Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 4 lipca 2014 roku

Sąd Okręgowy w Piotrkowie Trybunalskim, Wydział V Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w składzie:

Przewodniczący SSO Agnieszka Leżańska

Protokolant p.o. stażysty Renata Kabzińska

po rozpoznaniu w dniu 26 czerwca 2014 roku w Piotrkowie Trybunalskim na rozprawie

sprawy z wniosku M. Z.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w T.

o emeryturę

na skutek odwołania M. Z.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział wT.

z dnia 13 września 2013 r. sygn. (...)

1.  zmienia zaskarżoną decyzje w ten sposób, iż przyznaje ubezpieczonemu M. Z. prawo do emerytury, poczynając od dnia (...) roku;

2.  zasądza od Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w T. na rzecz ubezpieczonego M. Z. kwotę 60,00 (sześćdziesiąt) złotych tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego.

Sygn. akt VU 1465/13

UZASADNIENIE

Ubezpieczony M. Z. złożył w dniu 18 lipca 2013 roku do Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w T. wniosek o przyznanie prawa do emerytury dla pracowników zatrudnionych w szczególnym charakterze lub w szczególnych warunkach.

Decyzją z dnia 13 września 2013 roku, Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział T. odmówił ubezpieczonemu prawa do emerytury, podnosząc w uzasadnieniu decyzji, iż ubezpieczony nie udowodnił wymaganych przepisami 15 lat pracy w warunkach szczególnych.

Organ rentowy nie potraktował jako pracy w warunkach szczególnych zatrudnienia wnioskodawcy w (...) w B. w okresie od 4 maja 1988 roku do 31 grudnia 1991 roku i od 1 stycznia 1992 roku do 30 kwietnia 1993 roku w (...) Sp. z o.o. (powstałym z przekształcenia (...)) w R. na stanowisku kierownika budowy oraz okresu od 24 kwietnia 1985 roku do 14 grudnia 1986 roku w (...) Sp. Akcyjna w K. na stanowisku kierownika obiektu. W uzasadnieniu organ rentowy wskazał, iż analiza dokumentów ubezpieczonego wskazuje, że jako pracownik kadry kierowniczej zakładu wnioskodawca posiadał zakres obowiązków wykraczający poza stałe i osobiste dozorowanie, czy kontrolę pracy wykonywanej przez pracowników.

W odwołaniu od powyższej decyzji, złożonym dnia 11 października 2013 roku, M. Z. wniósł o przyznanie żądanego prawa, z uwagi na przepracowanie wymaganych 15 lat w warunkach szczególnych.

W odpowiedzi na odwołanie organ rentowy wniósł o oddalenie odwołania.

Sąd Okręgowy ustalił następujący stan faktyczny:

M. Z., urodzony w dniu (...), złożył w dniu 18 lipca 2013 roku wniosek o przyznanie prawa do emerytury. Na dzień l stycznia 1999 roku skarżący udowodnił staż pracy wynoszący 26 lat, 9 miesięcy i 18 dni, w tym 10 lat 10 miesięcy i 1 dzień pracy w warunkach szczególnych.

Do pracy w warunkach szczególnych organ rentowy zaliczył wnioskodawcy okresy:

- od 12 maja 1975 roku do 31 marca 1985 roku w (...) w R. na stanowisku mistrz;

- od 17 grudnia 1986 roku do 30 września 1987 roku w Zakładzie (...) w W. Rejon (...) B. na stanowisku mistrz ds. kotłów oraz okres od 21 września 1998 roku do 30 listopada 1998 roku ( w tym zasiłek chorobowy 14 dni) w Zakładzie PW (...) s.c. Z. Z., W. G.- na stanowisku kierownika brygadzisty – kontrola międzyoperacyjna (okoliczności bezsporne).

W okresie od dnia 24 kwietnia 1985 roku do 14 grudnia 1986 roku wnioskodawca M. Z. zatrudniony był w (...) S.A. w K., jako kierownik budowy, wykonując de facto wszystkie obowiązki mistrza. Do jego obowiązków należało nadzorowanie pracy podległych mu pracowników budowy obiektów Elektrowni (...) w R.. Po przyjściu do pracy M. Z. przebierał się w ubranie robocze (buty z blachami, strój ochronny oraz kask) i razem z pracownikami przebywał na obiektach budowlanych nadzorując prace wszystkich pracujących tam pracowników. W tym okresie były to prace przy budowie kilku obiektów m.in. kanałów spalin, stacji jonitów, pompowni itp. W podległych mu kilku brygadach, liczących nawet od 15 do 30 osób, nie było stanowiska mistrza, a w hierarchii funkcyjnej był jedynie wnioskodawca pełniący funkcję kierownika budowy oraz podległy mu brygadzista. Wnioskodawca dostarczał robotnikom rysunki techniczne, linie technologiczne i na bieżąco kontrolował, czy przebieg budowy, zarówno pod względem czasowym, finansowym jak i technicznym, odbywa się zgodnie z planem. W ramach swych obowiązków wnioskodawca konsultował się z inspektorami nadzoru budowlanego, przekazując i wprowadzając w życie zgłoszone przez nich zastrzeżenia. Kontrola ta miała charakter stały, przy czym nawet kontrole inspektorów odbywały się na terenie obiektu. W skład brygad podlegających wnioskodawcy wchodzili: mechanicy, ślusarze, którzy czyścili blachy przy pomocy szlifierek pneumatycznych, cieli je i montowali oraz spawacze, którzy łączyli te elementy przy pomocy spawalnic elektrycznych. Prace spawalnicze i mechaniczne odbywały się zarówno na wysokości na estakadach spawalniczych, jak i w głębokich wykopach m.in. w kanałach żelbetowych, gdzie praca odbywała się w rurach średnicy 2,40 cm, w dużym zadymieniu. Zarówno wnioskodawca, jak i wszyscy zatrudnieni robotnicy, posiadali uprawnienia do prac wysokościowych. Do obowiązków wnioskodawcy należało również nadzorowanie transportu, jaki odbywał się na terenie przedsiębiorstwa. Przedsiębiorstwo posiadało kolumnę transportu składającą się wyłącznie z samochodów ciężarowych, samochodów osobowych na terenie zakładu nie było. Wnioskodawca nie miał osobnego pomieszczenia biurowego, razem z pozostałymi pracownikami korzystał z pakamery, służącej jako pomieszczenie socjalne, gdzie spożywano posiłki, przebierano się itp. W związku z pracą w warunkach szkodliwych wnioskodawca, jak i pozostali pracownicy, otrzymywali posiłki regeneracyjne, mleko oraz dodatki za tzw. ”szkodliwe”. Wnioskodawca nie prowadził listy obecności, ani ewidencji nadgodzin. Czynności te prowadzone były przez podlegającą dyrekcji kadrową, pracownika socjalnego oraz księgową, zajmujących jeden z kontenerów na terenie budowy. Wnioskodawca pracował stale i w pełnym wymiarze godzin, innych prac nie wykonywał, do innych prac nie był delegowany ( dowód: zeznania świadka M. T. nagranie protokołu rozprawy z dnia 26 czerwca 2014 roku k.38 od minuty 14.15 do minuty 22.39, zeznania K. K. kod minuty 22.39 do minuty 35.41 , S. K. od minuty 49.57 do 51.19 zeznania wnioskodawcy M. Z. od minuty 01.12.37 do 01.21.48, zakres obowiązków k.11 w aktach sprawy ).

Pracodawca wystawił wnioskodawcy świadectwo wykonywania pracy w szczególnych warunkach ( dowód: świadectwo wykonywania pracy szczególnych warunkach w szczególnym charakterze k.8 w aktach sprawy oraz k.12 akt ZUS ).

W okresie od 4 maja 1988 roku do 31 grudnia 1991 roku wnioskodawca pracował w Przedsiębiorstwie (...) w B., a następnie od 1 stycznia 1992 roku do 30 kwietnia 1993 roku w powstałym z niego po przekształceniu spółce (...) Spółka z o.o. w B., na stanowisku kierownika obiektu. W okresie zatrudnienia w przedmiotowych spółkach wnioskodawcy podlegało kilkanaście brygad, które wykonywały prace budowlane przy budowie kilku obiektów na terenie Elektrowni (...) m.in.: bloki 7, 8, 9, 10 i 11, gdzie instalowane były urządzenia wentylacyjne. Do obowiązków wnioskodawcy należało kontrolowanie stanu magazynów poszczególnych obiektów tj. sprawdzał, czy przyszły urządzenia do montażu, czy są one zgodne z dokumentacją, sprawował nadzór nad stanem magazynów elektrowni, która również sprowadzała swoje urządzenia, uzgadnianiał wszystkie sprawy z inspektorami nadzoru oraz kierownikami innych budów, kontrolował przestrzeganie przepisów bhp. Wszystkie te uzgodnienia odbywały się na terenie budowanych obiektów. Wnioskodawca sprawując kontrole nad podległymi mu brygadami nadzorował prace monterskie na wysokości, prace spawalnicze, szlifierskie. Były to prace polegające na piłowaniu, cięciu przy szlifowaniu, czyszczeniu, wierceniu. Prace te odbywały się za pomocą urządzeń elektrycznych tj: palniki acetylotlenowe, szlifierki kątowe wysokoobrotowe, wiertarki, lutownice. Nadto wnioskodawca nadzorował stawianie rusztowań, których wysokość sięgała 10 m. Dokumentacja budowy prowadzona przez wnioskodawcę prowadzona była na bieżąco na terenie budowy obiektu, ewentualnie , gdy zachodziła taka konieczność, wnioskodawca zabierał ją po pracy do domu. Wnioskodawca nadzorował również prace transportowe, który odbywał się przy pomocy ciągnika rolniczego. Transport obejmował także tzw. „nietypowe prace transportowe” tj. wciąganie materiałów przy pomocy lin, gdyż obiekty nie posiadały wind. Ogromna ilość elementów do montażu wymagała dopasowania na bieżąco, stąd prace tj. nitowanie, ścinanie, wciąganie, montowanie, dopasowywanie, wiercenie, szlifowanie wnioskodawca nadzorował na miejscu np.: na rusztowaniach, na wysokości. Wnioskodawca nie miał osobnego pomieszczenia biurowego. Listrę obecności oraz kwestie obsługi biurowej prowadziła specjalnie do tego zatrudniona osoba. Pracę tę M. Z. w okresie od 1988 roku do 31 grudnia 1991 roku oraz od 1 stycznia 1992 roku do 30 kwietnia 1993 roku wykonywał stale i w pełnym wymiarze godzin. Innych prac wnioskodawca nie wykonywał, do innych prac nie był delegowany ( dowód: zeznania świadka Z. D. nagranie protokołu rozprawy z dnia 26 czerwca 2014 roku k.38 od minuty 35.41 do minuty 49.57 , S. K. od minuty 49.57 do 51.19 zeznania wnioskodawcy M. Z. od minuty 01.12.37 do 01.21.48, Z. S. od 56.48 do minuty 09.47).

Pracodawca nie wystawił wnioskodawcy świadectwa pracy w szczególnych warunkach ( okoliczność bezsporna, pismo (...) Sp. z o.o. k.41 , ).

Praca wykonywana przez ubezpieczonego w okresie zatrudnienia w (...) w B. w okresie od 4 maja 1988 roku do 31 grudnia 1991 roku i od 1 stycznia 1992 roku do 30 kwietnia 1993 roku w (...) z o.o. w R. na stanowisku kierownika budowy oraz od 24 kwietnia 1985 roku do 14 grudnia 1986 roku w (...) Sp. Akcyjna w K. na stanowisku kierownik obiektu. zarówno jest wymieniona w Dziale XIV wykazie A, stanowiącym załącznik do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 7 lutego 1983 roku w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze w punkcie 24 i jest oznaczona jako dozór inżynieryjno-techniczny na oddziałach i wydziałach, w których jako podstawowe wykonywane są prace wymienione w wykazie. Na obiektach, których budowę nadzorował wnioskodawca wykonywano prace określone w Wykazie A, stanowiącym załącznik do wyżej wymienionego rozporządzenia:

- prace przy spawaniu gazowym i elektrycznym, określone w Dziale XIV poz. 12 ;

- prace betoniarskie wymienione w Dziale V poz.4;

- prace maszynistów ciężkich maszyn budowlanych określone w Dziale V poz.3

- prace wodno-kanalizacyjnych oraz przy budowie rurociągów w głębokich wykopach określone w Dziale V poz. 1.

Sąd Okręgowy dokonał następującej oceny zebranego w sprawie materiału dowodowego i zważył, co następuje:

odwołanie zasługuje na uwzględnienie.

Zgodnie z treścią art.184 ust. 1 ustawy z dnia 17 października 1998r.o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych ( Dz.U. nz 2013 roku poz. 1440 ze zm. ) ubezpieczonym urodzonym po dniu 31 grudnia 1948 r. przysługuje emerytura po osiągnięciu wieku przewidzianego w art. 32, 33, 39 i 40, jeżeli w dniu wejścia w życie ustawy osiągnęli:

1) okres zatrudnienia w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze wymaganym w przepisach dotychczasowych do nabycia prawa do emerytury w wieku niższym niż 60 lat - dla kobiet i 65 lat - dla mężczyzn oraz

2) okres składkowy i nieskładkowy, o którym mowa w art. 27.

Emerytura, o której mowa w ust. 1, przysługuje pod warunkiem nieprzystąpienia do otwartego funduszu emerytalnego albo złożenia wniosku o przekazanie środków zgromadzonych na rachunku w otwartym funduszu emerytalnym, za pośrednictwem Zakładu, na dochody budżetu państwa oraz rozwiązania stosunku pracy - w przypadku ubezpieczonego będącego pracownikiem. Stosownie zaś do treści art. 32 ust. 1wskazanej wyżej ustawy ubezpieczonym urodzonym przed dniem 1 stycznia 1949r., będącym pracownikami zatrudnionymi w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze, przysługuje emerytura w wieku niższym niż określony w art. 27 pkt 1 ustawy. Cytowany wyżej przepis, mocą art.46 ust 1 ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych ma odpowiednie zastosowanie do osób urodzonych po dniu 31 grudnia 1948 roku a przed dniem 1 stycznia 1969 roku. Za pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach uważa się przy tym pracowników przy pracach o znacznej szkodliwości dla zdrowia oraz o znacznym stopniu uciążliwości lub wymagających wysokiej sprawności psychofizycznej ze względu na bezpieczeństwo własne lub otoczenia. Prawidłowe rozumienie pojęcia pracy w szczególnych warunkach nie jest możliwe bez wnikliwej analizy rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 7 lutego 1983 roku w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze (Dz. U. Nr 8, poz. 43 ze zm.).

Z zestawienia § 1 i 2 tegoż rozporządzenia wynika, że pracą w szczególnych warunkach jest praca świadczona stale i w pełnym wymiarze na stanowiskach wskazanych w załączniku do tego aktu. Warunek wykonywania pracy w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze stale i w pełnym wymiarze czasu pracy obowiązującym na danym stanowisku pracy jest spełniony tylko wówczas, gdy pracownik w ramach obowiązującego go pełnego wymiaru czasu pracy na określonym stanowisku pracy nie wykonuje czynności pracowniczych nie związanych z tym stanowiskiem pracy, ale stale, tj. ciągle wykonuje prace w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze (tak też Sąd Najwyższy w wyroku z dnia 15 listopada 2000 roku, II UKN 39/00, OSNAP 2002/11/272).

Stosownie do treści § 3 tegoż rozporządzenia za okres zatrudnienia wymagany do uzyskania emerytury uważa się okres wynoszący 20 lat dla kobiet i 25 lat dla mężczyzn, liczony łącznie z okresami równorzędnymi i zaliczalnymi do okresów zatrudnienia. Z § 4 wynika natomiast, iż pracownik, który wykonywał prace w szczególnych warunkach wymienione w wykazie A, nabywa prawo do wcześniejszej emerytury, jeżeli spełnia łącznie następujące warunki:

1)  osiągnął wiek emerytalny wynoszący: 55 lat dla kobiet i 60 lat dla mężczyzn,

ma wymagany okres zatrudnienia, w tym co najmniej 15 lat pracy w szczególnych warunkach.

Okolicznością bezsporną w sprawie jest, iż ubezpieczony spełnia warunki do uzyskania emerytury w zakresie wymaganego wieku oraz ogólnego stażu pracy. Organ rentowy nie przyznał jednak M. Z. emerytury, argumentując, iż nie udowodnił on wymaganych 15 lat pracy w warunkach szczególnych. Do stażu pracy w warunkach szczególnych w rozmiarze 15 lat, ZUS nie zaliczył okresów: w (...) w B. od 4 maja 1988 roku do 31 grudnia 1991 roku i od 1 stycznia 1992 roku do 30 kwietnia 1993 roku w (...) Sp. z o.o. w R. na stanowisku kierownika budowy oraz od 24 kwietnia 1985 roku do 14 grudnia 1986 roku w (...) Sp. Akcyjna w K. na stanowisku kierownik obiektu, bowiem z przedłożonego świadectwa pracy wynika, iż ubezpieczony pracował na stanowisku kierownika obiektu oraz kierownika budowy, które to stanowiska nie są objęte wykazem, stanowiącym załącznik do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 7 lutego 1983 r. w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze ( Dz.U.z 1983r, nr 8, poz.43 ze zm. ) .

Oceniając prawidłowość postępowania organu rentowego należy zwrócić uwagę na fakt, iż organ rentowy stosując w ramach własnego postępowania przepisy kodeksu postępowania administracyjnego, ma ograniczoną swobodę prowadzenia postępowania dowodowego. Z przepisów proceduralnych wynika bowiem jakie środki dowodowe stanowią podstawę dla ustalenia konkretnych okoliczności. Takim przepisem jest § 2 ust. 2 powołanego wyżej rozporządzenia z 1983r., zgodnie z którym wykonywanie pracy w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze stwierdzają pracodawcy w świadectwie pracy lub w świadectwie wykonywania prac w szczególnych warunkach, wystawionych według wzoru.

Na etapie postępowania odwoławczego, sprawa o emeryturę staje się sprawą cywilną, a więc do jej rozpoznania stosuje się kodeks postępowania cywilnego. Według art. 473 k.p.c. w postępowaniu przed sądem nie stosuje się żadnych ograniczeń dowodowych, a więc każdy fakt może być dowodzony wszelkimi środkami, które sąd uzna za pożądane, a ich dopuszczenie za celowe.

W toku postępowania przed Sądem Okręgowym, kierując się regułą wymienioną w art. 473 k.p.c. dla udowodnienia, że pracę świadczoną w wyżej wskazanym okresie należy traktować jako zatrudnienie w warunkach szczególnych, wnioskodawca wniósł o dopuszczenie dowodu z zeznań świadków: M. T., K. K., Z. S., Z. D. oraz S. K., którzy pracowali wraz z nim w spornych okresach. Z zeznań ubezpieczonego oraz wskazanych wyżej świadków, które Sąd Okręgowy ocenił jako wiarygodne i mogące stanowić podstawę ustaleń poczynionych w sprawie wynika, iż w spornym okresie ubezpieczony M. Z. nadzorował stale i w pełnym wymiarze czasu pracy, prace grupy robotników, którzy wykonywali roboty wentylacyjne, spawalnicze, ślusarskie, monterskie, transportowe. Pracownicy podlegli ubezpieczonemu wykonywali prace zarówno na wysokości (rusztowania sięgały nawet 10 metrów), jak i w głębokich wykopach, przy kładzeniu rurociągów w kanałach żelbetonowych przy użyciu: szlifierek, kątowników, wiertarek, spawarek, lutownic, nitownic- urządzeń elektrycznych. Ubezpieczony nadzorował więc prace: spawaczy, operatorów sprzętu ciężkiego typu koparki, wywrotki, monterów wodno-kanalizacyjnych, betoniarzy, ślusarzy, kierowców samochodów ciężarowych, ciągników rolniczych itd. Wnioskodawcy podlegało kilka brygad (liczących od 15 do 30 osób) wykonujących te prace na kilku obiektach równocześnie. Ubezpieczony dokonywał rozdzielenia prac, kontrolował prawidłowość wykonanych robot, dokonywał ich częściowego i końcowego odbioru. Stanowisko pracy ubezpieczonego znajdowało się na budowie, wnioskodawca nie miał osobnego pomieszczenia, a prace tytoniowo administracyjne typu listy obecności, ewidencja nadgodzin czy obrót dokumentacja pracowniczą dokonywali inni pracownicy: kadrowa, księgowa, -pracownik socjalny – podlegający pod kierownika budowy. Drobne sprawy biurowe, które należały do obowiązków wnioskodawcy wykonywał on bezpośrednio na terenie budowy. Zauważyć przy tym należy, iż czynności obejmujące sporządzenie dokumentacji związanej z dozorem stanowią integralną część sprawowanego dozoru. Nie ma zatem podstaw do ich wyłączania i traktowania odrębnie. W sytuacji, gdy dozór inżynieryjno-techniczny jest pracą w szczególnych warunkach i praca polegająca na dozorze była wykonywana stale i w pełnym wymiarze czasu pracy, nie ma żadnej potrzeby ustalania, ile czasu pracownik poświęcał na bezpośredni nadzór nad pracownikami, a ile na inne czynności, które również były związane z tym dozorem. z dnia 11 marca 2009 r. (tak Sąd Najwyższy w wyroku z dnia z dnia 11 marca 2009 r., II UK 243/08, LEX nr 550990).

Mając na uwadze powyższe ustalenia stwierdzić należy, iż w spornym okresie wnioskodawca niewątpliwie wykonywał pracę, o których mowa w Dziale XIV Wykazu A do ww. rozporządzenia, poz. 24, określoną jako dozór inżynieryjno-techniczny na oddziałach i wydziałach, w których jako podstawowe wykonywane są prace wymienione w wykazie.

Za przyjęciem powyższej konkluzji przemawia fakt, iż pracownicy podlegli ubezpieczonemu niewątpliwie wykonywali - prace przy spawaniu gazowym i elektrycznym, prace betoniarskie, spawalnicze, monterskie, prace na wysokości, prace w głębokich wykopach, a zatem prace wykonywane w warunkach szkodliwych. W Z tego tytułu zarówno wnioskodawca jak i podlegli mu pracownicy korzystali z posiłków regeneracyjnych, mleka, dodatku za tzw. ”szkodliwe”. Podkreślić przy tym należy, iż sprawowanie w ramach zakresu czynności dozoru również czynności nad pracami niewymienionymi w wykazie A przepisy rozporządzenia z dnia 7 lutego 1983 r. w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub szczególnym charakterze (Dz. U. Nr 8, poz. 43 ze zm.) nie wyłącza zakwalifikowania tego dozoru jako pracy w szczególnych warunkach. Z brzmienia pkt 24, działu XIV, wykazu A wynika bowiem, że warunkiem zakwalifikowania określonego w nim dozoru i kontroli jako pracy wykonywanej w warunkach szczególnych jest to, aby na oddziałach i wydziałach, na których czynności te są wykonywane, jako podstawowe były wykonywane prace wymienione w wykazie A. Jeżeli zatem pracownik wykonuje bezpośrednio czynności dozoru stale i w pełnym wymiarze czasu pracy, to objęcie tym dozorem także innych prac wykonywanych na tych oddziałach i wydziałach, a niewymienionych w wykazie A, nie pozbawia czynności dozoru inżynieryjno-technicznego charakteru pracy w szczególnych warunkach (wyrok Sądu Najwyższego z dnia 5 października 2011 r. II UK 48/11 LEX nr 1108485, wyrok Sądu Najwyższego z dnia 4 października 2007 r., I UK 111/07).

Mając powyższe rozważania na uwadze, Sąd Okręgowy - Sąd Pracy i Ubezpieczeń Społecznych uznał, iż ubezpieczony spełnił wszystkie warunki uprawniające go do uzyskania prawa do emerytury i na podstawie art. 477 ¹⁴ § 2 k.p.c., orzekł jak w pkt 1 sentencji.

Rozstrzygnięcie w przedmiocie zwrotu kosztów zastępstwa procesowego znajduje uzasadnienie w treści art. 98 k.p.c. oraz § 11 ust. 2 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 roku w sprawie opłat za czynności radców prawnych oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów pomocy prawnej udzielonej przez radcę prawnego ustanowionego z urzędu (Dz. U. Nr 163, poz. 1349 z późn. zm.).