Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 27 marca 2024 roku

Sąd Rejonowy w Kielcach VIII Wydział Cywilny

w składzie następującym

Przewodniczący: Sędzia Magdalena Ziębacz

Protokolant sekretarz sądowy Monika Czech

po rozpoznaniu w dniu 27 marca 2024 roku w Kielcach

na rozprawie

sprawy z powództwa K. M.

przeciwko W. G.

o zapłatę

zasądza od pozwanej W. G. na rzecz powódki K. M. kwotę 9 634,19 zł (dziewięć tysięcy sześćset trzydzieści cztery złote dziewiętnaście gorszy) wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia 31 stycznia 2023 roku do dnia zapłaty oraz kwotę 2 317,00 zł (dwa tysiące trzysta siedemnaście złotych) tytułem zwrotu kosztów procesu wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie liczonymi od dnia uprawomocnienia się niniejszego wyroku do dnia zapłaty.

Sędzia Magdalena Ziębacz

Sygn. akt VIII C 445/23 upr.

UZASADNIENIE

wyroku Sądu Rejonowego w Kielcach

z dnia 27 marca 2024 roku

W pozwie z dnia 9 lutego 2023 roku powódka K. M. żądała zasądzenia od pozwanej W. G. kwoty 9.634,19 zł z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od kwot:

- 279 zł od dnia 5 września 2022 roku do dnia zapłaty,

- 135,79 zł od dnia 9 września 2022 roku do dnia zapłaty,

- 59,99 od dnia 12 września 2022 roku do dnia zapłaty,

- 438,40 zł od dnia 13 września 2022 roku do dnia zapłaty,

- 100 zł od dnia 15 września 2022 roku do dnia zapłaty,

- 59,94 zł od dnia 15 września 2022 roku do dnia zapłaty,

- 301,98 zł od dnia 19 września 2022 roku do dnia zapłaty,

- 2.819 zł od dnia 19 września 2022 roku do dnia zapłaty,

- 5.440,09 zł od dnia 13 października 2022 roku do dnia zapłaty

tytułem zwrotu kosztów sprzątania, remontu i zakupu wyposażenia lokalu mieszkalnego położonego przy ul. (...) w K. oraz kosztów procesu wg norm prawem przepisanych.

Uzasadniając swoje żądanie powódka wskazała, że strony łączyła umowa najmu okazjonalnego lokalu mieszkalnego. Zgodnie z umową pozwana zobowiązana była m.in. do utrzymania należytego stanu sanitarnego, technicznego i estetycznego lokalu i jego wyposażenia, przeprowadzenia na własny koszt drobnych napraw podłogi, drzwi i okien, malowania ścian, dokonywania drobnych napraw instalacji i urządzeń technicznych oraz naprawienia szkód powstałych z własnej winy. Mieszkanie wydane przez pozwaną odbiegało diametralnie od stanu sprzed wynajmu i nosiło ślady licznych zniszczeń. Z uwagi na zniszczenie powierzonego lokalu oraz uszkodzenie znajdującego się w nim wyposażenia zaszła konieczność przeprowadzenia gruntownego remontu mieszkania oraz wymiany wyposażenia, którego koszt na dzień wniesienia pozwu wynosi 9.634,19 zł, w tym 100 zł tytułem zwrotu należności za dokonanie pomiarów i zapłatę zadatku za zakup i montaż paneli, 5.440,09 zł tytułem zwrotu należności za montaż paneli, 2.819 zł tytułem zwrotu kosztów zakupu sofy, 438,40 zł i 301,98 zł tytułem zwrotu za zakup materiałów koniecznych do pomalowania mieszkania, 279 zł tytułem zwrotu należności za zakup ozonatora, 59,94 zł tytułem zwrotu należności za zakup elementów do naprawy szafki łazienkowej, 135,79 zł tytułem zwrotu należności za zakup brakującego mopa i 59,99 zł tytułem zwrotu należności za zakup materiałów do sprzątania (k. 2-10).

Referendarz Sądowy w Sądzie Rejonowym w Kielcach w dniu 22 lutego 2023 roku wydał nakaz zapłaty w sprawie sygn. akt VIII Nc 270/23, uwzględniający w całości żądanie pozwu (k. 59).

W sprzeciwie od nakazu zapłaty pozwana zaskarżyła go w całości i wniosła o oddalenie powództwa i zasądzenie kosztów procesu wg. norm przepisanych.

Uzasadniając swoje stanowisko przyznała, iż łączyła ją z powódką umowa najmu i że uszkodziła płytę indukcyjną, za co zwróciła powódce pieniądze. Przyznała, że doszło do przypadkowego zalania mieszkania, jednak skutki tego zostały przez pozwaną usunięte. Podniosła, że pozostałe uszkodzenia na jakie wskazuje powódka nie powstały z winy pozwanej, a wiele z nich istniało już w momencie obejmowania mieszkania przez pozwaną. Zdaniem pozwanej mieszkanie było zaniedbane, wyposażone w zniszczone sprzęty, miało zniszczone ściany i było zanieczyszczone – ruchome panele, zniszczone listy przypodłogowe (k. 65-67).

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 1 stycznia 2021 roku między powódką (jako wynajmującym) a pozwaną (jako najemcą) została zawarta umowa najmu okazjonalnego, której przedmiotem był lokal mieszkalny położony w K. przy ul. (...). Pozwana oświadczyła, że wraz z nią w mieszkaniu będzie zamieszkiwała córka A. G. oraz partner W. Z.. W § 1 pkt 6 umowy wskazano, że najemca zapoznał się ze stanem technicznym lokalu, a także z jego wyposażeniem i oświadczył, że nie wnosi żadnych uwag w tym zakresie. Nadto strony oświadczyły, że stan techniczny lokalu, jego wyposażenie, wskazania liczników oraz liczba kompletów kluczy przekazanych najemcy zostaną szczegółowo opisane w protokole zdawczo –odbiorczym, który zostanie sporządzony w dniu wydania lokalu najemcy i że sporządzą dokumentację fotograficzną lokalu w dniu jego przekazania (§ 1 pkt 7 umowy najmu).

Umowa została zawarta na czas nieokreślony do dnia 1 stycznia 2021 roku, tego samego dnia nastąpiło wydanie lokalu najemcy. W umowie przewidziano, że każda ze stron ma prawo wypowiedzieć umowę z 30 dniowym wyprzedzeniem bez konieczności podania przyczyny (§ 2 pkt 6 umowy).

W § 4 umowy ustalono, że dla zabezpieczenia roszczeń wynajmującego na pokrycie należności m.in. z tytułu najmu lokalu w dniu jego opróżnienia lub z tytułu zniszczenia lokalu lub jego wyposażenia w trakcie używania przez najemcę poza wynikającym z normalnego korzystania z lokalu oraz znajdujących się w nim nieruchomości, najemca wpłaci wynajmującemu kaucje w wysokości 500 zł. Kaucja miała zostać zwrócona najemcy w terminie 5 dni roboczych od dnia wydania mu przez najemcę lokalu, po ewentualnym potrąceniu ww. kosztów.

W umowie przewidziano m.in. następujące obowiązki najemcy: nie dokonywanie, bez pisemnej zgody wynajmującego zmian naruszających substancję lokalu, przeprowadzenie na własny koszt drobnych napraw podłóg, drzwi i okien, malowanie ścian, podłogi oraz wewnętrzną stronę drzwi wejściowych oraz dokonywanie drobnych napraw instalacji i urządzeń technicznych, utrzymywanie należytego stanu sanitarnego, technicznego i estetycznego lokalu i jego wyposażenia, zawiadamianie wynajmującego o wszelkich usterkach i wadach lokalu oraz konieczności przeprowadzenia napraw, które obciążają wynajmującego, naprawienie szkód powstałych z winy najemcy (§ 5 umowy).

Umowa wskazywała nadto, że najemca zobowiązuje się do opróżnienia lokalu i wydania go wynajmującemu, wraz z wyposażeniem, w terminie 3 dni od dnia rozwiązania lub wygaśnięcia umowy, w stanie niepogorszonym, z uwzględnieniem normalnego zużycia (§7 pkt 1 umowy).

Dowód: umowa najmu wraz z załącznikiem (k. 16-18)

Kaucja na poczet najmu ww. mieszkania została uiszczona przez pozwaną. Przed rozpoczęciem najmu lokalu mieszkalnego nie został sporządzony protokół zdawczo – odbiorczy z udziałem stron umowy. Sporządzono jedynie dokumentację fotograficzną.

Okoliczności bezsporne a nadto zdjęcia (k. 24-28)

W dniu 1 sierpnia 2022 roku pozwana złożyła wypowiedzenie umowy najmu z zachowaniem jednomiesięcznego okresu wypowiedzenia.

Dowód: wypowiedzenie (k. 19)

Po złożeniu wypowiedzenia pozwana za pomocą mediów społecznościowych poinformowała powódkę, iż w trakcie trwania umowy najmu doszło do uszkodzenia z jej winy płyty indukcyjnej. Strony doszło do porozumienia, iż koszt zakupu nowej płyty indukcyjnej pokryje pozwana, częściowo z wpłaconej kaucji, co też uczyniła. Ponadto pozwana przyznała, że w łazience odszedł tynk od ściany w rogu i zrobiły się bąble na suficie.

Dowód: korespondencja pomiędzy stronami (k. 72-115), potwierdzenie transakcji (k. 71)

Pozwana wraz z domownikami wyprowadziła się z wynajmowanego mieszkania pod koniec sierpnia 2022 roku. W. G. nie zdała kluczy osobiście powódce, bowiem w okresie końca obowiązywania umowy była chora na covid.

W dniu 31 sierpnia 2022 roku, po uzyskaniu od pozwanej informacji o opuszczeniu przez nią lokalu, powódka udała się do mieszkania i po dokonanych oględzinach okazało się, że stan techniczny lokalu uległ pogorszeniu. Powódka poinformowała wówczas pozwaną o złym stanie mieszkania i stwierdzonych uszkodzeniach, w tym uszkodzeniach paneli i mebli (zalanie), uszkodzeniach rolety zewnętrznej w oknie dachowym, oszczerbionej i przypalonej papierosem umywalce w łazience, pogryzionych przez psa pozwanej elementach wyposażenia mieszkania (meble, listy podłogowe, schody) a także zniszczonej kanapie czy zerwanej szafce na buty.

Pozwana przyznała się, iż część mieszkania została zalana podczas ulewy, gdy okno nie było zamknięte, co spowodowało podniesienie się paneli podłogowych.

Dowód: korespondencja pomiędzy stronami (k. 21-23; 72-115; 181-184), zdjęcia (k. 29-44)

Pozwana zamieszkiwała w wynajmowanym mieszkaniu razem z psem. Pies był szczeniakiem, zostawał sam w domu. Gryzł wyposażenie mieszkania oraz meble. Załatwiał się na panele podłogowe oraz kanapę. W trakcie najmu mieszkania przez pozwaną uszkodzeniu uległy panele podłogowe na skutek zalania a także elementy mebli, w tym szafki łazienkowej. Uszkodzeniu uległy również ściany, które wymagały konserwacji oraz ich pomalowania. Zalanie ścian łazienki miało miejsce po około 2-3 miesiącach od montażu anteny na dachu mieszkania, przez ekipę opłaconą przez pozwaną. Początkowo na ścianie były małe bąbelki, które stopniowo się powiększały. Pozwana nie poinformowała o tym powódki.

W mieszkaniu unosił się nieprzyjemny zapach moczu i wilgoci, co wiązało się z koniecznością zakupu ozonatora celem jego wyeliminowania. Kanapa była przesiąknięta moczem psa. Posiadała liczne plamy, których nie udało się pozbyć.

Powódka poniosła koszt remontu mieszkania w postaci wymiany, montażu i zakupu paneli podłogowych w kwocie 5.540,09 zł. Koszt materiałów potrzebnych do wykonania remontu wyniósł 800,32 zł. Koszt zakupu ozonatora to 279 zł. Koszt zniszczonej sofy to 2.819 zł. Powódka poniosła również koszty związane z zakupem materiałów do sprzątania w kwocie 59,99 zł. W mieszkaniu brakowało także mopa, którego koszt wynosił 135,79 zł.

Dowód: zamówienie od klienta nr (...) (k. 45), zamówienie od klienta nr (...) (k. 46), oferta kanapy (k. 47), faktura VAT nr (...) (k. 48), faktura uproszczona nr (...) (k. 49), faktura uproszczona nr (...) (k. 50), faktura nr (...) (k. 51), faktura uproszczona nr (...) (k. 52), faktura nr (...) (k. 54), zeznania świadka J. K. (k. 197-198), częściowo zeznania świadka K. S. (1) (k. 198), częściowo zeznania świadka K. S. (2) (k. 198v-199), częściowo zeznania świadka W. Z. (k. 199), zeznania powódki (k. 237-238v.), częściowo zeznania pozwanej (k. 238v-239v.)

Pismem z dnia 16 stycznia 2023 roku powódka wezwała pozwaną do zapłaty kwoty 9.634,19 zł wraz z należnymi odsetkami w terminie 7 dni od otrzymania ww. wezwania. Wezwanie zostało doręczone pozwanej w dniu 23 stycznia 2023 roku.

W odpowiedzi na ww. wezwanie do zapłaty, W. G. odmówiła zapłaty ww. kwoty wskazując, że pozostawiła mieszkanie w stanie nie tylko niepogorszonym, ale wręcz poczyniła w tym mieszkaniu za zgodą właścicielki prace, które wpłynęły na poprawę jakości życia w tym mieszkaniu.

Dowód: wezwanie do zapłaty wraz z dowodem doręczenia (k. 55-58), odpowiedź na wezwanie do zapłaty (k. 70).

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił w oparciu o dowody w postaci przedstawionych przez strony dokumentów, a także na podstawie zeznań świadków i stron. Dokumenty są kompletne, a ich treść korelują z osobowymi środkami dowodowymi. Nie były kwestionowane co do ich prawdziwości przez żadną ze stron, także i Sąd nie znalazł podstaw by odmówić im wiarygodności.

Zeznaniom świadka J. K. Sąd dał wiarę, uznając je za szczere i zgodne ze stanem faktycznym. Świadek szczegółowo zeznał na okoliczności związane z wynajęciem lokalu mieszkalnego, pracami remontowymi w tym mieszkaniu przed jego wynajęciem oraz potrzeby i zakresu remontu po zakończeniu umowy najmu między stronami sporu.

Zeznaniom świadka K. S. (1), K. S. (2) i W. Z. Sąd dał wiarę w zakresie w jakim korespondowały z dokumentacją zdjęciową lokalu po zakończeniu umowy najmu. Pozostałe zeznania tych świadków, z uwagi na łączącą ich z pozwaną relację, Sąd uznał za niewiarygodne, bowiem miały jedynie na celu umniejszeniu odpowiedzialności pozwanej związanej z uszkodzeniami jakie pozostawiła w wynajmowanym przez siebie wcześniej mieszkaniu.

Zeznaniom powódki Sąd dał wiarę, uznając je za szczere, spontaniczne i szczegółowe. Co do stanu lokalu przed zawarciem umowy najmu z pozwaną i po zakończeniu umowy, prac remontowych wykonanych w lokalu, Sąd stwierdził, że korespondują z pozostałym materiałem dowodowym.

Zeznaniom pozwanej Sąd dał wiarę w zakresie w jakim znalazły potwierdzenie w materiale dowodowym w postaci dokumentów i zdjęć. Zważyć należy, że pozwana starała się w negatywnym świetle przedstawić stan lokalu tuż przed zawarciem umowy najmu oraz wykazać, że dokonała w lokalu zmian zmierzających do polepszenia jego stanu. Nie znalazło to potwierdzenia w zgromadzonym materiale dowodowym. Zdjęcia lokalu jak i treść umowy najmu wskazują, że lokal w dacie zawarciu umowy najmu był w dobrym stanie, a pozwana nie zgłaszała wówczas żadnych uwag co do stanu mieszkania. Materiał dowodowy zgromadzony w sprawie nie potwierdza złego stanu wyposażenia mieszkania jak i samego mieszkania (ścian, podłóg).

Sąd zważył co następuje:

Powództwo należało uwzględnić w całości.

Niespornym było, że strony sprawy zawarły umowę najmu lokalu mieszkalnego położonego w K. przy ul. (...), umowa została zawarta na czas nieokreślony od dnia 1 stycznia 2021 roku. Pozwana wyprowadziła się z lokalu z końcem sierpnia 2022 roku. Sporne natomiast było w sprawie, czy pozwana zniszczyła lokal ponad zwykłe zużycie i obciążał ją koszt remontu lokalu.

Zgodnie z art. 659 § 1 k.c. przez umowę najmu wynajmujący zobowiązuje się oddać najemcy rzecz do używania przez czas oznaczony lub nieoznaczony, a najemca zobowiązuje się płacić wynajmującemu umówiony czynsz. Na podstawie art. 680 k.c. przepisy te stosuje się także do najmu lokalu. Ponadto prawa i obowiązki najemców lokali mieszkalnych (jako lokatorów) regulują także przepisy ustawy z dnia 21 czerwca 2011 r. o ochronie praw lokatorów, mieszkaniowym zasobie gminy i o zmianie Kodeksu cywilnego. Należy także wskazać, iż ustawodawca kwestię kaucji unormował w przepisie art. 6 cytowanej ustawy, zgodnie z którym zawarcie umowy najmu może być uzależnione od wpłacenia przez najemcę kaucji zabezpieczającej pokrycie należności z tytułu najmu lokalu, przysługujących wynajmującemu w dniu opróżnienia lokalu.

Art. 662 § 2 k.c. stanowi, że drobne nakłady połączone ze zwykłym używaniem rzeczy obciążają najemcę. Czym są drobne nakłady określa art. 681 k.c.: do drobnych nakładów, które obciążają najemcę lokalu, należą w szczególności: drobne naprawy podłóg, drzwi i okien, malowanie ścian, podłóg oraz wewnętrznej strony drzwi wejściowych, jak również drobne naprawy instalacji i urządzeń technicznych, zapewniających korzystanie ze światła, ogrzewania lokalu, dopływu i odpływu wody. W razie naruszenia przez najemcę obowiązku dokonywania drobnych nakładów wynajmującemu przysługuje roszczenie o naprawienie szkody oraz ewentualnie uprawnienia z art. 667 § 2 k.c.

Należy zwrócić uwagę na treść art. 675 § 1 k.c., zgodnie z którym najemca po zakończeniu najmu jest zobowiązany zwrócić rzecz w stanie niepogorszonym; jednakże nie ponosi odpowiedzialności za zużycie będące następstwem prawidłowego używania. Jeżeli najemca zwróci rzecz w stanie pogorszonym, to może uwolnić się od obowiązku naprawienia szkody, gdy udowodni, że gorszy stan rzeczy (lokalu) jest usprawiedliwiony jej (jego) normalnym zużyciem.

Przy analizie pogorszenia stanu rzeczy należy brać pod uwagę zarówno elementy dotyczące wprost wartości ekonomicznej, jak również funkcjonalnej, estetycznej i inne kryteria wpływające na wystąpienie ujemnej różnicy w stanie rzeczy (J. Jezioro (w:) E. Gniewek, Komentarz, 2006, s. 1084). Należy przyjąć, że "zużycie rzeczy będące następstwem prawidłowego jej używania" jest określeniem, które wymaga każdorazowego odniesienia treści stosunku do cech konkretnego przedmiotu najmu, wyznaczonych przez jego przeznaczenie oraz sposób postępowania zmierzający do wykorzystania jego cech funkcjonalnych (zob. J. Jezioro (w:) E. Gniewek, Komentarz, 2006, s. 1084; Z. Zaporowska, Wokół..., s. 30 i n.). Jeżeli nie ma w tym zakresie szczególnych ustaleń stron, dokonuje się oceny obiektywnej, w ramach której za obowiązujące najemcę traktuje się zalecenia wynajmującego dotyczące prawidłowego używania rzeczy (przeznaczenia, sposobu i częstotliwości zabiegów konserwacyjnych itp.).

Nadto, obowiązki najemcy oraz obowiązki i prawa stron po zakończeniu najmu reguluje ustawa z dnia 21 czerwca 2001 r. o ochronie praw lokatorów, mieszkaniowym zasobie gminy i o zmianie Kodeksu cywilnego (Dz.U.2022.172 t.j.)

Zgodnie z art. 6b ww. ustawy, Najemca jest obowiązany utrzymywać lokal oraz pomieszczenia, do używania których jest uprawniony, we właściwym stanie technicznym i higieniczno-sanitarnym określonym odrębnymi przepisami oraz przestrzegać porządku domowego. Najemca jest także obowiązany dbać i chronić przed uszkodzeniem lub dewastacją części budynku przeznaczone do wspólnego użytku, jak dźwigi osobowe, klatki schodowe, korytarze, pomieszczenia zsypów, inne pomieszczenia gospodarcze oraz otoczenie budynku (ust. 1). Najemcę obciąża naprawa i konserwacja:1) podłóg, posadzek, wykładzin podłogowych oraz ściennych okładzin ceramicznych, szklanych i innych; 2) okien i drzwi; 3) wbudowanych mebli, łącznie z ich wymianą; 4) trzonów kuchennych, kuchni i grzejników wody przepływowej (gazowych, elektrycznych i węglowych), podgrzewaczy wody, wanien, brodzików, mis klozetowych, zlewozmywaków i umywalek wraz z syfonami, baterii i zaworów czerpalnych oraz innych urządzeń sanitarnych, w które lokal jest wyposażony, łącznie z ich wymianą;5) osprzętu i zabezpieczeń instalacji elektrycznej, z wyłączeniem wymiany przewodów oraz osprzętu anteny zbiorczej; 6) pieców węglowych i akumulacyjnych, łącznie z wymianą zużytych elementów; 7) etażowego centralnego ogrzewania, a w przypadku gdy nie zostało ono zainstalowane na koszt wynajmującego, także jego wymiana; 8) przewodów odpływowych urządzeń sanitarnych aż do pionów zbiorczych, w tym niezwłoczne usuwanie ich niedrożności; 9) innych elementów wyposażenia lokalu i pomieszczeń przynależnych przez: a) malowanie lub tapetowanie oraz naprawę uszkodzeń tynków ścian i sufitów, b) malowanie drzwi i okien, wbudowanych mebli, urządzeń kuchennych, sanitarnych i grzewczych (ust. 2).

Zgodnie z art. 6e ww. ustawy, po zakończeniu najmu i opróżnieniu lokalu najemca jest obowiązany odnowić lokal i dokonać w nim obciążających go napraw, a także zwrócić wynajmującemu równowartość zużytych elementów wyposażenia technicznego, wymienionych w art. 6b ust. 2 pkt 4, które znajdowały się w lokalu w chwili wydania go najemcy. Jeżeli najemca w okresie najmu dokonał wymiany niektórych elementów tego wyposażenia, przysługuje mu zwrot kwoty odpowiadającej różnicy ich wartości między stanem istniejącym w dniu objęcia lokalu oraz w dniu jego opróżnienia. Należne kwoty oblicza się według cen obowiązujących w dniu rozliczenia (ust. 1); Wynajmujący może żądać usunięcia ulepszeń wprowadzonych przez najemcę z naruszeniem art. 6d i przywrócenia stanu poprzedniego, jeżeli nie naruszy to substancji lokalu, albo ulepszenia zatrzymać za zwrotem ich wartości uwzględniającej stopień zużycia według stanu na dzień opróżnienia lokalu (ust. 2).

Materiał zgromadzony w sprawie nie daje podstaw do uznania, że pozwana zwróciła powódce lokal w stanie niepogorszonym.

Podkreślenia wymaga, iż materiał dowodowy zgromadzony w niniejszym postępowaniu wskazuje, iż pozwana podczas podpisywania umowy najmu lokalu była zapoznana z jego stanem, co więcej pozwana przy podpisywaniu umowy nie wniosła żadnych uwag co do stanu technicznego samego mieszkania czy też jego wyposażenia, co wprost zostało wskazane w § 1 pkt 6 umowy najmu. Wprawdzie pozwana przemalowała ściany, jednakże uczyniła to by poprawić estetykę lokalu i to zgodnie z ustaleniami stron (powódka wyraziła na to zgodę).

W toku procesu mając na uwadze cały zgromadzony w sprawie materiał dowodowy, w tym również w oparciu o fotografie mieszkania zrobione przed wynajmem lokalu pozwanej i po zdaniu tego lokalu przez pozwaną, ustalono iż W. G. zwróciła lokal w stanie pogorszonym. Pozwana po dokonaniu wypowiedzenia umowy przyznała, iż uszkodziła płytę indukcyjną. Strony jednak doszły do porozumienia w kwestii wymiany ww. elementu wyposażenia mieszkania. W. G. poinformowała również wówczas o uszkodzeniach ścian w łazience. Ponadto utrzymywała, że stan lokalu jest tożsamy z dniem kiedy podpisywano umowę najmu. Zapewnienia pozwanej okazały się jednak nieprawdziwe.

Powódka po dokonaniu oględzin mieszkania stwierdziła liczne uszkodzenia, w tym uszkodzenia paneli podłogowych i części mebli, m.in. szafki łazienkowej (z uwagi na ich zalanie), pogryzione przez psa pozwanej elementy wyposażenia mieszkania (meble, listy podłogowe, schody) a także zniszczoną kanapę, o czym natychmiast poinformowała pozwaną. Pozwana dopiero wówczas przyznała, iż doszło do zalania mieszkania, bowiem w czasie jej nieobecności w mieszkaniu, przeszła nad miastem niespodziewana ulewa a wówczas było otwarte okno. Pozwana utrzymywała jednak, że usunęła skutki ww. zalania. Nie sposób jednak uznać aby była to prawda, oceniając chociażby fotografie załączone do akt niniejszej sprawy, obrazujące chociażby wygląd paneli podłogowych.

Co więcej pozwana mimo tego, iż obserwowała pogarszanie się stanu ścian i sufitu w łazience, po dokonaniu montażu na dachu anteny satelitarnej, nie poinformowała o tym pozwanej, pozwalając tym samym na powiększanie się rozmiarów zaistniałej szkody, co wygenerowało dodatkowe koszty związane z naprawą i ponownym malowaniem powierzchni ścian i sufitów.

W mieszkaniu powstały również liczne szkody związane z obecnością w nim szczeniaka pozwanej. Pies ten zostając w domu, załatwiał swoje potrzeby fizjologiczne na panele podłogowe i kanapę. Stan kanapy po wyprowadzeniu się pozwanej z mieszkania, mimo prób jej wyczyszczenia przez pozwaną, pozostawał wiele do życzenia. Działania powódki polegające na jej czyszczeniu i używaniu ozonatora celem eliminacji zapachu, nie pozwoliły na przywrócenie kanapy do stanu sprzed wynajęcia mieszkania powódce. Nie ulega również wątpliwości, że celem doprowadzenia mieszkania do stanu w jakim znajdowało się ono w trakcie podpisywania pomiędzy stronami umowy powódka musiała użyć ozonatora czy też materiałów potrzebnych do sprzątania.

Z przedłożonych przez powódkę faktur oraz z zeznań powódki i świadka J. K. wynika zakres robót dokonywanych po wyprowadzce pozwanej, tj. demontaż paneli i ich ponowne położenie, malowanie i naprawa ścian i sufitów, próby czyszczenia kanapy, sprzątanie mieszkania. Zakres ten nie wskazuje na jakiekolwiek prace niezwiązane z uszkodzeniami mieszkania i jego wyposażenia dokonanymi w tracie zamieszkiwania w nim pozwanej. Nie można też pominąć faktu, iż większość robót związanych z przywróceniem mieszkania do stanu sprzed wynajmu zajmował się osobiście partner powódki. Za co powódka nie żąda zapłaty, a co na pewno w dużym stopniu powiększałoby zakres powstałej szkody, gdyby prac tych dokonywała osoba trzecia za odpowiednim wynagrodzeniem.

Ponadto powódka przedłożyła wraz z pozwem faktury dokumentujące zakup materiałów potrzebnych do wykonania remontu, w tym zakup paneli połogowych, materiałów do naprawy i malowania ścian, zakup elementów do naprawy szafki łazienkowej czy materiałów do sprzątania. Nie ulega wątpliwości, iż szkoda powódki przejawia się również w uszkodzeniu kanapy, której koszt wynosi 2.819 zł. Zapach w mieszkaniu pozostawiony przez pozwaną, a zwłaszcza jej psa również wymagał wyeliminowania, co wiązało się z zakupem ozonatora za 279 zł. Jak wynika także z zeznań powódki, którym Sąd w pełni dał wiarę w mieszkaniu brakowało mopa, którego koszt zakupu wynosił 135,79 zł.

Mając powyższe na uwadze, Sąd zasądził od pozwanej W. G. na rzecz powódki K. M. kwotę 9 634,19 zł wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia 31 stycznia 2023 roku do dnia zapłaty (pkt I sentencji wyroku).

Zgodnie z treścią art. 481 § 1 i 2 zd. 1 k.c. jeżeli dłużnik opóźnia się ze spełnieniem świadczenia pieniężnego, wierzyciel może żądać odsetek za czas opóźnienia, chociażby nie poniósł żadnej szkody i chociażby opóźnienie było następstwem okoliczności, za które dłużnik odpowiedzialności nie ponosi. Jeżeli stopa odsetek za opóźnienie nie była z góry oznaczona, należą się odsetki ustawowe. W zakresie odsetek Sąd przyjął, iż odsetki od zasądzonej kwoty należą się zgodnie ze sporządzonym przez powódkę wezwaniem do zapłaty po upływie 7 dni od daty doręczenia pozwanej wezwania do zapłaty, co miało miejsce 23 stycznia 2023 roku (k. 58v.). Powódka pozostawała więc w zwłoce z zapłatą żądnej kwoty od 31 stycznia 2023 roku, w pozostałym zakresie żądanie zasądzenia odsetek było niezasadne, o czym Sąd omyłkowo nie orzekł.

Orzeczenie w zakresie kosztów procesu oparto o przepis art. 98 § 1 i 3 kpc, zgodnie z którym strona przegrywająca proces obowiązana jest zwrócić przeciwnikowi koszty celowego dochodzenia praw lub celowej obrony, w tym wynagrodzenie pełnomocnika fachowego strony.

Powódka uiściła opłatę od pozwu w wysokości 500,00 złotych oraz poniosła wydatki związane z ustanowieniem pełnomocnika w osobie adwokata w wysokości 1 800,00 złotych oraz kwotę 17,00 zł tytułem opłaty od pełnomocnictwa, co daje w sumie 2 317,00 złotych. O odsetkach od kosztów procesu sąd orzekł na postawie art. 98§1 ¹ k.p.c.

Sędzia Magdalena Ziębacz