Sygn. akt II Ka 564/24
Dnia 13 listopada 2024r.
Sąd Okręgowy w Siedlcach II Wydział Karny w składzie:
Przewodniczący: |
SSO Dariusz Półtorak |
|
Protokolant: |
stażysta Kinga Łempicka |
przy udziale Prokuratora Iwony Filimoniuk
po rozpoznaniu w dniu 13 listopada 2024 r.
sprawy D. A.
oskarżonej z art. 62 ust. 1 Ustawy z dn. 29 lipca 2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii
na skutek apelacji wniesionej przez obrońcę oskarżonej
od wyroku Sądu Rejonowego w Siedlcach
z dnia 25 czerwca 2024 r. sygn. akt II K 422/24
I. wyrok utrzymuje w mocy;
II. zasądza od Skarbu Państwa na rzecz adw. M. U. 1033,20 złotych (w tym 193,20 złotych podatku VAT) tytułem wynagrodzenia za obronę wykonywaną z urzędu w postępowaniu odwoławczym;
III. zwalnia oskarżoną od opłaty oraz wydatków za postępowanie odwoławcze przejmując je na rachunek Skarbu Państwa.
UZASADNIENIE |
|||
Formularz UK 2 |
Sygnatura akt |
II Ka 564/24 |
|
Załącznik dołącza się w każdym przypadku. Podać liczbę załączników: |
1 |
||
1. CZĘŚĆ WSTĘPNA |
1.1. Oznaczenie wyroku sądu pierwszej instancji |
Wyrok Sądu Rejonowego w Siedlcach z dnia 25 czerwca 2024 r. w sprawie II K 422/24 |
1.2. Podmiot wnoszący apelację |
☐ oskarżyciel publiczny albo prokurator w sprawie o wydanie wyroku łącznego |
☐ oskarżyciel posiłkowy |
☐ oskarżyciel prywatny |
☒ obrońca |
☐ oskarżony albo skazany w sprawie o wydanie wyroku łącznego |
☐ inny |
1.3. Granice zaskarżenia |
1.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia |
||||
☒ na korzyść ☐ na niekorzyść |
☒ w całości |
|||
☐ w części |
☐ |
co do winy |
||
☐ |
co do kary |
|||
☐ |
co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia |
|||
1.3.2. Podniesione zarzuty |
||||
Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji |
||||
☐ |
art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu |
|||
☐ |
art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany |
|||
☒ |
art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia |
|||
☒ |
art. 438 pkt 3 k.p.k.
– błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia, |
|||
☒ |
art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka |
|||
☐ |
||||
☐ |
brak zarzutów |
1.4. Wnioski |
☐ |
uchylenie |
☒ |
zmiana |
2. Ustalenie faktów w związku z dowodami przeprowadzonymi przez sąd odwoławczy |
2.1. Ustalenie faktów |
2.1.1. Fakty uznane za udowodnione |
||||
Lp. |
Oskarżony |
Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi |
Dowód |
Numer karty |
2.1.2. Fakty uznane za nieudowodnione |
||||
Lp. |
Oskarżony |
Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi |
Dowód |
Numer karty |
2.2. Ocena dowodów |
2.2.1. Dowody będące podstawą ustalenia faktów |
||
Lp. faktu z pkt 2.1.1 |
Dowód |
Zwięźle o powodach uznania dowodu |
2.2.2. Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów |
||
Lp. faktu z pkt 2.1.1 albo 2.1.2 |
Dowód |
Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu |
. STANOWISKO SĄDU ODWOŁAWCZEGO WOBEC ZGŁOSZONYCH ZARZUTÓW i wniosków |
||
Lp. |
Zarzut |
|
1. |
I. Zarzut obrazy przepisów postępowania mogącej mieć wpływ na treść orzeczenia, a mianowicie art. 2 § 2, 4, 7 i 410 k.p.k. poprzez: - nienależyte rozważenie zebranego w sprawie materiału dowodowego, a w szczególności treści protokołu użycia testera narkotykowego (k-7-7v) oraz treści pisemnej opinii biegłych z Biura Ekspertyz Sądowych sp. z o.o. w L. (k-29) - co w konsekwencji doprowadziło do poczynienia dowolnych, błędnych i sprzecznych z treścią powyższych dowodów ustaleń faktycznych sprawy będących podstawą wydania wyroku skazującego; - zaniechanie rozważenia treści dowodów z dokumentów w postaci odpisu dokumentacji medycznej dotyczącej oskarżonej (k-24, 76), danych osobopoznawczych oskarżonej (k-54) oraz odpisów decyzji Wójta Gminy S. o przyznaniu oskarżonej świadczeń pieniężnych na zakup żywności i leków (k-74-74v, k-75-75v) - co w konsekwencji skutkowało pominięciem treści tych dowodów przy wydawaniu orzeczenia co do rodzaju kary oraz wysokości świadczenia pieniężnego orzeczonych wobec oskarżonej w wyroku; 2. Zarzut błędu w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę tego orzeczenia mogącego mieć wpływ na treść orzeczenia, poprzez dowolne, błędne, nie znajdujące oparcia w całokształcie zebranego materiału dowodowego, a przy tym niezgodne z zasadami wiedzy, doświadczenia życiowego i logicznego rozumowania przyjęcie, iż substancja w postaci białego proszku zabezpieczona podczas przeszukania posesji oskarżonej w S., gm. S. w dniu 28 lutego 2024 roku stanowiła substancję psychotropową w postaci amfetaminy - co w konsekwencji doprowadziło do przypisania jej czynu zarzuconego jej w akcie oskarżenia, podczas gdy należyta ocena całokształtu zebranego materiału dowodowego nie pozwalała na poczynienie powyższych ustaleń i wydanie wyroku skazującego; 3. Zarzut rażącej niewspółmierności (surowości) kary orzeczonej wobec oskarżonej za czyn przypisany jej w wyroku (polegającej na wymierzeniu oskarżonej kary 4 miesięcy pozbawienia wolności) oraz rażącej niewspółmierności (surowości) środka karnego w postaci świadczenia pieniężnego (polegającej na ustaleniu wysokości świadczenia na kwotę 2 000 złotych, stanowiącej 2-krotność minimalnej ustawowej kwoty tego świadczenia) - podczas gdy okoliczności czynu przypisanego oskarżonej w wyroku (w szczególności niewielka ilość środka odurzającego oraz używanie tego środka przez oskarżoną w celach terapeutycznych - uśmierzenia bólu) oraz zła sytuacja zdrowotna, rodzinna i materialna oskarżonej (osoby schorowanej, bezrobotnej, bez dochodów i majątku, rozwiedzionej, samotnie wychowującej troje małoletnich dzieci) przemawiały za wymierzeniem oskarżonej kary o charakterze wolnościowym (przy zastosowaniu przepisu art. 37a § 1 k.k.) oraz orzeczeniem świadczenia pieniężnego w kwocie 1 000 złotych (stanowiącej minimalną ustawową wysokość świadczenia pieniężnego przewidzianego w art. 70 ust. 4a upn). |
☒ zasadny ☐ częściowo zasadny ☒ niezasadny |
Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny |
||
Podniesione przez obrońcę oskarżonej zarzuty jako niezasadne nie podlegały uwzględnieniu. Zdaniem Sądu Okręgowego, Sąd meriti procedował zgodnie z przepisami postępowania, co doprowadziło do ustalenia prawidłowego stanu faktycznego w sprawie i słusznego przypisania oskarżonej winy za zarzucany jej czyn, a także wymierzenie za niego adekwatnej do okoliczności sprawy, sprawiedliwej kary oraz środka karnego. Na wstępie zauważyć należy, że skuteczne podniesienie zarzutu naruszenia art. 7 k.p.k., wymaga wykazania, że ocena dowodów dokonana przez sąd jest sprzeczna z zasadami wiedzy i doświadczenia życiowego, że nie została poprzedzona ujawnieniem w toku rozprawy głównej całokształtu okoliczności sprawy, bądź, że argumentacja zaprezentowana przez sąd za tak dokonanym wyborem pozostaje w sprzeczności z zasadami logiki. Odrzucenie przez sąd jednych dowodów, przy jednoczesnym uwzględnieniu innych dowodów stanowi uprawnienie sądu dokonującego ustaleń faktycznych z pełnym uwzględnieniem zasady swobodnej oceny dowodów i nie może być uznane za przejaw złamania zasady obiektywizmu (por. Postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 16 listopada 2023 r. II KK 384/23). W niniejszym postępowaniu Sąd Rejonowy dokonał prawidłowej oceny materiału dowodowego, który właściwie został uwzględniony przy ustalaniu stanu faktycznego, biorąc pod uwagę całokształt okoliczności ujawnionych podczas rozprawy głównej, zarówno okoliczności przemawiające na korzyść, jak i niekorzyść oskarżonej, z zachowaniem zasady obiektywizmu, co czyni podniesiony zarzut obrazy art. 2 § 2, 4, 7 i 410 k.p.k. bezpodstawnym. Skarżący formułując zarzuty odnosił się przede wszystkim do błędnego wskazania w opinii Biura Ekspertyz Sądowych Sp. z o.o. miejsca znalezienia substancji psychotropowej, zabezpieczonej w rzeczywistości podczas czynności przeszukania w pomieszczeniach zajmowanych przez oskarżoną w miejscowości S., a nie w S., jak wskazano w przedmiotowej opinii. Skarżący przytoczył także fakt, że podczas badania zabezpieczonej substancji testerem narkotykowym, którego użycie zostało udokumentowane w treści protokołu, otrzymany wynik nie wskazywał na to, że substancja zawierała środek odurzający. Powyższe okoliczności obrońca odniósł do późniejszego, bo w piśmie odpowiadającym na akt oskarżenia, stanowiska oskarżonej, w którym to negowała fakt posiadania środka odurzającego. W tym miejscu zaznaczyć należy, że oskarżona na etapie postępowania przygotowawczego przyznała się do posiadania środka psychotropowego w postaci amfetaminy co tłumaczyła względami zdrowotnymi oraz wyraziła chęć skorzystania z dobrowolnego poddania się każe w myśl art. 335 § 1 k.p.k. Okoliczności przytaczane zaś w przedmiotowym piśmie, nawiązywały w przeważającej części do samego wykonywania czynności procesowych przez funkcjonariuszy Policji, a podawane przez oskarżoną informacje, przede wszystkim dotyczące zaprzeczenia posiadania i rodzaju znalezionej wówczas substancji nie miały potwierdzenia w zgromadzonym materiale dowodowym i w jego świetle są nieracjonalne, zwłaszcza przy wcześniejszym przyznaniu się do winy. Sąd Okręgowy nie dopatrzył się żadnych wątpliwości co do tożsamości przebadanej przez biegłych substancji z materiałem zabezpieczonym w miejscu zamieszkania oskarżonej oraz samego wyniku stwierdzającego, że jest to substancja psychotropowa w postaci amfetaminy. Błędne wskazanie miejsca zabezpieczenia substancji w świetle całokształtu okoliczności należało poczytywać jedynie jako oczywistą omyłkę pisarską, na co wskazuje chociażby jednakowe oznaczenie koperty, w której substancja została zabezpieczona, a następnie dostarczona biegłym (nr HA15732104) oraz widoczny na jej fotografii opis, według którego substancja znajdująca się w środku została zatrzymana w trakcie przeszukania pomieszczeń mieszkalnych w S.. Funkcjonariusz Policji K. M. w protokole oględzin rzeczy wskazał powyższy numer bezpiecznej koperty, w którą przedmiotowa substancja została zapakowana odpowiadający numerowi wskazanemu w opinii. We wnioskach sporządzonej w sprawie opinii biegli posługiwali się oznaczeniami poszczególnych kopert co do każdej z badanych substancji i tym samym bez żadnych wątpliwości można było właściwie zidentyfikować substancję zabezpieczoną u oskarżonej. Nawiązując zaś do wyniku testu przeprowadzonego w KMP S. przez wymienionego powyżej policjanta wskazać należało, że badanie to ma charakter badania wstępnego, tzw. przesiewowego, którego wynik nie jest decydujący, co można wywnioskować także z jasnych i logicznych zeznań tego funkcjonariusza złożonych podczas rozprawy. W dalszej części apelacji, skarżący podnosi zarzut sprowadzający się do nieuwzględnienia szeregu dowodów, mających jego zdaniem wpływ na łagodniejszy wymiar kary oraz orzeczonego środka karnego. Jak można zauważyć, istota tego zarzutu odnosi się do stopnia społecznej szkodliwości czynu oraz stopnia zawinienia, bądź dotyczy warunków osobistych oskarżonej i tym samym związane są z dyrektywami wymiaru kary określonymi w art. 53 k.k., których naruszenie zaś stanowi podstawę do formułowania zarzutu wskazanego w art. 438 pkt 4 k.p.k. Przedmiotowy zarzut winien być rozważany łącznie z właściwym już zarzutem rażącej surowości orzeczonej kary i środka karnego, albowiem dotyczą tożsamych kwestii. Analizując zarzut rażącej niewspółmierności orzeczonej kary (środków karnych) w polu widzenia mieć należy, że może być uznany on za trafny i zasadny wówczas, gdy spełnione są łącznie dwa warunki. Pierwszy z nich to istotna, wyraźna "bijąca wręcz po oczach" różnica pomiędzy karą orzeczoną przez sąd I instancji a karą, jaką należałoby orzec w następstwie prawidłowo zastosowanych dyrektyw wymiaru kary. Drugi z nich, to stwierdzenie przez sąd drugiej instancji naruszenia tychże dyrektyw, które określa art. 53 kk, co może nastąpić poprzez pominięcie określonych okoliczności, w tym wypadku o charakterze łagodzącym lub też gdy wprawdzie tego rodzaju okoliczności formalnie uwzględniono, ale nie nadano im właściwego znaczenia (por. Wyrok Sądu Apelacyjnego w Warszawie z dnia 9.02.2022 r., sygn. II AKa 232/21, LEX nr 3324690). Zdaniem Sądu Okręgowego, Sąd I instancji dostrzegł wszelkie okoliczności, które miały wpływ na rodzaj i wymiar kary, a także nadał im odpowiednią rangę. Powoływanie się przez skarżącego na względy zdrowotne oraz rodzinne jest chybione, ponieważ zauważyć należało, że winny być one wystarczającą motywacją dla sprawcy, aby w pierwszej kolejności prawo przestrzegać, a nie podnoszone dopiero wówczas przy okoliczności wnioskowania o złagodzenie wymiaru kary i środków karnych. Twierdzenie zaś, że zabezpieczona substancja psychotropowa miała służyć oskarżonej w celach terapeutycznych jest gołosłowne a zarazem nielogiczne z punktu widzenia dostępności pomocy medycznej i adekwatnych środków leczniczych. Oskarżona była już dotychczas karana i mimo wszystko ponownie postąpiła wbrew porządkowi prawnemu, co pozwala wywnioskować, iż zastosowanie instytucji z przepisu art. 37a § 1 k.k. i wymierzenie kary o charakterze wolnościowym nie spełniłoby swej funkcji prewencyjnej. Na względzie mieć trzeba, że orzeczona kara czy też środki karne, mają przede wszystkim charakter represyjny i mają sprawcy uzmysłowić o powadze konsekwencji bezprawnego zachowania. Mimo wszystko, orzeczona kara pozbawienia wolności w wymiarze 4 miesięcy jest kara łagodną, zważywszy na ustawowe zagrożenie wskazane w art. 62 ust. 1 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii. Podobnie należy poczytywać orzeczony środek karny w postaci świadczenia pieniężnego na rzecz Funduszu Pomocy Pokrzywdzonym oraz Pomocy Postpenitencjarnej w kwocie 2000 zł, który ponadto jest współmierny do możliwości finansowych oskarżonej. Zwrócić uwagę należy na to, że u oskarżonej zabezpieczono 2,32 g amfetaminy, z czego według wniosków z opinii biegłych, można było sporządzić od 19 do 28 pełnowartościowych porcji handlowych narkotyków i tym samym ilości tej nie można było określić jako nieznacznej i przeznaczonej jedynie na własne potrzeby. W związku z czym niezasadnym był także wniosek obrońcy o zastosowanie art. 62a ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii, który ma charakter fakultatywny. Podsumowując powyższe rozważania należało uznać, że Sąd Rejonowy dostosował orzeczoną karę i środek karny do okoliczności sprawy, orzekł zgodnie z dyrektywami z art. 53 k.k., uwzględnił stopień społecznej szkodliwości czynu i winy oskarżonej, a rozstrzygnięcie w takiej postaci spełni powierzone cele, w tym prewencji indywidualnej i generalnej. |
||
Wniosek |
||
Wniosek o zmianę zaskarżonego wyroku w całości poprzez uniewinnienie oskarżonej D. A. od popełnienia zarzucanego jej czynu; ewentualnie o zmianę zaskarżonego wyroku w całości poprzez umorzenie przedmiotowego postępowania karnego na podstawie art. 62a ustawy z dnia 29 lipca 2005 roku o przeciwdziałaniu narkomanii; ewentualnie o zmianę zaskarżonego wyroku w części dotyczącej kary (pkt I wyroku) i środka karnego (pkt III wyroku) poprzez wymierzenie oskarżonej kary 4 miesięcy ograniczenia wolności polegającej na wykonywaniu nieodpłatnej dozorowanej pracy w rozmiarze 20 godzin w miesiącu (przy zastosowaniu przy wymiarze kary przepisu art. 37 a § 1 k.k.) w miejsce orzeczonej dotychczas kary 4 miesięcy pozbawienia wolności oraz obniżenie wysokości świadczenia pieniężnego orzeczonego w punkcie III wyroku z kwoty 2 000 złotych do kwoty 1 000 złotych. |
☐ zasadny ☐ częściowo zasadny ☒ niezasadny |
|
Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny. |
||
Zarzuty apelacyjne obrońcy okazały się niezasadne i nie mogły skutkować uwzględnieniem sformułowanych wniosków. |
4. OKOLICZNOŚCI PODLEGAJĄCE UWZGLĘDNIENIU Z URZĘDU |
|
1. |
|
Zwięźle o powodach uwzględnienia okoliczności |
|
5. ROZSTRZYGNIĘCIE SĄDU ODWOŁAWCZEGO |
|
5.1. Utrzymanie w mocy wyroku sądu pierwszej instancji |
|
1. |
Przedmiot utrzymania w mocy |
Zaskarżony wyrok w całości. |
|
Zwięźle o powodach utrzymania w mocy |
|
Podniesione w apelacji zarzuty okazały się niezasadne i tym samym środek odwoławczy nie podlegał uwzględnieniu. Ponadto Sąd Okręgowy nie dopatrzył się uchybień podlegających rozpatrzeniu z urzędu. |
|
5.2. Zmiana wyroku sądu pierwszej instancji |
|
1. |
Przedmiot i zakres zmiany |
Zwięźle o powodach zmiany |
|
5.3. Uchylenie wyroku sądu pierwszej instancji |
|||
5.3.1. Przyczyna, zakres i podstawa prawna uchylenia |
|||
1.1. |
|||
Zwięźle o powodach uchylenia |
|||
2.1. |
Konieczność przeprowadzenia na nowo przewodu w całości |
||
Zwięźle o powodach uchylenia |
|||
3.1. |
Konieczność umorzenia postępowania |
||
Zwięźle o powodach uchylenia i umorzenia ze wskazaniem szczególnej podstawy prawnej umorzenia |
|||
4.1. |
|||
Zwięźle o powodach uchylenia |
|||
5.3.2. Zapatrywania prawne i wskazania co do dalszego postępowania |
|||
5.4. Inne rozstrzygnięcia zawarte w wyroku |
|||
Punkt rozstrzygnięcia z wyroku |
Przytoczyć okoliczności |
||
6. Koszty Procesu |
Punkt rozstrzygnięcia z wyroku |
Przytoczyć okoliczności |
II-III. |
Oskarżona była reprezentowana przez obrońcę wyznaczonego z urzędu, toteż zasadnym było zasądzenie od Skarbu Państwa na rzecz adw. M. U. 1033,20 złotych (w tym 193,20 złotych podatku VAT) tytułem wynagrodzenia za obronę wykonywaną z urzędu w postępowaniu odwoławczym, zgodnie ze stawkami wskazanymi w § 17 ust. 2 pkt 4 w zw. z § 4 ust. 3 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 14 maja 2024 r. w sprawie ponoszenia przez Skarb Państwa albo jednostki samorządu terytorialnego kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej przez adwokata z urzędu. W związku ze stwierdzeniem wystąpienia przesłanek wskazanych w art. 624 k.p.k., mając przede wszystkim na względzie sytuację majątkową i rodzinną oskarżonej, Sąd Okręgowy zwolnił ją od opłaty oraz wydatków za postępowanie odwoławcze przejmując je na rachunek Skarbu Państwa. |
7. PODPIS |
1.3. Granice zaskarżenia |
||||||
Kolejny numer załącznika |
1 |
|||||
Podmiot wnoszący apelację |
Obrońca oskarżonej |
|||||
Rozstrzygnięcie, brak rozstrzygnięcia albo ustalenie, którego dotyczy apelacja |
Wyrok w całości |
|||||
1.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia |
||||||
☒ na korzyść ☐ na niekorzyść |
☒ w całości |
|||||
☐ w części |
☐ |
co do winy |
||||
☐ |
co do kary |
|||||
☐ |
co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia |
|||||
1.3.2. Podniesione zarzuty |
||||||
Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji |
||||||
☐ |
art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu |
|||||
☐ |
art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany |
|||||
☒ |
art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia |
|||||
☒ |
art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia, |
|||||
☒ |
art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka |
|||||
☐ |
||||||
☐ |
brak zarzutów |
|||||
1.4. Wnioski |
||||||
☐ |
uchylenie |
☒ |
zmiana |