Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 20 grudnia 2012 r.

Sąd Apelacyjny - III Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w Gdańsku

w składzie:

po rozpoznaniu w dniu 20 grudnia 2012 r. w Gdańsku

sprawy K. K. (1)

z udziałem zainteresowanych: I. M. (1), K. W., A. S. (1), S. K. (1), A. C. (1), M. Z. (1), B. C. (1), W. L., S. B., K. Z. (1), M. M., J. S., M. O., D. A. (1), S. N., P. H. (1), R. R. (1), M. S. (1), B. W. (1), M. Z. (2), M. Ł. (1), M. K. (1), M. D., N. H.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w T.

o ubezpieczenie społeczne

na skutek apelacji K. K. (1)

od wyroku Sądu Okręgowego w Toruniu IV Wydziału Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

z dnia 29 lutego 2012 r., sygn. akt IV U 546/11

oddala apelację.

Sygn. akt III AUa 1056/12

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 4 lutego 2011 r., znak (...), Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w T. na podstawie art. 83 ust. 1 pkt 2-3 i ust. 2 w zw. z art. 91 ust. 5, art. 6 ust. 1 pkt 4, art. 12 ust. 1, art. 13 pkt 2, art. 18 ust. 3, art. 20, art. 36 ust. 1, 2 i 4, art. 38 ustawy z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych (Dz. U. z 2009 r., Nr 205, poz. 1585 ze zm.) oraz art. 58 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks Cywilny (Dz. U. nr 16, poz. 93 ze zm.) stwierdził, że M. S. (1) z tytułu świadczonej pracy w płatnika (...) K. K. (1) w okresach od 16 lipca 2008 r. do 30 sierpnia 2008 r. i od 1 września 2008 r. do 12 września 2008 r. podlegała z tytułu umowy zlecenia obowiązkowo ubezpieczeniom emerytalnemu, rentowym i wypadkowemu. Podstawa wymiaru składek wyniosła brutto w miesiącu 7/2008 r. – 0 zł, 8/2008 r. – 985 zł, 9/2008 r. – 329 zł.

Odwołanie od powyższej decyzji złożyła K. K. (1), reprezentowana przez pełnomocnika w osobie radcy prawnego, wnosząc o zmianę skarżonej decyzji w całości i orzeczenie, iż z M. S. (1) łączyły ją umowy o dzieło, a nie umowy zlecenia i że z tytułu tych umów w okresach ich wykonywania M. S. (1) nie podlegała ubezpieczeniom społecznym i ubezpieczeniu zdrowotnemu oraz o zasądzenie od organu rentowego na rzecz odwołującej kosztów zastępstwa procesowego w sprawie według norm przepisanych.

W odpowiedzi na odwołanie organ rentowy wniósł o jego oddalenie ponawiając przedstawione w skarżonej decyzji ustalenia faktyczne na okoliczność sposobu wykonywania spornych umów zawartych z zainteresowaną jako mające w rzeczywistości cechy umów zlecenia. Organ rentowy zauważył ponadto, iż działania wykonawcy (M. S.) nie prowadziły do powstania dzieła ani w charakterze materialnym ani niematerialnym. Wykształcenie określonej osoby nie może być uznane za dzieło, nie stanowi bowiem zindywidualizowanego wytworu, który uzyskałby odrębny byt. Ponadto ryzyko uzyskania zamierzonego przez strony rezultatu obciążało nie przyjmującego zamówienie, a podmiot zlecający. W spornych umowach brak jest zapisu mówiącego o ewentualnej karze za niewykonanie „danego dzieła”. Jedynym ryzykiem jakie wiąże się z ich niewykonaniem jest ryzyko gospodarcze w postaci utraty kontrahenta. Wymienione cechy, w ocenie organu rentowego, dodatkowo wskazują na to, iż zawarte umowy, choć zostały nazwane umowami o dzieło, w rzeczywistości mają charakter umów zlecenia. Organ rentowy podkreślił, iż o istocie i charakterze konkretnej umowy nie decyduje nazwa określona przez strony, lecz zamiar i cel stron, tj. treść świadczenia przyjętego do realizacji przez zleceniobiorcę, a więc rodzaj pracy, sposób jej świadczenia, jej charakter i warunki wykonania. Treść stosunku prawnego nie może tym samym sprzeciwiać się właściwości (naturze) stosunku prawnego, ustawie ani zasadom współżycia społecznego (art. 353 ¹ kc). Nie jest więc dopuszczalne zawarcie „umowy o dzieło” jedynie w celu ograniczenia kosztów działalności prowadzonej przez płatnika, notabene kosztem pozbawienia osób, z którymi takie umowy zawierano, ochrony ubezpieczeniowej, która przysługuje im z mocy samego prawa z uwagi na właściwość (naturę) stosunku prawnego, który faktycznie łączył te osoby z płatnikiem. Zawieranie umów o dzieło w powyższych wypadkach świadczy, iż zostały one zawarte w celu obejścia prawa (art. 58 § 1 kc). Sprawa została zarejestrowana pod sygnaturą IVU 546/11.

Decyzją z dnia 4 lutego 2011 r., znak (...), Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w T. na podstawie art. 83 ust. 1 pkt 2-3 i ust. 2 w zw. z art. 91 ust. 5, art. 6 ust. 1 pkt 4, art. 9 ust. 2, art. 12 ust. 1, art. 13 pkt 2, art. 18 ust. 3, art. 20, art. 36 ust. 1, 2 i 4, art. 38 ustawy z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych (Dz. U. z 2009 r., Nr 205, poz. 1585 ze zm.) oraz art. 58 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks Cywilny (Dz. U. nr 16, poz. 93 ze zm.) stwierdził, że M. Z. (1) z tytułu świadczonej pracy w płatnika (...) K. K. (1) w okresach od 21 października 2009 r. do 9 listopada 2009 r., od 17 grudnia 2009 r. do 8 lutego 2009 r. i od 25 czerwca 2010 r. do 15 lipca 2010 r. podlegał z tytułu umowy zlecenia obowiązkowo ubezpieczeniom emerytalnemu, rentowym i wypadkowemu. Podstawa wymiaru składek wyniosła brutto w miesiącu 11/2009 r. – 961,76 zł, 3/2010 r. – 3.974,42 zł, 07/2010 r. – 1.136,38 zł. W miesiącach 10/2009 r., 12/2009 r. - 2/2010 r. i 6/2010 r. podstawa wymiaru składek wyniosła 0 zł.

Odwołanie od powyższej decyzji złożyła K. K. (1), reprezentowana przez pełnomocnika w osobie radcy prawnego, wnosząc o zmianę skarżonej decyzji w całości i orzeczenie, iż z M. Z. (1) łączyły ją umowy o dzieło, a nie umowy zlecenia i że z tytułu tych umów w okresach ich wykonywania M. Z. (1) nie podlegał ubezpieczeniom społecznym : emerytalnemu, rentowym, wypadkowemu i zdrowotnemu, w tym zdrowotnemu również w okresach od 10 listopada 2009 r. do 16 grudnia 2009 r. i od 9 lutego 2010 r. do 24 czerwca 2010 r. oraz o zasądzenie od organu rentowego na rzecz odwołującej kosztów zastępstwa procesowego w sprawie według norm przepisanych.

W odpowiedzi na odwołanie organ rentowy wniósł o jego oddalenie podtrzymując argumentację faktyczną i prawną zawartą w skarżonej decyzji. Odnosząc się do kształtu odwołania wskazał dodatkowo, iż w okresie od 10 listopada 2009 r. do 16 grudnia 2009 r. i od 9 lutego 2010 r. do 24 czerwca 2010 r. M. Z. (1) był zgłoszony do ubezpieczeń społecznych z tytułu umowy zlecenia u innego płatnika składek i tym samym nie podlega w tym okresie ubezpieczeniom społecznym z tytułu umowy zlecenia u odwołującej. Sprawa została zarejestrowana pod sygnaturą IVU 547/11.

Decyzją z dnia 8 września 2011 r., nr (...), Zakład Ubezpieczeń Społecznych na podstawie art. 83 ust. 1 w zw. z art. 83 ust. 6 ustawy z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych (Dz. U. z 2009 r., Nr 205, poz. 1585 ze zm.) zmienił powyższą decyzję z dnia 4 lutego 2011 r. znak (...) w ten sposób, iż stwierdził, że M. Z. (1) z tytułu świadczonej pracy w płatnika (...) K. K. (1) w okresach od 21 października 2009 r. do 9 listopada 2009 r., od 17 grudnia 2009 r. do 8 lutego 2010 r. i od 25 czerwca 2010 r. do 15 lipca 2010 r. podlegał z tytułu umowy zlecenia obowiązkowo ubezpieczeniom emerytalnemu, rentowym i wypadkowemu. Podstawa wymiaru składek została określona analogicznie jak w decyzji z dnia 4 lutego 2011 r. Wydanie niniejszej decyzji organ rentowy uzasadnił popełnieniem błędu pisarskiego w decyzji z dnia 4 lutego 2011 r. w rozstrzygnięciu obejmującym ubezpieczeniami społecznymi M. Z. (1) w okresie od 17 grudnia 2009 r. do 8 lutego 2009 r. zamiast 8 lutego 2010 r.

Decyzją z dnia 4 lutego 2011 r., znak (...), Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w T. na podstawie art. 83 ust. 1 pkt 2-3 i ust. 2 w zw. z art. 91 ust. 5, art. 6 ust. 1 pkt 4, art. 9 ust. 2, art. 12 ust. 1, art. 13 pkt 2, art. 38 ustawy z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych (Dz. U. z 2009 r., Nr 205, poz. 1585 ze zm.) oraz art. 58 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks Cywilny (Dz. U. nr 16, poz. 93 ze zm.) stwierdził, że z tytułu świadczonej przez B. C. (1) u płatnika (...) K. K. (1) pracy w okresie od 1 września 2008 r. do 31 marca 2009 r. na podstawie umowy zlecenia brak jest obowiązku zgłoszenia do ubezpieczeń społecznych emerytalnego, rentowych i wypadkowego.

Odwołanie od powyższej decyzji złożyła K. K. (1), reprezentowana przez pełnomocnika w osobie radcy prawnego, wnosząc o zmianę skarżonej decyzji w całości i orzeczenie, iż z B. C. (1) łączyły ją umowy o dzieło, a nie umowy zlecenia i że z tytułu tych umów w okresie ich wykonywania B. C. (1) nie podlegała ubezpieczeniu zdrowotnemu oraz o zasądzenie od organu rentowego na rzecz odwołującej kosztów zastępstwa procesowego w sprawie według norm przepisanych. W uzasadnieniu płatnik ponowił przedstawioną w odwołaniu do decyzji wydanej w stosunku do M. S. (3) (znak (...)) argumentację przemawiającą za przyjętym przez strony charakterem prawnym zawartych umów jako umów o dzieło, nie zaś umów zlecenia.

W odpowiedzi na odwołanie organ rentowy wniósł o jego oddalenie podtrzymując argumentację faktyczną i prawną zawartą w skarżonej decyzji. Sprawa została zarejestrowana pod sygnaturą IVU 548/11.

Decyzją z dnia 4 lutego 2011 r., znak (...), Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w T. na podstawie art. 83 ust. 1 pkt 2-3 i ust. 2 w zw. z art. 91 ust. 5, art. 6 ust. 1 pkt 4, art. 9 ust. 1 i 1a, art. 12 ust. 1, art. 13 pkt 2, art. 18 ust. 3, art. 20, art. 36 ust. 1, 2 i 4, art. 38 ustawy z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych (Dz. U. z 2009 r., Nr 205, poz. 1585 ze zm.) oraz art. 58 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks Cywilny (Dz. U. nr 16, poz. 93 ze zm.) stwierdził, że W. L. z tytułu świadczonej pracy w płatnika (...) K. K. (1) w okresie od 14 października 2006 r. do 15 października 2006 r. podlegała z tytułu umowy zlecenia obowiązkowo ubezpieczeniom emerytalnemu, rentowym i wypadkowemu. Podstawa wymiaru składek za miesiąc 12/2006 r. została określona na kwotę 4,78 zł brutto.

Odwołanie od powyższej decyzji złożyła K. K. (1), reprezentowana przez pełnomocnika w osobie radcy prawnego, wnosząc o zmianę skarżonej decyzji w całości i orzeczenie, iż z W. L. łączyły ją umowy o dzieło, a nie umowy zlecenia i że z tytułu tych umów w okresie 14-15 października 2006 r. W. L. nie podlegała ubezpieczeniom społecznym : emerytalnemu, rentowym, wypadkowemu i zdrowotnemu, w tym zdrowotnemu również w okresach od 1 października 2006 r. do 13 października 2006 r. i od 16 października 2006 r. do 30 czerwca 2007 r. oraz o zasądzenie od organu rentowego na rzecz odwołującej kosztów zastępstwa procesowego w sprawie według norm przepisanych. W uzasadnieniu płatnik ponowił przedstawioną w odwołaniu do decyzji wydanej w stosunku do M. S. (3) (znak (...)) argumentację przemawiającą za przyjętym przez strony charakterem prawnym zawartych umów jako umów o dzieło, nie zaś umów zlecenia.

W odpowiedzi na odwołanie organ rentowy wniósł o jego oddalenie podtrzymując argumentację faktyczną i prawną zawartą w skarżonej decyzji. Sprawa została zarejestrowana pod sygnaturą IVU 549/11.

Decyzją z dnia 4 lutego 2011 r., znak (...), Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w T. na podstawie art. 83 ust. 1 pkt 2-3 i ust. 2 w zw. z art. 91 ust. 5, art. 6 ust. 1 pkt 4, art. 9 ust. 1 i 1a, art. 12 ust. 1, art. 13 pkt 2, art. 38 ustawy z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych (Dz. U. z 2009 r., Nr 205, poz. 1585 ze zm.) oraz art. 58 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks Cywilny (Dz. U. nr 16, poz. 93 ze zm.) stwierdził, że z tytułu świadczonej przez M. D. u płatnika (...) K. K. (1) pracy w okresie od 1 października 2006 r. do 30 czerwca 2007 r. na podstawie umowy zlecenia brak jest obowiązku zgłoszenia do ubezpieczeń społecznych emerytalnego, rentowych i wypadkowego.

Odwołanie od powyższej decyzji złożyła K. K. (1), reprezentowana przez pełnomocnika w osobie radcy prawnego, wnosząc o zmianę skarżonej decyzji w całości i orzeczenie, iż z M. D. łączyły ją umowy o dzieło, a nie umowy zlecenia i że z tytułu tych umów w okresie ich wykonywania M. D. nie podlegała ubezpieczeniu zdrowotnemu oraz o zasądzenie od organu rentowego na rzecz odwołującej kosztów zastępstwa procesowego w sprawie według norm przepisanych. W uzasadnieniu płatnik ponowił przedstawioną w odwołaniu do decyzji wydanej w stosunku do M. S. (3) (znak (...)) argumentację przemawiającą za przyjętym przez strony charakterem prawnym zawartych umów jako umów o dzieło, nie zaś umów zlecenia.

W odpowiedzi na odwołanie organ rentowy wniósł o jego oddalenie podtrzymując argumentację faktyczną i prawną zawartą w skarżonej decyzji. Sprawa została zarejestrowana pod sygnaturą IVU 550/11.

Decyzją z dnia 4 lutego 2011 r., znak (...), Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w T. na podstawie art. 83 ust. 1 pkt 2-3 i ust. 2 w zw. z art. 91 ust. 5, art. 6 ust. 1 pkt 4, art. 12 ust. 1, art. 13 pkt 2, art. 18 ust. 3, art. 20, art. 36 ust. 1, 2 i 4, art. 38 ustawy z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych (Dz. U. z 2009 r., Nr 205, poz. 1585 ze zm.) oraz art. 58 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks Cywilny (Dz. U. nr 16, poz. 93 ze zm.) stwierdził, że M. K. (1) z tytułu świadczonej pracy w płatnika (...) K. K. (1) w okresach od 1 września 2007 r. do 30 czerwca 2008 r., od 1 grudnia 2008 r. do 30 czerwca 2009 r. i od 1 września 2009 r. do 15 lipca 2010 r. podlegała z tytułu umowy zlecenia obowiązkowo ubezpieczeniom emerytalnemu, rentowym i wypadkowemu. Podstawa wymiaru składek wyniosła brutto w miesiącu 11/2007 r. – 150 zł, 2/2008 r. – 450 zł, 06/2008 r. – 653 zł, 3/2009 r. – 962 zł, 6/2009 r. – 663 zł, 11/2009 r. – 220 zł, 3/2010 r. – 769 zł, 7/2010 r. – 604 zł.

W miesiącach 9-10/2007 r., 12/2007 r., 1/2008 r., 3-5/2008 r., 12/2008 r. – 2/2009 r., 4-5/2009 r., 9-10/2009 r., 12/2009 r. - 2/2010 r. 4-6/2010 r. podstawa wymiaru składek wyniosła 0 zł.

Odwołanie od powyższej decyzji złożyła K. K. (1), reprezentowana przez pełnomocnika w osobie radcy prawnego, wnosząc o zmianę skarżonej decyzji w całości i orzeczenie, iż z M. K. (1) łączyły ją umowy o dzieło, a nie umowy zlecenia i że z tytułu tych umów w okresach ich wykonywania M. K. (1) nie podlegała ubezpieczeniom społecznym: emerytalnemu, rentowym, wypadkowemu i zdrowotnemu oraz o zasądzenie od organu rentowego na rzecz odwołującej kosztów zastępstwa procesowego w sprawie według norm przepisanych. W uzasadnieniu płatnik ponowił przedstawioną w odwołaniu do decyzji wydanej w stosunku do M. S. (3) (znak (...)) argumentację przemawiającą za przyjętym przez strony charakterem prawnym zawartych umów jako umów o dzieło, nie zaś umów zlecenia.

W odpowiedzi na odwołanie organ rentowy wniósł o jego oddalenie podtrzymując argumentację faktyczną i prawną zawartą w skarżonej decyzji. Sprawa została zarejestrowana pod sygnaturą IVU 551/11.

Decyzją z dnia 8 września 2011 r., nr (...), Zakład Ubezpieczeń Społecznych na podstawie art. 83 ust. 1 w zw. z art. 83 ust. 6 ustawy z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych (Dz. U. z 2009 r., Nr 205, poz. 1585 ze zm.) zmienił powyższą decyzję z dnia 4 lutego 2011 r. znak (...) w ten sposób, iż stwierdził, że M. K. (1) z tytułu świadczonej pracy w płatnika (...) K. K. (1) w okresach od 1 września 2007 r. do 30 czerwca 2008 r., od 1 grudnia 2008 r. do 30 czerwca 2009 r. i od 1 października 2009 r. do 15 lipca 2010 r. podlegała z tytułu umowy zlecenia obowiązkowo ubezpieczeniom emerytalnemu, rentowym i wypadkowemu. Podstawa wymiaru składek została określona analogicznie jak w decyzji z dnia 4 lutego 2011 r. Wydanie niniejszej decyzji organ rentowy uzasadnił popełnieniem błędu w decyzji z dnia 4 lutego 2011 r. w rozstrzygnięciu obejmującym ubezpieczeniami społecznymi M. K. (1) w okresie od 1 września 2009 r. do 31 września 2009 r. na który brak jest dowodów potwierdzających świadczenie pracy na rzecz K. K. (1), a tym samym brak jest podstaw prawnych do ustalenia podstawy wymiaru składki na ubezpieczenia społeczne za wskazany miesiąc.

Decyzją z dnia 4 lutego 2011 r., znak (...), Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w T. na podstawie art. 83 ust. 1 pkt 2-3 i ust. 2 w zw. z art. 91 ust. 5, art. 6 ust. 1 pkt 4, art. 9 ust. 1 i 1a, art. 12 ust. 1, art. 13 pkt 2, art. 38 ustawy z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych (Dz. U. z 2009 r., Nr 205, poz. 1585 ze zm.) oraz art. 58 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks Cywilny (Dz. U. nr 16, poz. 93 ze zm.) stwierdził, że z tytułu świadczonej przez B. W. (1) u płatnika (...) K. K. (1) pracy w okresie od 1 września 2007 r. do 30 czerwca 2008 r. na podstawie umowy zlecenia brak jest obowiązku zgłoszenia do ubezpieczeń społecznych emerytalnego, rentowych i wypadkowego.

Odwołanie od powyższej decyzji złożyła K. K. (1), reprezentowana przez pełnomocnika w osobie radcy prawnego, wnosząc o zmianę skarżonej decyzji w całości i orzeczenie, iż z B. W. (1) łączyły ją umowy o dzieło, a nie umowy zlecenia i że z tytułu tych umów w okresie ich wykonywania B. W. (1) nie podlegała ubezpieczeniu zdrowotnemu oraz o zasądzenie od organu rentowego na rzecz odwołującej kosztów zastępstwa procesowego w sprawie według norm przepisanych. W uzasadnieniu płatnik ponowił przedstawioną w odwołaniu do decyzji wydanej w stosunku do M. S. (3) (znak (...)) argumentację przemawiającą za przyjętym przez strony charakterem prawnym zawartych umów jako umów o dzieło, nie zaś umów zlecenia.

W odpowiedzi na odwołanie organ rentowy wniósł o jego oddalenie podtrzymując argumentację faktyczną i prawną zawartą w skarżonej decyzji. Sprawa została zarejestrowana pod sygnaturą 552/11.

Decyzją z dnia 4 lutego 2011 r., znak (...), Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w T. na podstawie art. 83 ust. 1 pkt 2-3 i ust. 2 w zw. z art. 91 ust. 5, art. 6 ust. 1 pkt 4,art. 9 ust. 1 i 1a, art. 12 ust. 1, art. 13 pkt 2, art. 38 ustawy z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych (Dz. U. z 2009 r., Nr 205, poz. 1585 ze zm.) oraz art. 58 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks Cywilny (Dz. U. nr 16, poz. 93 ze zm.) stwierdził, że z tytułu świadczonej przez M. Ł. (1) (poprzednio K.) u płatnika (...) K. K. (1) pracy w okresach od 1 października 2006 r. do 30 czerwca 2007 r., 1 września 2007 r. do 30 czerwca 2008 r., od 1 września 2008 r. do 28 listopada 2008 r., od 1 grudnia 2008 r. do 30 czerwca 2009 r. i od 1 września 2009 r. do 15 lipca 2010 r. na podstawie umowy zlecenia brak jest obowiązku zgłoszenia do ubezpieczeń społecznych : emerytalnego, rentowych i wypadkowego.

Odwołanie od powyższej decyzji złożyła K. K. (1), reprezentowana przez pełnomocnika w osobie radcy prawnego, wnosząc o zmianę skarżonej decyzji w całości i orzeczenie, iż z M. Ł. (1) łączyły ją umowy o dzieło, a nie umowy zlecenia i że z tytułu tych umów w okresie ich wykonywania M. Ł. (1) nie podlegała ubezpieczeniu zdrowotnemu oraz o zasądzenie od organu rentowego na rzecz odwołującej kosztów zastępstwa procesowego w sprawie według norm przepisanych. W uzasadnieniu płatnik ponowił przedstawioną w odwołaniu do decyzji wydanej w stosunku do M. S. (3) (znak (...)) argumentację przemawiającą za przyjętym przez strony charakterem prawnym zawartych umów jako umów o dzieło, nie zaś umów zlecenia.

W odpowiedzi na odwołanie organ rentowy wniósł o jego oddalenie podtrzymując argumentację faktyczną i prawną zawartą w skarżonej decyzji. Sprawa została zarejestrowana pod sygnaturą 553/11.

Decyzją z dnia 8 września 2011 r., nr (...), Zakład Ubezpieczeń Społecznych na podstawie art. 83 ust. 1 w zw. z art. 83 ust. 6 ustawy z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych (Dz. U. z 2009 r., Nr 205, poz. 1585 ze zm.) zmienił powyższą decyzję z dnia 4 lutego 2011 r. znak (...) w ten sposób, iż stwierdził, że M. Ł. (1) (poprzednio K.) z tytułu świadczonej pracy w płatnika (...) K. K. (1) w okresach od 10 października 2006 r. do 31 grudnia 2006 r., od 2 stycznia 2007 r. do 16 czerwca 2007 r., od 15 października 2007 r. do 30 listopada 2007 r., od 1 marca 2008 r. do 30 czerwca 2008 r., od 1 września 2008 r. do 28 listopada 2008 r., od 1 grudnia 2008 r. do 30 czerwca 2009 r. i od 1 października 2009 r. do 15 lipca 2010 r. na podstawie umowy zlecenia brak jest obowiązku zgłoszenia do ubezpieczeń społecznych : emerytalnego, rentowych i wypadkowego. Wydanie niniejszej decyzji organ rentowy uzasadnił popełnieniem błędów w decyzji z dnia 4 lutego 2011 r. w rozstrzygnięciu o braku obowiązku podlegania ubezpieczeniom społecznym M. Ł. w okresach od 1 października 2006 r. do 9 października 2006 r., w dniu 1 stycznia 2007 r., od 17 czerwca 2007 r. do 30 czerwca 2007 r., od 1 września 2007 r. do 14 października 2007 r., od 1 grudnia 2007 r. do 29 lutego 2008 r., od 1 września 2009 r. do 30 września 2009 r. na które brak jest dowodów potwierdzających świadczenie pracy na rzecz K. K. (1), a tym samym brak podstaw prawnych do ustalenia podstawy wymiaru składki na ubezpieczenia zdrowotne za miesiące 09/2007r. i od 12/2007r. do 01/2008r.

Decyzją z dnia 4 lutego 2011 r., znak (...), Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w T. na podstawie art. 83 ust. 1 pkt 2-3 i ust. 2 w zw. z art. 91 ust. 5, art. 6 ust. 1 pkt 4, art. 9 ust. 1 i 1a, art. 12 ust. 1, art. 13 pkt 2, art. 38 ustawy z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych (Dz. U. z 2009 r., Nr 205, poz. 1585 ze zm.) oraz art. 58 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks Cywilny (Dz. U. nr 16, poz. 93 ze zm.) stwierdził, że z tytułu świadczonej przez N. H. u płatnika (...) K. K. (1) pracy w okresie od 1 listopada 2009 r. do 15 lipca 2010 r. na podstawie umowy zlecenia brak jest obowiązku zgłoszenia do ubezpieczeń społecznych emerytalnego, rentowych i wypadkowego.

Odwołanie od powyższej decyzji złożyła K. K. (1), reprezentowana przez pełnomocnika w osobie radcy prawnego, wnosząc o zmianę skarżonej decyzji w całości i orzeczenie, iż z N. H. łączyły ją umowy o dzieło, a nie umowy zlecenia i że z tytułu tych umów w okresie ich wykonywania N. H. nie podlegała ubezpieczeniu zdrowotnemu oraz o zasądzenie od organu rentowego na rzecz odwołującej kosztów zastępstwa procesowego w sprawie według norm przepisanych. W uzasadnieniu płatnik ponowił przedstawioną w odwołaniu do decyzji wydanej w stosunku do M. S. (3) (znak (...)) argumentację przemawiającą za przyjętym przez strony charakterem prawnym zawartych umów jako umów o dzieło, nie zaś umów zlecenia.

W odpowiedzi na odwołanie organ rentowy wniósł o jego oddalenie podtrzymując argumentację faktyczną i prawną zawartą w skarżonej decyzji. Sprawa została zarejestrowana pod sygnaturą IVU 554/11.

Decyzją z dnia 8 września 2011 r., nr (...), Zakład Ubezpieczeń Społecznych na podstawie art. 83 ust. 1 w zw. z art. 83 ust. 6 ustawy z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych (Dz. U. z 2009 r., Nr 205, poz. 1585 ze zm.) zmienił powyższą decyzję z dnia 4 lutego 2011 r. znak (...) w ten sposób, iż stwierdził, że N. H. z tytułu świadczonej pracy w płatnika (...) K. K. (1) w okresach od 4 stycznia 2010 r. do 30 marca 2010 r. i od 1 kwietnia 2010 r. do 15 lipca 2010 r. na podstawie umowy zlecenia brak jest obowiązku zgłoszenia do ubezpieczeń społecznych : emerytalnego, rentowych i wypadkowego. Wydanie niniejszej decyzji organ rentowy uzasadnił popełnieniem błędów w decyzji z dnia 4 lutego 2011 r. w rozstrzygnięciu o braku obowiązku podlegania ubezpieczeniom społecznym N. H. w okresie od 1 listopada 2009 r. do 3 stycznia 2010 r. oraz w dniu 31 marca 2010 r. na które brak jest dowodów potwierdzających świadczenie pracy na rzecz K. K. (1), a tym samym brak podstaw prawnych do ustalenia podstawy wymiaru składki na ubezpieczenia zdrowotne za miesiące od 11/2009 r. do 12/2009 r.

Decyzją z dnia 4 lutego 2011 r., znak (...), Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w T. na podstawie art. 83 ust. 1 pkt 2-3 i ust. 2 w zw. z art. 91 ust. 5, art. 6 ust. 1 pkt 4, art. 9 ust. 1, 1a, 2 i 6, art. 12 ust. 1, art. 13 pkt 2, art. 18 ust. 3, art. 20, art. 36 ust. 1, 2 i 4, art. 38 ustawy z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych (Dz. U. z 2009 r., Nr 205, poz. 1585 ze zm.) oraz art. 58 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks Cywilny (Dz. U. nr 16, poz. 93 ze zm.) stwierdził, że R. R. (1) z tytułu świadczonej pracy w płatnika (...) K. K. (1) w okresie od 8 września 2007 r. do 1 stycznia 2008 r. podlegała z tytułu umowy zlecenia obowiązkowo ubezpieczeniom : emerytalnemu, rentowym i wypadkowemu. Podstawa wymiaru składek wyniosła brutto w miesiącach 9/2007 r.-1/2008 r. 0 zł, w miesiącu 2/2008 r. 975,16 zł.

Odwołanie od powyższej decyzji złożyła K. K. (1), reprezentowana przez pełnomocnika w osobie radcy prawnego, wnosząc o zmianę skarżonej decyzji w całości i orzeczenie, iż z R. R. (2) łączyły ją umowy o dzieło, a nie umowy zlecenia i że z tytułu wykonywaniach tych umów w okresie od września 2007 r. do 1 stycznia 2008 r. nie podlegała ubezpieczeniom społecznym emerytalnemu, rentowym, wypadkowemu i zdrowotnemu, w tym ubezpieczeniu zdrowotnemu również w okresach od 1 września 2007 r. do 7 września 2007 r., od 2 stycznia 2008 r. do 30 czerwca 2008 r., od 1 września 2008 r. do 28 listopada 2008 r., od 1 grudnia 2008 r. do 30 czerwca 2009 r. i od 1 września 2009 r. do 15 lipca 2010 r. oraz o zasądzenie od organu rentowego na rzecz odwołującej kosztów zastępstwa procesowego w sprawie według norm przepisanych. W uzasadnieniu płatnik ponowił przedstawioną w odwołaniu do decyzji wydanej w stosunku do M. S. (3) (znak (...)) argumentację przemawiającą za przyjętym przez strony charakterem prawnym zawartych umów jako umów o dzieło, nie zaś umów zlecenia.

W odpowiedzi na odwołanie organ rentowy wniósł o jego oddalenie podtrzymując argumentację faktyczną i prawną zawartą w skarżonej decyzji. Sprawa została zarejestrowana pod sygnaturą IVU 555/11.

Decyzją z dnia 4 lutego 2011 r., znak (...), Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w T. na podstawie art. 83 ust. 1 i 2 w zw. z art. 91 ust. 5, art. 6 ust. 1 pkt 4, art. 9 ust. 1 i 1a, art. 12 ust. 1, art. 13 pkt 2, art. 38 ustawy z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych (Dz. U. z 2009 r., Nr 205, poz. 1585 ze zm.) oraz art. 58 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks Cywilny (Dz. U. nr 16, poz. 93 ze zm.) stwierdził, że z tytułu świadczonej przez M. Z. (2) u płatnika (...) K. K. (1) pracy w okresach od 1 października 2006 r. do 30 czerwca 2007 r., 1 września 2007 r. do 30 czerwca 2008 r., od 1 września 2008 r. do 28 listopada 2008 r., od 1 grudnia 2008 r. do 30 czerwca 2009 r. i od 1 września 2009 r. do 15 lipca 2010 r. na podstawie umowy zlecenia brak jest obowiązku zgłoszenia do ubezpieczeń społecznych : emerytalnego, rentowych i wypadkowego.

Odwołanie od powyższej decyzji złożyła K. K. (1), reprezentowana przez pełnomocnika w osobie radcy prawnego, wnosząc o zmianę skarżonej decyzji w całości i orzeczenie, iż z M. Z. (2) łączyły ją umowy o dzieło, a nie umowy zlecenia i że z tytułu tych umów w okresie ich wykonywania M. Z. (2) nie podlegał ubezpieczeniu zdrowotnemu oraz o zasądzenie od organu rentowego na rzecz odwołującej kosztów zastępstwa procesowego w sprawie według norm przepisanych. W uzasadnieniu płatnik ponowił przedstawioną w odwołaniu do decyzji wydanej w stosunku do M. S. (3) (znak (...)) argumentację przemawiającą za przyjętym przez strony charakterem prawnym zawartych umów jako umów o dzieło, nie zaś umów zlecenia.

W odpowiedzi na odwołanie organ rentowy wniósł o jego oddalenie podtrzymując argumentację faktyczną i prawną zawartą w skarżonej decyzji. Sprawa została zarejestrowana pod sygnaturą IVU 556/11.

Decyzją z dnia 8 września 2011 r., nr (...), Zakład Ubezpieczeń Społecznych na podstawie art. 83 ust. 1 w zw. z art. 83 ust. 6 ustawy z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych (Dz. U. z 2009 r., Nr 205, poz. 1585 ze zm.) zmienił powyższą decyzję z dnia 4 lutego 2011 r. znak (...) w ten sposób, iż stwierdził, że M. Z. (2) z tytułu świadczonej pracy w płatnika (...) K. K. (1) w okresach od 25 października 2006 r. do 31 grudnia 2006 r., od 2 stycznia 2007 r. do 16 czerwca 2007 r., 1 września 2007 r. do 30 czerwca 2008 r., od 1 września 2008 r. do 28 listopada 2008 r., od 1 grudnia 2008 r. do 30 czerwca 2009 r. i od 1 października 2009 r. do 15 lipca 2010 r. na podstawie umowy zlecenia brak jest obowiązku zgłoszenia do ubezpieczeń społecznych : emerytalnego, rentowych i wypadkowego. Wydanie niniejszej decyzji organ rentowy uzasadnił popełnieniem błędów w decyzji z dnia 4 lutego 2011 r. w rozstrzygnięciu o braku obowiązku podlegania ubezpieczeniom społecznym M. Z. w okresach od 1 października 2006 r. do 24 października 2006 r., od 17 czerwca 2007 r. do 30 czerwca 2007 r., od 1 września 2009 r. do 30 września 2009 r. i w dniu 1 stycznia 2007 r. na które brak jest dowodów potwierdzających świadczenie pracy na rzecz K. K. (1), a tym samym brak podstaw prawnych do ustalenia podstawy wymiaru składki na ubezpieczenia zdrowotne za miesiąc 09/2009 r.

Decyzją z dnia 4 lutego 2011 r., znak (...), Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w T. na podstawie art. 83 ust. 1 pkt 2-3 i ust. 2 w zw. z art. 91 ust. 5, art. 6 ust. 1 pkt 4, art. 9 ust. 1 i 1a, art. 12 ust. 1, art. 13 pkt 2, art. 18 ust. 3, art. 20, art. 36 ust. 1, 2 i 4, art. 38 ustawy z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych (Dz. U. z 2009 r., Nr 205, poz. 1585 ze zm.) oraz art. 58 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks Cywilny (Dz. U. nr 16, poz. 93 ze zm.) stwierdził, że J. S. z tytułu świadczonej pracy w płatnika (...) K. K. (1) w okresach 25 marca 2008 r., 30 kwietnia 2008 r., 5 maja 2009 r. i 23 czerwca 2008 r. podlegała z tytułu umowy zlecenia obowiązkowo ubezpieczeniom emerytalnemu, rentowym i wypadkowemu. Podstawa wymiaru składek w miesiącu 6/2008 r. została określona na kwotę 24,26 zł brutto.

Odwołanie od powyższej decyzji złożyła K. K. (1), reprezentowana przez pełnomocnika w osobie radcy prawnego, wnosząc o zmianę skarżonej decyzji w całości i orzeczenie, iż z J. S. łączyły ją umowy o dzieło, a nie umowy zlecenie i że z tytułu wykonywaniach tych umów w okresach 25 marca 2008 r., 30 kwietnia 2008 r., 5 maja 2009 r. i 23 czerwca 2008 r. nie podlegała ubezpieczeniom społecznym emerytalnemu, rentowym, wypadkowemu i zdrowotnemu, w tym ubezpieczeniu zdrowotnemu również w okresach od 1 września 2007 r. do 24 marca 2008 r., od 26 marca 2008 r. do 29 kwietnia 2008 r., od 1 maja 2008 r. do 4 maja 2008 r., od 6 maja 2008 r. do 22 czerwca 2008 r. i od 24 czerwca 2008 r. do 30 czerwca 2008 r. oraz o zasądzenie od organu rentowego na rzecz odwołującej kosztów zastępstwa procesowego w sprawie według norm przepisanych. W uzasadnieniu płatnik ponowił przedstawioną w odwołaniu do decyzji wydanej w stosunku do M. S. (3) (znak (...)) argumentację przemawiającą za przyjętym przez strony charakterem prawnym zawartych umów jako umów o dzieło, nie zaś umów zlecenia.

W odpowiedzi na odwołanie organ rentowy wniósł o jego oddalenie podtrzymując argumentację faktyczną i prawną zawartą w skarżonej decyzji. Sprawa została zarejestrowana pod sygnaturą IVU 557/11.

Decyzją z dnia 4 lutego 2011 r., znak (...), Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w T. na podstawie art. 83 ust. 1 i 2 w zw. z art. 91 ust. 5, art. 6 ust. 1 pkt 4, art. 9 ust. 1 i 1a, art. 12 ust. 1, art. 13 pkt 2, art. 38 ustawy z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych (Dz. U. z 2009 r., Nr 205, poz. 1585 ze zm.) oraz art. 58 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks Cywilny (Dz. U. nr 16, poz. 93 ze zm.) stwierdził, że z tytułu świadczonej przez M. O. u płatnika (...) K. K. (1) pracy w okresie od 1 listopada 2009 r. do 15 lipca 2010 r. na podstawie umowy zlecenia brak jest obowiązku zgłoszenia do ubezpieczeń społecznych : emerytalnego, rentowych i wypadkowego.

Odwołanie od powyższej decyzji złożyła K. K. (1), reprezentowana przez pełnomocnika w osobie radcy prawnego, wnosząc o zmianę skarżonej decyzji w całości i orzeczenie, iż z M. O. łączyły ją umowy o dzieło, a nie umowy zlecenia i że z tytułu tych umów w okresie ich wykonywania M. O. nie podlegała ubezpieczeniu zdrowotnemu oraz o zasądzenie od organu rentowego na rzecz odwołującej kosztów zastępstwa procesowego w sprawie według norm przepisanych. W uzasadnieniu płatnik ponowił przedstawioną w odwołaniu do decyzji wydanej w stosunku do M. S. (3) (znak (...)) argumentację przemawiającą za przyjętym przez strony charakterem prawnym zawartych umów jako umów o dzieło, nie zaś umów zlecenia.

W odpowiedzi na odwołanie organ rentowy wniósł o jego oddalenie podtrzymując argumentację faktyczną i prawną zawartą w skarżonej decyzji. Sprawa została zarejestrowana pod sygnaturą IVU 558/11.

Decyzją z dnia 4 lutego 2011 r., znak (...), Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w T. na podstawie art. 83 ust. 1 i 2 w zw. z art. 91 ust. 5, art. 6 ust. 1 pkt 4, art. 9 ust. 1 i 1a, art. 12 ust. 1, art. 13 pkt 2, art. 38 ustawy z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych (Dz. U. z 2009 r., Nr 205, poz. 1585 ze zm.) oraz art. 58 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks Cywilny (Dz. U. nr 16, poz. 93 ze zm.) stwierdził, że z tytułu świadczonej przez S. N. u płatnika (...) K. K. (1) pracy w okresach od 1 września 2008 r. do 28 listopada 2008 r., od 1 grudnia 2008 r. do 30 czerwca 2009 r. i od 1 września 2009 r. do 15 lipca 2010 r. na podstawie umowy zlecenia brak jest obowiązku zgłoszenia do ubezpieczeń społecznych : emerytalnego, rentowych i wypadkowego.

Odwołanie od powyższej decyzji złożyła K. K. (1), reprezentowana przez pełnomocnika w osobie radcy prawnego, wnosząc o zmianę skarżonej decyzji w całości i orzeczenie, iż z S. N. łączyły ją umowy o dzieło, a nie umowy zlecenia i że z tytułu tych umów w okresie ich wykonywania S. N. nie podlegała ubezpieczeniu zdrowotnemu oraz o zasądzenie od organu rentowego na rzecz odwołującej kosztów zastępstwa procesowego w sprawie według norm przepisanych. W uzasadnieniu płatnik ponowił przedstawioną w odwołaniu do decyzji wydanej w stosunku do M. S. (3) (znak (...)) argumentację przemawiającą za przyjętym przez strony charakterem prawnym zawartych umów jako umów o dzieło, nie zaś umów zlecenia.

W odpowiedzi na odwołanie organ rentowy wniósł o jego oddalenie podtrzymując argumentację faktyczną i prawną zawartą w skarżonej decyzji. Sprawa została zarejestrowana pod sygnaturą 560/11.

Decyzją z dnia 8 września 2011 r., nr (...), Zakład Ubezpieczeń Społecznych na podstawie art. 83 ust. 1 w zw. z art. 83 ust. 6 ustawy z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych (Dz. U. z 2009 r., Nr 205, poz. 1585 ze zm.) zmienił powyższą decyzję z dnia 4 lutego 2011 r. znak (...) w ten sposób, iż stwierdził, że S. N. z tytułu świadczonej pracy w płatnika (...) K. K. (1) w okresach od 27 października 2008 r. do 30 czerwca 2009 r. i od 1 października 2009 r. do 15 lipca 2010 r. na podstawie umowy zlecenia brak jest obowiązku zgłoszenia do ubezpieczeń społecznych : emerytalnego, rentowych i wypadkowego. Wydanie niniejszej decyzji organ rentowy uzasadnił popełnieniem błędów w decyzji z dnia 4 lutego 2011 r. w rozstrzygnięciu o braku obowiązku podlegania ubezpieczeniom społecznym S. N. w okresach od 1 września 2008 r. do 26 października 2008 r. i od 1 września 2009 r. do 30 września 2009 r. na które brak jest dowodów potwierdzających świadczenie pracy na rzecz K. K. (1), a tym samym brak podstaw prawnych do ustalenia podstawy wymiaru składki na ubezpieczenia zdrowotne za miesiące 09/2008 r. i 09/2009 r. Z drugiej strony równie błędnie nie uwzględniono okresu od 29 listopada 2008 r. do 30 listopada 2008 r., w którym S. N. pracę na rzecz K. K. (1) na podstawie umowy zawartej w dniu 27 października 2008 r. świadczyła.

Decyzją z dnia 4 lutego 2011 r., znak (...), Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w T. na podstawie art. 83 ust. 1 pkt 2-3 i ust. 2 w zw. z art. 91 ust. 5, art. 6 ust. 1 pkt 4, art. 12 ust. 1, art. 13 pkt 2, art. 18 ust. 3, art. 20, art. 36 ust. 1, 2 i 4, art. 38 ustawy z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych (Dz. U. z 2009 r., Nr 205, poz. 1585 ze zm.) oraz art. 58 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks Cywilny (Dz. U. nr 16, poz. 93 ze zm.) stwierdził, że D. A. z tytułu świadczonej pracy w płatnika (...) K. K. (1) w okresie od 1 września 2009 r. do 31 marca 2010 r. podlegała z tytułu umowy zlecenia obowiązkowo ubezpieczeniom : emerytalnemu, rentowym i wypadkowemu. Podstawa wymiaru składek wyniosła brutto w miesiącu 11/2009 r. – 692 zł, 3/2010 r. – 1.286 zł, a w miesiącach 9-10/2009 r., 12/2009 r. - 2/2010 r. 0 zł.

Odwołanie od powyższej decyzji złożyła K. K. (1), reprezentowana przez pełnomocnika w osobie radcy prawnego, wnosząc o zmianę skarżonej decyzji w całości i orzeczenie, iż z D. A. łączyły ją umowy o dzieło, a nie umowy zlecenia i że z tytułu tych umów w okresie ich wykonywania D. A. nie podlegała ubezpieczeniom społecznym i ubezpieczeniu zdrowotnemu oraz o zasądzenie od organu rentowego na rzecz odwołującej kosztów zastępstwa procesowego w sprawie według norm przepisanych. W uzasadnieniu płatnik ponowił przedstawioną w odwołaniu do decyzji wydanej w stosunku do M. S. (3) (znak (...)) argumentację przemawiającą za przyjętym przez strony charakterem prawnym zawartych umów jako umów o dzieło, nie zaś umów zlecenia.

W odpowiedzi na odwołanie organ rentowy wniósł o jego oddalenie podtrzymując argumentację faktyczną i prawną zawartą w skarżonej decyzji. Sprawa została zarejestrowana pod sygnaturą IVU 559/11.

Decyzją z dnia 8 września 2011 r., nr (...), Zakład Ubezpieczeń Społecznych na podstawie art. 83 ust. 1 w zw. z art. 83 ust. 6 ustawy z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych (Dz. U. z 2009 r., Nr 205, poz. 1585 ze zm.) zmienił powyższą decyzję z dnia 4 lutego 2011 r. znak (...) w ten sposób, iż stwierdził, że D. A. z tytułu świadczonej pracy w płatnika (...) K. K. (1) w okresie od 1 października 2009 r. do 30 marca 2010 r. podlegała z tytułu umowy zlecenia obowiązkowo ubezpieczeniom emerytalnemu, rentowym i wypadkowemu. Podstawa wymiaru składek została określona analogicznie jak w decyzji z dnia 4 lutego 2011 r. Wydanie niniejszej decyzji organ rentowy uzasadnił popełnieniem błędów w decyzji z dnia 4 lutego 2011 r. w rozstrzygnięciu obejmującym ubezpieczeniami społecznymi D. A. w okresie od 1 września 2009 r. do 30 września 2009 r. i w dniu 31 marca 2010 r. na który brak jest dowodów potwierdzających świadczenie pracy na rzecz K. K. (1), a tym samym brak podstaw prawnych do ustalenia podstawy wymiaru składki na ubezpieczenia społeczne.

Decyzją z dnia 4 lutego 2011 r., znak (...), Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w T. na podstawie art. 83 ust. 1 pkt 2-3 i ust. 2 w zw. z art. 91 ust. 5, art. 6 ust. 1 pkt 4, art. 9 ust. 2, art. 12 ust. 1, art. 13 pkt 2, art. 18 ust. 3, art. 20, art. 36 ust. 1, 2 i 4, art. 38 ustawy z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych (Dz. U. z 2009 r., Nr 205, poz. 1585 ze zm.) oraz art. 58 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks Cywilny (Dz. U. nr 16, poz. 93 ze zm.) stwierdził, że A. C. (1) (poprzednio R.) z tytułu świadczonej pracy w płatnika (...) K. K. (1) w okresach od 1 września 2007 r. do 30 listopada 2007 r., 1 marca 2008 r. do 30 czerwca 2008 r., 1 września 2008 r. do 28 listopada 2008 r., 1 grudnia 2008 r. do 28 lutego 2009 r., od 1 września 2009 r. do 15 lipca 2010 r. podlegała z tytułu umowy zlecenia obowiązkowo ubezpieczeniom : emerytalnemu, rentowym i wypadkowemu. Podstawa wymiaru składek wyniosła brutto w miesiącu 11/2007 r. – 2.620 zł, 6/2008 r. – 4.928 zł, 11/2008 r. – 1.779 zł, 3/2009 r. – 2.721,57 zł, 11/2009 r. – 2.143 zł, 3/2010 r. – 5.549 zł, 7/2010 r. – 2.857 zł. W miesiącach 9-10/2007 r., 3-5/2008 r., 9-10/2008 r., 12/2008 r. – 2/2009 r., 9-10/2009 r., 12/2009 r. - 2/2010 r. 4-6/2010 r. podstawa wymiaru składek wyniosła 0 zł.

Odwołanie od powyższej decyzji złożyła K. K. (1), reprezentowana przez pełnomocnika w osobie radcy prawnego, wnosząc o zmianę skarżonej decyzji w całości i orzeczenie, iż z A. C. (1) łączyły ją umowy o dzieło, a nie umowy zlecenia i że z tytułu tych umów w okresie ich wykonywania A. C. (1) nie podlegała ubezpieczeniom społecznym i ubezpieczeniu zdrowotnemu, w tym zdrowotnemu również w okresie od 1 marca 2009 r. do 30 czerwca 2009 r. oraz o zasądzenie od organu rentowego na rzecz odwołującej kosztów zastępstwa procesowego w sprawie według norm przepisanych. W uzasadnieniu płatnik ponowił przedstawioną w odwołaniu do decyzji wydanej w stosunku do M. S. (3) (znak (...)) argumentację przemawiającą za przyjętym przez strony charakterem prawnym zawartych umów jako umów o dzieło, nie zaś umów zlecenia.

W odpowiedzi na odwołanie organ rentowy wniósł o jego oddalenie podtrzymując argumentację faktyczną i prawną zawartą w skarżonej decyzji. Dodatkowo organ rentowy wskazał, iż w okresie od 1 marca 2009 r. do 30 czerwca 2009 r. zainteresowana była zgłoszona do ubezpieczeń społecznych z tytułu umowy zlecenia u innego płatnika i tym samym nie podlegała w tym okresie ubezpieczeniu społecznemu z tytułu umowy zlecenia u K. K. (1). Sprawa została zarejestrowana pod sygnaturą IVU 561/11.

Decyzją z dnia 4 lutego 2011 r., znak (...), Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w T. na podstawie art. 83 ust. 1 pkt 2-3 i ust. 2 w zw. z art. 91 ust. 5, art. 6 ust. 1 pkt 4, art. 9 ust. 1 i 1a, art. 12 ust. 1, art. 13 pkt 2, art. 18 ust. 3, art. 20, art. 36 ust. 1, 2 i 4, art. 38 ustawy z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych (Dz. U. z 2009 r., Nr 205, poz. 1585 ze zm.) oraz art. 58 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks Cywilny (Dz. U. nr 16, poz. 93 ze zm.) stwierdził, że S. K. (1) z tytułu świadczonej pracy w płatnika (...) K. K. (1) w okresie 21 maja 2007 r. podlegała z tytułu umowy zlecenia obowiązkowo ubezpieczeniom : emerytalnemu, rentowym i wypadkowemu. Podstawa wymiaru składek w miesiącu 6/2007 r. została określona na kwotę 2,65 zł brutto.

Odwołanie od powyższej decyzji złożyła K. K. (1), reprezentowana przez pełnomocnika w osobie radcy prawnego, wnosząc o zmianę skarżonej decyzji w całości i orzeczenie, iż z S. K. (1) łączyły ją umowy o dzieło, a nie umowy zlecenia i że z tytułu wykonywaniach tych umów w okresie 21 maja 2007 r. nie podlegała ubezpieczeniom społecznym i ubezpieczeniu zdrowotnemu, w tym zdrowotnemu również w okresach od 1 października 2006 r. do 20 maja 2007 r., od 22 maja 2007 r. do 30 czerwca 2007 r., od 1 września 2007 r. do 30 czerwca 2008 r. i od 1 września 2008 r. do 28 listopada 2008 r. oraz o zasądzenie od organu rentowego na rzecz odwołującej kosztów zastępstwa procesowego w sprawie według norm przepisanych. W uzasadnieniu płatnik ponowił przedstawioną w odwołaniu do decyzji wydanej w stosunku do M. S. (3) (znak (...)) argumentację przemawiającą za przyjętym przez strony charakterem prawnym zawartych umów jako umów o dzieło, nie zaś umów zlecenia.

W odpowiedzi na odwołanie organ rentowy wniósł o jego oddalenie podtrzymując argumentację faktyczną i prawną zawartą w skarżonej decyzji. Sprawa została zarejestrowana pod sygnaturą IVU 562/11.

Decyzją z dnia 4 lutego 2011 r., znak (...), Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w T. na podstawie art. 83 ust. 1 pkt 2-3 i ust. 2 w zw. z art. 91 ust. 5, art. 6 ust. 1 pkt 4, art. 12 ust. 1, art. 13 pkt 2, art. 18 ust. 3, art. 20, art. 36 ust. 1, 2 i 4, art. 38 ustawy z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych (Dz. U. z 2009 r., Nr 205, poz. 1585 ze zm.) oraz art. 58 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks Cywilny (Dz. U. nr 16, poz. 93 ze zm.) stwierdził, że A. S. (1) z tytułu świadczonej pracy w płatnika (...) K. K. (1) w okresach od 1 września 2007 r. do 30 czerwca 2008 r. i od 1 kwietnia 2010 r. do 15 lipca 2010 r. podlegała z tytułu umowy zlecenia obowiązkowo ubezpieczeniom : emerytalnemu, rentowym i wypadkowemu. Podstawa wymiaru składek wyniosła brutto w miesiącu 11/2007 r. – 600 zł, 2/2008 r. – 1.350 zł, 6/2008 r. – 3.270 zł, 7/2010 r. – 1.952 zł. W miesiącach 9-10/2007 r., 12/2007 r., 1/2008 r., 3-5/2008 r., 4-6/2010 r. podstawa wymiaru składek wyniosła 0 zł.

Odwołanie od powyższej decyzji złożyła K. K. (1), reprezentowana przez pełnomocnika w osobie radcy prawnego, wnosząc o zmianę skarżonej decyzji w całości i orzeczenie, iż z A. S. (2) łączyły ją umowy o dzieło, a nie umowy zlecenia i że z tytułu tych umów w okresie ich wykonywania A. S. (2) nie podlegała ubezpieczeniom społecznym i ubezpieczeniu zdrowotnemu oraz o zasądzenie od organu rentowego na rzecz odwołującej kosztów zastępstwa procesowego w sprawie według norm przepisanych. W uzasadnieniu płatnik ponowił przedstawioną w odwołaniu do decyzji wydanej w stosunku do M. S. (3) (znak (...)) argumentację przemawiającą za przyjętym przez strony charakterem prawnym zawartych umów jako umów o dzieło, nie zaś umów zlecenia.

W odpowiedzi na odwołanie organ rentowy wniósł o jego oddalenie podtrzymując argumentację faktyczną i prawną zawartą w skarżonej decyzji. Sprawa została zarejestrowana pod sygnaturą IVU 563/11.

Decyzją z dnia 8 września 2011 r., nr (...), Zakład Ubezpieczeń Społecznych na podstawie art. 83 ust. 1 w zw. z art. 83 ust. 6 ustawy z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych (Dz. U. z 2009 r., Nr 205, poz. 1585 ze zm.) zmienił powyższą decyzję z dnia 4 lutego 2011 r. znak (...) w ten sposób, iż stwierdził, że A. S. (1) z tytułu świadczonej pracy w płatnika (...) K. K. (1) w okresach od 15 października 2007 r. do 30 listopada 2007 r., od 3 grudnia 2007 r. do 29 lutego 2008 r., od 3 marca 2008 r. do 30 czerwca 2008 r. i od 1 kwietnia 2010 r. do 15 lipca 2010 r. podlegała z tytułu umowy zlecenia obowiązkowo ubezpieczeniom : emerytalnemu, rentowym i wypadkowemu. Podstawa wymiaru składek została określona analogicznie jak w decyzji z dnia 4 lutego 2011 r. Wydanie niniejszej decyzji organ rentowy uzasadnił popełnieniem błędów w decyzji z dnia 4 lutego 2011 r. w rozstrzygnięciu obejmującym ubezpieczeniami społecznymi A. S. w okresach od 1 września 2007 r. do 14 października 2007 r., od 1 grudnia 2007 r. do 2 grudnia 2007 r., od 1 marca 2008 r. do 2 marca 2008 r. , na które brak jest dowodów potwierdzających świadczenie pracy na rzecz K. K. (1), a tym samym brak podstaw prawnych do ustalenia podstawy wymiaru składki na ubezpieczenia społeczne za miesiąc 09/2007 r.

Decyzją z dnia 4 lutego 2011 r., znak (...), Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w T. na podstawie art. 83 ust. 1 pkt 2-3 i ust. 2 w zw. z art. 91 ust. 5, art. 6 ust. 1 pkt 4, art. 9 ust. 6, art. 12 ust. 1, art. 13 pkt 2, art. 18 ust. 3, art. 20, art. 36 ust. 1, 2 i 4, art. 38 ustawy z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych (Dz. U. z 2009 r., Nr 205, poz. 1585 ze zm.) oraz art. 58 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks Cywilny (Dz. U. nr 16, poz. 93 ze zm.) stwierdził, że K. W. z tytułu świadczonej pracy w płatnika (...) K. K. (1) w okresie od 1 grudnia 2008 r. do 30 czerwca 2009 r. podlegała z tytułu umowy zlecenia obowiązkowo ubezpieczeniom : emerytalnemu, rentowym i wypadkowemu. Podstawa wymiaru składek wyniosła brutto w miesiącu 3/2009 r. – 2.703 zł, 6/2009 r. – 2.000 zł, a w miesiącach 12/2008 r., 1-2/2009 r., 4-5/2009 r. – 0 zł.

Odwołanie od powyższej decyzji złożyła K. K. (1), reprezentowana przez pełnomocnika w osobie radcy prawnego, wnosząc o zmianę skarżonej decyzji w całości i orzeczenie, iż z K. W. łączyły ją umowy o dzieło, a nie umowy zlecenia i że z tytułu wykonywaniach tych umów w okresie od 1 grudnia 2008 r. do 30 czerwca 2009 r. nie podlegała ubezpieczeniom społecznym i ubezpieczeniu zdrowotnemu, w tym zdrowotnemu również w okresie od 1 września 2007 r. do 29 lutego 2008 r. oraz o zasądzenie od organu rentowego na rzecz odwołującej kosztów zastępstwa procesowego w sprawie według norm przepisanych. W uzasadnieniu płatnik ponowił przedstawioną w odwołaniu do decyzji wydanej w stosunku do M. S. (3) (znak (...)) argumentację przemawiającą za przyjętym przez strony charakterem prawnym zawartych umów jako umów o dzieło, nie zaś umów zlecenia.

W odpowiedzi na odwołanie organ rentowy wniósł o jego oddalenie podtrzymując argumentację faktyczną i prawną zawartą w skarżonej decyzji. Sprawa została zarejestrowana pod sygnaturą IVU 564/11.

Decyzją z dnia 4 lutego 2011 r., znak (...), Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w T. na podstawie art. 83 ust. 1 i 2 w zw. z art. 91 ust. 5, art. 6 ust. 1 pkt 4, art. 9 ust. 1 i 1a, art. 12 ust. 1, art. 13 pkt 2, art. 38 ustawy z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych (Dz. U. z 2009 r., Nr 205, poz. 1585 ze zm.) oraz art. 58 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks Cywilny (Dz. U. nr 16, poz. 93 ze zm.) stwierdził, że z tytułu świadczonej przez I. M. (1) u płatnika (...) K. K. (1) pracy w okresie od 1 grudnia 2008 r. do 30 czerwca 2009 r. na podstawie umowy zlecenia brak jest obowiązku zgłoszenia do ubezpieczeń społecznych : emerytalnego, rentowych i wypadkowego.

Odwołanie od powyższej decyzji złożyła K. K. (1), reprezentowana przez pełnomocnika w osobie radcy prawnego, wnosząc o zmianę skarżonej decyzji w całości i orzeczenie, iż z I. M. (1) łączyły ją umowy o dzieło, a nie umowy zlecenia i że z tytułu tych umów w okresie ich wykonywania I. M. (1) nie podlegała ubezpieczeniu zdrowotnemu oraz o zasądzenie od organu rentowego na rzecz odwołującej kosztów zastępstwa procesowego w sprawie według norm przepisanych. W uzasadnieniu płatnik ponowił przedstawioną w odwołaniu do decyzji wydanej w stosunku do M. S. (3) (znak (...)) argumentację przemawiającą za przyjętym przez strony charakterem prawnym zawartych umów jako umów o dzieło, nie zaś umów zlecenia.

W odpowiedzi na odwołanie organ rentowy wniósł o jego oddalenie podtrzymując argumentację faktyczną i prawną zawartą w skarżonej decyzji. Sprawa została zarejestrowana pod sygnaturą IVU 565/11.

Decyzją z dnia 4 lutego 2011 r., znak (...), Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w T. na podstawie art. 83 ust. 1 pkt 2-3 i ust. 2 w zw. z art. 91 ust. 5, art. 6 ust. 1 pkt 4, art. 12 ust. 1, art. 13 pkt 2, art. 18 ust. 3, art. 20, art. 36 ust. 1, 2 i 4, art. 38 ustawy z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych (Dz. U. z 2009 r., Nr 205, poz. 1585 ze zm.) oraz art. 58 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks Cywilny (Dz. U. nr 16, poz. 93 ze zm.) stwierdził, że P. H. (1) z tytułu świadczonej pracy w płatnika (...) K. K. (1) w okresie od 1 września 2009 r. do 15 lipca 2010 r. podlegała z tytułu umowy zlecenia obowiązkowo ubezpieczeniom : emerytalnemu, rentowym i wypadkowemu. Podstawa wymiaru składek wyniosła brutto w miesiącu 11/2009 r. – 1.593 zł, 3/2010 r. – 3.764 zł, 7/2010 r. – 3.297 zł. W miesiącach 9-10/2009 r., 12/2009 r. – 2/2010 r., 4-6/2010 r. podstawa wymiaru składek wyniosła 0 zł.

Odwołanie od powyższej decyzji złożyła K. K. (1), reprezentowana przez pełnomocnika w osobie radcy prawnego, wnosząc o zmianę skarżonej decyzji w całości i orzeczenie, iż z P. H. (2) łączyły ją umowy o dzieło, a nie umowy zlecenia i że z tytułu tych umów w okresie ich wykonywania P. H. (2) nie podlegała ubezpieczeniom społecznym i ubezpieczeniu zdrowotnemu oraz o zasądzenie od organu rentowego na rzecz odwołującej kosztów zastępstwa procesowego w sprawie według norm przepisanych. W uzasadnieniu płatnik ponowił przedstawioną w odwołaniu do decyzji wydanej w stosunku do M. S. (3) (znak (...)) argumentację przemawiającą za przyjętym przez strony charakterem prawnym zawartych umów jako umów o dzieło, nie zaś umów zlecenia.

W odpowiedzi na odwołanie organ rentowy wniósł o jego oddalenie podtrzymując argumentację faktyczną i prawną zawartą w skarżonej decyzji. Sprawa została zarejestrowana pod sygnaturą IVU 566/11.

Decyzją z dnia 4 lutego 2011 r., znak (...), Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w T.na podstawie art. 83 ust. 1 pkt 2-3 i ust. 2 w zw. z art. 91 ust. 5, art. 6 ust. 1 pkt 4, art. 12 ust. 1, art. 13 pkt 2, art. 18 ust. 3, art. 20, art. 36 ust. 1, 2 i 4, art. 38 ustawy z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych (Dz. U. z 2009 r., Nr 205, poz. 1585 ze zm.) oraz art. 58 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks Cywilny (Dz. U. nr 16, poz. 93 ze zm.) stwierdził, że S. B. z tytułu świadczonej pracy w płatnika (...) K. K. (1)w okresach od 1 września 2008 r. do 28 listopada 2008 r., od 1 grudnia 2008 r. do 30 czerwca 2009 r. i od 1 września 2009 r. do 15 lipca 2010 r. podlegał z tytułu umowy zlecenia obowiązkowo ubezpieczeniom : emerytalnemu, rentowym i wypadkowemu. Podstawa wymiaru składek wyniosła brutto w miesiącu 11/2008 r. – 4.385 zł, 3/2009 – 8.862 zł, 6/2009 r. – 6.612 zł, 11/2009 r. – 5.503 zł, 7/2010 r. – 16.813 zł. W miesiącach 9-10/2008 r., 12/2008 r. – 2/2009 r., 4-5/2009 r., 9-10/2009 r., 12/2009 r. – 6/2010 r. podstawa wymiaru składek wyniosła 0 zł.

Odwołanie od powyższej decyzji złożyła K. K. (1), reprezentowana przez pełnomocnika w osobie radcy prawnego, wnosząc o zmianę skarżonej decyzji w całości i orzeczenie, iż z S. B. łączyły ją umowy o dzieło, a nie umowy zlecenia i że z tytułu tych umów w okresie ich wykonywania S. B. nie podlegał ubezpieczeniom społecznym i ubezpieczeniu zdrowotnemu oraz o zasądzenie od organu rentowego na rzecz odwołującej kosztów zastępstwa procesowego w sprawie według norm przepisanych. W uzasadnieniu płatnik ponowił przedstawioną w odwołaniu do decyzji wydanej w stosunku do M. S. (3) (znak (...)) argumentację przemawiającą za przyjętym przez strony charakterem prawnym zawartych umów jako umów o dzieło, nie zaś umów zlecenia.

W odpowiedzi na odwołanie organ rentowy wniósł o jego oddalenie podtrzymując argumentację faktyczną i prawną zawartą w skarżonej decyzji. Sprawa została zarejestrowana pod sygnaturą IVU 567/11.

Decyzją z dnia 8 września 2011 r., nr (...), Zakład Ubezpieczeń Społecznych na podstawie art. 83 ust. 1 w zw. z art. 83 ust. 6 ustawy z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych (Dz. U. z 2009 r., Nr 205, poz. 1585 ze zm.) zmienił powyższą decyzję z dnia 4 lutego 2011 r. znak (...) w ten sposób, iż stwierdził, że S. B. z tytułu świadczonej pracy w płatnika (...) K. K. (1) w okresie od 1 września 2008 r. do 28 listopada 2008 r., od 1 grudnia 2008 r. do 30 czerwca 2009 r. i od 1 października 2009 r. do 15 lipca 2010 r. podlegał z tytułu umowy zlecenia obowiązkowo ubezpieczeniom emerytalnemu, rentowym i wypadkowemu. Podstawa wymiaru składek została określona analogicznie jak w decyzji z dnia 4 lutego 2011 r. Wydanie niniejszej decyzji organ rentowy uzasadnił popełnieniem błędu w decyzji z dnia 4 lutego 2011 r. w rozstrzygnięciu obejmującym ubezpieczeniami społecznymi S. B. w okresie od 1 września 2009 r. do 30 września 2009 r. i w dniu 31 marca 2010 r., na który brak jest dowodów potwierdzających świadczenie pracy na rzecz K. K. (1), a tym samym brak podstaw prawnych do ustalenia podstawy wymiaru składki na ubezpieczenia społeczne za miesiąc 09/2009 r.

Decyzją z dnia 4 lutego 2011 r., znak (...), Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w T. na podstawie art. 83 ust. 1 i 2 w zw. z art. 91 ust. 5, art. 6 ust. 1 pkt 4, art. 9 ust. 1 i 1a, art. 12 ust. 1, art. 13 pkt 2, art. 38 ustawy z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych (Dz. U. z 2009 r., Nr 205, poz. 1585 ze zm.) oraz art. 58 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks Cywilny (Dz. U. nr 16, poz. 93 ze zm.) stwierdził że K. Z. (1) z tytułu świadczonej pracy w płatnika (...) K. K. (1) w okresie 2 stycznia 2008 r. podlegała z tytułu umowy zlecenia obowiązkowo ubezpieczeniom : emerytalnemu, rentowym i wypadkowemu. Podstawa wymiaru składek w miesiącu 2/2008 r. została określona na kwotę 19,23 zł brutto.

Odwołanie od powyższej decyzji złożyła K. K. (1), reprezentowana przez pełnomocnika w osobie radcy prawnego, wnosząc o zmianę skarżonej decyzji w całości i orzeczenie, iż z K. Z. (1) łączyły ją umowy o dzieło, a nie umowy zlecenie i że z tytułu wykonywaniach tych umów w okresie 2 stycznia 2008 r. nie podlegała ubezpieczeniom społecznym i ubezpieczeniu zdrowotnemu, w tym zdrowotnemu również w okresach od 1 października 2006 r. do 30 czerwca 2007 r., od 1 września 2007 r. do 1 stycznia 2008 r., od 3 stycznia 2008 r. do 30 sierpnia 2008 r. i od 1 września 2009 r. do 15 lipca 2010 r. oraz o zasądzenie od organu rentowego na rzecz odwołującej kosztów zastępstwa procesowego w sprawie według norm przepisanych. W uzasadnieniu płatnik ponowił przedstawioną w odwołaniu do decyzji wydanej w stosunku do M. S. (3) (znak (...)) argumentację przemawiającą za przyjętym przez strony charakterem prawnym zawartych umów jako umów o dzieło, nie zaś umów zlecenia.

W odpowiedzi na odwołanie organ rentowy wniósł o jego oddalenie podtrzymując argumentację faktyczną i prawną zawartą w skarżonej decyzji. Sprawa została zarejestrowana pod sygnaturą 568/11.

Decyzją z dnia 4 lutego 2011 r., znak (...), Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w T. na podstawie art. 83 ust. 1 i 2 w zw. z art. 91 ust. 5, art. 6 ust. 1 pkt 4, art. 9 ust. 1 i 1a, art. 12 ust. 1, art. 13 pkt 2, art. 38 ustawy z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych (Dz. U. z 2009 r., Nr 205, poz. 1585 ze zm.) oraz art. 58 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks Cywilny (Dz. U. nr 16, poz. 93 ze zm.) stwierdził że M. M. z tytułu świadczonej pracy w płatnika (...) K. K. (1) w okresie 26 maja 2007 r. podlegała z tytułu umowy zlecenia obowiązkowo ubezpieczeniom : emerytalnemu, rentowym i wypadkowemu. Podstawa wymiaru składek w miesiącu 6/2007 r. została określona na kwotę 11,60 zł brutto.

Odwołanie od powyższej decyzji złożyła K. K. (1), reprezentowana przez pełnomocnika w osobie radcy prawnego, wnosząc o zmianę skarżonej decyzji w całości i orzeczenie, iż z M. M. łączyły ją umowy o dzieło, a nie umowy zlecenia i że z tytułu wykonywaniach tych umów w okresie 26 maja 2007 r. nie podlegała ubezpieczeniom społecznym i ubezpieczeniu zdrowotnemu, w tym zdrowotnemu również w okresach od 1 października 2006 r. do 25 maja 2007 r., od 27 maja 2007 r. do 30 czerwca 2007 r., od 1 września 2007 r. do 30 czerwca 2008 r., od 1 września 2008 r. do 28 listopada 2008 r., od 1 grudnia 2008 r. do 30 czerwca 2009 r. i od 1 września 2009 r. do 15 lipca 2010 r. oraz o zasądzenie od organu rentowego na rzecz odwołującej kosztów zastępstwa procesowego w sprawie według norm przepisanych. W uzasadnieniu płatnik ponowił przedstawioną w odwołaniu do decyzji wydanej w stosunku do M. S. (3) (znak (...)) argumentację przemawiającą za przyjętym przez strony charakterem prawnym zawartych umów jako umów o dzieło, nie zaś umów zlecenia.

W odpowiedzi na odwołanie organ rentowy wniósł o jego oddalenie podtrzymując argumentację faktyczną i prawną zawartą w skarżonej decyzji. Sprawa została zarejestrowana pod sygnaturą 569/11.

Zarządzeniami z dnia 5 maja 2011 r. Sąd Okręgowy na mocy art. 219 kpc połączył wszystkie powyższe sprawy z odwołania K. K. (1) od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych do prowadzenia pod wspólną sygnaturą IVU 546/11.

Zainteresowani M. O. (pismo procesowe z dnia 18 maja 2011 r.), A. C. (2) (pismo procesowe z dnia 17 maja 2011 r.), M. M. (pismo procesowe z dnia 17 maja 2011 r.), S. K. (1) (pisma procesowe z dnia 17 maja 2011 r. i 20 lipca 2011 r.), M. D. (pismo procesowe bez daty, doręczone w dniu 19 maja 2011 r.), M. Ł. (1) (pismo procesowe z dnia 18 maja 2011 r.), B. C. (1) (pismo procesowe z dnia 19 maja 2011 r.), A. S. (1) (pismo procesowe z dnia 20 maja 2011 r.), M. Z. (4) (pismo procesowe z dnia 21 maja 2011 r.), R. R. (2) (pismo procesowe z dnia 9 maja 2011 r.), S. N. (pismo procesowe z dnia 20 maja 2011 r.), K. Z. (1) (pismo procesowe z dnia 25 maja 2011 r.), M. Z. (1) (pismo procesowe z dnia 29 maja 2011 r.), D. A. (pismo procesowe z dnia 6 czerwca 2011 r.), P. H. (1) (pismo procesowe bez daty, nadane w dniu 3 czerwca 2011 r.), W. L. (pismo procesowe z dnia 30 maja 2011 r.) podzielili stanowisko wnioskodawczyni wyrażone w odwołaniach potwierdzając wskazane przez nią warunki zatrudnienia i wskazując, iż sporne umowy były wykonywane samodzielnie przez zainteresowanych z wykorzystaniem indywidualnie opracowanych i dobranych metod, materiałów i tempa, a ich rezultatem było zrealizowanie autorskiego programu szkoleń i osiągnięcie określonego poziomu wiedzy i umiejętności przez słuchaczy. D. A. dodatkowo wskazała, iż z wnioskodawczynią nawiązała jeszcze jedną umowę w dniu 1 kwietnia 2010 r. – umowę zlecenia, której treść była taka sama jak umowy o dzieło. Odmienny wybór rodzaju umowy był podyktowanych chęcią podlegania ubezpieczeniom.

Pismo procesowe S. B. z dnia 31 maja 2011 r. zostało z kolei sporządzone w języku angielskim; zainteresowany nie przedłożył tłumaczenia na język urzędowy. Zarządzeniem z dnia 13 czerwca 2011 r. dokonano zwrotu pisma.

Zainteresowani M. K. (1), N. H., J. S., K. W., I. M. (1) nie zajęli stanowiska w sprawie.

W piśmie procesowym z dnia 2 listopada 2011 r. pełnomocnik wnioskodawczyni określił wartość przedmiotu sporu we wszystkich połączonych sprawach na kwotę 58.769,00 zł, jednostkowych jak na karcie 1177-1178.

W pismach procesowych z dnia 10 listopada 2011 i 14 listopada 2011 r. organu rentowego określił wartość przedmiotu sporu we wszystkich połączonych sprawach na kwotę 58.963,06 zł, jednostkowych jak na kartach 1205, 1208, 1211, 1214, 1217, 1220, 1223, 1126, 1229, 1232-1246. Organ rentowy wskazał jednocześnie, iż zmiany dokonane decyzjami z dnia 8 września 2011 r. nie wpłynęły na wartość przedmiotu sporu jako nie wnoszące zmian w zakresie wymiaru wszystkich poszczególnych składek.

W piśmie procesowym z dnia 30 listopada 2011 r. pełnomocnik wnioskodawczyni ponownie określił wartość przedmiotu sporu łącznie na kwotę 58.773,00 zł. Odnosząc się do wartości jednostkowych przyznał, iż w stosunku do M. Z. wartość ta winna wynosić, po zaokrągleniu 3.245,00 zł. Pełnomocnik nie zgodził się natomiast z wliczeniem w stosunku do B. W. (1) podtrzymując, iż wartość przedmiotu sporu w stosunku do niej winna wnosić, po zaokrągleniu 407,00 zł, a nie jak przyjął organ rentowy 607,00 zł.

Sąd Okręgowy w Toruniu IV Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych wyrokiem z dnia 29 lutego 2012 r. wydanym w sprawie IV U 546/11

Powyższe rozstrzygnięcie Sąd I instancji oparł na następujących ustaleniach i rozważaniach.

K. K. (1) od dnia 1 sierpnia 2006 r. prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą pod firmą (...), w ramach której prowadzi szkołę językową. Siedziba działalności, będąca jednocześnie główną siedzibą szkoły znajduje się w T. przy ul. (...). Działalność jest wykonywa również w K. przy ul. (...) oraz w miejscach uzgadnianych ze słuchaczami szkoły.

W ramach prowadzonej działalności K. K. (1) zatrudniała pracowników na podstawie umowy o pracę i umów cywilnoprawnych, przede wszystkim umów o dzieło, wyjątkowo umowy zlecenia.

Jedynym pracownikiem dotychczas zatrudnionym na podstawie umowy o pracę był ojciec wnioskodawczyni, B. N., zatrudniony okresowo w latach 2009-2010 do prac administracyjno-gospodarczych w filii szkoły w K..

Od początku działania szkoły wnioskodawczyni zatrudnia z kolei na bieżąco lektorów języków obcych, z którymi – poza jednym wyjątkiem – nawiązuje umowy o dzieło. W latach 2006-2010 wnioskodawczyni nawiązała współpracę łącznie z około 30 lektorami. Osoby zatrudnienie w charakterze lektorów były bądź prywatnymi znajomymi K. K. (1)z okresów studiów bądź osobami specjalnie poszukiwanymi w ramach ogłoszeń o pracę lub poszukiwań prywatnych, co dotyczyło zwłaszcza lektorów mniej popularnych języków, bądź też osobami samodzielnie zgłaszającymi się do szkoły z propozycją podjęcia współpracy. Z każdym z nich wnioskodawczyni zawarła od dwóch do kilkunastu umów o dzieło. Przyjętą przez wnioskodawczynię zasadą było zawieranie umów na okresy około trzymiesięcznie, choć zwłaszcza w początkach funkcjonowania szkoły umowy zawierane były na okresy dłuższe, nawet półroczne. Średnio z lektorem pracującym w całym roku szkolnym – trwającym w szkole (...)około 9 miesięcy - zawierano 3-4 umowy na co do zasady następujące po sobie okresy czasu. Umowy były spisywane przed przystąpieniem do ich wykonania, niemniej w przypadku M. S.umowa początkowo została zawarta ustanie, a dopiero na zakończenie jej trwania dokonano jej spisania z datą wsteczną.

Formalnie przedmiotem zawieranych z lektorami umów o dzieło było każdorazowo wykonanie dzieła w postaci „przygotowania materiałów szkoleniowych, opracowania i przeprowadzenia autorskiego wykładu z zakresu praktycznego wykorzystania języka obcego”, wyjątkowo języka polskiego. W niektórych umowach dodatkowo jako przedmiot dzieła wskazywano także, iż powyżej określone dzieło ma być „zakończone egzaminem”. W niektórych umowach wykonawcy zobowiązywali się zaś dodatkowo do „przeniesienia na zamawiającego praw autorskich do materiałów i treści przeprowadzonego wykładu”. W umowach określano datę rozpoczęcia dzieła („wykonawca zobowiązuje się podjąć czynności służące wykonania dzieła najpóźniej w dniu”) oraz ukończenia („ukończyć wykonanie umowy najpóźniej do dnia”)(§2 umowy). Odbiór dzieła miał następować na podstawie protokołu obioru podpisanego przez obie strony umowy. Wnioskodawczyni (zamawiająca) zobowiązywała się do wydania wykonawcom narzędzi i materiałów niezbędnych do wykonania dzieła, zobowiązując jednocześnie wykonawców do rozliczenia się z nich oraz zwrotu materiałów niezużytych do dnia odbioru dzieła (§3). Umowy każdorazowo określały także wysokość wynagrodzenia (określoną kwotę) płatną gotówką najpóźniej w terminie 14 dni od wykonania dzieła (§4). Umowy stanowiły, iż wszelkie jej zmiany mogą być dokonywane tylko w formie pisemnej pod rygorem nieważności (§5), zaś w sprawach nieuregulowanych odsyłały do przepisów kodeksu cywilnego (§6).

W jedynym tylko przypadku nawiązana została umowa zlecenia, na prośbę lektora D. A., która chciała posiadać tytuł do ubezpieczenia. Przedmiot i sposób wykonania umowy zlecenia był tożsamy jak w przypadku umów o dzieło. Z D. A. nawiązane zostały zresztą łącznie trzy umowy, w tym dwie pozostałe były już umowami o dzieło, albowiem wówczas zainteresowana miała już inny tytuł do ubezpieczeń. Wszystkie umowy były tożsame w treści i sposobie wykonania. Intencją K. K. (1) było prowadzenie szkoły językowej, w której o formie, metodyce i tematyce prowadzonych zajęć decydują sami lektorzy. Wnioskodawczyni nawiązując współpracę z lektorami faktycznie pozostawiała im w tym zakresie „wolną rękę” ustalając, iż opracowanie i sposób prowadzenia zajęć ma być autorskim przedsięwzięciem lektorów. Każdy lektor samodzielnie opracowywał plany tematyczne zajęć i dobierał materiały szkoleniowe. Część lektorów korzystała przy tym z podręczników, które samodzielnie wybierali i zgłaszali szkole, która następnie zajmowała się ich zakupem dla słuchaczy. Część lektorów rezygnowała z podręczników bazując na własnych materiałach i samodzielnie opracowanych ćwiczeniach, które z kolei mogli bezpłatnie kserować na potrzeby uczniów na terenie szkoły. Szkoła ze swojej strony zapewniała lektorom wyposażone salki wykładowe, niezbędne narzędzia do pracy oraz materiały edukacyjne (gry językowe, słowniki itp.) z których lektorzy mogli swobodnie korzystać. Lektorzy nie byli zobowiązani do pokrywania kosztów utrzymania pomieszczeń z których korzystali ani nie partycypowali w jakichkolwiek kosztach utrzymania szkoły. Wnioskodawczyni dopuszczała, iż wstępne okresy trwania umów – od dnia ich podpisania do dnia określonego jako najpóźniejsza data przystąpienia do wykonywania – mają być przeznaczone na przygotowania i opracowanie przez lektorów materiałów szkoleniowych stanowiących następnie podstawę wykładów. Dopiero rozpoczęcie przeprowadza wykładów musiało się mieścić w końcowej dacie przystąpienia do wykonywania dzieła.

Wykłady były prowadzone w siedzibie szkoły przy ul. (...) w T. bądź w K., ale też w siedzibach firm, dla których prowadzone były specjalnie organizowane zajęcia ( np. B. C.). Zajęcia co do zasady odbywały się od poniedziałku do piątku w godzinach popołudniowych oraz w soboty w godzinach przedpołudniowych. Grafik zajęć układała wnioskodawczyni z uwzględnieniem przepustowości sal wykładowych, preferencji słuchaczy oraz możliwości czasowych lektorów, dla których w większości była to praca dodatkowa, poza stałym zatrudnieniem na umowy o prace. Godziny zajęć grupowych były co do zasady ustalane odgórnie na okres całego roku szkolnego. Większą elastyczność szkoła wykazywała przy zajęciach indywidualnych, których terminy i godziny ustalano wprost pod wymagania słuchacza, często na linii lektor – słuchacz. Wówczas jednak lektor miał obowiązek powiadomić o terminie zajęć wnioskodawczynię. Lektorzy nie podpisywali listy obecności, jednakże wnioskodawczyni kontrolowała ich obecność w pracy (tak S. B.). W stosunku do lektorów prowadzących zajęcia w siedzibie szkoły na ul. (...) obecność była odnotowywana w sekretariacie szkoły (tak S. N.). Lektorzy prowadzący zajęcia indywidualne poza siedzibą szkoły byli z kolei zobowiązani do zgłaszania wnioskodawczyni ustalonych ze słuchaczami godzin wykładów (tak B. C.), bądź też wnioskodawczyni sprawdzała to przez kontakt bezpośrednio z indywidualnymi słuchaczami czy pracodawcami zamawiającymi kursy dla pracowników.

(...)oferowała naukę języka angielskiego, niemieckiego, francuskiego, szwedzkiego, włoskiego, holenderskiego, japońskiego i rosyjskiego, a także polskiego. Zajęcia odbywały się w kilkuosobowych grupach, w grupach dwuosobowych bądź indywidualnie. Wybór sposobu nauczania należał do słuchacza. Zajęcia w grupach wieloosobowych trwały 100 minut, dwuosobowych 60 minut, a zajęcia indywidualne 50 minut. Szkoła oferowała naukę na różnych poziomach zaawansowania. Selekcji dokonywano przed rozpoczęciem nauki na podstawie testów i rozmów. K. K. (1)przeprowadzała selekcję z języka angielskiego. Selekcje do grup wieloosobowych z pozostałych języków przeprowadzali ich lektorzy, m. in. M. Ł. (1)przeprowadzała testy i rozmowy kwalifikacyjne z języka niemieckiego. Z kolei w przypadku mniej popularnych języków, których chęć nauki zgłaszały pojedyncze osoby odpowiedni lektorzy przeprowadzali z chętnymi bardziej indywidualne rozmowy, podczas których ustalano zarówno poziom znajomości języka, jak i oczekiwania słuchacza i cel nauki języka. Zdarzały się wypadki organizowania zajęć dla grupy pracowników danego zakładu bądź indywidualnego pracownika kierowanego przez pracodawcę. Wówczas zadaniem lektorów było dostosowanie planu nauczania do wymagań stawianych przez pracodawcę. Za czynności wykonywane w ramach wstępnej selekcji słuchaczy lektorzy nie otrzymywali wynagrodzenia; nie były one także ujmowane w pisemnych zakresach obowiązków lektorów w ramach zawieranych przez nich umów.

Wnioskodawczyni nie wymagała od lektorów przedłożenia konspektów nauczania przed przystąpieniem do prowadzenia wykładów (wyjątek A. S.). Lektorzy były natomiast zobowiązani do udostępniania K. K. (1) swoich wykładów w formie papierowej, które mieli pozostawiać w szkole w specjalnie dla nich prowadzonych segregatorach, z którego to obowiązku nie wszyscy lektorzy wywiązywali się regularnie. Wnioskodawczyni nigdy nie zaglądała jednak do tych materiałów. Nie interesowała się też merytoryczną treścią prowadzonych wykładów ani w nie ingerowała. Zawartość merytoryczna lekcji i sposób ich prowadzenia pozostawała każdorazowo poza ingerencją wnioskodawczyni; lektorzy dysponowali w tym zakresie pełną dowolnością.

W ramach swoich obowiązków, poza samym przekazywaniem wiedzy, lektorzy byli także zobowiązywani – w treści zawieranych umów lub w ramach ustnych uzgodnień stron – do przeprowadzania egzaminów cząstkowych oraz egzaminu końcowego. Egzaminy cząstkowe (wewnątrzsemestralne) odbywały się co trzy miesiące. Przygotowanie ich treści, przeprowadzenie i sprawdzenie należało wyłącznie do lektorów. Wyniki egzaminów były każdorazowo przedkładane wnioskodawczyni. Na zakończenie roku szkolnego odbywał się, na takich samych zasadach, egzamin końcowy. Za pozytywne zaliczenie kursu rocznego słuchacz otrzymywał certyfikat podpisywany przez uczącego go lektora oraz wnioskodawczynię z ramienia szkoły. Poza powyższymi obowiązkowymi egzaminami lektorzy, zależnie od przyjętej metody nauczania, przeprowadzali bieżące testy, egzaminy bądź stosowali inne metody kontroli poziomu wiedzy słuchaczy. Za przeprowadzane egzaminy, obowiązkowe i nieobowiązkowe, lektorzy nie otrzymywali dodatkowego wynagrodzenia. Ich nieprzeprowadzenie również nie miało wpływu na wysokość wynagrodzenia, co miało miejsce w przypadku M. S., zobowiązanej w ramach zawieranych z wnioskodawczynią umów m.in. właśnie do przeprowadzenia egzaminów końcowych. Zainteresowana takiego egzaminu nie przeprowadziła. Mimo wszystko otrzymała umówione wynagrodzenie.

W toku zajęć lektorzy byli także zobowiązani do prowadzenia listy obecności słuchaczy oraz listy tematów. Czynności te również pozostawały poza pisemnym zakresem umów, nie otrzymywali także za te czynności dodatkowego wynagrodzenia.

Mimo odmiennego formułowania przedmiotu umów o dzieło w myśl każdorazowych ustaleń wnioskodawczyni i lektorów faktycznym celem zawieranych umów było przygotowanie słuchaczy do opanowana kolejnego poziomu wiedzy z danego języka. Za wykonanie umowy strony postrzegały pozytywne zaliczenie przez słuchacza egzaminu końcowego, który stanowił wyznacznik realizacji umowy. Wnioskodawczyni zapoznawała się z wynikami przeprowadzanych przez lektorów wymaganych egzaminów, wewnątrzsemestralnych i końcowych. Poza tym słuchacze wypełniali ankiety na temat lektorów. Łączna pozytywna ocena lektora i zdobycie założonego, wyższego poziomu wiedzy językowej gwarantowało lektorowi kontynuowanie współpracy i zawarcie kolejnej umowy. Lektorzy źle oceniani bądź, których słuchacze nie osiągnęli by założonego poziomu wiedzy ponosili by odpowiedzialność za niewykonanie umowy poprzez brak kontynuacji współpracy. Odpowiedzialność miała charakter przyszłościowy; nie przewidywano odpowiedzialności w ramach aktualnie wykonywanej umowy.

Lektorzy mając na uwadze określone cele edukacyjne umowy dbali aby słuchaczce osiągnęli poziom wiedzy umożliwiający im zdanie egzaminu końcowego. Co do zasady słuchacze wykazywali postępy w nauce pozwalające przyjąć, iż zdadzą egzamin końcowy. Problemy w tym zakresie miało jedynie dwóch lektorów – K. Z. (1) i A. S. (1), których pojedynczy uczniowie nie sprostali założeniom programowym (K. Z.) bądź nie zdali obu egzaminów cząstkowych (A. S.). Wówczas lektorki przeprowadzały z uczniami dodatkowe, indywidualne zajęcia edukacyjne, za które nie otrzymywały dodatkowego wynagrodzenia ani od słuchaczy ani od szkoły. Szkoła zapewniała jedynie miejsce do nauki. Ostatecznie obaj uczniowie zdali egzaminy końcowe.

Wynagrodzenie dla lektorów było ustalane stawką godzinową, uzależnioną z kolei od rodzaju zajęć które prowadził dany lektor. Odmienna stawka była przewidziana za zajęcia grupowe i indywidualne. Drugim elementem składowym wynagrodzenia była ilość godzin jakie powierzano lektorowi do przeprowadzenia w czasookresie trwania poszczególnej umowy. Ilość ta była wiadoma w momencie zawierania umowy. Nie zdarzało się aby w okresie roku szkolnego słuchacze rezygnowali z nauki. W przypadku gdy zajęcia nie odbywały się z winy lektora był on zobowiązany do ich odpracowania w danym okresie rozliczeniowym (B. W., K. Z.). Sytuacje gdy zajęcia indywidualne w ogóle nie odbywały się z winy słuchacza nie miały miejsce, co wynikało z elastyczności szkoły w dopasowaniu się do jego czasu i każdorazowej możliwości przełożenia zajęć na inne terminy. Natomiast nieobecność poszczególnych słuchaczy na zajęciach grupowych nie miała wpływu na dopuszczalność prowadzenia zajęć.

Wynagrodzenie, zgodnie z umową, miało być wypłacane dopiero na zakończenie okresu jednostkowej umowy, jednakże na prośbę lektorów szkoła na bieżąco wypłacała im zaliczki w ramach końcowego wynagrodzenia. Wysokość zaliczki była ustalana w oparciu o dotychczas przepracowaną ilość godzin. Fakt wypłaty zaliczek nie był nigdzie odnotowywany. Na zakończenie trwania umów lektorzy kwitowali, iż dopiero w tej dacie odebrali całość wynagrodzenia.

Wszyscy lektorzy otrzymali ostatecznie umówione wynagrodzenie; nie było ono obniżane ani z uwagi na niezdanie przez słuchaczy egzaminów cząstkowych ani z uwagi na niewyedukowania słuchaczy w zakładanym planie zajęć. Na okoliczność wykonania umów każdorazowo sporządzano rachunek „za wykonanie zgodnie z umową o dzieło z dnia … prac określonych w umowie”.

Nauką języka angielskiego w Chacie J. Świata zajmowali się M. S. (1), M. Z. (1), M. D., M. K. (1), M. Ł. (1), R. R. (1), M. Z. (2), M. O., S. N., A. C. (1), S. K. (2), I. M. (1), S. B., K. Z. (1), M. M.. K. K. (1) zawarła z nimi na tą okoliczność umowy o dzieło odpowiednio :

1.  z M. S. (1) 2 umowy na wykonanie dzieła w postaci „przygotowania materiałów szkoleniowych, opracowanie i przeprowadzenie autorskiego wykładu z zakresu praktycznego wykorzystania języka angielskiego”, tj. datowaną na dzień 15 lipca 2008 r. na okres od 16 lipca 2008 r. do 30 sierpnia 2008 r. (wynagrodzenie 985 zł) i umowę zawartą w dniu 1 września 2008 r. na okres od 1 września 2008 r. do 12 września 2008 r. (wynagrodzenie 329 zł);

2.  z M. Z. (1) 6 umów na wykonanie dzieła w postaci „przygotowania materiałów szkoleniowych, opracowanie i przeprowadzenie autorskiego wykładu z zakresu praktycznego wykorzystania języka angielskiego, zakończonego egzaminem”, tj. umowy z dnia 1 września 2008 r. na okres od 1 września 2008 r. do 28 listopada 2008 r. (wynagrodzenie 1.225 zł netto), z dnia 1 grudnia 2008 r. na okres od 1 grudnia 2008 r. do 31 marca 2009 r. (wynagrodzenie 4.245 zł netto), z dnia 1 kwietnia 2009 r. na okres od 1 kwietnia 2009 r. do 30 czerwca 2009 r. (wynagrodzenie 2.880 zł netto), w dniu 1 października 2009 r. na okres od 1 października 2009 r. do 30 listopada 2009 r. (wynagrodzenie 3.982 zł netto), w dniu 1 grudnia 2009 r. na okres od 1 grudnia 2009 r. do 31 marca 2010 r. (wynagrodzenie 8.669 zł netto), w dniu 1 kwietnia 2010 r. na okres od 1 kwietnia 2010 r. do 15 lipca 2010 r. (wynagrodzenie 5.220 zł netto);

3.  z M. D. 2 umowy na wykonanie dzieła w postaci „przygotowania materiałów szkoleniowych, opracowanie i przeprowadzenie autorskiego wykładu z zakresu praktycznego wykorzystania języka angielskiego”, tj. umowy z dnia 1 października 2006 r. na okres od 16 października 2006 r. do 31 grudnia 2006 r. (wynagrodzeniem 1.110 zł) i z dnia 1 stycznia 2007 r. na okres od 2 stycznia 2007 r. do 30 czerwca 2007 r. (wynagrodzenie 2.040 zł);

4.  z R. R. (2) 7 umów :

- z dnia 1 września 2007 r. na okres od 15 września 2007 r. do 29 lutego 2008 r. (wynagrodzenie 1.530 zł), z dnia 1 marca 2008 r. na okres od 1 marca 2008 r. do 30 czerwca 2008 r. (wynagrodzenie 3.707 zł) – w tych umowach dzieło określono jako „przygotowania materiałów szkoleniowych, opracowanie i przeprowadzenie autorskiego wykładu z zakresu praktycznego wykorzystania języka angielskiego”;

- z dnia 1 września 2008 r. na okres od 1 września 2008 r. do 28 listopada 2008 r. (wynagrodzenie 780 zł netto) – w tej umowie dzieło określono jako „przygotowania materiałów szkoleniowych, opracowanie i przeprowadzenie autorskiego wykładu z zakresu praktycznego wykorzystania języka angielskiego, zakończonego egzaminem”;

- z dnia1 grudnia 2008 r. na okres od 1 grudnia 2008 r. do 31 marca 2009 r. (wynagrodzenie 1.448 zł netto), z dnia1 kwietnia 2009 r. na okres od 1 kwietnia 2009 r. do 30 czerwca 2009 r. (wynagrodzenie 1.116 zł netto), z dnia1 października 2009 r. na okres od 1 października 2009 r. do 30 listopada 2009 r. (wynagrodzenie 420 zł), z dnia1 grudnia 2009 r. na okres od 1 grudnia 2009 r. do 31 marca 2010 r. (wynagrodzenie 720 zł netto), z dnia1 kwietnia 2010 r. na okres od 1 kwietnia 2010 r. do 15 lipca 2010 r. (wynagrodzenie 660 zł) – na dzieło w postaci „przygotowania materiałów szkoleniowych, opracowanie i przeprowadzenie autorskiego wykładu z zakresu praktycznego wykorzystania języka angielskiego”, którymi zainteresowana jednocześnie zobowiązała się „do przeniesienia na wnioskodawczynię praw autorskich do materiałów i treści prowadzonego wykładu”;

5.  z M. Z. (2) 11 umów :

- z dnia25 października 2006 r. na okres od 27 października 2006 r. do 31 grudnia 2006 r. (wynagrodzenie 900 zł), z dnia2 stycznia 2007 r. na okres od 2 stycznia 2007 r. do 16 czerwca 2007 r. (wynagrodzenie 5.610 zł), z dnia15 października 2007 r. na okres od 15 października 2007 r. do 30 listopada 2007 r. (wynagrodzenie 5.250 zł), z dnia1 marca 2008 r. na okres od 1 marca 2008 r. do 30 czerwca 2008 r. (wynagrodzenie 7.953 zł) - w tych umowach dzieło określono jako „przygotowania materiałów szkoleniowych, opracowanie i przeprowadzenie autorskiego wykładu z zakresu praktycznego wykorzystania języka angielskiego”;

- z dnia1 września 2007 r. na okres od 1 września 2007 r. do 29 lutego 2008 r. (wynagrodzenie 5.500 zł brutto), z dnia1 września 2008 r. na okres od 1 września 2008 r. do 28 listopada 2008 r. (wynagrodzenie 2.110 zł) - w tych umowach dzieło określono jako „przygotowania materiałów szkoleniowych, opracowanie i przeprowadzenie autorskiego wykładu z zakresu praktycznego wykorzystania języka angielskiego, zakończonego egzaminem”;

- z dnia1 grudnia 2008 r. na okres od 1 grudnia 2008 r. do 31 marca 2009 r. (wynagrodzenie 4.240 zł netto), z dnia 1 kwietnia 2009 r. na okres od 1 kwietnia 2009 r. do 30 czerwca 2009 r. (wynagrodzenie 2.532 zł), z dnia1 października 2009 r. na okres od 1 października 2009 r. do 30 listopada 2009 r. (wynagrodzenie 2.500 zł netto), z dnia1 grudnia 2009 r. na okres od 1 grudnia 2009 r. do 31 marca 2010 r. (wynagrodzenie 4.718 zł netto), z dnia1 kwietnia 2010 r. na okres od 1 kwietnia 2010 r. do 15 lipca 2010 r. (wynagrodzenie 3.456 zł netto) - na dzieło w postaci „przygotowania materiałów szkoleniowych, opracowanie i przeprowadzenie autorskiego wykładu z zakresu praktycznego wykorzystania języka angielskiego”, którymi zainteresowany jednocześnie zobowiązał się „do przeniesienia na wnioskodawczynię praw autorskich do materiałów i treści prowadzonego wykładu”;

6.  z M. O. 2 umowy na wykonanie dzieła w postaci „przygotowania materiałów szkoleniowych, opracowanie i przeprowadzenie autorskiego wykładu z zakresu praktycznego wykorzystania języka angielskiego”, którymi zainteresowana jednocześnie zobowiązała się „do przeniesienia na wnioskodawczynię praw autorskich do materiałów i treści prowadzonego wykładu”, tj. umowy z dnia 1 listopada 2009 r. na okres od 1 grudnia 2009 r. do 31 marca 2010 r. (wynagrodzenie 154 zł brutto) i z dnia 1 kwietnia 2010 r. na okres od 1 kwietnia 2010 r. do 15 lipca 2010 r. (wynagrodzenie 840 zł netto);

7.  z S. K. (1) 6 umów :

- z dnia 1 dniu 2006 r. na okres od 15 października 2006 r. do 31 grudnia 2006 r. (wynagrodzenie 240 zł), z dnia 1 stycznia 2007 r. na okres od 5 stycznia 2007 r. do 30 czerwca 2007 r. (wynagrodzenie 480 zł), z dnia 1 września 2007 r. na okres od 15 września 2007 r. do 30 listopada 2007 r. (wynagrodzenie 2.280 zł), z dnia 1 września 2007 r. na okres od 15 września 2007 r. do 29 lutego 2008 r. (wynagrodzenie 2.300 zł), z dnia 1 marca 2008 r. na okres od 1 marca 2008 r. do 30 czerwca 2008 r. (wynagrodzenie 3.355 zł) - w tych umowach dzieło określono jako „przygotowania materiałów szkoleniowych, opracowanie i przeprowadzenie autorskiego wykładu z zakresu praktycznego wykorzystania języka angielskiego”;

- z dnia 10 października 2008 r. na okres od 15 października 2008 r. do 30 listopada 2008 r. (wynagrodzenie 180 zł netto) – w tej umowie dzieło określono jako „przygotowania materiałów szkoleniowych, opracowanie i przeprowadzenie autorskiego wykładu z zakresu praktycznego wykorzystania języka angielskiego, zakończonego egzaminem”;

8.  z I. M. (1) 2 umowy na wykonanie dzieła w postaci „przygotowania materiałów szkoleniowych, opracowanie i przeprowadzenie autorskiego wykładu z zakresu praktycznego wykorzystania języka angielskiego”, którymi zainteresowana jednocześnie zobowiązała się „do przeniesienia na wnioskodawczynię praw autorskich do materiałów i treści prowadzonego wykładu”, tj. umowy z dnia 1 grudnia 2008 r. na okres od 1 grudnia 2008 r. do 31 marca 2009 r. (wynagrodzenie 1.350 zł netto) i z dnia 1 kwietnia 2009 r. na okres od 1 kwietnia 2009 r. do 30 czerwca 2009 r. (wynagrodzenie 317 zł netto).

9.  z S. B. 5 umów :

- z dnia 1 września 2008 r. na okres od 1 września 2008 r. do 28 listopada 2008 r. (wynagrodzenie 3.960 zł netto), z dnia 1 grudnia 2008 t. na okres od 1 grudnia 2008 r. do 31 marca 2009 r. (wynagrodzenie 8.064 zł netto), z dnia 1 kwietnia 2009 r. na okres od 1 kwietnia 2009 r. do 30 czerwca 2009 r. (wynagrodzenie 6.017 zł netto), z dnia 1 października 2009 r. na okres od 1 października 2009 r. do 30 listopada 2009 r. (wynagrodzenie 5.008 zł netto) na wykonanie dzieła w postaci „przygotowania materiałów szkoleniowych, opracowanie i przeprowadzenie autorskiego wykładu z zakresu praktycznego wykorzystania języka angielskiego, zakończonego egzaminem”;

- z dnia 1 grudnia 2009 r. na okres od 1 grudnia 2009 r. do 15 lipca 2010 r. (wynagrodzenie 15.300 zł netto) na wykonanie dzieła w postaci „przygotowania materiałów szkoleniowych, opracowanie i przeprowadzenie autorskiego wykładu z zakresu praktycznego wykorzystania języka angielskiego”

10. z K. Z. (1) 9 umów :

- z dnia 11 października 2006 r. na okres od 1 października 2006 r. do 31 grudnia 2006 r. (wynagrodzenie 1.500 zł), z dnia 2 stycznia 2007 r. na okres od 2 stycznia 2007 r. do 16 czerwca 2007 r. (wynagrodzenie 5.190 zł), z dnia 1 września 2007 r. na okres od

1 października 2007 r. do 30 listopada 2007 r. (wynagrodzenie 3.960 zł), z dnia 1 września 2007 r. na okres od 3 września 2007 r. do 29 lutego 2008 r. (wynagrodzenie 3.500 zł), z dnia 1 marca 2008 r. na okres od 3 marca 2008 r. do 30 czerwca 2008 r. (wynagrodzenie 11.605 zł), z dnia 28 czerwca 2008 r. na okres od 2 lipca 2008 r. do 30 sierpnia 2008 r. (wynagrodzenie 4.000 zł) na wykonanie dzieła w postaci „przygotowania materiałów szkoleniowych, opracowanie i przeprowadzenie autorskiego wykładu z zakresu praktycznego wykorzystania języka angielskiego”;

- z dnia 1 października 2009 r. na okres od 1 października 2009 r. do 30 listopada 2009 r. (wynagrodzenie 1.947 zł netto), z dnia 1 grudnia 2009 r. na okres od 1 grudnia 2009 r. do 31 marca 2010 r. (wynagrodzenie 7.300 zł netto), z dnia 1 kwietnia 2010 r. na okres od 1 kwietnia 2010 r. do 15 lipca 2010 r. (wynagrodzenie 4.141 zł netto) na wykonanie dzieła w postaci „przygotowania materiałów szkoleniowych, opracowanie i przeprowadzenie autorskiego wykładu z zakresu praktycznego wykorzystania języka angielskiego”, którymi zainteresowana jednocześnie zobowiązała się „do przeniesienia na wnioskodawczynię praw autorskich do materiałów i treści prowadzonego wykładu”;

11. z M. M. (poprzednio S.) 11 umów:

- z dnia 25 października 2006 r. na okres od 27 października 2006 r. do 31 grudnia 2006 r. (wynagrodzenie 600 zł), z dnia2 stycznia 2007 r. na okres od 2 stycznia 2007 r. do 16 czerwca 2007 r.(wynagrodzenie 2.100 zł), z dnia1 września 2007 r. na okres od 15 października 2007 r. do 30 listopada 2007 r. (wynagrodzenie 2.550 zł), z dnia3 grudnia 2007 r. na okres od 4 grudnia 2007 r. do 29 lutego 2008 r. (wynagrodzenie 2.000 zł), z dnia1 marca 2008 r. na okres od 1 marca 2008 r. do 30 czerwca 2008 r. (wynagrodzenie 3.355 zł) - w tych umowach dzieło określono jako „przygotowania materiałów szkoleniowych, opracowanie i przeprowadzenie autorskiego wykładu z zakresu praktycznego wykorzystania języka angielskiego”;

- z dnia1 września 2008 r. na okres od 1 września 2008 r. do 28 listopada 2008 r. (wynagrodzenie 3.488 zł netto) - w tej umowie dzieło określono jako „przygotowania materiałów szkoleniowych, opracowanie i przeprowadzenie autorskiego wykładu z zakresu praktycznego wykorzystania języka angielskiego, zakończonego egzaminem”;

- z dnia1 grudnia 2008 r. na okres od 1 grudnia 2008 r. do 31 marca 2009 r. (wynagrodzenie 8.060 zł netto), z dnia1 kwietnia 2009 r. na okres od 1 kwietnia 2009 r. do 30 czerwca 2009 r. (wynagrodzenie 6.274 zł netto), z dnia1 października 2009 r. na okres od 1 października 2009 r. do 30 listopada 2009 r. (wynagrodzenie 4.864 zł netto), z dnia1 listopada 2009 r. na okres od 1 listopada 2009 r. do 31 marca 2010 r. (wynagrodzenie 8.800 zł netto), z dnia1 kwietnia 2010 r. na okres od 1 kwietnia 2010 r. do 15 lipca 2010 r. (wynagrodzenie 6.976 zł netto) na dzieło w postaci „przygotowania materiałów szkoleniowych, opracowanie i przeprowadzenie autorskiego wykładu z zakresu praktycznego wykorzystania języka angielskiego”, którymi zainteresowana jednocześnie zobowiązała się do „przeniesienia na wnioskodawczynię praw autorskich do materiałów i treści prowadzonego wykładu”;

Część lektorów uczących języka angielskiego dodatkowo uczyła również innego języka obcego.

Lektorem takim była m. in. S. N., która zawarła z wnioskodawczynią łącznie 6 umów, w tym :

- 1 umowę z dnia 27 października 2008 r. na okres od 31 października 2008 r. do 30 listopada 2008 r. (wynagrodzenie 225 zł) na „przygotowanie materiałów szkoleniowych, opracowanie i przeprowadzenie autorskiego wykładu z zakresu praktycznego wykorzystania języka japońskiego, zakończonego egzaminem”;

- pozostałych 5 umów na „przygotowania materiałów szkoleniowych, opracowanie i przeprowadzenie autorskiego wykładu z zakresu praktycznego wykorzystania języka angielskiego”, którymi zainteresowana zobowiązała się jednocześnie „do przeniesienia na wnioskodawczynię praw autorskich do materiałów i treści prowadzonego wykładu”, tj. umowy z dnia 1 grudnia 2008 r. na okres od 1 grudnia 2008 r. do 31 marca 2009 r. (wynagrodzenie 630 zł netto), z dnia 1 kwietnia 2009 r. na okres od 1 kwietnia 2009 r. do 30 czerwca 2009 r. (wynagrodzenie 498 zł netto), z dnia 1 października 2009 r. na okres od 1 października 2009 r. do 30 listopada 2009 r. (wynagrodzenie 405 zł netto), z dnia 1 kwietnia 2010 r. na okres od 1 kwietnia 2010 r. od 15 lipca 2010 r. (wynagrodzenie 1.035 zł netto).

Z kolei M. K. (1) poza językiem angielskim była lektorem języka polskiego. Zawarła z K. K. (1) łącznie 7 umów, odpowiednio :

- „na przygotowanie materiałów szkoleniowych, opracowanie i przeprowadzenie autorskiego wykładu z zakresu praktycznego wykorzystania języka polskiego” tj. umowy z dnia 1 września 2007 r., na okres os 15 września 2007 r. do 30 listopada 2007 r. (wynagrodzenie 150 zł), z dnia 1 września 2007 r. na okres od 30 września 2007 r. do 30 lutego 2008 r.(wynagrodzenie 450 zł) i z dnia 1 marca 2008 r. na okres od 1 marca 2008 r. do 30 czerwca 2008 r. (wynagrodzenie 653 zł);

- „na przygotowanie materiałów szkoleniowych, opracowanie i przeprowadzenie autorskiego wykładu z zakresu praktycznego wykorzystania języka angielskiego”, którymi zainteresowana jednocześnie zobowiązała się „do przeniesienia na wnioskodawczynię praw autorskich do materiałów i treści prowadzonego wykładu” tj. umowy z dnia 1 grudnia 2008 r. na okres od 1 grudnia 2008 r. do 31 marca 2009 r. (wynagrodzenie 875 zł netto), z dnia 1 kwietnia 2009 r. na okres od 1 kwietnia 2009 r. do 30 czerwca 2009 r. (wynagrodzenie 603 zł netto), z dnia 1 października 2009 r. na okres od 1 października 2009 r. do 30 listopada 2009 r. (wynagrodzenie 200 zł netto), z dnia 1 grudnia 2009 r. na okres od 1 grudnia 2009 r. do 31 marca 2010 r. (wynagrodzenie 700 zł netto).

Lektorem dwóch języków była także M. Ł. (1). Łącznie zawarła z wnioskodawczynią 10 umów o dzieło w tym na 5 na dzieło w postaci „przygotowania materiałów szkoleniowych, opracowanie i przeprowadzenie autorskiego wykładu z zakresu praktycznego wykorzystania języka angielskiego, którymi zainteresowana jednocześnie zobowiązała się do przeniesienia na wnioskodawczynię praw autorskich do materiałów i treści prowadzonego wykładu” tj. umowy z dnia 1 grudnia 2008 r. na okres od 1 grudnia 2008 r. do 31 marca 2009 r. (wynagrodzenie 2.882 zł netto), z dnia 1 kwietnia 2009 r. na okres od 1 kwietnia 2009 r. do 30 czerwca 2009 r. (wynagrodzenie 3.238 zł netto), z dnia 1 października 2009 r. na okres od 1 października 2009 r. do 30 listopada 2009 r. (wynagrodzenie 1.512 zł), z dnia 1 grudnia 2009 r. (wynagrodzenie 3.480 zł netto), z dnia 1 kwietnia 2010 r. na okres od 1 kwietnia 2010 r. do 15 lipca 2010 r. (wynagrodzenie 2.150 zł netto).

Nadto M. Ł. (1)uczyła w (...)języka niemieckiego. Na tą okoliczność zawarła również kolejnych 5 umów o dzieło :

- z dnia 10 października 2006 r. na okres od 13 października 2006 r. do 31 grudnia 2006 r. (wynagrodzenie 1.000 zł), z dnia 2 stycznia 2007 r. na okres od 3 stycznia 2007 r. do 16 czerwca 2007 r. (wynagrodzenie 5.700 zł), z dnia 15 października 2007 r. na okres od 15 października 2007 r. do 30 listopada 2007 r. (wynagrodzenie 3.000 zł), z dnia 1 marca 2008 r. na okres od 1 marca 2008 r. do 30 czerwca 2008 r. (wynagrodzenie 4.675 zł) którymi zobowiązała się do wykonania dzieła w postaci „przygotowanie materiałów szkoleniowych, opracowanie i przeprowadzenie autorskiego wykładu z zakresu praktycznego wykorzystania języka niemieckiego”,

- z dnia 1 września 2008 r. na okres od 1 września 2008 r. do 28 listopada 2008 r. (wynagrodzenie 1.756 zł netto), w której jako dzieło określono z kolei „przygotowanie materiałów szkoleniowych, opracowanie i przeprowadzenie autorskiego wykładu z zakresu praktycznego wykorzystania języka niemieckiego, zakończonego egzaminem”.

Z kolei A. C. (1) (poprzednio R.) była lektorką języka angielskiego i włoskiego. Z K. K. (1) zawarła łącznie 10 umów o dzieło, w tym :

- 4 umowy na „przygotowanie materiałów szkoleniowych, opracowanie i przeprowadzenie autorskiego wykładu z zakresu praktycznego wykorzystania języka włoskiego” tj. umowy z dnia 1 października 2006 r. na okres od 15 października 2006 r. do 31 grudnia 2006 r. (wynagrodzenie 500 zł), z dnia 1 stycznia 2007 r. na okres od 3 stycznia 2007 r. do 30 czerwca 2007 r. (wynagrodzenie 2.450 zł), z dnia 1 września 2007 r. na okres od 10 września 2007 r. do 30 listopada 2007 r. (wynagrodzenie 2.620 zł), z dnia 1 marca 2008 r. na okres od 1 marca 2008 r. do 30 czerwca 2008 r. (wynagrodzenie4.928 zł);

- 1 umowę na „przygotowanie materiałów szkoleniowych, opracowanie i przeprowadzenie autorskiego wykładu z zakresu praktycznego wykorzystania języka włoskiego, zakończonego egzaminem”, tj. umowę z dnia 1 września 2008 r. na okres od 1 września 2008 r. do 28 listopada 2008 r. (wynagrodzenie 1.610 zł netto);

- 5 umów na „przygotowanie materiałów szkoleniowych, opracowanie i przeprowadzenie autorskiego wykładu z zakresu praktycznego wykorzystania języka angielskiego”, którymi zainteresowana jednocześnie zobowiązała się „do przeniesienia na wnioskodawczynię praw autorskich do materiałów i treści prowadzonego wykładu”, tj. umowy z dnia 1 grudnia 2008 r. na okres od 1 grudnia 2008 r. do 31 marca 2009 r. (wynagrodzenie 3.330 zł netto), z dnia 1 kwietnia 2009 r. na okres od 1 kwietnia 2009 r. do 30 czerwca 2009 r. (wynagrodzenie 2.865 zł), z dnia 1 września 2009 r. na okres od 1 października 2009 r. do 30 listopada 2009 r. (wynagrodzenie 1.950 zł), z dnia 1 listopada 2009 r. na okres od 1 listopada 2009 r. do 31 marca 2010 r. (wynagrodzenie 5.049 zł netto), z dnia 1 kwietnia 2010 r. na okres od 1 kwietnia 2010 r. do 15 lipca 2010 r. (wynagrodzenie 2.600 zł netto).

Drugą dużą grupę językową stanowili lektorzy języka francuskiego. Języka tego nauczały B. C. (3), W. L., B. W. (1) i P. H. (1).

W. L. zawała z wnioskodawczynią dwie umowy na wykonanie dzieła w postaci „przygotowania materiałów szkoleniowych, opracowanie i przeprowadzenie autorskiego wykładu z zakresu praktycznego wykorzystania języka francuskiego”, tj. umowy z dnia 1 października 2006 r. na okres od 10 października 2006 r. do 31 grudnia 2006 r. (wynagrodzenie 220 zł) i z dnia 2 stycznia 2007 r. na okres od 2 stycznia 2007 r. do 16 czerwca (...). (wynagrodzenie 825 zł).

Ten sam przedmiot miały umowy o dzieło nawiązane z B. W. (1), z którą wnioskodawczynią zawarła trzy umowy o dzieło – z dnia 1 września 2007 r. na okres od 15 września 2007 r. do 30 listopada 2007 r. (wynagrodzenie 775 zł), 1 września 2007 r. na okres od 20 września 2007 r. do 29 lutego 2008 r. (wynagrodzenie 1.400 zł) i z dnia 1 marca 2008 r. na okres od 1 marca 2008 r. do 30 czerwca 2008 r. (wynagrodzenie 2.343 zł).

Z kolei P. H. (2) zawarła z wnioskodawczynią trzy umowy o dzieło, których przedmiotem było „przygotowanie materiałów szkoleniowych, opracowanie i przeprowadzenie autorskiego wykładu z zakresu praktycznego wykorzystania języka francuskiego, zakończone egzaminem”. Umowy zostały zawarte odpowiednio w dniu 1 września 2009 r. na okres od 1 października 2009 r. do 30 listopada 2009 r. (wynagrodzenie 1.450 zł netto), w dniu 1 listopada 2009 r. na okres 1 listopada 2009 r. do dnia 31 marca 2010 r. (wynagrodzenie 3.425 zł netto), w dniu 1 kwietnia 2010 r. na okres od 1 kwietnia 2010 r. do 15 lipca 2010 r. (wynagrodzenie 3.000 zł netto).

Jeszcze odmienniej były sformułowane umowy zawarte z B. C. (3). Zainteresowana zawarła z wnioskodawczynią łącznie 2 umowy na następujące po sobie okresy od 5 września 2008 r. do 30 listopada 2008 r. (umowa z dnia 1 września 2008 r., wynagrodzenie 540 zł netto) i od dnia 1 grudnia 2008 r. do 31 marca 2009 r. (umowa z dnia 1 grudnia 2008 r., wynagrodzenie 1.530 zł netto) na wykonanie dzieła w postaci „przygotowania materiałów szkoleniowych, opracowanie i przeprowadzenie autorskiego wykładu z zakresu praktycznego wykorzystania języka francuskiego”, którymi zainteresowana zobowiązała się jednocześnie „do przeniesienia na wnioskodawczynię praw autorskich do materiałów i treści przeprowadzonego wykładu”.

Nadto (...)zatrudniała pojedynczych lektorów do mniej popularnych języków. Poza M. Ł. (1), A. C. (1)i S. N., które uczyły dwóch języków, były to D. A.– lektorka języka szwedzkiego, A. S. (1)– lektorka język holenderskiego, J. S.– lektorka języka japońskiego oraz dwóch lektorów języka rosyjskiego - K. W.i N. H..

D. A. zawarła z K. K. (1) dwie umowy o dzieło – w dniu 1 października 2009 r. na okres od 19 października 2009 r. do 30 listopada 2009 r. (wynagrodzenie 630 zł netto) i w dniu 1 grudnia 2009 r. na okres od 2 grudnia 2009 r. do 30 marca 2010 r. (wynagrodzenie 1.170 zł netto). Każdorazowym przedmiotem umowy było wykonanie dzieła w postaci „przygotowania materiałów szkoleniowych, opracowanie i przeprowadzenie autorskiego wykładu z zakresu praktycznego wykorzystania języka szwedzkiego”. Nadto zainteresowana zawarła z wnioskodawczynią jedną umowę zlecenia w tym samym przedmiocie co powyższe umowy o dzieło.

Tożsamej treści umowy – jedynie dotyczące języka japońskiego – zawarła z wnioskodawczynią J. S., druga po S. N. lektorka tego języka. Łącznie strony nawiązany trzy umowy o dzieło – dwie umowy zawarte w dniu 1 września 2007 r. , w tym jedna na okres od 15 września 2007 r. do 30 listopada 2007 r. (wynagrodzenie 225 zł), a druga na okres od 20 września 2007 r. do 29 lutego 2008 r. (wynagrodzenie 630 zł) oraz w dniu 1 marca 2008 r. na okres od 1 marca 2008 r. do 30 czerwca 2008 r. (wynagrodzenie 740 zł).

Z kolei A. S. (1) zawarła z wnioskodawczynią łącznie cztery umowy o dzieło. Trzy z nich – z dnia 15 października 2007 r., zawarta na okres od 15 października 2007 r. do 30 listopada 2007 r. (wynagrodzenie 600 zł), z dnia 3 grudnia 2007 r., zawarta na okres od 4 grudnia 2007 r. do 29 lutego 2008 r. (wynagrodzenie 1.350 zł) i z dnia 3 marca 2008 r., zawarta na okres od 3 marca 2008 r. do 30 czerwca 2008 r. (wynagrodzenie 3.270 zł) dotyczyły „przygotowania materiałów szkoleniowych, opracowanie i przeprowadzenie autorskiego wykładu zakończonego egzaminem z zakresu praktycznego wykorzystania języka niderlandzkiego”. Ostatnia umowa, z dnia 1 kwietnia 2010 r., zawarta na okres od 1 kwietnia 2010 r. do 15 lipca 2010 r. (wynagrodzenie 1.776 zł netto) jako dzieło określała z kolei jedynie „przygotowanie materiałów szkoleniowych, opracowanie i przeprowadzenie autorskiego wykładu z zakresu praktycznego wykorzystania języka niderlandzkiego”. Przedmiotową umową zainteresowana zobowiązała się natomiast „do przeniesienia na wnioskodawczynię praw autorskich do materiałów i treści przeprowadzonego wykładu”.

Lektorki języka rosyjskiego K. W. i N. H. zawarły łącznie z wnioskodawczynią 6 umów o dzieło.

Przedmiotem dwóch umów N. H. - umowy z dnia 4 stycznia 2010 r. zawartej na okres od 5 stycznia 2010 r. do 30 marca 2010 r. za wynagrodzeniem, zgodnie z aneksem z dnia 15 marca 2010 r. w wysokości 840 zł netto i z dnia 1 kwietnia 2010 r. zawartej na okres od 1 kwietnia 2010 r. do 15 lipca 2010 r. za wynagrodzeniem 240 zł netto, było każdorazowo „przygotowanie materiałów szkoleniowych, opracowanie i przeprowadzenie autorskiego wykładu z zakresu praktycznego wykorzystania języka rosyjskiego, zakończonego egzaminem”.

Natomiast cztery umowy o dzieło zawarte z K. W. miały różnie określone przedmioty dzieł. Pierwsza umowa zawarta z zainteresowaną w dniu 15 września 2007 r. na okres od 15 września 2007 r. do 29 lutego 2008 r. (wynagrodzenie 652 zł netto) miała identyczne brzmienie jak umowy zawierane N. H.. Z kolei drugą umową z dnia 15 października 2007 r., zawartą na okres od 15 października 2007 r. do 30 listopada 2007 r. (wynagrodzenie 520 zł) zainteresowana zobowiązała się do wykonania dzieła w postaci „przygotowania materiałów szkoleniowych, opracowanie i przeprowadzenie autorskiego wykładu z zakresu praktycznego wykorzystania języka rosyjskiego”. Kolejne dwie umowy – z 1 grudnia 2008 r., zawarta na okres od 1 grudnia 2008 r. do 31 marca 2009 r. (wynagrodzenie 2.460 zł netto) i z dnia 1 kwietnia 2009 r., zawarta na okres od 1 kwietnia 2009 r. do 30 czerwca 2009 r. (wynagrodzeniem 1.820 zł netto) określały dzieło w postaci „przygotowania materiałów szkoleniowych, opracowanie i przeprowadzenie autorskiego wykładu z zakresu praktycznego wykorzystania języka rosyjskiego”, którymi zainteresowana jednocześnie zobowiązała się do „przeniesienia na wnioskodawczynię praw autorskich do materiałów i treści prowadzonego wykładu”.

Mimo odmienności w formułowaniu poszczególnych umów, nawet podpisywanych z tymi samymi zainteresowanymi, ich wykonanie zawsze przebiegało tożsamo. Lektorzy byli każdorazowo zobowiązani do samodzielnego przygotowania autorskich materiałów szkoleniowych, ewentualnej kwalifikacji słuchaczy na poszczególne poziomy grup wykładowych, prowadzenia cyklu wykładów – zajęć, podczas których byli zobowiązani do sprawdzania obecności oraz prowadzenia dziennika lekcyjnego, a także niezależnie czy mieli taką adnotację w umowie czy też nie, do systematycznego przeprowadzania egzaminów wewnątrzsemestralnych i końcowych. Wysokość wypłaconego wynagrodzeń, poza dwoma przypadkami sporządzenia aneksów do umów w tym zakresie, zawsze odpowiadała wysokości ustalonej w umowach.

W okresie współpracy z K. K. (3) większość zainteresowanych posiadała inne tytuły do ubezpieczeń, w tym:

- M. M. w okresach od 1.10.2006r. do 25.05.2007r., od 27.05.2007r. do 30.06.2007r., od 1.09.2007r. do 30.06.2008r., od 1.09.2008r. do 28. 11.2008r., od 1.12.2008r. do 30.06.2009r. oraz od 1.09.2009r. do 15.07.2010r. była zgłoszona do ubezpieczeń społecznych z tytułu umowy o pracę; w dniu 26.05.2007r. przebywała na urlopie bezpłatnym.

- S. N. w całym okresie współpracy (od 27.10.2008r. do 30.06.2009r.oraz od 1.10.2009r. do 15.07.2010r.) była zgłoszona do ubezpieczeń społecznych z tytułu umowy o pracę;

- M. O. w całym okresie współpracy (od 1.11.2009r. do 15.07.2010r.) była zgłoszona do ubezpieczeń społecznych z tytułu umowy o pracę;

- J. S. w okresie m.in. od 01.09.2007r. do 30.06.2008r. była
zgłoszona do ubezpieczeń społecznych z tytułu umowy o pracę; w dniach 25.03.2008r., 30.04.2008r., 05.05.2008r., 23.06.2008r. przebywała na urlopie bezpłatnym;

- K. Z. (1) w okresach m.in. od 1.10.2006r. do 30.06.2007r., od 1.09.2007r. do 1.01.2008r., od 3.01.2008r. do 30.08.2008r. oraz od 1.09.2009r. do 15.07.2010r. była zgłoszona do ubezpieczeń społecznych z tytułu umowy o pracę; w dniu 02.01.2008r. przebywała na urlopie bezpłatnym.

- A. C. (1) w okresie m. in. od 1.03.2009r. do 30.06.2009r była zgłoszona do ubezpieczeń społecznych z tytułu umowy zlecenia w innym zakładzie pracy;

- S. K. (1) w okresach m. in. od 1.10.2006r. do 20.05.2007r., od 22.05.2007r. do 30.06.2007r., od 1.09.2007r. do 30.06.2008r. oraz od 1.09.2008r. do 30. 11.2008r. była zgłoszona do ubezpieczeń społecznych z tytułu umowy o pracę; w dniu 21.05.2007r. przebywała na urlopie bezpłatnym.

- W. L. w okresie od 1.10.2006r. do 13.10.2006r. oraz od 16.10.2006r. do 30.06.2007r. była zgłoszona do ubezpieczeń społecznych z tytułu umowy o pracę;

- K. W. w okresie m.in. od 1.09.2007r. do 29.02.2008r. była zgłoszona do ubezpieczeń społecznych z tytułu umowy o pracę, natomiast w okresie m.in. od 1.12.2008r. do 5.l2.2008r. przebywała na zasiłku macierzyńskim;

- M. Z. (1) w okresie m.in. od 10.11.2009r. do l6.l2.2009r. oraz od 9.02.2010r. do 24.06.2010 r. był zgłoszony do ubezpieczeń społecznych z tytułu umowy o zlecenia w innym zakładzie pracy;

- B. C. (1) w całym okresie współpracy (od 1.09.2008r. do 31.03.2009r.) była zgłoszona do ubezpieczeń społecznych z tytułu prowadzenia działalności gospodarczej;

- I. M. (2) w całym okresie współpracy (od 1.12.2008 r. do 30.06.2009 r.) była zgłoszona do ubezpieczeń społecznych z tytułu umowy o pracę;

- M. D. w całym okresie współpracy (od 1.10.2006 r. do 30.06.2007 r.) była zgłoszona do ubezpieczeń społecznych z tytułu umowy o pracę;

- N. H. w całym okresie współpracy (od 4.01.2010r. do 30.03.2010 r. o od 1.04.2010 r. do 15.07.2010 r.) była zgłoszona do ubezpieczeń społecznych z tytułu umowy o pracę;

- M. Ł. (1) w całym okresie współpracy (od 10.10.2006 r. do 31.12.2006 r., od 2.01.2007 r. do 16.06.2007 r., od 15.10.2007 r. do 30.11.2007 r., od 1.03.2008 r. do 30.06.2008 r., od 1.09.2008 r. do 28.11.2008 r., od 1.12.2008 r. do 30.06.2009 r. i od 1.10.2009 r. do 15.07.2010 r.) była zgłoszona do ubezpieczeń społecznych z tytułu umowy o pracę;

- R. R. (1) w okresach od 1.09.2007r. do 30.06.2008r, od l.09.2008r.
do 28.11.2008r., od l. 12.2008r. do 30.06.2009r. oraz od l.09.2009r. do 15.07.2010r. była zgłoszona do ubezpieczeń społecznych z tytułu umowy o pracę i prowadzenia działalności gospodarczej, w tym w okresie m.in. od 8.09.2007r. do 1.01.2008r. przebywała na urlopie wychowawczym z tytułu zatrudnienia.

- B. W. (1) w całym okresie współpracy (od 1.09.2007r. do 30.06.2008r.) była zgłoszona do ubezpieczeń społecznych z tytułu umowy o pracę;

- M. Z. (2) w całym okresie współpracy (od 25.10.2006 r. do 31.12.2006 r., od 2.01.2007 r. do 16.06.2007 r., 1.09.2007 r. do 30.06.2008 r., od 1.09.2008 r. do 28.11.2008 r., od 1.12.2008 r. do 30.06.2009 r. i od 1.10.2009 r. do 15.07.2010 r.) był zgłoszony do ubezpieczeń społecznych z tytułu umowy o pracy.

Pozostali zainteresowani – S. B., D. A., M. K. (1), A. S. (1) i M. S. (1) – w okresie wykonywania umów zawartych z K. K. (1) - nie posiadali innych tytułu do ubezpieczeń.

Z kolei P. H. (1) w okresie wykonywania umów zawartych z K. K. (1) (od 01.09.2009r. do 25.06.2010r.) była zgłoszona do ubezpieczeń społecznych z innego tytułu, tj. umów o pracę. Jednakże w powyższym okresie podstawa wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe zainteresowanej z tego tytułu w przeliczeniu na okres miesiąca była niższa od minimalnego wynagrodzenia.

W okresie od października do listopada 2010 r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych przeprowadził kontrolę działalności gospodarczej K. K. (1) na okoliczność prawidłowości i rzetelności obliczania składek oraz zgłaszania do ubezpieczeń społecznych i ubezpieczenia zdrowotnego.

W wyniku kontroli organ rentowy uznał, iż umowy zawarte z 24 lektorami Chaty J. Świata nosiły znamiona umów zlecenia, zaś płatnik nie wywiązał się z łączących się z tą umową obowiązków ubezpieczeniowych. Organ rentowy nie uwzględnił zgłoszonych przez płatnika zastrzeżeń do protokołu kontroli.

W konsekwencji organ rentowy wydał w dniu 4 lutego 2011 r. skarżone decyzje.

W dniu 8 września 2011 r. organ rentowy wydał dziewięć decyzji nr 547/2011-555/2011 zmieniających decyzje z dnia 4 lutego 2011 r. korygując okresy obowiązkowego podlegania bądź braku podstaw do podlegania ubezpieczeniom społecznym zainteresowanych S. B., M. K., M. Z., M. Ł., N. H., M. Z., S. N., A. S. i D. A. w sposób odpowiadający faktycznym czasookresom trwania umów zawartych z poszczególnymi zainteresowanymi. Wydane decyzje nie wnosiły zmian w zakresie wymiaru składek.

Powyższy stan faktyczny Sąd I instancji ustalił na podstawie dokumentów przedłożonych w poczet materiału dowodowego sprawy oraz zgromadzonych w załączonych aktach organu rentowego, a także dowodu z przesłuchania K. K. (1) oraz zainteresowanych S. B., A. C. (1), B. C. (1), M. Ł. (1), S. N., A. S. (1), M. S. (1), B. W. (1), K. Z. (4), M. Z. (1), M. Z. (2).

Sąd Okręgowy za w pełni wiarygodne uznał dokumentację sporządzoną przez organ rentowy; jej treść nie budziła wątpliwości Sądu, a nadto żadna ze stron nie zakwestionowała autentyczności zawartych w nich informacji. Z kolei analizując dokumentację sporządzaną przez wnioskodawczynię, przede wszystkim zawierane z zainteresowanymi umowy o dzieło, wobec zeznań M. S. (1), których nie było powodu kwestionować, Sąd ten miał na uwadze, iż nie zawsze odzwierciedlały one stan faktyczny sprawy. Co prawna, poza w/wym. żaden z przesłuchanych w sprawie zainteresowanych nie wskazał na nieprawidłowości przy sporządzaniu umów pisemnych, niemniej jedna (co najmniej) niezgodnie z rzeczywistością sporządzona umowa rzutuje na ogólną ocenę prawidłowości w sporządzaniu dokumentów przez wnioskodawczynię.

Oceniając natomiast wartość osobowych źródeł dowodowych Sąd I instancji uznał je ogólnie za wiarygodne i w zakresie pokrywającym się za wartościowe dla ustalenia istotnych okoliczności sprawy. Walor wiarogodności przyznano w szczególności zeznaniom przesłuchanych zainteresowanych, które łącznie pozwoliły miarodajne ustalić faktyczne warunki wykonywania zawartych z wnioskodawczynią umów. W zeznaniach wszystkich zainteresowanych pojawia się spójny obraz funkcjonowania (...), zarówno organizacji dydaktycznej, funkcjonalnej jak i ekonomicznej. Wszyscy zeznający w sprawie zainteresowani logicznie i spójnie wskazywali również na sposób nawiązania i wykonywania spornych umów o dzieło jednolicie podkreślając, iż byli w pełni samodzielni w tworzeniu planu nauczania i jego realizacji, zaś wnioskodawczyni nigdy nie dawała ich w tym przedmiocie żadnych wiążących wskazówek ani nie ingerowała w treści wykładów. Równie spójnie przedstawiony został cel umowy, który zainteresowani ogólnie ujmowali jako „zdanie egzaminu przez słuchaczy” bądź „osiągnięcie przez słuchaczy określonego poziomu wiedzy” oceniane przez pryzmat wyników egzaminów, z których byli przez wnioskodawczynię rozliczani. Zeznania zainteresowanych były też zgodne na okoliczność ustalania wysokości wynagrodzenia i jego wypłaty, w tym możliwości otrzymywania zaliczek. Zainteresowani nie kwestionowali przy tym, iż zawsze otrzymywali umówione wynagrodzenie. Zeznania zainteresowanych różniły się natomiast nieznacznie w przedmiocie indywidualnego sposobu wykonywania poszczególnych umów i powinności względem wnioskodawczyni, co wynikało z odmiennych okoliczności w jakich poszczególni lektorzy wykonywali swoje umowy, nie zaś z ich niewiarygodności. Osoby przeprowadzające wykłady poza terenem szkoły bądź zajęcia indywidualne zwracały uwagę na konieczność informowania wnioskodawczyni o ich terminach i kontroli z jej strony co do ich przeprowadzenia, które to aspekty raczej nie znalazły się w zeznaniach zainteresowanych uczących w siedzibie szkoły (poza S. N.). Zainteresowani różnie wypowiadali się również w przedmiocie przekazywania wnioskodawczyni materiałów ze swoich wykładów, co wynikało bardziej z indywidualnego podchodzenia do tego obowiązku; żaden z zainteresowanych nie zaprzeczył jednak istnienia takiej praktyki. Nie wszyscy zainteresowani przyznawali się także do podpisywania końcowych dyplomów dla słuchaczy oraz przeprowadzania wstępnych selekcji. Powyższe niespójności miały jednak charakter marginalny i dotyczyły okoliczności drugoplanowych. Podstawowe z punktu widzenia niniejszego postępowania okoliczności wykonywania spornych umów i ich cel był przez zainteresowanych przedstawiony jednolicie stanowiąc miarodajny materiał dowodowy dla ustalenia stanu faktycznego sprawy.

Walor wiarygodności Sąd I instancji przyznał także zeznaniom K. K. (3)na okoliczność prowadzenia działalności gospodarczej, przyjętego modelu organizacyjno-dydaktycznego funkcjonowania (...), zawieranych w ramach tej działalności umów, ich charakteru i zakresu faktycznie zleconych w ramach tych umów prac oraz ich celu. Wnioskodawczyni nie kwestionowała, iż lektorzy mieli obowiązek zarówno sporządzać i przeprowadzać wykłady jak i okresowe egzaminy sprawdzające, a także, iż do ich obowiązków należało dobieranie grup z innych języków poza językiem angielskim. Wnioskodawczyni przyznała również, iż praktykowała zaliczkowe wypłacanie wynagrodzenia przed terminem końcowego wykonania dzieła, przy czym wskazywała z jednej strony, iż wynagrodzenie to było wypłacane w wysokości „proporcjonalnej” do wykonanego działa obejmującej wszystkie czynności w jej ramach powierzone (przygotowanie testów, egzaminów, wygłoszenie wykładów, sprawdzenie prac), a z drugiej zaś wskazując na metody tego „proporcjonalnego” obliczania podawała, iż „w umowie określaliśmy kwotowo wynagrodzenie za całość dzieła, a lektor mógł sobie wyliczyć jaka to stawka godzinowa” bądź, iż „dzieliliśmy np. kwotę za całą umowę na poszczególne miesiące”. Obie przyjęte metody nie przystają do „proporcjonalności” wykonania umowy w kontekście wszystkich jej obowiązków, a jedynie odzwierciedlają ilość dotychczas przepracowanych godzin w ramach wykładów. Jest to jeden z wielu niuansów w zeznaniach wnioskodawczyni, które przeciwstawiają się przyjętej przez nią formalnie specyfice umów o dzieło, o czym szerzej będzie mowa w rozważaniach prawnych. Do nich zaliczyć należy niewątpliwie spontaniczne i szczere zeznania wnioskodawczyni na okoliczność powodów zawarcia z D. A.jednej z umów o charakterze umowy zlecenia zamiast umowy o dzieło, w której „oprócz nazwy warunki umowy nie zmieniły się” (zeznania k. 1109v). Za wiarygodne jako zgodne z zeznaniami zainteresowanych, a jednocześnie równie istotne z powyższego punktu widzenia, uznano także zeznania wnioskodawczyni na okoliczność przyjętego przez nią wyznacznika wykonania dzieła, za które uznawała zaliczenie egzaminu końcowego przez słuchaczy i który to jednocześnie był „protokołem odbioru” dzieła. Sąd natomiast odmówił wiarygodności zeznaniom wnioskodawczyni w zakresie, w którym twierdziła ona, iż lektorzy ponosili by materialną odpowiedzialność za niewykonanie dzieła („gdyby egzamin się nie powiódł”) w postaci potrącenia z wynagrodzenia, co nie znalazło odzwierciedlania ani w treściach umów o dzieło ani w zeznaniach przeważającej części zainteresowanych, którzy bądź wskazywali, iż w kwestia odpowiedzialności w ogóle nie była poruszana, bądź za taką odpowiedzialność poczytywali „groźbę” niezawarcia umowy na kolejny okres. Na odpowiedzialność taką wskazywali jedynie A. S., B. W.i M. Z.przyznając jednak „iż nie zostało to w żaden sposób określone” (zeznania M. Z.k. 986), a wynikało to z własnej interpretacji lektorów - „tak rozumiałam, że jak osoby nie zdadzą egzaminu końcowego to nie otrzymam wynagrodzenia z umowy o dzieło. Nie padły te słowa przy zawieraniu umowy ale powiedziano, że moja odpowiedzialność polega na zdaniu egzaminu przez ucznia” (zeznania A. S.k. 984), co może oznaczać również wskazywane niezawarcie umowy na kolejny okres.

Przedmiot sporu w niniejszej sprawie koncentrował się na ustaleniu czy umowy zawarte pomiędzy K. K. (1) a D. A., S. B., A. C. (1), B. C. (1), M. D., N. H., P. H. (2), S. K. (1), M. K. (1), W. L., M. Ł. (1), I. M. (1), M. M., S. N., K. W., M. O., R. R. (1), A. S. (1), M. S. (1), J. S., B. W. (1), K. Z. (1), M. Z. (1) i M. Z. (2) wypełniały przesłanki umowy o dzieło czy też innej umowy cywilnoprawnej, a w dalszej kolejności czy zainteresowani w związku z ich zawarciem winni podlegać obowiązkowym ubezpieczeniom społecznym, a wnioskodawczyni być obarczona obowiązkiem ich zgłoszenia do tych ubezpieczeń i opłacenia stosownych składek, przy czym w stosunku do zainteresowanych, którzy posiadali inny tytułu do ubezpieczenia spór ten nie przekładał się na obciążenia finansowe albowiem niezależnie od podstawy prawnej zawartych umów – działo czy umowa zlecenie – za tych zainteresowanych wnioskodawczyni i tak nie miała obowiązku oprowadzania składek na ubezpieczenia społeczne, co notabene zostało uwzględnione przez organ rentowy w treści odpowiadających im skarżonych decyzji. W grę wchodziły ewentualnie składki na ubezpieczenie zdrowotne.

Umowa o dzieło oraz umowa zlecenia należą do kategorii umów o świadczenie usług. Do umów o świadczenie usług należą zarówno umowy zawierające element podporządkowania, jak i pozbawione tego elementu oraz umowy, przy których ryzyko uzyskania zamierzonego przez strony rezultatu obciąża bądź zobowiązanego do świadczenia usług bądź je zlecającego. Przez umowę o dzieło przyjmujący zamówienie zobowiązuje się do wykonania oznaczonego dzieła, a zamawiający do zapłaty wynagrodzenia ( art. 627 kc ). Umowa o dzieło jest umową konsensualną, odpłatną i wzajemną. Między stronami umowy o dzieło nie istnieje przy tym żaden stosunek zależności czy podporządkowania. Zamawiający zobowiązuje się do wypłaty wynagrodzenia, przy czym następuje ono w chwili oddania całości bądź części dzieła, w zależności od uzgodnień stron. Ustalenie sposobu określania wynagrodzenia również należy do stron ( art. 628 kc ) i może stanowić dowolną przyjętą podstawę, w tym nawet określaną stawka godzinową ( por. uzasadnienie do wyroku SN z dnia 15 grudnia 2000 r., I PKN 133/00 ). Z kolei wykonawca zobowiązuje się do wykonania dzieła. Co do zasady to jego uznaniu pozostawiony jest sposób jego wykonania. On też odpowiada za jego ewentualne wady. Dzieło to może mieć charakter zarówno materialny, jak i niematerialny (np. namalowanie obrazu, zrobienie fotografii czy sporządzenie projektu technicznego). Przedmiotem umowy może być zarówno stworzenie dzieła jak i przetworzenie dzieła do takiej postaci, w jakiej poprzednio nie istniało poprzez np. naprawę, przerobienie albo konserwacją istniejących już przedmiotów. Zobowiązanie się do wytworzenia dzieła jest istotną przedmiotowej umowy będącej umową rezultatu. Dochodzi do niego gdy starania przyjmującego zamówienie doprowadzą – poprzez proces pracy lub twórczości o możliwym do wskazania momencie początkowym i końcowym – do efektu (rezultatu) przyjętego przez strony w momencie zawierania umowy ( por. Z. Gawlik, A. Janiak, A. Kidyba, K. Kopaczyńska-Pieczniak, G. Kozieł, E. Niezbecka, T. Sokołowski, Kodeks cywilny. Komentarz. Tom III. Zobowiązania - część szczególna, LEX, 2010). Efekt ten musi spełniać przy tym cechy określonego, zindywidualizowanego i trwałego efektu gospodarczego o charakterze materialnym (por. wyrok SA w Lublinie z dnia 26 stycznia 2006 r. III AUa 1700/2005, wyrok SA w Rzeszowie z dnia 25 października 1994 r., III AUr 301/94 ), a także cechę samoistności rezultatu, tj. jego niezależności od osoby twórcy i jej dalszego działania. Rezultat umowy o dzieło musi zostać z góry określony (dzieło w momencie zawierania umowy ma charakter przyszły), przy czym określenie to może nastąpić przy przyjęciu dobrowolnie wybranych metod (opis, plan, rysunek). Istotnym jest aby było ono na tyle dokładne aby nie budziło wątpliwości co do kształtu zamierzonego rezultatu (dzieła), przy czym celem tej umowy nie jest czynność prowadząca do tego rezultatu, lecz samo jego osiągnięcia. W umowie o dzieło chodzi bowiem zawsze o osiągnięcie umówionego rezultatu, niezależnie od rodzaju i intensywności świadczonej w tym celu pracy i dokładanej staranności.

W kontekście niniejszej sprawy Sąd I instancji, iż jednym z rezultatów stosunku prawnego ukształtowanego umową o dzieło może być utwór w rozumieniu prawa autorskiego. Jak zauważa Sąd Najwyższy (uzasadnienie do wyroku z dnia 18 czerwca 2003 r., II CKN 269/2001 ) porównanie pojęcia „dzieła” (rozumianego w kontekście art. 627 kc i nast.) oraz „utworu” (zdefiniowanego w art. 1 ust. 1 prawa autorskiego ) „wskazuje na podobieństwa; w obu przypadkach mamy do czynienia z rezultatem działań człowieka, zarówno dzieło, jak i utwór mogą mieć charakter materialny i niematerialny, oba są rezultatem działalności kreatywnej, jednakże z różnym stopniem nasycenia pierwiastkiem twórczym. W szczególności utwór musi mieć cechy indywidualności, czego pozbawione jest dzieło o charakterze odtwórczym. Istotna jest też strona podmiotowa. Twórcą może być każdy, nawet osoba pozbawiona zdolności do czynności prawnych, zaś wykonanie dzieła powierza się osobie ze względu na jej przymioty, które upewniają zamawiającego, że oznaczone dzieło będzie wykonane w sposób odpowiadający oczekiwaniom czy potrzebom (stan obiektywnej osiągalności). To zróżnicowanie ma wpływ na określenie essentialia negotii umowy, której przedmiotem jest dzieło, oraz umowy, której przedmiotem jest utwór. O ile w umowie o dzieło eksponuje się dwa elementy, tj. wykonanie oznaczonego dzieła i zapłatę wynagrodzenia, o tyle essentialia negotii umowy, której przedmiotem jest utwór, to przede wszystkim rodzaj utworu (nośnika), postać ustalenia utworu, forma rozporządzenia, zakres korzystania (pola eksploatacji) i wynagrodzenie. Brak któregokolwiek z tych elementów, z wyjątkiem wynagrodzenia, rodzi uzasadnioną wątpliwość, czy przedmiotem umowy jest dzieło, czy utwór (egzemplarz utworu). (..) Zarówno dzieło, jak i utwór mogą być przedmiotem obrotu. Dzieło występuje w obrocie jako rezultat zamówienia, bez którego przedmiot obrotu nie pojawiłby się w postaci ucieleśnionej. Przedmiotem obrotu może być także utwór, a konkretnie autorskie prawa majątkowe i egzemplarz utworu (materialny nośnik), stanowiące odrębne przedmioty obrotu (prawa autorskie osobiste są ex lege wyłączone z obrotu)”. W dalszej części rozważań Sąd Najwyższy zwrócił także uwagę „że jeżeli przedmiotem umowy o dzieło ma być utwór, wówczas przymiot „oznaczenia” dzieła powinien być tak skonkretyzowany, aby obowiązkiem przyjmującego zamówienie było dostarczenie zamawiającemu dzieła będącego rezultatem działalności twórczej, o indywidualnym charakterze, ustalonego w określonej przez strony postaci. Jeżeli stosunek prawny między stronami zostanie tak ukształtowany, to wówczas mają zastosowanie przepisy Kodeksu cywilnego, a w zakresie, w którym dzieło jest utworem - przepisy prawa autorskiego (prawa osobiste, majątkowe, ochronne itp.). Jeżeli przedmiotem zamówienia jest utwór, obowiązkiem wykonawcy (autora) jest wydać zamawiającemu egzemplarz utworu.” Na możliwość zawierania „umów o dzieło autorskie” wskazuje także doktryna, zwracając przy tym uwagę, iż taka umowa dla spełnienia swoich cech winna wykazywać się czterema cechami szczególnymi : 1) przedmiotem umowy o dzieło autorskie jest dzieło szczególne, oznaczone jako "utwór"; 2) umowa o dzieło autorskie powinna wskazywać rodzaj utworu, postać jego ustalenia, formę rozporządzania, pola eksploatacji i wynagrodzenie; 3) utwór jest prawidłowo oznaczony, jeżeli przedmiotem umowy o dzieło autorskie jest rezultat działalności twórczej o indywidualnym charakterze, ustalony w określonej przez strony postaci; 4) zagadnienie ucieleśnienia rezultatów niematerialnych w rzeczy, w szczególności z punktu widzenia odpowiedzialności za wady przedmiotu tej umowy, nie ma pierwszoplanowego znaczenia w wypadku umowy o dzieło autorskie ( Z. Gawlik, A. Janiak, A. Kidyba, K. Kopaczyńska-Pieczniak, G. Kozieł, E. Niezbecka, T. Sokołowski, Kodeks cywilny. Komentarz. Tom III. Zobowiązania - część szczególna, LEX, 2010 i podana tam dalsza literatura).

Z kolei przez umowę zlecenie przyjmujący zlecenie zobowiązuje się do dokonania określonej czynności prawnej dla dającego zlecenie (art. 734 § 1 kc). W przeciwieństwie do umowy o dzieło umowa zlecenie jest umową starannego działania (por. wyrok SA w Rzeszowie z dnia 21 grudnia 1993 r., III AUr 357/93), której celem wykonania nie jest przyniesienie konkretnego, zindywidualizowanego rezultatu, a wykonanie określanej czynności. Czynności te mogą być podejmowane zarówno przez przyjmującego zlecenie (zasada) jak i powierzone osobie trzeciej (art. 738 § 1 kc). Zleceniobiorca jest natomiast zobowiązany do stosowania się do wskazanego przez zleceniodawcę sposobu wykonania zlecenia (art. 737 kc).

Natomiast w sytuacji gdy nie można przypisać powierzonym czynnościom (świadczonym usługom) cech konkretnej umowy cywilnej, należy w myśl art. 750 kc stosować do nich odpowiednio przepisy o zleceniu. W takiej sytuacji mamy do czynienia z umową zlecenia sensu largo, której celem jest wykonanie określonej czynności faktycznej bądź zespołu tych czynności, które nie muszą zmierzać do osiągnięcia rezultatu. Umowy o świadczenie usług, podobnie jak umowy zlecenia, są zatem umowami starannego działania. Na podstawie tożsamych kryteriów podlegają też odróżnieniu od umów o dzieło. Jednym z nich jest możliwość poddania umówionego rezultatu (dzieła) sprawdzianowi na istnienie wad fizycznych ( wyrok SA w Lublinie z dnia 26 stycznia 2006 r., III AUa 1700/05 ). Odesłanie z art. 750 znajdzie zastosowanie wówczas, gdy przedmiotem umowy jest dokonanie czynności faktycznej jako usługi, a nie jest ona ponadto unormowana w przepisach dotyczących zarówno umów nazwanych w samym kodeksie cywilnych, jak i w innych aktach, nawet poza prawem cywilnym.

W praktyce niemożliwość określenia dokładnego charakteru danych umów, ze względu na zawarcie w nich elementów zaczerpniętych od kilku zobowiązań, jest dość często spotykana. Nadto takie samo świadczenie może być zarówno przedmiotem zobowiązania starannego działania, jak i zobowiązania rezultatu. Granica między usługami a dziełem bywa płynna, zwłaszcza gdy umowa dotyczy usług. W takiej sytuacji należy dokonywać analizy spornych umów i to zarówno z punktu widzenia zawartych w nich elementów prawnych jak i woli kierujących się przy ich zawarciu stron. Jak podkreśla się w orzecznictwie (por. wyrok SA w Katowicach z dnia 25 czerwca 2009 r., V ACa 128/09) o kwalifikacji prawnej danego stosunku decydują jego elementy przedmiotowo istotne. W przypadku stosunków prawnych w których występują elementy różnych rodzajów zobowiązań istotne znaczenie ma układ interesów stron z uwzględnieniem ich zgodnego zamiaru, celu powołania do życia określonego stosunku prawnego. W stosunkach w których dominuje jeden główny cel on determinuje ocenę danego stosunku. Powyższe wynika również z regulacji art. 65 § 2 kc wskazującej, iż w umowach należy raczej badać, jaki był zgodny zamiar stron i cel umowy, aniżeli opierać się na jej dosłownym brzmieniu. Sama nazwa umowy nie ma więc decydującego znaczenia przy ocenie jej materialnoprawnego charakteru.

Oceniając na podstawie powyższych przesłanek zawarte pomiędzy K. K. (1) a zainteresowanymi umowy Sąd Okręgowy stanął na stanowisku, iż zgromadzony w sprawie materiał dowodowy dał pełne podstawy do potwierdzenia merytorycznego stanowiska organu rentowego, iż umowy te – w związku z ustalonymi rzeczywistymi intencjami stron co do ich przedmiotu oraz sposobem wykonywania – w rzeczywistości nie miały charakteru umów o dzieło lecz umów o świadczenie usług, do których stosuje się odpowiednio przepisy o zleceniu.

Ogólne założenia wnioskodawczyni miały swoje prawne i ugruntowane w praktyce podstawy. Jak dopuszcza Sąd Najwyższy (uzasadnienie do wyroku z dnia 30 maja 2001 r., I PKN 429/00) „przedmiotem umowy o dzieło może być osiągnięcie rezultatu niematerialnego, nieucieleśnionego, a za taki uznaje się przygotowanie i wygłoszenie cyklu specjalistycznych wykładów”. Wnioskodawczyni formalnie w zawieranych z lektorami umowach o dzieło na taki przedmiot umów każdorazowo wskazywała i gdyby faktycznie na tym i tylko na tym skupiała się praca lektorów umowy te zachowałyby swój nominalny charakter. Wnioskodawczyni w przy realizacjach umów popełniła jednak kilka „błędów” wypaczających zarówno zakres tych umów jak i ich rezultat, który ostatecznie nie spełniał warunków powyżej określonego dzieła, zarówno w realiach prawa autorskiego jak i dzieła w znaczeniu art. 627 kc.

Odnosząc się do pierwszego z powyższej wskazanych rodzajów dzieła w ocenie Sądu Okręgowego przeciwko przyjęciu, iż między stronami doszło do zawarcia dzieła autorskiego przeciwstawiał się kompletny brak postanowień charakterystycznych dla wymogów prawa autorskiego. Przyjmując nawet, że samo przygotowanie wykładu jest rezultatem działalności twórczej o indywidualnym charakterze (zainteresowani sami ustalali treść wykładów, będąc ograniczonymi jedynie programem ramowym nauczania), to strony nie poczyniły żadnych ustaleń co do rozporządzania tym dziełem przez płatnika (pola eksploatacji) ani form rozporządzenia. Zainteresowani w większości nie byli umownie zobowiązani do dostarczenia egzemplarza swojego dzieła, umożliwiającego płatnikowi rozporządzanie nim, jedynie w niektórych umowach zawarto adnotację, iż lektor jest również zobowiązany „do przeniesienia na wnioskodawczynię praw autorskich do materiałów i treści prowadzonego wykładu”. Zapis ten jednak nie jest wyczerpującym do przyjęcia zobowiązania do „dostarczenia egzemplarza działa”. Jak wynika bowiem z faktycznie ustalonej praktyki wnioskodawczyni wymagając od lektorów udostępniania swoich wykładów w formie papierowej, które mieli pozostawiać w szkole w specjalnie dla nich prowadzonych segregatorach, tego obowiązku nie respektowała – tylko nieliczni lektorzy przyznali, iż takie wykłady przekazywali do teczek, znaczna część nie wypełniała tego obowiązku bądź w ogóle nie miała o nim pojęcia. Co więcej, wnioskodawczyni nigdy nie zaglądała do tych materiałów, nie była zatem w ogóle zainteresowana przejściem na nią praw do takiego ,,utworu”. Wygłoszony wykład, jako dobro niematerialne, pozostawał poza obszarem jej zainteresowania, nie zamierzała pozyskać do niego żadnych praw. Stronom nie można zatem w żaden sposób przypisać, że ich zamiarem było nadanie powierzonej umowie cech ,,utworu” prawa autorskiego. Odniesienie się do prawa autorskiego było jedynie sporadycznie formalnie w umowie akcentowane, a faktycznie nigdy nie realizowane. Nie można było zatem przyjąć, iż mamy do czynienia z dziełem autorskim.

W sprawie nie można było również ustalić, iż doszło do spełniania wymogów dzieła cywilnego (art. 627 kc). Przede wszystkim brak jest podstaw do przyjęcia, iż powierzone lektorom czynności wypełniały cechy dzieła (rezultatu). Jak wyjaśnia Sąd Najwyższy w uzasadnieniu do powoływanego już wyroku z dnia 30 maja 2001 r. ( I PKN 429/00 ) „gdy treścią świadczenia jest prowadzenie wykładów i ćwiczeń ze studentami można za rezultat odpowiadający pojęciu dzieła w rozumieniu art. 627 KC uważać realizację programu, zakończenie cyklu wykładów, a nie wiedzę nabytą przez słuchaczy sprawdzaną poprzez zaliczenia i wyniki egzaminów”, co pozostaje w jaskrawej sprzeczności z bezsprzecznie ustalonym w sprawie – wyrażonym zarówno przez zainteresowanych jak i wnioskodawczynię – przyjmowanym celem zawartych umów. „Nauczenie” w żaden sposób nie spełnia przesłanek dzieła w świetle przepisów kodeksu cywilnego. Jego osiągnięcie nie jest bowiem możliwe samodzielnie przez wykonawcę; może on jedynie odpowiadać za wykonanie czynności zmierzających do końcowego efektu („nauczania” ), które należy postrzegać w kontekście starannego działania, nie zaś do osiągnięcia efektu końcowego („nauczenie”), który jak wskazują zasady doświadczenia życiowego nie jest zawsze efektem możliwym do uzyskania, co wyklucza możliwość przypisania mu cech art. 627 kc. Jeżeli natomiast osiągnięcie rezultatu określonego w celu zawarcia umowy uwarunkowane jest od wielu już istniejących lub innych mających nastąpić zdarzeń oraz czynników zewnętrznych, leżących poza oddziaływaniem dłużnika, to z reguły podejmuje on zobowiązanie starannego działania (por. wyrok SN z dnia 4 października 2006 r., II CSK 117/06).

W sprawie nie można również nie zauważyć, iż przygotowanie i wygłoszenie cyklu wykładów z języków obcych nie było nie tylko celem umów ale nie było także jednym zadaniem lektorów. Poza samym przygotowaniem i wygłoszeniem wykładów lektorzy były zobowiązani do wykonywania szeregu innych dalszych czynności. Część z nich była już wprost określona w niektórych umowach jak przeprowadzenie egzaminu, przy czym do przeprowadzania takich egzaminów, o różnym charakterze, dochodziło wielokrotnie zwłaszcza w ramach umów wielomiesięcznych, praktykowanych w początkowym okresie działalności szkoły. Część zaś była lektorom powierzana już w trakcie wykonywania umów. Dotyczyło to m. in. takich czynności jak przeprowadzanie wstępnych selekcji słuchaczy w kontekście ich poziomu wiedzy, prowadzenia list obecności i dziennika lekcyjnego czy podpisywania dyplomów. Żadnej z powyższych czynności nie można uznać za element niezbędny wykonania dzieła w postaci „przygotowania i wygłoszenia wykładu”; były to odrębne czynności niezwiązane z powierzona pracą i wynikłe dopiero w toku jej wykonywania, a nadto bezsprzecznie narzucone przez wnioskodawczynię. Nie były to także elementy doprecyzowania dzieła, albowiem były z nim kompletnie niezwiązane. Powierzanie w toku wykonania umowy o dzieło nieuwzględnionych pierwotnie i niezwiązanych z samym wykonaniem dzieła czynności (pomijając nawet fakt, iż dokonano tego w sposób naruszający § 5 umowy bez zachowania formy pisemnej) w oczywisty sposób przeczy charakterystyce umowy o dzieło w świetle art. 627 kc. Należy je natomiast uznać za elementy prawidłowego wykonywania zadań nauczyciela (wykładowcy), a więc elementy starannego działania.

Nadto nie można uznać, iż oceniane oddzielnie umowy zawierane z poszczególnymi zainteresowanymi, na następujące po sobie – z przerwą lub bez przerwy – okresy prowadziły do rezultatu, który był faktycznie przez strony przyjęty – osiągnięcie określonego, kolejnego poziomu wiedzy. Taką możliwość – pomijając w tej chwili kwalifikację tego „dzieła”(rezultatu) – dawało dopiero przeprowadzenia rocznego cyklu wykładów i z tej perspektywy był układany ich program. Zainteresowani pracujący dłużej, swojego cyklu wykładów nie odnosili do poszczególnych umów, lecz do całego okresu, co nakazuje przyjąć, iż od samego początku był on ustalany w kontekście szerszym, nie jedno- czy kilkumiesięcznym. Z kolei zainteresowani zatrudnieni na krótsze okresy również nie mogli sprostać wykonaniu przyjętego rezultatu dzieła i to zarówno lektorzy przeprowadzający wykłady na początku roku, którzy nie doprowadzali słuchaczy do egzaminu a zatem nie mogli, o czym będzie dalej mowa, być pociągani do odpowiedzialności za jego wynik, jak i lektorzy zaczynający swoją pracę na końcówce roku szkolnego, którzy nie mieli wpływu na realizację programu ramowego przez swoich poprzedników. Sytuacje takie – zmiany lektorów w trakcie roku szkolnego – należały jednak do rzadkości i co do zasady dany lektor prowadził wykłady przez cały rok szkolny bądź indywidualny cykl edukacyjny, odpowiednio rozkładając zadania edukacyjne, na poszczególne umowy, które nie były skończonym rezultatem „nauczenia” i osiągnięcia następnego poziomu wiedzy.

W sprawie nie zostały spełnione również inne charakterystyczne dla umowy o dzieło elementy w postaci odpowiedzialności zainteresowanych za wykonanie umowy. W pisemnych umowach kwestia ta w ogóle nie była uregulowana. Wskazywano jedynie na okoliczności odbioru dzieła, który miał następować na podstawie protokołu obioru podpisanego przez obie strony umowy. Protokoły takie nie były sporządzane. Przyjęcie, iż stanowiły je wyniki poszczególnych egzaminów pozostaje natomiast w sprzeczności z wyżej wskazaną istotą umowy o dzieło. Nadto, poza wynikami egzaminów, słuchacze wypełniali ankiety na temat lektorów. Łączna pozytywna ocena lektora i zdobycie założonego, wyższego poziomu wiedzy językowej dopiero gwarantowało lektorowi kontynuowanie współpracy i zawarcie kolejnej umowy. Lektorzy źle oceniani bądź, których słuchacze nie osiągnęli by założonego poziomu wiedzy ponosili by odpowiedzialność za niewykonanie umowy poprzez brak kontynuacji współpracy. Znajduje to potwierdzenie m. in. w zeznaniach S. N. „ja tak rozumiałam, że następna umowę będę miała jak uczniowie dobrze zdadzą egzamin” (zeznania k. 983v) czy K. Z. „wiedziałam, że wynik egzaminu decyduje o przedłużeniu umowy na dalszy okres” (zeznania k. 985v). Odpowiedzialność miała zatem charakter przyszłościowy; nie przewidywano odpowiedzialności w ramach aktualnie wykonywanej umowy. Pozostaje to w sprzeczności z realiami umowy o dzieło, która wymaga odpowiedzialności w ramach aktualnie wykonywanej umowy. Brak było podstaw do przyjęcia, na co wskazywali A. S., B. W. i M. Z., iż odpowiedzialność ta faktycznie miała charakter bieżący i miała się objawiać brakiem wypłat wynagrodzenia, ewentualnie stosownych potrąceń. Nawet zresztą M. Z. przyznał ostatecznie, iż „umowy były przedłużane jeżeli wyniki były dobre. W przypadku złych wyników lub negatywnej oceny słuchaczy myślę, że kolejna umowa nie zostałaby zawarta” (zeznania k. 986). Bieżąca odpowiedzialność finansowa nie została w sprawie potwierdzona, zaś jej skuteczna realizacja i tak była by trudna z uwagi na przyjęty system wynagradzania.

W sprawie – co jest kolejną okolicznością przeciwstawną umowie o dzieło – nie zachodzi bowiem element powiązania zakresu dzieła z wynagrodzeniem. Jak już wyżej wskazano, wynagrodzenie miało być wypłacone na podstawie przedłożonego przez zainteresowanych rachunku po wykonaniu umowy. Tymczasem rachunek – wypełniony na określoną umowami kwotę i z wpisaną z góry datą jego złożenia – stanowił integralną część każdej z umów, przewidując jakby z góry jej wykonanie. Pomijając jednak powyższe okoliczności techniczne, najważniejszym w tym kontekście jest fakt, iż wysokość wynagrodzenia nijak miała się do powierzonego zainteresowanym dzieła albowiem, o czym już była wyżej mowa, w ramach jego wykonywania byli wtórnie zobowiązywani do wykonywania również dalszych, nieuwzględnionych pierwotnie czynności, co nie wpływało na wysokość wynagrodzenia. Przykładem wyczerpującym wszystkie możliwe dodatkowe zadania jest M. Ł. (1), która w ramach swoich umów poza wykładami przeprowadzała testy i rozmowy kwalifikacyjne oraz różnego rodzaju egzaminy, przy czym ich przeprowadzanie nie było przedmiotem 9 z 10 zawartych z wnioskodawczynią umów. Za powyższe czynności zainteresowana nigdy nie otrzymała dodatkowego wynagrodzenia. Wynagrodzenie to nie było zależne również od obecności osób na zajęciach grupowych, przy zajęciach indywidualnych ich terminy ulegały przesunięciu zgodnie z możliwościami słuchaczy. Również sposób wypłaty tego – ustalanego w wysokości odbiegającego od realiów umowy o dzieło – wynagrodzenia nie odpowiadał charakterystyce umów o dzieło. O ile bowiem umowa o dzieło w kwestii wypłaty wynagrodzenia jest dość elastyczna i dopuszcza zarówno jednorazową końcową wypłatę jak i system zaliczkowy, zwłaszcza jeżeli dzieło ma być oddawane częściami (art. 642 § 2 kc) to nie można uznać całkowitej dowolności w tym zakresie. Wnioskodawczyni, jak spójnie wskazywali zainteresowani i co nie było również przez nią kwestionowane, rzadko kiedy wypłacała wynagrodzenie faktycznie na koniec umowy. W (...)powszechnie obowiązujący był system zaliczkowy, przede wszystkim na życzenie lektorów ale również i z inicjatywy samej wnioskodawczyni (tak B. C.). Nie można przy tym w żadnej mierze uznać, iż system ten odpowiadał wynagradzaniu zainteresowanych za częściowo oddawane dzieło. Jak już wyżej wskazano, zainteresowani swoimi czynnościami nie zmierzali do wykonania końcowego dzieła („nauczenie” nie miało takich cech), a tym samym nie można było również uznać, iż działa te były oddawane przez zainteresowanych częściami. Zaliczki te był jedynie prostym odzwierciedleniem przeprowadzonych przez zainteresowanych godzin wykładów i tylko wykładów. brak jest podstaw do przyjęcia, iż w kwoty te wchodziły inne wykonywane w ramach umów czynności. Jak wskazywała m. in. A. C.„odbierałam jednak wynagrodzenie według potrzeb finansowych, raz na miesiąc, raz na dwa tygodnie. Wówczas otrzymywałam wynagrodzenie za ilość przepracowanych godzin” (zeznania k. 982v), tożsamo wskazywali S. B., M. Ł.. Wprost o sytuacji tej wypowiedział się M. S.„Wynagrodzenie było liczone według stawki godzinowej przy przyjęciu przewidywanej liczby zajęć” (zeznania k. 984v) i B. W.„Wynagrodzenie określone w umowie było wyliczone w oparciu o określenie stawki godzinowej. (…) Pamiętam nawet, że w czerwcu pracowałam dłużej niż inni lektorzy bo nie odbyło się kilka zajęć z mojej winy. Miałam wyliczone dokładnie ile godzin muszę odpracować ( zeznania k. 985).

Powyższe zeznania B. W. każą zwrócić uwagę na kolejne istotne cechy w ramach łączącego strony stosunku prawnego, odbiegającego od umowy o dzieło. O ile bowiem zainteresowani korzystali ze swobody przy określaniu samej treści wykładów, korzystania z pomocy naukowych czy form przekazu, to ich swoboda była znacznie ograniczona co do miejsca i czasu ich wygłaszania. Zainteresowani w tym zakresie podlegli bowiem bądź narzuconemu przez wnioskodawczynię systemowi nauczania bądź byli uzależnieni od wymagań słuchaczy (przy zajęciach indywidualnych); wykłady mogła odbywać tylko w dniach i godzinach przeznaczonych na naukę dla słuchaczy szkoły oraz w miejscu wskazanym jej przez wnioskodawczynię. Nadto wnioskodawczyni, co wynikało z powyższego oraz zeznań innych zainteresowanych kontrolowała obecność zainteresowanych (tak S. N., S. B.), a w przypadkach zajęć poza siedzibą szkoły ich rzeczywiste odbycie się poprzez bądź kontrolną rozmowę z lektorem bądź bezpośrednio u słuchacza. Powyższe cechy kontroli i organizacji pracy ze strony osoby zlecającej dzieło ewidentnie przeciwstawia się realiom wykonywania umów o dzieło, w których wykonawca korzysta ze swobody w tym zakresie. nie przeciwstawiało się natomiast umowie o dzieło przekazywanie przez wnioskodawczynię materiałów, sprzętu i pomocy naukowych zainteresowanym (art. 633 kc).

Reasumując Sąd Okręgowy oceniając sporne umowy uznał, iż nie są one umowami o dzieło – z uwagi na sprzeczny z tą umową sposób ich wykonania i ich cel - lecz należy je zakwalifikować jako umowy o świadczenie usług, do których zgodnie z przepisem art. 750 k.c. stosuje się odpowiednio przepisy o zleceniu.

W realiach niniejszej sprawy Sąd Okręgowy doszedł do wniosku, iż wnioskodawczyni przyjmując, iż może prowadzić współpracę z lektorami w oparciu o umowy o dzieło, a tym samym zmniejszyć koszty swojej działalności o czym poniżej, zawierała je nominalnie bez dalszych konsekwencji przy ich wykonywaniu. Co więcej wnioskodawczyni dysponując kilkoma formularzami umów stosowała je zamiennie bez zwracaniu uwagi na ich treść. Jest to zwłaszcza widoczne w przypadku zainteresowanych, z którymi podpisała kilka umów, odmiennych w swej treści, a jednakowo wykonywanych. Również w przypadku M. S.wnioskodawczyni zupełnie nie zważała na treści powierzanego dzieła. Umowa podpisywana na okres 1-12 września 2008 r. zawierała w swej treści składnik dzieła w postaci przeprowadzenia egzaminu końcowego, który w tym czasookresie, zgodnie z ogólnie przyjętym systemem nauczania w (...), nie był przeprowadzany. Nie stało to na przeszkodzie uznaniu, iż zainteresowana M. S.w pełni wywiązała się z umowy, przez co należy rozumieć pełną wypłatę wynagrodzenia. Szczególnie zaś jaskrawym przykładem lekceważenia form zawieranych umów był przykład D. A., z którą wnioskodawczyni zawierała formalnie umowy o dzieło i zlecenia przyznając, iż obie te formy były tak samo wykonywane, a zmiana była spowodowana chęcią zapewnienia zainteresowanej, na jej prośbę, tytułu do ubezpieczeń.

Mając na uwadze powyższe Sąd Okręgowy podzielił stanowisko organu rentowego, iż zawarcie pomiędzy K. K. (3)a zainteresowanymi tego rodzaju umów nie wynikało wcale z chęci spełnienia ich przesłanek, a jedynie zmniejszenia kosztów prowadzenia działalności gospodarczej poprzez uniknięcie obowiązków ubezpieczeniowych, co jak słusznie zauważył organ rentowy, stanowi oczywisty przykład naruszenia art. 58 § 1 k.c. w postaci dokonania czynności mającej na celu obejście prawa. W piśmiennictwie i judykaturze podkreśla się, iż konstrukcja ,,obejścia przepisów prawa” opiera się na dążeniu do osiągnięcia skutku zabronionego przez przepis o charakterze iuris cogentis (bezwzględnie obowiązującym) przez zespół działań, które zabronione nie są. Decydujące znaczenie ma tutaj zatem skutek danej czynności w postaci osiągnięcia stanu zabronionego przez prawo. Czynność prawna mająca na celu obejście ustawy polega na takim ukształtowaniu jej treści, które z formalnego punktu widzenia (pozornie) nie sprzeciwiają się ustawie, ale w rzeczywistości zmierza do zrealizowania celu, którego osiągnięcie prowadziłoby do naruszenia określonego zakazu lub nakazu ustawowego (por. wyrok SN z 23.09.1997r. , I PKN 276/97, OSNP 1998/13/397, wyrok NSA w Białymstoku z 27.10.2000r., SA/Bk 5/99, PP 2001/2/63, wyrok SA w Lublinie z 20.01.1999r., I ACa 377/98, Apel. Lub. 1999/1/2). Analiza stanu faktycznego sprawy pozwala przyjąć, iż w sprawie do powyższego obejścia przepisów prawa doszło. Płatnik, mimo iż obiektywnie miał taką możliwość, nie był zainteresowany prawidłowością stwarzania możliwości wykonania zawartych umów jako umów o dzieło, ograniczając się wyłącznie do nadania im zewnętrznie prawidłowej postaci i przykładając wagę jedynie do ekonomicznych aspektów takiej umowy. Zainteresowani z kolei, mając inne tytuły ubezpieczenia, nie przeciwstawiali się narzuconemu rodzajowi zawartych umów. W przypadku natomiast gdy takich tytułów nie mieli nic nie stało na przeszkodzie aby czasowo zmienić typ umowy, przy niezmienności realiów jej wykonywania, i takie prawo do ubezpieczenia na potrzebny okres zapewnić.

Gdyby, o czym już była mowa, umowy zawarte z zainteresowanymi zostały należycie wykonane, tj. przede wszystkim umowa (wystarczyłaby jedna) dotyczyłaby skończonego cyklu wykładów, zainteresowanym w toku jej wykonania nie powierzano dodatkowych obowiązków, zainteresowani mieliby świadomość odpowiedzialności za jej właściwe wykonanie, płatnik dokonałby jej ostatecznego odbioru, a wysokość wynagrodzenia odpowiadała wykonanemu dziełu, Sąd nie miałby podstaw do odmowy zasadności odwołaniom wnioskodawczyni. Wobec jednak niespełnienia żadnej z tych elementarnych dla umowy o dzieło przesłanek, a pojawienia się cech charakterystycznych dla umowy o świadczenie usług, płatnik przekreślił możliwość uwzględnienia odwołań.

Odnosząc się natomiast do łączących się ustalonym kształtem umów – jako umów o świadczenie usług (art. 750 kc) – obowiązków ubezpieczeniowych należy w pierwszej kolejności odwołać się do art. 6 ust. 1 pkt. 4 ustawy z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych (Dz. U. z 2009 r., Nr 205, poz. 1585 ze zm.), zwanej dalej ustawą systemową, zgodnie z którym obowiązkowo ubezpieczeniom emerytalnemu i rentowym podlegają, z zastrzeżeniem art. 8 i 9, osoby fizyczne, które na obszarze Rzeczypospolitej Polskiej są osobami wykonującymi pracę na podstawie umowy agencyjnej lub umowy zlecenia albo innej umowy o świadczenie usług, do której zgodnie z Kodeksem cywilnym stosuje się przepisy dotyczące zlecenia, zwanymi dalej "zleceniobiorcami", oraz osobami z nimi współpracującymi, z zastrzeżeniem ust. 4, który zwalnia z powyższego obowiązku uczniów gimnazjów, szkół ponadgimnazjalnych, szkół ponadpodstawowych oraz studentów do ukończenia 26 lat. Osoby te, w myśl przepisu art. 12 ust. 1 w/w ustawy podlegają również obowiązkowo ubezpieczeniu wypadkowemu, a w myśl przepisu art. 66 ust. 1 pkt 1 lit e ustawy z dnia 27 sierpnia 2004 r. o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych (Dz. U. nr 210, poz. 2135, ze zm.) także obowiązkowi ubezpieczenia zdrowotnego. Obowiązek ubezpieczeniowy trwa w okresie od dnia oznaczonego w umowie jako dzień rozpoczęcia jej wykonywania do dnia rozwiązania lub wygaśnięcia tej umowy. K. K. (1) była zatem zobowiązana z chwilą zawarcia umów z poszczególnymi zainteresowanymi do zgłoszenia ich w terminie 7 dni (art. 36 ust. 4 ustawy o systemowej) do ubezpieczeń społecznych (art. 36 ust. 2 ustawy systemowej) i opłacania stosownych składek na ubezpieczenia społeczne i ubezpieczenie zdrowotne, przy czym w zakresie ubezpieczeń społecznych obowiązek ten ulegał pewnym modyfikacjom w sytuacji gdy zainteresowani posiadali w tym okresie również inne tytuły do ubezpieczeń. Obowiązek ubezpieczenia zdrowotnego i opłacania z tego tytułu składek jest natomiast aktualny niezależnie od ilości tytułów ubezpieczeniowych (art. 82 ustawy z dnia 27 sierpnia 2004 r. oświadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych – Dz. U. z 2008 r. Nr 164, poz.1027 t.j.)

„Innym” tytułem do ubezpieczeń społecznych jest przede wszystkim stosunek pracy. W tej sytuacji, zgodnie z art. 9 ust. 1 i 1a ustawy systemowej, pracownicy posiadający jednocześnie inny tytuł do objęcia ich obowiązkowo ubezpieczeniami emerytalnym i rentowymi z innych tytułów, są obejmowani ubezpieczeniami tylko z tytułu stosunku pracy, umowy agencyjnej, umowy zlecenia lub innej umowy o świadczenie usług, do której zgodnie z Kodeksem cywilnym stosuje się przepisy dotyczące zlecenia, albo umowy o dzieło, jeżeli umowę taką zawarły z pracodawcą, z którym pozostają w stosunku pracy, lub jeżeli w ramach takiej umowy wykonują pracę na rzecz pracodawcy, z którym pozostają w stosunku pracy, członkostwa w spółdzielni, służby, pobierania świadczenia szkoleniowego, świadczenia socjalnego, zasiłku socjalnego albo wynagrodzenia przysługującego w okresie korzystania ze świadczenia górniczego lub w okresie korzystania ze stypendium na przekwalifikowanie pod warunkiem iż podstawa wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe z tytułu stosunku pracy w przeliczeniu na okres miesiąca jest wyższa niż minimalne wynagrodzenie za prace. W przypadku gdy podstawa wymiaru składek z tego tytułu jest niższa pracownicy podlegają również obowiązkowo ubezpieczeniom emerytalnemu i rentowym z innych, równoczesnych tytułów.

Zainteresowani S. N., M. O., I. M. (1), M. D., N. H., M. Ł. (1), B. W. (1) i M. Z. (2) w całym okresie współpracy z K. K. (1) byli zgłoszeni do ubezpieczeń społecznych z tytułu umowy o pracę z podstawą wymiaru składek przewyższającą minimalne wynagrodzenie za pracę. W świetle art. 9 ust. 1 i 1a ustawy systemowej nie podlegali zatem w okresach współpracy z K. K. (1) ubezpieczeniom społecznym z tytułu umów o świadczenie usług. Wydane w tym zakresie decyzje organu rentowego należało uznać zatem za w pełni prawidłowe, przy czym w stosunku do S. N., N. H., M. Ł. (1) i M. Z. (2) prawidłowość ta została osiągnięta dopiero w decyzjach z dnia 8 września 2011 r. zmieniających skarżone decyzje, które prawidłowo ustaliły okresy obowiązywania spornych umów w przełożeniu na status ubezpieczeniowy powyższych zainteresowanych. W skarżonych decyzjach z dnia 4 lutego 2011 r. okresy te wybiegały poza faktyczne okresy trwania stosunków prawnych między stronami.

Również zainteresowane M. M., J. S., K. Z. (4) i S. K. (1) w co do zasady całym okresie współpracy z K. K. (1) legitymowały się tytułem do ubezpieczeń ze stosunku pracy z podstawą wymiaru składek wyższą od wynagrodzenia minimalnego. Zainteresowane jednak, mimo ciągłości stosunku pracy, przełamały ciągłość ubezpieczenia z tego tytułu korzystając z urlopów bezpłatnych, w tym odpowiednio M. M. w dniu 26.05.2007 r., J. S. w dniach 25.03.2008 r., 30.04.2008 r., 05.05.2008 r., 23.06.2008 r., K. Z. (4) w dniu 02.01.2008 r., S. K. (1) w dniu 21.05.2007 r. Okres urlopu bezpłatnego, jest zaś zgodnie z Kodeksem pracy - art. 174 § 2 - okresem, który stanowi przerwę w realizacji obowiązków i praw pracowniczych u pracodawcy, czyli pracodawca nie ma obowiązku opłacania składek na ubezpieczenie społeczne za pracownika, a co za tym idzie okres ten nie jest ani okresem składkowym, ani okresem nieskładkowym wedle ustawy emerytalnej (por. wyrok SA w Katowicach z dnia 4 października 2005 r., III AUa 1383/2004, OSA 2006/10 poz. 33 str. 78). W wyszczególnionych powyżej dniach zainteresowane M. M., J. S., K. Z. (4) i S. K. (1) nie legitymowały się zatem pracowniczym tytułem do ubezpieczeń, a zatem – przy braku innych dalszych tytułów do ubezpieczeń – podlegały obowiązkowym ubezpieczeniom społecznym z tytułu umów o świadczenie usług wykonywanych na rzecz K. K. (1) zgodnie z art. 6 ust. 1 pkt. 4 ustawy systemowej. Wydane w tym zakresie decyzje organu rentowego należało uznać za w pełni prawidłowe.

Podobną przerwę, aczkolwiek wynikającą z bardziej oczywistej przyczyny, miała w okresie współpracy z wnioskodawczynią W. L.. Zainteresowana współpracowała z (...)łącznie w okresie od 1.10.2006 r. do 30.06.2007 r. W tym okresie od 1.10.2006r. do 13.10.2006r. oraz od 16.10.2006r. do 30.06.2007r. była zgłoszona do ubezpieczeń społecznych z tytułu umowy o pracę z podstawą wymiaru składki wyższą od wynagrodzenia minimalnego. Natomiast w okresie od 14 do 15 października 2006 r. zainteresowana nie pozostawała w stosunku pracy, nie legitymowała się również innym tytułem do obowiązkowych ubezpieczeń społecznych. Okres ten należało zatem uznać za okres obowiązkowego ubezpieczenia W. L.z tytułu umów o świadczenie usług wykonywanych na rzecz K. K. (1)zgodnie z art. 6 ust. 1 pkt. 4 ustawy systemowej, co prawidłowo ustalił organ rentowy w decyzji wydanej w stosunku do zainteresowanej.

Innego rodzaju sytuacja zachodziła w stosunku do K. W.. Zainteresowana współpracowała z wnioskodawczynią w okresie od 1 września 2007 r. do 29 lutego 2008 r. i od 1 grudnia 2008 r. do 30 czerwca 2009 r. W całym pierwszym okresie współpracy była zgłoszona do ubezpieczeń społecznych z tytułu stosunku pracy z podstawą wymiaru składki wyższą od wynagrodzenia minimalnego, a zatem brak było podstaw do objęcia jej tymi ubezpieczeniami społecznymi z tytułu wykonywania umowy o świadczenie usług na rzecz wnioskodawczyni. Z kolei w drugim okresie współpracy, w okresie od 1 do 15 grudnia 2008 r. zainteresowana przebywała na zasiłku macierzyńskim. Zgodnie z art. 6 ust. 1 pkt 19 w zw. z art. 9 ust. 6 ustawy systemowej w brzmieniu obowiązującym w omawianym okresie osoby przebywające na urlopie wychowawczym bądź pobierające zasiłek macierzyński albo zasiłek w wysokości zasiłku macierzyńskiego podlegają obowiązkowo ubezpieczeniom społecznym pod warunkiem, iż nie mają innego tytułu rodzącego obowiązek ubezpieczenia. Dopiero od 1 września 2009 r., zgodnie z wprowadzonym wówczas ustawą z dnia 24 kwietnia 2009 r. o zmianie ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych oraz ustawy - Prawo bankowe (Dz. U. z 2009 r., nr 71, poz. 609) art. 9 ust. 1c osoby, o których mowa m. in. w art. 6 ust. 1 pkt 4 osoby spełniające jednocześnie warunki do objęcia ich obowiązkowo ubezpieczeniami emerytalnym i rentowymi z tytułu pobierania zasiłku macierzyńskiego lub zasiłku w wysokości zasiłku macierzyńskiego, podlegają obowiązkowo ubezpieczeniom emerytalnemu i rentowym z tytułu pobierania zasiłku macierzyńskiego lub zasiłku w wysokości zasiłku macierzyńskiego. W omawianym okresie 1-15 grudnia 2008 r. K. W. przebywając na zasiłku macierzyńskim legitymowała się innym tytułem do ubezpieczeń społecznych w postaci wykonywanie pracy na podstawie umowy o świadczenie usług u K. K. (1), który w świetle powyższej regulacji należało uznać za decydujący dla ustalenia podstawy podlegania ubezpieczeniom społecznym. Z kolei w dalszym okresie współpracy, od 16 grudnia 2008 r. do 30 czerwca 2009 r. K. W. nie legitymowała się żadnym innym tytułem do ubezpieczeń. Tym samym objęcie jej obowiązkowym ubezpieczeniom społecznym z tytułu współpracy z K. K. (1) było w świetle art. 6 ust. 1 pkt. 4 ustawy systemowe prawidłowe. Wydaną w tym przedmiocie decyzje organu rentowego należało uznać za prawidłową.

Podobnie przedstawia się sytuacja R. R. (2). Zainteresowana współpracowała z wnioskodawczynią w okresach od 1.09.2007 r. do 30.06.2008 r., od 1.09.2008 r. do 28.11.2008 r., od 1.12.2008 r. do 30.06.2009 r. i od 1.09.2009 r. do 15.07.2010 r. i w tych okresach była zgłoszona do ubezpieczeń społecznych bądź z tytułu stosunku pracy z podstawą wymiaru składek wyższą od wynagrodzenia minimalnego bądź z tytułu prowadzenia działalności gospodarczej (art. 6 ust. 1 pkt. 5 ustawy systemowej), który jeżeli pojawił się „historycznie” wcześniej jest kolejnym, obok stosunku pracy, tytułem „wypierającym” podstawę ubezpieczenia z art. 6 ust. 1 pkt. 4 ustawy systemowej – art. 9 ust. 2 ustawy systemowej. Natomiast w okresie m.in. od 8.09.2007r. do 1.01.2008r. R. R. (2) przebywała na urlopie wychowawczym z tytułu zatrudnienia, stąd z analogicznych jak uprzednio wskazano okoliczności, zastosowanie znajdzie art. 6 ust. 1 pkt 19 w zw. z art. 9 ust. 6 ustawy systemowej, a zatem w okresie tym należało objąć zainteresowaną obowiązkowymi ubezpieczeniami społecznymi z tytułu umowy zawartej z K. K. (1). W pozostałym okresie zainteresowana legitymowała się innymi tytułami do ubezpieczeń społecznych. Reasumując, organ rentowy prawidłowo ustalił status ubezpieczeniom zainteresowanej w wydanej w stosunku do niej decyzji.

W sposób nieskomplikowany przedstawiała się natomiast sytuacja ubezpieczeniowa B. C. (1). Zainteresowana w całym okresie współpracy z K. K. (1) - od 1.09.2008r. do 31.03.2009r. - była zgłoszona do ubezpieczeń społecznych z tytułu prowadzenia działalności gospodarczej, stąd w świetle art. 9 ust. 2 ustawy systemowej nie podlegała obowiązkowym ubezpieczeniom społecznym z tytułu wykonywania umów o świadczenie usług (art. 6 ust. 1 pkt 4), aktualne pozostaje zatem tylko ubezpieczenie zdrowotne. Organ rentowy prawidłowo ustalił status ubezpieczeniowy zainteresowanej w wydanej w stosunku do niej decyzji.

Z kolei zainteresowani A. C. (2) i M. Z. (1) legitymowali się jeszcze innym tytułem do ubezpieczenia - z tytułu umowy zlecenia w innym zakładzie pracy, co jednak wypełnia przesłanki powoływanego już art. 9 ust. 1 i 1a ustawy systemowej. A. C. (2) w toku współpracy z wnioskodawczynią, tj. od 1.09.2007 r. do 30.11.2007 r., od 1.03.2008 r. do 30.06.2008 r., od 1.09.2008 r. do 28.11.2008 r., od 1.12.2008 r. do 30.06.2009 r. i od 1.09.2009 r. do 15.07.2010 r. w okresie od 1.03.2009 r. do 30.06.2009 r. była zgłoszona do ubezpieczeń społecznych z tytułu umowy zlecenia w innym zakładzie pracy. W pozostałych okresach zainteresowana nie legitymowała się innym tytułem do ubezpieczeń społecznych, a zatem były one dla zainteresowanej obowiązkowymi okresami podlegania ubezpieczeniom społecznym z tytułu wykonywania umowy o świadczenie usług na rzecz K. K. (1), co zostało prawidłowo ustalone w skarżonej decyzji. Natomiast M. Z. (1) w toku współpracy z wnioskodawczynią od 21.10.2009 r. do 15.07.2010 r. w okresach od 10.11.2009 r. do 16.12.2009 r. i od 9.02.2010 r. do 24.06.2010 r. był zgłoszony do ubezpieczeń społecznych z tytułu umowy zlecenia w innym zakładzie pracy. W pozostałych okresach zainteresowany nie legitymował się innym tytułem do ubezpieczeń społecznych, a zatem były one dla niego obowiązkowymi okresami podlegania ubezpieczeniom społecznym z tytułu wykonywania umowy o świadczenie usług na rzecz wnioskodawczyni, co jednak zostało prawidłowo ustalone dopiero w decyzji z dnia 8 września 2011 r. W skarżonej decyzji z dnia 4 lutego 2011 r. okresy te zostały błędnie ustalone, co jednakże zostało spowodowane oczywistą omyłką pisarską (wskazano okres ubezpieczeń od 17.12.2009 r. do 8.02.2009 r., zamiast 8.02.2010 r.).

Pozostali zainteresowani S. B., D. A., M. K. (1), A. S. (1) i M. S. (1) w okresie wykonywania umów zawartych z K. K. (1) nie posiadali innych tytułu do ubezpieczeń, dlatego w ich przypadku okres obowiązkowych ubezpieczeń społecznych trwał przez cały czasookres trwania stosunków zobowiązaniowych wynikających z każdej z zawartych z K. K. (1) umów wprost z art. 6 ust. 1 pkt. 4 ustawy systemowej. Wydane w tym zakresie decyzje organu rentowego należało uznać zatem za w pełni prawidłowe, przy czym w stosunku do S. B., D. A., M. K. (1) i A. S. (1) prawidłowość ta została osiągnięta dopiero w decyzjach z dnia 8 września 2011 r. W skarżonych decyzjach z dnia 4 lutego 2011 r. okresy te wybiegały poza faktyczne okresy trwania stosunków prawnych między stronami.

Analogicznie, choć z innych przyczyn, przedstawia się ostatecznie sytuacja ubezpieczeniowa ostatniej zainteresowanej P. H. (1), która w toku współpracy z K. K. (1) od 01.09.2009r. do 15.07.2010r. w okresie od 01.09.2009r. do 25.06.2010 r. legitymowała się co prawda innym tytułem do ubezpieczeń w postaci stosunku pracy, jednakże podstawa wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe zainteresowanej z tego tytułu w przeliczeniu na okres miesiąca była niższa od minimalnego wynagrodzenia. Przesłanki z art. 9 ust. 1 i 1a ustawy systemowej nie zostały spełnione. W pozostałym okresie, od 26.06.2010 r. do 15.07.2010 r. zainteresowana nie wykazywała się innym tytułem do obowiązkowych ubezpieczeń społecznych. Ostatecznie zatem cały okres współpracy z K. K. (1) należało uznać za okres obowiązkowego podlegania przez zainteresowaną ubezpieczeniom społecznym na podstawie art. 6 ust. 1 pkt. 4 ustawy systemowej, co zostało prawidłowo ustalone przez organ rentowy w wydanej w stosunku do zainteresowanej skarżonej decyzji

Reasumując powyższe rozważania natury faktycznej i prawnej, należało po pierwsze uznać, iż organ rentowy ostatecznie prawidłowo ustalił charakter stosunków cywilnoprawnych nawiązanych przez K. K. (1) z zainteresowanymi D. A., S. B., A. C. (1), B. C. (1), M. D., N. H., P. H. (2), S. K. (1), M. K. (1), W. L., M. Ł. (1), I. M. (1), M. M., S. N., K. W., M. O., R. R. (1), A. S. (1), M. S. (1), J. S., B. W. (1), K. Z. (1), M. Z. (1) i M. Z. (2) jako umów do których zastosowanie znajdą przepisy o zleceniu, co pociągnęło za sobą równie prawidłowo ustalony tytuł dla zainteresowanych do podlegania obowiązkowym ubezpieczeniom społecznym – art. 6 ust. 1 pkt. 4 ustawy systemowej. Poniesione przez wnioskodawczynię argumenty na okoliczność przyjętego przez nią charakteru umów – wobec ustalonych rzeczywistych intencji stron co do ich przedmiotu oraz sposobu wykonywania – nie były wystarczając do ich obrony i podzielenia zasadności odwołań.

Odnosząc się natomiast do rozmiaru czasowego ustalonych przez organ rentowy konsekwencji ubezpieczeniowych wynikających z przyjętego tytułu do ubezpieczeń społecznych należało przytoczyć art. 13 pkt. 2 ustawy systemowej, zgodnie z którym czasookresy trwania tego obowiązku winny mieścić się w przedziale od dnia oznaczonego w umowie jako dzień rozpoczęcia wykonywania umowy do dnia rozwiązania lub wygaśnięcia tej umowy. W sprawie ostatecznie bezspornym było, iż za dzień rozpoczęcia wykonywania umów przez zainteresowanych strony poczytywały dzień zawarcia umowy, a nie dzień określony jako najpóźniejszy dzień przystąpienia do jej wykonania (oczywiście w przypadku gdy daty te były różne), a zatem od tej daty należało oceniać sytuację ubezpieczeniową zainteresowanych w kontekście ewentualnych innych konkurencyjnych tytułów do ubezpieczeń. Rozważaniami w tym przedmiocie Sąd szeroko zajmował się powyższej, uznając, iż organ rentowy każdorazowo przeprowadził prawidłowe analizy w przedmiocie konkurencyjności tytułów ubezpieczeniowych dla poszczególnych zainteresowanych (o ile takowe występowały) prawidłowo ustalając wynikające z nich konsekwencje dla niniejszego postępowania.

Nie zawsze jednak rozważania te mieściły się w granicach wyznaczonych art. 13 ust. 2 ustawy systemowej. Mianowicie w stosunku do S. B., M. K. (1), M. Z. (1), M. Ł. (1), N. H., M. Z. (2), S. N., A. S. (1) i D. A. organ rentowy dokonał oceny sytuacji ubezpieczeniowej zainteresowanych z tytułu umów łączących zainteresowanych z K. K. (1) również w okresach wykraczających poza ramy czasowe tych umów, co oczywiście nie miało żadnych podstaw prawnych i naruszało w/wym. zasadę. Powyższe naruszenia, jak należy poczytywać, miały podłoże omyłkowe, których jednak organ rentowy winien się, zwłaszcza w tego typu sprawach, przyszłościowo wystrzegać albowiem rodzą one w rzetelność prowadzonych postępowań administracyjnych. Nieprawidłowości tych organ rentowy nie uwzględnił na etapie przygotowywania odpowiedzi na odwołanie i dopiero w trakcie procesu po zwróceniu uwagi przez Sąd na liczne błędy w decyzjach, dokonał rzetelnej analizy poszczególnych decyzji. Ostatecznie jednak organ rentowy poprawił powyższe uchybienia wydając w dniu 8 września 2011 r. decyzje zmieniające decyzje z dnia 4 lutego 2011 r. wydane w stosunku do S. B., M. K. (1), M. Z. (1), M. Ł. (1), N. H., M. Z. (2), S. N., A. S. (1) i D. A. korygując okresy ubezpieczeń zainteresowanych do faktycznym okresów trwania ich umów zawieranych z wnioskodawczynią. Zgodnie natomiast z art. 477 ¹³ kpc zmiana przez organ rentowy zaskarżonej decyzji przed rozstrzygnięciem sprawy przez sąd - przez wydanie decyzji uwzględniającej w całości lub w części żądanie strony - powoduje umorzenie postępowania w całości lub w części. W związku zatem z dokonaną samodzielną zmianą organu rentowego, w zakresie korzystnym dla odwołującej – tj. w zakresie korygującym okresy ubezpieczeń do faktycznych okresów trwania umów – postępowanie, zgodnie z art. 477 ¹³ kpc podlegało umorzeniu, o czym orzeczono w I punkcie wyroku.

Powyższe było jedynym uchybieniem organu rentowego. W pozostały zakresie skarżone decyzje z dnia 4 lutego 2011 r. były w pełni poprawne i zgodne z obowiązującymi przepisami prawa we wszystkich analizowanych aspektach, a tym samym złożone w stosunku do nich odwołania K. K. (1)podlegały oddaleniu, o czym orzeczono w II punkcie wyroku na podstawie 477 ¹⁴ § 1 kpc.

O kosztach procesu orzeczono w myśl art. 98 k.p.c. zgodnie z zasadą odpowiedzialności za wynik procesu. Strony nie poniosły w niniejszym postępowaniu kosztów sądowych, koniecznym było jedynie rozliczenie kosztów zastępstwa procesowego, o zasądzenie których wniosła wnioskodawczyni, reprezentowana przez fachowego pełnomocnika w osobie radcy prawnego. Zastosowanie w sprawie znajdą zatem przepisy art. 99 kpc w zw. z 98 § 3 kpc oraz rozporządzenie Ministra Sprawiedliwości z 28 września 2002r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów pomocy prawnej udzielonej przez radcę prawnego ustanowionego z urzędu ( Dz. U. Nr. 163, poz. 1349 ze zm.).

Rozliczenia kosztów należało przy tym dokonać jednostkowo, albowiem należy pamiętać, iż połączenie spraw do jednoczesnego rozpoznania w trybie art. 219 k.p.c. ma jedynie techniczny charakter, nie oznacza powstania jednej nowej sprawy, a każda z połączonych spraw zachowuje samodzielność, wymagającą odrębnego rozstrzygnięcia. Wprawdzie sąd wydaje jeden wyrok, ale zawierający rozstrzygnięcia co do każdej z połączonych spraw z osobna, a zamieszczenie rozstrzygnięć w jednym wyroku (wyrok łączny) nie niweczy samodzielności połączonych spraw. Stąd też obliczenie wartości przedmiotu sporu (a następnie zaskarżenia apelacją lub skargą kasacyjną) musi nastąpić oddzielnie dla każdej z tak połączonych spraw (postanowienie SN z dnia 2 lipca 2009 r., III PZ 5/09).

Między stronami ostatecznie bezsporna była wartość przedmiotu sporu w poszczególnych jednostkowych sprawach – będąca łączną wartością składek na poszczególne ubezpieczenia w okresach wykonywania umów przez zainteresowanych, przy czym organ rentowy wartość tą podawał dokładnie, zaś odwołująca w zaokrągleniu do pełnego złotego i to określenie było dopiero zgodne z 126 ¹ § 3 kpc. Marginalna rozbieżność ta nie miała jednak żadnego przełożenia dla ustalania kosztów zastępstwa procesowego. Ich ustalenia Sąd dokonał natomiast w oparciu o § 6 wskazywanego rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z 28 września 2002 r.

Wnioskodawczyni w 24 jednostkowo wytoczonych sprawach 15 przegrała w całości, zaś 8 - w związku ze częściową zmianą skarżonych decyzji z kierunku żądanym w odwołaniach, które należy traktować jako „wygraną” na potrzeby rozliczenia kosztów (por. postanowienie SN z dnia 8 lutego 2001 r., II UKN 14/01) - wygrała częściowo i w tych sprawach, zgodnie z art. 100 kpc należało rozdzielić poniesione przez nią koszt zastępstwa procesowego. Do grona tego nie należało natomiast zaliczyć zmiany decyzji w stosunku do M. Z. (1), która to miała charakter wyłącznie poprawienia oczywistej omyłki pisarskiej i nie wpłynęła na okres podlegania ubezpieczeniom społecznym przez zainteresowanego. Decydując natomiast o sposobie rozdzielenia kosztów Sąd uznał, iż najbardziej właściwym będzie ustalenie łącznego czasu (liczby dni) objęcia ubezpieczeniami poszczególnych zainteresowanych w skarżonych decyzjach (bądź nie objęcia w przypadku osób posiadających inny tytuł do ubezpieczeń) oraz w decyzjach zmieniających z dnia 8 września 2011 r. i ustalenie na podstawie tej konfrontacji w jakim procencie organ rentowy zmniejszył okres objęcia (nieobjęcia) ubezpieczeniami, a następnie przełożenie ustalonej wartości procentowej na procent wygrania objętych zmianą spraw przez wnioskodawczynię. Branie pod uwagę jedynie wartości składek za okresy, które organ rentowy decyzjami zmieniającym z dnia 8 września 2011 r. wyłączył z okresów podjętych rozstrzygnięciu (w stosunku do pierwotnych decyzji z dnia 4 lutego 2011 r.), byłoby niewłaściwe albowiem za te okresy – co oczywiste – wartość składek musiała wynosić i wynosiła 0 zł. Kierując się powyższym Sąd Okręgowy ustalił koszty w poszczególnych decyzjach jednostkowych:

- w przypadku D. A. wartość przedmiotu sporu wnosiła 698 zł, a odpowiadająca tej wartości minimalna stawka zastępstwa procesowego 180 zł (§ 6 pkt. 2 rozporządzenia); skarżona decyzja obejmowała okres 212 dni (od 1 września 2009 r. do 31 marca 2010 r.), a decyzja z 8 września 2011 r. 182 dni (od 1 października 2009 r. do 30 marca 2010 r.), co stanowiło 85.85% okresu objętego skarżoną decyzją; wnioskodawczyni wygrała zatem w 14.15%, a tym samym należne jej koszty zastępstwa procesowego wyniosły 25,47 zł;

- w przypadku S. B. wartość przedmiotu sporu wnosiła 15.929 zł, a odpowiadająca tej wartości minimalna stawka zastępstwa procesowego 2.400 zł (§ 6 pkt. 5 rozporządzenia); skarżona decyzja obejmowała okres 619 dni (od 1 września 2008 r. do 28 listopada 2008 r., od 1 grudnia 2008 r. do 30 czerwca 2009 r. i od 1 września 2009 r. do 15 lipca 2010 r.), a decyzja z 8 września 2011 r. 589 dni (od 1 września 2008 r. do 28 listopada 2008 r., od 1 grudnia 2008 r. do 30 czerwca 2009 r. i od 1 października 2009 r. do 15 lipca 2010 r.), co stanowiło 95,16% okresu objętego skarżona decyzją; wnioskodawczyni wygrała zatem w 4,84%, a tym samym należne jej koszty zastępstwa procesowego wyniosły 116,16 zł;

- w przypadku N. H. wartość przedmiotu sporu wnosiła 107 zł, a odpowiadająca tej wartości minimalna stawka zastępstwa procesowego 60 zł (§ 6 pkt. 1 rozporządzenia); skarżona decyzja obejmowała okres 257dni (od 1 listopada 2009 r. do 15 lipca 2010 r.), a decyzja z 8 września 2011 r. 192 dni (od 4 stycznia 2010 r. do 30 marca 2010 r. i od 1 kwietnia 2010 r. do 15 lipca 2010 r.), co stanowiło 74,71% okresu objętego skarżona decyzją; wnioskodawczyni wygrała zatem w 25,29%, a tym samym należne jej koszty zastępstwa procesowego wyniosły 15,17zł;

- w przypadku M. K. (1) wartość przedmiotu sporu wnosiła 1.586 zł, a odpowiadająca tej wartości minimalna stawka zastępstwa procesowego 600 zł (§ 6 pkt. 3 rozporządzenia); skarżona decyzja obejmowała okres 834 dni (od 1 września 2007 r. do 30 czerwca 2008 r., od 1 grudnia 2008 r. do 30 czerwca 2009 r. i od 1 września 2009 r. do 15 lipca 2010 r.), a decyzja z 8 września 2011 r. 804 dni (od 1 września 2007 r. do 30 czerwca 2008 r., od 1 grudnia 2008 r. do 30 czerwca 2009 r. i od 1 października 2009 r. do 15 lipca 2010 r.), co stanowiło 96,4 % okresu objętego skarżona decyzją; wnioskodawczyni wygrała zatem w 3,6 %, a tym samym należne jej koszty zastępstwa procesowego wyniosły 21,60 zł;

- w przypadku M. Ł. (1) wartość przedmiotu sporu wnosiła 3.048 zł, a odpowiadająca tej wartości minimalna stawka zastępstwa procesowego 600 zł (§ 6 pkt. 3 rozporządzenia); skarżona decyzja obejmowała okres 1196 dni (od 1 października 2006 r. do 30 czerwca 2007 r., 1 września 2007 r. do 30 czerwca 2008 r., od 1 września 2008 r. do 28 listopada 2008 r., od 1 grudnia 2008 r. do 30 czerwca 2009 r. i od 1 września 2009 r. do 15 lipca 2010 r.), a decyzja z 8 września 2011 r. 1007 dni (od 10 października 2006 r. do 31 grudnia 2006 r., od 2 stycznia 2007 r. do 16 czerwca 2007 r., od 15 października 2007 r. do 30 listopada 2007 r., od 1 marca 2008 r. do 30 czerwca 2008 r., od 1 września 2008 r. do 28 listopada 2008 r., od 1 grudnia 2008 r. do 30 czerwca 2009 r. i od 1 października 2009 r. do 15 lipca 2010 r.), co stanowiło 84,2 % okresu objętego skarżona decyzją; wnioskodawczyni wygrała zatem w 15,8 %, a tym samym należne jej koszty zastępstwa procesowego wyniosły 94,80 zł;

- w przypadku S. N. wartość przedmiotu sporu wnosiła 401 zł, a odpowiadająca tej wartości minimalna stawka zastępstwa procesowego 60 zł (§ 6 pkt. 1 rozporządzenia); skarżona decyzja obejmowała okres 619 dni (od 1 września 2008 r. do 28 listopada 2008 r., od 1 grudnia 2008 r. do 30 czerwca 2009 r. i od 1 września 2009 r. do 15 lipca 2010 r.), a decyzja z 8 września 2011 r. 555 dni (od 27 października 2008 r. do 30 czerwca 2009 r. i od 1 października 2009 r. do 15 lipca 2010 r.), co stanowiło 89,66 % okresu objętego skarżona decyzją; wnioskodawczyni wygrała zatem w 10,34 %, a tym samym należne jej koszty zastępstwa procesowego wyniosły 6,20 zł;

- w przypadku A. S. (1) wartość przedmiotu sporu wnosiła 2.721 zł, a odpowiadająca tej wartości minimalna stawka zastępstwa procesowego 600 zł (§ 6 pkt. 3 rozporządzenia); skarżona decyzja obejmowała okres 410 dni (od 1 września 2007 r. do 30 czerwca 2008 r. i od 1 kwietnia 2010 r. do 15 lipca 2010 r. ), a decyzja z 8 września 2011 r. 362 dni (od 15 października 2007 r. do 30 listopada 2007 r., od 3 grudnia 2007 r. do 29 lutego 2008 r., od 3 marca 2008 r. do 30 czerwca 2008 r. i od 1 kwietnia 2010 r. do 15 lipca 2010 r.), co stanowiło 88,29% okresu objętego skarżona decyzją; wnioskodawczyni wygrała zatem w 11,71%, a tym samym należne jej koszty zastępstwa procesowego wyniosły 70,26 zł;

- w przypadku M. Z. (2) wartość przedmiotu sporu wnosiła 4.203 zł, a odpowiadająca tej wartości minimalna stawka zastępstwa procesowego 600 zł (§ 6 pkt. 3 rozporządzenia); skarżona decyzja obejmowała okres 1196 dni (od 1 października 2006 r. do 30 czerwca 2007 r., od 1 września 2007 r. do 30 czerwca 2008 r., od 1 września 2008 r. do 28 listopada 2008 r., od 1 grudnia 2008 r. do 30 czerwca 2009 r. i od 1 września 2009 r. do 15 lipca 2010 r.), a decyzja z 8 września 2011 r. 1127 dni (od 25 października 2006 r. do 31 grudnia 2006 r., od 2 stycznia 2007 r. do 16 czerwca 2007 r., od 1 września 2007 r. do 30 czerwca 2008 r., od 1 września 2008 r. do 28 listopada 2008 r., od 1 grudnia 2008 r. do 30 czerwca 2009 r. i od 1 października 2009 r. do 15 lipca 2010 r.), co stanowiło 94,23 % okresu objętego skarżona decyzją; wnioskodawczyni wygrała zatem w 5,77 %, a tym samym należne jej koszty zastępstwa procesowego wyniosły 34,62 zł.

Należne wnioskodawczyni koszty procesu wyniosły łącznie 384,28 zł i taką kwotę zasądzono na jej rzecz od organu rentowego w punkcie III wyroku.

Apelację od powyższego wyroku wywiodła ubezpieczona zaskarżając powyższy wyrok w całości i zarzucając mu

1. naruszenie przepisów prawa materialnego, tj. art. 627 k.c. w zw. z art. 1 ust. 1 w zw. z art. 49 ust. 1 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych poprzez ich niezastosowanie i przyjęcie, iż łącząca strony umowa stanowi umowę o świadczenie usług nie zaś umowę o dzieło;

2. naruszenie przepisu prawa materialnego, tj. art. 65 § 2 k.c. poprzez nieuwzględnieniu przez Sąd przy wykładni oświadczeń woli stron zgodnego zamiaru stron i celu umów, a oparcie się jedynie na treści umów.

W oparciu o powyższe zarzuty apelująca wniosła o zmianę zaskarżonego wyroku poprzez orzeczenie zgodnie z żądaniami wyrażonymi w odwołaniach od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w T. oraz o zasądzenie od pozwanego na rzecz powoda kosztów procesu, w tym kosztów postępowania apelacyjnego według norm przepisanych.

W uzasadnieniu ubezpieczona wskazała, że sprawdzianem pozwalającym odróżnić umowę o dzieło od innych umów mogą być następujące właściwości :

1) przedmiotem umowy o dzieło nie jest - jak przy umowie zlecenia - czynność prawna. Zgodnie z treścią art. 734 k.c. przez umowę zlecenia przyjmujący zlecenie zobowiązuje się do dokonania określonej czynności prawnej dla dającego zlecenie. W braku odmiennej umowy zlecenie obejmuje umocowanie do dokonania czynności w imieniu dającego zlecenie. Przepis ten nie uchybia przepisom o formie pełnomocnictwa. Tymczasem uczestnicy postępowania - lektorzy współpracujący z powódką nie mieli ani umocowania do składania oświadczeń woli w imieniu powódki, ani tym bardziej do dokonywania dla niej określonej czynności prawnej. Współpracując z powódką, lektorzy zobowiązali się do wykonania szeregu czynności faktycznych, wskutek których miało powstać dzieło w postaci wykładów z zakresu praktycznego wykorzystania języka;

2) wykonawca dzieła na ogół sam określa sposób, metodę wykonania dzieła, chyba, że umowa stanowi inaczej. W przedmiotowej sprawie lektorzy współpracujący z powódką mieli pełną swobodę w ułożeniu programu wykładu oraz w wyborze metod jego prowadzenia, w tym zakresie jako autorzy swoich wykładów zobowiązali się również do ich przeprowadzenia;

3) rezultat materialny jest tworzony w trakcie wykonywania umowy, stąd przeniesienie własności egzemplarza ma swoistą przyczynę prawną. W przedmiotowej sprawie powstawał rezultat materialny w trakcie wykonywania umowy - materiały szkoleniowe, które lektorzy zobowiązani byli regularnie po każdej przeprowadzonej lekcji przekazywać powódce, co też wielu z nich czyniło jak np. M. Ł. (1), M. Z. (2), A. S. (1), S. N. - na żądanie powódki. Zachowania pojedynczych lektorów, którzy nie wywiązywali się z tego obowiązku systematycznie, zdaniem skarżącej, nie powinny rzutować na ocenę zawartej między stronami umowy.

4) czynnikiem dominującym jest ucieleśniony rezultat zawierający na ogół pewną dozę twórczości. Nie ulega wątpliwości, iż podczas wykonywania dzieła przez poszczególnych lektorów powstało konkretne dzieło materialne - materiały szkoleniowe charakteryzujące się czynnikiem indywidualnym i oryginalnością. Tym samym trudno jest podzielić zdanie Sądu Okręgowego, który stwierdził, iż zawarte pomiędzy powódką a lektorami umowy stanowią umowy o świadczenie usług. W przypadku umów o świadczenie usług wykonywanie umowy odbywa się według znanych schematów nie wymagających elementu twórczego np. umowa usługi pralniczej. Nasycenie czynnikiem indywidualnym i oryginalnością, pozwala odróżnić dzieło od usługi.

Apelująca wskazała, że dzieło lektorów wykonywane w ramach przedmiotowych umów o dzieło podlegało ocenie z perspektywy osiągniętego pożądanego rezultatu podczas egzaminu końcowego dla słuchaczy oraz w ramach przeprowadzonych ankiet mających na celu ocenę poszczególnych lektorów. Lektor, którego wyniki były niezadawalające, czyli który nie osiągnął oczekiwanego rezultatu, nie miał szansy na kontynuowanie współpracy z powódką. Wyniki ustalane były na podstawie egzaminów, ankiet, ilości oraz jakości przeprowadzonych wykładów jak również wywiązywania się z obowiązku przygotowywania i przekazywania materiałów szkoleniowych. Zgodnie z poglądem wyrażonym w literaturze przedmiotu rezultat umowy o dzieło powinien być obiektywnie osiągalny i w konkretnych warunkach pewny. W wypadku umowy o dzieło istotne jest zawsze osiągnięcie umówionego rezultatu, bez względu na rodzaj i intensywność świadczonej w tym celu pracy i staranności (zob. Z. Leszczyński, Dokumentacja projektowa a opis przedmiotu zamówienia na roboty budowlane, Monitor Zamówień Publicznych 2009, nr 1, s. 37 i nast.). Gdyby którykolwiek z lektorów nie wykonał dzieła tzn. nie przeprowadzał wykładów, nie przygotowywał i przekazywał materiałów szkoleniowych jak również, gdyby jego słuchacze nie osiągnęli zadawalających wyników w nauce, nawet w przypadku zachowania przez lektora należytej staranności, lektor odpowiadałby za niewykonanie swoich zobowiązań. Przykład powyższego stanowią zeznania A. S. (1), która wskazywała na podjęcie przez siebie dodatkowych czynności, które miały na celu odpowiednie przygotowanie słuchacza do egzaminu końcowego.

Ubezpieczona wyjaśniła, że ma świadomość niedociągnięć w skonstruowanych przez nią umów o dzieło. Mimo, iż umowy zawierają pewne braki wskazane przez Sąd Okręgowy, powódka nie miała na celu obejścia przepisów kodeksu cywilnego jak również nie powodowały nią względy ekonomiczne. Wnioskodawczyni wskazała, iż zawierając z lektorami inną umowę cywilnoprawną, poniosłaby takie same koszty jednak ze względu na konieczność odprowadzenia składek na ubezpieczenia społeczne, lektorzy otrzymaliby niższe wynagrodzenie. Jednak nie mogła ona zawrzeć z lektorami innych umów cywilnoprawnych, gdyż nie pokrywałyby się one z celem, jaki strony umowy chciałyby osiągnąć, a jaki został osiągnięty poprzez zawarcie umów będących przedmiotem niniejszej sprawy. Również lektorzy, co wskazywano na rozprawie, mieli świadomość różnic ekonomicznych pomiędzy umowami o dzieło oraz zlecenia czy też o świadczenie usług.

Rozliczenie według stawek godzinowych, w ocenie ubezpieczonej wskazywać winno na to, że najważniejszą częścią umowy było przeprowadzenie przez lektorów autorskich wykładów przygotowanych według własnej koncepcji, natomiast wszelkie pozostałe czynności (przeprowadzanie egzaminów, testów) miało charakter tylko pomocniczy. Zobowiązanie lektorów do dokonywania czynności dodatkowych nie powinno rzutować na charakter umowy jako takiej, której głównym celem było przygotowanie autorskich wykładów i materiałów szkoleniowych. Czynności dodatkowe występują też w innych umowach o dzieło jak np. umowie dotyczącej przygotowania projektu domu (pomiary działki, usytuowanie działki w topografii terenu), aranżacji wnętrz.

Wszelkiego rodzaju niedociągnięcia w zawartych umowach wynikały z tego, jak wskazała ubezpieczona, że nawiązywała ona współpracę z osobami zaprzyjaźnionymi. Z tego względu konstrukcja umów była niepełna, gdyż wiele aspektów regulowanych było przez praktykę przyjętą w szkole lub ustnie poza sformułowanymi warunkami pisemnymi. Warto w tym miejscu zauważyć, że powódka i lektorzy nie są prawnikami i nie przywiązywali oni wagi do treści zawartych umów zwłaszcza, że nie było między nimi żadnych sporów na tle realizacji przedmiotowych umów. Strony znały swoje prawa i obowiązki. Tym samym, mimo iż umowy zawierane przez powódkę z lektorami nie były w pełni uregulowane, nie można im przez to odebrać przymiotu umów o dzieło, skoro zgodnym zamiarem stron było zawarcie umów o dzieło. Przeciwnych wniosków nie można wysnuć, odnosząc się do wskazanego przez Sąd Okręgowy przykładu D. A., z którą zawarto zarówno umowy o dzieło, jak i umowy zlecenia o jednakowej treści. Jak wskazywano podczas rozprawy jedynym celem zawarcia przez powódkę umów zlecenia o treści umów o dzieło była chęć zapewnienia D. A. tytułu do ubezpieczeń. Fakt, iż zawarte z D. A. umowy były w taki sam sposób wykonywane nie może stanowić argumentacji dla poparcia stanowiska, iż wszystkie zawierane przez powódkę umowy były umowami zlecenia czy też umowami o świadczenie usług. Umowy te stanowiły w istocie umowy o dzieło, co wynika, jak wskazywano powyższej, z charakteru przedmiotu umowy jak i z woli stron - powódki i lektorów.

Wnioskodawczyni wskazała, że zgodnym zamiarem stron było zawarcie umowy o cechach charakterystycznych umowy o dzieło tym samym, mimo niedopełnienia wymogów formalnych określenia pól eksploatacji, należy przyjąć, iż łączyła strony umowa o dzieło nie zaś umowa zlecenia czy też świadczenia usług. Ubezpieczona podkreśliła, że wolą stron było zawarcie umowy o cechach umowy o dzieło. Zamierzeniem apelującej było stworzenie szkoły wyjątkowej, w której panujące relacje oparte na zaufaniu i szerokiej autonomii lektorów. W szkole rozwija się umiejętności językowe każdego zainteresowanego słuchacza poprzez stosowanie indywidualnie dobranych narzędzi w postaci wykładów, materiałów szkoleniowych jak również stymulujących cech osobowości lektorów. Z uwagi na to, że konwersja powinna respektować autonomiczną wolę umowy należy przyjąć, iż mimo pewnych braków i niedociągnięć w konstruowaniu zawieranych umów ich strony łączyły umowy o dzieło.

W ocenie ubezpieczonej Sąd Okręgowy nie określił bliżej, co rozumie pod pojęciem cyklu wykładów. Są umowy o dzieło zawierane dla jednego wykładu lub dla większej ilości wykładów. Decyzja o objęciu jedną umową o dzieło jednego lub większej ilości wykładów należy do stron umowy. Poza tym, dziełem, w rozumieniu prawa autorskiego, może być zarówno dzieło ukończone jak i dzieło nieukończone. Jak już wyżej zauważono, zawarcie umowy o dzieło często wiąże się z wykonywaniem czynności pomocniczych, które jednak nie rzutują w sposób istotny na treść takiej umowy. Z zeznań uczestników postępowania jednoznacznie wynikało, że mieli oni świadomość konsekwencji nienależytego wykonania umowy (niezawarcie kolejnej umowy, obniżenie wynagrodzenia). Jeśli chodzi o protokolarny odbiór dzieła, to w praktyce związanej z umowami o dzieło na przeprowadzenie wykładów, nie jest on stosowany. Wysokość wynagrodzenia została, w ocenie strony powodowej, w sposób odpowiadający wartości wykonanego dzieła, wynagrodzenie było bowiem obliczane według stawki godzinowej za przeprowadzone wykłady. O adekwatności tego wynagrodzenia do wartości dzieła świadczyć może również to, że uczestnicy postępowania nie zgłaszali do niego żadnych zastrzeżeń, ani na etapie postępowania sądowego, ani wcześniej.

Tym samym łączącego strony stosunku prawnego nie można sprowadzić do opartych na znanych schematach, nie wymagających elementu twórczego umów o świadczenie usług. Nasycenie czynnikiem indywidualnym i oryginalnością wyraźnie odróżnia zawartą między stronami umowę o dzieło od umowy o świadczenie usług.

Sąd Apelacyjny, zważył co następuje:

Apelacja wnioskodawczyni nie zasługuje na uwzględnienie.

Ponowna analiza zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego, a także zarzutów podniesionych w apelacji prowadzi zdaniem Sądu Apelacyjnego do wniosku, że zaskarżony wyrok Sądu Okręgowego jest prawidłowy. Sąd Okręgowy przy rozpoznaniu sprawy starannie zebrał i rozważył wszystkie dowody oraz ocenił je w sposób nie naruszający swobodnej oceny dowodów. Prawidłowo dokonane ustalenia faktyczne oraz należycie umotywowaną ocenę prawną sporu Sąd Apelacyjny przyjmuje za własne, w pełni podzielając wywody zawarte w uzasadnieniu zaskarżonego wyroku. Z tego też względu sąd odwoławczy nie dostrzega potrzeby ponownego szczegółowego przytaczania zawartych w nim argumentów (por. wyrok Sądu Najwyższego z dnia 5 listopada 1998 r., I PKN 339/98, OSNAP 1999/24/776 oraz z dnia 22 lutego 2010 r., I UK 233/09, Lex nr 585720 i z dnia 24 września 2009 r., II PK 58/09, Lex nr 558303). Rozpoznając sprawę Sąd Okręgowy nie naruszył tak norm prawa materialnego, jak i zasad postępowania, które uzasadniałyby uwzględnienie wniosków apelacji. Analiza akt sprawy prowadzi do wniosku, że twierdzenia odwołującej zawarte w apelacji stanowią w istocie powielenie stanowiska prezentowanego przez ubezpieczoną w odwołaniach od zaskarżonych decyzji oraz w trakcie całego postępowania pierwszoinstancyjnego, do której odniósł się już Sąd Okręgowy i które to rozważania, jak wskazano wyżej, Sąd odwoławczy podziela w całości.

W kontekście podniesionego zarzutu naruszenia prawa materialnego, w pierwszej kolejności Sąd Apelacyjny wskazuje na normę art. 353 ¹ k.c. ustanawiającą zasadę swobody umów. Zasada ta umożliwia stronom wybór rodzaju stosunku prawnego, który będzie je łączył, przy czym możliwe jest kształtowanie stosunków zobowiązaniowych w sposób odmienny niż czynią to umowy nazwane, normatywnie uregulowane w kodeksie cywilnym lub innych ustawach. Strony mogą stosować umowy nazwane w kształcie, jaki wynika z odpowiednich aktów prawnych, mogą również wzorować się na nich, ale określając łączący je stosunek zobowiązaniowy dokonywać modyfikacji lub uzupełnień – tak, aby ukształtować najbardziej dla nich odpowiedni instrument prawny, mogą też tworzyć zupełnie nowe rodzaje umów (tak: Kodeks Cywilny. Komentarz. Tom III. Zobowiązania – część ogólna pod red. A. Kidyby, LEX, 2010r.).

Zasada swobody umów nie ma jednak charakteru bezwzględnego, a zadaniem sądu rozpoznającego daną sprawę jest ocena łączącego strony stosunku zobowiązaniowego pod kątem zgodności jego treści i celu z ustawą, zasadami współżycia społecznego, jak również zgodności z właściwością (naturą) stosunku prawnego. Sąd orzekający w sprawie ma obowiązek analizy stosunku zobowiązaniowego pod kątem zgodności z wymienionymi w tym przepisie kryteriami, albowiem przekroczenie przez strony zasady swobody umów - poprzez naruszenie tychże kryteriów - skutkuje nieważnością umowy bądź jej części. Podstawowe znaczenie dla oceny stosunku zobowiązaniowego ma przy tym nie dosłowne, literalne brzmienie umowy, ale przede wszystkim zgodny zamiar stron i cel umowy (art. 65 § 2 k.c.). Posiłkując się poglądem wyrażonym przez Sąd Najwyższy w wyrokach z dnia 28 lutego 1996 r. (I CRN 191/95) oraz z dnia 13 maja 1997 r. (III CKN 41/97) należy zauważyć, iż postanowienia spornych umów nie były dostatecznie jasne, a zatem wymagały wykładni z zastosowaniem reguł interpretacyjnych obowiązujących przy tłumaczeniu oświadczeń woli. Postępowanie dowodowe przeprowadzone w niniejszej sprawie wykazało, iż rzeczywistą wolą stron nie było zawarcie umowy o dzieło, gdyż celem podejmowanych czynności nie było osiągnięcie konkretnego rezultatu, który podlegałby ocenie.

Zgodnie z treścią art. 734 § 1 k.c. przez umowę zlecenia przyjmujący zlecenie zobowiązuje się do dokonania określonej czynności prawnej dla dającego zlecenie.

Jest to wąskie ujęcie przedmiotu zlecenia. Za sprawą art. 750 k.c. przepisy o zleceniu stosuje się do świadczenia usług, a więc czynności o charakterze faktycznym, które nie muszą prowadzić do osiągnięcia indywidualnie oznaczonego rezultatu. W odróżnieniu od umowy o dzieło, umowa zlecenia oraz umowy o świadczenie usług są umowami starannego działania. Choć zakładają one dążenie do osiągnięcia pewnego rezultatu, to jednak działający z zachowaniem należytej staranności zleceniobiorca - w razie niezrealizowania celu umowy – nie ponosi odpowiedzialności za niewykonanie zobowiązania. Umowa zlecenia nie akcentuje konkretnego rezultatu jako koniecznego do osiągnięcia - nie wynik zatem, lecz starania w celu osiągnięcia tego wyniku, są elementem wyróżniającym dla umowy zlecenia, tj. elementem przedmiotowo istotnym.

Natomiast przez umowę o dzieło, zgodnie z art. 627 k.c., przyjmujący zamówienie zobowiązuje się do wykonania oznaczonego dzieła, a zamawiający do zapłaty wynagrodzenia. Co prawda kodeks cywilny nie podaje definicji „dzieła”, jednak w doktrynie i orzecznictwie jednomyślnie przyjmuje się, iż wykonanie dzieła oznacza określony proces pracy lub twórczości o możliwym do wskazania momencie początkowym i końcowym, którego celem jest doprowadzenie do efektu ustalonego przez strony w momencie zawierania umowy. Jako że umowa o dzieło jest umową o „rezultat usługi” - co jest podstawową cechą odróżniającą ją od umowy o pracę oraz od umowy zlecenia - konieczne jest, aby działania przyjmującego zamówienie doprowadziły w przyszłości do konkretnego, indywidualnie oznaczonego rezultatu – w postaci materialnej bądź niematerialnej (tak np. wyrok Sądu Apelacyjnego w Rzeszowie z dnia 21 grudnia 1993r., sygn. akt III AUr 357/93, OSA 1994/6/49). Podzielając pogląd Sądu Apelacyjnego w Gdańsku wyrażony w sprawie o sygn. akt III AUa 1199/11 wskazać należy, iż dzieło o charakterze niematerialnym musi być ucieleśnione w przedmiocie materialnym, przez co rozumie się istnienie dzieła w postaci postrzegalnej, pozwalającej nie tylko na odróżnienie od innych przedmiotów, ale również na uchwycenie istoty osiągniętego rezultatu. Pogląd o uznawaniu za dzieło również rezultatu niematerialnego i nieucieleśnionego (jakim jest w niniejszej sprawie nauczanie umiejętności językowych) był odosobniony w doktrynie (np. R. Longchamps de Berier, Zobowiązania, Poznań 1948, str. 557) i nie znalazł poparcia w judykaturze. Warto również podkreślić, iż dzieło jest wytworem, który w momencie zawierania umowy nie istnieje, jednak jest w niej z góry przewidziany i określony w sposób umożliwiający jego późniejszą weryfikację (w szczególności przy użyciu jednostek metrycznych, przez porównanie z istniejącym wzorem, z wykorzystaniem planów, rysunków lub też przez opis). Przedmiot umowy o dzieło może zatem zostać określony w różny sposób, jednakże określenie to musi być na tyle precyzyjne, aby nie było wątpliwości, o jakie dzieło chodzi. Nadto, cechą konstytutywną dzieła jest samoistność rezultatu, przez co rozumie się jego niezależność od dalszego działania twórcy. Innymi słowy – z chwilą ukończenia dzieła staje się ono odrębne od twórcy. W przypadku rezultatu materialnego, samoistną wartością, dla której osiągnięcia strony zawarły umowę o dzieło jest konkretna rzecz (np. wykonany na zamówienie mebel, wyremontowany lokal). Rezultat umowy o dzieło powinien być obiektywnie osiągalny i w konkretnych warunkach pewny. Wskazuje się również, iż jednym z kryteriów umożliwiających odróżnienie umowy o dzieło od umowy zlecenia lub umowy o świadczenie usług jest możliwość poddania dzieła sprawdzianowi na istnienie wad fizycznych. W ocenie Sądu II instancji nie ma możliwości poddania rezultatu w postaci przyswojenia wiedzy z zakresu znajomości języka obcego sprawdzianowi na istnienie wad, a w szczególności nie wiadomo w oparciu, o jakie metody określenie tego rezultatu miałoby nastąpić, skoro umiejętność przyswojenia wiedzy zależy od zdolności danej osoby. W związku z powyższym, sposób określenia rezultatu budzi uzasadnione wątpliwości, o jakie „dzieło” chodzi stronom kwestionowanej umowy, co stanowi argument przemawiający za zakwalifikowaniem kwestionowanych umów, jako umów starannego działania, a nie umów określonego z góry rezultatu. Istotą umowy o dzieło jest więc zawsze osiągnięcie umówionego przez strony konkretnego i sprawdzalnego rezultatu, a nie – jak w przypadku umowy zlecenia – staranne działanie. Zgodnie z powyższym przyjmujący zamówienie odpowiada za nieosiągnięcie określonego efektu pracy, a rodzaj i intensywność pracy świadczonej w celu wykonania dzieła pozostają bez znaczenia dla jego odpowiedzialności umownej (Kodeks cywilny. Komentarz. Tom III. Zobowiązania – część szczególna, Z. Gawlik, A. Janiak, A. Kidyba, K. Kopaczyńska - Pieczniak, G. Kozieł, E. Niezbecka, T. Sokołowski, LEX, 2010).

Mając na uwadze powyższe należy wskazać, iż umowa o świadczenie usług nie może być umową, której celem byłoby osiągnięcie rezultatu pozwalającego na jej zakwalifikowanie jako umowy o dzieło. Innymi słowy umowy o osiągnięcie rezultatu stanowiącego dzieło w rozumieniu przepisów art. 627 i n. k.c. nie mogą zostać zakwalifikowane jako umowy o świadczenie usług. Oznacza to, że z zakresu art. 750 k.c. wyłączone są nie tylko umowy o dzieło, ale także inne umowy nazwane, których celem jest osiągnięcie określonego rezultatu, zarówno takie, do których przepisy o umowie o dzieło znajdują odpowiednie zastosowanie, jak i takie, które mają regulację ustawową niezawierającą takiego odesłania. Cechą charakterystyczną takich umów jest również to, że zazwyczaj są to umowy oparte na zaufaniu między stronami i z uwagi na to wymagają osobistego wykonania przez usługodawcę. Zlecający usługę powierza jej wykonanie danej osobie w zaufaniu do jej umiejętności, kwalifikacji, wiedzy i innych walorów (M. Nesterowicz (w:) J. Winiarz, Komentarz, t. II, 1989, s. 692; por. również wyrok SA w Warszawie z 15 września 2008 r., I ACa 84/08, Apel. W-wa 2009, nr 2, poz. 14).

Zdaniem Sądu Apelacyjnego Sąd Okręgowy dokonał trafnej analizy umów zawartych pomiędzy skarżącą a zainteresowanymi, uznając, iż były to umowy o świadczenie usług, do których stosuje się odpowiednio przepisy o zleceniu.

Konstrukcja umowy, jej elementy składowe i rzeczywista wola stron, jak słusznie przyjął Sąd Okręgowy, zbliża zatem ten stosunek zobowiązaniowy do umowy o świadczenie usług, do której stosuje się przepisy dotyczące umowy zlecenia (art. 750 k.c.). Umowa tego typu nie akcentuje rezultatu jako koniecznego do osiągnięcia, zatem to nie z góry określony wynik, lecz starania w celu osiągnięcia tego wyniku, są elementem wyróżniającym dla umowy zlecenia, tj. przedmiotowo istotnym (por. wyrok Sądu Apelacyjnego w Rzeszowie z dnia 21 grudnia 1993 r., III AUr 357/93, OSA 1994/6/49). Sąd Apelacyjny nie dopatrzył się więc naruszenia w zaskarżonym orzeczeniu przepisu art. 627 k.c. w zw. z art. 1 ust. 1w zw. z art. 49 ust. 1 prawa autorskiego. Trafnie wskazał Sąd Okręgowy, że przeciwko przyjęciu, iż między stronami doszło do zawarcia dzieła autorskiego przeciwstawiał się kompletny brak postanowień charakterystycznych dla wymogów prawa autorskiego. Przyjmując nawet, że samo przygotowanie wykładu jest rezultatem działalności twórczej o indywidualnym charakterze (zainteresowani sami ustalali treść wykładów, będąc ograniczonymi jedynie programem ramowym nauczania), to strony nie poczyniły żadnych ustaleń co do rozporządzania tym dziełem przez płatnika (pola eksploatacji) ani form rozporządzenia. Zainteresowani w większości nie byli umownie zobowiązani do dostarczenia egzemplarza swojego dzieła, umożliwiającego płatnikowi rozporządzanie nim, jedynie w niektórych umowach zawarto adnotację, iż lektor jest również zobowiązany „do przeniesienia na wnioskodawczynię praw autorskich do materiałów i treści prowadzonego wykładu”. Zapis ten jednak nie jest wyczerpującym do przyjęcia zobowiązania do „dostarczenia egzemplarza działa”. Jak wynika bowiem z faktycznie ustalonej praktyki wnioskodawczyni wymagając od lektorów udostępniania swoich wykładów w formie papierowej, które mieli pozostawiać w szkole w specjalnie dla nich prowadzonych segregatorach, tego obowiązku nie respektowała – tylko nieliczni lektorzy przyznali, iż takie wykłady przekazywali do teczek, znaczna część nie wypełniała tego obowiązku bądź w ogóle nie miała o nim pojęcia. Co więcej, wnioskodawczyni nigdy nie zaglądała do tych materiałów, nie była zatem w ogóle zainteresowana przejściem na nią praw do takiego ,,utworu”. Wygłoszony wykład, jako dobro niematerialne, pozostawał poza obszarem jej zainteresowania, nie zamierzała pozyskać do niego żadnych praw. Stronom nie można zatem w żaden sposób przypisać, że ich zamiarem było nadanie powierzonej umowie cech ,,utworu” prawa autorskiego. Odniesienie się do prawa autorskiego było jedynie sporadycznie formalnie w umowie akcentowane, a faktycznie nigdy nie realizowane. Trafnie zatem uznał Sąd Okręgowy, że nie w niniejszej sprawie nie można przyjąć, że mamy do czynienia z dziełem autorskim.

Podnoszona przez ubezpieczoną okoliczność, że sprawdzała ona teczki dla poszczególnych grup są na bieżąco uzupełniane w materiały, nie wpływa na ustalenie, że łączący strony stosunek miał postać umowy o świadczenie usług. Umowa ta jest bowiem umową nienazwaną, której cechy nie zostały sprecyzowane ustawowo. Zakres zastosowania art. 750 k.c. jest bardzo szeroki z uwagi na określenie przedmiotu umów, których dotyczy. Pojęcie usług jest bardzo pojemne i obejmuje wykonywanie czynności dla innej osoby. Świadczenie usług może polegać na wykonywaniu czynności faktycznych, o ile nie są one uregulowane innymi przepisami (tak w: G. Bieniek, Komentarz, t. II, 2006 r.; czy K. Pietrzykowski, Komentarz, t. II, 2003 r.).

W tym miejscu podkreślić należy, że sama nazwa umowy nie ma decydującego znaczenia dla określenia jej charakteru, który ustala się na podstawie treści oświadczeń woli stron, dokonując ich wykładni zgodnie z art. 65 k.c. Przepis ten stanowi, że oświadczenie woli należy tak tłumaczyć, jak tego wymagają, ze względu na okoliczności, w których zostało złożone, zasady współżycia społecznego oraz ustalone zwyczaje, przy czym w umowach należy raczej badać, jaki był zgodny zamiar stron i cel umowy, aniżeli opierać się na jej dosłownym brzmieniu. Z treści przytoczonego przepisu wynika, że dla prawidłowej oceny charakteru prawnego łączącego strony stosunku prawnego decydujące znaczenie mają ustalenia faktyczne dotyczące okoliczności zawarcia umowy, jej celu i zamiaru stron (podobnie, choć w innym stanie faktycznym wyrok Sądu Najwyższego z dnia 25 stycznia 2002 r., II UKN 769/00, Lex nr 560567). Zamiar zawarcia umowy o dzieło, a także świadome podpisanie takiej umowy nie mogą zmienić charakteru zatrudnienia zainicjowanego taką umową, jeśli wykazuje ono w przeważającym stopniu cechy innego stosunku prawnego (podobnie w wyroku Sądu Najwyższego z dnia 09 lipca 2008 r., I PK 315/07, Lex nr 470956).

Powyższe prowadzi do wniosku, że pomiędzy wnioskodawczynią a zainteresowanymi w spornych okresach doszło do zawarcia umów o świadczenie usług. Ten stosunek obligacyjny uzasadniał natomiast objęcie zainteresowanych ubezpieczeniami emerytalnym, rentowymi i wypadkowym zgodnie z art. 6 ust. 1 pkt 4 oraz art. 12 ust. 1 ustawy systemowej. Zatem, wyrok Sądu Okręgowego okazał się prawidłowy, zaś zarzuty apelacji nie zasługiwały na uwzględnienie.

Uwzględniając powyższe, na podstawie art. 385 k.p.c. Sąd drugiej instancji oddalił apelację jako bezzasadną