Pełny tekst orzeczenia

Formularz UK 2

Sygnatura akt

II AKa 231/24

Załącznik dołącza się w każdym przypadku. Podać liczbę załączników:

3

1.  CZĘŚĆ WSTĘPNA

0.11.1. Oznaczenie wyroku sądu pierwszej instancji

Wyrok Sądu Okręgowego w P. z dnia (...) roku, w sprawie o sygn. akt (...).

0.11.2. Podmiot wnoszący apelację

☐ oskarżyciel publiczny albo prokurator w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ oskarżyciel posiłkowy

☐ oskarżyciel prywatny

☒ obrońca

☐ oskarżony albo skazany w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ inny

0.11.3. Granice zaskarżenia

0.11.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

☐

co do winy

☐

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

0.11.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☒

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☒

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☒

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

0.11.4. Wnioski

☒

uchylenie

☒

zmiana

2.  Ustalenie faktów w związku z dowodami przeprowadzonymi przez sąd odwoławczy

0.12.1. Ustalenie faktów

0.12.1.1. Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

2.1.1.1.

J. M.

Uprzednia niekaralność oskarżonej

karta karna

(...)

2.1.1.2.

J. P.

Uprzednia karalność oskarżonego

karta karna

(...)- (...)

0.12.1.2. Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

-----

-------

------

-----

-----

0.12.2. Ocena dowodów

0.12.2.1. Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 2.1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

2.1.1.2.  I

Karty karne

Wiarygodne wydruki z systemu urzędowego

0.1s2.2.2. Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 2.1.1 albo 2.1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

-----

-----

-----

.  STANOWISKO SĄDU ODWOŁAWCZEGO WOBEC ZGŁOSZONYCH ZARZUTÓW i wniosków

Lp.

Zarzut

1

Apelacja obrońcy oskarżonego M. D.

1. Błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia, polegający na przyjęciu za udowodnione, że oskarżony dopuścił się czynu przypisanego mu w punkcie 1 zaskarżonego wyroku w całym okresie jaki wynika z zarzutów ogłoszonych oskarżonemu, gdy tymczasem materiał dowodowy niezbicie wskazuje na próbę wytworzenia substancji (...) jedynie w dniu zatrzymania oskarżonego, a obliczenia ilości substancji jaką miał wytworzyć oskarżony są błędne i wymagają ponownej weryfikacji,

2. Błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę ustalenia, że oskarżony nieodpłatnie udzielił D. G. substancji 3 C. (...) g oraz (...) w ilości 5 ml, gdy tymczasem przeczą temu zeznania świadka, który wskazywał, że faktycznie był częstowany narkotykami podczas wieloosobowych imprez w domu oskarżonego przy czym nie mógł jednoznacznie wskazać do kogo należały narkotyki.

☐ zasadny

☒ częściowo zasadny

☐ niezasadny

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Apelacja obrońcy oskarżonego M. D. okazała się zasadna w części, a mianowicie sąd apelacyjny podzielił wątpliwości obrońcy co do prawidłowości wyliczenia ilości wyprodukowanych przez oskarżonego narkotyków. W tym miejscu jednak wskazać trzeba, że obrońca oprócz ogólnego zakwestionowania tych ilości nie przedstawiła własnych wyliczeń, stąd wywiedziona apelacja jawi się jako wyraz wyłącznie ogólnikowej polemiki z ustaleniami sądu okręgowego. Sąd II instancji w odpowiedzi na rzeczony zarzut odwoławczy prześledził sposób rozumowania sądu okręgowego i oskarżyciela, który w zarzucie przedstawionym oskarżonemu wskazał na konkretne ilości substancji niedozwolonych i na tej podstawie dokonał korekty wartości przyjętych przez sąd I instancji. W tym też zakresie dokonano zmiany zaskarżonego wyroku – poprzez sformułowanie na nowo, mając też na względzie kierunek zaskarżenia, opisu czynu przypisanego ostatecznie oskarżonemu.

Zaznaczyć trzeba, iż zaskarżony wyrok został zakwestionowany przez obrońcę oskarżonego M. D. wyłącznie w zakresie czynów przypisanych mu w punkcie 1 (zarzut z punku I) i 4 (zarzut z punktu III); co do pozostałych zarzutów (opisanych w punktach II i IV części wstępnej zaskarżonego orzeczenia) wyrok sądu I instancji jest prawomocny.

W tym miejscu, niejako na wstępie wskazać należy, że sąd okręgowy przeprowadził w niniejszej sprawie wyjątkowo skrupulatne postępowanie dowodowe, co sprawiło, iż orzeczenie wydane w przedmiotowej sprawie jest oparte na całokształcie materiału dowodowego zebranego w sprawie, który został poddany szczegółowej analizie, bez przekroczenia zasady swobodnej oceny dowodów. Analiza ustaleń faktycznych poczynionych przez sąd okręgowy na podstawie pełnego i trafnie ocenionego materiału dowodowego doprowadziła sąd apelacyjny do wniosku, że są one w zdecydowanej większości prawidłowe. Ponadto znajdują one odzwierciedlenie we wnioskach zawartych w uzasadnieniu wyroku, które czyni zadość wymogom art. 424 § 1 i 2 k.p.k., co pozwala na przeprowadzenie kontroli instancyjnej. Tym samym stwierdzić trzeba, że sąd I instancji prawidłowo przyjął, że zgromadzony materiał dowodowy pozwala na przyjęcie, że oskarżony M. D. dopuścił się przestępstw: z art. 53 ust. 2 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii i art. 13 § 1 k.k. w zw. z art. 53 ust. 2 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii w zw. z art. 12 § 1 k.k. oraz z art. 58 ust. 1 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii.

W zakresie zarzutów dotyczących czynu z art. 53 ust. 2 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii i art. 13 § 1 k.k. w zw. z art. 53 ust. 2 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii w zw. z art. 12 § 1 k.k. stwierdzić należy, co następuje.

Nie ma racji obrońca upatrując błędu w ustaleniach faktycznych sądu I instancji, który przyjął, iż oskarżony dopuścił się zarzucanego mu przestępstwa w całym okresie jaki wynika z ogłoszonych mu zarzutów. Zwrócić należy uwagę na fakt, iż sąd okręgowy przyjął czas popełnienia przestępstwa: „co najmniej od (...) roku” w sytuacji, gdy prokurator zarzucił podsądnemu przestępcze działanie: „w okresie nie później niż od (...) roku”. Tym samym z pewnością czyn przypisany oskarżonemu przez sąd nie stanowi automatycznego przepisania zarzutów prokuratorskich. Sąd okręgowy należycie wyjaśnił dlaczego przyjął inny niż oskarżyciel okres popełnienia przestępstwa i z argumentacją tą trzeba się zgodzić.

Nie sposób podzielić twierdzeń skarżącej, iż M. D. można przypisać wyłącznie próbę wytworzenia substancji niedozwolonej w dniu zatrzymania oskarżonego. Słusznie sąd I instancji ustalił, iż zakupy kwasu gamma-aminomasłowego ( (...)) dokonywane w okresie od (...)roku przez oskarżonego z konta o numerze (...) udostępnionego przez J. M. (45,9 kg), z konta utworzonego na jego dane o numerze (...) (7,2 kg) oraz przez B. J. (15,8kg) służyły do wytworzenia w tym czasie znacznej ilości substancji psychotropowej. Dokonując obliczeń na podstawie twierdzeń biegłego toksykologa: z 45,9 kg kwasu gamma-aminomasłowego wytworzyć można 23 litry laktonu kwasu gamma-hydroksymasłowego ( (...)), zaś z 15,8 kg kwasu gamma-aminomasłowego wytworzyć można 8 litrów laktonu kwasu gamma-hydroksymasłowego ( (...)). Są to wartości przyjęte przez sąd w wersji najbardziej korzystnej dla oskarżonego, co jest istotne z punktu widzenia kierunku zaskarżenia, który powoduje, że nie jest dopuszczalne dokonanie zmiany ustaleń faktycznych na niekorzyść podsądnego. W tym stanie rzeczy przyjąć należało, że z zakupionych przez oskarżonego 7,2 kg kwasu gamma-aminomasłowego powstały 3 litry laktonu kwasu gamma-hydroksymasłowego ( (...)). Tym samym, łączna ilość wytworzonej niedozwolonej substancji wynosiła 34 litry (23 + 8 + 3).

Dokonanie tych wyliczeń skutkowało zmianą zaskarżonego wyroku w zakresie opisu czynu przypisanego M. D. w jego formie dokonanej i przyjęcie, że w okresie co najmniej od (...)roku w K. w województwie (...), w krótkich odstępach czasu, w wykonaniu z góry powziętego zamiaru, działając wbrew przepisom ustawy z dnia (...) r. o przeciwdziałaniu narkomanii, wytworzył znaczną ilość substancji psychotropowej w postaci co najmniej 34 litrów laktonu kwasu gamma - hydroksymasłowego ( (...)).

Nie ulega wątpliwości, iż taka ilość stanowi znamię kwalifikowanego typu przestępstwa z art. 53 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii (art. 53 ust. 2). Sąd odwoławczy w pełni podziela wywody sądu okręgowego w zakresie realizacji tego znamienia.

Przychylić należy się do stanowiska sądu I instancji, iż mieszaniny ujawnione podczas zatrzymania M. D. znajdowały się w procesie przekształcania kwasu (...) w (...). Słusznie w tych okolicznościach sąd okręgowy uznał, że w zakresie ujawnionych substancji należy oskarżonemu przypisać przestępstwo z art. 53 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii w formie usiłowanej.

W domu oskarżonego w K. zabezpieczono mieszaninę o łącznej pojemności 5.961,5 ml. Na tę ilość składała się ciecz zabezpieczona w kanistrze ( (...)) oraz 610 ml i 82,5 ml – vide k. 546. Zgodnie z twierdzeniami biegłego mieszanina w zabezpieczonych pojemnikach zawierała odpowiednio: (...), 219 ml (...) i 11,82 ml (...). Substancję psychotropową grupy II-P, objętą restrykcjami ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii, stanowi lakton kwasu gamma-hydroksymasłowego, nie zaś mieszanina zawierająca (...). Należy tu odróżnić pojęcie mieszaniny od pojęcia niedozwolonej substancji psychotropowej, powstającej po pełnym przeprowadzeniu procesu reakcji. W sytuacji, gdy istnieje, jak w niniejszej sprawie, możliwość dokładnego ustalenia ilości (...) powstałego z przekształconej mieszaniny, należało tę ilość przyjąć jako przedmiot usiłowanego przestępstwa z art. 53 ust. 2 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii. Suma zabezpieczonej substancji ( (...) + 219 + 11,82) daje ilość (...),82 ml laktonu kwasu gamma-hydroksymasłowego i taka ilość winna być przyjęta przez sąd I instancji jako przedmiot przestępstwa usiłowanego. Zważywszy, iż sąd ten ustalił, że M. D. usiłował wytworzyć (...),8 ml (...), dokonanie korekty w tym zakresie (na prawidłową wartość (...),82 ml) nie mogło mieć miejsca z uwagi na kierunek zaskarżenia.

Sąd odwoławczy dokonał zmiany zaskarżonego wyroku w zakresie opisu czynu przypisanego M. D. w jego formie usiłowanej i przyjęcie, że w dniu (...) roku w K. w województwie (...), działając wbrew przepisom ustawy z dnia (...) r. o przeciwdziałaniu narkomanii, usiłował wytworzyć znaczną ilość substancji psychotropowej w postaci laktonu kwasu gamma - hydroksymasłowego ( (...)) o pojemności 1.332,8 ml, lecz zamierzonego w tym zakresie celu nie osiągnął z uwagi na zatrzymanie przez Policję w dniu (...) r. Tym samym z opisu czynu wyeliminowano stwierdzenia o mieszaninie w ilości 5.961,5 ml uznając, iż prokuratorski opis czynu tę samą mieszaninę zalicza zarówno do postaci dokonanej jak i usiłowanej czynu zarzucanego oskarżonemu.

Powyższe wyliczenia skutkowały zmianą zaskarżonego wyroku. Ostatecznie uznać należało, że M. D. wytworzył co najmniej 34 litry laktonu kwasu gamma-hydroskymasłowego oraz usiłował wytworzyć (...),8 ml rzeczonej substancji.

Sąd apelacyjny nie podzielił stanowiska obrońcy oskarżonego, iż założenie, że przekształcenie kwasu (...) w lakton kwasu (...) zachodzi w stosunku 1:1 jest błędne, bowiem jest to możliwe wyłącznie w warunkach laboratoryjnych. Biegły wskazał, że produkcja laktonu kwasu gamma-hydroksymasłowego jest prosta, reakcja jest łatwa do przeprowadzenia przy niewielkim nakładzie sprzętu, jak najbardziej do przeprowadzenia w warunkach domowych. Twierdzenie skarżącej, iż wywody biegłego odnoszą się do warunków laboratoryjnych jest całkowicie nieuprawnione, nie znajdujące oparcia w zgromadzonych w sprawie dowodach, a już na pewno w treści opinii biegłego.

Zauważyć też należy, że wyliczenia co do ilości wytworzonego (...) oparte zostały o wynikające z dokumentów zakupy kwasu gamma-aminomasłowego nie zaś w oparciu o dane co do zakupu suchego lodu, który, i tu należy przyznać rację obrońcy, pełni jedynie funkcję pomocniczą w reakcji (ma na celu jej przyspieszenie poprzez schłodzenie).

W zakresie czynu z art. 58 ust. 1 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii stwierdzić należy, co następuje.

Postępowanie dowodowe w zakresie stwierdzenia, czy oskarżony M. D. udzielił nieodpłatnie D. G. narkotyków w postaci (...) i 3-C. również zostało przeprowadzone w sposób pełny. Nie sposób uczynić sądowi okręgowemu jakiegokolwiek zarzutu co do oceny zebranych dowodów. Jest ona swobodna, lecz nie dowolna, zgodna z zasadami logiki i doświadczeniem życiowym. Przy ocenie zeznań D. G. sąd I instancji należycie wziął pod uwagę wszelkie okoliczności, w tym moment poszczególnych przesłuchań, ich przebieg. Sąd apelacyjny w pełni podziela wywody sądu I instancji w tym zakresie, co skutkowało przyjęciem, iż zarzut sformułowany przez obrońcę oskarżonego w wywiedzionej apelacji nie był zasadny.

W świetle powyższego uznać należało, że zarówno wina jak i sprawstwo M. D. co do obu kwestionowanych przez skarżącą przestępstw zostało wykazane. Mimo zmiany w zakresie ilości wytworzonego narkotyku, przyjęte wartości wypełniają znamię znacznych ilości w rozumieniu art. 53 ust. 2 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii. Takiego ustalenia nie zmienia przyjęcie za sądem I instancji, że oskarżony w większości produkował niedozwoloną substancję na własny użytek. Gdyby nawet uznać, że przyjmował jednorazowo nawet 12 ml (...), wyprodukowane przez niego ilości stanowiły ponad 2.800 dawek, zaś te, które usiłował wytworzyć – ponad 111 dawek.

Zaskarżenie wyroku co do winy obliguje sąd odwoławczy do analizy prawidłowości rozstrzygnięcia w zakresie kary (art. 447 § 1 k.p.k.). Rażąca niewspółmierność kary w rozumieniu art. 438 pkt 4 k.p.k. zachodzi wówczas, gdy orzeczona kara, bądź suma zastosowanych kar zasadniczych i środków karnych wymierzonych przez sąd za przypisane oskarżonemu przestępstwo nie uwzględnia należycie stopnia szkodliwości społecznej czynów oraz nie realizuje w wystarczającej mierze celów kary w zakresie społecznego oddziaływania oraz celów zapobiegawczych i wychowawczych, jakie ma uczynić w stosunku do osoby skazanej. Innymi słowy, tylko wtedy można uznać, że przesłanka rażącej niewspółmierności kary jest spełniona, jeśli z punktu widzenia nie tylko sprawcy, ale i ogółu społeczeństwa, kara jawi się jako niesprawiedliwa, zbyt drastyczna, przynosząca nadmierną dolegliwość, albo odwrotnie – zbyt łagodna, nie stanowiąca wymiernej dolegliwości. Rażąca niewspółmierność kary jest uchybieniem w zakresie konsekwencji prawnych czynu, a zatem realnie można o niej mówić wówczas, gdy suma zastosowanych kar i środków karnych, wymierzonych za popełnione przestępstwo, nie odzwierciedla należycie stopnia społecznej szkodliwości czynu oraz nie zapewnia spełnienia celów kary. Ponadto, orzeczona kara lub środek karny mogą być uznane za niewspółmierne, gdy nie uwzględniają w sposób właściwy zarówno okoliczności popełnionego czynu, jak i osobowości sprawcy ( wyrok Sądu Najwyższego z dnia 30 czerwca 2009r., sygn. akt WA 19/09, OSNwSK 2009/1/1255). Przesłanka rażącej niewspółmierności kary jest spełniona tylko wtedy, gdy na podstawie ustalonych okoliczności sprawy, które powinny mieć decydujące znaczenie dla wymiaru kary, można przyjąć, iż zachodzi wyraźna różnica między karą wymierzoną a karą, która powinna zostać wymierzona w wyniku prawidłowego zastosowania dyrektyw wymiaru kary oraz zasad ukształtowanych przez orzecznictwo ( wyrok Sądu Najwyższego z dnia 22 października 2007 r., sygn. akt SNO 75/07, LEX nr 569073 ). Nie budzi jakichkolwiek wątpliwości, iż zmiana kary w instancji odwoławczej nie może następować w każdym przypadku, lecz wyłącznie wówczas, gdy kara orzeczona nie daje się akceptować z powodu różnicy między nią a kara sprawiedliwą, różnicy o randze zasadniczej, rażącej. Taka sytuacja – w ocenie sądu apelacyjnego, nie ma miejsca w niniejszej sprawie.

W szczególności sąd I instancji wziął pod uwagę okoliczność, iż oskarżony jest osobą uzależnioną, jednakże z akt sprawy jawi się również przyjmowanie zamówienia na wyprodukowanie nielegalnej substancji (vide: zarzut związany z J. P.), częstowanie uczestników imprez narkotykami (vide: zarzut związany z D. G.), udzielanie narkotyku swojej partnerce. Oskarżony wykorzystał posiadaną wiedzę i umiejętności do przestępczego działania i wytworzył znaczne ilości substancji psychotropowej. Działał do tego przy pomocnictwie innych osób, wciągając ich w przestępczy proceder. Tym samym kara orzeczona wobec niego musiała być surowa. Zważywszy jednak, iż przyjęto, że większość narkotyków M. D. wytworzył na własny użytek, kara ta wymierzona została w dolnej granicy ustawowego zagrożenia.

Zarówno kary pozbawienia wolności, jak i kara grzywny stanowiły kary sprawiedliwe. Sąd apelacyjny podziela również stanowisko sądu okręgowego wyrażające się w wymiarze kar łącznych oraz orzeczonego przepadku.

W tym miejscu odnieść się należy do sformułowania zawartego w apelacji obrońcy oskarżonego co do uprzedniej niekaralności podsądnego. Sąd I instancji wyrokując w niniejszej sprawie dysponował danymi, z których wynikało, iż M. D. był już uprzednio karany za występek z ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii. Do terminu rozprawy odwoławczej nie uzyskano aktualnej karty karnej M. D. (k. 1150). Nawet jednak gdyby przyjąć, iż poprzednie skazanie oskarżonego uległo zatarciu, sąd apelacyjny stanął na stanowisku, iż fakt ten winien pozostać bez wpływu na wymiar kary orzeczonej przez sąd okręgowy. Gdyby bowiem nawet stwierdzić uprzednią niekaralność podsądnego, wymierzona mu kara 3 lat i 10 miesięcy pozbawienia wolności i grzywna 500 stawek po 20 złotych nie rażą surowością, zważywszy na wszelkie okoliczności obciążające, które prawidłowo dostrzegł sąd okręgowy.

Wniosek

1.  zmiana zaskarżonego wyroku w punkcie 1 i przyjęcie, że oskarżony wytworzył na własny użytek substancję – mieszaninę w ilości ujawnionej w jego domu w K. w dniu zatrzymania (...)przy czym czyn ten stanowił występek z art. 53 ust. 1 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii,

2.  uniewinnienie oskarżonego od zarzutu opisanego w punkcie III zaskarżonego wyroku.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Odwołać się w tym miejscu należy do zawartych powyżej wywodów odnośnie poszczególnych zarzutów apelacyjnych, których podzielenie bądź niepodzielenie (czy też częściowe uwzględnienie) przełożyło się na konieczność modyfikacji zaskarżonego rozstrzygnięcia.

Sąd apelacyjny dokonał przy tym również z urzędu kontroli instancyjnej zaskarżonego wyroku w świetle bezwzględnych przesłanek odwoławczych przewidzianych przepisami art. 439 § 1 k.p.k. oraz art. 440 k.p.k. jednak żadne z nich w przedmiotowej sprawie nie wystąpiły. Z tego względu nie było potrzeby ingerencji w zaskarżone orzeczenie z urzędu.

Lp.

Zarzut

2

Apelacja obrońcy oskarżonej J. M.

1.  obraza przepisów postępowania mająca wpływ na treść orzeczenia, tj. art. 7 k.p.k. poprzez dokonanie dowolnej a nie swobodnej oceny dowodów i odmówienie wiarygodności wyjaśnieniom oskarżonej J. M. złożonym na dalszym etapie postepowania przygotowawczego oraz sądowego w tym wyjaśnieniom M. D. dotyczącym braku świadomości J. M. co do celu zakupów dokonywanych przez niego przez portal Allegro.pl, jak również celu zakupu suchego lodu przez oskarżoną, w braku świadomości co do działalności przestępczej oskarżonego M. D., a przyznanie waloru wiarygodności jedynie pierwszym wyjaśnieniom złożonym przez J. M. w obliczu stresu oraz niepewności co do swojej przyszłości zawodowej i możliwości dalszego zatrudnienia jako pracownika administracji w Sądzie Rejonowym w P. dla G. i J. a także piętna jakie w środowisku zawodowym może odcisnąć fakt ujawnienia w domu jej partnera linii do wytwarzania (...);

2.  błąd w ustaleniach stanu faktycznego mający wpływ na treść orzeczenia poprzez przyjęcie, że J. M. udzieliła M. D. pomocnictwa do wytworzenia substancji psychotropowej typu (...) w znacznej ilości, tj. co najmniej 23 litrów, kiedy to w rzeczywistości oskarżona nie miała wiedzy o czynie przestępczym oskarżonego, a tym bardziej nie mogła mieć wiedzy o sposobie produkcji przez niego (...), nie znała procedur jego wytwarzania, a na podstawie przyjęcia, że oskarżona dokonywała zakupów dla swojego partnera nie da się ustalić, że znała albo co najmniej godziła się z ilością wyprodukowanej substancji przez swojego partnera;

z ostrożności procesowej

3.  rażąca niewspółmierność kary pomimo nadzwyczajnego złagodzenia kary w wymiarze 1 roku i 6 miesięcy pozbawienia wolności poprzez nieuwzględnienie wszystkich okoliczności łagodzących w stosunku do oskarżonej a zatem tego, że oskarżona aktualnie przestrzega porządku prawnego i nie wchodzi w żaden nowy konflikt z prawem, tego, że oskarżona złożyła obszerne wyjaśnienia, nie utrudniała toczącego się postępowania karnego, oskarżona prowadzi ustabilizowane życie, dotychczas jest cały czas zawieszonym pracownikiem sadu, cieszy się nieposzlakowaną opinia w środowisku, jest osobą dotychczas niekaraną, czyn popełniony przez oskarżoną był wyłącznie w formie najłagodniejszej, tj. pomocnictwa a zatem tak wysoka kara w stosunku do oskarżonej jest aktualnie nadmierną dolegliwością.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Apelacja obrońcy oskarżonej J. M. nie zasługiwała na uwzględnienie.

Zgodnie z art. 7 k.p.k., organy postępowania, a więc także i sąd, kształtują swe przekonanie na podstawie wszystkich przeprowadzonych dowodów, ocenianych swobodnie z uwzględnieniem zasad prawidłowego rozumowania oraz wskazań wiedzy i doświadczenia życiowego. Przekonanie sądu o wiarygodności jednych dowodów i niewiarygodności innych pozostaje pod ochroną tego przepisu, gdy: jest poprzedzone ujawnieniem w toku rozprawy głównej całokształtu okoliczności sprawy (art. 410 k.p.k.) i to w sposób podyktowany obowiązkiem dochodzenia prawdy (art. 2 § 2 k.p.k.), stanowi wyraz rozważenia wszystkich okoliczności przemawiających zarówno na korzyść, jak i na niekorzyść oskarżonego (art. 4 k.p.k.), jest zgodne ze wskazaniami wiedzy i doświadczenia życiowego, a nadto zostało wyczerpująco i logicznie uargumentowane w uzasadnieniu wyroku (art. 424 § 1 pkt 1 i 2 k.p.k., por. wyrok Sądu Najwyższego z dnia 3 września 1998 roku, V KKN 104/98).

Sąd odwoławczy nie dopatrzył się uchybień, które wskazywałby na obrazę przepisu art. 7 k.p.k. i w pełni zgodził się z przeprowadzonym przez sąd I instancji postępowaniem dowodowym również w zakresie przestępstwa przypisanego oskarżonej. Błędów sądu okręgowego obrońca, stawiając zarzut naruszenia art. 7 k.p.k., w głównej mierze upatruje w nieprawidłowej ocenie wyjaśnień oskarżonej – uznaniu za wiarygodne jej twierdzeń składanych podczas pierwszego przesłuchania, przy jednoczesnym zdyskwalifikowaniu jej późniejszych wyjaśnień. Z zarzutem tym nie sposób się zgodzić. Sąd okręgowy szczegółowo zanalizował postawę procesową J. M. i swoje stanowisko logicznie i wyczerpująco uzasadnił. Zauważyć należy, że swoje pierwsze wyjaśnienia oskarżona składała w obecności obrońcy, tym samym wszelkie wywody skarżącego odnośnie nieprawidłowości przeprowadzonej czynności nie mogą zostać uwzględnione – profesjonalny pełnomocnik z pewnością reagowałby na jakiekolwiek próby wymuszenia, nacisku ze strony funkcjonariuszy, a widząc ewentualne zdenerwowanie podejrzanej, dążył do zapewnienia przerwy w przesłuchaniu celem jej uspokojenia. Charakter wypowiedzi J. M. wskazuje zresztą, że składał ona wyjaśnienia swobodnie, zgodnie ze swoją wiedzą, są one na tyle szczegółowe, że nie sposób uznać, by mogły być przygotowane przez przesłuchujących, którym przecież te szczegóły nie były znane. Przychylając się zatem w pełni do stanowiska sądu I instancji w zakresie oceny wyjaśnień podsądnej, sąd apelacyjny uznał, że zarzut naruszenia art. 7 k.p.k. nie mógł się ostać.

Prawidłowa ocena wyjaśnień J. M. w powiązaniu z innymi dowodami zebranymi w sprawie pozwoliła na przypisanie jej zarzutu popełnienia przestępstwa z art. 18 § 3 k.k. w zw. z art. 53 ust. 2 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii w zw. z art. 12 § 1 k.k. Sąd okręgowy słusznie, kierując się treścią art. 5 § 2 k.p.k. uznał, że pomocnictwo podsądnej polegało na udostępnieniu konta na Allegro.pl i zakupy stacjonarne suchego lodu. Oskarżona, podobnie jak jej partner, korzystała z konta na platformie zakupowej, miała więc pełen wgląd do historii zamówień i przegląd ruchów na tym koncie. Miała więc całkowitą świadomość dokonywanych przez M. D. zakupów, a ilości nabywanych towarów jednoznacznie wskazywały, że prowadzona jest z nich produkcja znacznych ilości narkotyków. Zauważyć należy, że oskarżona zamieszkując z M. D., będąc jego partnerką życiową, musiała mieć świadomość jego uzależnienia. Logicznym jest, że wiedziała też, że wytwarza on potrzebne mu narkotyki, które zresztą również jej udzielał. Nie trudno było zatem z jej strony domyślić się, że „chemiczne” zakupy dokonywane przez oskarżonego związane są z tymi narkotykami. Podobnie jak suchy lód, który przecież nie jest produktem zwyczajowo wykorzystywanym w gospodarstwie domowym i jego zakup w ilości co najmniej 20 kg przemawiał jednoznacznie za jego przeznaczeniem (do produkcji substancji psychotropowej).

Odnosząc się do zarzutu rażącej niewspółmierności kary przypomnieć należy, że o rażącej niewspółmierności wymierzonej kary można mówić, gdy na podstawie ujawnionych okoliczności, które powinny mieć zasadniczy wpływ na wymiar kary można przyjąć, że zachodzi wyraźna różnica pomiędzy sumą kar zasadniczych i środków karnych orzeczonych przez sąd pierwszej instancji, a karą jaką należałoby sprawcy wymierzyć w następstwie prawidłowego zastosowania w sprawie dyrektyw sądowego wymiaru kary określonych w art. 53 kk (por. wyr. SA we Wrocławiu z dnia 6 lipca 2017r., II AKa 148/17, Legalis nr 1674160). Zarzut niewspółmierności kary, aby mówić o jego zasadności, musi dotyczyć rażącej niewspółmierności, a więc nienadającej się do zaakceptowania. Niewspółmierność rażąca kary, jak wskazuje Sąd Najwyższy, jest to taki typ różnicy pomiędzy karą wymierzoną a karą sprawiedliwą, która "bije w oczy" (por. wyr. SA z 1 grudnia 1994r., III KRN 120/94, Legalis nr 28989).

W ocenie sądu apelacyjnego nie można było uznać, że kara roku i 6 miesięcy pozbawienia wolności wymierzona J. M. i kara 500 stawek grzywny przy przyjęciu wysokości jednej stawki na kwotę 20 złotych były karami rażąco surowymi. Podkreślenia wymaga szereg prawidłowo dostrzeżonych przez sąd I instancji okoliczności obciążających dotyczących czynu przypisanego J. M., ale też fakt, iż sąd okręgowy zastosował instytucję nadzwyczajnego złagodzenia kary. Przypomnieć bowiem należy, że czyn przypisany podsądnej jest zbrodnią. Stwierdzić trzeba, że kary orzeczone przez sąd okręgowy uwzględniają wszelkie aspekty sprawy, dają również wyraz roli, jaką miała oskarżona w ostatecznej produkcji narkotyku. Sąd I instancji bardzo skrupulatnie zanalizował wszystkie okoliczności zarówno łagodzące, jak i obciążające mające wpływ na wymiar kar wymierzonych oskarżonej, dokładnie je omówił, nadał im właściwą wagę i na tej podstawie orzekł kary sprawiedliwe.

Wniosek

1.  uniewinnienie oskarżonej od zarzucanego jej czynu;

2.  zwolnienie w całości oskarżonej od ponoszenia kosztów sądowych w postępowaniu przed sądem odwoławczym;

z ostrożności procesowej:

3.  wymierzenie kary ograniczenia wolności oskarżonej w dolnej granicy zagrożenia ustawowego;

ewentualnie:

4.  uchylenie zaskarżonego wyroku w całości i przekazanie sprawy sądowi I instancji do ponownego rozpoznania.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Niezasadność zarzutów podniesionych w apelacji obrońcy oskarżonej J. M.; brak podstaw do zmiany lub uchylenia zaskarżonego wyroku z urzędu w zakresie dotyczącym oskarżonej J. M..

Lp.

Zarzut

3

Apelacja obrońcy oskarżonego J. P.

Błąd w ustaleniach stanu faktycznego mający wpływ na treść orzeczenia poprzez przyjęcie, iż oskarżony J. P. udzielił M. D. pomocnictwa do wytworzenia substancji psychotropowej w postaci mieszaniny typu (...) i (...) w ilości 610 ml poprzez zakup suchego lodu w ilości 7 kg, kiedy to w rzeczywistości nie da się jednoznacznie powiązać działania oskarżonego M. D. i J. P. w zakresie wytworzenia substancji (...).

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Apelacja obrońcy oskarżonego nie zasługiwała na uwzględnienie.

Dowody w postaci materiałów z przeprowadzonej kontroli operacyjnej wskazują jednoznacznie, że M. D. i J. P. się znali, co potwierdziła też J. M.. Powyższe wynika również z twierdzeń Ł. S. ( „dla P. woziłem jednego mężczyznę (…) miał na imię M., ksywa C.” k. 53v) oraz Ł. G. ( „M. z K. ksywa C. - dobry kolega P.” k. 68). Skoro nawet Ł. G. posiadał wiedzę o działalności M. D. ( „robił jakiś koktajl narkotykowy, ale na własny użytek”), to tym bardziej J. P. jako jego bliski znajomy musiał wiedzieć czym zajmuje się (...). Zważywszy na treść zarejestrowanych rozmów brak jest jakichkolwiek wątpliwości w tym zakresie (zauważyć należy, że oskarżeni wymieniają dane co do faktury i podają adres sklepu (...), w którym zakupywany był suchy lód).

Wydźwięk materiałów pochodzących z kontroli operacyjnej też jest jednoznaczny w zakresie, w jakim dotyczyła ona zamówienia na narkotyk złożonego przez J. P.. Sąd odwoławczy podziela również w tej części w pełni ustalenia i wywody sądu okręgowego.

Niewątpliwie suchy lód nie był komponentem niezbędnym dla przeprowadzenia z sukcesem reakcji pozyskania (...). Materiał dowody wskazuje jednak bezsprzecznie, że M. D. wykorzystywał go do produkcji niedozwolonej substancji (sam oskarżony D. faktowi temu nie przeczy). Zakupy suchego lodu były przez niego i jego pomocników w przestępstwie dokonywane i trudno w realiach niniejszej sprawy uznać, by służył on oskarżonemu do czegokolwiek innego niż produkcja laktonu kwasu gamma-hydroksymasłowego.

Podkreślenia wymaga, że sąd okręgowy, stwierdzając winę i sprawstwo J. P. uwzględnił, na korzyść podsądnego, takie okoliczności jak niemożność ustalenia, czy oskarżony mógł w jakikolwiek sposób przypuszczać, do wyprodukowania jakiej ilości narkotyku potrzebna będzie dostarczona przez niego ilość suchego lodu. Takie, niewątpliwie słuszne, podejście sądu I instancji znalazło wyraz w kwalifikacji prawnej przestępstwa przypisanego oskarżonemu, jak i w wymiarze orzeczonej wobec niego kary.

Analizując kwestię kary wymierzonej J. P. (art. 447 § 1 k.p.k.), odwołując się do wywodów zawartych we wcześniejszej części niniejszego uzasadnienia, stwierdzić trzeba, że jest ona wyważona, w pełni sprawiedliwa, uwzględnia zarówno okoliczności łagodząco, jak i obciążająco wpływające na jej wymiar, a zatem nie sposób uznać jej za karę rażąco niewspółmierną.

Kara ograniczenia wolności realizuje w pełni cele prewencji indywidualnej – wychowawcze i zapobiegawcze, które kara ma osiągnąć w stosunku do oskarżonego, nie wykracza też poza rzeczywistą potrzebę.

Sąd odwoławczy nie znalazł jakichkolwiek powodów, by ingerować w rozstrzygnięcie dotyczące kary wymierzonej J. P..

Wniosek

1.  uniewinnienie oskarżonego od zarzucanego mu czynu,

2.  zwolnienie w całości oskarżonego od ponoszenia kosztów sądowych w postępowaniu przed sądem odwoławczym,

ewentualnie:

3.  uchylenie zaskarżonego wyroku w całości i przekazanie sprawy sądowi I instancji do ponownego rozpoznania.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Niezasadność zarzutu podniesionego w apelacji obrońcy oskarżonego J. P.; brak podstaw do zmiany lub uchylenia zaskarżonego wyroku z urzędu w zakresie dotyczącym oskarżonego J. P..

4.  OKOLICZNOŚCI PODLEGAJĄCE UWZGLĘDNIENIU Z URZĘDU

1.

----

Zwięźle o powodach uwzględnienia okoliczności

-----

4.  ROZSTRZYGNIĘCIE SĄDU ODWOŁAWCZEGO

0.15.1. Utrzymanie w mocy wyroku sądu pierwszej instancji

0.11.

Przedmiot utrzymania w mocy

0.1Na podstawie art. 437 § 1 k.p.k. utrzymano w mocy zaskarżony wyrok w części – po dokonaniu jego modyfikacji wskazanej w punkcie 1 wyroku sądu odwoławczego.

Zwięźle o powodach utrzymania w mocy

Brak podstaw, by poza dokonaną w punkcie 1 zmianą w jakikolwiek sposób ingerować w zaskarżone rozstrzygnięcie.

0.15.2. Zmiana wyroku sądu pierwszej instancji

0.0.11.

Przedmiot i zakres zmiany

Sąd apelacyjny zmienił zaskarżony wyrok w ten sposób, że w zakresie czynu zarzucanego oskarżonemu M. D. w punkcie I części wstępnej, a przypisanego oskarżonemu w punkcie 1 części rozstrzygającej, przyjął, iż zachowanie oskarżonego M. D. polegało na tym, że w okresie co najmniej od (...) roku w K. w województwie (...), w krótkich odstępach czasu, w wykonaniu z góry powziętego zamiaru, działając wbrew przepisom ustawy z dnia (...) r. o przeciwdziałaniu narkomanii, wytworzył znaczną ilość substancji psychotropowej w postaci co najmniej 34 litrów laktonu kwasu gamma - hydroksymasłowego ( (...)) oraz usiłował wytworzyć znaczną ilość substancji psychotropowej w postaci laktonu kwasu gamma - hydroksymasłowego ( (...)) o pojemności 1.332,8 ml, lecz zamierzonego w tym zakresie celu nie osiągnął z uwagi na zatrzymanie przez Policję w dniu (...) r., działając:

- w zakresie mieszaniny o pojemności 610 ml, zawierającej kwas gamma- hydroksymasłowy ( (...)) i 219 ml laktonu kwasu gamma - hydroksymasłowego ( (...)), przy pomocnictwie J. P., który w dniu (...) dokonał zakupu i przekazania M. D. niezbędnego do wytworzenia laktonu kwasu gamma hydroksymasłowego ( (...)) suchego lodu w ilości 7 kg,

- w zakresie co najmniej 23 litrów laktonu kwasu gamma - hydroksymasłowego ( (...)) przy pomocnictwie J. M., która udostępniła oskarżonemu w dokładnie nieustalonym okresie, jednak nie wcześniej niż od(...) roku konto na portalu (...) celem dokonania zakupu substancji niezbędnych do wytworzenia laktonu kwasu gamma - hydroksymasłowego ( (...)) w postaci: kwasu gamma aminomasłowego ( (...)) w ilości 45,9 kg, azotynu sodu - w ilości 9 kg, kwasu do akumulatorów z zawartością kwasu siarkowego w ilości 10 litrów, suchego lodu w ilości co najmniej 10 kg oraz dichlorometanu w ilości 1 litra, a nadto w okresie od (...) r. osobiście zakupiła co najmniej 10 kg suchego lodu, który przekazała M. D. celem wytworzenia wskazanej substancji (...),

- w zakresie co najmniej 8 litrów laktonu kwasu gamma - hydroksymasłowego ( (...)) przy pomocnictwie B. J., który w okresie od (...)roku dokonał zakupu i przekazania M. D. substancji niezbędnych do wytworzenia laktonu kwasu gamma hydroksymasłowego ( (...)) w postaci: kwasu gamma aminomasłowego ( (...)) w ilości 15,8 kg, azotynu sodu - w ilości 79 kg, kwasu do akumulatorów z zawartością kwasu siarkowego w ilości 55 litrów, suchego lodu w ilości co najmniej 20 kg oraz dichlorometanu w ilości 174 litrów,

co stanowiło przestępstwo z art. 53 ust. 2 ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii i art. 13 § 1 k.k. w zw. z art. 53 ust. 2 ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii w zw. z art. 12 § 1 k.k. w zw. z art. 4 § 1 k.k.,

Zwięźle o powodach zmiany

vide: argumenty przytoczone wyżej w części 3.1

0.15.3. Uchylenie wyroku sądu pierwszej instancji

0.15.3.1. Przyczyna, zakres i podstawa prawna uchylenia

1.1.

-----

☐ art. 439 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

-----

2.1.

Konieczność przeprowadzenia na nowo przewodu w całości

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

-----

3.1.

Konieczność umorzenia postępowania

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia i umorzenia ze wskazaniem szczególnej podstawy prawnej umorzenia

-----

4.1.

-----

☐ art. 454 § 1 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

-----

0.15.3.2. Zapatrywania prawne i wskazania co do dalszego postępowania

-----

0.15.4. Inne rozstrzygnięcia zawarte w wyroku

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

---

-----

6.  Koszty Procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

3.

Sąd apelacyjny zasądził od oskarżonych na rzecz Skarbu Państwa zwrot wydatków poniesionych przez Skarb Państwa w postępowaniu odwoławczym po 1/3 części (art. 636 § 1 i 2 k.p.k. w zw. z art. 633 k.p.k.), tj. po 7 zł od każdego z nich (co stanowi ryczałt za doręczenia) i wymierzył im opłaty za drugą instancję: M. D. w kwocie 2600 złotych, J. M. w kwocie 2300 złotych i J. P. w kwocie 180 złotych (na podstawie art. 8, art. 2 ust. 1 pkt 4 i 5, ust. 2 i art. 3 ust. 1 ustawy o opłatach w sprawach karnych).

6.  PODPIS

A. A. M. Ś. P. M.

0.11.3. Granice zaskarżenia

Kolejny numer załącznika

1

Podmiot wnoszący apelację

Obrońca oskarżonego M. D.

Rozstrzygnięcie, brak rozstrzygnięcia albo ustalenie, którego dotyczy apelacja

Rozstrzygnięcie dot. oskarżonego M. D. w zakresie zarzutów opisanych w puntach I i III części wstępnej wyroku

0.11.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

☐

co do winy

☐

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

0.11.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☐

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☒

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☐

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

0.11.4. Wnioski

☐

uchylenie

☒

zmiana

0.11.3. Granice zaskarżenia

Kolejny numer załącznika

2

Podmiot wnoszący apelację

Obrońca oskarżonej J. M.

Rozstrzygnięcie, brak rozstrzygnięcia albo ustalenie, którego dotyczy apelacja

Całość rozstrzygnięcia dot. oskarżonej J. M.

0.11.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

☐

co do winy

☐

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

0.11.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☒

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☒

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☒

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

0.11.4. Wnioski

☒

uchylenie

☒

zmiana

0.11.3. Granice zaskarżenia

Kolejny numer załącznika

3

Podmiot wnoszący apelację

Obrońca oskarżonego J. P.

Rozstrzygnięcie, brak rozstrzygnięcia albo ustalenie, którego dotyczy apelacja

Całość rozstrzygnięcia dot. J. P.

0.11.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

☐

co do winy

☐

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

0.11.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☒

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☐

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☐

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

0.11.4. Wnioski

☒

uchylenie

☒

zmiana