Sygnatura akt VI Ka 196/14
Dnia 9 maja 2014 r.
Sąd Okręgowy w Gliwicach, Wydział VI Karny Odwoławczy w składzie:
Przewodniczący SSO Marcin Mierz
Sędziowie SSO Grzegorz Kiepura (spr.)
SSO Bożena Żywioł
Protokolant Sylwia Sitarz
przy udziale Bożeny Sosnowskiej
Prokuratora Prokuratury Okręgowej
po rozpoznaniu w dniu 9 maja 2014 r.
sprawy A. S. ur. (...) w K.
syna E. i A.
oskarżonego z art. 209§1 kk
na skutek apelacji wniesionej przez oskarżyciela publicznego
od wyroku Sądu Rejonowego w Gliwicach
z dnia 9 grudnia 2013 r. sygnatura akt IX K 1485/13
na mocy art. 437 kpk, art. 438 kpk, art. 624 § 1 kpk
1. zmienia zaskarżony wyrok w ten sposób, że uchyla rozstrzygnięcie z punktu 2,
2. w pozostałym zakresie utrzymuje w mocy zaskarżony wyrok;
3. zwalnia oskarżonego od zapłaty kosztów sądowych postępowania odwoławczego, obciążając wydatkami Skarb Państwa.
VI Ka 196/14
Apelację od wyroku wywiódł prokurator, który zaskarżył go na korzyść oskarżonego A. S., w części dotyczącej orzeczenia o środku karnym. Skarżący zarzucił wyrokowi obrazę przepisów prawa materialnego, a to art. 72 § 1 pkt 3 kk, poprzez jego zastosowanie i zobowiązanie oskarżonego do łożenia na utrzymanie pokrzywdzonej J. S., podczas gdy zastosowanie tego środka probacyjnego przy wymierzeniu bezwzględnej kary pozbawienia wolności było niemożliwe. W oparciu o podniesiony zarzut prokurator wniósł o zmianę zaskarżonego wyroku poprzez niestosowanie wobec oskarżonego tego środka.
Apelacja prokuratora okazała się zasadna. Sąd pierwszej instancji naruszył bowiem przepis prawa materialnego, tj. art. 72 § 1 pkt 3 kk poprzez jego niezasadne zastosowanie. Środki probacyjne wymierzone w art. 72 kk mają bowiem zastosowanie jedynie w wypadku gdy wymiar kary pozbawienia wolności warunkowo zawieszono na stosowny okres próby, tymczasem z sentencji wyroku wynika, iż kara wymierzona oskarżonemu ma charakter bezwzględny. Uchybienie sądu skutkować musiało wydaniem orzeczenia o charakterze reformatoryjnym, polegającym na uchyleniu rozstrzygnięcia z punktu 2, wydanego z powołaniem art. 72 § 2 pkt 3 kk. Kara 5 miesięcy pozbawienia wolności wymierzona oskarżonemu w należyty sposób uwzględnia ustawowe dyrektywy wymiaru kary określone w art. 53 kk, jest adekwatna tak do stopnia zawinienia, jak i stopnia społecznej szkodliwości czynu przypisanego oskarżonemu, jest zatem karą sprawiedliwą. Dlatego też w pozostałym zakresie wyrok, jako słuszny, należało utrzymać w mocy.
Z tych względów orzeczono jak w wyroku.