Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt I ACa 890/12

Sygn. akt I ACa 890/12

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 30 października 2012 r.

Sąd Apelacyjny w Warszawie I Wydział Cywilny w następującym składzie:

Przewodniczący - Sędzia SA– Edyta Mroczek

Sędzia SA – Ewa Kaniok /spr./

Sędzia SO del. – Ada Sędrowska

Protokolant– st. sekr. sąd. Katarzyna Foltak

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 30 października 2012 r.

rozpoznał sprawę ze skargi Z. K.

o wznowienie postępowania zakończonego prawomocnym wyrokiem Sądu Apelacyjnego w Warszawie z dnia 13 listopada 2009 r. sygn. akt I ACa 545/09 z powództwa A. P. przeciwko Z. K. o zapłatę

z udziałem A. P.

1. oddala skargę;

2. zasądza od Z. K. na rzecz A. P. kwotę 3600 (trzy tysiące sześćset) złotych tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego w postępowaniu apelacyjnym.

I ACa 890/12

UZASADNIENIE

Postanowieniem z dnia 20.12.2011 r. Sąd Apelacyjny w Warszawie odrzucił skargę Z. K. o wznowienie postępowania w sprawie z powództwa A. P. przeciwko Z. K. o zapłatę oraz zasądził na rzecz A. P. od Z. K. kwotę 3.600 zł tytułem zwrotu kosztów procesu w postępowaniu ze skargi o wznowienie (I ACa 670/10). Sąd Apelacyjny uznał, że skarga została złożona z zachowaniem ustawowego terminu i podkreślił, że skarżący uzyskał możliwość działania jako likwidator (...) sp. z o.o. w likwidacji po uzyskaniu wpisu do rejestru. Dokumenty bankowe, na które powoływał się w skardze otrzymał w dniu 21.05.2010 r., dlatego nie uchybia terminowi przewidzianemu w art. 407 § 1 kpc. Oceniając wskazaną podstawę skargi o wznowienie postępowania Sąd uznał, że twierdzenia skarżącego, iż nie mógł w toku zakończonego prawomocnie postępowania przedstawić dowodów, na których oparł skargę, nie są wiarygodne. Zdaniem Sądu, przy zachowaniu należytej staranności Z. K. mógł podnosić zarzuty na podstawie danych z akt toczącego się postępowania egzekucyjnego, a skoro tego nie czynił, należało uznać, że skarga nie jest oparta na ustawowej podstawie.

Zażalenie na powyższe postanowienie złożył Z. K.

Postanowieniem z dnia 14.06.2012 r. Sąd Najwyższy uchylił zaskarżone postanowienie oraz orzeczenie o kosztach postępowania zażaleniowego pozostawił Sądowi Apelacyjnemu w Warszawie.

W uzasadnieniu tego rozstrzygnięcia Sąd Najwyższy wskazał, że

odrzucenie skargi nastąpiło po stwierdzeniu przez Sąd, że skarga nie jest oparta na wskazywanej ustawowej podstawie z art. 403 § 2 kpc, bowiem skarżący w toku postępowania w sprawie, której skarga dotyczy miał pełny dostęp do akt toczących się postępowań egzekucyjnych i przy zachowaniu staranności mógł powołać dowody zawarte w tych aktach. Równocześnie jednak, badając przesłankę zachowania ustawowego terminu do wniesienia skargi o wznowienie postępowania, Sąd Apelacyjny stwierdził jego dochowanie, Badanie czy skarżący dochował terminu wniesienia skargi nie może odbywać się w oderwaniu od wskazywanej podstawy wznowienia. Stwierdzenie, że termin ten został dochowany, a jednocześnie ocena, że wskazane podstawy wznowienia nie istnieją sugeruje wewnętrzną sprzeczność rozumowania, albo prowadzi do wniosku, że oceny sądu wyszły poza granice wstępnego badania dopuszczalności skargi przewidzianego w art. 410 k.p.c. i wkroczyły w etap badania zasadności skargi o wznowienie, które zgodnie z art. 412 § 2 k.p.c. odbywa się na rozprawie.

Przy ponownym rozpoznaniu sprawy Sąd Apelacyjny ustalił i zważył:

W skardze z 29.06.2010r Z. K. wniósł o wznowienie postępowania w sprawie z powództwa A. P. przeciwko Z. K. o zapłatę, zakończonej prawomocnym wyrokiem Sądu Apelacyjnego w Warszawie z dnia 13.11.2009r. sygn. akt I A Ca 545/09.

Skarżący wniósł o zmianę wyroku Sądu Apelacyjnego poprzez oddalenie powództwa w całości, ewentualnie o uchylenie tego wyroku i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania sądowi I instancji. Jako podstawę skargi wskazał art. 403 par. 2 k.p.c. podnosząc, że 21.05.2010r. wykrył okoliczności faktyczne i środki dowodowe, które mogłyby mieć wpływ na wynik sprawy, z których nie mógł skorzystać w poprzednich postępowaniach. Skarżący wywodzi, że sąd I instancji błędnie ustalił, że postępowanie egzekucyjne wobec spółki (...) sp. z o.o. zostało umorzone ze względu na bezskuteczność egzekucji, podczas gdy z nowych okoliczności wynika, że egzekucja z majątku spółki w ogóle nie była prowadzona a postepowania zabezpieczające km 118/03 oraz egzekucyjne Km 434/05 zostały umorzone z powodu niewskazania przez wierzyciela mienia, z którego miałaby być prowadzona egzekucja. W dniu zajęcia rachunków bankowych (...) sp. z o.o. w likwidacji w Banku (...) S.A. w W. znajdowały się na nich kwoty 23.577,77 zł. oraz 26.636,20 zł. Bank (...) S.A. dopiero w dniu 19.05.2010r. zrealizował zlecenie komornika i przelał na jego konto kwotę 23.748,01 zł. pobraną z konta spółki.

Z. K. wskazał, że postanowieniem z 18.12.2009r. Sąd Rejonowy dla(...)w W. wykreślił z KRS spółki (...) sp. z o.o. w likwidacji dotychczasowego likwidatora – M. W. i wpisał w jej miejsce Z. K.. Odpis orzeczenia został doręczony Z. K. 11.01.2010r., jednak dopiero 8.02.2010r. otrzymał on odpis z KRS zawierający w/w wypis. W dniu 21.05.2010r. po złożeniu w Banku (...) S.A. w W. aktualnego odpisu (...) sp. z o.o. w likwidacji oraz wzoru podpisu, skarżący otrzymał dokumenty, z których wynikało że egzekucja z majątku spółki w ogóle nie była prowadzona. Także 21.05.2010r. skarżący dowiedział się od komornika Sądowego przy Sądzie Rejonowym dla Warszawy Śródmieście w Warszawie, że postępowanie egzekucyjne przeciwko (...) sp. z o.o. w likwidacji nie zostało umorzone z powodu bezskuteczności a nadto, że dnia 19 maja 2010r. komornik zlecił Bankowi (...) S. A. przelanie na jego konto kwoty 23.748,01 zł. znajdującej się na rachunku spółki.

Sąd Apelacyjny zważył:

skarga podlega oddaleniu albowiem okoliczności faktyczne i środki dowodowe przytoczone w skardze mogły być powołane przez skarżącego już w toku postępowań przed Sądem Okręgowym w Warszawie w sprawie II C 499/06 oraz przed Sądem Apelacyjnym w Warszawie w sprawie I A Ca 545/09. Skarżący nie wykazał, że możność powołania się przez niego na w/w okoliczności i fakty powstała dopiero z chwilą, gdy został ustanowiony likwidatorem spółki (...) sp. z o.o. i że dopiero wówczas mógł uzyskać dostęp do dokumentów i danych dotyczących rachunku bankowego spółki w Banku (...) S.A.

Zgodnie z postanowieniem Sądu Najwyższego z 25.05.2011r. sygn. II CZ 20/11 „wykrycie” o którym mowa w art. 403 par. 2 k.p.c. nie dotyczy okoliczności, które strona mogła powołać w prawomocnie zakończonym postępowaniu mając ku temu obiektywnie istniejącą możliwość.

Do sprawy II C 499/06 załączone były akta komornicze Km 73/03, Km 118/03, Km 434/05. W aktach Km 118/03 dotyczących postępowania zabezpieczającego na kartach 9 i 20 znajduje się zawiadomienie o zajęciu rachunku bankowego (...) sp. z o.o. w Banku (...) S.A. IV oddział w W. i informacja że stan salda wynosi „0” zł. na dzień 28.01.2003r., przy czym zajęcie nastąpiło także na rzecz innego wierzyciela ( PHU (...) sp. z o.o. w sprawie XIX Km72/03). Na stronie 67 akt Km 118/03 znajduje się informacja, iż na zablokowanym rachunku dłużnika znajduje się na dzień 5.03.2003r. kwota 2.584,08 zł., zaś na k. 88 w/w akt znajduje się informacja Banku o zbiegu egzekucji sądowych i administracyjnej prowadzonej przez Naczelnika pierwszego Urzędu Skarbowego (...) do wierzytelności z w/w rachunku i niewystarczających środkach na pokrycie wszystkich egzekwowanych świadczeń. Sądowi orzekającemu w sprawie o zapłatę znana była treść w/w dokumentów jak również okoliczność, że postepowanie w sprawie Km 118//03 formalnie nie zostało zakończone wydaniem postanowienia o jego umorzeniu. Z. K. w ramach postępowania w sprawie o zapłatę miał możliwość zwrócenia się do sądu, aby zażądał z Banku (...) S.A. w W. informacji o stanie zajętego rachunku bankowego. Fakt, że z istniejącej obiektywnie możliwości nie skorzystał i że informację o stanie rachunku (...) spółki (...) powziął dopiero jako likwidator tej spółki, nie uzasadnia oceny, że przekazane informacje bankowe stanowią nowe dowody w rozumieniu art. 403 par. 2 k.p.c. Podobnie, gdy idzie o kwestię sposobu prowadzenia egzekucji w sprawie Km 434/05, skarżący mając możliwość zapoznania się z aktami w/w sprawy egzekucyjnej mógł w toku postępowania w sprawie o zapłatę podnosić zarzuty co do czynności podejmowanych przez wierzyciela i komornika w toku w/w sprawy egzekucyjnej i wywodzić, że egzekucja nie została skierowana do znanego wierzycielowi majątku dłużnika. Skoro tego nie uczynił, nie może żądać wznowienia postępowania tylko na tej podstawie, że okoliczność wadliwego prowadzenia egzekucji przez wierzyciela uszła jego uwadze w toku postępowania w sprawie I A Ca 545/09. Okoliczności wynikające z akt postępowania w sprawie KM 434/05 nie są okolicznościami nowymi w rozumieniu art. 403 par. 2 k.p.c.

Fakt, że komornik sądowy w dniu 19.05.2010r. zlecił Bankowi (...) S.A. przelanie na jego konto kwoty 23.748 zł. znajdującej się na koncie spółki (...) jest faktem, który zaistniał już po wydaniu w dniu 13.11.2009 r. wyroku w sprawie I A Ca 545/09, nie należy zatem do faktów podlegających pod dyspozycję art. 403 par. 2 k.p.c. Podstawę wznowienia mogą bowiem stanowić jedynie fakty istniejące w toku postępowania, którego dotyczy skarga o wznowienie. Zaistnienie tego faktu nie wywiera wpływu na ustalenia faktyczne poczynione przez sąd w sprawie I A Ca 545/09 i nie może skutkować oceną, że nie zaistniała bezskuteczność egzekucji na datę 13.11.2009r.

Dodać należy, że kwota przelana przez Bank (...) S.A. na rachunek komornika sądowego w dniu 19.05.2010 r. jest nieznaczna w stosunku do kwoty 169.291,51 zł. z ustawowymi odsetkami od 6.02.2000r., która została zasądzona od Z. K. na rzecz A. P. wyrokiem Sądu Okręgowego w Warszawie z dnia 13.11.2009 r. w sprawie II C 499/06. Skarżący nie wykazał także, że A. P. mógłby zaspokoić choćby w części swoją wierzytelność z w/w kwoty gdyby została wyegzekwowana przed 10.08.2005r. tj. przed umorzeniem postępowania egzekucyjnego w sprawie XIX Km 434/05 albowiem kwota, o której mowa, zajęta była w wyniku zbiegu kilku egzekucji sądowych i egzekucji administracyjnej.

Mając powyższe na uwadze, Sąd Apelacyjny przyjął, że skarżący nie udowodnił istnienia podstawy wznowienia, wskazywana przez skarżącego podstawa wznowienia nie spełnia bowiem wymogów, o których mowa w art. 403 par. 2 k.p.c. Dlatego Sąd Apelacyjny z mocy art. 412 par. 2 k.p.c. oddalił skargę.

Niezależnie od powyższej konkluzji, okoliczności podnoszone w skardze nie mogły mieć wpływu na wynik sprawy objętej skargą, co również przemawia za oddaleniem skargi.

O kosztach postępowania ze skargi o wznowienie postępowania Sąd Apelacyjny orzekł zgodnie z art. 98 par. 1 i 3 k.p.c. w zw. z art. 406 k.p.c.

Na koszty te złożyło się wynagrodzenie pełnomocnika strony będącego radcą prawnym ustalone w oparciu o par. 6 pkt 6 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28.09.2002r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów pomocy prawnej udzielonej przez radcę prawnego ustanowionego z urzędu.