Sygn. akt VI U 329/23
Dnia 27 września 2024 roku
Sąd Rejonowy dla Warszawy Pragi - Południe w Warszawie VI Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w składzie:
Przewodniczący: sędzia Bartosz Szałas
po rozpoznaniu w dniu 27 września 2024 roku w Warszawie
na posiedzeniu niejawnym
sprawy z odwołania A. D.
od orzeczenia Wojewódzkiego Zespołu do Spraw Orzekania o Niepełnosprawności w W. z dnia 17 kwietnia 2023 roku, nr WN-I. (...).1.496.2023
przeciwko Wojewódzkiemu Zespołowi do Spraw Orzekania o Niepełnosprawności w W.
o ustalenie stopnia niepełnosprawności
1. zmienia zaskarżone orzeczenie Wojewódzkiego Zespołu do Spraw Orzekania o Niepełnosprawności w W. z dnia 17 kwietnia 2023 roku, nr WN-I. (...).1.496.2023 oraz poprzedzające je orzeczenie Miejskiego Zespołu (...) o Niepełnosprawności w W. z dnia 11 stycznia 2023 roku, nr (...) w ten sposób, że postanawia:
a) w pkt I – zaliczyć do stopnia niepełnosprawności umiarkowanego;
b) w pkt II – symbol przyczyny niepełnosprawności – 03-L;
c) w pkt III – orzeczenie wydaje się do – wskazać, że na stałe;
d) w pkt IV – niepełnosprawność istnieje od – wskazać, że od 20-go roku życia;
e) w pkt V – ustalony stopień niepełnosprawności datuje się od – wskazać, że od 19.09.2017r.;
f) w pkt 1) – wskazania dotyczące odpowiedniego zatrudnienia – wskazać zatrudnienie w warunkach pracy chronionej;
g) w pkt 2) – wskazania dotyczące szkolenia, w tym specjalistycznego – wskazać, że nie wymaga;
h) w pkt 3) – wskazania dotyczące zatrudnienia w zakładzie aktywności zawodowej – wskazać, że nie wymaga;
i) w pkt 4) – wskazania dotyczące uczestnictwa w terapii zajęciowej – wskazać, że nie wymaga;
j) w pkt 5) – wskazania dotyczące konieczności zaopatrzenia w przedmioty ortopedyczne, środki pomocnicze oraz pomoce techniczne, ułatwiające funkcjonowanie danej osoby – wskazać, że wymaga;
k) w pkt 6) – wskazania dotyczące korzystania z systemu środowiskowego wsparcia w samodzielnej egzystencji, przez co rozumie się korzystanie z usług socjalnych, opiekuńczych, terapeutycznych i rehabilitacyjnych świadczonych przez sieć instytucji pomocy społecznej, organizacje pozarządowe oraz inne placówki – wskazać, że wymaga;
l) w pkt 7) – wskazania dotyczące konieczności stałej lub długotrwałej opieki lub pomocy innej osoby w związku ze znacznie ograniczoną możliwością samodzielnej egzystencji – wskazać, że wymaga;
m) w pkt 8) – wskazania dotyczące konieczności stałego współudziału na co dzień opiekuna dziecka w procesie jego leczenia, rehabilitacji i edukacji – wskazać, że nie dotyczy;
n) w pkt 9) – wskazania dotyczące spełniania przez osobę niepełnosprawną przesłanek określonych w art. 8 ust. 3a pkt 1 ustawy z dnia 20 czerwca 1997r. – Prawo o ruchu drogowym (Dz. U. z 2022r., poz. 988, ze zm.) – wskazać, że nie spełnia;
o) w pkt 10) – wskazania dotyczące prawa do zamieszkiwania w oddzielnym pokoju – wskazać, że nie wymaga.
2. zasądza od Wojewódzkiego Zespołu do Spraw Orzekania o Niepełnosprawności w W. na rzecz odwołującej się A. D. kwotę 1.080,00 zł (słownie: jeden tysiąc osiemdziesiąt złotych 00/100) wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie liczonymi od dnia uprawomocnienia się niniejszego orzeczenia do dnia zapłaty tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego.
Sygn. akt VI U 329/23
Orzeczeniem z dnia 11 stycznia 2023 roku, nr (...), Miejski Zespół Do Spraw Orzekania o Niepełnosprawności w W. zaliczył A. D. do lekkiego stopnia niepełnosprawności. Od powyższego orzeczenia MZON odwołująca się wniosła odwołanie. W wyniku jego rozpoznania Wojewódzki Zespół do Spraw Orzekania o Niepełnosprawności w W. orzeczeniem z dnia 17 kwietnia 2023 roku, nr WN-I. (...).1.496.2023, utrzymał w mocy zaskarżone orzeczenie.
(orzeczenie MZON z dnia 11.01.2023r. i orzeczenie WZON z dnia 17.04.2023r. – akta WZON)
Od wskazanego orzeczenia WZON odwołująca się wniosła odwołanie, zaskarżając to orzeczenie w całości. Wniosła o zmianę orzeczenia WZON i poprzedzającego je orzeczenia MZON poprzez zaliczenie jej do umiarkowanego stopnia niepełnosprawności oraz wskazanie w zakresie odpowiedniego zatrudnienia na zdolność jedynie w warunkach pracy chronionej. W uzasadnieniu odwołująca się wskazała, że w 2017 roku została zaliczona do umiarkowanego stopnia niepełnosprawności i od tamtej pory jej stan zdrowia nie uległ poprawie, a wręcz przeciwnie, pogorszył się.
(odwołanie – k. 1 – 6)
W odpowiedzi na odwołanie WZON wniósł o jego oddalenie podnosząc, że brak jest podstaw do zmiany orzeczenia.
(odpowiedź na odwołanie – k. 10 – 11 verte)
Sąd ustalił następujący stan faktyczny:
U odwołującej się rozpoznano głuchotę czuciowo – nerwową obustronną na tle idiopatycznym zaopatrzoną w implanty ślimakowe obustronne, a także obustronne głębokie uszkodzenie obwodowe narządów przedsionkowych, napadowe zawroty głowy i napadowe zaburzenia równowagi.
Odwołująca się wymaga wsparcia rodziców w życiu codziennym. Ma zaburzenia równowagi, nie potrafi wejść na stołek, czy drabinę, nie ma możliwości skorzystania z szafek zawieszonych na znacznej wysokości w jej mieszkaniu, nie zmieni żarówki, nie wymyje żyrandola, nie wymyje okna. Rozmowy telefoniczne są dla innej dużym utrudnieniem, za nią musi dzwonić jej mama, lub tata. Odwołująca się nie jest w stanie porozumieć się z kimś, jeżeli wokół są inne odgłosy. Wymaga pomocy przy robieniu zakupów, nie jest w stanie nosić większych zakupów w związku z zaburzeniami równowagi. Przy rozmowie jeden na jeden odwołująca się jest się w stanie porozumieć, ponieważ czyta z ruchu warg, często jednak nie rozumie, nie słyszy, co mówi do niej druga osoba. Nie może zejść po schodach, które nie mają poręczy, nie może samodzielnie zachować równowagi w autobusie. Rodzice pomagają jej w kontaktach, rozmowach w urzędach, w ZUS, u lekarza. Odwołująca się nie jest w stanie samodzielnie chodzić po ciemku, ze względu na zawroty głowy. Odwołująca się pracuje w bibliotece. Odwołująca się w pracy nie może pracować sama, stąd też nie może pracować w soboty, nie odbierze telefonu, nie dogada się jak jest więcej osób, nie ściągnie książki z wyższej półki.
Z przyczyn laryngologicznych odwołująca się jest osobą niepełnosprawną w stopniu umiarkowanym, zdolną jedynie do pracy w warunkach pracy chronionej. Jej stan zdrowia nie rokuje poprawy, naruszenie sprawności jest trwałe, dzięki wdrożonym metodom leczniczym osiągnięto stan optymalny i może on jedynie ulegać pogorszeniu w związku z nieprzewidywalnością procesu chorobowego. Odwołująca się jest zdolna do pracy jednie w warunkach pracy chronionej ze szczególnym uwzględnieniem unikania hałasu oraz nie wymagających sprawnego układu równowagi. Wymaga konieczności zaopatrzenia w przedmioty ortopedyczne, środki pomocnicze oraz pomoce techniczne, ułatwiające funkcjonowanie, wymaga korzystania z systemu środowiskowego wsparcia w samodzielnej egzystencji, przez co rozumie się korzystanie z usług socjalnych, opiekuńczych, terapeutycznych i rehabilitacyjnych świadczonych przez sieć instytucji pomocy społecznej, organizacje pozarządowe oraz inne placówki, wymaga konieczności stałej lub długotrwałej opieki lub pomocy innej osoby w związku ze znacznie ograniczoną możliwością samodzielnej egzystencji.
(dowód: opinia główna i uzupełniająca biegłego z zakresu neurologii – k. 58 – 58 verte i k. 93, opinia główna i uzupełniająca biegłego z zakresu otolaryngologii – k. 32 – 36 i k. 73 – 75, zeznania świadka M. D. – k. 47 – 47 verte, zeznania świadka P. D. – k. 48, zeznania odwołującej się A. D. – k. 48 – 48 verte)
Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił w oparciu o wnioski zawarte w opinii biegłych z zakresu neurologii oraz z zakresu otolaryngologii. Rozstrzygające dla Sądu były wnioski zawarte w opinii uzupełniającej biegłego z zakresu otolaryngologii. Sąd miał na uwadze, że biegły ten w swojej pierwszej opinii zaliczył odwołującą się do lekkiego stopnia niepełnosprawności. Jednak w opinii uzupełniającej, w której miał on okazję zapoznać się z dodatkowo zgromadzonym materiałem dowodowym, w tym z zeznaniami złożonymi przez świadków i odwołującą się na rozprawie, a także zapoznać się z kontrargumentami pełnomocnika odwołującej się, biegły zmienił wnioski swojej opinii i zaliczył odwołującą się do umiarkowanego stopnia niepełnosprawności. Biegły wyczerpująco wyjaśnił przyczyny zmiany swego stanowiska, wskazał też na idiopatyczne tło choroby oraz na rokowania według obecnego stanu wiedzy medycznej. Opinia biegłego jest wyczerpująca, wnioski są logicznie uargumentowane, strony zaś nie kwestionowały wniosków zawartych w jego opinii uzupełniającej. W toku sprawy Sąd dopuścił również dowód z opinii biegłego z zakresu neurologii, biegła co prawda w swojej pierwotnej opinii wskazała na zaliczenie odwołującej się do lekkiego stopnia niepełnosprawności, jednak w opinii uzupełniającej, jakkolwiek nie zmieniła zdania w zakresie kwalifikacji odwołującej się pod kątem neurologicznym, to jednak wskazała, że rozstrzygająca w przypadku odwołującej się powinna być opinia biegłego z zakresu otolaryngologii i jego zdanie. Wobec tego Sąd oparł się głównie na uzupełniającej opinii biegłego z zakresu otolaryngologii i zawartych w niej wnioskach. Sąd uznał za wiarygodne w całości również zeznania złożone na rozprawie przez świadków M. D., P. D. i samą odwołującą się A. D., pozostawały one bowiem ze sobą spójne, zgodne i znajdowały potwierdzenie w pozostałym materiale dowodowym.
Sąd zważył, co następuje:
Przedmiotem rozpoznania w niniejszej sprawie jest odwołanie A. D. od orzeczenia WZON w W. utrzymującego w mocy orzeczenie MZON w W., w którym zaliczono odwołującą się do lekkiego stopnia niepełnoprawności.
Zgodnie z art. 4 ust. 2 i 3 ustawy z dnia 27 sierpnia 1997 roku o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz zatrudnianiu osób niepełnosprawnych (t.j. – Dz. U. z 2023r., poz. 100) do umiarkowanego stopnia niepełnosprawności zalicza się osobę z naruszoną sprawnością organizmu, niezdolną do pracy albo zdolną do pracy jedynie w warunkach pracy chronionej lub wymagającą czasowej albo częściowej pomocy innych osób w celu pełnienia ról społecznych, zaś do lekkiego stopnia niepełnosprawności zalicza się osobę o naruszonej sprawności organizmu, powodującej w sposób istotny obniżenie zdolności do wykonywania pracy, w porównaniu do zdolności, jaką wykazuje osoba o podobnych kwalifikacjach zawodowych z pełną sprawnością psychiczną i fizyczną, lub mająca ograniczenia w pełnieniu ról społecznych dające się kompensować przy pomocy wyposażenia w przedmioty ortopedyczne, środki pomocnicze lub środki techniczne.
Przy ustalaniu stanu faktycznego w zakresie zaliczenia odwołującej się do konkretnego stopnia niepełnoprawności Sąd oparł się na wnioskach z opinii biegłego z zakresu otolaryngologii, które zostały omówione wyżej przy ocenie stanu faktycznego. Wnioski te są przekonujące dla Sądu. Biegły jednoznacznie wskazał, że w przypadku odwołującej się jej stan zdrowia przemawia za zaliczeniem jej do osób niepełnosprawnych w stopniu umiarkowanym na stałe, biegły orzekł też co do wskazań z pozostałych punktów orzeczenia o niepełnosprawności, w tym w zakresie pkt 1 jednoznacznie wskazał, że odwołująca się wymaga zatrudnienia w warunkach pracy chronionej.
Mając na uwadze powyższe Sąd orzekł jak w sentencji wyroku.
O kosztach procesu, Sąd orzekł na podstawie art. 98 i 99 k.p.c. w zw. z § 9 ust. 2 i § 15 ust. 3 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 roku w sprawie opłat za czynności radców prawnych.
Sąd miał na uwadze, że w wyroku zmieniono w całości zaskarżone orzeczenie WZON i poprzedzające je orzeczenie MZON w W., zaliczając odwołującą się zgodnie z jej wnioskiem do umiarkowanego stopnia niepełnosprawności. Wobec tego należy uznać odwołującą się za stronę wygrywającą w całości. Tym samym Sąd zasądził na jej rzecz od WZON całość kosztów procesu, na które składały się wyłącznie koszty zastępstwa procesowego.
Sąd w ramach kosztów zastępstwa procesowego zasądził sześciokrotność stawki minimalnej 180,00 zł czyli 1.080,00 zł (6x180zł) mając na uwadze bardzo niską wartość tej stawki i jej zupełną nieadekwatność do warunków rynkowych świadczenia usług prawniczych, a więc do rzeczywistych kosztów zastępstwa procesowego, jakie odwołująca się poniosła, a także przede wszystkim nakład pracy pełnomocnika odwołującej się zgodnie z przesłankami z § 15 ust. 3 wskazanego wyżej rozporządzenia. Sąd miał na uwadze, że zasądzenie w niniejszej sprawie kosztów zastępstwa procesowego w wysokości niższej niż maksymalna sześciokrotność stawki stanowiłoby jedynie iluzoryczny zwrot kosztów procesu poniesionych przez odwołującą się, jej pełnomocnik bowiem poza sporządzeniem odwołania, analizował jeszcze cztery opinie sporządzone w niniejszej sprawie (dwie opinie główne, dwie opinie uzupełniające), zajmując co do nich wyczerpujące stanowisko procesowe, ze sformułowaniem zarzutów. Do tego dochodzi stawiennictwo na rozprawie w dniu 20 października 2023 roku i aktywne w niej uczestniczenie poprzez zadawanie pytań wezwanym świadkom i stronie. Wreszcie pełnomocnik odwołującego się zajął też stanowisko końcowe w pismach z dnia 3 kwietnia 2024 roku oraz z dnia 2 września 2024 roku. Wypełnił tym samym przesłanki z § 15 ust. 3 pkt 1, 3 i 4 rozporządzenia. Suma tych podejmowanych przez pełnomocnika w sprawie czynności i jego poziom aktywności i nakładu pracy przemawia za przyznaniem mu przynajmniej kwoty 1.080,00 zł, czyli maksymalnej sześciokrotności stawki, biorąc pod uwagę jego nakład pracy i realia rynkowe stawek za usługi prawnicze. Wobec powyższego Sąd przyznał koszty zastępstwa procesowego w wysokości sześciokrotności stawki minimalnej.