozstrzygnięcia z pkt III wyroku i przekazanie sprawy w tej części do ponownego rozpoznania sądowi I instancji. |
☒ zasadny ☐ częściowo zasadny ☐ niezasadny |
|
Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny. |
||
Zasadność podniesionych zarzutów warunkowała uwzględnienie wniosków. |
||
Lp. |
Zarzut z apelacji obrońcy oskarżonego |
|
- mającej wpływ na treść orzeczenia obrazy art. 7 k.p.k., polegającej na przekroczeniu granic swobodnej oceny dowodu z: (i) wyjaśnień oskarżonego, (ii) recept elektronicznych na marihuanę, (iii) zeznań A. Z. oraz (iv) opinii z zakresu badań chemicznych, poprzez uznanie, że zabezpieczone substancje oskarżony posiadał wbrew ustawie, podczas gdy oskarżony jest osobą formalnie uprawnioną do posiadania ziela konopi innych niż włókniste, gdyż substancja ta stanowi dla niego na zasadzie art. 33a ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii (dalej „ u.p.n.”) w zw. z art. 3 ust. 4 pkt 1 ustawy z dnia 6 września 2001 r. - Prawo farmaceutyczne — lek recepturowy, a zatrzymana od oskarżonego marihuana przeznaczona była wyłącznie na jego własny, medyczny użytek, co skutkowało błędnym ustaleniem faktycznym, że doszło do popełnienia przestępstwa, a szkodliwość społeczna zarzucanych oskarżonemu czynów przekraczała próg znikomości. |
☐ zasadny ☐ częściowo zasadny ☒ niezasadny |
|
Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny |
||
Apelacja obrońcy oskarżonego jako bezzasadna nie zasługiwała na uwzględnienie. Zarzut podniesiony w apelacji wraz z przytoczoną na jego poparcie argumentacją nie dostarczył podstaw do uznania kontestowanego orzeczenia w zaskarżanym przez obrońcę zakresie za nietrafne. W ocenie Sądu II instancji, w trakcie ferowania zaskarżonego wyroku nie doszło do uchybień wskazanych we wniesionym środku odwoławczym, ani też nie ujawniono w tracie kontroli instancyjnej innych uchybień o charakterze bezwzględnym, które mogłyby zobowiązać Sąd Odwoławczy do uchylenia zaskarżonego orzeczenia i cofnięcia sprawy do stadium postępowania przed Sądem I instancji również w części dotyczącej czynu zarzuconego oskarżonemu w pkt I aktu oskarżenia. Konfrontując zarzut apelacyjny obrazy art. 7 k.p.k. z przeprowadzoną przez Sąd Rejonowy oceną dowodów w postaci wyjaśnień oskarżonego, recept elektronicznych na tzw. leczniczą marihuanę, zeznań A. Z. oraz opinii z zakresu badań chemicznych, należy jednoznacznie stwierdzić, że zdaniem Sądu Okręgowego ocena ta została dokonana prawidłowo i z uwzględnieniem zasad prawidłowego rozumowania oraz wskazań wiedzy i doświadczenia życiowego, co skutkowało słusznym przyjęciem, że oskarżony dopuścił się czynu z punktu I aktu oskarżenia. W ocenie Sądu Okręgowego, Sąd Rejonowy zasadnie nie dał wiary wyjaśnieniom oskarżonego w zakresie, w którym twierdził, że zabezpieczona w sprawie marihuana była legalnego pochodzenia. Depozycjom tym przeczą dowody z dokumentów w postaci protokołu użycia testera narkotykowego oraz opinii z zakresu badań chemicznych, które oceniane w kontekście chronologii wynikającej z wystawionych recept elektronicznych, pozwalają na wysnucie jedynego właściwego wniosku, że marihuana znaleziona przy oskarżonym, w jego samochodzie oraz w jego miejscu zamieszkania jest nielegalnego pochodzenia. Nielogicznym i bezpodstawnym byłoby przyjęcie, że w momencie popełnienia czynu oskarżony leczył się medyczną marihuaną zgodnie z zaleceniami lekarskimi, gdy ilość środka odurzającego przepisana receptami jest mniejsza, niż ta znaleziona u oskarżonego. Tym bardziej, że pierwsza recepta z 2020 r. opiewała na 5g marihuany, zaś ta z 2021 r. – 10 g tego środka. Przy regularnym używaniu tzw. marihuany leczniczej w sposób, jaki opisał zarówno oskarżony jak i świadek A. Z., zasady prawidłowego rozumowania oraz wskazania wiedzy i doświadczenia życiowego pozwalają przyjąć, że do dnia zdarzenia, tj. 18 maja 2022 roku przepisana dawka uległaby zużyciu. Podkreślenia wymaga, że zarzut obrazy art. 7 k.p.k. nie może się ograniczać jedynie do wskazania wadliwości sędziowskiego przekonania o wiarygodności jednych, a niewiarygodności innych źródeł czy środków dowodowych. Skarżący powinien wykazywać konkretne błędy w samym sposobie dochodzenia do określonych ocen, przemawiające w zasadniczy sposób przeciwko dokonanemu rozstrzygnięciu. W grę może wchodzić np. pominięcie istotnych środków dowodowych, niedostrzeżenie ważnych rozbieżności, uchylenie się od oceny wewnętrznych, czy wzajemnych sprzeczności. Bez wykazania, że ocena dowodów wyrażona przez sąd orzekający jest sprzeczna z zasadami logiki i doświadczeniem życiowym, żadna ze stron procesowych nie uzyskuje uprawnienia do podważania stanowiska sądu. Przekładając powyższą tezę na okoliczności niniejszej sprawy, należy ponownie podkreślić, że Sąd Okręgowy w pełni aprobuje ocenę wiarygodności depozycji oskarżonego, świadka A. Z., treści recept oraz opinii z zakresu badań chemicznych, z których wynika, że oskarżony był w posiadaniu większej ilości środka odurzającego niż przepisany receptami, a także, że zawartość aktywnego składnika delta – 9 THC w każdej substancji z zabezpieczonych torebek foliowych znacznie przekraczała legalną do posiadania wartość tego składnika. Sąd Okręgowy stoi na stanowisku, że kwestionowana ocena powyższych dowodów w kontekście czynu z pkt I aktu oskarżenia została przeprowadzona rzetelnie, zgodnie z zasadami logiki i prawidłowego rozumowania, mając na uwadze wszystkie inne zaistniałe w niniejszej sprawie okoliczności, dlatego zarzut naruszenia art. 7 k.p.k wyrażony w apelacji obrońcy oskarżonego jest bezzasadny. Prawidłowa ocena dowodów dokonana przez Sąd I instancji doprowadziła do właściwego wniosku, że oskarżony dopuścił się przestępstwa z art. 62 ust 1 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii, bowiem miał w swoim posiadaniu, wbrew przepisom ustawy środki odurzające w postaci marihuany o łącznej wadze ponad 52 g netto. Jak wynika z materiału dowodowego, ilość posiadanego przez oskarżonego suszu pozwala na jednorazowe odurzenie się około od 51 do 170 osób. Posiadana ilość narkotyku nie jest ilością nieznaczną w rozumieniu art. 62a ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii i nie sposób przyjąć, aby była przeznaczona wyłącznie na użytek oskarżonego. Instytucja określona w powyższym przepisie ma charakter fakultatywny, a zatem przewiduje tylko uprawnienie do umorzenia postępowania. Przepis ten adresowany jest do sprawców jednorazowych, którzy mieli minimalny, sporadyczny kontakt z środkiem odurzającym, na zasadzie tylko jednorazowego odurzenia się. Mając na uwadze ilość posiadanego środka odurzającego, okoliczności popełnienia czynu, jak też charakter zagrożonego dobra prawnego, brak jest także podstaw do przyjęcia, że popełniony przez niego czyn cechuje znikoma społeczna szkodliwość. Jak wynika z danych o karalności, oskarżony był już czterokrotnie karany za czyn z art. 62 ust 1 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii, którego ustawowe zagrożenie wynosi do 3 lat pozbawienia wolności. Przy wcześniejszych skazaniach, wobec oskarżonego wymierzano kary grzywny oraz pozbawienia wolności zawieszając ich wykonanie. Powyższe kary nie spełniły swojego celu, bowiem oskarżony powrócił do przestępstwa, dlatego w ocenie Sądu Okręgowego, kara orzeczona przez Sąd I instancji w wymiarze 6 miesięcy pozbawienia wolności jest adekwatna do popełnionego przez oskarżonego czynu, stopnia jego społecznej szkodliwości oraz winy sprawcy. Mając powyższe na uwadze, Sąd Okręgowy uznał, iż w świetle okoliczności tej sprawy brak jest podstaw do uznania kary orzeczonej za czyn z pkt I za rażąco surową. |
||
Wniosek z apelacji obrońcy oskarżonego |
||
O uchylenie zaskarżonego wyroku i umorzenie postępowania co do czynu z punktu 1 wyroku na podstawie art. 17 § 1 ust. 3 k.p.k w zw. z art. 1 § 2 k.k., gdyż przedmiotem czynu zarzucanego oskarżonemu jest posiadanie ziela konopi innych niż włókniste, tj. surowca farmaceutycznego, do którego posiadania oskarżony jest uprawniony na podstawie ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii. |
☐ zasadny ☐ częściowo zasadny ☒ niezasadny |
|
Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny. |
||
Bezzasadność zarzutu warunkowała bezzasadność wniosku. |
4. OKOLICZNOŚCI PODLEGAJĄCE UWZGLĘDNIENIU Z URZĘDU |
|
1. |
----------------------------------------------------------------------------------------------------------- |
Zwięźle o powodach uwzględnienia okoliczności |
|
----------------------------------------------------------------------------------------------------------- |
|
5. ROZSTRZYGNIĘCIE SĄDU ODWOŁAWCZEGO |
|
5.1. Utrzymanie w mocy wyroku sądu pierwszej instancji |
|
1. |
Przedmiot utrzymania w mocy |
Punkt II, IV i V wyroku Sądu Rejonowego w Mińsku Mazowieckim z dnia 15 kwietnia 2024 roku w sprawie II K 127/23 |
|
Zwięźle o powodach utrzymania w mocy |
|
Bezzasadność apelacji obrońcy oskarżonego i brak okoliczności podlegających uwzględnieniu z urzędu. |
|
5.2. Zmiana wyroku sądu pierwszej instancji |
|
1. |
Przedmiot i zakres zmiany |
Punkt I wyroku Sądu Rejonowego w Mińsku Mazowieckim z dnia 15 kwietnia 2024 roku w sprawie II K 127/23 w zakresie ilość posiadanej przez oskarżonego marihuany. |
|
Zwięźle o powodach zmiany |
|
Wynikająca z materiału dowodowego ilość posiadanej przez oskarżonego marihuany różni się od ilości przypisanej, wobec czego wyrok należało zmienić poprzez przypisanie oskarżonemu ilości narkotyku zgodnej z ustalonym stanem faktycznym. |
5.3. Uchylenie wyroku sądu pierwszej instancji |
|||
5.3.1. Przyczyna, zakres i podstawa prawna uchylenia |
|||
1.1. |
-------------------------------------------------------------------- |
||
Zwięźle o powodach uchylenia |
|||
--------------------------------------------------------------------------------------------------------- |
|||
2.1. |
Konieczność przeprowadzenia na nowo przewodu w całości |
||
Zwięźle o powodach uchylenia |
|||
--------------------------------------------------------------------------------------------------------- |
|||
3.1. |
Konieczność umorzenia postępowania |
||
Zwięźle o powodach uchylenia i umorzenia ze wskazaniem szczególnej podstawy prawnej umorzenia |
|||
--------------------------------------------------------------------------------------------------------- |
|||
4.1. |
Sąd odwoławczy nie może skazać oskarżonego, który został uniewinniony w I instancji lub co do którego umorzono postępowanie. |
||
Zwięźle o powodach uchylenia |
|||
Gdyby postępowanie zostało przeprowadzone w sposób prawidłowy, przy rozważeniu przez Sąd Rejonowy wskazanych w niniejszym uzasadnieniu kwestii, możliwym pozostaje wydanie wyroku skazującego. Uwzględnienia w wyroku kasatoryjnym wymagała reguła ne peius i zasada dwuistancyjności postępowania. |
|||
5.3.2. Zapatrywania prawne i wskazania co do dalszego postępowania |
|||
Sąd Rejonowy, przy ponownym rozpoznaniu sprawy przeprowadzi postępowanie w sposób pozbawiony ww. uchybień, dogłębnie analizując kwestie wskazane przez Sąd Okręgowy przede wszystkim koncentrując się na kompleksowym rozważeniu wszystkich dowodów istotnych dla rozstrzygnięcia we wzajemnym powiązaniu wprowadzając przy ich ocenie wnioski zgodne z treścią art. 4 k.p.k., art. 7 k.p.k. i art. 410 k.p.k. |
|||
5.4. Inne rozstrzygnięcia zawarte w wyroku |
|||
Punkt rozstrzygnięcia z wyroku |
Przytoczyć okoliczności |
||
--------------- |
-------------------------------------------------------------------------------------------- |
||
6. Koszty Procesu |
P unkt rozstrzygnięcia z wyroku |
Przytoczyć okoliczności |
III. |
Zgodnie z treścią art. 636 §1 k.p.k. w razie nieuwzględnienia apelacji, wniesionej przez obrońcę oskarżonego koszty procesu za postępowanie odwoławcze ponosi skarżący. Na koszty postępowania odwoławczego składają się: opłata w wysokości należnej za I instancję oraz ryczałt za doręczenia korespondencji w kwocie 20 zł. |
7. PODPIS |
3UZASADNIENIE |
|||
Formularz UK 2 |
Sygnatura akt |
II Ka 494/24 |
|
Załącznik dołącza się w każdym przypadku. Podać liczbę załączników: |
|||
3. CZĘŚĆ WSTĘPNA |
1.1. Oznaczenie wyroku sądu pierwszej instancji |
Wyrok Sądu Rejonowego w Mińsku Mazowieckim z dnia 15 kwietnia 2024 roku w sprawie II K 127/23 |
1.2. Podmiot wnoszący apelację |
☒ oskarżyciel publiczny albo prokurator w sprawie o wydanie wyroku łącznego |
☐ oskarżyciel posiłkowy |
☐ oskarżyciel prywatny |
☐ obrońca |
☐ oskarżony albo skazany w sprawie o wydanie wyroku łącznego |
☐ inny |
1.3. Granice zaskarżenia |
1.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia |
||||
☐ na korzyść ☒ na niekorzyść |
☒ w całości |
|||
☐ w części |
☐ |
co do winy |
||
☐ |
co do kary |
|||
☐ |
co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia |
|||
1.3.2. Podniesione zarzuty |
||||
Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji |
||||
☐ |
art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu |
|||
☐ |
art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany |
|||
☒ |
art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia |
|||
☐ |
art. 438 pkt 3 k.p.k.
– błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia, |
|||
☐ |
art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka |
|||
☐ |
||||
☐ |
brak zarzutów |
1.4. Wnioski |
☒ |
uchylenie |
☒ |
zmiana |
4. Ustalenie faktów w związku z dowodami przeprowadzonymi przez sąd odwoławczy |
2.1. Ustalenie faktów |
2.1.1. Fakty uznane za udowodnione |
|||||
Lp. |
Oskarżony |
Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi |
Dowód |
Numer karty |
|
2.1.2. Fakty uznane za nieudowodnione |
|||||
Lp. |
Oskarżony |
Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi |
Dowód |
Numer karty |
|
2.2. Ocena dowodów |
2.2.1. Dowody będące podstawą ustalenia faktów |
||
Lp. faktu z pkt 2.1.1 |
Dowód |
Zwięźle o powodach uznania dowodu |
2.2.2. Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów |
||
Lp. faktu z pkt 2.1.1 albo 2.1.2 |
Dowód |
Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu |
. STANOWISKO SĄDU ODWOŁAWCZEGO WOBEC ZGŁOSZONYCH ZARZUTÓW i wniosków |
||
Lp. |
Zarzut |
|
Z apelacji prokuratora:
|
☒ zasadny ☐ częściowo zasadny ☐ niezasadny |
|
Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny |
||
W ocenie Sądu Okręgowego zarzuty zawarte w apelacji oskarżyciela publicznego są zasadne i zasługują na uwzględnienie. W zakresie czynu zarzucanego w punkcie pierwszym aktu oskarżenia sąd I instancji, w sentencji zaskarżonego wyroku nie zmienił opisu czynu przypisanego oskarżonemu realizującego znamiona wyrażone w art. 62 ust. 1 ustawy z dnia 29 lipca 2005 roku o przeciwdziałaniu narkomanii poprzez prawidłowe określenie wagi posiadanej przez oskarżonego marihuany, mimo że w uzasadnieniu zwrócił uwagę na błędną wagę narkotyku wskazaną w akcie oskarżenia. Wobec powyższego należało zmienić zaskarżony wyrok poprzez prawidłowe określenie ilości posiadanych przez oskarżonego narkotyków. W zakresie drugiego z podniesionych przez oskarżyciela publicznego zarzutów należało stwierdzić, że orzeczenie w zaskarżonym zakresie zapadło z obrazą przepisów postępowania, która niewątpliwie miała wpływ na treść zaskarżonego wyroku i doprowadziła do błędnych ustaleń faktycznych skutkujących uniewinnieniem oskarżonego od popełnienia czynu z art. 178a § 1 kk. Jednocześnie ranga i charakter wyartykułowanych przez skarżącego uchybień zobligowały Sąd Okręgowy do wydania orzeczenia kasatoryjnego w tym zakresie. Oskarżyciel publiczny kwestionując podstawę faktyczną wyroku polegającą na przyjęciu, że oskarżony nie popełnił czynu zarzucanego mu w punkcie drugim aktu oskarżenia, podniósł trafne zarzuty obrazy art.4 kpk, 7 kpk i art. 410 kpk. Argumenty przytoczone w apelacji oraz analiza akt sprawy przekonały Sąd Okręgowy, że sąd orzekający nie uwzględnił całokształtu okoliczności wynikających z ujawnionych dowodów. Czyniąc ustalenia faktyczne, Sąd Rejonowy oparł się na opinii biegłej sądowej Z. W., przy czym analizę tego dowodu ograniczył jedynie do wskazania biegłej, iż nie można wykluczyć możliwości osiągnięcia stężenia THC w organizmie oskarżonego w przypadku przyjmowania przez niego jedynie leczniczej marihuany w czasie, który podał. Sąd I instancji nie zbadał jednak korelacji między tym twierdzeniem, a pozostałym zebranym materiałem dowodowym, chociażby dołączonymi do akt sprawy receptami na leczniczą marihuanę, które uzyskał oskarżony. Załączone recepty pochodzą z 7 sierpnia 2020 r., 9 marca 2021 r. i 11 stycznia 2023 r., zaś zdarzenie będące przedmiotem niniejszego postępowania miało miejsce 18 maju 2022 roku. Wobec powyższego brak jest podstaw do przyjęcia, aby w momencie dokonania czynu oskarżony leczył się medyczną marihuaną zgodnie z zaleceniami lekarza. Tym bardziej, że pierwsza recepta z 2020 r. opiewała na 5g marihuany, zaś ta z 2021 r. – 10 g tego środka. Dodatkowo zauważyć należy, że w wyniku przeszukania, u oskarżonego w kieszeni oraz w schowku użytkowanego przez niego samochodu zabezpieczono woreczki z marihuaną. Dodatkowo, środek odurzający odnaleziono w miejscu zamieszkania P. Ś., a łączna ilość narkotyku wynosiła 52,51 g. Skoro zatem oskarżonemu przypisano posiadanie środka odurzającego w postaci marihuany, która nie była marihuaną leczniczą i nie została przepisana przez lekarza, wysoce wątpliwym jest, w świetle wszystkich wyżej podniesionych okoliczności, aby stwierdzone u oskarżonego stężenie THC miało związek z prowadzonym przez niego procesem leczenia. Jednocześnie, Sąd I instancji przyjmując, że opinia biegłej Z. W. nie miała przymiotu kategoryczności w zakresie wpływu stężenia THC w organizmie oskarżonego na jego stan psychomotoryczny, pominął, że z treści tej opinii wynika jednak, iż brak jakichkolwiek zewnętrznych objawów nie wyklucza upośledzenia sprawności psychomotorycznej kierowcy, a same zaburzenia w tej sferze nie muszą być wyraźnie postrzegane przez samego sprawcę i przez otocznie. Brak realnego wpływu zażytej marihuany na sprawność psychomotoryczną oskarżonego Sąd meriti wywodzi z zeznań jego partnerki oraz policjanta przeprowadzającego interwencję po zaistniałej kolizji, którzy w zachowaniu oskarżonego nie dostrzegli, aby znajdował się on pod wpływem środka odurzającego. Tymczasem już sam fakt spowodowania przez oskarżonego kolizji oraz jego zachowanie po samym zdarzeniu polegające na tym, że początkowo oddalił się z miejsca zdarzenia, a następnie powrócił na nie, wskazuje, że zażyty narkotyk miał negatywny wpływ na jego stan psychiczny i sprawność psychomotoryczną. W tym miejscu należy również wskazać, że w trakcie wywiadu poprzedzającego pobranie krwi od oskarżonego o godzinie 01:55 w dniu 19 maja 2022 roku, a więc po upływie ok. 5 godzin od zdarzenia poddano go próbie palec – nos, która była dodatnia, co może świadczyć o nieprawidłowym funkcjonowaniu układu nerwowego oskarżonego w momencie wykonywania próby powiązanego z zażyciem marihuany oraz w momencie przedmiotowego zdarzenia. Opierając się na zeznaniach partnerki oskarżonego A. Z., która w postępowaniu przygotowawczym zeznała, że nie zna przyczyny wjechania przez oskarżonego w słup energetyczny, a następnie w postępowaniu sądowym stwierdziła, że oskarżony podawał ich synowi butelkę wody i z tego powodu doprowadził do kolizji i przeprowadzając ocenę tego dowodu, sąd I instancji wbrew zasadom prawidłowego rozumowania oraz wskazań wiedzy i doświadczenia życiowego doszedł do niesłusznego wniosku, że fakt spowodowania kolizji nie stanowi potwierdzenia tego, że zażyta wcześniej przez oskarżonego marihuana nie miała realnego wpływu na jego sprawność psychomotoryczną, a kolizja była wynikiem rozproszenia uwagi oskarżonego w związku z podaniem dziecku butelki wody. W ocenie Sądu Okręgowego zeznania te nie mają przymiotu wiarygodności z uwagi na ich wewnętrzną sprzeczność oraz przez wzgląd na to, że oskarżony wraz z rodziną znajdował się w bliskiej odległości od swojego domu, syn oskarżonego w momencie popełnienia czynu miał 12 lat, a więc był dzieckiem samodzielnym oraz to, że fakt prowadzenia przez świadka, będącego pasażerem, rozmowy telefonicznej nie jest wystarczającym powodem do stwierdzenia, że to kierowca powinien odwrócić swoją uwagę od prowadzenia samochodu i zająć się dzieckiem. Ponadto w swoich rozważaniach Sąd I instancji zdaje się nie dostrzegać wniosków zawartych w opiniach biegłych sądowych, zarówno tej przeprowadzonej w postępowaniu przygotowawczym, jak też w postępowaniu przed Sądem, które wskazują, że na podstawie badań krwi dokonanych po zdarzeniu, stężenie THC w organizmie oskarżonego kształtowało się na poziomie równoważnym z działaniem alkoholu etylowego w stężeniu powyżej 0,5 promila, co jest równoważne ze stanem nietrzeźwości i miało wpływ na stan psychomotoryczny sprawcy. Opinie w tym zakresie są zgodne i kategoryczne. Reasumując należy stwierdzić, że Sąd I instancji materiał dowodowy zgromadzony w niniejszej sprawie ocenił w sposób wybiórczy, uwzględniając jedynie dowody przemawiające na korzyść oskarżonego, a pomijając te, które wskazywały na jego sprawstwo. Ponadto sąd orzekający nie zbadał dowodów w ich wzajemnym powiazaniu i korelacji, pomijając istotne okoliczności, które ujawniły się w wyniku ich przeprowadzenia. Przede wszystkim w rozważaniach Sądu I instancji brak jest odniesienia do wniosków zawartych w obu opiniach biegłych sądowych w odniesieniu do konkretnej sytuacji faktycznej i prawnej P. Ś.. Mając na uwadze, ww. okoliczności stwierdzić należy, że ocena materiału dowodowego zaprezentowana przez Sąd Rejonowy, która doprowadziła do uniewinnienia oskarżonego od czynu z art. 178a § 1 kk jest nieobiektywna, sprzeczna z zasadami doświadczenia życiowego i logicznego rozumowania, a przez to jest oceną dowolną. Sąd Rejonowy nie uwzględnił całokształtu materiału dowodowego zgromadzonego w sprawie, który został oceniony wybiórczo. Sąd Okręgowy podziela zdanie skarżącego, że całościowa, a nie wyrywkowa ocena materiału dowodowego, dokonana w zgodzie z zasadami doświadczenia życiowego i prawidłowego rozumowania mogłaby doprowadzić Sąd Rejonowy do wniosku, że oskarżony prowadził samochód pod wpływem środka odurzającego, który to środek miał realny wpływ na jego sprawność psychomotoryczną w stopniu podobnym, jak w sytuacji znajdowania się w stanie nietrzeźwości w stężeniu powyżej 0,5 promila. Przedstawione powyżej rozważania doprowadziły Sąd Okręgowy do przekonania o konieczności uchylenia zaskarżonego wyroku i przekazania niniejszej sprawy Sądowi Rejonowemu w Mińsku Mazowieckim do ponownego rozpoznania w zakresie czynu z punktu drugiego aktu oskarżenia. |
||
Wniosek |
||
Z apelacji prokuratura: o zmianę rozstrzygnięcia z pkt I wyroku poprzez uznanie w ramach zarzucanego oskarżonemu czynu z pkt I aktu oskarżenia, że posiadał on środki odurzające w postaci marihuany o łącznej wadze 52,51 grama netto oraz uchylenie wyroku w zakresie rozstrzygnięcia z pkt III wyroku i przekazanie sprawy w tej części do ponownego rozpoznania sądowi I instancji. |
☒ zasadny ☐ częściowo zasadny ☐ niezasadny |
|
Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny. |
||
Zasadność podniesionych zarzutów warunkowała uwzględnienie wniosków. |
6. OKOLICZNOŚCI PODLEGAJĄCE UWZGLĘDNIENIU Z URZĘDU |
|
1. |
|
Zwięźle o powodach uwzględnienia okoliczności |
|
7. ROZSTRZYGNIĘCIE SĄDU ODWOŁAWCZEGO |
|
5.1. Utrzymanie w mocy wyroku sądu pierwszej instancji |
|
1. |
Przedmiot utrzymania w mocy |
Punkt II, IV i V wyroku Sądu Rejonowego w Mińsku Mazowieckim z dnia 15 kwietnia 2024 roku w sprawie II K 127/23 |
|
Zwięźle o powodach utrzymania w mocy |
|
Bezzasadność apelacji obrońcy oskarżonego i brak okoliczności podlegających uwzględnieniu z urzędu. |
|
5.2. Zmiana wyroku sądu pierwszej instancji |
|
1. |
Przedmiot i zakres zmiany |
Punkt I wyroku Sądu Rejonowego w Mińsku Mazowieckim z dnia 15 kwietnia 2024 roku w sprawie II K 127/23 w zakresie ilość posiadanej przez oskarżonego marihuany. |
|
Zwięźle o powodach zmiany |
|
Wynikająca z materiału dowodowego ilość posiadanej przez oskarżonego marihuany różni się od ilości przypisanej, wobec czego wyrok należało zmienić poprzez przypisanie oskarżonemu ilości narkotyku zgodnej z ustalonym stanem faktycznym. |
5.3. Uchylenie wyroku sądu pierwszej instancji |
|||
5.3.1. Przyczyna, zakres i podstawa prawna uchylenia |
|||
1.1. |
|||
Zwięźle o powodach uchylenia |
|||
2.1. |
Konieczność przeprowadzenia na nowo przewodu w całości |
||
Zwięźle o powodach uchylenia |
|||
3.1. |
Konieczność umorzenia postępowania |
||
Zwięźle o powodach uchylenia i umorzenia ze wskazaniem szczególnej podstawy prawnej umorzenia |
|||
4.1. |
Sąd odwoławczy nie może skazać oskarżonego, który został uniewinniony w I instancji lub co do którego umorzono postępowanie. |
||
Zwięźle o powodach uchylenia |
|||
Gdyby postępowanie zostało przeprowadzone w sposób prawidłowy, przy rozważeniu przez Sąd Rejonowy wskazanych w niniejszym uzasadnieniu kwestii, możliwym pozostaje wydanie wyroku skazującego. Uwzględnienia w wyroku kasatoryjnym wymagała reguła ne peuis i zasada dwuistancyjności postępowania. |
|||
5.3.2. Zapatrywania prawne i wskazania co do dalszego postępowania |
|||
Sąd Rejonowy, przy ponownym rozpoznaniu sprawy przeprowadzi postępowanie w sposób pozbawiony ww. uchybień, dogłębnie analizując kwestie wskazane przez Sąd Okręgowy przede wszystkim koncentrując się na kompleksowym rozważeniu wszystkich dowodów istotnych dla rozstrzygnięcia we wzajemnym powiązaniu wprowadzając przy ich ocenie wnioski zgodne z treścią art. 4 kpk, art. 7 kpk i art. 410 kpk. |
|||
5.4. Inne rozstrzygnięcia zawarte w wyroku |
|||
Punkt rozstrzygnięcia z wyroku |
Przytoczyć okoliczności |
||
8. Koszty Procesu |
P unkt rozstrzygnięcia z wyroku |
Przytoczyć okoliczności |
III |
Zgodnie z treścią art. 636 § 1 kpk w razie nieuwzględnienia apelacji, wniesionej przez obrońcę oskarżonego koszty procesu za postępowanie odwoławcze ponosi skarżący. Na koszty postępowania odwoławczego składają się: opłata w wysokości należnej za I instancję oraz ryczałt za doręczenia korespondencji w kwocie 20 zł. |
9. PODPIS |