Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 13 marca 2014 r.

Sąd Okręgowy w Gliwicach X Wydział Gospodarczy

w składzie:

Przewodniczący – SSO Iwona Wańczura

Protokolant – Aleksandra Ciesińska

po rozpoznaniu w dniu 13 marca 2014 r. sprawy

z powództwa (...) Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością w G.

przeciwko K. M.

o zapłatę

1  oddala powództwo;

2  zasądza od powódki (...) Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością w G. na rzecz pozwanego K. M. kwotę 7.951,89 (siedem tysięcy dziewięćset pięćdziesiąt jeden 89/100) zł tytułem zwrotu kosztów procesu.

SSO Iwona Wańczura

Sygn. akt X GC 212/13

UZASADNIENIE

Powódka (...) Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością
w G. wniosła o zasądzenie od pozwanego K. M. kwoty 264.751,89 zł wraz z ustawowymi odsetkami i kosztami postępowania tytułem zapłaty wynagrodzenia za świadczenie usług transportowych wozidłami technologicznymi przy budowie drogi ekspresowej (...) na odcinku K.-K., obwodnica B. i R. przez wierzyciela pierwotnego (...) Spółkę z ograniczoną odpowiedzialnością w R., który dokonał przelewu wierzytelności na podstawie umowy powierniczego przelewu wierzytelności na rzecz powódki.

W nakazie zapłaty w postępowaniu upominawczym Sąd uwzględnił roszczenie powódki w całości.

W sprzeciwie od nakazu zapłaty pozwany wniósł o oddalenie powództwa w całości i zasądzenie od powódki na jego rzecz kosztów postępowania.

W uzasadnieniu pozwany podniósł, iż uregulował wobec wierzyciela wszystkie świadczenia jeszcze przed zawarciem umowy powierniczego przelewu wierzytelności, przekazując gotówkę na ręce prezesa zarządu wierzyciela pierwotnego za pokwitowaniem w sześciu ratach.

Zdaniem pozwanego umowa przelewu wierzytelności dotyczyła nieistniejącego długu.

W reakcji na sprzeciw powódka podtrzymała żądanie pozwu w całości.

Powódka zaprzeczyła jakoby dług został zapłacony i zaprzeczyła prawdziwości pokwitowań KP.

Sąd ustalił, co następuje:

W dniach od 3 maja 2012 r. do 23 maja 2012 r. wierzyciel pierwotny (...) Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością w R. obciążył pozwanego należnościami za świadczone usługi transportowe (dowód: faktury VAT nr (...) – k. 17-19; zeznania świadka P. O. – protokół rozprawy z dnia 4 lipca 2013 r. – czas nagrania: 00:03:30-00:13:56).

W czasie od października 2012 r. do lutego 2013 r. P. O. pełnił funkcję prezesa zarządu spółki (...) Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością w R.. P. O., podpisując dokumenty nie zaprzeczył, iż posługiwał się parafą przy podpisywaniu dokumentów. Złożony pod dowodami wpłat podpis okazał się podobny do podpisu P. O. (dowód: zeznania świadka P. O. – protokół rozprawy z dnia 4 lipca 2013 r. – czas nagrania: 00:03:30-00:13:56).

W okresie od 5 listopada 2012 r. do 7 grudnia 2012 r. pozwany zapłacił wierzycielowi pierwotnemu łączną kwotę 271.522,83 zł na poczet faktur VAT nr (...). Dokumenty stanowiące dowody wpłat zostały sporządzone i parafowane przez prezesa zarządu pierwotnego wierzyciela P. O. (dowód: dowody wpłat nr 1/11, 2/11, 3/11, 4/11, 1/12, 2/12 – k. 37-38; ekspertyza z zakresu podpisów – k. 87-100).

W dniu 18 grudnia 2012 r. powódka zawarła z wierzycielem pierwotnym umowę powierniczego przelewu wierzytelności, na mocy której dokonano nieodpłatnie przelewu wierzytelności przysługujących od pozwanego
na powódkę, w kwocie 264.751.89 zł (dowód: umowa powierniczego przelewu wierzytelności – k. 20-22; zeznania świadka P. O. – protokół rozprawy
z dnia 4 lipca 2013 r. – czas nagrania: 00:03:30-00:13:56).

W tym samym dniu strony umowy przelewu powiadomiły pozwanego
o dokonanym przelewie wierzytelności i wezwały go do zapłaty zaległości
na rzecz powódki (dowód: zawiadomienie – k. 23).

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił w oparciu o złożone i wskazane powyżej dokumenty oraz zeznania świadka, a także opinię biegłego grafologa, uznając zgromadzony w ten sposób materiał dowodowy za wystarczający,
a przeprowadzone postępowanie dowodowe za pozwalające na wyjaśnienie
i rozstrzygnięcie sprawy i nie wymagające uzupełnienia.

Sąd nie znalazł podstaw, by kwestionować wiarygodność treści dokumentów, nie dopatrzył się też żadnych okoliczności, które pozwoliłyby
na ich podważenie i dlatego uwzględnił fakty z nich wynikające w całości.

Sąd uwzględnił zeznania świadka i uznał je w zakresie przytoczonych ustaleń za wiarygodne i przekonujące, gdyż okazały się spójne, logiczne
i konsekwentne.

Sąd nie dał wiary świadkowi P. O. w zakresie jego zeznań dotyczących tego, że świadek nie podpisywał dowodów wpłat KP. Zeznania
w tym zakresie nie znalazły poparcia w pozostałym materiale dowodowym. Świadek nie był pewien czy w trakcie sprawowania funkcji członka zarządu pierwotnego wierzyciela posługiwał się parafą. Ponadto świadek zeznał,
iż posługiwał się podobnym podpisem, jak na dowodach wpłat.

Sąd Okręgowy dokonał analizy treści sporządzonej opinii biegłego grafologa i na jej podstawie nie stwierdził żadnych błędów w jej sporządzeniu. Sąd ocenił opinię na podstawie kryteriów zgodności z zasadami logiki i wiedzy powszechnej, poziomu wiedzy biegłego, podstaw teoretycznych opinii, a także sposobu motywowania oraz stopnia stanowczości wyrażonych w niej wniosków. Opinia biegłego sądowego spełniała wszelkie wskazane powyżej kryteria, należało zatem dać wiarę dokonanym w niej ustaleniom. Sąd uznał, iż biegły dysponował materiałem porównawczym, wystarczającym do sporządzenia opinii i sformułowania jednoznacznych i stanowczych wniosków odnośnie do złożonego na dowodach wpłat podpisu.

Sąd oddalił pozostałe wnioski dowodowe jako bezprzedmiotowe
w świetle zebranego w sprawie materiału dowodowego.

Sąd zważył, co następuje:

Bezspornym w przedmiotowej sprawie było to, że wierzyciel pierwotny świadczył usługi transportowe na podstawie umowy przewozu zawartej pomiędzy wierzycielem pierwotnym (...) Spółką z ograniczoną odpowiedzialnością w R. a pozwanym. Oczywistym okazało się także
to, że z tytułu zawartej umowy po stronie pozwanego powstało zobowiązanie
do zapłaty wynagrodzenia za wykonany przewóz.

Wobec twierdzeń stron istota sporu w przedmiotowej sprawie sprowadzała się do rozstrzygnięcia, czy pozwany uiścił wynagrodzenie wierzycielowi pierwotnemu w kwocie żądanej w pozwie.

Sąd stanął na stanowisku, że postępowanie dowodowe wykazało,
iż dochodzona pozwem kwota została przed wszczęciem procesu zapłacona przez pozwanego.

Pozwany udowodnił, że dokonał zapłaty należności na rzecz wierzyciela pierwotnego do rąk ówczesnego prezesa zarządu – P. O. w sześciu ratach. Pozwany złożył odpisy dowodów wpłat KP (k. 37-38). Z treści tych dokumentów jednoznacznie wynika, że pozwany dokonał zapłaty należności dochodzonych pozwem. Na dowodach wpłat dokonano potwierdzenia otrzymania poszczególnych kwot, których suma przewyższa dochodzoną pozwem należność, opatrując dowody wpłat pieczęcią wierzyciela pierwotnego, którą, jak zeznał świadek, używano w jego siedzibie. Ponadto dowody wpłat zostały opatrzone stosownymi podpisami. Powódka zaprzeczyła jakoby dowody wpłat zostały podpisane przez osobę uprawnioną do reprezentacji pierwotnego wierzyciela.

Zdaniem Sądu zarzuty powódki dotyczące nieprawdziwości podpisu
na dowodach wpłat nie ostały się w szczególności w świetle opinii biegłego, dysponującego materiałem porównawczym, wystarczającym do wykonania ekspertyzy, na podstawie której uznał, że pokwitowania zostały podpisane przez ówczesnego prezesa, cedenta wierzytelności – P. O.. Jak wynika z treści opinii biegły dysponował bogatym materiałem porównawczym w postaci dokumentów zgromadzonych w aktach rejestrowych spółki (...)
z ograniczoną odpowiedzialnością w R., podpisanych przez ówczesnego prezesa zarządu P. O.. Dokumenty te okazały się wystarczającym materiałem porównawczym, umożliwiającym sporządzenie opinii przez biegłego grafologa. Biegły nie miał jakichkolwiek wątpliwości co do tego,
że to P. O. złożył podpis na dowodach wpłat.

Wobec powyższego nie sposób było uwzględnić zarzutów powódki odnośnie do niemiarodajnego materiału porównawczego, zebranego
do sporządzenia opinii. Zdaniem Sądu brak obowiązku po stronie biegłego sporządzania opinii na podstawie tzw. formy wpływowej.

Z tego względu powództwo należało oddalić.

Konsekwencją rozstrzygnięcia głównego okazało się orzeczenie
o kosztach postępowania.

Orzeczenie o kosztach postępowania uzasadnia przepis art. 98 k.p.c. Powódka, który przegrała proces zobowiązana jest zwrócić pozwanemu jego koszty, na które złożyły się: opłata skarbowa od pełnomocnictwa, wynagrodzenie adwokackie, część niezwróconej zaliczki stanowiącej koszt opinii biegłego.

SSO Iwona Wańczura