Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt IV Ka 256/14

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 13 czerwca 2014 roku.

Sąd Okręgowy w Piotrkowie Trybunalskim w IV Wydziale Karnym Odwoławczym w składzie:

Przewodniczący SSO Tadeusz Węglarek

Protokolant Karol Depczyński

przy udziale -

po rozpoznaniu w dniu 06 czerwca 2014 roku

sprawy H. Z.

obwinionej z art. 82 § 4 kw

z powodu apelacji wniesionej przez obwinioną

od wyroku Sądu Rejonowego w Opocznie

z dnia 11 lutego 2014 roku sygn. akt II W 98/13

na podstawie art. 437§2 k.p.k. w zw. z art. 109§2 k.p.s.w., art. 5§1 pkt 4 k.p.s.w. w związku z art. 45§1 k.w. i art. 118§2 k.p.s.w:

1.  uchyla zaskarżony wyrok i umarza postępowanie wobec obwinionej H. Z.;

2.  kosztami sądowymi poniesionymi w sprawie obciąża skarb Państwa.

Sygn. akt IV Ka 256/14

UZASADNIENIE

H. Z. została obwiniona o to, że:

I. w dniu 27 marca 2012 roku na terenie posesji numer (...) w miejscowości J., gmina A., pow. (...), woj. (...) wypalała trawę w odległości mniejszej niż 100 metrów od zabudowań, tj. o czyn z art. 82§4kw

II. w dniu 28 marca 2012 roku na terenie posesji numer (...) w miejscowości J., gmina A., pow. (...), woj. (...) wypalała trawę w odległości mniejszej niż 100 metrów od zabudowań przez co ogień rozprzestrzenił się na teren sąsiadującej posesji numer (...) w miejscowości J. w wyniku czego spaleniu uległy zabudowania mieszkalne i gospodarcze należące do Z. Ł., tj. o czyn z art. 82§4kw.

Sąd Rejonowy w Opocznie wyrokiem z dnia 11 lutego 2014 roku w sprawie sygn. akt II W 98/13

1.  obwinioną H. Z. uznał za winną popełnienia zarzucanych jej czynów z których każdy wypełnia dyspozycje art.82§4kw i za to na podstawie art.82§4kw w zw. z art.9§2kw wymierzył obwinionej karę grzywny w wysokości 500/pięćset/ złotych.

2.  zwolnił obwiniona od opłat i kosztów postępowania

Apelację od powyższego wyroku w części dotyczącej pkt 2 sentencji wyroku wniosła obwiniona H. Z..

Zarzuciła wyrokowi błąd w ustaleniach faktycznych mający wpływ na treść orzeczenia polegający na uznaniu skarżącej za winną czynu określonego w pkt. 2 wniosku o ukaranie.

W konkluzji wniosła o :

1. zmianę wyroku Sądu Rejonowego w Opocznie i umorzenie postępowania.
Ewentualnie wniosła o:

2. uchylenie wyroku Sądu Rejonowego w Opocznie i przekazanie sprawy sądowi I instancji do ponownego rozpoznania

SĄD OKRĘGOWY ZWAŻYŁ CO NASTĘPUJE:

Apelacja obwinionego okazała się zasadna w takim stopniu, iż na skutek jej wniesienia należało uchylić zaskarżony wyrok i umorzyć postępowanie, a to ze względu na zaistnienie ujemnej przesłanki procesowej w postaci przedawnienia karalności czynów zarzucanych obwinionej.

Przepis art. 45 § 1 k.w. stanowi, iż karalność wykroczenia ustaje, jeżeli od daty jego popełnienia upłynął rok. Natomiast jeżeli wszczęto w tym okresie postępowanie, karalność wykroczenia ustaje z upływem lat 2 od popełnienia czynu. W związku z tym, że w przedmiotowej sprawie wszczęto postępowanie w ciągu roku od daty popełnienia czynu ( vide zarządzenie k. 82 ), karalność wykroczenia ustała - dla pierwszego czynu z dniem 27 marca 2014 roku , dla drugiego czynu z dniem 28 marca 2014 roku. W dacie orzekania w pierwszej instancji przedawnienie karalności jeszcze nie nastąpiło. Obwiniona wystąpiła z apelacją i w toku postępowania odwoławczego upłynął termin przedawnienia. W tej sytuacji musi dojść w sądzie odwoławczym do uchylenia wyroku i umorzenia postępowania. ( Komentarz. T. G. stan prawny 01.01.2013 r. publ LEX)

W związku z tym Sąd odwoławczy uchylił zaskarżony wyrok z uwagi na przeszkodę procesową określoną w pkt 4 art. 5 § 1 kpw i zgodnie z nakazem określonym w art. 104 § 1 pkt 7 kpsw na podstawie art. 5 § 1 pkt 4 k.p.s.w. w związku z art. 45 § 1 k.w. i 109 § 2 kpsw umorzył postępowanie wobec obwinionej H. Z., nie dopatrując się w świetle zgromadzonego materiału dowodowego możliwości uniewinnienia obwinionej z braku czynu, braku znamion czynu jako wykroczenia lub braku winy. Na marginesie wspomnieć jedynie należy, iż kwestionowany w apelacji przez skarżąca skutek w postaci spalenia zabudowań mieszkalnych i gospodarczych pokrzywdzonej Z. Ł. ujęty w opisie czynu drugiego w istocie nie należy do znamion wykroczenia penalizowanego w art. 82§ 4 kw.

W takiej sytuacji rozważenie w szerszym zakresie zarzutów podniesionych przez skarżącą w skardze apelacyjnej, stało się bezprzedmiotowe.

Oczywiście, wobec umorzenia postępowania, brak było podstaw, by obciążać obwinioną kosztami tegoż postępowania. Stąd też kosztami sądowymi, poniesionymi w toku niniejszego postępowania, zgodnie z treścią art. 118 § 2 k.p.w., obciążyć należało Skarb Państwa.

Kontakt: saos_malpka_saos_kropka_org_kropka_pl | Wersja SAOS: 0.9.13