Pełny tekst orzeczenia

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 22.06.2022 r.,Zakład Ubezpieczeń Społecznych I Oddział w Ł. po rozpoznaniu wniosku z dnia 10.02.2022r., odmówił M. M. prawa do renty socjalnej. W uzasadnieniu decyzji wskazano, że Komisja Lekarska ZUS, orzeczeniem z dnia 27.04.2022r., nie stwierdziła całkowitej niezdolności do pracy ubezpieczonej, dlatego brak podstaw prawnych do przyznania świadczenia od 1.07.2022 r. Podniesiono, iż świadczenie za okres od 1.04 do 30.06.2022 r., wypłacano, na bieżąco, na podstawie art. 15 zc ustawy z dnia 2.03.2020 o szczególnych rozwiązaniach związanych z zapobieganiem , przeciwdziałaniem i zwalczaniem (...)19 , innych chorób zakaźnych oraz wywołanych nimi sytuacji kryzysowych ( Dz. U poz 374 ze zm) .

/decyzja - k. 10 akt ZUS/

W dniu 22.07.2022 r. wnioskodawczyni złożyła odwołanie od powyższej decyzji i wniosła o jej zmianę i przyznanie prawa do renty socjalnej. W uzasadnieniu wskazała, iż wydana decyzja jest dla niej krzywdząca bo z uwagi na stan zdrowia potwierdzony dokumentacja medyczna, który nie ulega poprawie , nadto, niekorzystne rokowania, nie jest w stanie podjąć pracy. W sformułowaniu odwołania wnioskodawczynię zastąpiła jej matka.

/odwołanie - k. 3-6/

W odpowiedzi na odwołanie, organ rentowy wniósł o jego oddalenie podnosząc argumentację jak w uzasadnieniu zaskarżonej decyzji.

/odpowiedź na odwołanie – k. 11/

Na rozprawie w dniu 29.05.2024 r. poprzedzającej bezpośrednio wydanie wyroku ustanowiony w toku procesu profesjonalny pełnomocnik wnioskodawczyni poparł odwołanie. pełnomocnik organu rentowego wniósł o oddalenie odwołania.

/stanowisko procesowe stron protokół z rozprawy z dnia 29.05.2024 r.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

Wnioskodawczyni M. M. urodziła się (...) Wnioskodawczyni ukończyła liceum ogólnokształcące, bez matury. Pracowała ok. 5 lat , jako pracownik biurowy w Przedsiębiorstwie (...) i sprzątaczka na umowę zlecenie w MOSIR. Obecnie jest wolontariuszką w (...). Nie szukała pracy w zakładzie pracy chronionej , ponieważ , zdaniem wnioskodawczyni, w A., nie ma takich zakładów, a ona, zaś, sama w A., samodzielnie chodzi, jedynie, do sklepu. Mieszka z rodzicami, który są na emeryturze .

/ Zeznania wnioskodawczyni protokół z rozprawy z dnia 29.05.2024 r. 00:11:03 -00:12:02 w związku z informacyjnymi wyjaśnieniami 00:03:52-00:11:03/

Orzeczeniem Wojewódzkiego Zespołu ds. Orzekania o Niepełnosprawności w Ł. z dnia 22.02.2023 r. M. M. została zaliczona do umiarkowanego stopnia niepełnosprawności, do 28.02.2026 r. W orzeczeniu uznano, iż niepełnosprawność istnieje od 16 roku życia ustalony stopień niepełnosprawności datuje się od 1.09.2020 r. Ubezpieczona wymaga odpowiedniego zatrudnienia w warunkach pracy chronionej, zatrudnienia w zakładzie aktywności zawodowej, zaopatrzenia w przedmioty ortopedyczne , środki pomocnicze oraz pomoce techniczne ułatwiające funkcjonowanie danej osoby. Korzystania z systemu środowiskowego wsparcia w samodzielnej egzystencji, przez co rozumie się korzystanie z usług socjalnych , opiekuńczych, terapeutycznych i rehabilitacyjnych świadczonych przez sieć instytucji pomocy społecznej organizacje pozarządowe oraz inne placówki.

/ orzeczenie o stopniu niepełnosprawności k. 56 za okres wcześniejszy k. 9/

Wnioskodawczyni pobierała rentę socjalną w okresie od 10.03.2021 r. do 31.03.2022 r.. Świadczenie za okres od 1.04.2022 do 30.06.2022 r. zostało jej wypłacone na podstawie art. 15zc ustawy z dnia 2.03.2020 o szczególnych rozwiązaniach związanych z zapobieganiem, przeciwdziałaniem i zwalczaniem (...)19 , innych chorób zakaźnych oraz wywołanych nimi sytuacji kryzysowych (Dz. U poz 374 ze zm).

/ bezsporne/

W dniu 10.02.2022 r. M. M. złożyła wniosek o dalsze prawo do renty socjalnej.

/ bezsporne wniosek k. 2-3 akt ZUS/

Lekarz Orzecznik orzeczeniem z dnia 29.03.2022 r. rozpoznając u ubezpieczonej upośledzenie umysłowe lekkie z zaburzeniami zachowania po konsultacji z lekarzem psychiatrą konsultantem ZUS uznał, iż wnioskodawczyni nie jest osobą całkowicie niezdolną do pracy

/ orzeczenie k. 5 akt ZUS opinia lekarska k. 65 dokumentacji medycznej ZUS/

Ubezpieczona złożyła sprzeciw od orzeczenia Lekarza Orzecznika ZUS , domagając się rozpatrzenia sprawy przez Komisję Lekarską ZUS.

/sprzeciw k. 67-71 dokumentacji medycznej ZUS/

Komisja Lekarska ZUS, orzeczeniami z dnia 27.04.2022 r., w całości podtrzymała rozpoznanie i wnioski Lekarza Orzecznika, nie stwierdzając, u wnioskodawczyni, całkowitej niezdolności do jakiejkolwiek pracy uprawniającej przyznanie uprawnień do renty socjalnej.

/opinia lekarska – k. 73 dokumentacji lekarskiej ZUS, orzeczenie – k. 9 akt ZUS/

W konsekwencji, zaskarżoną decyzją z dnia 22.06.2022 r. , odmówiono ubezpieczonej prawa do renty socjalnej.

/decyzja – k. 10 akt ZUS/

Sąd Okręgowy przeprowadził postępowanie dowodowe, dopuszczając dowód z opinii biegłych sądowych, powołanych z uwagi na , udokumentowane, schorzenia, wnioskodawczyni.

W badaniu psychologicznym, u M. M. ,stwierdza się:

1.Ogólną sprawność intelektualną w granicach lekkiej niepełnosprawności intelektualnej.

2. Cechy osobowości niedojrzałej emocjonalnie i społecznie, z obniżonym krytycyzmem wobec swoich możliwości.

3. Osłabienie sprawności procesów poznawczych i czynności wykonawczych na skutek zmian organicznych w o.u.n.

4. Wzmożone reakcje lękowe spowodowane głównie obniżoną sprawnością intelektualną, co wiąże się ze słabym rozumieniem sytuacji społecznych i zjawisk z otaczającej rzeczywistości.

5.Badana aktualnie jest zdolna do samoobsługi, ale wymaga pomocy i kontroli ze strony innych osób w planowaniu aktywności, załatwianiu spraw urzędowych, robieniu większych zakupów itp.

/ opinia biegłego neuropsychologa L. S. k. 21-22 /

W badaniu psychiatrycznym dokonanym w sądowym badaniu przez biegłego psychiatrę T. N., stwierdza się upośledzenie wnioskodawczyni w stopniu lekkim od od urodzenia. Naruszenie sprawności organizmu powstało przed ukończeniem 18 roku życia. Jak wynika z jej linii życiowej, zdolność planowania i kontroli aktywności celowej są bardzo ograniczone i uzasadniają dalszą niezdolność do pracy. Ubezpieczona nie jest stanie funkcjonować, nawet, w ramach pracy, nie wymagającej kwalifikacji - co wynika ze słabego rozumienia sytuacji społecznych i zjawisk z otaczającej rzeczywistości. Aktualnie jest zdolna do samoobsługi, ale wymaga pomocy i kontroli, ze strony innych osób w planowaniu aktywności, załatwianiu spraw urzędowych, robieniu większych zakupów itp. W przypadku wnioskodawczyni niezdolność do pracy ma charakter trwały. Wnioskodawczyni jest nadal po wydaniu decyzji z dnia 22.06.2022 r. całkowicie niezdolna do pracy. Całkowita niezdolność występowała w dniu wydania zaskarżonej decyzji. Naruszenie sprawności organizmu które spowodowało niezdolność do pracy występuje u wnioskodawczyni od dzieciństwa. Wnioskodawczyni rzeczywiście wykonywała w 2013 r. - mając wtedy 26 lat nieskomplikowane czynności , które nawet trudno kwalifikować jako biurowe. Jak wynika z badania neuropsychologa wnioskodawczyni ma problem z funkcjonowaniem w zakresie stereotypowych aktywności załatwianiu spraw urzędowych robieniu zakupów itp. Następnie nie była już w stanie podjąć innej pracy. Wnioskodawczyni jest upośledzona od urodzenia i ten stan nie ulegnie zmianie. Ponadto należy wziąć pod uwagę komplikację procesów funkcjonowania człowieka we współczesnym świecie a więc i wymogów jakie są stawiane pracownikom. Nieprawdopodobnym jest zaistnienie możliwości ponownego zatrudnienia wnioskodawczyni w warunkach analogicznych jak w poprzednim zatrudnieniu.

/ pisemna opinia biegłego psychiatry T. N. k. 45-47 pisemna opinia uzupełniająca k. 64, pisemna opinia uzupełniająca k. 83/

W badaniu sądowym przez biegłego psychiatrę H. K., u wnioskodawczyni, rozpoznaje się upośledzenie umysłowe lekkiego stopnia z organicznym uszkodzeniem ośrodkowego nerwowego w postaci zburzeń osobowości i zachowania ze skłonnością do reakcji lekowych. Wnioskodawczyni ma 37 lata, średnie wykształcenie, bez matury. Miała duże trudności z nauką z powodu wyżej wymienionych zaburzeń, dlatego orzekano u niej nauczanie indywidualne, ale z obniżonymi wymaganiami. Nie była w stanie podejść do matury. Potem, próbowała wykonywać różne prace, jednak miała znaczne trudności z utrzymaniem się w tych pracach, nawet niewymagających kwalifikacji. Przełożeni często wskazywali na duże trudności w wykonywaniu samodzielnym zadań, poleceń oraz w kontroli emocji, dlatego nie przedłużano umów. Pracowała ok. 5 lat.

Obecnie, nie pracuje, otrzymuje zasiłek z opieki społecznej, z powodu stwierdzonej niepełnosprawności stopnia umiarkowanego.

Z dokumentacji psychiatrycznej i psychologicznej, wynika, że u wnioskodawczyni stwierdzano upośledzenie umysłowe lekkiego stopnia.

Przeprowadzone u wnioskodawczyni badania psychologiczne wskazują na nie tylko upośledzenie umysłowe w stopniu lekkim, ale również cechy organicznego uszkodzenia oun w postaci organicznych zaburzeń osobowości i zachowania. Badania psychologiczne potwierdzają niedojrzałość emocjonalną i społeczną która jest na poziomie upośledzenia umysłowego w stopniu umiarkowanym. Biegły neuropsycholog , w swojej opinii, również, stwierdził, że sprawność intelektualna wnioskodawczym mieści się w granicach lekkiej niepełnosprawności intelektualnej. Badanie wykazało również osłabienie sprawności procesów poznawczych i czynności wykonawczych na skutek zmian organicznych w o.u.n. Według neuropsychologa z obniżoną sprawnością intelektualną wiąże się ze słabym rozumieniem sytuacji społecznych i zjawisk z otaczającej rzeczywistości. Jest też mało krytyczna wobec własnych możliwości i zachowań. Badana miała orzeczoną niezdolność do pracy na rok w ok. 10.03.2021 r. do 31. 03.2022 r. , a potem, uznano ja za zdolną do pracy.

Według biegłej stan psychiczny nie uległ istotnej poprawie ze względu na przewlekłość procesu chorobowego. Badana aktualnie jest zdolna do samoobsługi, ale wymaga pomocy i kontroli ze strony innych osób w planowaniu aktywności, załatwianiu spraw urzędowych ze względu bardzo na słabe rozumienie sytuacji społecznych i obniżony krytycyzm.

W związku powyższym, z punktu widzenia psychiatry, są podstawy do uznania wnioskodawczyni za całkowicie, trwale, niezdolną do pracy, w dniu wydania decyzji ZUS z dnia 22.06.2022 r. , oraz nadal, trwale, całkowicie, niezdolną do pracy. Naruszenie sprawności organizmu powstało przed ukończeniem 18 roku życia.

/ pisemna opinia biegłego psychiatry H. K. k. 110-114/

Powyższych ustaleń, Sąd Okręgowy dokonał w oparciu o załączone akta organu rentowego, dokumentację lekarską w tym dokumentację przedłożoną dodatkowo przez wnioskodawczynię w toku procesu, opinie biegłego neuropsychologa L. S. zbieżne opinie dwóch biegłych psychiatrów T. N. H. K..

Opinie biegłych Sąd uznał za wiarygodne, zostały bowiem one sporządzone przez biegłych o specjalnościach które były adekwatne do schorzeń, na jakie cierpi wnioskodawczyni nadto umożliwiały weryfikację zdolności podjęcia pracy przez wnioskodawczynię z uwzględnieniem posiadanych przez nią schorzeń na runku pracy. Biegli w sposób wyczerpujący określili stopień naruszenia sprawności organizmu wnioskodawczyni i kompleksowo ocenili ich znaczenie dla jej zdolności do pracy, także na przyszłość odnosząc swą ocenę do kwalifikacji zawodowych. Wydane w sprawie opinie są logiczne, spójne i rzetelnie opisują stan zdrowia ubezpieczonej, stanowiąc tym samym wiarygodne źródło dowodowe. Opinie te zostały wydane w oparciu o pełną dokumentację medyczną wnioskodawczyni i w pełni wyjaśniały zgłoszone w toku procesu wątpliwości organu rentowego. Zwłaszcza biegła H. K. w swej opinii w której miała zweryfikować zarzuty stawiane przez organ rentowy po badaniu wnioskodawczyni i analizie akt sprawy jednoznacznie odnosząc się do stanowiska organu potwierdziła fakt całkowitej niezdolności do pracy wnioskodawczyni zarówno na dzień wydania opinii jak i obecnie , trwały charakter tej niezdolności , oraz związek powstania niezdolności z naruszeniem sprawności organizmu które powstało przed ukończeniem 18 roku życia. Zauważyć należy iż organ rentowy, wezwany przez Sąd do złożenia ewentualnych zastrzeżeń do treści ww. opinii ostatecznie nie kwestionował zwartych w nich konkluzji co do wskazanych okoliczności. Wnioski wypływające z obu opinii należy więc uznać za miarodajne dla rozstrzygnięcia.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Odwołanie wnioskodawczyni, zasługuje na uwzględnienie.

Zgodnie z treścią art. 4 ustawy z dnia 27 czerwca 2003 r. o rencie socjalnej Dz.U. z 2023 r. poz. 2194 t.j. renta socjalna przysługuje osobie pełnoletniej całkowicie niezdolnej do pracy z powodu naruszenia sprawności organizmu, które powstało:

1) przed ukończeniem 18 roku życia;

2) w trakcie nauki w szkole lub w szkole wyższej - przed ukończeniem 25. roku życia;

3) w trakcie studiów doktoranckich lub aspirantury naukowej,

przy czym osobie, która spełnia powyższe warunki przysługuje renta socjalna stała - jeżeli całkowita niezdolność do pracy jest trwała albo renta socjalna okresowa - jeżeli całkowita niezdolność do pracy jest okresowa, która przysługuje przez okres wskazany w decyzji jednostki organizacyjnej Zakładu Ubezpieczeń Społecznych.

Z kolei w myśl art. 5 cyt. Ustawy, ustalenia całkowitej niezdolności do pracy dokonuje lekarz orzecznik Zakładu, zwany dalej "lekarzem orzecznikiem", na zasadach i w trybie określonych w ustawie z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz.U. z 2023 r. poz. 1251, 1429 i 1672),

Natomiast w myśl art. 15 tej ustawy w sprawach nieuregulowanych w ustawie stosuje się odpowiednio: art. 12-14, art. 61, art. 78-81, art. 93 ust. 2, art. 98, art. 100 ust. 1 i 2, art. 101, art. 102 ust. 1, art. 104 ust. 4, art. 107, art. 114, art. 116 ust. 1b i 2, art. 118 ust. 1-5, art. 119 ust. 1, art. 121, art. 122 ust. 1, art. 126, art. 128, art. 129 ust. 1, art. 130 ust. 1, art. 133-135, art. 136a i art. 138-144 ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych oraz przepisy wydane na podstawie art. 128a tej ustawy;

Zgodnie z treścią, art. 12 ww ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. niezdolną do pracy jest osoba, która całkowicie lub częściowo utraciła zdolność do pracy zarobkowej z powodu naruszenia sprawności organizmu i nie rokuje odzyskania zdolności do pracy po przekwalifikowaniu. Całkowicie niezdolną do pracy jest osoba, która utraciła zdolność do wykonywania jakiejkolwiek pracy, a częściowo niezdolną do pracy jest osoba, która w znacznym stopniu utraciła zdolność do pracy zgodnej z poziomem posiadanych kwalifikacji.

Z dokonanych ustaleń wynika, że wnioskodawczyni z uwagi na potwierdzone przez biegłych psychiatrów upośledzenie umysłowe w stopniu lekkim z cechami organicznego uszkodzenia ośrodkowego układu nerwowego w postaci zaburzeń osobowości i zachowania ze skłonnością do reakcji lękowych aktualnie i w dniu wydania zaskarżonej decyzji jest osobą całkowicie niezdolną do pracy. Naruszenie sprawności organizmu wnioskodawczyni wystąpiło u niej przed 18 rokiem życia, tj. istnieje od urodzenia. U wnioskodawczyni stwierdzano upośledzenie umysłowe lekkiego stopnia. Przeprowadzone, u wnioskodawczyni, badania psychologiczne, wskazują na nie tylko upośledzenie umysłowe w stopniu lekkim, ale również cechy organicznego uszkodzenia oun w postaci organicznych zaburzeń osobowości i zachowania. Badania psychologiczne potwierdzają niedojrzałość emocjonalną i społeczną która jest na poziomie upośledzenia umysłowego w stopniu umiarkowanym. Biegły neuropsycholog, w swojej opinii, również, stwierdził, że sprawność intelektualna wnioskodawczym mieści się w granicach lekkiej niepełnosprawności intelektualnej. Badanie wykazało również osłabienie sprawności procesów poznawczych i czynności wykonawczych na skutek zmian organicznych w o.u.n. Według neuropsychologa z obniżoną sprawnością intelektualną wiąże się ze słabym rozumieniem sytuacji społecznych i zjawisk z otaczającej rzeczywistości. Tym samym ubezpieczona - wbrew zapatrywaniom ZUS - spełnia warunki, od których uzależnia się przyznanie prawa do renty socjalnej. Przy tym, całkowita niezdolność do pracy ma charakter trwały, a co za tym idzie, czy wskazane świadczenie winno jej zostać przyznane na stałe. Stan psychiczny wnioskodawczyni nie uległ istotnej poprawie ,ze względu na przewlekłość procesu chorobowego i nie istnieją korzystne rokowania, w tej materii.

Organ rentowy, w toku procesu, po wydaniu opinii przez innego biegłego psychiatrę H. K. po weryfikacji jego stanowiska nie składał żadnych uwag ani zastrzeżeń do wniosków końcowych wynikających z opinii tego biegłego, nie zgłosił też żadnych wniosków dowodowych, które mogłyby podważać wynikające z tych opinii konkluzje. Te zaś były zbieżne z wnioskami biegłego psychiatry T. N.. Podkreślić należy, że przy ocenie opinii biegłych lekarzy Sąd nie może zająć stanowiska odmiennego, niż wyrażone w tej opinii, na podstawie własnej oceny stanu faktycznego. (por wyroku Sądu Najwyższego z dnia 13 października 1987 roku, II URN 228/87, (...) Wyrok Sądu Apelacyjnego w Poznaniu z dnia 4 lipca 2018 r.III AUa 1328/17 Legalis numer 1824314). Sposób motywowania oraz stopień stanowczości wniosków wyrażonych w opinii biegłych jest jednym z podstawowych kryteriów oceny dokonywanej przez Sąd, niezależnie od kryteriów zgodności z zasadami wiedzy powszechnej, poziomu wiedzy biegłego oraz podstaw teoretycznych opinii (tak postanowienie SN z 27 listopada 2000 r., I CKN 1170/98, OSNC 2001 nr 4 poz. 84). Tylko brak w opinii fachowego uzasadnienia wniosków końcowych, uniemożliwia prawidłową ocenę jej mocy dowodowej (wyrok SN z 2000-06-30 II UKN 617/99 OSNAPiUS 2002/1/26). Sąd nie jest obowiązany dążyć do sytuacji, aby opinia biegłego (biegłych) przekonała strony sporu. Wystarczy, że opinia jest przekonująca dla sądu, który wiążąco ocenia, czy biegły wyjaśnił wątpliwości zgłoszone przez stronę. Granicę obowiązku prowadzenia przez sąd postępowania dowodowego wyznacza podlegająca kontroli instancyjnej ocena, czy dostatecznie wyjaśniono sporne okoliczności sprawy (wyr. SN z 25.9.1997 r., II UKN 271/97, OSNP 1998, Nr 14, poz. 430).

Z wydanych w sprawie opinii biegłych specjalistów psychiatrów, wynikało kategorycznie, iż wnioskodawczyni z uwagi na posiadane schorzenia upośledzenie umysłowe oraz związane z nią cechy organicznego ograniczenia oun jest osoba całkowicie niezdolna do pracy, a z uwagi na występujące u niej,, od urodzenia naruszenie sprawności jej organizmu, nie uzyska poprawy stanu zdrowia oraz możliwości efektywnego zarobkowania na otwartym rynku pracy. Wobec tego, Sąd uznał, że całkowita niezdolność, ma charakter trwały. W myśl art. 4 ust. 2 pkt 1 ustawy, skoro zaś, całkowita niezdolność do pracy jest trwała, należało przyznać wnioskodawczyni prawo do stałej renty socjalnej / por w tym zakresie V U 1479/13 - wyrok SO Piotrków Trybunalski z dnia 29-01-2015/

Zgodnie z art. 129 ust. 1 ustawy o emeryturach i rentach z FUS do której odsyła art. 15 ustawy o rencie socjalnej świadczenia wypłaca się poczynając od dnia powstania prawa do tych świadczeń, nie wcześniej jednak niż od miesiąca, w którym zgłoszono wniosek lub wydano decyzję z urzędu.

Z dokonanych ustaleń wynika, że wnioskodawczyni urodziła się (...) , jest zatem osobą – młodą , w aspekcie aktywności zawodowej. Wnioskodawczyni ukończyła liceum ogólnokształcące, bez matury. Pracowała ok. 5 lat , jako pracownik biurowy w Przedsiębiorstwie (...) i sprzątaczka na umowę zlecenie w MOSIR. Obecnie jest wolontariuszką w (...). Nie szukała pracy w zakładzie pracy chronionej , ponieważ , zdaniem wnioskodawczyni, w A., nie ma takich zakładów, a ona, zaś, sama w A., samodzielnie chodzi, jedynie, do sklepu. Mieszka z rodzicami, który są na emeryturze .

Ma aktualnie orzeczenia o umiarkowanym stopniu niepełnosprawności, zatem ma ograniczenia możliwości – aktywności zawodowej . Wnioskodawczyni - nie posiada przygotowania i doświadczenia zawodowego. I, jak wynika z opinii biegłych sądowych u traciła, zdolność do wykonywania – jakiejkolwiek pracy, a, zatem jej, potencjalnie możliwości mobilnej aktywizacji zawodowej, mając na uwadze zakres, kwalifikacji i doświadczenia zawodowego, w praktyce – nie istnieją, w realiach – aktualnego rynku pracy. A nadto - z uwagi na sytuację zdrowotną wnioskodawczyni i , notoryjnie Sądowi znane , oczekiwania pracodawców lub zleceniodawców, na aktualnym rynku pracy, wykonywanie aktywności – dotychczas świadczonej lub podjęcie nowej, czy też przekwalifikowanie się, nie jest zadaniem łatwym .

Sąd przeanalizował sytuację wnioskodawczyni w aspekcie dyspozycji art. 13 ust. 1 pkt 1 i pkt 2 cyt. Ustawy z 17.12.1998r. o emeryturach i rentach z FUS.

Z tych wszystkich względów, Sąd Okręgowy - Sąd Pracy i Ubezpieczeń Społecznych uznał, że wnioskodawczyni spełniła przesłanki z art. 4 ust. 2 pkt 1 powołanej wyżej ustawy i na podstawie art. 477 ¹⁴ § 2 KPC, zmienił zaskarżoną decyzję w ten sposób, że przyznał wnioskodawczy prawo renty socjalne,j na stałe od dnia 1.07.2022 r. tj. od miesiąca, w którym złożono wniosek.