Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 4 lipca 2014 r.

Sąd Okręgowy w Olsztynie w VII Wydziale Karnym Odwoławczym

w składzie:

Przewodniczący: SSO Karol Radaszkiewicz

Sędziowie: SO Danuta Hryniewicz

SO Dariusz Firkowski (spr.)

Protokolant: st. sekr. sądowy Marzena Wach

przy udziale Prokuratora Prokuratury Okręgowej Marii Kuleszy Chaleckiej

po rozpoznaniu w dniu 3 lipca 2014r.

sprawy C. K.

oskarżonego o przestępstwa z art. 229§3 kk, art. 54§3 kks w zb. z art. 65§3 kks w zb. z art. 91§4 kks w zw. z art. 7§1 kks w zw. z art. 37§1 pkt 4 kks i art.178a§1 kk

na skutek apelacji wniesionej przez obrońcę oskarżonego

od wyroku Sądu Rejonowego w Bartoszycach z dnia 7 listopada 2013r., sygn. akt II K 302/12

I zaskarżony wyrok zmienia w ten sposób, że:

- uchyla rozstrzygniecie o karze łącznej z pkt. IV sentencji,

- w ramach rozstrzygnięcia z pkt. II sentencji orzeczoną tam karę pozbawienia wolności łagodzi do 1 ( jednego ) roku,

- na podstawie art.85 kk i 86§1 kk orzeka wobec oskarżonego C. K. nową karę łączną 1 ( jednego ) roku i 4 ( czterech ) miesięcy pozbawienia wolności,

- na podstawie art.69§1 i 2 kk i art. 70§1 pkt.1 kk wykonanie orzeczonej kary łącznej pozbawienie wolności oskarżonemu warunkowo zawiesza tytułem próby na okres 4 ( czterech ) lat,

II w pozostałej części zaskarżony mocy,wyrok utrzymuje w

III zwalnia oskarżonego od kosztów sądowych za postępowanie odwoławcze,

IV zasądza od Skarbu Państwa na rzecz adwokata A. P. kwotę 588 ( pięćset osiemdziesiąt osiem ) zł tytułem opłaty za obronę z urzędu oskarżonego C. K. wykonywanej w postępowaniu odwoławczym oraz kwotę 135.24 ( sto trzydzieści pięć złotych i dwadzieścia cztery grosze ) zł tytułem podatku VAT od tej opłaty.

Sygn. akt VII Ka 17/14

UZASADNIENIE

C. K. został oskarżony o to, że:

I w dniu 18 kwietnia 2010r. w B., w woj. (...) znajdując się wstanie nietrzeźwości 0,66 mg/l alkoholu w wydychanym powietrzu prowadził pojazd mechaniczny w ruchu lądowym w ten sposób, iż na ulicy kierował samochodem marki A. (...) o nr rej. (...)

tj. o czyn z art. 178 a § 1 k.k,

II w dniu 18 kwietnia 2010r. w B., w woj. (...) udzielił korzyści majątkowej kwocie 13730 złotych tych policjantom P. B. i K. S. z Komendy (...) Policji w B. w związku z pełnieniem przez nich funkcji publicznej, abym skłonić ich do naruszenia przepisów prawa, w ten sposób , iż trakcie dojazdu do miejscowego Szpitala w radiowozie policyjnym wyjął z kieszeni kamizelki pieniądze w kwocie 13730 złotych, a nastopnie umieścił je pod przednim fotelem w celu skłonienia policjantów do naruszenia przepisów prawa poprzez odstąpienie od czynności procesowych z jego udziałem,

tj. o czyn z art. 229 § 3k.k.

III w dniu 18 kwietnia 201 Or. w B., w woj. (...) będąc skazany za umyślne przestępstwo skarbowe na karę grzywny i w ciągu 5 lat po uiszczeniu grzywny wynoszącej co najmniej 120 stawek dziennych popełnił umyślnie przestępstwo skarbowego samego rodzaju w ten sposób, że w samochodzie marki A. (...) o nr rej. (...) przewoź sprowadzone w ten sposób, że w samochodzie marki A. (...) o nr rej. (...) przewoził sprowadzone bez uprzedniego oznaczenia znakami skarbowymi akcyzy i cenami detalicznymi, bez przedstawienia organowi celnemu, uchylając się od opodatkowania, wyroby tytoniowe w postaci 1000 paczek papierosów marki (...), przez co naraził na uszczuplenie podatek VAT w kwocie 2 572,00 złotych podatek akcyzowy w kwocie 10 428,00 złotych i należność celną w kwocie 461 złotych,

tj. o czyn z art. 54 § 3 k.k.s. w zb. z art. 65 § 3 k.k.s. w zb. z art. 91 § 4 k.k.s. w zw. z art. 7§ 1 k.k.s. i w zw. z art. 37 §1 pkt 4 k.k.s.

Sąd Rejonowy w Bartoszycach wyrokiem z dnia 7 listopada 2013 r. w sprawie II K 302/13

I oskarżonego C. K. uznał za winnego popełnienia zarzucanego mu czynu z punktu I a/o i za to z mocy art. 178a § 1 k.k. skazuje go i wymierzył mu karę 6 (sześciu) miesięcy pozbawienia wolności,

II oskarżonego C. K. w ramach zarzucanego mu czynu z punktu II a/o uznał za winnego tego, że w dniu 18 kwietnia 201 Or. w B., w woj. (...) udzielił korzyści majątkowej w kwocie 13.730,00 złotych policjantom P. B. i K. S. z Komendy (...) Policji w B. w związku z pełnieniem przez nich funkcji publicznej, w ten sposób, iż w trakcie dojazdu do miejscowego Szpitala w radiowozie policyjnym wyjął z kieszeni kamizelki pieniądze w kwocie 13.730,00 złotych, a następnie umieścił je pod przednim fotelem w celu skłonienia do odstąpienia od czynności z jego udziałem, tj. o czyn z art. 229§lk.k. i za to na mocy art. 229§lk.k. skazuje go i wymierza mu karę 1 (jednego) roku i 8 (ośmiu) miesięcy pozbawienia wolności,

III oskarżonego C. K. w ramach zarzucanego mu czynu z punktu III a/o uznaje za winnego tego, że w dniu 18 kwietnia 2010r. w B., w woj. (...) w samochodzie marki A. (...) o nr rej. (...) przewoził 0 wyroby tytoniowe bez polskich znaków skarbowych akcyzy w postaci 1000 paczek papierosów marki (...), o których na podstawie towarzyszących okoliczności powinien i mógł przypuszczać, że stanowią one przedmiot czynu zabronionego, przez co został narażony na uszczuplenie podatek VAT w kwocie 2 572,00 złotych podatek akcyzowy w kwocie 10 428,00 złotych i należność celną w kwocie 461 złotych, tj. o czyn. z art. 65 § 2 i 3 k.k.s. w zb. z art. 91 § 2 i 4 k.k.s. w zw. z art.7§ 1 k.k.s., i za to na mocy art. art. 65 § 2 i 3 k.k.s. w zb. z art. 91 § 2 i 4 k.k.s. w zw. z art. 7§ 1 k.k.s. skazał go, zaś na mocy art. 65§3 kks w zw. z art. 7§2kks wymierzył mu karę grzywny w wysokości 60 (sześćdziesiąt) stawek dziennych ustalając wysokość jednej stawki na 60 (sześćdziesiąt) złotych,

IV na podstawie art. 85k.k., art. 86§lk.k. w miejsce wymierzonych oskarżonemu jednostkowych kar pozbawienia wolności wymierzył karę łączną 2 (dwóch) lat pozbawienia wolności

V na podstawie art. 42§2k.k. orzekł wobec oskarżonego środek kamy zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych na okres 2(dwóch) lat,

IV na podstawie art. 49§ 2 k.k. orzekł wobec oskarżonego środek karny w postaci świadczenia pieniężnego w kwocie 100 (stu) złotych na rzecz Fundacji(...);

V na podstawie art. 44 § 3 k.k. orzekł nawiązkę w kwocie 1500 (jeden tysiąc pięćset) złotych na rzecz Skarbu Państwa,

VI na podstawie art. 29 ust. 1 k.k.s. w zw. z art. 30§ 1 i 2 k.k.s. oraz art. 31§6 k.k.s. orzekł przepadek na rzecz Skarbu Państwa dowodów rzeczowych w postaci 1000 paczek papierosów po 20 sztuk marki (...), nieoznaczonych polskimi znakami skarbowymi akcyzy i zarządza ich zniszczenie;

VII na podstawie art. 63 § 1 k.k. na poczet orzeczonej kary pozbawienia wolności zaliczył oskarżonemu okres faktycznego pozbawienia wolności w postaci zatrzymania w dniach 18-19.04.2010 roku przyjmując, iż jeden dzień faktycznego pozbawienia wolności jest równy jednemu dniowi kary pozbawienia wolności;

Powyższy wyrok zaskarżył obrońca oskarżonego wyrok w części dotyczącej skazania oskarżonego za czyny opisane w punkcie II i III aktu oskarżenia i w zakresie orzeczonej kary na jego korzyść i wyrokowi temu zarzucił:

a/ błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę zaskarżonego orzeczenia i mający wpływ na jego treść, wynikający z zastosowania przez Sąd dowolnej, a nie swobodnej oceny dowodów, polegający na niezasadnym przyjęciu przez Sąd, iż oskarżony udzielił funkcjonariuszom policji korzyść majątkową, podczas gdy z materiałów zgromadzonych w niniejszej sprawie nie wynika jednoznacznie aby taka sytuacja miała miejsce,

b/ błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę zaskarżonego orzeczenia i mający wpływ na jego treść polegający na niezasadnym przyjęciu przez Sąd, iż oskarżony w dniu 18 kwietnia 2010 roku przewoził swoim samochodem 1000 paczek papierosów marki (...) podczas gdy z dowodów zgromadzonych w niniejszej sprawie, a w szczególności zeznań świadka K. B. wynika, iż oskarżony nie miał świadomości tego, że przewozi towary pochodzące z przestępstwa,

c/ rażącą niewspółmiemość orzeczonej kary pozbawienia wolności, wyrażająca się niezastosowaniem przez Sąd instytucji warunkowego zawieszenia wykonania kary, co w aspekcie prewencji indywidualnej z uwagi na wiek oskarżonego i stan jego zdrowia należy uznać za zbyt surowe rozstrzygnięcie.

Stawiając powyższe zarzuty skarżący wniósł o zmianę zaskarżonego wyroku i uniewinnienie oskarżonego od popełnienia zarzucanych mu czynu z pkt. II i III aktu oskarżenia lub ewentualnie o zmianę zaskarżonego wyroku poprzez warunkowe zawieszenie wykonania orzeczonej wobec oskarżonego łącznej kary pozbawienia wolności na okres próby 5 lat z zachowaniem pozostałych elementów orzeczonej kary albo o uchylenie zaskarżonego wyroku i przekazanie sprawy Sądowi Rejonowemu w' Bartoszycach Wydział II Kamy do ponownego rozpoznania.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Apelacja w zakresie kwestionowania zawinienia oskarżonego co do czynów z pkt. II i III nie zasługuje na uwzględnienie. Trafny natomiast jest zarzut w zakresie rażącej surowości kary.

Na wstępie zauważyć należy, że zgromadzone dowody Sąd meriti poddał wszechstronnej analizie i ocenie, czemu dał wyraz w pisemnych motywach zaskarżonego wyroku. Przedstawiony w nich tok rozumowania jest zgodny z zasadami logiki i doświadczenia życiowego, a nadto nie wykracza poza granice przyznanej Sądowi swobody. Stąd też, odnosząc się do podnoszonych zarzutów należy stwierdzić, że w świetle prawidłowo przeprowadzonej przez Sąd Rejonowy oceny dowodów, nie można im nadać waloru słuszności. Faktycznie skarżący w złożonym środku odwoławczym polemizuje z ustaleniami faktycznymi Sądu I instancji negując zawinienie oskarżonego co do czynów z pkt. II i III. Ponadto podnieść trzeba, iż uzasadnienie zaskarżonego wyroku w sposób wyczerpujący podaje przesłanki rozstrzygnięcia o sprawstwie oskarżonego co do przypisanych mu czynów, a Sąd Okręgowy w pełni podziela przedstawioną tam argumentację .

Stwierdzić należy, iż Sąd Rejonowy zasadnie nie dał wiary tym wyjaśnieniom oskarżonego, w których zaprzeczał on dopuszczeniu się czynów z pkt. II i III, z tej to przyczyny, że wyjaśnienia te pozostają w sprzeczności z całokształtem zebranego w sprawie materiału dowodowego i obiektywnymi wnioskami wynikającymi z jego oceny.

Wbrew stanowisku skarżącego nie sposób jest skutecznie podważyć zeznań funkcjonariuszy policji w zakresie podawanych przez nich okoliczność od chwili jego zatrzymania, poprzez ujawnienie towaru akcyzowego oraz podjęcie udzielenie korzyści majątkowej do czasu pobytu C. K. na komisariacie i na badaniach lekarskich. W tej sytuacji Sąd Okręgowy podziela ocenę tych dowodów zaprezentowaną w uzasadnianiu zaskarżonego wyroku znajdującą się na k. 843-844 odw. Relacje policjantów są jasne i logiczne, wzajemnie się uzupełniają i tworzą logiczną całość. P. B. i K. S. precyzyjnie opisali na czym polegało zachowanie oskarżonego w radiowozie i opisali sposób wręczania im korzyści majątkowej. Bezpośrednio po tym fakcie o zdarzeniu poinformowali przełożonego. Tym samym odrzucić należało wersję oskarżonego co do tego, ze nie zostały mu zwrócone wszystkie jego pieniądze. W tym miejscu zauważyć należy, że kwestia przyjęcia korzyści majątkowej przez funkcjonariuszy była przedmiotem postępowania i na mocy postanowienia z dnia 14 czerwca 2010 r. umorzono śledztwo w tej sprawie akta (...) 2 załączeniu. W uzasadnieniu orzeczenia wskazano między innymi, że w świetle przeprowadzonych dowodów, w tym przeszukania funkcjonariuszy i radiowozu brak jest podstaw do uznania, że policjanci przyjęli od C. K. korzyść majątkową.

Wracając do zarzutów apelacji, że wersja oskarżonego znajduje wsparcie w relacji świadków jak na k. 860, to podnieść należy, że i w tym wypadku Sąd I instancji trafnie ocenił te dowody- porównaj k.844 odw.845 odw.

Jeśli chodzi o D. T., to wskazać należy, że informację o tym, iż oskarżony miał w czasie zatrzymania posiadać kwotę 22000 zł uzyskała telefonicznie od jego siostry M. P.- k.82 odw. Ponadto wprawdzie wymieniona potwierdziła, że w kamizelce, którą z mieszkania wziął oskarżony była kwota 22000 zł, to zwrócić uwagę należy, że od czasu opuszczenia mieszkania do chwili gdy oskarżony wrzucił pieniądze pod fotel radiowozu upłynął stosunkowo znaczny czas, związany miedzy innymi z jazdą tam i z powrotem do B. i powrotem do B..

Odnośnie twierdzeń M. P., to zeznała ona, że w jej obecności nikt nie liczył pieniędzy, przy czym policjant, z którym rozmawiała miał jej powiedzieć, że jest ich 22000 zł-k.80 odw. Na uwadze należy jednakże mieć i to, że z zeznań przesłuchanego już w dniu 2 czerwca 2010 r. A. K., który dokonywał przeliczenia pieniędzy nie wynika aby obecną na komisariacie kobiecie ( M. P. ) czy tez innych członków rodziny oskarżonego ( w tym A. P. ) informował o kwocie 22000 zł, skoro jak się okazało po przeliczeniu było ich około 13000 zł- k.80-81 w aktach (...). Przesłuchany w tym samym postępowaniu dyżurny KPP w B. R. P. zeznał, że został od razu poinformowany o wrzuceniu przez oskarżonego pod fotel radiowozu pieniędzy. Pieniądze te zostały policzone przez kilku funkcjonariuszy, przy czym oskarżony nie chciał w tym uczestniczyć, chciał opuścić pomieszczenie i odwracał się plecami do policjantów oraz zachowywał się tak jakby od początku wiedział, że nie ma kwoty 22000 zł- k.79.

Wreszcie jeśli chodzi o zeznania M. J., to Sąd I instancji w odpowiedni sposób ocenił zeznania tego świadka. W istocie nie był on obecny przy liczeniu pieniędzy a wersje zdarzenia znał jedynie z relacji oskarżonego. Natomiast jeśli chodzi o kwestie rzekomego przesłuchiwania oskarżonego przez prokuratora, to ta okoliczność nie ma żadnego znaczenia dla dokonania ustaleń w sprawie. Podobnie dla oceny zasadności przypisania oskarżonemu czynów ja w pkt. I-III sentencji wyroku nie może w niniejszym postępowaniu mieć znaczenia okoliczność dotyczącą stanu jego oka, przy czym jak wynika z uzyskanych w toku postępowania materiałów C. K. już uprzednio leczył wzrok- k.934-942.

Wobec powyższych okoliczności nie budzi wątpliwości dopuszczenie się przez oskarżonego czynu z art.229§1 kk

Odnośnie czynu z ustawy karnej skarbowej, to w pełni zasadnie i w tym wypadku przypisano C. K. dopuszczenie się przypisanego mu czynu. Już nawet analiza samych wyjaśnień oskarżonego wskazuje, że przewożąc przedmioty zakupione przez K. B. winien on i mógł przypuszczać, że pochodzą one z czynu zabronionego – porównaj k. 180-181 odw. Wskazać bowiem należy na to, że oskarżony na prośbę wymienionego świadka pojechał do B., gdzie koło kantoru stał pojazd na rosyjskich numerach rejestracyjnych a do kierowcy podchodził K. B., który następnie przełożył do jego samochodu dwa jednakowe kartony . Ponadto podkreślić należy, że sam oskarżony podczas tego przesłuchania wręcz stwierdził, że mógł przypuszczać co K. B.wkłada do bagażnika jego samochodu, tym bardziej, że wiedział czym ten handluje. Co więcej o dopuszczeniu się czynu z art.65§2 kks świadczy także zachowanie oskarżonego, który z przedmiotami zakupionymi K. B. miał pojechać sam do L., kiedy tymczasem K. B. miał pozostać w B.. Wreszcie nie sposób nie zauważyć związku pomiędzy możliwym przypuszczeniem C. K. co do charakteru przewożonego towaru z jego zachowaniem po ujawnieniu papierosów przez funkcjonariuszy policji. Trafnie zatem Sąd I instancji dokonał oceny zeznań K. B. i jego relacja w żaden sposób nie może spowodować uwolnienia oskarżonego od popełnienia przypisanego mu czynu. W konsekwencji wbrew stanowisku skarżącego właśnie całokształt okoliczności związanych z zakupem towaru przez K. B., w tym miejsce transakcji oraz pozostawienie przedmiotów w pojeździe oskarżonego siłą rzeczy winny wywołać u C. K. przekonanie o przestępczym pochodzeniu towaru.

Wobec powyższego również ustalenia w zakresie czynu z pkt. II aktu oskarżenia są pełni prawidłowe i zasługują na podzielenie.

Na tle okoliczności przedmiotowej sprawy, które nie budzą wątpliwości, zachodziła jednak konieczność dokonania korekty w zakresie rozstrzygnięcia o karze poprzez obniżenia kary za czyn z pkt. II sentencji oraz złagodzenie bezwzględnego charakteru kary łącznej pozbawienia wolności. Jakkolwiek bowiem Sąd Rejonowy trafnie powołał okoliczności mające wpływ na wymiar kar tak jednostkowych jak i łącznej, w tym wielokrotną karalność oskarżonego, tym niemniej w ocenie Sądu Okręgowego istnieją obecnie przesłanki za orzeczeniem wobec C. K. kary pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem jej wykonania. Przede wszystkim należy na uwadze mieć należy wiek oraz stan zdrowia oskarżonego- porównaj k. 877-885, k.822-923, k.946-955. Z tego też to powodu nie jest wykonywana wobec niego kara pozbawienia wolności orzeczona w sprawie (...), a oskarżony nie może wykonywać pracy społecznie użytecznej ani lekkich prac fizycznych. Nie bez znaczenia jest także i to, że w istocie od 6 czerwca 1997 r. nie był on już pozbawiany wolności w ramach wykonywania takiej kary- k.910-912.

Wobec powyższego Sąd Okręgowy przyjął, że w stosunku do C. K. istnieje możliwość zastosowanie wobec niego dobrodziejstwa warunkowego zawieszenia wykonania kary pozbawienia wolności, przy czym całokształt orzeczenia o karze i środkach karnych winien odzwierciedlić bezprawny ładunek jego zachowań. Sąd Okręgowy uznał zatem za celowe złagodzenie do 1 roku pozbawienia wolności kary za czyn z art.229§1 kk mając na uwadze okoliczności jego popełnienia oraz właściwości i warunki osobiste oskarżonego. Tak ukształtowane orzeczenie o karze jest adekwatne do stopnia zawinienia oskarżnego i stopnia społecznej szkodliwości czynów a kary łączna pozabierania wolności i kara grzywny uwzględniają wszystkie aspekty zachowania oskarżonego. Winny również spełnić wobec wymienionego cele określone w art.53 kk, w szczególności wychowawcze jak również właściwie kształtować świadomość prawną społeczeństwa.

Mając powyższe na uwadze zaskarżony wyrok zmieniono I zaskarżony wyrok zmieniono w ten sposób, że:

- uchylono rozstrzygniecie o karze łącznej z pkt. IV sentencji,

- w ramach rozstrzygnięcia z pkt. II sentencji orzeczoną tam karę pozbawienia wolności złagodzono do 1 ( jednego ) roku,

- na podstawie art.85 kk i 86§1 kk orzeczono wobec oskarżonego C. K. nową karę łączną 1 ( jednego ) roku i 4 ( czterech ) miesięcy pozbawienia wolności,

- na podstawie art.69§1 i 2 kk i art. 70§1 pkt.1 kk wykonanie orzeczonej kary łącznej pozbawienie wolności oskarżonemu warunkowo zawieszono tytułem próby na okres 4 ( czterech ) lat,

a w pozostałej części zaskarżony wyrok utrzymano w mocy- art.437§2 kpk, art.438pkt.2-4 kpk.

O kosztach sądowych za postępowanie odwoławcze orzeczono w myśl art.624§1 kpk uznając, że przemawia za tym sytuacja oskarżonego.

O opłacie i podatku VAT dla obrońcy z urzędu orzeczono na podstawie art.. 29 ustawy prawo o adwokaturze i odpowiedniego rozporządzenia wykonawczego do tej ustawy uwzględniając dwa dodatkowe terminy rozprawy odwoławczej.