Pełny tekst orzeczenia

UZASADNIENIE

Zaskarżonym wyrokiem z dnia 27 sierpnia 2013 roku w sprawie z powództwa A. P. przeciwko Wojewódzkiemu Szpitalowi (...) w Ł., Wojewódzkiemu (...) w Ł. i Samodzielnemu Publicznemu Zakładowi Opieki Zdrowotnej w W. o zadośćuczynienie, Sąd Rejonowy dla Łodzi-Widzewa w Łodzi w punkcie 1. oddalił powództwo, w punkcie 2. zasądził od powoda A. P. na rzecz pozwanego Wojewódzkiego Szpitala (...) w Ł. kwotę 2.417 zł tytułem zwrotu kosztów procesu, zaś w punkcie 3. nie obciążył powoda A. P. kosztami sądowymi.

Apelację od powyższego orzeczenia wywiódł powód, skarżąc je w części tj., w zakresie punktu 1 i 2 zarzucając:

1. niewyjaśnienie wszystkich istotnych dla rozstrzygnięcia okoliczności sprawy wskutek naruszenia przepisów postepowania, które mogły mieć wpływ na wynik sprawy a mianowicie:

a. art. 217 par. 2 przez bezzasadne oddalenie wniosku o dopuszczenie dowodu z dokumentacji medycznej leczenia powoda w klinice pediatrii Onkologii Neonatologii i Diabetologii (...) w Ł. przy ulicy (...) oraz dokumentów z akt sprawy karnej o sygn. akt IV K 3/09,

b. nieuwzględnienie wniosku powoda o dopozwanie (...) Szpitala (...) i Nefrologii Pediatrycznej we W. oraz (...) w Ł. Kliniki (...);

2. w zakresie punktu 2. wyroku obrazę przepisów prawa procesowego, która mogła mieć wpływ na rozstrzygnięcia, a mianowicie art. 102 k.p.c. w zw. z art. 5 k.c. polegające na niezastosowaniu zasady słuszności w sytuacji gdy szczególne okoliczności sprawy, w tym charakter dochodzonych przez powoda roszczeń odszkodowanych i sytuacja materialna powoda za tym przemawiają.

W konkluzji tak sformułowanych zarzutów powód wniósł o uchylenie wyroku i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania sądowi pierwszej instancji i rozstrzygnięcia o kosztach postępowania apelacyjnego w przypadku zaś nieuwzględnienia powyższego wniosku o uchylenie rozstrzygnięcia w punkcie 2.

W odpowiedzi na apelację pozwani Samodzielny Publiczny Zakład Opieki Zdrowotnej w W. oraz Wojewódzki Szpital (...) w Ł. wnieśli o oddalenie apelacji. Nadto ten ostatni pozwany wniósł również o zasądzenie od powoda na rzecz pozwanego kosztów procesu za postepowanie przed Sądem II instancji, w tym kosztów zastępstwa procesowego wg norm przepisanych.

Na terminie rozprawy apelacyjnej w dniu 30 kwietnia 2014 roku pełnomocnik pozwanego Wojewódzkiego Szpitala (...) w Ł. podtrzymał swoje stanowisko w sprawie.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Apelacja nie jest zasadna i podlega oddaleniu w całości.

Zaskarżone orzeczenie należało uznać za prawidłowe i stanowiące wynik właściwej oceny zebranego materiału dowodowego. Sąd Okręgowy podziela poczynione przez Sąd pierwszej instancji ustalenia, a w konsekwencji przyjmuje za swoje, uznając za zbędne powielanie ich w treści uzasadnienia. Należy jedynie nadmienić, że przeprowadzenie dowodu istnienia związku przyczynowo - skutkowego między pobytem w placówce służby zdrowia, a późniejszym zachorowaniem na żółtaczkę jest zadaniem ogromnie trudnym, w grę, bowiem wchodzą procesy biologiczne trudno uchwytne i niepoddające się obserwacji, dokumentacji itp. Z tej przyczyny w orzecznictwie przyjmuje się, że w braku dowodu pewnego - wystarczające jest ustalenie wysokiego, graniczącego z pewnością, stopnia prawdopodobieństwa, że zakażenie nastąpiło w szpitalu, (tak m.in. wyrok Sądu Najwyższego z dn. 17 czerwca 1969 r., II CR 165/69, OSPiKA 1969 r., Nr 7 – 8, poz. 155, wyrok z dn. 17 lipca 1974 r., II CR 415/73, niepubl.). W niniejszej sprawie, nie ustalono wysokiego stopnia prawdopodobieństwa zarażenia powoda, w którejś z pozwanych placówek, co byłoby wystarczające dla przyjęcia odpowiedzialności z tytułu powstałej szkody. Biegły jednoznacznie wykluczył możliwość zakażenia powoda w Szpitalu im. (...) z uwagi na zbyt krótki okres jaki upłynął od pobytu w tej placówce do chwili wykrycia wirusa. Biegły wskazał, w których placówkach potencjalnie mogło dojść do zakażenia powoda ale nie był w stanie wypowiedzieć się co do możliwego czasu zakażenia. Nie udało się określić z przeważającym prawdopodobieństwem podmiotu odpowiedzialnego za szkodę.

Skarżący zgłaszając zarzut niewyjaśnienia wszystkich istotnych dla rozstrzygnięcia okoliczności sprawy wskutek naruszenia przepisów postepowania, które mogły mieć wpływ na wynik sprawy, podniósł, iż Sąd I instancji dopuścił się naruszenia art. 217 par. 2 przez bezzasadne oddalenie wniosku o dopuszczenie dowodu z dokumentacji medycznej leczenia powoda w klinice pediatrii Onkologii, Neonatologii i Diabetologii (...) w Ł. przy ulicy (...) oraz z dokumentów z akt sprawy karnej o sygn. akt IV K 3/09.

Sąd Rejonowy, w treści uzasadnienia zaskarżonego wyroku, w sposób przekonywujący przedstawił argumentację przemawiająca za oddaleniem tych wniosków, którą Sąd Okręgowy w pełni podziela. Skarżącemu umknęło, że mocą zarządzenia z dnia 5 grudnia 2012 roku został zobowiązany do przedłożenia dokumentacji lekarskiej wskazanej w punkcie 2. jego pisma z 29 października 2012 roku, pod rygorem odmowy przedstawienia tych dowodów stosownie do art. 233 par. 2 k.p.c. Tym samym uwzględniono wniosek dowodowy pełnomocnika powoda, który wniósł o zakreślenie 45 dniowego terminu do przedłożenia przez powoda dokumentacji medycznej z Instytutu (...) w Ł. przy ulicy (...) we W. gdzie powód był leczony w dzieciństwie. Powyższe zarządzenie zostało doręczone pełnomocnikowi powoda w dniu 14 grudnia 2012 roku. W piśmie z dnia 10 stycznia 2013 roku pełnomocnik powoda wskazał, iż dokumentacja medyczna z okresu kiedy powód był leczony w Instytucie (...) w Ł. niezachowała się. Niezależne od powyższego jednostka, z której miałaby być załączona dokumentacja nie była stroną w sprawie i załączona dokumentacji nie wpłynęłaby na odpowiedzialność pozwanych.

W piśmie z dnia 16 maja 2013 roku pełnomocnik powoda wniósł o dopuszczenie dowodu z szeregu dokumentów znajdujących się w aktach sprawy IV K 3/09 na okoliczność, iż w pozwanym Szpitalu im. (...) stosowano przy dializach zanieczyszczony płyn dializacyjny pozyskiwany do szpitala w sposób niezgodny z prawem. Sąd I Instancji słusznie odwołał się do treści opinii biegłego, który jednoznacznie określił, iż możliwość zakażenia powoda w Szpitalu im (...) należy wykluczyć ze względu na czas wylęgania choroby, a nie na okoliczności towarzyszące samemu zabiegowi. Wobec powyższego Sąd I instancji prawidłowo oddalił w/w wnioski dowodowe jako powołane jedynie dla zwłoki.

W zakresie zarzutu dotyczącego nieuwzględnienia wniosku powoda o dopozwanie (...) Szpitala (...) i Nefrologii Pediatrycznej we W. oraz (...) w Ł. Kliniki (...), Onkologii, Hematologii i Diabetologii Sąd Okręgowy podziela argumentację Sądu I Instancji co do słuszności oddalenia wniosku o dopozwanie. Słusznie podniesiono w uzasadnieniu zaskarżonego orzeczenia, że sąd może nie uwzględnić wniosku złożonego w trybie art. 194 par. 3 k.p.c. gdy okoliczności sprawy nie wskazują na celowość dopozwania. W tym wypadku niecelowość wynika z opinii biegłego, który wskazał na niemożliwość wskazania okresu, w którym doszło do zakażenia. Nadto wniosek ten został zgłoszony przed ostatnią rozprawą bezpośrednio poprzedzającą wydanie wyroku. W tych okolicznościach dopozwanie kolejnego podmiotu prowadziłoby do nieuzasadnionej zwłoki. Sąd Okręgowy nie stwierdził naruszenia przepisu art. 194 par. 3 k.p.c. a tym bardziej aby miało to jakikolwiek wpływ na wynik sprawy.

Zarzut dotyczący punktu 2 wyroku również nie zasługuje na uwzględnienie. W orzecznictwie utrwalony jest pogląd, iż sama sytuacja ekonomiczna strony przegrywającej nawet tak niekorzystna, że strona nie byłaby w stanie ponieść kosztów, nie stanowi podstawy zwolnienia na podstawie art. 102 k.p.c. od obowiązku zwrotu kosztów przeciwnikowi, chyba że na rzecz tej strony przemawiają dalsze szczególne okoliczności, które same mogłyby być niewystarczające, lecz łącznie z trudną sytuacją ekonomiczną wyczerpują znamiona wypadku szczególnie uzasadnionego. (wyrok Sądu Apelacyjnego w Łodzi z 21 listopada 2013 roku, ACa 672/13, LEX 1394250). Słusznie jednak podniesiono w uzasadnieniu zaskarżonego orzeczenia, że w toku postępowania pomimo jednoznacznych wniosków biegłego zawartych w kolejnych opiniach, powód korzystając z pomocy profesjonalnego pełnomocnika, nie zmienił swojego stanowiska podtrzymując żądanie pozwu, angażując pozwanych, składając kolejne wnioski. Wobec powyższego w tym wypadku brak podstaw do zastosowania art. 102 k.p.c.

Mając na uwadze powyższe Sąd Okręgowy na podstawie art. 385 k.p.c. oddalił apelację.

Zważywszy na wynik kontroli instancyjnej o kosztach postępowania apelacyjnego Sąd Okręgowy orzekł na podstawie art. 98 § 1 i 3 k.p.c. w zw. z art. 391 § 1 k.p.c. i zasądził od powoda na rzecz pozwanego Wojewódzkiego Szpitala (...) w Ł. kwotę 1.200 zł tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego - § 6 pkt 4 w zw. z § 12 ust. 1 pkt 1 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów pomocy prawnej udzielonej przez radcę prawnego ustanowionego z urzędu.