Pełny tekst orzeczenia

POSTANOWIENIE

Dnia 10 kwietnia 2014 r.

Sąd Okręgowy w Gliwicach III Wydział Cywilny Odwoławczy w następującym składzie:

Przewodniczący - Sędzia SO Danuta Pacześniowska

Sędziowie: SO Aleksandra Janas

SO Lucyna Morys - Magiera (spr.)

Protokolant Wioletta Matysiok

po rozpoznaniu w dniu 10 kwietnia 2014 r. na rozprawie sprawy

z wniosku S. G.

z udziałem G. G., H. G. i J. G.

o podział majątku wspólnego

na skutek apelacji uczestnika postępowania G. G.

od postanowienia Sądu Rejonowego w Rybniku

z dnia 13 lipca 2012 r., sygn. akt II Ns 11/11

postanawia:

1.  uchylić zaskarżone postanowienie w punktach 1 a, 3 a, 4, 5, 6 i 7 i w tym zakresie przekazać sprawę do ponownego rozpoznania Sądowi Rejonowemu w Rybniku, pozostawiając temu Sądowi rozstrzygnięcie o kosztach postępowania odwoławczego;

2.  oddalić apelację w pozostałej części.

SSO Lucyna Morys - Magiera SSO Danuta Pacześniowska SSO Aleksandra Janas

Sygn. akt III Ca 409/13

UZASADNIENIE

Wnioskodawczyni domagała się podziału majątku wspólnego jej i uczestnika G. G. poprzez przyznanie je spłaty z tytułu dokonanych nakładów w postaci budynków mieszkalnych posadowionych na działce w R. przy ul. (...), stanowiącej obecnie własność rodziców uczestnika, ruchomości wskazanych we wniosku i przez nią posiadanych, a także przyznanie uczestnikowi opisanych we wniosku ruchomości, wierzytelności z tytułu nakładów na powyższą nieruchomość oraz środków na wskazanym koncie emerytalnym uczestnika.

Uczestnik podał, iż mikrofalówka, telewizor S., odtwarzacz wideo S., dekoder i wieża stereo T. należą do jego majątku osobistego, gdyż otrzymał je jako prezenty urodzinowe, podnosząc, że środki z konta emerytalnego zostały przeznaczone na spłatę zadłużenia związanego z jego działalnością gospodarczą. Domagał się ponadto ustalenia nierównych udziałów poprzez określenie jego udziału jako 90%, a wnioskodawczyni jako 10%, ponieważ zajmowała się ona jedynie wychowaniem dzieci i prowadzeniem domu, a zarobkował uczestnik.

Sąd Rejonowy wezwał do udziału w charakterze uczestników H. i J. G. w trybie art. 510 § 2 kpc, którzy stwierdzili, iż nakłady na ich nieruchomość ponosili wyłącznie oni sami i nie podlegają one podziałowi.

Zaskarżonym postanowieniem z dnia 13 lipca 2012r. Sąd Rejonowy w Rybniku w pkt 1 ustalił, że w skład majątku wspólnego S. G. i G. G. wchodzą: a) wierzytelność wobec H. i J. G. jako właścicieli nieruchomości położonej w R. przy ul. (...) z tytułu nakładów poczynionych na tej nieruchomości w postaci budynku mieszkalnego o wartości 635605,25zł oraz rozbudowy budynku gospodarczego o wartości 35298,44zł, ruchomości stanowiące wyposażenie domu opisane w ppkt b) 1-18 o łączne wartości 25357zł, w tym pod meble kuchenne w zabudowie ze sprzętem agd, mikrofalówka, wieża stereo T., telewizor S., odtwarzacza wideo S., 2 żyrandole i 2 kinkiety, meble ogrodowe o wskazanej w sentencji postanowienia wartości, ruchomości opisane w ppkt 1 c), 3707391 jednostek rozrachunkowych na rachunku G. G. w (...) SA w W. o wartości 11426,18zł. Oddalił nadto wniosek uczestnika o ustalenie nierównych udziałów w majątku wspólnym i dokonał jego podziału poprzez przyznanie uczestnikowi G. G. wierzytelności i składników opisanych w pkt 1 a), 1 b)i 1 d) ,a wnioskodawczyni ruchomości opisane w pkt 1c), zasądzając od uczestnika na jej rzecz dopłatę w wysokości 360538,43zł z odsetkami ustawowymi, nakazał pobrać od wnioskodawczyni i uczestnika na rzecz Skarbi Państwa – Sądu Rejonowego w Rybniku kwoty po 4884,75zł tytułem nieuiszczonych kosztów sądowych oraz zasądził od uczestnika na rzecz wnioskodawczyni kwotę 500zł tytułem zwrotu połowy opłaty od wniosku i uznał, że pozostałe koszty ponosi każdy z zainteresowanych we własnym zakresie.

Sąd pierwszej instancji ustalił, że S. G. i G. G. zawarli w dniu 10 stycznia 1989r., wyrokiem Sądu Apelacyjnego w Katowicach z dnia 13 maja 2005r. wydanym w sprawie o sygn. II RC 344/04 orzeczono ich separację.

Stwierdził, że nieruchomość opisana we wniosku została podarowana uczestnikowi G. G. przez jego rodziców w dniu 6 kwietnia 1992r., a obecnie znowu stanowi przedmiot ich własności. W chwili darowania uczestnikowi była ona zabudowana budynkiem gospodarczym, którego przebudowę przeprowadzili małżonkowie i wprowadzili się do niego w 1994r. Aktualnie budynek przeznaczony jest do rozbiórki.

Sąd Rejonowy ustalił, że małżonkowie w czasie trwania małżeństwa rozpoczęli budowę domu mieszkalnego na wspomnianej działce, zakończyli ją w 2000r. i przeprowadzili się do niego wraz z dwójką małoletnich dzieci. Firmy prowadzące budowę były opłacane przez uczestnika i jego rodziców, ojciec uczestnika wykonywał też część prac osobiście. Uznał Sąd, że pieniądze darowane w ten sposób były obojgu małżonkom przez uczestników. Ich udział w budowie domu ocenił za biegłym J. K. na 47,28%. Koszt nakładów na rozbudowę małego domu zgodnie z opinią biegłych A. K. i T. K. wynosi aktualnie 35298,44zł, na budowę drugiego domu – 653605,25zł brutto.

Sąd pierwszej instancji stwierdził, że w czasie trwania małżeństwa uczestnika prowadził własną działalność gospodarczą, wnioskodawczyni zaś zajmowała się domem, wychowywała ich dzieci oraz dorywczo pomagała w działalności uczestnikowi jako osoba współpracująca. Ustalił, że małżonkowie w trakcie związku nabyli przedmioty stanowiące wyposażanie zajmowanego lokalu wskazane w sentencji postanowienia o podanej w nim wartości. Wskazał, że zabudowę kuchni wraz z agd nabył ze środków wspólnych oraz pożyczonych im wspólnie przez H. G.. Jako majątek wspólny wymienił nadto środki zgromadzone przez uczestnika na koncie w (...) SA w W..

Powyższe ustalenia poczyniono w oparciu o szczegółowo wskazane w uzasadnieniu zaskarżonego postanowienia środki dowodowe, w szczególności zaś dowód z opisanych w nim dokumentów, przesłuchania stron, zeznań wymienionych w nim świadków oraz opinii biegłych.

Sąd Rejonowy wskazał, że uznał za wiarygodne przesłuchanie uczestników co do pochodzenia środków na zakup kuchni w zabudowie i agd, natomiast odmówił wiary oświadczeniom H. G., że pożyczkę na jej zakup udzieliła jedynie wnioskodawczyni, nie zaś małżonkom wspólnie, gdyż ocenił je jako sprzeczne z zasadami doświadczenia życiowego. Podnosił, iż kuchnia miała służyć małżonkom wspólnie, podobnie jak sprzęty rtv wskazywane przez uczestnika jako jego majątek osobisty. Stąd przyjął, że on także wchodził w skład majątku wspólnego, jako drobne przedmioty służące wspólnemu korzystaniu w domu przez małżonków, a okoliczności przeciwnej uczestnik nie wykazał. Podkreślał, iż również w odniesieniu do żyrandoli i mebli ogrodowych uczestnicy nie wykazali, by stanowiły one przedmiot ich własności, jedynie pożyczony małżonkom do ich domu, chociaż udowodniono, że uczestnicy je nabywali. Sąd pierwszej instancji wskazywał, iż stanowiły one wyposażenie domu małżonków i w ten sposób były wykorzystywane.

Ostatecznie wskazywał Sąd Rejonowy, że nie fał wiary przesłuchaniu uczestników H. G. i J. G., jakoby budowa domu i rozbudowa małego domu była przeznaczona jedynie dla nich, bowiem wszelkie dokumenty związane z budową były wystawiane na nazwisko J. G. jedynie w okresie, gdy był formalnym właścicielem nieruchomości. Podkreślał, że i wnioskodawczyni angażowała się w sprawy nieruchomości w zakresie decyzyjnym i finansowym.

W tym stanie rzeczy przyjął Sąd pierwszej instancji, iż żądanie podziału majątku wspólnego było uzasadnione normami art. 1037 § 1 kc w zw. z art. 46 krio, a jego skład i wartość należy ustalić w oparciu o przepis art. 684kpc w zw. z art. 567 § 3 kpc. Podkreślił, iż chociaż środki na rozbudowę i budowę domów na działce wskazanej we wniosku podchodziły od H. i J. G., były przeznaczone na potrzeby obojga małżonków i miały stanowić ich własność, zgodnie z oświadczeniami stron. Wskazywał, że stan majątku wspólnego stwierdzał na dzień ustania wspólności, a mały dom nadal nie został rozebrany, zatem należało go uwzględnić. W skład majątku wspólnego wliczono nadto składniki nabyte w czasie trwania małżeństwa, także środki na koncie emerytalnym uczestnika w dacie ustania wspólności; wskazano, że wnioskodawczyni takiego konta nie posiadała.

Wniosek uczestnika o ustalenie nierównych udziałów oddalono z uwagi na brak wykazania ważnych ku temu przyczyn w rozumieniu art. 43 § 2 krio oraz nieudowodnienia, iż wnioskodawczyni przyczyniała się do powstania majątku w stopniu mniejszym niż wynikało to z jej możliwości lub trwoniła wspólny majątek. Podkreślał, że wnioskodawczyni zajmowała się domem i wychowaniem dzieci oraz pomagała uczestnikowi w działalności gospodarczej, natomiast fakt darowania działki jedynie uczestnikowi przez jego rodziców nie może przesądzać jego zdaniem o zasadności wniosku.

Co do sposobu podziału majątku wspólnego, wskazał Sąd Rejonowy, iż został on dokonany zgodnie ze stanem posiadania. Podkreślał, że podziałem nie są objęte nie spłacone długi małżonków.

Jako podstawę orzeczenia wskazano normy art. 1037 § 1 kc w zw. z art. 46 krio, art. 584 kpc w zw. z art.456 § 3 kpc, art. 43 krio, 45 § 1 krio.

O kosztach postępowania orzeczono na zasadzie art. 520 § 1 kpc uznając, że wnioskodawczyni i uczestnik G. G. byli w równym stopniu zainteresowani wynikiem postępowania.

Apelację od tego orzeczenia wniósł uczestnik G. G., domagając się jego uchylenia i przekazania sprawy do ponownego rozpoznania Sądowi Rejonowemu w Raciborzu, względnie jego zmiany w pkt 1 i uznania, że w skład majątku wspólnego nie chodzi wierzytelność wobec H. G. i J. G. z tytułu nakładów poczynionych na ich nieruchomość położoną R. przy ul. (...), w pkt 1b) poprzez nie wliczanie w skład majątku wspólnego ruchomości : mikrofalówki, telewizora i odtwarzacza S., wieży stereo T., żyrandoli i kinkietów, mebli ogrodowych i kuchennych ze sprzętem agd, w pkt 1d) poprzez nie wliczanie w skład majątku wspólnego jednostek na rachunku uczestnika w (...) SA w W. oraz zwrotu kosztów postępowania.

Zarzucał apelujący naruszenie art. 684 kpc w zw. z art. 567 § 3 kpc, art. 567 § 1 kpc poprzez nieprawidłowe ustalenie składu majątku wspólnego i rozliczeń nakładów z niego na majątek osobisty uczestnika, podnosząc, że żaden z małżonków nie chciał, by mu przyznać wierzytelność z tytułu nakładów, zatem winna ona zostać przyznana obojgu w odpowiedniej części. Wskazywał nadto na naruszenie art. 510 § 1 kpc poprzez dopuszczenie do udziału w sprawie w charakterze uczestników H. i J. G. jako uczestników, albowiem nie są oni zainteresowanymi w niniejszej sprawie dotyczącej podziału majątku małżonków. Podnosił skarżący, iż do naruszenia art. 233 § 1 kpc poprzez dowolną ocenę materiału dowodowego w postaci opinii biegłych, które były już nieaktualne w dacie orzekania oraz co do opinii biegłego A. K.: nieprawidłowo uwzględniała podatek VAT w wysokości 23%, co do opinii biegłej T. K.: oparta została o niewłaściwą metodę odtworzeniową i technikę szczegółową. Zarzucał nadto nieuwzględnienie wykonania prac budowlanych systemem gospodarczym i przeznaczenia małego budynku do rozbiórki. Argumentował, że środki na rachunku emerytalnym zostały przeznaczone na spłatę zadłużenia z jego działalności gospodarczej i nie powinny być elementem majątku wspólnego.

Uczestnik zarzucał także, że doszło do naruszenia art. 328 § 2 kpc, bowiem nie wyjaśniono w uzasadnieniu zaskarżonego postanowienia podstawy prawnej wyrzeczenia o ustaleniu wejścia w skład majątku wspólnego, wysokości oraz sposobie podziału wierzytelności względem H. i J. G. i o zasądzeniu od uczestnika na rzecz wnioskodawczyni dopłaty w wysokości 360538,43zł. Podnosił nadto, iż naruszono art. 45 §1 krio oraz art. 231 § 1 kc poprzez rozliczenie przez Sąd nakładów z majątku wspólnego na majątek osobisty bez żądania wnioskodawczyni w zakresie ustalenia jej udziału w nieruchomości wskazanej wyżej oraz bez żądania zasądzenia odpowiedniej kwoty pieniężnej. Zdaniem skarżącego nie ustalono wysokości udziałów małżonków w wartości budynków, co uniemożliwia rozliczenie nakładów, a nadto przyznana mu wierzytelność jest niewymagalna.

Ostatecznie skarżący zarzucał naruszenie art. 888 § 1 kc poprzez ustalenie wierzytelności pieniężnej przysługującej małżonkom względem H. i J. G. po dokonaniu darowizny na ich rzecz, kreując bezpodstawne roszczenie pieniężne darczyńcy w stosunku do obdarowanych.

Wnioskodawczyni domagała się oddalenia apelacji i zwrotu kosztów postępowania odwoławczego od uczestnika.

Pozostali uczestnicy w zasadzie zaakceptowali stanowisko apelującego.

Postanowieniem z dnia 2 października 2013r. Sąd Okręgowy w Gliwicach dopuścił z urzędu dowód z opinii biegłych do spraw wyceny nieruchomości na okoliczność ustalenia wartości nakładów z majątku wspólnego na majątek nieruchomość H. i J. G. położoną w R., zwracając się do biegłych A. K. i T. K. o wydanie opinii na okoliczność ustalenia aktualnej wartości nakładów poprzez ustalenie udziału małżonków w wartości domów posadowionych na niej, według cen rynkowych z czasu ich dokonania oraz ustalenie ułamkowego ich udziału w wartości domów według cen rynkowych z chwili obecnej.

Biegły A. K. podał na polecenie Sądu, iż posiada uprawnienia biegłego z zakresu budownictwa i rozliczeń kosztorysowych, natomiast opinię winie wydać biegły z zakresu szacowania nieruchomości – rzeczoznawca majątkowy.

Biegła T. K. na polecenie Sądu wskazała, że materiał zgromadzony w sprawie jest niewystarczający dla wydania opinii, bowiem by mogła sporządzić opinię koniecznym byłoby uzupełnienie materiału dowodowego poprzez przesłuchanie stron na okoliczność daty i zakresu wykonania poszczególnych nakładów, nadto sugerowała, iż opinię powinien wydać biegły z zakresu kosztorysowania lub budownictwa, które leżą poza zakresem jej specjalności.

W związku z tym postanowieniem z dnia 10 kwietnia 2014r. uchylono powyższe postanowienie tutejszego Sądu.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Apelacja uczestnika odniosła częściowo skutek.

W pierwszej kolejności wskazać należy, iż Sąd pierwszej instancji prawidłowo, w oparciu o zgromadzony materiał dowodowy szczegółowo wskazany w uzasadnieniu kwestionowanego postanowienia i prawidłowo oceniony, poczynił ustalenia faktyczne w odniesieniu do składu i wartości majątku ruchomego oraz środków na rachunku emerytalnym uczestnika. Z tych przyczyn ustalenia te przyjął Sąd drugiej instancji za własne, bez konieczności ponownego przytaczania. Podobnie miało to miejsce w odniesieniu do faktu poniesienia nakładów z majątku wspólnego na nieruchomość stanowiącą obecnie własność uczestników H. i J. G., jednakże już nie co do ich przedmiotu i wysokości.

Nie umknęło uwadze Sądu Odwoławczego, iż wartość nakładów oceniono w oparciu o dowód z opinii biegłych, którzy jak wskazali nie posiadali wymaganej wiedzy specjalistycznej w tym kierunku oraz nie dysponowali wystarczającym zakresem informacji co do stanu faktycznego niezbędnym dla sporządzenia opinii. Zdyskwalifikowało to tym samym opinie biegłych jako nieprzydatne dla niniejszej sprawy; także treść rozważań prawnych Sądu Rejonowego opartych na ich kanwie, nie zasługiwała na akceptację. Niewłaściwie bowiem obrano sposób ustalenia wartości powyższych nakładów, o czym poniżej.

Wskazać zatem wypada, iż doszło do nierozpoznania istoty sprawy przez Sąd Rejonowy, który zobligowany był do ustalenia z urzędu składu i wartości majątku wspólnego zainteresowanych zgodnie z art. 684 kpc w zw. z art. 567 § 3 kpc, zwłaszcza, że w sprawie o podział majątku wspólnego po ustaniu wspólności majątkowej małżeńskiej Sąd ustala wartość nakładów poczynionych z majątku wspólnego na majątek osobisty jednego z małżonków bez względu na inicjatywę dowodową uczestników postępowania (zob.: uchwała Sądu Najwyższego z dnia 21 lutego 2008 r., III CZP 148/07, OSNC 2009, 2, 23).

Faktycznie nie została bowiem ustalona prawidłowo wartość nakładów z majątku wspólnego w powyższej kwestii, a stanowiących zasadniczy element tego majątku.

Godzi się przy tym wskazać, iż środki na wzniesienie budynku wzniesionego czy też rozbudowanie już istniejącego na nieruchomości osobistej jednego z małżonków stanowią zgodnie z postanowieniami Sądu Najwyższego z dnia 11 grudnia 2008r. (sygn. II CSK 356/08, LEX nr 577169) i z dnia 2 października 2008 r. ( sygn. akt II CSK 203/08, LEX nr 548801) nakłady pochodzące z majątku wspólnego na majątek odrębny jednego z małżonków, których wartość określa się w ten sposób, że najpierw ustala się ułamkowy udział nakładów małżonków w wartości domu z czasu jego budowy a następnie oblicza się ten sam ułamkowy udział w wartości domu według cen rynkowych. Takiego sposobu obliczenia, w oparciu o miarodajne dla ich ustalenia opinie biegłych odpowiednich specjalności i o stosownej wiedzy specjalistycznej z danego zakresu, dysponujących niezbędnym dla wydania opinii materiałem dowodowym, Sąd pierwszej instancji nie zastosował. Tym samym zdaniem Sądu Odwoławczego dopuścił się nierozpoznania istoty sprawy co do pełnego składu i wartości majątku wspólnego, bowiem nie poczynił prawidłowo niezbędnych i wiążących ustaleń faktycznych w zakresie rozliczenia nakładów z majątku wspólnego na majątek odrębny uczestnika (co rzutowało na ostateczną treść zaskarżonego postanowienia), a tym samym uniemożliwił wydanie przez Sąd drugiej instancji orzeczenia reformatoryjnego.

Za zasadny zatem należało uznać podnoszone w apelacji zarzut naruszenia art. 684 kpc w zw. z art. 567 § 3 kpc, art. 567 § 1 kpc poprzez nieprawidłowe ustalenie składu majątku wspólnego i rozliczeń nakładów z niego na majątek osobisty uczestnika oraz art. 233 § 1 kpc w odniesieniu do opinii biegłych, z przyczyn wyżej wskazanych. Wobec dyskwalifikacji dotychczasowych opinii biegłych i ustaleń faktycznych, rozważań prawnych oraz treści orzeczenia w zakresie rozliczenia wspomnianych nakładów, kwestia dalszych zarzutów apelacji odnoszących się do zastosowanej przez biegłych metodyki, ich założeń, a także sposobu podziału wierzytelności z powyższego tytułu z naruszeniem art. 888 § 1 kc nie podlegała dalszemu rozpatrywaniu przez Sąd Okręgowy jako bezprzedmiotowa.

Godzi się jednak wskazać, iż wbrew twierdzeniom skarżącego wnioskodawczyni złożyła w troku postępowania przed Sądem pierwszej instancji skutecznie konkretny wniosek o rozliczenie wspomnianych nakładów i przyznanie jej odpowiedniej dopłaty z tego tytułu. Nie doszło zatem do podnoszonego w apelacji naruszenia norm art. 45 §1 krio oraz art. 231 § 1 kc, podobnie jak przepisu art. 328 § 2 kpc, bowiem w uzasadnieniu zaskarżonego postanowienia wskazano wyczerpująco podstawy prawne poszczególnych rozstrzygnięć.

W pozostałym jednak zakresie apelacja uczestnika nie mogła odnieść skutku. W szczególności Sąd pierwszej instancji prawidłowo, w oparciu o zebrany materiał dowodowy, poddany właściwej ocenie zgodnie ze wskazaniami art. 233 § 1 kpc, przy zastosowaniu zasad doświadczenia życiowego, ustalił, że kwestionowane przez uczestnika ruchomości weszły w skład majątku wspólnego. W istocie bowiem drobny sprzęt rtv i agd znajdujący się w domu rodziny i służący do wspólnego użytku jej członków trudno uznać za element majątku osobistego uczestnika, także w świetle treści oświadczeń zainteresowanych, a co wskazywano w uzasadnieniu zaskarżonego postanowienia.

Nieskuteczny była także zarzut nieprawidłowego wliczenia do majątku wspólnego środków na rachunku emerytalnym uczestnika; zasadnie bowiem Sąd Rejonowy uwzględnił ich wartość według stanu na dzień ustania wspólności, natomiast przeznaczenie na spłatę zadłużenia zostało wykazane w odniesieniu do innego rachunku emerytalnego uczestnika w III filarze OFE.

Nieskuteczny był również zarzut nieprawidłowości dopuszczenia do udziału w sprawie jako uczestników H. i J. G.; są oni bowiem w istocie zainteresowanymi w rozumieniu art.

Z tych przyczyn uchylono zaskarżone postanowienie w punktach 1a, 3a, a w konsekwencji także w punktach 4, 5 ,6 i 7 i w tym zakresie przekazano sprawę do ponownego rozpoznania Sądowi Rejonowemu w Rybniku na zasadzie art. 386 § 4 kpc w zw. z art. 13 § 2 kpc, jako, że doszło do nierozpoznania istoty sprawy.

Konsekwencją tego było pozostawienie temu Sadowi rozstrzygnięcia o kosztach postępowania odwoławczego na mocz art. 108 § 2 kpc w zw. z art. 13 § 2 kpc.

W pozostałym zakresie natomiast apelację uczestnika oddalono jako bezzasadną zgodnie z art. 385 kpc w zw. z art. 13 § 2 kpc.

Zadaniem Sądu pierwszej instancji będzie obecnie dokonanie z urzędu prawidłowych ustaleń co do składu i wartości majątku wspólnego zainteresowanych w odniesieniu do faktu, zakresu, charakteru i wartości nakładów z majątku wspólnego na majątek odrębny uczestnika G. G. w odniesieniu do nieruchomości położonej w R. przy ul. (...), z uwzględnieniem wskazań wynikających z wyżej przytoczonych orzeczeń Sądu Najwyższego. W razie takiej konieczności dokona niezbędnego uzupełnienia materiału dowodowego oraz rozważy zasięgnięcie opinii biegłych dysponujących wiedzą specjalistyczną z zakresu pozwalającego na wydanie wiążącej i miarodajnej w tym zakresie opinii.

Zwróci Sąd Rejonowy w szczególności uwagę na relacje między wartością nieruchomości i nakładów w poszczególnych okresach czasu, branych w niniejszej sprawie pod uwagę.

Następnie podda zgromadzony materiał dowodowy stosownej ocenie zgodnej ze wskazaniami z art. 233 § 1 kpc oraz podda stwierdzone okoliczności faktyczne w powyższym zakresie ocenie prawnej z zastosowaniem obowiązujących norm, prowadzącej do wydania merytorycznego orzeczenia w sprawie.

SSO Lucyna Morys – Magiera SSO Danuta Pacześniowska SSO Aleksandra Janas