Pełny tekst orzeczenia

UZASADNIENIE WYROKU

Decyzją z dnia 28 września 2023 r., znak (...) Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S. odmówił J. N. prawa do świadczenia rehabilitacyjnego. W uzasadnieniu decyzji Zakład Ubezpieczeń Społecznych wskazał, że świadczenie rehabilitacyjne przysługuje ubezpieczonemu, który po wyczerpaniu prawa do zasiłku chorobowego jest nadal niezdolny do pracy a dalsze leczenie lub rehabilitacja rokują odzyskanie zdolności do pracy. W dalszej części organ wskazał, że Komisja Lekarska ZUS orzeczeniem z 18.9.2023 r. orzekła, że stan zdrowia ubezpieczonej uzasadnia całkowitą niezdolność do pracy do dnia 30.9.2024 r., zatem J. N. winna wystąpić o przyznanie renty.

W odwołaniu od decyzji ubezpieczona podała, że po zakończeniu radykalnej pooperacyjnej radioterapii jej stan zdrowia się poprawił na tyle, że będzie mogła wrócić do pracy. Ubezpieczona przedłożyła zaświadczenie lekarskie z dnia 12.10.2023 r., iż brak jest przeciwskazań z punktu widzenia psychologicznego aby podjęła aktywność zawodową.

W odpowiedzi na odwołanie Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S. wniósł o jego oddalenie z uzasadnieniem analogicznym jak w decyzji.

Na rozprawie w dniu 3 marca 2025 r. odwołująca wskazała, że nie składała do organu rentowego kolejnych wniosków o świadczenie rehabilitacyjne, uznając, że jest to jedyna sprawa sporna z organem rentowym obejmująca cały okres.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

J. N. była zatrudniona na podstawie umowy o pracę w (...)w S. na stanowisku (...). Pozostawała niezdolna do pracy od 6.03.2023 r. Okres zasiłkowy wynoszący 182 dni zakończył się 3 września 2023 r. Bezsporne, a nadto: wniosek o świadczenie rehabilitacyjne, k. 1-2 akt zasiłkowych.

Ubezpieczona wystąpiła o przyznanie świadczenia rehabilitacyjnego. Orzeczeniem lekarza orzecznika ZUS z 8.09.2023 r. została uznana za całkowicie niezdolną do pracy do 30.9.2023 r., i niezdolna do samodzielnej egzystencji do 3.6.2023 r. Orzeczeniem Komisji Lekarskiej ZUS nr (...) J. N. został uznana za całkowicie niezdolną do pracy do 30.9.2024 r. Dowód: orzeczenie lekarza orzecznika ZUS, k. 3 akt zasiłkowych; orzeczenie komisji lekarskiej ZUS k. 6 akt zasiłkowych.

J. N. nie wróciła do poprzednio wykonywanej pracy, lecz na dzień 3 marca 2025 r. czuła się zdolna do pracy. Dowód: przesłuchanie ubezpieczonej, k. 83; opinia sądowo-lekarska z 6.5.2024 r., k. 56.

Do dnia 3 września 2024 r. J. N. pozostawała niezdolna do pracy. Do tego dnia nie wykonywała pracy zarobkowej i nie występowała do organu rentowego o inne świadczenie z ubezpieczenia społecznego. Dowód: opinia biegłej z zakresu onkologii-radioterapii z dnia 6.5.2024 r., k. 56-61; przesłuchanie ubezpieczonej, k. 83.

Biegła sądowa z zakresu onkologii i radioterapii w opinii sądowej z dnia 6 maja 2024 r. po bezpośrednim badaniu ubezpieczonej stwierdziła, że przebieg choroby onkologicznej czynił J. N. nadal niezdolną do pracy po dniu 3 września 2023 r. ale w okresie nie dłuższym niż 12 miesięcy, liczone od 4 września 2023 r. Biegła orzekła, że ubezpieczona dobrze toleruje terapię onkologiczną, z uwagi na młody wiek oraz kwalifikacje zawodowe rokuje odzyskanie zdolności do pracy na wykonywanym przed chorobą stanowisku. Biegła dostrzegła także, że opinia lekarza orzecznika ZUS oraz komisji lekarskiej ZUS została wydana zaocznie bez badania ubezpieczonej, co podważa jej prawidłowość. Biegła stanowczo stwierdziła, że mając na uwadze dotychczasowy przebieg choroby, w tym pomyślną tolerancję leczenia i brak progresji raka oraz stan kliniczny J. N., świadczenie rehabilitacyjne winno zostać przyznane od dnia 3 września 2023 r. na okres 12 miesięcy. W tym czasie ubezpieczona zakończy terapię onkologiczną i rekonwalescencję po przebytym specjalistycznym leczeniu. Dowód: opinia biegłej z zakresu onkologii-radioterapii z dnia 6.5.2024 r.,

Sąd zważył, co następuje:

Odwołanie ubezpieczonej okazało się uzasadnione.

Przedmiot sporu w niniejszej sprawie stanowiło prawo ubezpieczonej do świadczenia rehabilitacyjnego za pełen okres od 4 września 2023 r. Stan faktyczny w sprawie Sąd ustalił na podstawie dowodów z dokumentów zgromadzonych w aktach zasiłkowych oraz aktach sądowych i przesłuchania ubezpieczonej. Stan faktyczny był bezsporny w zakresie okoliczności istnienia niezdolności do pracy. Spór dotyczył tego, czy ubezpieczona rokuje odzyskanie zdolności do pracy po wykorzystaniu pełnego okresu świadczenia rehabilitacyjnego, czyli po upływie 12 miesięcy.

Zgodnie z art. 18 ust. 1-3 ustawy z dnia 25 czerwca 1999 r. o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa (Dz. U. z 2023 r. poz. 2780, dalej jako „ustawa zasiłkowa”),

1. Świadczenie rehabilitacyjne przysługuje ubezpieczonemu, który po wyczerpaniu zasiłku chorobowego jest nadal niezdolny do pracy, a dalsze leczenie lub rehabilitacja lecznicza rokują odzyskanie zdolności do pracy.

2. Świadczenie rehabilitacyjne przysługuje przez okres niezbędny do przywrócenia zdolności do pracy, nie dłużej jednak niż przez 12 miesięcy.

3. O okolicznościach, o których mowa w ust. 1 i 2, orzeka lekarz orzecznik Zakładu Ubezpieczeń Społecznych.

Stosownie do art. 17 ust. 1 ustawy zasiłkowej Ubezpieczony wykonujący w okresie orzeczonej niezdolności do pracy pracę zarobkową lub wykorzystujący zwolnienie od pracy w sposób niezgodny z celem tego zwolnienia traci prawo do zasiłku chorobowego za cały okres tego zwolnienia. Na podstawie art. 22 ustawy zasiłkowej przepis stosuje się do świadczenia rehabilitacyjnego.

Postępowanie dowodowe wykazało, że ubezpieczona po wykorzystaniu zasiłku chorobowego nadal była niezdolna do pracy, natomiast zdolność do pracy odzyskała po dniu 3 września 2024 r. Okoliczność niezdolności do pracy nie była przez organ kwestionowana, a nadto wynikała z orzeczenia lekarza orzecznika ZUS i komisji lekarskiej ZUS. Świadczenie rehabilitacyjne przysługuje przez okres niezbędny do przywrócenia zdolności do pracy, nie dłużej jednak niż przez 12 miesięcy. W rozpatrywanym przypadku, prawo J. N. do świadczenia rehabilitacyjnego po wyczerpaniu zasiłku chorobowego, zależało jednak od ustalenia, że dalsze leczenie lub rehabilitacja lecznicza rokowały odzyskanie zdolności do pracy w okresie 12 miesięcy. W sprawie wypowiedziała się biegła sądowa z zakresu onkologii i radioterapii w opinii sądowej z dnia 6 maja 2024 r. po bezpośrednim badaniu ubezpieczonej stwierdzając, że przebieg choroby onkologicznej czynił J. N. nadal niezdolną do pracy po dniu 3 września 2023 r. ale w okresie nie dłuższym niż 12 miesięcy liczone od 4 września 2023 r. Biegła orzekła, że ubezpieczona dobrze toleruje terapię onkologiczną, z uwagi na młody wiek oraz kwalifikacje zawodowe, rokuje odzyskanie zdolności do pracy na wykonywanym przed chorobą stanowisku (k. 56-61). Biegła dostrzegła także opinia lekarza orzecznika ZUS oraz komisji lekarskiej ZUS została wydana zaocznie bez badania ubezpieczonej, co podważa jej prawidłowość. Biegła stanowczo stwierdziła, że mając na uwadze dotychczasowy przebieg choroby, w tym pomyślną tolerancję leczenia i brak progresji raka oraz stan kliniczny J. N., świadczenie rehabilitacyjne winno zostać przyznane od dnia 3 września 2023 r. na okres 12 miesięcy. W tym czasie ubezpieczona zakończy terapię onkologiczną i rekonwalescencję po przebytym specjalistycznym leczeniu. Organ rentowy opinii bieglej nie kwestionował.

Postępowanie dowodowe wykazało, że ubezpieczona po wykorzystaniu zasiłku chorobowego nadal była niezdolna do pracy, natomiast zdolność do pracy odzyskała po dniu 3 września 2024 r. Po ustaniu, że przesłanki przyznania świadczenia rehabilitacyjnego istniały, sąd uznał, że prawo do świadczenia rehabilitacyjnego przysługiwało ubezpieczonej J. N. od 4 września 2023 r. do 3 września 2024 r. i w tym zakresie w oparciu o treść art. 477 ¹⁴ § 2 kpc zmienił zaskarżoną decyzję Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddziału w S. i orzekł o przyznaniu prawa do świadczenia rehabilitacyjnego za ten okres.

W pkt II wyroku zasądzono od Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddziału w S., jako strony przegrywającej proces, z uwagi na zmianę zaskarżonej decyzji, na rzecz ubezpieczonej kwotę 360 zł tytułem kosztów zastępstwa procesowego wraz z odsetkami za opóźnienie w spełnieniu świadczenia pieniężnego, za czas od dnia uprawomocnienia się orzeczenia do dnia zapłaty, zgodnie z brzmieniem § 9 ust 2 z dnia 22 października 2015 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych w dacie orzekania.

ZARZĄDZENIE

1. (...)

2. (...)

3. (...)

7.3.2025 r. (...)