Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 6 lutego 2013 r.

Sąd Apelacyjny w Rzeszowie, III Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

po rozpoznaniu w dniu 6 lutego 2013 r.

na rozprawie

sprawy z wniosku M. N.

przeciwko Prezesowi Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego

o rentę rolniczą

na skutek apelacji wnioskodawcy

od wyroku Sądu Okręgowego w Rzeszowie

z dnia 13 lipca 2012 r. sygn. akt IV U 1228/11

o d d a l a apelację.

Sygn. akt III AUa 1044/12

UZASADNIENIE

wyroku z dnia 6 lutego 2013r.

Decyzją z dnia 8 sierpnia 2011r. Kasa Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego Oddział (...) w R. odmówiła wnioskodawcy M. N. prawa do renty rolniczej, dochodzonego wnioskiem z dnia 11 maja 2011r. w trybie przepisów ustawy z dnia 20 grudnia 1990r. o ubezpieczeniu społecznym rolników (jednolity tekst Dz. U. z 2008r. Nr 50, poz. 291 z późn. zm.).

Powołując w podstawie prawnej decyzji art. 21 ust. 1 pkt 2 w/w ustawy, organ rentowy stwierdził, że wnioskodawca nie spełnia koniecznej przesłanki nabycia prawa do dochodzonego świadczenia, skoro – w świetle orzeczenia Komisji Lekarskiej Kasy z dnia 19 lipca 2011r. - nie jest długotrwale całkowicie niezdolny do pracy
w gospodarstwie rolnym.

Wnioskodawca M. N. odwołał się od decyzji KRUS do Sądu Okręgowego –Sądu Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w Rzeszowie.

Wnioskodawca wniósł o zmianę zaskarżonej decyzji i przyznanie prawa do renty rolniczej. Podniósł, że wbrew stanowisku Komisji Lekarskiej Kasy – na orzeczeniu której oparł się w swym rozstrzygnięciu pozwany organ rentowy –nie jest zdolny do wykonywania jakiejkolwiek pracy w gospodarstwie rolnym, ponieważ stan jego zdrowia nadal się pogarsza.

W odpowiedzi na odwołanie pozwana Kasa Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego Oddział (...) w R. wniosła o oddalenie żądania wnioskodawcy z tego samego względu, jaki powołany został w uzasadnieniu zaskarżonej decyzji.

Sąd Okręgowy Sąd Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w Rzeszowie, po rozpoznaniu odwołania wnioskodawcy M. N. wyrokiem
z dnia 13 lipca 2012r., sygn. akt IV U 1228/11 odwołanie to oddalił.

Na postawie zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego, Sąd Okręgowy ustalił, że wnioskodawca M. N. ur. (...) w dniu 11 maja 2011r. złożył wniosek o przyznanie prawa do renty rolniczej z tytułu całkowitej niezdolności do pracy w gospodarstwie rolnym.

Lekarz rzeczoznawca KRUS w dniu 3 czerwca 2011r. rozpoznał u wnioskodawcy niewielkiego stopnia niewydolność ręki lewej po przebytym urazie i stwierdził, że wnioskodawca nie jest całkowicie niezdolny do pracy w gospodarstwie rolnym oraz nie jest niezdolny do samodzielnej egzystencji i nie wymaga rehabilitacji.

Komisja Lekarska KRUS orzeczeniem z dnia 19 lipca 2011r. stwierdziła, że rozpoznane u wnioskodawcy schorzenia nie powodują całkowitej niezdolności do pracy w gospodarstwie rolnym.

Powyższe stanowiło podstawę – zaskarżonej w niniejszym postępowaniu- decyzji Kasy z dnia 8 sierpnia 2011r. odmawiającej wnioskodawcy prawa do renty.

Przeprowadzony w postępowaniu sądowym dowód z opinii biegłych lekarzy z zakresu ortopedii, kardiologii i neurologii –mający na celu weryfikację oceny stanu zdrowia odwołującego z postępowania administracyjnego- pozwolił z kolei Sądowi Okręgowemu w Rzeszowie na poczynienie w sprawie zasadniczego ustalenia o braku długotrwałej niezdolności do pracy w gospodarstwie rolnym wnioskodawcy M. N.. Jak podkreślił Sąd I instancji – opierając się w tym względzie w zupełności na w/w opiniach biegłych ( uznając tym samym dowód ten za w pełni miarodajny, tu przy podkreśleniu fachowości biegłych i zupełności opinii) , choć u odwołującego biegły ortopeda stwierdził stan po urazie wielotkankowym obu dłoni, przykurcz wyprostny palców obu dłoni z deficytem czynnego zgięcia lewego kciuka
i palców II-IV ręki prawej oraz, że dysfunkcja obu dłoni powoduje obniżenie redukcji funkcji chwytnej obu rąk i upośledzenie czynności precyzyjnych, lecz nie powoduje całkowitej niezdolności do pracy w gospodarstwie rolnym.

Wobec zgłoszonych przez wnioskodawcę dolegliwości kończyn dolnych oraz nadciśnienia tętniczego Sąd dopuścił dowód z opinii biegłego z zakresu kardiologii
i neurologii, którzy rozpoznali u skarżącego nadciśnienie tętnicze, bóle w klatce piersiowej, żylaki kończyn dolnych i stwierdzili, że jednak rozmiar tych schorzeń nie stanowi przeciwwskazań do wykonywania przez wnioskodawcę prac w gospodarstwie rolnym, nie powodując upośledzenia sprawności organizmu odwołującego.

W świetle powyższych ustaleń –o zdolności do pracy w gospodarstwie rolnym wnioskodawcy - Sąd Okręgowy uznał żądanie jego odwołania za nieuzasadnione,

a zaskarżoną decyzję KRUS za trafną i odpowiadającą prawu , podzielając w ocenie prawnej sprawy, stanowisko pozwanego organu rentowego o nie spełnieniu przez M. N. koniecznej przesłanki nabycia prawa do dochodzonego świadczenia z art. 21 ust. 1 ustawy z dnia 20 grudnia 1990r. o ubezpieczeniu społecznym rolników ( tekst jednolity Dz. U. z 2008r., Nr 50, poz. 291 ze zm.).

W podstawie prawnej wyroku powołany został art. 477 ¹⁴ § 1kpc.

Wyrok Sądu Okręgowego Sąd Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w Rzeszowie zaskarżony został przez wnioskodawcę.

W apelacji wnioskodawca wniósł o zmianę wyroku Sądu I instancji i przyznanie prawa do renty ewentualnie o uchylenie zaskarżonego wyroku i przekazanie sprawy Sądowi I instancji do ponownego rozpoznania.

Zarzucił, że wyrok Sądu Okręgowego jest dla niego krzywdzący, bowiem stan jego zdrowia ciągle się pogarsza, a on sam znajduje się w trudnej sytuacji materialnej.

Sąd Apelacyjny w Rzeszowie, rozpoznając apelację wnioskodawcy zważył co następuje:

Apelacja wnioskodawcy M. N. jest niezasadna i jako taka nie zasługuje na uwzględnienie.

Spór w niniejszej sprawie dotyczył ustalenia uprawnienia wnioskodawcy do renty rolniczej, a w szczególności ustalenia, czy spełnia on przesłankę z art. 21 ust. 1 ustawy z dnia 20 grudnia 1990r. o ubezpieczeniu społecznym rolników (Dz. U.
z 2008r., Nr 50, poz. 291 ze zm.) tj. czy jest ona osobą całkowicie niezdolną do pracy
w gospodarstwie rolnym, czyli osobą, u której ze względu na pogorszenie się stanu zdrowia istnieją przeciwwskazania do osobistego wykonywania niezbędnych prac
w danym gospodarstwie rolnym, czy niezdolność ma charakter trwały, czy okresowy
i kiedy powstała.

Wyrok Sądu Okręgowego Sądu Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w Rzeszowie z dnia 13 lipca 2012r. jest – w ocenie tut. Sądu - wyrokiem trafnym i odpowiadającym prawu, zaś w okolicznościach przedmiotowej sprawy nie występują jakiekolwiek przesłanki zaskarżenia mogące wyrok ten wzruszyć, również te, które Sąd II instancji ma na uwadze z urzędu (art. 378 § 1 kpc).

Przede wszystkim, już na wstępie stwierdzić należy, że Sąd Okręgowy przeprowadził postępowanie dowodowe zmierzające do ustalenia, czy wnioskodawca jest długotrwale niezdolny do pracy w gospodarstwie rolnym, a tym samym, czy spełnia konieczną przesłankę nabycia prawa do dochodzonego świadczenia rentowego określoną w art. 21 ustawy z dnia 20 grudnia 1990r. o ubezpieczeniu społecznym rolników.

Dokonana przez ten Sąd ocena dowodów, na jakich oparł się on w swym negatywnym dla odwołującego w tej mierze ustaleniu, nie jest oceną dowolną, ale mieszczącą się w granicach oceny swobodnej, o jakiej stanowi art. 233 § 1 k.p.c. mający swe pełne zastosowanie, także do oceny dowodu z opinii biegłego.

Sąd I instancji, podzielając konkluzję opinii powołanych w sprawie biegłych
o braku podstaw do uznania odwołującego za osobę całkowicie niezdolną do pracy
w gospodarstwie rolnym, miał na względzie te wszystkie wypracowane w orzecznictwie sądowym kryteria oceny tego dowodu, które przemawiają za przyjęciem jego miarodajności (bliżej o nich w orzeczeniach Sądu Najwyższego z dnia 19 grudnia 1990 r. I PR 148/90 OSP 1991 nr 11-12, poz. 300, z 14 września 1995 r. II URN 31/95 OSNAP 1996 r., nr 7, poz. 103, czy z dnia 7 listopada 2000r. I CKN 1170/98 OSNC 2001/4/64).

Tak więc zauważyć wypadnie, że powołani w sprawie biegli dysponowali wiadomościami specjalistycznymi, niezbędnymi do stwierdzenia okoliczności mających istotne znaczenie dla sprawy, a z kolei wydanie opinii poprzedzone zostało analizą dokumentacji lekarskiej, jak też przeprowadzeniem badania przedmiotowego wnioskodawcy i uzyskanym od niego wywiadem.

Również zarzutów, co do treści opinii nie zawiera apelacja skarżącego, będąca polemiką z ustaleniami Sądu, wynikającą z subiektywnego odczucia wnioskodawcy o jego niezdolności do pracy w gospodarstwie rolnym.

Podkreślić należy, że w postępowaniu sądowym badana jest legalność decyzji i orzekanie o niej możliwe jest tylko przy uwzględnieniu stanu faktycznego i prawnego istniejącego w chwili jej wydawania, zaś postępowanie dowodowe przed Sądem jest postępowaniem sprawdzającym ustalenia dokonane przez organ rentowy. Zasadą jest zatem, iż Sąd ocenia legalność decyzji organu rentowego według stanu rzeczy istniejącego w chwili jej wydania (por. wyrok Sądu Najwyższego z dnia 25 stycznia 2005 r. I UK 152/04 OSNP 2005/17/273, a także wyrok SN z dnia 10 marca 1998r., II UKN 555/97 OSNP 1999/5/181).

Z tych wszystkich więc wyżej naprowadzonych względów, Sąd Apelacyjny nie znalazł jakichkolwiek podstaw do zweryfikowania zasadniczego ustalenia Sądu
I instancji i podzielając je w postępowaniu odwoławczym w całej rozciągłości, potwierdzić też musiał prawidłowość oceny prawnej sprawy Sądu Okręgowego o nie spełnieniu przez M. N. koniecznej przesłanki nabycia prawa do renty rolniczej z art. 21 ustawy z dnia 20 grudnia 1990r. o ubezpieczeniu społecznym rolników (tekst jednolity Dz. U. z 2008r., Nr 50, poz. 291 ze zm.), co stanowiło o braku podstaw do uwzględnienia żądania apelacji wnioskodawcy, która uległa przez Sąd Apelacyjny oddaleniu po myśli art. 385 kpc .

(...)

1.  (...)

2.  (...)