Pełny tekst orzeczenia

Sygnatura akt IX P(...)

S., dnia 27 stycznia 2025 r.

UZASADNIENIE

Pozwem wniesionym w dniu 7 maja 2021 r. powód M. S. wniósł o zasądzenie na jego rzecz od pozwanej (...) spółki z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w T. kwoty 12.000 zł wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia złożenia pozwu do dnia zapłaty, zmianę świadectwa pracy poprzez wskazanie, że umowa o pracę została rozwiązana za wypowiedzeniem przez pracodawcę, zasądzenie od pozwanego na rzecz powoda kosztów procesu według norm przepisanych.

W uzasadnieniu powód wskazał, że był w pozwanej spółce zatrudniony na umowę o pracę na czas nieokreślony na stanowisku specjalisty ds. zakupów i świadczył pracę w oddziale spółki w S.; przysługiwało mu wynagrodzenie w kwocie 3.900 zł brutto oraz premie miesięczne w wysokości 15% miesięcznego wynagrodzenia zasadniczego oraz kwartalne w wysokości do 45% miesięcznego wynagrodzenia zasadniczego. W dniu 8 marca 2021 r. złożył pozwanemu oświadczenie o wypowiedzeniu umowy o pracę z zachowaniem trzymiesięcznego okresu wypowiedzenia (doręczone pozwanemu w dniu 10 marca 2021 r.). Podczas wykonywania obowiązków pracowniczych w dniu 16 kwietnia 2021 r. pozwany próbował odebrać od powoda podpis na nieznanym powodowi dokumencie i bez zapoznania go z jego treścią, lecz powód odmówił złożenia podpisu. W dniu 19 kwietnia 2021 r. zostało powodowi doręczone oświadczenie pozwanego o rozwiązaniu z nim umowy o pracę bez wypowiedzenia z powodu:

- dokonania w okresie 12.2020 do 01.2020 wielokrotnych likwidacji towarów bez uzyskania zgody pracodawcy,

- doprowadzenie do szkody w majątku pracodawcy poprzez dokonanie w okresie 12.2020 do 01.2020 wielokrotnej likwidacji towarów pełnowartościowych,

- fikcyjne tworzenie dokumentów likwidacji w grudniu 2020 r. w celu rozbicia ogólnej kwoty likwidowanych towarów, co doprowadzić miało do obejścia obowiązku akceptacji likwidacji przez pracodawcę,

co miało doprowadzić do utraty zaufania do powoda i braku możliwości dalszego zatrudnienia na zajmowanym stanowisku związanym z odpowiedzialnością za powierzone mienie.

Powód podniósł, że z rozwiązania umowy nie wynika jaka okoliczność stanowiła przyczynę rozwiązania z nim umowy, nie wskazano bowiem konkretnego zdarzenia. Nadto podniósł, że okoliczności, na które powołuje się pozwany są z okresu od grudnia 2020 r. do stycznia 2021 r., zaś oświadczenie o rozwiązaniu umowy o pacę złożone zostało powodowi dopiero w drugiej połowie kwietnia 2021 r., co wskazuje, że pozwany uchybił terminowi z art. 52 § 2 k.p.

W odpowiedzi na pozew pozwana spółka wniosła o oddalenie powództwa i zasądzenie na jej rzecz od powoda kosztów postępowania. Pozwana wskazała, że w dniu 24 marca 2021 r. Dyrektor Logistyki – R. C. (1) wykrył nieprawidłowości w zakresie likwidacji towarów, zaś w dniu 30 marca 2021 r. przedstawił je na spotkaniu z zarządem, dopiero po otrzymaniu i zweryfikowaniu tych nieprawidłowości, zarząd podjął decyzję o rozwiązaniu umowy o pracę z powodem. Pozwana podniosła, że na skutek wewnętrznych czynności sprawdzających na przełomie marca i kwietnia 2021 r. ujawniono, że w dniu 30 listopada 2021 r. pracownicy: B. G., M. W. oraz M. S. sporządzili szereg dokumentów, w których rzekomo dokonano likwidacji towaru. Jak wynika z protokołów likwidacji towarów były one dokonane przez trzy osoby: dyrektora oddziału P. G., kupca odpowiedzialnego za kategorie danego towaru, tj. M. S. oraz kierownika magazynu (...). Z treści protokołu wynika, że przedmiotem likwidacji były towary handlowe niedające się do sprzedaży (czyli rzekomo były przeterminowane). Likwidacji dokonano w ten sposób, że towar rzekomo odebrał przedstawiciel producenta. Towar będący przedmiotem likwidacji został zakupiony w dniu 28.11.2020 r., w chwili przyjęcia był towarem pełnowartościowym i był przydatny do spożycia do dnia 25.02.2022 r. Pozwana wskazała, że likwidacja towaru do kwoty 2.000 zł nie wymagała akceptacji służb rachunkowych i pozostawała w gestii dyrektora, wówczas towar ściągany był z systemu magazynowego i nie powinien fizycznie znajdować się w magazynie. Zdaniem pozwanej powód celowo dokonał likwidacji tego samego towaru o wartości 29.808 zł poprzez stworzenie 15 osobnych likwidacji. Pozwana skontaktowała się z producentem towaru, który stwierdził, że w listopadzie 2021 r. przedstawiciel handlowy producenta nie odbierał towaru. W styczniu 2021 r. w magazynie została przeprowadzona inwentaryzacja, która wykazała nadwyżkę towaru (...) C. w wysokości 4.653,36 zł. Zdaniem pozwanej towar został celowo, z ominięciem procedur, ściągnięty ze stanu przez ww. osoby, a następnie przez nie sprzedany.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

Przedmiotem przeważającej działalności gospodarczej (...) spółki z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w T. jest sprzedaż hurtowa niewyspecjalizowana żywności, napojów i wyrobów tytoniowych. Spółka (...) oferowała produkty pod własną marką, także napoje energetyczne o nazwie D..

PPHU (...) spółka z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w W. zajmuje się handlem towarami, także towarami pod marką własną spółki (...). Posiada magazyn w S.. Spółka (...) nie posiada magazynu w S..

Dowody:

-wydruk z KRS k. 72-73,

-przesłuchanie P. G. w sprawie IX P (...)

-zeznania świadka R. C. (2) w sprawie IX (...)

W dniu 18 listopada 2013 r. PPHU (...) spółka z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w W. jako zleceniodawca i (...) spółka z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w T. jako zleceniobiorca zawarły umowę o wykonanie usług w zakresie obsługi sprzedaży i usług logistyczno-magazynowych. Zgodnie z § 5 ust. 2 umowy spółka PPHU (...) zobowiązała się do przeszkolenia pracowników przed dopuszczeniem do wykonywania pracy w zakresie obsługi stanowiska. Spółka (...) wykonywała wskazaną umowę outsourcingu przy wykorzystaniu swoich pracowników, w tym P. G..

Dowody:

-umowa z dnia 18 listopada 2013 r. wraz z aneksami k. 31-34 akt IX P (...)

-przesłuchanie Z. R. k. 413-414,

-zeznania świadka M. F. k. 411-412 akt sprawy IX (...)

-zeznania świadka R. C. (2) k. 328 akt sprawy IX (...).

M. S. był zatrudniony w pozwanej spółce od dnia 7 marca 2014 r., początkowo na czas określony, a od dnia 1 grudnia 2015 r. na czas nieokreślony, na stanowisku specjalisty ds. zakupów i świadczył pracę w oddziale spółki w S.; przysługiwało mu wynagrodzenie w kwocie 3.900 zł brutto oraz premie miesięczne w wysokości 15% miesięcznego wynagrodzenia zasadniczego oraz kwartalne w wysokości do 45% miesięcznego wynagrodzenia zasadniczego. Miejscem wykonywania pracy był (...) sp. z o. o. oddział S..

W dniu 8 marca 2021 r. M. S. złożył pozwanemu oświadczenie o wypowiedzeniu umowy o pracę z zachowaniem trzymiesięcznego okresu wypowiedzenia (doręczone pozwanemu w dniu 10 marca 2021 r.).

W dniu 19 kwietnia 2021 r. zostało powodowi doręczone oświadczenie pozwanego o rozwiązaniu umowy o pracę bez zachowania okresu wypowiedzenia na podstawie art. 52 § 1 pkt 1 Kodeksu pracy. Jako przyczynę pozwana wskazała ciężkie naruszenie przez powoda podstawowych obowiązków pracowniczych z powodu:

- dokonania w okresie 12.2020 do 01.2021 wielokrotnych likwidacji towarów bez uzyskania zgody pracodawcy,

- doprowadzenie do szkody w majątku pracodawcy poprzez dokonanie w okresie 12.2020 do 01.2021 wielokrotnej likwidacji towarów pełnowartościowych,

- fikcyjne tworzenie dokumentów likwidacji w grudniu 2020 r. w celu rozbicia ogólnej kwoty likwidowanych towarów, co doprowadzić miało do obejścia obowiązku akceptacji likwidacji przez pracodawcę.

W piśmie wskazano, że powyższe okoliczności stały się przyczyną utraty zaufania pracodawcy do pracownika i brakiem możliwości dalszego zatrudniania na zajmowanym stanowisku związanym z odpowiedzialnością za powierzone mienie.

Dowody:

- umowa o pracę k. 9,

- porozumienia zmieniające k. 10-12,

- wypowiedzenie umowy wraz z potwierdzeniem nadania i odbioru k. 13-15,

- rozwiązanie umowy bez wypowiedzenia k. 16,

- świadectwo pracy z 19 kwietnia 201 r. i akta osobowe pracownika.

W dniu 28 listopada 2020 r. PPHU (...) spółka z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w W. zakupiła od firmy (...).920 sztuk napoju Tiger C. – kod (...) z datą ważności (przydatności do spożycia) produktu przypadająca na dzień 22 lutego 2025 r.

W dniu 30 listopada 2020 r. P. G., M. S. i M. W. dokonali likwidacji towarów w postaci napojów Tiger C. – kod (...). W protokołach likwidacji towaru wskazano, że towar nie nadaje się do spożycia. Towar odebrał przedstawiciel handlowy producenta napoju. Z likwidacji towaru sporządzono protokoły wskazując wartość likwidowanego towaru w każdej fakturze nieprzekraczającą 2.000 zł.

W dniach 7, 11, 31 grudnia 2020 r. oraz 15, 22 stycznia, 8, 17 lutego 2021 r. P. G., M. S. i M. W. dokonali likwidacji towarów w postaci Tiger C. – kod (...), w protokołach likwidacji towaru wskazano, że towar nie nadaje się do spożycia, towar odebrał przedstawiciel handlowy producenta likwidowanego towaru. Z likwidacji towaru sporządzono 15 protokołów wskazując wartość likwidowanego towaru w każdej faktur nieprzekraczającą 2.001 zł.

Uprzednio T. P. wystosowała e-maila do P. G. (przełożonego powoda) z prośbą o likwidację towaru w taki sposób, by jednorazowa wartość towaru nie przekraczała 2.000 zł. Jednorazowa likwidacja towaru o wartości przekraczającej 2.000 zł wymagała zgody dyrektora Centralnego D. Zakupów i prezesa zarządu spółki PPHU (...). Koszty likwidacji towaru ponosił producent – zwracał towar pełnowartościowy albo korygował fakturę. Każda likwidacja towaru była weryfikowana przez K. M., a następnie przez wiceprezesa zarządu spółki PPHU (...). M. S. dokonując likwidacji towaru należącego do PPHU (...) nie działał na szkodę spółki (...).

Dowody:

- wiadomości e-mail k. 18-37,

- instrukcja postępowania z towarami z krótkimi terminami przydatności, towarami po terminie ważności i wydaniami do dostawców k. 38-52,

- raport z audytu k. 54-65,

- protokoły likwidacji towarów wraz z załącznikami k. 78-107, 177-634,

-faktury VAT k. 108-110,

-przesłuchanie powoda k. 662-663,

-zeznania świadka R. C. (1) złożone na piśmie k. 646-647,

- zeznania świadka R. P. k. 164-165,

- zeznania świadka M. K. k. 165.

W okresie grudnia 2020 r. PPHU (...) spółka z ograniczoną odpowiedzialnością zawarła szereg porozumień handlowych dotyczących usług marketingowych z podmiotami: Firmą Handlowo Usługową (...), spółką cywilną P.H. Trema Z. S., R. G., Hurtownią (...), z którymi miała zawarte umowy sprzedaży towarów znajdujących się w ofercie handlowej spółki (...). Podmioty te wystawiały faktury VAT spółce, P. G. zatwierdzał płatność tytułem tych faktur.

W związku z realizacją umowy została wydana gazetka reklamująca produkty, która przedstawiała zdjęcia produktów i ich gramaturę, nie były podane ceny produktów.

Dowody:

-porozumienia handlowe i faktury VAT złożone w postępowaniu IX P(...)k. 75-172,

-kserokopia gazetki promocyjnej złożonej w postępowaniu IX P (...) 93, 96, 103, 111, 114, 124, 139, 142, 165, 169, 173.

W dniu 17 kwietnia 2020 r. w Grupie (...) została wydana instrukcja postępowania z towarami o krótkich terminach przydatności, towarami po terminie ważności i wydaniami do dostawców. Instrukcja obowiązywała dyrektora oddziału w S.. Zgodnie z § 1 ust. 5 instrukcji w przypadku towarów pochodzących od dostawców wymienionych w załączniku nr 1 i 2, które uległy przeterminowaniu, kierownik magazynu co najmniej dwa razy w miesiącu (w połowie i na koniec miesiąca) dostarcza kupcom ich wykaz. Kupcy odpowiedzialni za współpracę z danym dostawcą lub producentem na podstawie wcześniejszego uzgodnienia lub zapisów w umowach, po akceptacji dyrektora oddziału, sporządzają wydania do dostawcy lub przeszacowania i protokoły likwidacji towaru (to ostatnie w przypadku gdy została uzgodniona refundacja w drodze zlecenia usług dokumentowanych fakturą marketingową). Wydania do dostawcy traktowane są podobnie jak dokumenty sprzedażowe (faktura, paragon). W związku z tym zostaje wprowadzony limit kwotowy (tj. maksymalna suma wydań na danym produkcie) i termin rozliczenia, które są zawarte w załączniku nr 3.

Dowód: instrukcja postępowania k. 74-77.

Kwota ekwiwalentu brutto M. S. wynosiła 4.223,89 zł miesięcznie. Kwota ekwiwalentu brutto za 1 dzień wynosiła 201,14 zł.

Dowody:

-zaświadczenie o dochodach k. 111,

-listy płac k. 112.

M. F. była osobą wyznaczoną w spółce (...) do dokonywania czynności z zakresu prawa pracy, miała upoważnienie do nawiązywania i rozwiązywania umów o pracę.

Dowody:

-zeznania świadka M. F. złożone w postępowaniu IX (...) k. 411-412.

Postanowieniem z dnia 29 listopada 2022 r. sygn. akt PR 1 Ds. (...).2021 prokurator Prokuratury Rejonowej Szczecin – P. w S. umorzył dochodzenie w sprawie mającego miejsce w dniu 30 listopada 2020 r. w S. w Oddziale PPHU (...) spółki z ograniczoną odpowiedzialnością przywłaszczenia powierzonego towaru w postaci napojów Tiger C. o wartości 29.808 zł poprzez poddanie go likwidacji na podstawie dokumentów poświadczających nieprawdę, czym działano na szkodę PPHU (...) spółki z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w W., tj. o czyn z art. 284 § 2 k.k. w zb. z art. 271 § 1 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k.; mającego miejsce w okresie od 19 lutego 2022 r. do 31 grudnia 2020 r. w S. w Oddziale PPHU (...) spółki z ograniczoną odpowiedzialnością w celu osiągnięcia korzyści majątkowej doprowadzenia PPHU (...) spółki z ograniczoną odpowiedzialnością do niekorzystnego rozporządzenia mieniem własnym w kwocie 59.961 zł poprzez wprowadzenie w błąd członków zarządu wskazanej spółki do co zasadności zleconych usług marketingowych na rzecz spółki i wystawienia faktur poświadczających nieprawdę, czym działano na szkodę spółki, tj. o czyn z art. 286 § 1 k.k. w zb. z art. 271 § 1 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k. na podstawie art. 17 § 1 pkt 2 k.p.k. wobec stwierdzenia braku znamion czynu zabronionego.

Dowód: postanowienie z dnia 29 listopada 2022 r. k. 722a.

Przełożonym M. S. i M. W. był P. G..

Dowody:

-zeznania świadka R. C. (2) złożone w postępowaniu IX P 159/21 k. 328.

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił na podstawie dokumentów przedłożonych przez strony, co do których żadna ze stron nie podnosiła zarzutów. Powód nie kwestionował dokonania likwidacji towarów opisanych w protokołach zaprezentowanych przez stronę pozwaną. Znajdująca się w aktach sprawy instrukcja postępowania z towarami z krótkimi terminami przydatności, towarami po terminie ważności i wydaniami do dostawców nie zawiera załączników, do których odsyła, co sprawia, że odtworzenie procedury likwidacji towarów w pełnym zakresie nie było możliwe. W szczególności nie sposób było ustalić czy, i kiedy, miała następować likwidacja napojów Tiger C., jakiej dokonał powód, jakie były ustalenia pozwanej z producentem tego napoju co do zwrotu tego towaru oraz pokrywania kosztów jego likwidacji w drodze tzw. faktur marketingowych.

Sąd przeanalizował również porozumienia handlowe na usługi marketingowe zawarte z firmami handlowymi dotyczące promowania towarów firmy PPHU (...). Z treści tych umów nie wynika, jak miałyby wyglądać gazetki promujące towary, poza tym, że miały być przez zleceniobiorców dystrybuowane. Za ich treść, w tym opatrzenie cenami, odpowiadała zatem pozwana. W rezultacie na podstawie dostarczonych przez pozwaną porozumień, przykładów gazetek oraz wystawionych na podstawie umów faktur nie sposób stwierdzić czy i jakie czynności promocyjne zostały wykonane bądź nie przez zleceniobiorców PPHU (...).

Nie wniosły niczego istotnego do sprawy dokumenty w postaci zestawienia pracowników spółki (...) zatrudnionych w magazynie PPHU (...) w S. oraz umowy na dostarczanie na rzecz spółek (...) i PPHU (...) określonych towarów, albowiem treść tych dokumentów nie ma nic wspólnego z zarzutami postawionymi powodowi w oświadczeniu o rozwiązaniu umowy o pracę.

Nieprzydatne w większości okazały się dokumenty znajdujące się w aktach osobowych powoda jako niezwiązane z przyczynami rozwiązania umowy o pracę. Potwierdzały jedynie fakt zawarcia umowy i ogólnie zarysowany zakres odpowiedzialności powoda.

Rekonstrukcja stanu faktycznego była możliwa na podstawie dowodów z dokumentów zgromadzonych w aktach oraz dowodów osobowych w postaci zeznań świadków i przesłuchania powoda. Ponadto Sąd uwzględnił przy odtworzeniu stanu faktycznego protokoły zeznań świadków przesłuchanych w postępowaniu prowadzonym w sprawi IX (...), a także w postępowaniu przygotowawczym prowadzonym przez Prokuraturę Rejonową S.P. P. 1 Ds. (...).2021. Ocena zeznań świadków, jak i przesłuchań stron zawarta została poniżej.

Sąd zważył co następuje:

Powództwo zasługiwało na uwzględnienie.

W pierwszej kolejności wskazać należy, że zgodnie z art. 264 § 2 k.p. żądanie przywrócenia do pracy lub odszkodowania wnosi się do sądu pracy w ciągu 21 dni od dnia doręczenia zawiadomienia o rozwiązaniu umowy o pracę bez wypowiedzenia lub od dnia wygaśnięcia umowy o pracę. Oświadczenie pracodawcy o rozwiązaniu umowy bez wypowiedzenia powinno zawierać pouczenie o prawie odwołania do sądu pracy zgodnie z art. 30 § 5 k.p. Należy przez to rozumieć wskazanie terminu wytoczenia powództwa oraz właściwego sądu. N. lub błędne pouczenie pracownika z reguły będzie uzasadniało przywrócenie terminu na podstawie art. 265 § 1 k.p. z uwagi na brak winy pracownika w uchybieniu terminowi. W wyroku z 6 października 2016 r. III PK 151/15 Sąd Najwyższy dokonał literalnej wykładni art. 265 k.p. i przyjął, że samo wniesienie pozwu nie jest tożsame ze złożeniem wniosku o przywrócenie terminu. Jest tak w szczególności dlatego, że jego złożenie oznacza przyznanie faktu złożenia odwołania po terminie. Należy podzielić rozważania Sądu Najwyższego zawarte w wyroku z dnia 5 października 2017 r. sygn. akt II PK 256/16, z których wynika, że terminy określone w art. 264 k.p. są terminami prawa materialnego, a ich niedochowanie prowadzi do oddalenia powództwa bez względu na to, czy czynności pracodawcy były zgodne z prawem lub uzasadnione.

W niniejszej sprawie w oświadczeniu o rozwiązaniu umowy o pracę zostało zawarte pouczenie o możliwości wniesienia odwołania w terminie 21 dni do Sądu Rejonowego wT.. Powód wniósł żądanie odszkodowania w dniu 7 maja 2021 r. do tutejszego Sądu, który jest właściwy zgodnie z art. 461 § 1 k.p.c. jako sąd, w obszarze którego praca była wykonywana. Z materiału dowodowego zgromadzonego w aktach sprawy wynika, że M. S. złożył pozwanej oświadczenie o wypowiedzeniu umowy o pracę z zachowaniem trzymiesięcznego okresu wypowiedzenia, co zostało odebrane przez pozwaną w dniu 10 marca 2021 r. Następnie w dniu 19 kwietnia 2021 r. zostało powodowi doręczone oświadczanie pozwanej o rozwiązaniu umowy z nim umowy o pracę bez wypowiedzenia z powodu:

- dokonania w okresie 12.2020 do 01.2020 wielokrotnych likwidacji towarów bez uzyskania zgody pracodawcy,

- doprowadzenie do szkody w majątku pracodawcy poprzez dokonanie w okresie 12.2020 do 01.2020 wielokrotnej likwidacji towarów pełnowartościowych,

- fikcyjne tworzenie dokumentów likwidacji w grudniu 2020 r. w celu rozbicia ogólnej kwoty likwidowanych towarów, co doprowadzić miało do obejścia obowiązku akceptacji likwidacji przez pracodawcę, co miało doprowadzić do utraty zaufania do powoda i braku możliwości dalszego zatrudnienia na zajmowanym stanowisku związanym z odpowiedzialnością za powierzone mienie.

Zgodnie z art. 60 k.p. jeżeli pracodawca rozwiązał umowę o pracę w okresie wypowiedzenia z naruszeniem przepisów o rozwiązywaniu umów o pracę bez wypowiedzenia, pracownikowi przysługuje wyłącznie odszkodowanie. Odszkodowanie przysługuje w wysokości wynagrodzenia za czas do upływu okresu wypowiedzenia. Wskazać przy tym należy, że z podmiotowego punktu widzenia nie ma znaczenia, która strona umownego stosunku pracy złożyła oświadczenie woli o jego wypowiedzeniu. Artykuł 60 k.p. dotyczy zarówno oświadczeń pracodawcy, jak i pracownika (tak: Baran Krzysztof W. (red.), Kodeks pracy. Komentarz. Tom I. Art. 1-93, wyd. VI).

W przedmiotowej sprawie oświadczenie strony pozwanej o rozwiązaniu umowy o pracę nastąpiło w okresie trzymiesięcznego wypowiedzenia dokonanego przez powoda.

Przy czym oświadczenie o rozwiązaniu z powodem umowy zostało mu doręczone w dniu 19 kwietnia 2021 r. i od tego dnia powód liczył dwudziestojednodniowy termin na wniesienie żądania o zapłatę odszkodowania.

Zgodnie z art. 52 § 1 pkt 1 k.p. pracodawca może rozwiązać umowę o pracę bez wypowiedzenia z winy pracownika w razie ciężkiego naruszenia przez pracownika podstawowych obowiązków pracowniczych, przy czym zgodnie z art. 52 § 2 k.p. rozwiązanie umowy o pracę bez wypowiedzenia z winy pracownika nie może nastąpić po upływie 1 miesiąca od uzyskania przez pracodawcę wiadomości o okoliczności uzasadniającej rozwiązanie umowy.

W przedmiotowej sprawie strona pozwana złożyła powodowi oświadczenie o rozwiązaniu umowę o pracę wskazując, że powód dopuścił się ciężkiego naruszenia podstawowych obowiązków pracowniczych. Pozwana wskazywała, że mimo iż same zdarzenia miały miejsce najpóźniej w styczniu 2021 r., to na skutek wewnętrznych czynności sprawdzających na przełomie marca i kwietnia 2021 r. ujawniono, że w dniu 30 listopada 2021 r. pracownicy: B. G., M. W. oraz M. S., sporządzili szereg dokumentów, w których rzekomo dokonano likwidacji towaru.

Pracodawca wskazał trzy przyczyny rozwiązania umowy o pracę z powodem:

- dokonania w okresie 12.2020 do 01.2020 wielokrotnych likwidacji towarów bez uzyskania zgody pracodawcy,

- doprowadzenie do szkody w majątku pracodawcy poprzez dokonanie w okresie 12.2020 do 01.2020 wielokrotnej likwidacji towarów pełnowartościowych,

- fikcyjne tworzenie dokumentów likwidacji w grudniu 2020 r. w celu rozbicia ogólnej kwoty likwidowanych towarów, co doprowadzić miało do obejścia obowiązku akceptacji likwidacji przez pracodawcę,

co miało doprowadzić do utraty zaufania do powoda i braku możliwości dalszego zatrudnienia na zajmowanym stanowisku związanym z odpowiedzialnością za powierzone mienie.

Powód podniósł, że rozumie przyczyny rozwiązania umowy o pracę, ale kwestionuje ich prawdziwość, podniósł także, że nie widzi konkretnej przyczyny swojego zwolnienia. W toku postępowania strona pozwana koncentrowała się w przeważającej mierze na wykazaniu, że powód dokonywał niezasadnej likwidacji towarów w grudniu 2020 r. i styczniu 2021 r., poprzez dokonanie rozbicia kwot likwidowanych towarów w taki sposób, by nie było konieczności uzyskania zgody pracodawcy. Strona pozwana przedkładając protokoły likwidacji towarów, wykazała, że faktycznie powód dokonał w grudniu 2020 r. i styczniu 2021 r. likwidacji towaru napoju Tiger C.. Z likwidacji sporządzono kilkanaście protokołów, każdy z nich dokumentował likwidację towarów o wartości nieprzekraczającej 2.001 zł. Strona pozwana podnosiła, że sposób likwidacji był fikcyjny, bowiem likwidacja towaru o wartości przekraczającej 2.000 zł wymagała zgody dyrektora oraz zarządu pozwanej spółki. Podczas przesłuchania powód przyznał, że likwidacja towaru o wartości powyżej 2.000 zł wymagała zgody dyrektora, a dyrektor musiał mieć zgodę swoich przełożonych, czyli zarządu. Powód wskazał, że dokonywał likwidacji partiami tak, by wartość likwidowanych towarów nie przekroczyła wskazanej kwoty 2.000 zł. Ten sposób likwidacji towarów miał nie generować problemów podatkowych. Z zebranych w sprawie dowodów, w tym z wiadomości e-mail, wynika, że T. P. wyjaśniała, że ten sposób likwidacji nie przysporzy spółce PPHU (...) problemów z fiskusem. Prośba T. P. co do rozdrabniania likwidacji została ujęta w mailach kierowanych do przełożonego powoda, tj. do P. G..

W ocenie Sądu pozwana spółka nie sprostała ciężarowi dowodu i nie wykazała, by sposób przeprowadzenia likwidacji towarów sprowadzał się do zafałszowania dokumentacji przez powoda oraz prowadzenia likwidacji towaru bez uzyskania zgody pracodawcy na likwidację towaru. Z maili zawartych w aktach niniejszej sprawy wynika, że P. G. - przełożony powoda, zwracał się o zgody na likwidację towarów i je uzyskiwał.

Twierdzenia pozwanej spółki jakoby przedstawiciel handlowy napoju Tiger C. nie odebrał likwidowanego towaru pozostają gołosłowne w świetle braku inicjatywy dowodowej strony pozwanej celem wykazania tej okoliczności i choćby przesłuchania w charakterze świadka wspomnianego przedstawiciela handlowego.

Strona pozwana nie wykazała interesu powoda w procederze fałszowania likwidacji towaru. Jak wynika z instrukcji przedłożonej przez stronę pozwaną, a także przesłuchania M. S., koszty likwidacji towaru ponosił producent, który dostarczał produkt pełnowartościowy albo dokonywał korekty faktury VAT. Pozwana nie zaproponowała żadnego dowodu na okoliczności związane z rozliczeniem spornych likwidacji.

Podkreślenia wymaga, że postanowieniem z dnia 29 listopada 2022 r. sygn. akt PR 1 Ds. (...).2021 prokurator umorzył dochodzenie w sprawie mającego miejsce w dniu 30 listopada 2020 r. w S. w Oddziale PPHU (...) spółki z ograniczoną odpowiedzialnością przywłaszczenia powierzonego towaru w postaci napojów Tiger C. o wartości 29.808 zł poprzez poddanie go likwidacji na podstawie dokumentów poświadczających nieprawdę, czym działano na szkodę PPHU (...) spółki z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w W.. Oddalając zażalenie spółki PPHU (...) na to postanowienie Sąd Rejonowy Szczecin P. i Zachód w S. zauważył, że pokrzywdzona nie przedstawiła jakichkolwiek dokumentów dotyczących stanów magazynowych pozwanej, z których można by wywieść pogląd na temat tego, jak wyglądał przepływ towarów w magazynie spółki PPHU (...) oraz rozliczenia z tym związane.

Na gruncie niniejszej sprawy pozwana nie przedstawiła dokumentów związanych z przeprowadzoną inwentaryzacją, z których miałoby wynikać, że towar nie został faktycznie zlikwidowany, względnie pozostawał w magazynie bądź – jak utrzymywała pozwana – został przywłaszczony i częściowo sprzedany przez powoda. Dowodów na te okoliczności brak. Domysły świadka R. C. (1) odnośnie funkcjonowania procederu wyprowadzania majątku spółki PPHU (...) nie zostały uprawdopodobnione.

Z akt sprawy wynika, że likwidowany towar nie należał do pozwanej spółki, a do spółki PPHU (...). Wskazać należy, że powód posiadał umowę o pracę z pozwaną spółką, był zatrudniony na stanowisku specjalisty ds. zakupów, a pozwana spółka i spółka PPHU (...) w dniu 18 listopada 2013 r. zawarły umowę o wykonanie usług w zakresie obsługi sprzedaży i usług logistyczno-magazynowych. Strona pozwana przy wykorzystaniu swoich pracowników, w tym powoda, realizowała zadania powierzone jej przez spółkę PPHU (...). Z zeznań świadków, złożonych w sprawie o sygn. akt IX P 159/21, wynika, że to spółka PPHU (...) posiadała magazyn w S., którego dyrektorem był P. G. (przełożony powoda), natomiast pozwana spółka nie posiadała magazynu w S.. Powód był pracownikiem pozwanej spółki, o czym świadczy chociażby fakt, że jako swojego przełożonego wskazywał dyrektora, czyi P. G., który z kolei jako swojego przełożonego wskazywał prezesa zarządu pozwanej spółki. M. S. swoje obowiązki jako specjalista ds. zakupów wykonywał w drodze umowy outsourcingu.

Jak wskazał Sąd Najwyższy w wyroku z dnia 27 stycznia 2016 r. sygn. akt I PK 21/15 outsourcing można zdefiniować jako przedsięwzięcie polegające na wydzieleniu ze struktury organizacyjnej przedsiębiorstwa macierzystego realizowanych przez nie funkcji i przekazanie ich do realizacji innym podmiotom gospodarczym. Kwestia odróżnienia outsourcingu pracowniczego od umowy zlecenia lub świadczenia pracy przez pracowników tymczasowych (na podstawie ustawy z dnia 9 lipca 2003 r. o zatrudnianiu pracowników tymczasowych) może nasuwać trudności. Podstawową cechą odróżniającą outsourcing pracowniczy od zatrudnienia pracowników własnych lub też świadczenia pracy przez pracowników tymczasowych jest brak bezpośredniego i stałego podporządkowania (zarówno prawnego, jak i faktycznego) wykonawców w stosunku do podmiotu (insourcera), u którego takie usługi lub praca są wykonywane. W przypadku skierowania pracownika przez outsourcera do pracy w innym podmiocie, pracownik ten może podlegać jedynie pośredniemu i krótkotrwałemu zwierzchnictwu w nowym miejscu pracy. Również Sąd Najwyższy w wyroku z dnia 13 kwietnia 2010 r. w sprawie I PK 210/09 nie wykluczył możliwości outsourcingu pracowniczego, wyrażając jednocześnie pogląd, że powierzenie przez pracodawcę wykonywania zadań pomocniczych podmiotowi zewnętrznemu świadczącemu usługi w tym zakresie (outsourcing) nie może stanowić przejścia części zakładu pracy na innego pracodawcę (art. 23 1 § 1 k.p.), jeżeli nie przemawia za tym kompleksowa ocena takich okoliczności, jak rodzaj zakładów, przejęcie składników majątkowych i niematerialnych, przejęcie większości pracowników, przejęcie klientów, a zwłaszcza stopień podobieństwa działalności prowadzonej przed i po przejęciu zadań.

Należy więc uznać za prawdziwe twierdzenia świadków, jak i P. G. – złożone w sprawie IX P 159/21, że likwidowany towar należał do spółki PPHU (...), jednak M. S. wykonywał swoje obowiązki, w tym dokonywał likwidacji towaru jako pracownik pozwanej spółki skierowany przez nią do pracy w innym podmiocie na podstawie umowy outsourcingu. Powód był jednak podporządkowany pozwanej spółce, dlatego to pozwana spółka rozwiązała z nim umowę o pracę.

Analiza zeznań świadków doprowadziła Sąd do wniosku, że zarzucane powodowi likwidacje towaru Tiger C., nie zostały przez niego przeprowadzone samowolnie. Powód, po uzyskaniu zgody dyrektora oddziału, miał uprawnienia do tego, by uczestniczyć w likwidacji towaru o wartości do kwoty 2.000 zł. Takie likwidacje powód przeprowadził (jako kupiec) wraz z kierownikiem magazynu oraz dyrektorem oddziału. Sporządzone zostały na tę okoliczność stosowne dokumenty, z którymi mieli okazję zapoznać się jego przełożeni powoda. Z dokumentów wynika, że likwidowany towar każdorazowo odbierał przedstawiciel producenta, co kwitował podpisem. Z treści wiadomości e-mail wymienianych przez P. G. z T. P. i K. M. wynika, że przełożone oczekiwały rozdrabniania kwot likwidacji na mniejsze kwoty ze względów fiskalnych. Z treści tych wiadomości, a także z zeznań świadków i przesłuchania powoda wynika również, że na likwidację towaru o wartości przekraczającej 2.000 zł powód musiał uzyskać zgodę dyrektora, a dyrektor zgodę swoich przełożonych, czyli zarządu.

Sąd zauważył, że pozwana nie powołała jakiegokolwiek dowodu z zeznań świadków zatrudnionych w firmie PPHU (...), a odpowiedzialnych za nadzorowanie działań powoda oraz jego przełożonego P. G., w szczególności udzielających bądź nie udzielających zgód na likwidację towaru, mimo że z korespondencji mailowej wynika, jakie osoby mogły o tym decydować. Pozwana nie zaprzeczała, że powód mógł dokonywać likwidacji towarów o wartości do 2.000 zł wraz z kierownikiem magazynu oraz dyrektorem oddziału, bez zgody zarządu. Nie przedstawiła przy tym jednoznacznych dowodów na okoliczność nieuprawnionych likwidacji przez powoda napoju Tiger C.. Wydaje się, że dokumenty związane z tymi likwidacjami były bezpośrednio udostępniane przełożonym powoda w firmie PPHU (...) i mieli oni możliwość ich weryfikacji. Brak dowodów, aby miało być inaczej. Zeznania świadka R. C. (1) nie wskazują, jakie nieprawidłowości wiązały się z działaniami powoda, w szczególności jakie nieprawidłowości wynikały z protokołu kontroli przeprowadzonej w PPHU (...). Podobnie nie był w stanie na ten temat udzielić informacji prezes zarządu spółki TopFood Z. R. przesłuchany w charakterze strony pozwanej w sprawie IX P 159/21. Wniosku o zasadności rozwiązania umowy o pracę z powodem nie sposób również wysnuć z zeznań świadka M. F. – także przesłuchanej w sprawie IX P 159/21.

W konsekwencji Sąd uznał, że przyczyny - wskazane w oświadczeniu o rozwiązaniu umowy o pracę z powodem - nie znajdują oparcia w materiale dowodowym.

Na podstawie art. 60 k.p. jeżeli pracodawca rozwiązał umowę o pracę w okresie wypowiedzenia z naruszeniem przepisów o rozwiązywaniu umów o pracę bez wypowiedzenia, pracownikowi przysługuje wyłącznie odszkodowanie. Odszkodowanie przysługuje w wysokości wynagrodzenia za czas do upływu okresu wypowiedzenia. Odszkodowanie oblicza się na podstawie wynagrodzenia brutto ustalonego na zasadach jak ekwiwalent za urlop wypoczynkowy.

W przedmiotowej sprawie powód wniósł o odszkodowanie. Strona pozwana wskazała, że wynagrodzenie brutto M. S. wynosiło 4223,89 zł miesięcznie, a za jeden dzień 201,14 zł, czego powód nie kwestionował. Powód wnosił o zasądzenie na jego rzecz od pozwanej spółki kwoty 12.000 zł.

Powodowi doręczono oświadczenie o rozwiązaniu z nim umowy o pracę bez wypowiedzenia w dniu 19 kwietnia 2021 r., a zatem należne mu odszkodowanie obliczono – mając na uwadze okres trzymiesięcznego wypowiedzenia – jako sumę wynagrodzenia brutto za 11 dni kwietnia 2021 r. (11 x 201,14 zł = 2.212,54 zł), za cały miesiąc maj 2021 r. (2.212,54 zł) i cały miesiąc czerwiec 2021 r. (2.212,54 zł), co dało łącznie kwotę 10.660,32 zł, o czym orzeczono jak w punkcie I wyroku.

W pozostałym zakresie powództwo należało oddalić, w tym o sprostowanie świadectwa pracy uznając, że jest to roszczenie przedwczesne. Zgodnie bowiem z treścią § 7 ust. 3 i 4 Rozporządzenie Ministra Rodziny, Pracy i Polityki Społecznej w sprawie świadectwa pracy z dnia 30 grudnia 2016 r., tj. z dnia 1 października 2020 r. (Dz.U. z 2020 r. poz. 1862), tj.: w razie prawomocnego orzeczenia sądu pracy o przywróceniu pracownika do pracy lub przyznaniu mu odszkodowania z tytułu niezgodnego z przepisami prawa wypowiedzenia umowy o pracę lub jej rozwiązania bez wypowiedzenia pracodawca, na żądanie pracownika, w ciągu 7 dni od dnia przedłożenia przez pracownika świadectwa pracy, uzupełnia treść wydanego mu uprzednio świadectwa pracy o dodatkową informację o tym orzeczeniu. Jeżeli orzeczenie, o którym mowa w ust. 3, zostało wydane w związku z rozwiązaniem przez pracodawcę umowy o pracę bez wypowiedzenia z winy pracownika, z naruszeniem przepisów o rozwiązywaniu w tym trybie umów o pracę, pracodawca wydaje pracownikowi, w terminie określonym w ust. 2, nowe świadectwo pracy zawierające informację o rozwiązaniu umowy o pracę za wypowiedzeniem dokonanym przez pracodawcę. W związku z powyższym orzeczono jak w punkcie III wyroku.

O kosztach postępowania Sąd orzekł na podstawie art. 98 § 1, 1 1 i 3 k.p.c. i art. 100 k.p.c. Powód wygrał sprawę niemal w całości, na poniesione przez niego koszty złożyło się wynagrodzenie pełnomocnika w wysokości 180 zł obliczone na podstawie § 9 ust. 1 pkt 1 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych. Wobec powyższego orzeczono jak w punkcie II sentencji.

Zgodnie z art. 96 ust. 1 pkt 4 ustawy z dnia 28 lipca 2005 r. o kosztach sądowych w sprawach cywilnych pracownik wnoszący powództwo nie ma obowiązku uiszczać kosztów sądowych. Opłatami, których nie miał obowiązku uiścić pracownik będący powodem, sąd w orzeczeniu kończącym sprawę w instancji może obciążyć przeciwnika, czyli pracodawcę, jeżeli zachodzą podstawy przy odpowiednim zastosowaniu przepisów o zwrocie kosztów procesu. Zgodnie z art. 13 ust. 1 pkt 6 ustawy z dnia 28 lipca 2005 r. o kosztach sądowych w sprawach cywilnych opłata wynosi 750 zł. Dlatego w punkcie IV wyroku nakazano ściągnąć od strony pozwanej na rzecz Skarbu Państwa kwotę 750 zł.

Nadając wyrokowi rygor natychmiastowej wykonalności w punkcie czwartym wyroku Sąd orzekał na podstawie art. 477 2 § 1 k.p.c., zgodnie z którym, zasądzając należność pracownika w sprawach z zakresu prawa pracy, sąd z urzędu nada wyrokowi przy jego wydaniu rygor natychmiastowej wykonalności w części nie przekraczającej pełnego jednomiesięcznego wynagrodzenia pracownika. Wysokość jednomiesięcznego wynagrodzenia powoda wynosiła – jak już wyżej wskazano – 4.223,89 zł, a zatem do tej kwoty należało nadać rygor natychmiastowej wykonalności, o czym orzeczono jak w punkcie V sentencji.

sędzia Klaudyna Książek-Stasiak

ZARZĄDZENIE

1.  (...)

2.  (...)

3.  (...)

(...)