Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 5 czerwca 2014 r.

Sąd Okręgowy Warszawa-Praga w Warszawie VI Wydział Karny Odwoławczy w składzie :

Przewodniczący: SSO Marek Wojnar (spr.)

Sędziowie: SO Zenon Stankiewicz

SR del. Remigiusz Pawłowski

protokolant: protokolant sądowy Justyna Skwiot

przy udziale prokuratora Teresy Pakieły

po rozpoznaniu w dniu 5 czerwca 2014 r.

sprawy T. H. (noszącego poprzednio nazwisko S.)

oskarżonego o przestępstwa z art. 284 § 1 kk w zw. z art. 64 § 1 kk

na skutek apelacji wniesionej przez prokuratora

od wyroku Sądu Rejonowego dla Warszawy Pragi-Południe w W.

z dnia 29 maja 2013 r. sygn. akt IV K 1400/10

utrzymuje w mocy zaskarżony wyrok, uznając apelację prokuratora za oczywiście bezzasadną; koszty sądowe w postępowaniu odwoławczym przejmuje na rachunek Skarbu Państwa; zasądza od Skarbu Państwa na rzecz adw. E. S. kwotę 516,60 zł obejmującą wynagrodzenie za obronę z urzędu w postępowaniu odwoławczym oraz podatek VAT.

Sygn. akt VI Ka 1240/13

UZASADNIENIE

T. S. obecnie noszący nazwisko H. został oskarżony o to, że:

1.  w dniu 13. 10.2009 r. w W., woj. (...) dokonał przywłaszczenia pieniędzy w kwocie 492 zł, nienależnie przelanych na jego rachunek bankowy założony w(...) o numerze (...) z konta bankowego należącego do P. G., tytułem zapłaty za wygrany na aukcji internetowej (...) telefon komórkowy marki (...) S. A.”, działając tym samym na szkodę wymienionego, będąc skazanym wyrokiem Sądu Rejonowego dla Warszawy Pragi z dnia 1.03.2010 r. (prawidłowa data 1.03.2005 r.) o sygn. akt IV K 40/05 m. in. za przestępstwo umyślne określone w art. 286 § 1 k.k. na karę pozbawienia wolności, którą odbył w okresie od 27.04.2008 r. do 25.02.2009 r., tj. o czyn z art. 284 § 1 k.k. w zw. z art. 64 § 1 k.k.;

2.  w dniu 14.10.2009 r. w W., woj. (...) dokonał przywłaszczenia pieniędzy w kwocie 374 zł, nienależnie przelanych na jego rachunek bankowy założony w (...) o numerze (...) z konta bankowego należącego do A. P. , tytułem zapłaty za wygrany na aukcji internetowej (...) telefon komórkowy marki (...), działając tym samym na szkodę wymienionego, będąc skazanym wyrokiem Sądu Rejonowego dla Warszawy Pragi z dnia 1.03.2010 r. (prawidłowa data 1.03.2005 r.) o sygn. akt IV K 40/05 m. in. za przestępstwo umyślne określone w art. 286 § 1 k.k. na karę pozbawienia wolności, którą odbył w okresie od 27.04.2008 r. do 25.02.2009 r., tj. o czyn z art. 284 § 1 k.k. w zw. z art. 64 § 1 k.k.

Sąd Rejonowy dla Warszawy Pragi Południe w Warszawiewyrokiem z dnia 29 maja 2013 r., sygn. akt 1400/10 uniewinnił oskarżonego T. S. (obecnie noszącego nazwisko H.) od popełnienia zarzucanych mu czynów; zasądził od Skarbu Państwa na rzecz adw. E. S. kwotę 1200 złotych plus VAT tytułem pełnienia obrony z urzędu, na podstawie art. 632 pkt 2 k.p.k. kosztami postępowania obciążył Skarb Państwa. Apelację od powyższego wyroku wniósł prokurator. Zaskarżył wyrok w całości na niekorzyść oskarżonego, zarzucając mu obrazę przepisów art. 366 § 1 k.p.k., poprzez zaniechanie wyjaśnienia wszystkich okoliczności sprawy, a w szczególności weryfikacji linii obrony oskarżonego, co w konsekwencji doprowadziło do ustalenia takiego stanu faktycznego, który dał podstawę do wydania wyroku uniewinniającego. W konkluzji apelacja wniosła o uchylenie zaskarżonego wyroku i przekazanie sprawy Sądowi pierwszej instancji do ponownego rozpoznania.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje.

Apelacja prokuratora jest bezzasadna w stopniu oczywistym, w rozumieniu art. 457 § 2 k.p.k., a jej wniosek nie zasługuje na uwzględnienie.

Wbrew wywodom apelacji, przeprowadzona kontrola odwoławcza zaskarżonego wyroku pozwala na stwierdzenie, że Sąd Rejonowy prawidłowo i stosownie do reguł wynikających z art. 366 § 1 k.p.k., dokładnie przeprowadził postępowanie dowodowe, a zebrane w jego trakcie dowody poddał wnikliwej, kompleksowej i merytorycznej analizie, rozważając całokształt okoliczności przemawiających zarówno na korzyść, jak i na niekorzyść oskarżonego, nie obrażając tym samym art. 410 k.p.k., przy czym oceny materiału dowodowego dokonał z baczeniem na reguły wynikające z art. 7 k.p.k., a stanowisko swoje przejrzyście i wyczerpująco należycie uzasadnił stosownie do wymogów 424 k.p.k.

Sąd Okręgowy podziela stanowisko Sądu meriti, zgodnie z którym żadna z ustalonych w niniejszym postępowaniu okoliczności ani też żaden ze zgromadzonych w sprawie dowodów nie potwierdza sprawstwa oskarżonego co do zarzucanych mu czynów. Nie udowodniono bowiem, że dopuścił się on podmiany numeru konta bankowego sprzedawcy M. C. na portalu (...), a tym samym nie on spowodował, że pokrzywdzeni P. G. i A. P. uzyskali błędne informacje o numerze konta, na który mają przelać pieniądze za zakupione na aukcji internetowej od M. C. telefony komórkowe i w efekcie dokonali niezgodnych z ich wolą wpłat na założony na niego rachunek bankowy zamiast na rachunek kontrahenta, ani że następnie dokonał wypłaty zgromadzonych na koncie środków pieniężnych, co stanowiło warunek przypisania oskarżonemu popełnienia zarzucanych mu czynów. Nie sposób przy tym uwzględnić twierdzenia prokuratora, iż Sąd meriti wbrew wymogom art. 366 § 1 k.p.k., nie dążył do wyjaśnienia wszystkich istotnych okoliczności sprawy. Jak bowiem wynika z akt sprawy, w toku postępowania Sąd ten znacząco uzupełnił postępowanie dowodowe i przeprowadził szereg dowodów, których przeprowadzenia zaniechał prokurator, a które mogłyby potwierdzić wersję zdarzeń ujętą w akcie oskarżenia. Sąd Rejonowy m.in. dołączył oraz przeanalizował akta analogicznych do niniejszego postępowań prowadzonych przez Prokuratury Rejonowe w Poznaniu, J. i R., przesłuchał świadków, którzy jako sprzedający bądź kupujący uczestniczyli w aukcjach internetowych, na których również doszło do zmiany numeru rachunku bankowego sprzedawcy, a także zwrócił się do (...) z zapytaniem czy dysponuje on zapisem monitoringu z wypłaty środków pieniężnych z bankomatu w dniu 19.10.2009 r. Dowody te nie potwierdziły tezy aktu oskarżenia.

Odnosząc się do kwestii dowodów, które w ocenie skarżącego powinien był przeprowadzić Sąd pierwszej instancji zauważyć należy, że obowiązek nałożony na przewodniczącego rozprawy w ramach art. 366 § 1 k.p.k. obejmuje tylko wyjaśnienie istotnych okoliczności sprawy. Oczywiście kwestia, jakie okoliczności są „istotne”, jest ocenna, jednakże ewentualne naruszenie art. 366 § 1 k.p.k. musi być oceniane przez pryzmat realizacji zasady prawdy materialnej, a więc poprzez ocenę dokonanych ustaleń faktycznych. Innymi słowy, należy odpowiedzieć na pytanie, czy niewyjaśnienie danej okoliczności mogłoby mieć wpływ na ustalenia faktyczne i czy gdyby ją wyjaśniono, to te ustalenia mogłyby być inne. (por. wyrok Sądu Apelacyjnego w Warszawie z dnia 26 września 2012 r., sygn. akt II AKa 244/12). W ocenie Sądu Okręgowego ustalenie czy oskarżony w dniu założenia rachunku bankowego był zarejestrowany w urzędzie pracy jako bezrobotny oraz czy do podjęcia zatrudnienia wymagane było posiadanie takiego rachunku, czy oskarżony otrzymywał z banku wyciągi lub też czy przebywał na grillu u znajomych mając ze sobą teczkę z dokumentami z banku, nie doprowadziłoby do zmiany ustaleń faktycznych w niniejszej sprawie, gdyż w żadnej sposób nie dowiodłoby, że to na pewno oskarżony dokonał zamiany numeru konta bankowego na profilu (...) M. C., a także że to on podjął pieniądze z bankomatu.

Na marginesie podkreślić należy, że obowiązujące w procesie karnym domniemanie niewinności obalać winien oskarżyciel poprzez udowodnienie oskarżonemu winy. Tym samym Sąd nie ma żadnego obowiązku poszukiwania z urzędu dowodów wspierających oskarżenie, gdy te dostarczone przez oskarżyciela do skazania nie wystarczą, a on sam do ich uzupełnienia nie dąży. (por. wyrok Sądu Apelacyjnego w Katowicach z dnia 8 marca 2007 r., sygn. akt II AKa 33/07). W kontekście powyższego, nie sposób pominąć, że już sam prokurator w treści aktu oskarżenia zauważył, iż w sprawie nie udało się wykazać bezpośredniego związku działań T. S. ze zmianą numeru konta bankowego sprzedawcy M. C., a tym samym spowodowaniem przelania przez pokrzywdzonych pieniędzy na jego nr konta bankowego.

Ponadto niezależnie od powyższego wskazać należy, że nawet negatywna weryfikacja linii obrony oskarżonego w zakresie wskazanym przez prokuratora nie uzasadniałaby skazania w przedmiotowej sprawie. Wszak brak dowodów niewinności nie może być traktowany, jako dowód winy, a uznanie wyjaśnień oskarżonego za mało wiarygodne nie może zastąpić udowodnienia winy, które w postępowaniu karnym musi być kompletne, całkowite, pewne i nie może rodzić wątpliwości ani dopuszczać możliwości innych wersji niż prezentowana w akcie oskarżenia. Jak wskazuje wyrok Sądu Apelacyjnego w Katowicach z dnia 15 maja 2013 r., sygn. akt II AKa 98/13 odrzucenie wiarygodności wyjaśnień oskarżonego chronionego zasadami domniemania niewinności i in dubio pro reo samo w sobie nie może rodzić dla niego niekorzystnych skutków; w szczególności pozbawienie waloru wiarygodności jego alibi nie może być traktowane jako jedna z obciążających go poszlak.

Reasumując uznać należy, że kontrola odwoławcza zaskarżonego wyroku prowadzi do wniosku, iż skarżący poza subiektywną polemiką z oceną dowodów i ustaleniami faktycznymi dokonanymi przez Sąd I instancji nie dostarczył argumentów, które skutecznie mogłyby podważyć stanowisko zawarte w zaskarżonym wyroku.

O kosztach sądowych w postępowaniu odwoławczym orzeczono na podstawie art. 636 § 1 k.p.k. Jednocześnie na podstawie § 14 ust. 2 pkt 4 § 2 ust. 3 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności adwokackie oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielanej z urzędu orzeczono o wynagrodzeniu za obronę z urzędu w postępowaniu odwoławczym wraz z podatkiem VAT.

Mając powyższe okoliczności na uwadze Sąd Okręgowy orzekł jak dyspozytywnej części wyroku.