Pełny tekst orzeczenia

POSTANOWIENIE

Dnia 4 lipca 2014 roku

Sąd Okręgowy w Piotrkowie Trybunalskim – V Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w składzie:

Przewodniczący: SSO Agnieszka Leżańska (spr.)

Sędziowie: SSO Beata Łapińska

SSO Mariola Mastalerz

po rozpoznaniu w dniu 4 lipca 2014 roku w Piotrkowie Tryb.

na posiedzeniu niejawnym

sprawy z powództwa M. N.

przeciwko (...) Spółka z o.o. we W. Oddział w P.

o odszkodowanie i odprawę

na skutek zażalenia pozwanego

na postanowienie zawarte w punkcie „2”

wyroku Sądu Rejonowego – Sądu Pracy w Piotrkowie Trybunalskim, sygn. akt IVP 1179/13

postanawia:

1.  zmienić zaskarżone postanowienie i zasądzić od powoda M. N. na rzecz pozwanego (...) Spółka z o.o. we W. Oddział w P. kwotę 60,00 (sześćdziesiąt) złotych tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego;

2.  zasądzić od powoda M. N. na rzecz pozwanego (...) Spółka z o.o. we W. Oddział w P. kwotę 90,00 (dziewięćdziesiąt) złotych tytułem zwrotu kosztów procesu, w tym kwotę 60,00 (sześćdziesiąt) złotych tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego za postępowanie zażaleniowe;

UZASADNIENIE

Postanowieniem zawartym w punkcie „2” wyroku z dnia 26 lipca 2013 roku Sąd Rejonowy – Sąd Pracy w Piotrkowie Trybunalskim nie obciążył powoda M. N. kosztami postępowania na rzecz pozwanego (...) Spółka z o.o. we W. Oddział w P.

W uzasadnieniu przedmiotowego wyroku Sąd Rejonowy nie podał podstawy prawnej rozstrzygnięcia w przedmiocie kosztów postępowania, ani też nie wskazał, jakie szczególne okoliczności uzasadniały odstąpienie od obciążania powoda tymi kosztami.

Na powyższe postanowienie wniósł w dniu 20 września 2013 roku zażalenie pełnomocnik strony pozwanej. Skarżący zarzucił postanowieniu obrazę przepisów prawa procesowego mających istotny wpływ na rozstrzygnięcie sprawy, a mianowicie:

- art.102 k.p.c., poprzez jego zastosowanie;

- art. 328 § 2 k.p.c. w zw. z art. 361 k.p.c. poprzez niewskazanie przepisów prawa oraz motywów, którymi kierował się Sąd nie obciążając powoda kosztami procesu.

Wskazując na powyższe, skarżący wniósł o zmianę zaskarżonego postanowienia i zasądzenie od powoda na rzecz pozwanego kosztów zastępstwa procesowego, w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych za pierwszą instancję oraz kosztów postępowania zażaleniowego według norm przepisanych.

Sąd Okręgowy – Sąd Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w Piotrkowie Tryb. ustalił dodatkowo, co następuje:

powód M. N. do dnia 22 kwietnia 2013 roku zatrudniony był w firmie pozwanego na stanowisku magazyniera, gdzie pobierał wynagrodzenia w kwocie 2.150 złotych miesięcznie. W toku postępowania powód nie wykazał, iż jest osobą niezdolną do poniesienia kosztów sadowych.

Sąd Okręgowy – Sąd Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w Piotrkowie Tryb. zważył, co następuje:

zażalenie zasługuje na uwzględnienie, ale nie w zakresie zawnioskowanym przez skarżącego.

W ocenie Sąd Okręgowego, w niniejszej sprawie, należy przyznać rację skarżącemu, iż Sąd Rejonowy dopuścił się obrazy przepisów prawa procesowego, mających istotny wpływ na rozstrzygnięcie sprawy, albowiem nie wskazał przepisów prawa oraz motywów, którymi kierował się nie obciążając powoda kosztami zastępstwa procesowego.

Za uzasadniony należało także uznać zarzut naruszenia art. 102 k.p.c., poprzez jego zastosowanie w sprawie.

O ile bowiem w sprawach z zakresu prawa pracy i ubezpieczeń społecznych w przedmiocie kosztów sądowych przewidziane są szczególne regulacje, zawarte obecnie w ustawie z dnia z dnia 28 lipca 2005 roku o kosztach sądowych w sprawach cywilnych (tekst jedn. Dz. U. z 2010r. Nr 90, poz. 594 ze zm.), o tyle w przypadku wynagrodzenia adwokata) znajdują zastosowanie ogólne zasady dotyczące zwrotu kosztów procesu określone w art. 98 i nast. k.p.c. Wśród nich podstawowy charakter posiada wyrażona w art. 98 § 1 k.p.c. zasada odpowiedzialności za wynik procesu, zgodnie z którą – strona przegrywająca sprawę obowiązana jest zwrócić przeciwnikowi na jego żądanie koszty procesu, tj. koszty niezbędne do celowego dochodzenia praw i celowej obrony. Zgodnie zaś z ustanowioną w art. 98 § 2 i 3 k.p.c. zasadą kosztów celowych, do niezbędnych kosztów procesu strony reprezentowanej przez adwokata zalicza się wynagrodzenie i wydatki jednego adwokata, koszty sądowe oraz koszty nakazanego przez sąd osobistego stawiennictwa strony. Wyjątek od zasady odpowiedzialności za wynik procesu ustanawia art. 102 k.p.c. który pozwala w wypadkach szczególnie uzasadnionych zasądzić od strony przegrywającej tylko część kosztów lub nie obciążać jej w ogóle kosztami. Przepis ten nie może być rozszerzająco wykładany i wyklucza uogólnienia, a może być stosowany w zależności od konkretnego przypadku.

W niniejszej sprawie spór sprowadzał się do tego, czy koszty zastępstwa procesowego powinny zostać rozliczone zgodnie z zasadą odpowiedzialności za wynik procesu (art. 98 § 1 k.p.c.), czy też w oparciu o zasadę słuszności (art. 102 k.p.c.). Wskazać przy tym należy, iż powód co prawda zawarł w pozwie wniosek o nieobciążanie go kosztami postępowania, jednakże nie przedłożył żadnych dowodów potwierdzających jego trudną sytuację finansową. Wszak rzeczą sądu nie jest zarządzenie dochodzeń w celu uzupełnienia lub wyjaśnienia twierdzeń stron i wykrycia środków dowodowych pozwalających na ich udowodnienie, ani też sąd nie jest zobowiązany do przeprowadzenia z urzędu dowodów zmierzających do wyjaśnienia okoliczności istotnych dla rozstrzygnięcia sprawy (art. 232 k.p.c.). Obowiązek przedstawienia dowodów spoczywa na stronach (art. 3 k.p.c.), a ciężar udowodnienia faktów mających dla rozstrzygnięcia sprawy istotne znaczenie (art. 227 k.p.c.) spoczywa na stronie, która z faktów tych wywodzi skutki prawne (art. 6 k.c.).

Dlatego też, Sąd Okręgowy uznał, iż w sprawie nie zachodzą szczególne okoliczności, które uzasadniałyby odstąpienie od obciążania powoda kosztami zastępstwa procesowego na podstawie art. 102 k.p.c.

Z tych też względów, Sąd Okręgowy – Sąd Pracy i Ubezpieczeń Społecznych, na podstawie art. 386 „1” k.p.c. oraz art. 397 § 2 k.p.c. orzekł, jak w punkcie „1” sentencji.

Wysokość kosztów zastępstwa procesowego ustalono na podstawie przepisów art. 98 k.p.c. w zw. z § 2 oraz § 12 ust. 1 pkt 1 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 roku w sprawie opłat za czynności adwokackie oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu (tekst jedn. Dz. U. z 2013r., poz. 461). Wskazać przy tym należy, iż zgodnie z utrwalonym już poglądem orzecznictwa podstawę zasądzenia przez sąd opłaty za czynności adwokata z tytułu zastępstwa prawnego w sprawie ze stosunku pracy o odszkodowanie, o którym mowa w art. 56 § 1 w związku z art. 58 k.p., stanowi stawka minimalna określona w § 12 ust. 1 pkt 1 rozporządzenia z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności adwokackie oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu (Dz. U. Nr 163, poz. 1348 ze zm.). Dotyczy to w jednakowym stopniu wynagrodzenia adwokatów i radców prawnych oraz do spraw o odszkodowanie dochodzone na podstawie art. 56 § 1 w związku z art. 58 k.p. albo na podstawie art. 45 § 1 w związku z art. 471 k.p. (tak też Sąd Najwyższy postanowieniu z dnia 13 marca 2012 r. II PZ 3/12 , LEX nr 1168871 dnia 26 stycznia 2012 r. III PZ 13/11, LEX nr 1163955 , wyrok Sądu Najwyższego z dnia 25 stycznia 2012 r . II PK 105/11, LEX nr 1162676).

O kosztach procesu za postępowanie zażaleniowe orzeczono na podstawie art. 98 k.p.c. oraz § 2, § 12 ust. 1 pkt 1 oraz § 13 ust. 2 pkt 1 ww. rozporządzenia.