Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt II K 690/22

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 20 maja 2024 roku

Sąd Rejonowy w Nowym Sączu II Wydział Karny, w składzie:

Przewodniczący : Sędzia Dorota Janek

Protokolant: Aneta Jaworska

po rozpoznaniu w dniu 4 kwietnia 2023r., 12 lipca 2023r., 6 grudnia 2023r., 1 lutego 2024r., 28 marca 2024r., 14 maja 2024r. sprawy:

A. M. (1) s. P. i J. z domu T.

ur. (...) w N.

M. M. (1) s. A. i M. z domu J.

ur. (...) w N.

oskarżonych o to, że:

I. w dniu 08 listopada 2021 roku w N. w korytarzu kamienicy przy ul. (...) działając wspólnie i w porozumieniu wzięli udział w pobiciu B. Ł. (1) s. F. w ten sposób, że zadawali pokrzywdzonemu uderzenia pięścią po całym ciele, przez co narazili go na bezpośrednie niebezpieczeństwo utraty życia, albo następnie skutku określonego w art. 156 § 1 kk lub art. 157 § 1 kk w wyniku czego B. łacny s. F. doznał obrażeń ciała w postaci urazu ręki prawej ze złamaniem paliczka palca trzeciego, które to obrażenia naruszyły czynności narządów jego ciała na okres przekraczający siedem dni w myśl art. 157 § 1 kk

tj. o przestępstwo z art. 158 § 1 kk

a nadto A. M. (1) o to, że:

II. w dniu 08 listopada 2021 roku w N. w korytarzu kamienicy przy ul. (...) kierował wobec B. Ł. (1) s. F. groźby pozbawienia życia, które wzbudziły w zagrożonym uzasadniona obawę, że zostaną spełnione

tj. o przestępstwo z art. 190 § 1 kk

oraz M. M. (1) o to, że:

III. w dniu 08 listopada 2021 roku w N. w korytarzu kamienicy przy ul. (...) poprzez uderzenie pięścią w twarz B. Ł. (1) s. B. spowodował u niego obrażenia ciała w postaci urazu twarzy z pozostawieniem sińca, które to obrażenia naruszyły czynności narządów jego ciała na okres poniżej siedmiu dni

tj. o przestępstwo z art. 157 § 2 kk

I.  uznaje oskarżonego A. M. (1) za winnego popełnienia czynu zarzucanego mu w pkt I aktu oskarżenia, stanowiącego przestępstwo z art. 158 § 1 kk w brzmieniu obowiązującym przed datą 1.10.2023r. i za to na mocy powołanego przepisu przy zastosowaniu art. 37a § 1 kk w brzmieniu obowiązującym przed datą 01.10.2023r. w zw. z art. 4 § 1 kk wymierza mu karę 120 (stu dwudziestu) stawek dziennych grzywny, ustalając wysokość jednej stawki dziennej grzywny na kwotę 20 (dwudziestu) złotych, tj. karę grzywny w kwocie 2400 (dwa tysiące czterysta) złotych;

II.  uznaje oskarżonego A. M. (1) za winnego popełnienia czynu zarzucanego mu w pkt II aktu oskarżenia, stanowiącego przestępstwo z art. 190 § 1 kk w brzmieniu obowiązującym przed datą 1.10.2023r. i za to na mocy powołanego przepisu w zw. z art. 4 § 1 kk wymierza mu karę 100 (stu) stawek dziennych grzywny, ustalając wysokość jednej stawki dziennej grzywny na kwotę 20 (dwudziestu) złotych, tj. karę grzywny w kwocie 2000 (dwa tysiące) złotych;

III.  na mocy art. 85 § 1 kk, art. 85a kk i art. 86 § 1 i 2 kk w zw. z art. 4 § 1 kk wymierza oskarżonemu A. M. (1) w miejsce jednostkowych kar grzywien z pkt I i II wymierza mu karę łączną grzywny w wymiarze 150 (stu pięćdziesięciu) stawek dziennych grzywny, ustalając wysokość jednej stawki dziennej grzywny na kwotę 20 (dwudziestu) złotych, tj. karę grzywny w kwocie 3000 (trzech tysięcy) złotych;

IV.  na podstawie art. 46 § 1 kk orzeka oskarżonemu A. M. (1) środek kompensacyjny w postaci zadośćuczynienia poprzez zapłatę na rzecz pokrzywdzonego B. Ł. (1) s. F. kwoty 500 (pięćset) złotych;

V.  uznaje oskarżonego M. M. (1) za winnego popełnienia czynu zarzucanego mu w pkt I aktu oskarżenia, stanowiącego przestępstwo z art. 158 § 1 kk w brzmieniu obowiązującym przed datą 1.10.2023r. i za to na mocy powołanego przepisu przy zastosowaniu art. 37a § 1 kk w brzmieniu obowiązującym przed datą 01.10.2023r. w zw. z art. 4 § 1 kk wymierza mu karę 120 (stu dwudziestu) stawek dziennych grzywny, ustalając wysokość jednej stawki dziennej grzywny na kwotę 20 (dwudziestu) złotych, tj. karę grzywny w kwocie 2400 (dwa tysiące czterysta) złotych;

VI.  uznaje oskarżonego M. M. (1) za winnego popełnienia czynu zarzucanego mu w pkt II aktu oskarżenia, stanowiącego przestępstwo z art. 157 § 2 kk i za to na mocy powołanego przepisu w zw. z art. 4 § 1 kk wymierza mu karę 80 (osiemdziesięciu) stawek dziennych grzywny, ustalając wysokość jednej stawki dziennej grzywny na kwotę 20 (dwudziestu) złotych, tj. karę grzywny w kwocie 1600 (jeden tysiąc sześćset) złotych;

VII.  na mocy art. 85 § 1 kk, art. 85a kk i art. 86 § 1 i 2 kk w zw. z art. 4 § 1 kk wymierza oskarżonemu M. M. (1) w miejsce jednostkowych kar grzywien z pkt V i VI wymierza mu karę łączną grzywny w wymiarze 150 (stu pięćdziesięciu) stawek dziennych grzywny, ustalając wysokość jednej stawki dziennej grzywny na kwotę 20 (dwudziestu) złotych, tj. karę grzywny w kwocie 3000 (trzech tysięcy) złotych;

VIII.  na zasadzie art. 627 kpk w zw. z art. 633 kpk zasądza od oskarżonych A. M. (1) i M. M. (1) na rzecz Skarbu Państwa koszty sądowe w całości tj. w kwotach po 621 (sześćset dwadzieścia jeden) złotych tytułem wydatków i kwotę po 300 trzysta) złotych tytułem opłaty, oraz na rzecz oskarżyciela posiłkowego B. Ł. (1) s. F. kwotę 1680 (jeden tysiąc sześćset osiemdziesiąt) złotych tytułem zwrotu kosztów ustanowienia pełnomocnika procesowego w toku postępowania sądowego.

UZASADNIENIE

Formularz UK 1

Sygnatura akt

II K 690/22

Jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku dotyczy tylko niektórych czynów lub niektórych oskarżonych, sąd może ograniczyć uzasadnienie do części wyroku objętych wnioskiem. Jeżeli wyrok został wydany w trybie art. 343, art. 343a lub art. 387 k.p.k. albo jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku obejmuje jedynie rozstrzygnięcie o karze i o innych konsekwencjach prawnych czynu, sąd może ograniczyć uzasadnienie do informacji zawartych w częściach 3–8 formularza.

1.USTALENIE FAKTÓW

Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

1.1.

A. M. (2)

I. w dniu 08 listopada 2021 roku w N. w korytarzu kamienicy przy ul. (...) działając wspólnie i w porozumieniu wzięli udział w pobiciu B. Ł. (1) s. F. w ten sposób, że zadawali pokrzywdzonemu uderzenia pięścią po całym ciele, przez co narazili go na bezpośrednie niebezpieczeństwo utraty życia, albo następnie skutku określonego w art. 156 § 1 kk lub art. 157 § 1 kk w wyniku czego B. łacny s. F. doznał obrażeń ciała w postaci urazu ręki prawej ze złamaniem paliczka palca trzeciego, które to obrażenia naruszyły czynności narządów jego ciała na okres przekraczający siedem dni w myśl art. 157 § 1 k.k.,

II. w dniu 08 listopada 2021 roku w N. w korytarzu kamienicy przy ul. (...) kierował wobec B. Ł. (1) s. F. groźby pozbawienia życia, które wzbudziły w zagrożonym uzasadniona obawę, że zostaną spełnione,

1.2.

M. M. (1)

I. w dniu 08 listopada 2021 roku w N. w korytarzu kamienicy przy ul. (...) działając wspólnie i w porozumieniu wzięli udział w pobiciu B. Ł. (1) s. F. w ten sposób, że zadawali pokrzywdzonemu uderzenia pięścią po całym ciele, przez co narazili go na bezpośrednie niebezpieczeństwo utraty życia, albo następnie skutku określonego w art. 156 § 1 kk lub art. 157 § 1 kk w wyniku czego B. łacny s. F. doznał obrażeń ciała w postaci urazu ręki prawej ze złamaniem paliczka palca trzeciego, które to obrażenia naruszyły czynności narządów jego ciała na okres przekraczający siedem dni w myśl art. 157 § 1 k.k.,

III. w dniu 08 listopada 2021 roku w N. w korytarzu kamienicy przy ul. (...) poprzez uderzenie pięścią w twarz B. Ł. (1) s. B. spowodował u niego obrażenia ciała w postaci urazu twarzy z pozostawieniem sińca, które to obrażenia naruszyły czynności narządów jego ciała na okres poniżej siedmiu dni

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za udowodnione

Dowód

Numer karty

Pokrzywdzony B. Ł. (1) s. F. oraz oskarżony A. M. (1) są współwłaścicielami nieruchomości stanowiącej kamienicę położoną przy ul. (...) w N.. Z racji współwłasności tej kamienicy oskarżony A. M. (1) odpowiadał za uregulowanie należności za prąd na klatce schodowej, zaś wymieniony pokrzywdzony za sprzątanie klatki schodowej i korytarza.

Tydzień przed zdarzeniem z dnia 8 listopada 2021 roku nie było na klatce schodowej kamienicy prądu, wobec czego pokrzywdzony B. Ł. (1) s. F. skontaktował się telefonicznie z żoną A. M. (1), która poinformowała go, że nie będą już płacić za prąd na klatce schodowej.

W dniu 8 listopada 2021 roku w N. na pierwszym piętrze budynku, w korytarzu kamienicy znajdującej się przy ul. (...), około godziny 13:00 A. M. (1) spotkał przypadkowo B. Ł. (1) s.F. i skierował wobec niego słowa powszechnie znane za obelżywe, m.in.: „zajebie cię, zapierdole cię, nie wejdziesz na D. bo będą czekać na ciebie” oraz groźby pozbawienia życia, które wzbudziły w pokrzywdzonym uzasadnioną obawę, że zostaną spełnione. B. Ł. (1) czuł od niego alkohol ale A. M. (1) nie poddał się badaniu na trzeźwość gdy został wezwany patrol policyjny na interwencję.

Następnie, tego samego dnia w N. około godziny 17:00 w kamienicy pod nr 22 na ul. (...) pokrzywdzony B. Ł. (1) s. F. był umówiony się z elektrykiem P. Z. celem założenia w swoim piecu C.O sterownika radiowego. Chwile po przyjściu elektryka który zajął się w pomieszczeniu na pierwszym piętrze swoją pracą na korytarzu na pierwszym piętrze pojawił się osk. A. M. (1) ze swoim synem M. M. (1) po czym doszło ze strony A. M. (1) do słownej zaczepki pokrzywdzonego B. Ł. (1) s. F. który tam przebywał. Następnie działając wspólnie i w porozumieniu z synem M. M. (1) wzięli udział w pobiciu B. Ł. (1) s.F., w ten sposób, że zadawali mu uderzenia pięściami po całym ciele, na skutek czego pokrzywdzony doznał urazu ręki prawej ze złamaniem paliczka dalszego palca trzeciego prawej ręki oraz urazu twarzy z pozostawieniem sińca. W tracie szarpaniny na korytarzu rozlegały się krzyki napastników i pokrzywdzonego, które usłyszał syn pokrzywdzonego przebywający w gabinecie na pierwszym piętrze. Wyszedł na korytarz i widząc leżącego ojca okładanego pięściami przez dwóch sprawców – pokrzywdzony B. Ł. (1) s. B. ruszył z pomocą ojcu. Wówczas, z zaskoczenia otrzymał cios od oskarżonego M. M. (1) wymierzony z ręki w twarz, którego siła spowodowała, jego chwilowe przymroczenie.

W wyniku pobicia B. Ł. (1) s. F. doznał obrażeń ciała w postaci urazu ręki prawej ze złamaniem paliczka palca trzeciego i korzystał z pomocy lekarskiej. Obrażenia te naruszyły czynność narządów jego ciała na okres przekraczający siedem dni. Pomimo złamanego paliczka nie korzystał ze zwolnienia lekarskiego. Założono mu bowiem na uszkodzony palec usztywnienie w postaci szyny która pozwalała na wykonywanie pracy w postaci wprowadzania danych do komputera. Złamanym palcem pokrzywdzony nie klikał na klawiaturze komputera wprowadzając dane.

Natomiast obrażenia B. Ł. (1) s. B. w postaci urazu twarzy z pozostawieniem sińca stanowiły naruszenie czynności narządów ciała pokrzywdzonego na okres nieprzekraczający siedmiu dni.

Częściowo wyjaśnienia M. M. (1)

k.110, 208-209

Częściowo wyjaśnienia A. M. (1)

k. 94-95, 158v-159v

Zeznania świadka B. Ł. (1) s. F.

k.24-25, 41-42v, 160-162

Zeznania świadka B. Ł. (1) s. B.

k.49-50, 167-168

Zeznania świadka P. Z.

k.31-32, 188v-190

Zeznania świadka B. Ł. (2)

k.45-46, 190-190v

Notatka urzędowa

k.1, 2-2v,

Protokół oględzin

k.3-18, 29-30

Karta informacyjna leczenia

k.28, 63-64

Zeznania P. T.

k.53-54, 190v

Zeznania M. Ż.

k.191-191v

Opinia biegłego sądowego

k.59

Opinia uzupełniająca

k.68, 71

Nagranie znajdujące się na płycie CD

k.178

Zeznania M. O.

k.192v-193

Wykaz dowodów rzeczowych i śladów kryminalistycznych nr (...)

k.116

W Komendzie Miejskiej Policji w N. z zawiadomienia A. M. (1) pod sygn. akt (...) było prowadzone postępowanie w sprawie mającego mieć miejsce w dniu 8 listopada 2021 roku w N. pobicia A. M. (3) przez B. Ł. (1) wraz synem. W dniu 11 stycznia 2022 roku w powyższej sprawie wydano postanowienie o umorzeniu dochodzenia wobec stwierdzenia braku znamion czynu zabronionego.

Kserokopia postanowienia o umorzeniu dochodzenia z 11.01.2022 r.

k.52-62v

Notatka urzędowa

k.38

A. M. (1) ma 63 lata. Nie pracuje. Otrzymuje rentę otrzymuje wysokości 1.200 złotych miesięcznie. Pozostaje w związku małżeńskim. W skąd jego majątku wchodzą trzy nieruchomości, w tym dwie stanowiąc dom mieszkalny będący wspólnością majątkową małżeńską oraz dwa samochody osobowe. Na jego utrzymana pozostaje jedna osoba. Karany za przestępstwa przeciwko bezpieczeństwu w komunikacji.

Karta karna

k.82-83, 135,138-139,165

Karta informacyjna leczenia szpitalnego

k.155-157

Zaświadczenie starosty (...)

k.85-86

Notatka urzędowa sporządzona zgodnie z art. 213§1 k.p.k.

k.88-88v

Wydruk z (...)

k.96-97

M. M. (1) ma 43 lata. Pozostaje w związku małżeńskim, z którego posiada dwoje małoletnich dzieci. Pracuje zatrudniony na stanowisku kierowcy na terenie Niemiec, gdzie również na stałe zamieszkuje. Tytułem miesięcznego wynagrodzenia za pracę otrzymuje kwotę rzędu 2.000 euro. Na swoim utrzymaniu posiada troje członków rodziny. Innego majątku nie posiada. Nie był uprzednio karany. W chwili dokonania zarzucanych mu czynów oskarżony miał zachowaną zdolność do rozpoznawania ich znaczenia oraz pokierowania własnym postępowania.

Karta karna

k.81, 136-137

Zaświadczenie starosty (...)

k.84

Notatka urzędowa sporządzona zgodnie z art. 213§1 k.p.k.

k.87-87v

Opinia sądowo - psychiatryczna

k.199-200

Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za nieudowodnione

Dowód

Numer karty

1.OCena DOWOdów

1.1.  Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

1.1.,1.2.

Częściowo wyjaśnienia M. M. (1)

Za wiarygodne jedynie w części Sąd uznał treść wyjaśnień oskarżonego M. M. (1), który opisał przebieg zdarzenia z dnia 8 listopada 2021 roku. jego linia obrony była subiektywna, odosobniona od relacji pokrzywdzonych a nawet wewnętrznie sprzeczna z linią obrony jego ojca (co do zadawanych ciosów i zachowania B. Ł. (1)). Uwzględniono jego wyjaśnienia w niewielkim zakresie gzie pokrywały się z pozostałym materiałem dowodowym zgromadzonym w toku postępowania, a uznanym przez Sąd za wiarygodny, głownie w zakresie posiadanej przez strony współwłasności przedmiotowej kamienicy, gdzie miało miejsce zdarzenia.

1.1.,1.2.

Częściowo wyjaśnienia A. M. (1)

Za wiarygodne w niewielkiej części Sąd uznał treść wyjaśnień oskarżonego A. M. (1), który w toku postępowania sądowego w swej relacji opisał przebieg zdarzenia z dnia 8 listopada 2021 roku. Jednak jego relacja pozostała odosobniona w świetle zeznań pokrzywdzonych , a także nie pokrywała się z relacją jego syna co od czego zaczęło się zajście w godzinach popołudniowych oraz jak zachowywał się w czasie tego zajścia B. Ł. (1) s.F. i w jaki sposób miał mu zadawać uderzenia. Uwzględniano je zatem tylko w części w takim zakresie w jakim pokrywają się z pozostałym zgromadzonym, a uznanym za wiarygodny przez Sąd materiałem dowodowym, w szczególności co odniesionych przez niego obrażeń i wyników postępowania karnego z jego inicjatywy przeciwko pokrzywdzonym.

1.1.,1.2.

Zeznania świadka B. Ł. (1) s. F.

Za wiarygodne w pełni Sąd uznał zeznania pokrzywdzonych B. Ł. (1) s. F. oraz jego syna B. Ł. (1) s. B., który zarówno w toku postępowania przygotowawczego, jak i sądowego w sposób szczegółowy i kompleksowy wypowiedzieli się odnośnie przebiegu zdarzeń z dnia 8 listopada 2021 roku, doznanych przez nich obrażeń na skutek czynów oskarżonych, panującego między stronami konfliktu oraz łączących relacji. Nadto, świadek B. Ł. (1) s. F. potwierdził okoliczności poprzedzające zdarzenie m.in. próbę kontaktu z oskarżonemu A. M. (1) odnośnie odłączania we wspólnej części kamienicy prądu. Treść zeznań świadków pokrywała się ze sobą w pełni, a także z pozostałym zgromadzonym przez Sąd w toku postępowania materiałem dowodowym. Brak było podstaw do kwestionowania ich wiarygodności.

1.1.,1.2.

Zeznania świadka B. Ł. (1) s. B.

1.1.,1.2.

Zeznania świadka P. Z.

Nadto za wiarygodne w pełni Sąd uznał zeznania złożone przez P. Z., który był bezpośrednim świadkiem zdarzeni a z dnia 8 listopada 2021 roku. W swej relacji świadek opisał przebiegu zdarzenia w tej części które obserwował po wyjściu z pomieszczenia na korytarz , w tym zaatakowania pokrzywdzonego B. Ł. (1) s. F. przez oskarżonego M. M. (1) poprzez zadanie ciosu w twarz oraz wywrócenie go na podłogę, zadawanie ciosów przez oskarżonych pokrzywdzonemu oraz zaatakowania B. Ł. (1) s. B. przez M. M. (1). Z uwagi na fakt, iż świadek nie jest związany ze żadną ze stron, jest osobą obcą dla obu stron, która pojawiła się w miejscu zdarzenia przypadkowo w celu wykonania zleconej mu wcześniej usługi przez co jego zeznania były kluczowe dla poczynienia okoliczności faktycznych niniejszej sprawy. Treść zeznań świadka była szczegółowa, logiczna, a nadto korelowała z pozostałym zgromadzonym w sprawie materiałem dowodowym, w tym dowodami w postaci zeznań pokrzywdzonych. Sąd nie doszukał się podstaw do kwestionowania jego wiarygodności.

1.1.,1.2.

Zeznania świadka B. Ł. (2)

Za wiarygodne Sąd uznał zeznania złożone przez świadka B. Ł. (2), która co prawda nie była bezpośrednim świadkiem zdarzenia, jednak miała jako zona pokrzywdzonego B. Ł. (1) s. F. styczność z pokrzywdzonym zaraz po zajściu. W przeważającej części świadek powziął wiadomości odnośnie zdarzenia od pokrzywdzonego, który po bójce wbiegł do jej biura prosząc o wezwanie Policji oraz uczestniczyła w interwencji Policji. Co do zasady treść zeznań świadka pokrywała się z pozostałym zgromadzonym w toku postępowania materiałem dowodowym.

1.1.

Protokół oględzin

Dowód wiarygodny, sporządzony przez funkcjonariusza Policji na miejscu zdarzenia. Potwierdzający przebieg zdarzeń z dnia 8 listopada 2021 roku, w tym częściowo wyjaśnień oskarżonych oraz zeznań świadków. Dowód niekwestionowany.

1.1.,1.2.

Karta informacyjna leczenia

Dowód wiarygodny sporządzony przez upoważnioną osobę, potwierdzający przebieg udzielonej pokrzywdzonemu pomocy medycznej oraz doznanych obrażeń a będącej podstawą późniejszej opinii biegłego sądowego. Mający zasadnicze zaznaczenia dla ustalenia okoliczności faktycznych niniejszej sprawy oraz kwalifikacji prawnej czynu oskarżonego.

1.1.,1.2.

Nagranie znajdujące się na płycie CD

Dowód wiarygodny sporządzony przez upoważnionego pracownika, potwierdzający fakt wykonania telefonu celem wezwania pogotowania ratunkowego w dniu zdarzenia.

1.1.,1.2.

Zeznania P. T.

Niewielkie znaczenia dla rozstrzygnięcia sprawy miały zeznania złożone przez świadka która pracuje w biurze żony pokrzywdzonego B. Ł. (2). Świadek co do zasady nie był bezpośrednim świadkiem zdarzenia, jedynie potwierdziła że pokrzywdzony wszedł do biura żony i poinformował ją o zajściu. Poza tym wymieniona nie miała innych informacji odnośnie zdarzenia.

1.1.,1.2.

Zeznania M. Ż.

Za wiarygodne Sąd uznał treść zeznań świadka M. Ż., która w swej relacji wypowiedziała się odnośnie obrażeń oskarżonego. O tym w wyniku czego doznał tych obrażeń świadek widziała od osk. A. M. (1) który opowiedział co się wydarzyło zatem przekazał śwaidkowi własną relację obarczoną subiektywnością. Co do zasady świadek nie był bezpośrednio na miejscu zdarzenia jedynie wracając z pracy zauważył oskarżonych z krwawiącą raną i zainteresowany potrzebą pomocy odbył z oskarżonym krótką rozmowę. Wówczas dowiedziała się o odbytej między stronami bójce. Dowód zasadniczo mający niewielkie znaczenie dla ustalane faktycznych.

1.1.,1.2.

Opinia biegłego sądowego

Dowód wiarygodny, sporządzony przez osobę wykfalifikowaną i posiadającą odpowiednią wiedzę specjalistyczną z zakresu medycyny. Potwierdzający skutki doznanych w dniu 8 listopada 2021 roku przez obu pokrzywdzonych uszkodzeń ciała, szczegółowej opisy doznanych obrażeń oraz ich kwalifikację określonej w art. 157 k.k. Mający istotne znaczenia dla poczynienia ustaleń faktycznych niniejszej sprawy. Biegły opierał się przy opiniowaniu o dokumentację medyczną B. Ł. (1) s.F. nie tylko z (...) tut. Szpitala bezpośrednio po zajściu ale także z Poradni Chirurgicznej gdzie pokrzywdzony kontynuował leczenie złamanego paliczka palca prawej ręki. Pomimo iż biegłemu przy opiniowaniu nie otwierała się płytka z zdjęciem RTG z (...) to nie budziło żadnej wątpliwości, że z tym zdjęciem zapoznał się lekarz który przyjmował pokrzywdzonego w Poradni Chirurgicznej która ma dostęp do bazy danych ze szpitala w tym do zdjęć RTG, na podstawie tego zdjęcia RTG chirurg w Poradni rozpoznał złamanie paliczka i prowadził w tym kierunku leczenie pokrzywdzonego a także przeprowadził wizyty kontrolne po przebytym usztywnieniu palca. W oparciu o tą dokumentację biegły opiniował w sprawie zarówno w opinii głównej jak i uzupełniającej.

1.1.

Opinia uzupełniająca

1.1.

Wykaz dowodów rzeczowych i śladów kryminalistycznych nr (...)

Dowód wiarygodnym potwierdzający listę przedmiotów ujawnionych przez funkcjonariuszy policji na miejscu zdarzenia. Sporządzony przez upoważnionego funkcjonariusza Policji. Potwierdzający w części wyjaśnienia oskarżonego, w zakresie pozostawienia przez niego na korytarzu kluczy na parapecie oraz co do miejsca zdarzenia.

1.1.

Kserokopia postanowienia o umorzeniu dochodzenia z 11.01.2022 r.

Dowód wiarygodny, sporządzony przez upoważniony organ. Potwierdzający fakt toczącego się między stronami postępowania w sprawie mającego mieć miejsce pobicia A. M. (1) przez B. Ł. (1) s. F. oraz umorzenia przedmiotowego postępowania na skutek stwierdzenia braku znamion czynu zabronionego. Dowód niekwestionowany.

1.1.,1.2.

Notatka urzędowa

Dowód wiarygodny, sporządzony przez funkcjonariusza Policji potwierdzającego przebieg zdarzenia z dnia 8 listopada 2021 roku zarówno o godz. 13:00, jak i 17:00. Brak podstaw do jego kwestionowania.

1.1.,1.2.

Wydruk z (...)

Dowody wiarygodne, sporządzone przez upoważnione do tego osoby w ramach swoich kompetencji zawodowych. Potwierdzające historię uprzedniej karalności oskarżonych, bądź jej brak, odnotowania w rejestrze Centralnej Ewidencji Pojazdów i Kierowców, danych osoopoznawczych oskarżonych, ich sytuacji majątkowej, życiowej posiadanego przez nich majątku. Niekwestionowane w toku postępowania

1.1.,1.2.

Karta karna

1.1.,1.2.

Zaświadczenie starosty (...)

1.1., 1.2.

Notatka urzędowa sporządzona zgodnie z art. 213§1 k.p.k.

1.2.

Opinia sądowo - psychiatryczna

Dowód wiarygodny, sporządzony przez biegłych sadowych z zakresu psychiatrii potwierdzający zdolność oskarżonego M. M. (1) do kierowania swym postepowaniem w chwili czynu oraz braku zachodzących okoliczności wyłączających jego winę. Dowód mający zasadnicze znaczenie odnośnie wymiaru kary i winy oskarżonego. Sporządzony w sposób rzetelny, logiczny i wewnętrznie spójny.

1.2.  Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 1.1 albo 1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

1.1., 1.2.

Częściowo wyjaśnienia A. M. (1)

Oskarżony A. M. (1) nie przyznał się do popełnienia zarzucanych mu czynów.

Mając na uwadze całokształt materiału dowodowego (szczegółowo ocenionego powyżej), Sąd uznał, w tym zakresie wyjaśnienia oskarżonego jako linię obrony, ukierunkowaną na unikniecie odpowiedzialności karnej.

Częściowo wyjaśnienia M. M. (1)

Oskarżony M. M. (1) nie przyznał się do zarzuconych mu czynów w całości. W toku postępowania przygotowawczego wyjaśnił, że podczas odbioru ojca A. M. (1) w godzinach popołudniowych z kamienicy na korytarzu czekali na nich pokrzywdzeni, po czym następnie rzucili się w ich stronę z pięściami. Z treści jego wyjaśnień pokrzywdzony B. Ł. (1) s. B. miał zaatakować oskarżonego M. M. (1), kierować wobec jego ojca A. M. (1) groźby. Obaj oskarżeni byli atakowani i tylko bronili się przed atakiem pokrzywdzonych. Wyjaśniają M. M. (1) pozostają odosobnione od zeznań pokrzywdzonych którym dano wiarę, a także powstają odosobnione w świetle zeznań obiektywnego świadka P. Z.. Nie współgrają również z treścią wyjaśnień jego ojca co do sposobu w jaki zostali pobici przez Ł., ich zachowania w czasie popołudniowego zajścia oraz w jaki sposób mieli im zadawać ciosy i w jakie części ciała.

Zeznania M. O.

Sąd uznał zeznania świadka będącego funkcjonariusze Policji biorącym udział w interwenci w dniu 8 listopada 2021 roku za nieprzydatne dla ustalenia faktów niniejszej sprawy. Zasadniczo świadek z uwagi na upływ czasu nie był w stanie przypomnieć sobie szczegółów przebiegu interwencji. Nie ujawnił nowych okoliczności sprawy, jedynie potwierdził treść sporządzonej notatki.

Dokumentacja medyczna oskarżonego

Dowody nieuwzględnione przez Sąd Rejonowy przy ustalaniu okoliczności faktycznych niniejszej sprawy bowiem dotyczyły umorzonej sprawy (...) dotyczącej pobicia A. M. (1).

Oświadczenie lekarza dentysty z 30.05.2022 r.

rachunek nr (...), ST (...), ST (...)

Opinia biegłego z 25.11.2021 r.

1.PODSTAWA PRAWNA WYROKU

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Oskarżony

1.3.  Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania zgodna z zarzutem

I.,V.

A. M. (1)

M. M. (1)

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

Oskarżonym A. M. (1) i M. M. (1) został postawiony zarzut dopuszczenia się przestępstwa z art. 158 § 1 k.k.

Zgodnie z art. 158 § 1 k.k., kto bierze udział w bójce lub pobiciu, w którym naraża się człowieka na bezpośrednie niebezpieczeństwo utraty życia albo nastąpienie skutku określonego w art. 156 § 1 lub w art. 157 § 1, podlega karze pozbawienia wolności od 3 miesięcy do lat 5. Przestępstwo to można popełnić tylko przez działanie. Jest to przestępstwo materialne. Do jego znamion należy skutek. W § 1 jest nim narażenie człowieka na niebezpieczeństwo utraty życia lub spowodowania uszczerbku na zdrowiu (ciężkiego lub średniego). Przez bójkę rozumie się zdarzenie, w którym biorą udział co najmniej trzy osoby i każda z nich jednocześnie atakuje i broni się (nie można wskazać strony wyłącznie ofensywnej i wyłącznie defensywnej). Pobicie to takie zdarzenie, w którym biorą udział także co najmniej trzy osoby, ale można wyodrębnić stronę atakującą i broniącą się (por. M. Budyn-Kulik [w:] Kodeks karny. Komentarz aktualizowany, red. M. Mozgawa, LEX/el. 2024, art. 158). Określony w art. 158 § 1 k.k. udział w bójce lub pobiciu jest przestępstwem umyślnym, które wymaga zamiaru bezpośredniego co do samego uczestnictwa w zajściu, natomiast znamię jego niebezpiecznego charakteru (tj. narażenia życia lub zdrowia człowieka na bezpośrednie niebezpieczeństwo) może być objęte zamiarem ewentualnym (por. wyrok SN z dnia 7 IV 1975 r., II KRN 10/75, OSNPG 1976, nr 3, poz. 20). Osoby zaatakowane w ramach pobicia nie ponoszą odpowiedzialności za naruszenie nietykalności cielesnej i obrażenia zadane napastnikom, gdyż znajdują się w sytuacji obrony koniecznej. Zatem w ocenie Sądu nie budzi również wątpliwości kwestia kwalifikacji prawnej popełnionego przez oskarżonych przestępstwa.

W świetle zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego w szczególności: zeznań pokrzywdzonego B. Ł. (1) s. B., świadka P. Z., B. Ł. (1) s. F., M. O., opinii biegłego, opinii uzupełniającej, protokołu oględzin - wina obu oskarżonych w zakresie zarzucanego im czynu nie budzi wątpliwości. Oskarżony A. M. (1) i M. M. (1) swoim działaniem wyczerpali znamiona przestępstwa określonego w art. 158 § 1 k.k. Mianowicie w dniu 08 listopada 2021 roku w N. w korytarzu kamienicy przy ul. (...) działając wspólnie i w porozumieniu wzięli udział w pobiciu B. Ł. (1) s. F. w ten sposób, że zadawali pokrzywdzonemu uderzenia pięścią po całym ciele, przez co narazili go na bezpośrednie niebezpieczeństwo utraty życia, albo następnie skutku określonego w art. 156 § 1 kk lub art. 157 § 1 kk w wyniku czego B. łacny s. F. doznał obrażeń ciała w postaci urazu ręki prawej ze złamaniem paliczka palca trzeciego, które to obrażenia naruszyły czynności narządów jego ciała na okres przekraczający siedem dni w myśl art. 157 § 1 k.k. To że A. M. (1) również doznał złamania zęba w wyniku tego zajścia nie wyklucza jego sprawstwa. Pokrzywdzony B. Ł. (1) nie zaprzeczał że bronił się przed ciosami oskarżonych przez co również mógł spowodować uraz u napastnika. Nie był jednak inicjatorem tego zajścia jedynie podejmował się swojej obrony przed napastnikami.

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Oskarżony

1.4.  Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania zgodna z zarzutem

II.

A. M. (1)

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

A. M. (1) nadto został w punkcie II. aktu oskarżenia przypisany czyn z art. 190 § 1 k.k., zgodnie z którym odpowiedzialność karną ponosi sprawca, który grozi innej osobie popełnieniem przestępstwa na jej szkodę lub na szkodę osoby dla niej najbliższej, jeżeli groźba wzbudza w osobie, do której została skierowana lub której dotyczy, uzasadnioną obawę, że będzie spełniona. Treścią groźby karalnej jest zapowiedź popełnienia przestępstwa, a zatem zbrodni lub występku (ale nie wykroczenia) na szkodę zagrożonego lub osoby dla niego najbliższej. Nie ma znaczenia forma takiej groźby. Może być zarówno wyraźna, jak i dorozumiana. Grozić można słowem, gestem lub innym zachowaniem się, które w zamiarze grożącego ma być zrozumiane jako groźba popełnienia przestępstwa i w rzeczywistości może być tak zrozumiana. Wyrażenie „jeżeli groźba wzbudza (...) uzasadnioną obawę, że będzie spełniona” należy interpretować w ten sposób, iż pokrzywdzony winien traktować groźbę poważnie i uznawać jej spełnienie za rzeczywiście możliwe. Jak słusznie zauważył Sąd Najwyższy w wyroku z 26.01.1973 r., III KR 284/72, Biul. SN 1973/5, s. 95: „Wzbudzenie obawy w zagrożonym należy oceniać subiektywnie, nie zaś z punktu widzenia obiektywnego niebezpieczeństwa realizacji groźby” (por. M. Mozgawa [w:] M. Budyn-Kulik, P. Kozłowska-Kalisz, M. Kulik, M. Mozgawa, Kodeks karny. Komentarz aktualizowany, LEX/el. 2024, art. 190).

W świetle zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego - wina oskarżonego w zakresie zarzucanego mu czynu nie budzi wątpliwości. Oskarżony A. M. (1) swoim działaniem poprzez to, że w dniu 08 listopada 2021 roku podczas zajścia w godzinach południowych jak i popołudniowych w N. na korytarzu kamienicy przy ul. (...) kierował wobec B. Ł. (1) s. F. groźby pozbawienia życia, które wobec przebiegu zajścia zarówno z godzin południowych jak i później popłudniowych kiedy został pobity wzbudziły w pokrzywdzonym uzasadniona obawę, że zostaną spełnione – zrealizował znamiona przestępstwa określonego w art. 190 § 1 k.k. To zajście z godzin południowych było kolejnym zajściem z godzin południowych co dodatkowo wywołało w pokrzywdzonym obawę spełnienia gróźb wobec poczucia bezkarności A. M. (1). Niewątpliwie czyn A. M. (1) jest zawiniony. Nie dał on bowiem posłuchu normie pranej wyrażonej w art. 190 § 1 k.k., dlatego orzeczono jak w punkcie II. sentencji wyroku.

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Oskarżony

1.5.  Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania zgodna z zarzutem

VI.

M. M. (1)

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

M. M. (1) w punkcie II. aktu oskarżenia zarzucono popełnienie przestępstwa określonego w art. 157 § 2 k.k., z którego treści wynika, że odpowiedzialności karnej podlega sprawca, który swym zachowaniem powoduje naruszenia czynności narządu ciała lub rozstroju zdrowia trwający nie dłużej niż 7 dni.

W świetle zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego w szczególności: zeznań pokrzywdzonego B. Ł. (1) s. B., świadka P. Z., B. Ł. (1) s. F., M. Ż., M. O., opinii biegłego, opinii uzupełniającej, protokołu oględzin - wina oskarżonego w zakresie zarzucanego mu czynu nie budzi wątpliwości. Oskarżony M. M. (1) swoim działaniem wyczerpał znamiona występku z art. 157 §2 k.k., który typizuje przestępstwo polegające na spowodowaniu naruszenia czynności narządu ciała lub rozstroju zdrowia, na czas poniżej 7 dni. Przestępstwa stypizowane w art. 157 k.k. mają charakter materialny. Realizacja znamion w formie dokonanej wymaga naruszenia dobra, a więc realnego wystąpienia jednego ze skutków w tym przepisie wymienionych. Ustawa posługuje się szerokim znaczeniowo znamieniem czasownikowym "powoduje", obejmującym każdą postać zachowania, które może prowadzić do wytworzenia następstw określonych w tym przepisie. Skutek musi pozostawać w związku kauzalnym z zachowaniem sprawcy. Dla przypisania skutku bez znaczenia jest to, że obok działania sprawcy do jego nastąpienia przyczyniły się także inne okoliczności, w tym zachowanie samego pokrzywdzonego. Przestępstwa stypizowane w art. 157 § 1 i 2 k.k. można popełnić tylko umyślnie, zarówno w zamiarze bezpośrednim, jak i ewentualnym. Sprawca musi więc przewidywać i co najmniej godzić się na to, iż swoim czynem spowoduje dla zdrowia pokrzywdzonego skutki opisane w tych przepisach. Charakter przestępstw przeciwko zdrowiu i szczególne trudności towarzyszące dowodzeniu treści strony podmiotowej uzasadniają obiektywizowania odpowiedzialności poprzez odwoływanie się do konstrukcji zamiaru ogólnego (nieokreślonego). Istota tego przestępstwa sprowadza się do spowodowania naruszenia czynności narządu ciała na okres trwający poniżej 7 dni. Przy umyślnych uszkodzeniach ciała przyjmuje się tzw. zamiar ogólny, który obejmuje faktycznie powstałe następstwa zadanych umyślnie obrażeń, zakłada się bowiem, że sprawca nie mógł mieć w świadomości dokładnego obrazu wszystkich następstw swojego działania, gdyż nawet lekarzowi byłoby trudno taki obraz ustalić, ale działał on ze świadomością możliwości powstania daleko sięgającej krzywdy, biorąc pod uwagę rodzaj użytego narzędzia, liczbę i siłę uderzeń, odporność ofiary itp. zob. wyr. SA w Katowicach z 23.1.1997 r., II AKa 283/96, OSPriP 1998, Nr 5, poz. 19. Przekładając powyższe rozważania na grunt niniejszej sprawy stwierdzić należy, że działanie oskarżonego, polegające na uderzeniu pokrzywdzonego ręką w twarz, na skutek czego B. Ł. (1) s. B. został chwilowo przymroczony spowodował u pokrzywdzonego uszczerbek na zdrowiu. Cios był silny, stwierdzone u pokrzywdzonego uszkodzenia ciała w postaci: urazu twarzy z pozostawieniem sińca, niewątpliwie wskazują na zachowanie oskarżonego M. M. (1), stanowiącemu naruszenie reguł postępowania z dobrem prawnym chronionym przez art. 157 § 2 k.k., jakim jest zdrowie człowieka. Niewątpliwie czyn M. M. (1) jest zawiniony. Początkowo zajście przebiegało w układzie jeden pokrzywdzony ( B. Ł. (1) s.F.) i dwóch napastników. B. Ł. (1) s. B. był zajęty wówczas w gabinecie gdzie przyjmował pacjentów, zupełnie przez przypadek dołączył do zajścia po wyjściu na korytarz kiedy został bez powodu zaatakowany przez M. M. (1). W żaden sposób nie sprowokował on napastnika bo chciał jedynie pomóc ojcu który leżał na ziemi i był okładany przez dwóch napastników. Mając na uwadze powyższe, uznając winę oskarżonego za przypisany mu czyn orzeczono jak w punkcie VI. sentencji wyroku.

1.6.  Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania niezgodna z zarzutem

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

1.7.  Warunkowe umorzenie postępowania

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach warunkowego umorzenia postępowania

1.8.  Umorzenie postępowania

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach umorzenia postępowania

1.9.  Uniewinnienie

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach uniewinnienia

1.KARY, Środki Karne, PRzepadek, Środki Kompensacyjne i środki związane z poddaniem sprawcy próbie

Oskarżony

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku odnoszący się
do przypisanego czynu

Przytoczyć okoliczności

A. M. (1)

I.

I.

Uznając winę oskarżonego A. M. (1) za przypisany mu w pkt. I. aktu oskarżenia czyn z art. 158§1 k.k., Sąd wymierzając mu karę miał na uwadze całokształt okoliczności sprawy zarówno łagodzące jak i obciążające, w szczególności stopień społecznej szkodliwości popełnianego czynu oraz stopień winy. Określając wysokość kary Sąd uwzględnił również cele zapobiegawcze i wychowawcze kary w stosunku do sprawcy, a ponadto potrzeby w zakresie kształtowania świadomości prawnej społeczeństwa. Sąd ustalając wymiar kary brał pod uwagę przede wszystkim skutki działania oskarżonych, w szczególności stopień uszczerbku na zdrowiu oraz krzywdą którą to doznał pokrzywdzony nagannym zachowaniem oskarżonego. Jako okoliczności obciążające przy wymiarze kary Sąd miał na uwadze sposób działania oskarżonego, który wraz z M. M. (1) zaatakowali pokrzywdzonego, czego wynikiem były stosunkowo bolesne skutki zdarzenia, w postaci doznanych przez pokrzywdzonego obrażeń. Oskarżony był pod wpływem alkoholu chociaż nie wykonano mu badania na stan trzeźwości bo się nie zgodził. Sam jednak przyznał że dzień wcześniej spożywał alkohol. Niemniej pomimo doznania obrażeń, choć boć bolesnych to nie spowodowały one poważniejszych skutków dla zdrowa pokrzywdzonego. Mając na uwadze powyższe okoliczności, jak również indywidulane właściwości sprawcy, jego wiek sytuację życiową ,tj. jest osobą starszą, na rencie, na której utrzymaniu pozostaje inna osoba - zasadnym było zastosowanie wobec oskarżonego dobrodziejstwa wynikającego z art. 37a§1 k.k. w brzmieniu obowiązującym przez datą 01.10.2023 r. w zw. z art. 4§1 k.k. Zważywszy na to, że czyn zarzucony oskarżonemu zagrożony jest wyłącznie kara pozbawienia wolności, a orzeczona w niniejszej sprawie kara za przypisany czyn nie przekraczałaby 1 roku, to zasadnym jawiło się zastosowanie wobec A. M. (1) dyspozycji z art. 37a §1 k.k. i orzeczenie kary grzywny w kwocie 2.400 złotych. Zdaniem Sądu kara ta jest słuszna i adekwatna do stopnia zawinienia oskarżonego. Nadto stanowi właściwą reakcję na zachowanie oskarżonego i zdaniem Sądu w sposób właściwy spełni swe cele prewencyjne oraz wychowawcze. Oskarżony pomimo niskiej renty osiąga także dochody z wynajmu pomieszczeń w kamienicy na ul. (...).

A. M. (1)

II.

II.

Sąd uznał oskarżonego za winnego czynu zabronionego z art. 190 § 1 k.k. w brzmieniu obowiązującym przed 01.10.2023 r. i z za to na mocy art. 190 § 1 k.k. w zw. z art. 4 § 1 k.k. wymierzył mu karę 100 stawek dziennych grzywny, ustalając wysokość jednej stawki dziennej grzywny na kwotę 20 złotych,. tj. karę grzywny w kwocie 2.000 złotych.

Sąd przy wymierzaniu kary kierował się dyrektywami z art. 53 § 1 k.k. W ocenie Sądu wina oskarżonego nie budzi wątpliwości, a orzeczona wobec niego kara jest adekwatna zarówno do stopnia winy, jak i stopnia społecznej szkodliwości.

Stopień społecznej szkodliwości - ustalony na podstawie kwantyfikatorów z art. 115 § 2 k.k. był znaczny. W ocenie Sądu wymierzona oskarżonemu kara pozwoli mu w sposób wystarczający odczuć naganność jego zachowania, jak również wyciągnąć właściwe wnioski na przyszłość.

A. M. (1)

III.

I.,II.,

Uznając, iż zachodzą w niniejszej sprawie przesłanki umożliwiające orzeczenie oskarżonemu A. M. (1) kary łącznej grzywny, na mocy art. 85 § 1 k.k., art. 85 k.k. i art. 86 § 1 i 2 k.k., przy zastosowaniu dyrektywy z art. 4 § 1 k.k. wymierzył mu w miejsce jednostkowych kar grzywien orzeczonych w punktach I. i II. wyroku karę łączną grzywny w wymiarze 150 stawek dziennych grzywny, przy czym wysokość jednej stawki grzywny ustalono w kwocie 20 złotych. W ocenie Sądu tak ukształtowany wymiar kary grzywny jest nie tylko korzystny dla oskarżonego, ale jednocześnie kara taka spełnia wymogi sprawiedliwej. Zatem powinna ona spełnić swe zadania zarówno w zakresie prewencji indywidualnej, jak i prewencji generalnej.

A. M. (1)

IV.

I.

Na mocy art. 46 § 1 k.k. orzeczono wobec oskarżonego A. M. (1) środek kompensacyjny w postaci zadośćuczynienia za doznaną w wyniku przestępstwa oskarżonego krzywdę poprzez zapłatę na rzecz pokrzywdzonego B. Ł. (1) s. F. kwoty w wysokości 500 złotych. Zdaniem Sądu kwota ta w pełni zrekompensuje doznane niego krzywdy. Przy ustalaniu wysokości środka kompensacyjnego Sąd wziął pod uwagę rozmiary doznanych przez pokrzywdzonego obrażeń, a także możliwości finansowe oskarżonego.

M. M. (1)

V.

V.

Uznając winę oskarżonego M. M. (1) za przypisany mu w pkt. I. aktu oskarżenia czyn z art. 158§1 k.k., Sąd wymierzając mu karę miał na uwadze całokształt okoliczności sprawy zarówno łagodzące jak i obciążające, w szczególności stopień społecznej szkodliwości popełnianego czynu oraz stopień winy. Określając wysokość kary Sąd uwzględnił również cele zapobiegawcze i wychowawcze kary w stosunku do sprawcy, a ponadto potrzeby w zakresie kształtowania świadomości prawnej społeczeństwa. Sąd ustalając wymiar kary brał pod uwagę przede wszystkim skutki działania oskarżonych, w szczególności stopień uszczerbku na zdrowiu oraz krzywdą którą to doznał pokrzywdzony nagannym zachowaniem oskarżonego. Jako okoliczności obciążające przy wymiarze kary Sąd miał na uwadze sposób działania oskarżonego, który wraz ze swoim ojcem A. M. (1) zaatakowali pokrzywdzonego, czego wynikiem były stosunkowo bolesne skutki zdarzenia, w postaci doznanych przez pokrzywdzonego B. Ł. (1) s. F. obrażeń. Niemniej pomimo doznania obrażeń, choć boć bolesnych to nie spowodowały one poważniejszych skutków dla zdrowa pokrzywdzonego. Mając na uwadze powyższe okoliczności, jak również indywidulane właściwości sprawcy, tj. jego wiek sytuację życiową, pozostające na jego utrzymaniu inne osoby, w tym dzieci zasadnym było zastosowanie wobec oskarżonego dobrodziejstwa wynikającego z art. 37a§1 k.k. w brzmieniu obowiązującym przez datą 01.10.2023 r. w zw. z art. 4§1 k.k. Zważywszy na to, że czyn zarzucony oskarżonemu zagrożony jest wyłącznie kara pozbawienia wolności, a orzeczona w niniejszej sprawie kara za przypisany czyn nie przekraczałaby 1 roku, to zasadnym jawiło się zastosowanie wobec M. M. (1) dyspozycji z art. 37a §1 k.k. i orzeczenie kary grzywny w kwocie 2.400 złotych. Zdaniem Sądu kara ta jest słuszna i adekwatna do stopnia zawinienia oskarżonego. Nadto stanowi właściwą reakcję na zachowanie oskarżonego i zdaniem Sądu w sposób właściwy spełni swe cele prewencyjne oraz wychowawcze.

M. M. (1)

VI.

VI.

Uznając winę oskarżonego M. M. (1) za przypisany mu w punkcie II. aktu oskarżenia czyn z art. 157 § 2 k.k., Sąd kierując się dyrektywami określonymi w art. 53 k.k. wymierzył mu kare 80 stawek grzywny, ustalając wysokość jednej dziennej stawki na kwotę 20 złotych, tj. 1.600 złotych grzywny. W ocenie Sądu, przy uwzględnieniu okoliczności niniejszej sprawy, w szczególności właściwości i warunków osobiste oskarżonego oraz jego sposób życia wymierzona M. M. (1) kara grzywny jest adekwatna do winy oskarżonego i okoliczności popełnionego przez niego czynu. Nadto, spełni cele swe zapobiegawcze, wychowawcze i w zakresie społecznego oddziaływania. Sąd uznał jednocześnie, iż orzeczona kara odniesie wobec oskarżonego pozytywny skutek i będzie on w przyszłości przestrzegał porządku prawnego, zaś przestępstwo popełnione w przedmiotowej sprawie miało jedynie charakter incydentalny. Bowiem w chwili popełnienia przedmiotowego czynu nie był karany za inne przestępstwa. Zatem wymierzona kara grzywny pozwoli oskarżonemu w sposób dotkliwy odczuć naganność jego zachowania i wyciągnąć właściwe wnioski na przyszłość.

M. M. (1)

VII.

V.,VI.

Sąd uznając, iż zachodzą w niniejszej sprawie przesłanki umożliwiające orzeczenie oskarżonemu kary łącznej grzywny, na mocy art. 85 § 1 k.k., art. 85 k.k. i art. 86 § 1 i 2 k.k., przy zastosowaniu dyrektywy z art. 4 § 1 k.k. wymierzył oskarżonemu w miejsce jednostkowych kar grzywien orzeczonych w punktach V. i VI. wyroku karę łączną grzywny w wymiarze 150 stawek dziennych grzywny, przy czym wysokość jednej stawki grzywny ustalono w kwocie 20 złotych. W ocenie Sądu tak ukształtowany wymiar kary grzywny jest nie tylko korzystny dla oskarżonego, ale jednocześnie kara taka spełnia wymogi sprawiedliwej. Zatem powinna ona spełnić swe zadania zarówno w zakresie prewencji indywidualnej, jak i prewencji generalnej.

1.1Inne ROZSTRZYGNIĘCIA ZAwarte w WYROKU

Oskarżony

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku odnoszący się do przypisanego czynu

Przytoczyć okoliczności

1.6. inne zagadnienia

W tym miejscu sąd może odnieść się do innych kwestii mających znaczenie dla rozstrzygnięcia,
a niewyjaśnionych w innych częściach uzasadnienia, w tym do wyjaśnienia, dlaczego nie zastosował określonej instytucji prawa karnego, zwłaszcza w przypadku wnioskowania orzeczenia takiej instytucji przez stronę

7.  KOszty procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

VIII.

Orzekając o kosztach sądowych Sąd kierował się zasadą wyrażoną w art. 627 k.p.k. w zw. z art. 633 k.p.k. i na mocy powołanego przepisy zasądził od oskarżonych na rzecz Skarbu Państwa kwoty po 621 złotych tytułem wydatków poniesionych na obu etapach procesu oraz kwoty po 300 złotych tytułem opłaty wyliczonej zgodnie z ustawą z dnia 23 czerwca 1973 r. o opłatach w sprawach karnych (tj. Dz. U. z 2023 r. poz. 123 z późn. zm.). Tym samym uwzględniając wniosek oskarżyciela posiłkowego zasądzono od oskarżonych na jego rzecz kwotę 1.680 złotych tytułem zwrotu kosztów ustanowienia pełnomocnika w postu postępowania sądowego, a wyliczonych zgodnie z §11 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 r. w sprawie opłat za czynności adwokackie (tj. Dz. U. z 2023 r. poz. 1964 z późn. zm.).

1.1Podpis