Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 23 lipca 2024 r.

Sąd Rejonowy Poznań – Nowe Miasto i Wilda w Poznaniu V Wydział Cywilny w składzie:

Przewodniczący: sędzia Lidia Mierzyńska

Protokolant: Magdalena Waligóra

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 12 lipca 2024 r. w P.

sprawy z powództwa

(...) Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w S.

przeciwko

(...) Spółce Akcyjnej z siedzibą w W.

o zapłatę

1.  oddala powództwo,

2.  kosztami postępowania obciąża powoda i na tej zasadzie zasądza od powoda na rzecz pozwanego kwotę 917 zł z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia uprawomocnienia się wyroku do dnia zapłaty.

sędzia Lidia Mierzyńska

UZASADNIENIE

(w trybie art. 505 ⁸ § 4 kpc)

Pozwem złożonym w dniu 14 marca 2023 r. (k. 18) powód (...) sp. z o.o. z siedzibą w S. wniósł o zasądzenie od pozwanego (...) S.A. z siedzibą w W. następujących kwoty 2.337 zł wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia 17 sierpnia 2022 r. do dnia zapłaty.

Powód oświadczył, że nabył w drodze umowy cesji wierzytelność z tytułu kosztów przechowania pojazdu oraz kosztów obsługi szkody, przysługującą poszkodowanemu G. S. w związku ze zdarzeniem komunikacyjnym z dnia 09 maja 2022 r., za którą pozwany ponosi odpowiedzialność gwarancyjną na podstawie zawartej ze sprawcą szkody umowy odpowiedzialności cywilnej posiadaczy pojazdów mechanicznych.

W odpowiedzi na pozew z dnia 28 sierpnia 2023 r. (k. 34) pozwany wniósł o oddalenie powództwa w całości oraz o zasądzenie od powoda kosztów procesu, w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych.

Podstawa prawna wyroku:

Podstawę materialnoprawną zgłoszonego roszczenia stanowił art. 436 § 2 k.c. w zw. z art. 822 § 4 k.c. oraz art. 9 ust.1 ustawy z dnia 22 maja 2003 r. o ubezpieczeniach obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczycieli Komunikacyjnych (Dz. U. 2003r. Nr 124 poz. 1152 z późn. zm. ).

Na podstawie art. 436 § 2 k.c. w razie zderzenia się mechanicznych środków komunikacji poruszanych za pomocą sił przyrody ich samoistni posiadacze mogą wzajemnie żądać naprawienia poniesionych szkód tylko na zasadach ogólnych. Stosownie zaś do art. 822 § 4 k.c. uprawniony do odszkodowania w związku ze zdarzeniem objętym umową ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej może dochodzić roszczenia bezpośrednio od ubezpieczyciela.

Kluczową w niniejszej sprawie nie pozostawała jednak kwestia przesłanek odpowiedzialności odszkodowawczej, ani też wysokości dochodzonego roszczenia (wokół której ogniskował się spór stron), lecz wyprzedzający je problem dotyczący legitymacji procesowej powoda do wystąpienia z roszczeniem stanowiącym przedmiot niniejszego postępowania.

W tym miejscu należy wyjaśnić, iż przez pojęcie legitymacji procesowej czynnej rozumieć należy wynikające z norm prawa materialnego uprawnienie konkretnego podmiotu do występowania z konkretnym roszczeniem przeciwko innemu konkretnemu podmiotowi (por. H. Pietrzykowski, Metodyka pracy sędziego w sprawach cywilnych, wyd.4 LexisNexis 2009, s. 126). Stwierdzenie jej braku zawsze skutkuje oddaleniem powództwa bez potrzeby, a dokładniej bez możliwości, merytorycznej oceny roszczenia (por. wyrok Sądu Najwyższego z dnia 24 września 2009 r. sygn. akt II PK 78/09, LEX nr 558307).

Okoliczność, że legitymacja procesowa czynna lub bierna stanowi przesłankę warunkującą przesądzenie przez sąd kwestii zasadności przedstawionego mu pod osąd roszczenia, powoduje to, że jej brak sąd musi zawsze brać pod uwagę z urzędu, niezależnie od tego, czy strona podniesie w tym zakresie zarzuty (por. wyrok Sądu Najwyższego z dnia 26.10.2017 r. sygn. akt II CSK 790/16).

Przenosząc powyższe rozważania na grunt niniejszej sprawy, podkreślić należy, iż osobą posiadającą legitymację procesową do wystąpienia z powództwem o zapłatę odszkodowania jest niewątpliwie osoba poszkodowana lub cesjonariusz, na którego została skutecznie przeniesiona dochodzona wierzytelność.

Zgodnie z art. 509 § 1 k.c. wierzyciel może bez zgody dłużnika przenieść wierzytelność na osobę trzecią (przelew), chyba że sprzeciwiałoby się to ustawie, zastrzeżeniu umownemu albo właściwości zobowiązania. Celem i skutkiem przelewu jest przejście na nabywcę wierzytelności, a zatem ogółu uprawnień przysługujących dotychczasowemu wierzycielowi, który zostaje wyłączony ze stosunku zobowiązaniowego, jaki go wiązał z dłużnikiem.

Oznacza to, że dla wykazania swojej legitymacji procesowej w niniejszej sprawie powód winien był udowodnić, że poszkodowany – G. S. skutecznie przelał na jego rzecz wierzytelność w stosunku do pozwanego ubezpieczyciela, stanowiącą przedmiot niniejszego postępowania. Dokument taki nie został jednak przedłożony, nie znajduje się również w aktach likwidacji szkody (k. 33).

W aktach likwidacji szkody znajduje się jedynie dokument, w którym G. S. upoważnił powoda do odbioru odszkodowania z tytułu naprawy pojazdu, jak również do podjęcia w jego imieniu wszelkich czynności związanych z likwidacją szkody. Poszkodowany upoważnił również powoda do odbioru pozostałych kosztów holowania, wynajmu auta zastępczego, parkingu, do odbioru kwoty bezspornej oraz zawarcia ugody.

Na podstawie tego upoważnienia powód został przez poszkodowanego umocowany do podejmowania w jego imieniu w/w działań w związku ze szkodą komunikacyjną z dnia 09 maja 2022 r. Na podstawie tego dokumentu powód nie jest jednak legitymowany do tego, by w niniejszym procesie domagać się zasądzenia od pozwanego na swoją rzecz odszkodowania z tytułu kosztów przechowania pojazdu G. S. oraz obsługi zgłoszonej przez niego szkody.

Z zaoferowanego przez strony materiału dowodowego nie wynika bowiem, że G. S. scedował na powoda wierzytelność, jaka przysługuje mu wobec pozwanego ubezpieczyciela w związku z jego odpowiedzialnością gwarancyjną za skutki zdarzenia komunikacyjnego z dnia 09 maja 2022 r.

Wobec tak poczynionych ustaleń przeprowadzenie dowodu z opinii biegłego na okoliczności wskazane w punkcie 4. pozwu było nieistotne dla rozstrzygnięcia sprawy. Pozwany zresztą rynkowego charakteru stawki przyjętej przez powoda nie kwestionował. W związku z tym Sąd pominął ten dowód postanowieniem z dnia 12 lipca 2024 r.

Mając powyższe na uwadze, Sąd na podstawie powołanych przepisów orzekł jak w punkcie 1. wyroku.

O kosztach procesu Sąd orzekł w punkcie 2. wyroku na podstawie art. 98 § 1 - 1 ¹ k.p.c. w zw. z art. 98 § 3 k.p.c., art. 99 k.p.c., art. 98 § 1 ¹ k.p.c. oraz § 2 pkt 2) Rozp. MS w sprawie opłat za czynności radców prawnych, mając na względzie zasadę odpowiedzialności za wynik procesu.

sędzia Lidia Mierzyńska