Pełny tekst orzeczenia

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 27 listopada 2023 r., znak (...), Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S. odmówił ubezpieczonemu M. S. (1) prawa do jednorazowego odszkodowania z tytułu wypadku przy pracy jakiemu uległ on w dniu 29 czerwca 2023 r., wskazując przy tym, że orzeczeniem Komisji Lekarskiej z dnia 24 listopada 2023 r. ustalono 0 % długotrwałego uszczerbku na zdrowiu M. S. (1).

Od powyższej decyzji ubezpieczony M. S. (2) wniósł odwołanie, domagając się zmiany zaskarżonej decyzji poprzez przyznanie prawa do jednorazowego odszkodowania z tytułu wypadku przy pracy z dnia 29 czerwca 2023 r., przy uwzględnieniu uszczerbku na zdrowiu w stopniu odpowiadającym rzeczywiście poniesionemu przez niego uszczerbkowi na zdrowiu, tj. na poziomie 7,5%.

W odpowiedzi na odwołanie organ rentowy wniósł o jego oddalenie w całości. W uzasadnieniu wskazał, że Komisja Lekarska ZUS orzeczeniem z dnia 24 listopada 2023 r. ustaliła 0% długotrwałego uszczerbku na zdrowiu ubezpieczonego w związku z wypadkiem przy pracy w dniu 29 czerwca 2023 r. Następnie Przewodnicząca Komisji Lekarskich w opinii z dnia 24 listopada 2023 r. stwierdziła, że brak jest w odwołaniu nowych okoliczności oraz nowych dowodów medycznych dotyczących niezdolności do pracy, mających wpływ na zmianę decyzji wydanej na podstawie orzeczenia komisji lekarskiej Zakładu Ubezpieczeń Społecznych, w związku z czym sprawę przekazano do rozpoznania przed tutejszy Sąd.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

M. S. (1) ma 62 lata, jest zatrudniony w Grupie (...) spółce akcyjnej w P. na stanowisku aparatowego procesów chemicznych od 2007 roku w Jednostce Biznesowej N.(GN) Wydziale Produkcji K. Fosforowego na instalacji PF4. W dniu 29 czerwca 2023 r. uległ wypadkowi przy pracy polegającemu na zachlapaniu całego ciała pulpą o temperaturze 70 stopni C. zawierającego roztwór 24% kwasu fosforowego i 9% kwasu siarkowego. W wyniku zdarzenia M. S. (1) doznał wielu oparzeń termicznych i chemicznych mnogich części ciała. Trwałym skutkiem wypadku są blizny przerostowe po oparzeniu termicznym w obrębie stawu skokowego lewej nogi. Przyczyną wypadku był nieprawidłowy sposób zabezpieczenia rury spustowej wykonanej z tworzywa PP polegający na użyciu opaski z drutu stalowego o przekroju 3-4 mm, nieprawidłowy sposób otwierania zaworu (...) podczas opróżniania instalacji podczas postoju technologicznego, poprzez gwałtowne uchylenie dźwigni, co doprowadziło do wzrostu ciśnienia, zerwania zabezpieczenia rury i pochlapania pracownika gorącą pulpą, a także niezachowanie należytej ostrożności przez poszkodowanego podczas wykonywania prac z czynnikami niebezpiecznymi.

Dowód:

- protokół powypadkowy – k. 3-4 akt wypadkowych akt G. (...);

- protokół przesłuchania poszkodowanego – k. 5 akt wypadkowych akt G. (...);

- protokół zeznań świadka M. P. – k.6 akt wypadkowych akt G. (...)

- protokół wizji lokalnej – k. 7 akt wypadkowych akt G. (...)

- notatka ze zdarzenia wypadkowego plus fotografia – k.8 – 9 akt wypadkowych akt G. (...)

- dokumentacja orzeczniczo-lekarska – k. 2-3 akt organu ZUS B5

- opinia biegłego dermatologa – k.24.

M. S. (1) na skutek zdarzenia z dnia 29 czerwca 2023 r. doznał oparzeń II stopnia w okolicy stawu skokowego lewego, w wyniku czego powstały nieodwracalne owalne blizny, pomimo zagojenia w trwającym 2 miesiące leczeniu zmian skórnych. Doszło do trwałego uszczerbku na zdrowiu w postaci oszpecenia skóry. Tkanka bliznowata nigdy nie wróci do swojej fizjologicznej struktury i jest bardziej predysponowana do rozwoju nowotworów skóry w zmienionym miejscu. Wymaga okresowej kontroli dermatologa oraz odpowiedniego traktowania blizny odpowiednimi środkami. Skutkiem wypadku przy pracy jest stały uszczerbek na zdrowiu w wysokości 1%.

Dowód: opinia biegłego dermatologa – k.24.

Sąd zważył, co następuje:

Odwołanie M. S. (1) okazało się częściowo zasadne.

Kwestię świadczeń z ubezpieczenia społecznego z tytułu wypadków przy pracy reguluje ustawa z dnia 30 października 2002 r. o ubezpieczeniu społecznym z tytułu wypadków przy pracy i chorób zawodowych (jednolity tekst – Dz. U. z 2022 r, poz. 2189). Zgodnie z art. 11 ust. 1 ustawy, ubezpieczonemu, który wskutek wypadku przy pracy lub choroby zawodowej doznał stałego lub długotrwałego uszczerbku na zdrowiu, przysługuje jednorazowe odszkodowanie. Oznacza to, że aby uzyskać uprawnienie do odszkodowania pracownik musi:

1. ulec wypadkowi przy pracy,

2. doznać stałego lub długotrwałego uszczerbku na zdrowiu,

3. uszczerbek winien pozostawać w związku przyczynowo - skutkowym z wypadkiem.

Stały uszczerbek na zdrowiu stanowi takie naruszenie sprawności organizmu, które powoduje upośledzenie czynności organizmu nie rokujące poprawy, natomiast uszczerbek długotrwały naruszenie czynności organizmu powodujące upośledzenie jego czynności na okres przekraczający sześć miesięcy, mogące jednak ulec poprawie (art. 11 ust. 2 i 3 ustawy).

Zgodnie z art. 3 ust. 1 wskazanej ustawy, za wypadek przy pracy uważa się nagłe zdarzenie wywołane przyczyną zewnętrzną powodujące uraz lub śmierć, które nastąpiło w związku z pracą:

1) podczas lub w związku z wykonywaniem przez pracownika zwykłych czynności lub poleceń przełożonych;

2) podczas lub w związku z wykonywaniem przez pracownika czynności na rzecz pracodawcy, nawet bez polecenia;

3) w czasie pozostawania pracownika w dyspozycji pracodawcy w drodze między siedzibą pracodawcy a miejscem wykonywania obowiązku wynikającego ze stosunku pracy.

Oznacza to, że aby zdarzenie mogło być uznane za wypadek przy pracy musi spełniać następujące warunki:

- mieć charakter nagły

- być wywołane przyczyną zewnętrzną

- powodować uraz lub śmierć

- pozostawać w związku z pracą.

W niniejszej sprawie poza sporem był fakt, iż zdarzenie jakie miało miejsce w dniu 29 czerwca 2023 r. z udziałem M. S. (1) miało charakter wypadku przy pracy, toteż nie było potrzeby w niniejszym postępowaniu szczegółowego analizowania, przy wykonywaniu czynności jakiego rodzaju ubezpieczony doznał w tym dniu obrażeń i jaki był rodzaj tych obrażeń, albowiem wynika to wprost z dokumentów zgromadzonych przez organ rentowy, w tym dokumentacji medycznej dotyczącej ubezpieczonego. Żadna ze stron nie kwestionowała rzetelności sporządzenia i prawdziwości treści zgromadzonych w sprawie dokumentów, w szczególności w postaci dokumentacji powypadkowej oraz dokumentacji medycznej powstałej w związku z obrażeniami ubezpieczonego. Dlatego też Sąd uznał je za miarodajne dla przyjęcia właściwych ustaleń faktycznych w sprawie.

Sporną w sprawie pozostawała okoliczność, w jakiej wysokości ubezpieczony doznał uszczerbku na zdrowiu na skutek wypadku przy pracy w dniu 29 czerwca 2023 r. Ubezpieczony kwestionował bowiem orzeczenie zarówno lekarza orzecznika ZUS z dnia 19 października 2023 r. jak i orzeczenie Komisji Lekarskiej ZUS z dnia 24 listopada 2023 r., które było podstawą wydania przez Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S. zaskarżonej decyzji, a w którym Komisja stwierdziła 0% długotrwałego uszczerbku na zdrowiu w związku z przedmiotowym zdarzeniem. Odwołujący się zarzucał Komisji błędy w ustaleniach faktycznych polegających na tym, że podstawą wydania opinii były jedynie dokumenty lekarskie, a nie badanie przedmiotowe.

Orzekanie o uszczerbku na zdrowiu następuje w oparciu o przepisy odpowiednich aktów wykonawczych wydanych na podstawie powołanej wyżej ustawy. Takim aktem wykonawczym jest rozporządzenie Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 18 grudnia 2002 r. w sprawie szczegółowych zasad orzekania o stałym lub długotrwałym uszczerbku na zdrowiu, trybu postępowania przy ustalaniu tego uszczerbku oraz postępowania o wypłatę jednorazowego odszkodowania (jednolity tekst – Dz. U. z 2020 r., poz. 233), wydane na podstawie art. 11 ust. 5 ustawy z dnia 30 października 2002 r. o ubezpieczeniu społecznym z tytułu wypadków przy pracy i chorób zawodowych i zawierające tabelę oceny procentowej uszczerbku na zdrowiu. Poszczególne punkty tej tabeli odpowiadają rodzajom różnym rodzajom urazów i przypisują im stosowną do następstw urazów oceną procentową uszczerbku na zdrowiu.

Z uwagi na fakt, iż ocena stanu zdrowia ubezpieczonego wymagała wiadomości specjalnych, Sąd dopuścił w sprawie dowód z opinii biegłego z zakresu właściwego dla rodzaju urazu doznanego przez ubezpieczonego, a mianowicie biegłego lekarza specjalisty z zakresu dermatologii K. W..

W ocenie biegłej (opinia k. 24), wysokość trwałego uszczerbku na zdrowiu ubezpieczonego spowodowanego wypadkiem przy pracy mającym miejsce w dniu 29 czerwca 2023 r. wynosi 1%. Ocenę stopnia uszczerbku biegła oparła o poz. 162a oceny procentowej stałego lub długotrwałego uszczerbku na zdrowiu zamieszczonej w rozporządzeniu Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 18 grudnia 2002 r. w sprawie szczegółowych zasad orzekania o stałym lub długotrwałym uszczerbku na zdrowiu, trybu postępowania przy ustalaniu tego uszczerbku oraz postępowania o wypłatę jednorazowego odszkodowania. W oparciu o § 8 ust 3 biegła oceniła wysokość uszczerbku na zdrowiu na 1% posiłkując się metodą „dłoni”, która to odzwierciedla skale zniszczeń w ciele w ujęciu procentowym. Zdaniem biegłej, M. S. (1) w związku z wypadkiem przy pracy w dniu 29 czerwca 2023 r. doznał oparzeń II stopnia stawu skokowego lewego, czego następstwem było leczenie zmian skórnych w warunkach hospitalizacji, trwającego 2 miesiące. Leczenie poszkodowanego doprowadziło do zagojenia się skóry, lecz jednocześnie powstanie owalnych blizn. Biegła stwierdziła, że zmiany te w wyniku rehabilitacji ma charakter trwały i nieodwracalny, co daje efekt oszpecenia skóry. Zdaniem biegłej zmiany skórne o charakterze bliznowców wymagają długotrwałego leczenia, z wykorzystaniem wielu technik i sposobów, a także regularnej kontroli lekarza dermatologa. Biegła zwróciła również uwagę na fakt, że tkanka bliznowata, w szczególności ta powstała po oparzeniu, jest bardziej predysponowana do rozwojów nowotworów skóry w zmienionym miejscu. Biegła podkreśliła również, że odwołujący odczuwa lekkie kłucie obydwu blizn.

Odwołujący pismem z dnia 18 października 2024 r. wskazał, że w pełni podtrzymuje swoje poprzednie stanowisko, zawartego w piśmie z dnia 18 lutego 2024 roku. .

Pismem z dnia 23 lipca 2024 r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych zakwestionował rzeczoną opinię biegłego i podtrzymał opinię Komisji Lekarskiej ZUS z 28 listopada 2023 r. wskazując, że jedynie blizny w obrębie twarzy podlegają ocenie uszczerbkowej.

Sąd zauważył, że faktycznie w przypadku braku zaburzeń funkcji jedynie blizny szpecące twarzy mogą być oceniane w przedziale uszczerbku od 1 do 10 % w oparciu o pozycję 19a. Niemniej jednak blizny ograniczające ruchomość klatki piersiowej oraz poszczególnych stawów dają każdorazowo asumpt do ustalenia uszczerbku na zdrowiu (staw barkowy, staw kciuka). Tak jest też w przypadku stawu skokowego. W oparciu o pozycję 162 oceny uszczerbkowej ograniczenie ruchomości i zniekształcenia w stawach skokowych (w następstwie wykręcenia, zwichnięcia, złamania kości tworzących staw, zranień, ciał obcych, blizn itp.) - w zależności od ich stopnia i dolegliwości powoduje uszczerbek na zdrowiu, w tym na poziomie od 1 do 15 % w sytuacji, gdy staw pozostaje bez zniekształceń (poz. 162a). Tak jest w przypadku ubezpieczonego. Blizny w obrębie stawu skokowego dają uczucie pociągania i okresowo uczucie kłucia, co powoduje ograniczenia w prawidłowym funkcjonowaniu stawu, co można porównywać z ograniczeniem jego ruchomości. Sąd uznał, że przy zastosowaniu § 8 rozporządzenia biegła prawidłowo oceniła uszczerbek na zdrowiu ubezpieczonego według pozycji oceny uszczerbkowej najbardziej zbliżonej, tj. 162a i wobec braku istotnego ograniczenia funkcji lewego stawu skokowego odwołującego się adekwatnie do stanu przedmiotowego oceniła uszczerbek na poziomie minimalnym, tj. 1 %. Powstanie blizny ma charakter nieodwracalny, stąd też prawidłowe jest również przyjęcie, że uszczerbek na zdrowiu ubezpieczonego ma charakter stały.

W rezultacie Sąd uznał opinię biegłej z zakresu dermatologii za rzetelną, jasną, kompleksową i spójną, a jej wnioski za logicznie skorelowane z rozpoznaniami. Opinia została wydana po zbadaniu ubezpieczonego i analizie dokumentacji medycznej dotyczącej stanu jego zdrowia. Opinia odnosi się też do przesłanek, które należy wziąć pod uwagę przy ocenie ustalania uszczerbku na zdrowiu zgodnie z rozporządzeniem Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 18 grudnia 2002 r. w sprawie szczegółowych zasad orzekania o stałym lub długotrwałym uszczerbku na zdrowiu, trybu postępowania przy ustalaniu tego uszczerbku oraz postępowania o wypłatę jednorazowego odszkodowania. Wnioski biegłej korespondują z wynikami przeprowadzonych badań szczegółowo opisanymi w opinii. Powyższe, przy uwzględnieniu, że biegła to wysokiej klasy specjalista o wieloletnim doświadczeniu klinicznym i specjalności odpowiedniej do schorzeń ubezpieczonego, przemawiało za uznaniem przedmiotowych opinii za miarodajną dla podjęcia rozstrzygnięcia w sprawie. Dlatego też, Sąd w pełni podzielił stanowisko biegłej K. W. i przyjął tym samym, iż ubezpieczony w wyniku wypadku przy pracy w dniu 29 czerwca 2023 r. doznał jednoprocentowego stałego uszczerbku na zdrowiu.

W konsekwencji, Sąd, w oparciu o art. 477 ¹⁴ § 2 k.p.c. zmienił zaskarżoną decyzję organu jak w punkcie pierwszym wyroku i oddalił odwołanie w pozostałym zakresie w oparciu o art. 477 ¹⁴ § 1 k.p.c., tj. w części w jakiej odwołujący się domagał się przyznania odszkodowania w wysokości wyższej niż odpowiadające 1 % uszczerbku na zdrowiu.

ZARZĄDZENIE

1.  (...)

2.  (...)

3.  (...)

(...)