Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 15 października 2024 roku

Sąd Rejonowy w Golubiu - Dobrzyniu II Wydział Karny w składzie:

Przewodniczący: sędzia Izabela Bejger

Protokolant: Starszy sekretarz sądowy Ewa Romanowska

w obecności oskarżyciela - funkcjonariusza Policji -------

po rozpoznaniu dnia 2 października 2024 roku, 15 października 2024 roku

sprawy A. S.

syn J. i B. z domu J.

urodz. (...) w T.

obwinionego o to, że: w dniu 25 czerwca 2024 roku, około 19:10 w K. przy ul. (...) wywołał niepotrzebną czynność Policji fałszywą informacją,

to jest o wykroczenie z art. 66 § 1 kw

ORZEKA:

I.  uznaje obwinionego A. S. za winnego popełnienia zarzucanego mu czynu tj. wykroczenia z art. 66 § 1 pkt 1 kw i za to na mocy art. 66 § 1 pkt 1 kw w zw. z art. 24 § 1 i 3 kw wymierza mu karę grzywny w kwocie 300,00 zł (trzysta) złotych,

II.  na mocy art. 66 § 2 kw orzeka od obwinionego nawiązkę na rzecz Komendy Wojewódzkiej Policji w B. w wysokości 1000 (jeden tysiąc) złotych.

III.  zwalnia obwinionego od obowiązku uiszczenia opłaty, zaś wydatkami w sprawie obciąża Skarb Państwa.

II W 220/24

UZASADNIENIE

Dnia 25.06.2024 roku o godz. 19.10 z polecenia dyżurnego funkcjonariusz policji P. P. udał się do miejscowości K. ul (...), gdzie miał mieć miejsce konflikt pomiędzy właścicielem budynku i podnajemcą. Interwencja została zgłoszona przez A. S.. Według zgłaszającego E. K. chciał zabrać auto z przyczepą, które były własnością zgłaszającego. Jednak po przyjeździe do miejsca zamieszkania zgłaszającego i kilkukrotnym pukaniu do drzwi, dzwonieniu, powyższy po uchyleniu drzwi stwierdził tylko, że nie będzie rozmawiał z funkcjonariuszami policji, bo są niekompetentni i zamknął drzwi mieszkania.

Brak jest informacji w aktach sprawy na temat sytuacji majątkowej i zarobkowej obwinionego.

Dowód :

- zeznania świadka P. P. k 3-4

- notatka urzędowa k 1

- dane obwinionego k 6

- rejestracja zgłoszenia- opis k 22

Obwiniony A. S. w toku postepowania sądowego nie przyznał się do popełnienia zarzucanego mu wykroczenia i wyjaśnił, że nie zgadza się z opisem czynu i nieprawdą jest, że wywołał czynność policji nieuzasadnioną. Ponadto podniósł, że policjant w notatce napisał nieprawdę. Sąd przeprowadził postępowanie dowodowe w sprawie. Sąd przesłuchał w charakterze świadka funkcjonariusza policji , który przeprowadzał interwencję- P. P.. Dał wiarę jego zeznaniom w całej rozciągłości. Z jego zeznań wynikało w sposób nie budzący wątpliwości, że na skutek zgłoszenia obwinionego doszło do interwencji. On był zgłaszającym w sprawie, w której on podejmował czynności. W miejscu zamieszkania obwinionego po przyjeździe funkcjonariusza, na skutej jego zgłoszenia obwiniony stwierdził, że są niekompetentni i nie będzie z nimi rozmawiał. Zgłaszający poza tym stwierdzeniem nie miał nic do powiedzenia ,więc uznano że interwencja odbyła się bez powodu i taką ocenę należało uznać za słuszną. Funkcjonariusz zeznający w charakterze świadka zeznał ponadto, że w przeszłości były już liczne interwencje na skutek zgłoszeń obwinionego i problemy z zachowaniem obwinionego w związku z najmem, ale on nie przyjmował niczego, żadnych pouczeń do wiadomości. Zeznania świadka P. P. sąd uznał za wiarygodne. Należy wskazać , że zeznania P. P. pochodziły od osoby nie zainteresowanej opowiadaniem się po którejkolwiek ze stron konfliktu. Funkcjonariusz z racji wykonywanego zawodu nie ma interesu w tym żeby zeznawać coś niezgodnie z prawdą. W swoich zeznaniach podał kiedy i w jakim zakresie podejmował interwencję po zgłoszeniu obwinionego. Z jego zeznań wynikało bezspornie, że zgłoszenie nie miało żadnego logicznego uzasadnienia, co pokazało i potwierdziało późniejsze zachowanie obwinionego po przyjeździe funkcjonariusza na miejsce interwencji. Czynność ta jak się okazało była niepotrzebna, nieuzasadniona i jako taka została słusznie oceniona przez funkcjonariusza policji P. P..

Sąd dał wiarę zebranym w sprawie dokumentom, ich wiarygodność nie budziła żadnych wątpliwości .

W świetle zebranego materiału dowodowego sąd uznał obwinionego A. S. za winnego popełnienia zarzucanego mu we wniosku o ukaranie czynu, tj. wykroczenia z art. 66 § 1 pkt 1 kw i za to na mocy art. 66 § 1 pkt 1 kw w zw. z art. 24§ 1 i 3 kw sąd wymierzył mu karę 300 złotych grzywny oraz zwolnił go od obowiązku uiszczenia opłaty, zaś wydatkami w sprawie obciążył Skarb Państwa.

Mając na uwadze powyżej przedstawione wywody, sąd uznał, iż swoim zachowaniem obwiniony wyczerpał znamiona przypisanego mu w wyroku wykroczenia. W ocenie sądu wymierzona kara – tak co do rodzaju, jak i wymiaru – jest adekwatna do stopnia winy i społecznej szkodliwości czynu obwinionego. Zważyć trzeba, iż czyn został popełniony z niskich pobudek, jedynie z chęci jak się wydaję odegrania na drugiej stronie konfliktu. Obwiniony wykazuje niewłaściwą postawę, mimo wcześniejszych pouczeń niczego nie przyjmuje do wiadomości. Orzeczona kara nie razi swą surowością i zdaniem sądu będzie stanowiła dla obwinionego adekwatną dolegliwość do popełnionego przez niego czynu, która najlepiej wpłynie na niego wychowawczo. Dolegliwość finansowa zdaniem sądu wpłynie na niego dostatecznie wychowawczo będąc jednocześnie wystarczającą dolegliwością związaną z popełnieniem wykroczenia.

Jako rzeczywiście odczuwalną dolegliwość, która ma skłonić obwinionego do refleksji nad własnym zachowaniem w celu jego zmiany i stosownie do treści art. 66§ 2 kw Sąd orzekł nawiązkę w wysokości 1000,00 złotych na rzecz Komendy Wojewódzkiej Policji w B..

Z kosztów postępowania sąd postanowił zwolnić obwinionego po myśli art. 121 kpw w zw z art. 624 § 1 kpk z uwagi na obciążenia finansowe orzeczone w wyroku, które zdaniem sądu obwiniony choćby w ratach będzie w stanie z regulować bowiem dysponuje choć niezbyt wysokim ale jednak stałym dochodem w postaci emerytury w kwocie 2.800 złotych miesięcznie. Nie należy zapominać o tym, że orzeczona kara ma mieć w sobie aspekt dolegliwości związanej z naruszeniem porządku prawnego po to, by powstrzymać obwinionego od podobnych zachowań w przyszłości.