Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt IX Pa 56/14

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 5 września 2014 r.

Sąd Okręgowy w Gliwicach

Sąd Pracy i Ubezpieczeń Społecznych Ośrodek Zamiejscowy w Rybniku

Wydział IX Pracy i Ubezpieczeń

Społecznych

w składzie:

Przewodniczący : SSO Iwona Nowak

Sędziowie: SSO Maria Konieczna /spr/

SSO Mariola Łącka

Protokolant: st. sekretarz sądowy Dagmara Mazurkiewicz

przy udziale ./.

po rozpoznaniu w dniu 04 września 2014r. w Rybniku

sprawy z powództwa A. S.

przeciwko (...) Sp. z o.o. w J.

o odszkodowanie za niezgodne z prawem wypowiedzenie umowy o pracę, zapłatę nagrody rocznej za 2012 rok i wypłatę świadczenia dodatkowego

na skutek apelacji pozwanej (...) Sp. z o.o. w J.

od wyroku Sądu Rejonowego w Jastrzębiu -Zdroju Wydziału IV Pracy

z dnia 10 lutego 2014 r. sygn. akt IV P 75/13

1.  zmienia zaskarżony wyrok w pkt 1 w ten sposób, iż zasądza od pozwanej na rzecz powódki kwotę 27.636, 64 zł / dwadzieścia siedem tysięcy sześćset trzydzieści sześć złotych 64/100) netto tytułem świadczenia dodatkowego w postaci ubezpieczenia zdrowotnego, majątkowego i osobowego za okres od lutego 2013 roku do września 2013 roku z ustawowymi odsetkami:

- od kwoty 3.454,58 zł od dnia 11.03.2013 roku,

- od kwoty 3.454,58 zł od dnia 11.04.2013 roku,

- od kwoty 3.454,58 zł od dnia 11.05.2013 roku,

- od kwoty 3.454,58 zł od dnia 11.06.2013 roku,

- od kwoty 3.454,58 zł od dnia 11.07.2013 roku,

- od kwoty 3.454,58 zł od dnia 11.08.2013 roku,

- od kwoty 3.454,58 zł od dnia 11.09.2013 roku,

- od kwoty 3.454,58 zł od dnia 11.10.2013 roku,

a w pozostałej części powództwo oddala,

2. zmienia zaskarżony wyrok w pkt.3 w ten sposób, iż zasądza od pozwanej na rzecz

powódki kwotę 1.382,00 zł ( jeden tysiąc trzysta osiemdziesiąt dwa złote 00/100 )

tytułem zwrotu kosztów sądowych , opłaty od uwzględnionego roszczenia pozwu,

3.  oddala apelację w pozostałej części,

4.  zasądza od pozwanej na rzecz powódki kwotę 800,00 zł ( osiemset złotych 00/100) tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego za II instancję.

Sędzia Przewodniczący Sędzia

SSO Maria Konieczna SSO Iwona Nowak SSO Mariola Łącka

Sygn. akt IX Pa 56/14

UZASADNIENIE

Kolejnymi pozwami skierowanymi przeciwko (...) Sp. z o.o. w J. złożonymi w odrębnych sprawach połączonych do łącznego rozpoznania, po ich sprecyzowaniu, powódka A. S. domagała się:

- uznania za bezskuteczne dokonanego jej wypowiedzenia umowy o pracę z dnia 30.05.2011r. zawartej na czas nieokreślony przez pozwaną, a następnie odszkodowania z tego tytułu w wysokości jednomiesięcznego wynagrodzenia za pracę,

- zasądzenia świadczenia dodatkowego na kwocie po 3.454,58 zł netto miesięcznie

w postaci ubezpieczenia zdrowotnego, majątkowego, osobowego za okres od stycznia 2013r. do września 2013r.,

- nagrody rocznej za 2012r. w kwocie 35.000 zł,

w każdym przypadku z ustawowymi odsetkami, podnosząc na uzasadnienie żądań kolejno: niezgodne z prawem wypowiedzenie - w czasie przebywania powódki na zwolnieniu lekarskim, bezprawne wstrzymanie świadczenia dodatkowego w postaci powołanej, wbrew

§ 4 pkt 1 Porozumienia zmieniającego do umowy o pracę, którym przyznano powódce prawo do świadczenia, spełnienie warunków z rozporządzenia Ministra Gospodarki z dnia 03.07.2001r. w sprawie szczegółowych zasad i trybu przyznawania nagrody rocznej osobom kierującym niektórymi podmiotami prawnymi… do przyznania nagrody rocznej powódce, gdy przez cały 2012r. pełniła ona funkcję członka zarządu Spółki, nie naruszyła swoich obowiązków pracowniczych, nie rozwiązano z nią umowy o pracę z jej winy, ani też nie odwołano jej ze stanowiska z przyczyn stanowiących podstawę do rozwiązania umowy

o pracę bez wypowiedzenia.

W odpowiedzi na żądania kolejnych pozwów pozwana wniosła o ich oddalenie w zakresie ostatecznie odszkodowania za niezgodne z prawem rozwiązanie umowy o pracę wobec skutecznego cofnięcia wypowiedzenia , w zakresie świadczenia dodatkowego wobec jego przysługiwania do dnia 17.01.2013r., to jest za okres pełnienia funkcji członka zarządu pozwanej: Zastępcy Prezesa Zarządu – Dyrektora ds. Handlowych oraz wypłaty za styczeń 2013r. w zakresie nagrody wobec uznaniowego charakteru dochodzonej nagrody.

Sąd Rejonowy w Jastrzębiu Zdroju Wydział IV Pracy wyrokiem z dnia 10.02.2014r. w sprawie o sygn. akt IVP 75/13:

- w pkt 1 zasądził od pozwanej na rzecz powódki kwotę 31.091,22 zł netto tytułem świadczenia dodatkowego w postaci ubezpieczenia zdrowotnego, majątkowego

i osobowego za okres od stycznia 2013r. do września 2013r. z odsetkami ustawowymi

od kwoty 3.454,58 zł kolejno od dnia : 11.02.2013r., 11.03.2013r., 11.04.2013r., 11.05.2013r., 11.06.2013r., 11.07.2013r., 11.08.2013r., 11.09.2013r., 11.10.2013r.,

zobowiązując pozwaną do wpłaty wyżej określonej kwoty wraz z odsetkami na rachunek bankowy (...) Towarzystwa (...) S.A. w W. numer wniosku (...),

- w pkt 2 w pozostałej części powództwo oddalił,

- w pkt 3 zasądził od pozwanej na rzecz powódki kwotę 6.451,50 zł tytułem zwrotu kosztów procesu, to jest połowy opłaty sądowej od pozwu,

- w pkt 4 w pozostałym zakresie zniósł wzajemnie między stronami koszty procesu.

W uzasadnieniu wyroku Sąd Rejonowy podał, iż ustalił i zważył co następuje:

Powódka zatrudniona została w pozwanej Spółce (...) w J.

w oparciu o umowę o pracę zawartą w dniu 30.05.2011r. na czas nieokreślony an stanowisku Zastępcy Prezesa Zarządu – Dyrektora ds. Handlowych.

W dniu 10.10.2011r. strony zawarły Porozumienie zmieniające umowę o pracę z dnia 30.05.2011r., mocą którego w § 4 przyznano powódce świadczenie dodatkowe w postaci ubezpieczenia zdrowotnego, majątkowego i osobowego. Zaznaczono, że maksymalna wartość świadczeń dodatkowych przyznanych w ciągu roku pracownikowi nie może przekroczyć dwunastokrotności przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia, przyjętego

do ustalenia jego wynagrodzenia miesięcznego. Strony porozumienia zgodnie oświadczyły

( §11 ), że porozumienie zastępuje dotychczasową umowę o pracę z dnia 30.05.2011r.

Uchwałą nr 73/V/2013 z dnia 17.01.2013r.Rada Nadzorcza pozwanej odwołała powódkę z funkcji członka zarządu – Zastępcy Prezesa Zarządu – Dyrektora ds. Handlowych.

Pismem z dnia 05.02.2013r. doręczonym powódce w dniu 11.02.2013r. Prezes Zarządu pozwanej w imieniu pozwanej wypowiedział powódce umowę o pracę – Porozumienie zmieniające umowę o pracę z dnia 30.05.2011r. zawarte w dniu 10.10.2011r. stwierdzając, że okres wypowiedzenia upłynie w dniu 31.03.2013r. Jako przyczynę wypowiedzenia umowy o pracę pozwana wskazała odwołanie powódki z funkcji członka zarządu: Zastępcy Prezesa Zarządu – Dyrektora ds. Handlowych. Pozwana poinformowała powódkę, że otrzyma odprawę w wysokości 3-krotności wynagrodzenia miesięcznego,

a także o prawie wniesienia odwołania w terminie 7 dni do Sądu Rejonowego w Jastrzębiu Zdroju.

W dniu 05.02.2013r. powódka korzystała z urlopu na żądanie, a od dnia 06.02.2013r.przebywała na zwolnieniu lekarskim.

Pismem z dnia 13.02.2013r. pozwana cofnęła wypowiedzenie umowy o pracę złożone powódce pismem z dnia 05.02.2013r.

Powódka w dalszym ciągu jest zatrudniona u pozwanej, z tym ,że od dnia 01.10.2013r. na stanowisku starszego specjalisty ds. zamówień i sprzedaży z wynagrodzeniem 4.750 zł miesięcznie.

Wnioskiem z dnia 22.05.2013r. Prezes Zarządu pozwanej T. W. zwrócił się do Rady Nadzorczej pozwanej o przyznanie nagrody rocznej powódce jako Zastępcy Prezesa Zarządu – Dyrektorowi ds. Handlu i Usług (...) Spółka z o.o. Wniosek zawierał szczegółowe uzasadnienie. Rada Nadzorcza na posiedzeniu w dniu 03.06.2013r. nie podjęła uchwały w sprawie przyznania powódce nagrody rocznej za 2012r. Uchwała nie uzyskała większości głosów: ilość głosów „ za ” 0, ilość głosów „ przeciw” 4, ilość głosów

„ wstrzymujących się ” 1, przy obecnych 5 członkach Rady Nadzorczej.

Pozwana wyliczyła wysokość jednomiesięcznego wynagrodzenia powódki na kwotę 13.818,32 zł, nagrody rocznej za 2012r. na kwotę 35.000 zł.

Powyższe Sąd ustalił na podstawie wskazanych dowodów z dokumentów, zeznań wskazanych świadków, przesłuchania powódki i za pozwaną Prezesa Zarządu pozwanej T. W..

Sąd zważył:

- odnośnie żądania odszkodowania za niezgodne z prawem wypowiedzenie umowy o pracę zawartej w dniu 30.05.2011r., iż wypowiedzenie bezspornie naruszało art.41 k.p., bo zostało doręczone, gdy powódka przebywała na zwolnieniu lekarskim, ale zostało skutecznie cofnięte, czego powódka nie kwestionowała i co wynika z faktu, że pozostawała nadal

w stosunku zatrudnienia, otrzymywała wynagrodzenie i wreszcie z faktu, iż otrzymała ostatecznie wypowiedzenie zmieniające jej warunki pracy i płacy, od którego się nie odwołała i stąd żądanie odszkodowania jest bezzasadne, bo nie zaistniały przesłanki

z art.45§1 k.p. i uległo oddaleniu w pkt 2 wyroku,

- odnośnie żądania nagrody rocznej za 2012r., iż w świetle obowiązującego uregulowania prawnego w tym przedmiocie i Porozumienia zmieniającego umowę o pracę z dnia 30.05.2011r. nagroda taka ma charakter uznaniowy, nie ma charakteru wynagrodzenia miesięcznego, nie jest premią regulaminową jak w twierdzeniach powódki i skoro na złożony wniosek o jej przyznanie nie została podjęta uchwała w tym zakresie przez Radę Nadzorczą, to roszczenie jest bezzasadne i uległo oddaleniu w pkt 2 wyroku,

- odnośnie żądania wypłaty świadczenia dodatkowego w postaci ubezpieczenia zdrowotnego, majątkowego i osobowego, iż roszczenie jest uzasadnione w całości, gdy świadczenia takie przysługują powódce z mocy §4 pkt 1 Porozumienia zmieniającego do umowy o pracę używającego zwrotu „ przysługuje ”, uchwały Rady Nadzorczej w tym przedmiocie, wypłacane było co miesiąc w kwocie 3.454,58 zł netto na wskazany rachunek powódki, nie zostało ograniczone żadnym terminem i pozostaje bez znaczenia, że powódka przestała pełnić funkcję Zastępcy Prezesa Zarządu, gdy nadal pozostawała Dyrektorem ds. Handlu w sytuacji wypłacania takiego świadczenia Dyrektorowi ds. Finansowych, mimo że nie był i nie jest członkiem Zarządu pozwanej. Inaczej roszczenie jest zasadne, gdy stanowiło istotny element umowy o pracę, gdy wstrzymanie jego wypłaty było bezprawne.

Sąd przyjął zaprzestanie wypłaty od stycznia 2013r., mimo przeciwnych twierdzeń pozwanej, gdy pozwana obciążona w tym przedmiocie ciężarem dowodu z mocy art.6 k.c. nie przedstawiła przekonywujących dowodów na poparcie swoich twierdzeń wobec okoliczności szczegółowo powołanych w uzasadnieniu wyroku.

Sąd przyjął dalej zasadność tegoż roszczenia od stycznia 2013r. do września 2013r.,

to jest miesiąca poprzedzającego miesiąc skutecznego wypowiedzenia umowy o pracę

w części dotyczącej świadczenia dodatkowego generalnie w oparciu o przeprowadzony dowód z kartoteki zarobkowej.

Ostatecznie Sąd zasądził z tego tytułu kwotę jak w pkt 1 wyroku z mocy powołanych

uregulowań z odsetkami od dnia 11 kolejnego miesiąca przyjmując, że wypłata świadczenia następowała według zasad dotyczących wypłaty wynagrodzenia i stąd oddalił

w pozostałym zakresie żądanie odsetek w pkt 2 wyroku . Sąd zobowiązał pozwaną do wypłaty tej kwoty wraz z odsetkami na rachunek bankowy powódki.

O kosztach Sąd orzekł z mocy art.100 k.p.c.

Apelację od wyroku złożyła pozwana zaskarżając go w pkt 1 i 3 i zarzucając mu:

1)  naruszenie przepisów postępowania cywilnego, a to:

- art.232 k.p.c. przez błędne założenie, że pozwana nie wykazała dowodów potwierdzających dokonanie wpłat z tytułu świadczenia dodatkowego za okres od lipca 2011r. do stycznia 2013r., gdy pozwana przedstawiła potwierdzenia wpłat z tytułu świadczeń dodatkowych za okres od lipca 2011r. do stycznia 2013r.,

- art.233§1 k.p.c. przez: błąd w ustaleniach faktycznych i przyjęcie, że powódka mimo odwołania z funkcji Zastępcy Prezesa Zarządu pozostawała Dyrektorem ds. Handlu, gdy powódka od dnia odwołania z funkcji Zastępcy jw. faktycznie nie pełniła funkcji Dyrektora ds. Handlu, przez błędną ocenę zeznań świadka A. P., przez brak wszechstronnego rozważenia materiału dowodowego i dokonania jego oceny z pominięciem istotnej jego części, to jest dowodów wypłat świadczeń dodatkowych,

2) naruszenie przepisów prawa materialnego:

- art.2 pkt 3 w zw. z art.11 ustawy z dnia 03.03.2000r. o wynagradzaniu osób kierujących niektórymi podmiotami prawnymi przez błędną jego interpretację,

- art.65§2 k.c. przez jego niezastosowanie i dokonanie błędnej interpretacji postanowień umowy o pracę.

Wobec takich zarzutów pozwana wniosła o:

- zmianę zaskarżonego wyroku w części objętej pkt 1 i 3 i ich oddalenie,

- ewentualnie uchylenie wyroku w części objętej pkt 1 i 3 i przekazanie sprawy w tej części Sądowi I instancji do ponownego rozpoznania,

- zasądzenie na rzecz pozwanej kosztów procesu wraz z kosztami zastępstwa procesowego według norm przepisanych za obie instancje.

W uzasadnieniu apelacji pozwana podniosła, iż stanowisko Sądu w zakresie dotyczącym uwzględnienia powództwa jest nieprawidłowe, bo:

- pozwana zaprzestała wypłacania świadczenia dodatkowego z uwagi na utratę przez powódkę statusu osoby, o której mowa w art.2 pkt 3 ustawy z dnia 03.03.2000r.

o wynagradzaniu osób kierujących niektórymi podmiotami prawnymi w związku

z odwołaniem powódki z funkcji Zastępcy Prezesa Zarządu – Dyrektora ds. Handlowych, gdy uprawnienie takie wynika wprost z redakcji art.2 tej ustawy i gdy wypłata świadczeń dodatkowych na rzecz powódki powiązana była z pełnieniem przez nią funkcji członka zarządu, na co wskazują postanowienia umowy o pracę z dnia 30.05.2011r. oraz Porozumienia zmieniającego do umowy o pracę z dnia 10.10.2011r. w sytuacji, gdy stosunek pracy między powódką a pozwaną od samego początku przewidywał zatrudnienie powódki

na stanowisku Zastępcy Prezesa Zarządu – Dyrektora ds. Handlowych. Sąd oparł się w tym zakresie jedynie na wykładni literalnej postanowień umowy o pracę, nie badając celu ani zamiaru stron umowy, co narusza art.65§2 k.c. Pozwana podniosła, iż niemożliwym było wcześniejsze złożenie wypowiedzenia zmieniającego, bo powódka począwszy od dnia odwołania z funkcji Zastępcy Prezesa Zarządu – Dyrektora ds. Handlowych, to jest od dnia 18.01.2013r. do dnia 05.08.2013r. była nieobecna w pracy,

- Sąd I instancji dokonał błędnej interpretacji i wybiórczo potraktował zeznania świadka A. P., który wprawdzie przyznał, że otrzymywał świadczenie w postaci ubezpieczenia zdrowotnego, majątkowego i osobowego, mimo że nie był członkiem zarządu pozwanej, lecz Sąd mylnie wyprowadził z tego wniosek, że przyznanie podobnego świadczenia osobie nie będącej członkiem zarządu potwierdza słuszność żądań powódki, stanowi to nadużycie interpretacyjne Sądu Rejonowego, które jest sprzeczne z zeznaniami ww. świadka, gdy inne były przesłanki i okoliczności przyznania świadczeń na rzecz tego świadka - z faktu podobieństwa pomiędzy świadczeniami nie można wyciągać wniosku by były to te same świadczenia oparte na jednakowej podstawie prawnej,

- błędnie Sąd przyjął, iż pozwana nie przedstawiła przekonywujących dowodów w zakresie dokonania płatności z tytułu świadczenia dodatkowego za styczeń 2013r., gdy pozwana przytoczyła wszelkie niezbędne dowody na potwierdzenie wysuwanych twierdzeń,

bo przedstawiła czternaście wydruków stanowiących potwierdzenia realizacji przelewów

z tytułu świadczenia dodatkowego na rzecz powódki za okres od lipca 2011r. do stycznia 2013r.

W odpowiedzi na apelację powódka wniosła o jej oddalenie i zasądzenie kosztów postępowania za II instancję według norm przepisanych w uzasadnieniu generalnie podnosząc, iż:

- z redakcji art.232 k.p.c. wynika, iż Sąd nie mógł naruszyć tego przepisu nawet gdyby faktycznie błędnie przyjął, że strona nie wskazała dowodów,

- poza sporem winno być, że pozwana nie wypłaciła powódce świadczenia dodatkowego

za styczeń 2013r., gdy do protokołu rozprawy z dnia 12.08.2013r. pełnomocnik pozwanej złożył oświadczenie, iż nie kwestionuje wyliczeń żądanych kwot z pkt 2 pisma powódki

z dnia 19.07.2013r., w którym powódka wniosła o zasądzenie należnych kwot od stycznia 2013r. i gdy z przedłożonych miesięcznych kartotek zarobkowych nie wynika,

że świadczenie za ten miesiąc zostało powódce rzeczywiście wypłacone,

- prawo do świadczenia dodatkowego w postaci ubezpieczeń zostało ustalone w umowie

o pracę, która – jak sama pozwana przyznaje – nadal obowiązuje w brzmieniu nadanym Porozumieniem z dnia 10.10.2011r. i wypowiedzeniem z dnia 07.08.2013r. i stąd brak jest podstaw do przyjęcia, że świadczenia te były ściśle związane z pełnioną funkcją członka zarządu, gdyby pozwana chciała zaprzestać ich wypłaty, to powinna wypowiedzieć w tym zakresie zawarte w umowie o pracę warunki pracy i płacy, a tymczasem do sierpnia 2013r. takiego wypowiedzenia zmieniającego nie było,

- słusznie Sąd przyjął, iż pomimo odwołania z funkcji Zastępcy Prezesa Zarządu powódka pozostawała Dyrektorem ds. Handlu do dnia 30.09.2013r.,

- pozwana nie wykazała na czym polegać miał zarzut błędnej oceny zeznań świadka A. P.,

- pozwana zarzucając, że Sąd oparł się jedynie na wykładni literalnej umowy o pracę, pomijając cel i zamiar tej umowy, nie wskazała jaki ten cel i zamiar był,

- z przepisów ustawy o wynagradzaniu osób kierujących niektórymi podmiotami prawnymi, na jaką powołuje się pozwana, nie wynika, iż spornych świadczeń nie może otrzymywać pracownik nie będący członkiem zarządu Spółki, tym bardziej, że świadczenia takie zostały przyznane przez pozwaną świadkowi A. P., gdy nie był on osobą wskazaną w art.2 pkt 3 ww. ustawy.

Rozpoznając apelację Sąd Okręgowy zważył co następuje.

Wyrok Sądu I instancji w zaskarżonej części jest prawidłowy co do przyjętej zasady odpowiedzialności w sytuacji zasadnego ustalenia uprawnienia powódki do dochodzonego świadczenia dodatkowego i zwrotu opłaty na jej rzecz przez pozwaną, przy czym nie sposób zgodzić się z przyjęciem przez Sąd I instancji braku uiszczenia świadczenia dodatkowego za miesiąc styczeń 2013r i z przyjęciem zwrotu opłaty w wysokości połowy uiszczonej przez powódkę.

Zdaniem Sądu Okręgowego Sąd I instancji przeprowadził w sprawie wyczerpujące postępowanie dowodowe, co nie jest kwestionowane przez strony, dokonał prawidłowej oceny zebranego materiału dowodowego w zakresie dotyczącym uprawnienia powódki do świadczenia dodatkowego za okres od stycznia do września 2013r.

Ustalenia i argumentację Sądu I instancji w tym zakresie Sąd Okręgowy w pełni podzielił i przyjął za własne.

W świetle literalnego brzmienia par.4 pkt.1 Porozumienia zmieniającego do umowy o pracę nie ulega żadnej wątpliwości, iż prawo do świadczenia dodatkowego stało się istotnym elementem indywidualnej umowy o pracę zawartej pomiędzy stronami.

W takiej sytuacji dla przyjęcia braku uprawnienia do świadczenia dodatkowego niezbędnym było dokonanie skutecznego wypowiedzenia w jego zakresie zgodnie z obowiązującymi przepisami w tym przedmiocie, co faktycznie nastąpiło od miesiąca października 2013r.

W takim rozumieniu bez znaczenia pozostaje odwołanie powódki z funkcji członka Zarządu pozwanej- Zastępcy Prezesa Zarządu – Dyrektora ds. Handlowych dodatkowo, gdy zgodnie z par.2 umowy o pracę z dnia 30.05.2011r powódka została zatrudniona na czas nieokreślony na stanowisku j.w i skuteczne wypowiedzenie w tym zakresie również nastąpiło poczynając od października 2013r.

Podnieść należy, iż bez znaczenia pozostaje przyczyna dokonanego ostatecznie wypowiedzenia zmieniającego dopiero od października 2013r, dodatkowo, gdy dotyczyła ona usprawiedliwionej , niekwestionowanej przez pozwaną nieobecności powódki w pracy.

W świetle powyższego nie można przyjąć, iż nastąpiło naruszenie przepisów ustawy z dnia 03.03.2000r. o wynagrodzeniu osób kierujących niektórymi podmiotami prawnymi zwłaszcza, gdy ustawa ta stwarza możliwość, a nie obowiązek przyznania prawa do świadczenia dodatkowego, nie przewiduje zakazu przyznania takiegoż prawa osobom nie należącym do kręgu osób objętych ustawą. Wreszcie, gdy pracodawca ma możliwość korzystniejszego kształtowania warunków pracy i płacy od przewidzianych ustawowo – zakaz dotyczy ustaleń mniej korzystnych.

Nie można się zgodzić z ustaleniami Sądu I instancji dotyczącymi braku wypłaty należności za miesiąc styczeń 2013r w świetle dokumentacji przedstawionej przez pozwaną w postaci przelewów z rachunku pozwanej na konto powódki , z których Sąd I instancji przeprowadził dowód, a które przez niewątpliwe przeoczenie pominął przy ocenie materiału dowodowego.

Zdaniem Sądu Okręgowego dokumentacja ta wskazuje jednoznacznie na uiszczenie należności do miesiąca stycznia 2013r. włącznie , biorąc pod uwagę wykazane w niej kwoty, daty przelewów ( początkowe daty następujących po sobie miesięcy za wyjątkiem trzech pierwszych dotyczących generalnie należności za okres wsteczny, gdy Porozumienie zmieniające nosi datę 30.10.2011r. , a wypłaty dokonano za okres od lipca 2011r.) i fakt, iż nie była kwestionowana przez powódkę w postępowaniu przed Sądem I instancji , w odpowiedzi na apelację i przed Sądem Okręgowym , mimo wyraźnego ustnego podkreślenia zarzutów apelacji przez pozwaną w tym zakresie na rozprawie przed tymże Sądem.

Nie ulega wątpliwości wpływ należności z powołanych przelewów na konto powódki zwłaszcza z ostatniego dokonanego w dniu 9.01.2013r., gdy został potwierdzony dokumentem przedłożonym przez powódkę w sprawie IV P 137/13 o wypłatę świadczenia dodatkowego połączonej do rozpoznania z niniejszą.

Nie jest dowodem na okoliczność przeciwną ( w zakresie należności za miesiąc styczeń) powoływane w odpowiedzi na apelację oświadczenie pełnomocnika pozwanej , gdy dotyczyło ono wyliczeń żądanej należności, a nie jej przysługiwania.

Reasumując zdaniem Sądu Okręgowego nie ulega wątpliwości, iż w świetle powołanej dokumentacji w postaci przelewów należność za miesiąc styczeń 2013r została uiszczona przez pozwaną na rzecz powódki i stąd zasadnym jest roszczenie za okres od lutego do września 2013r. w kwocie 27.636,64 zł , po potrąceniu należności za miesiąc styczeń 2013r. w niekwestionowanej miesięcznej kwocie należności ( 31.091,22 – 3.454,58 zł) i zasądzenie odsetek od miesięcznych rat należności począwszy od dnia 11.03.2013r.

Zdaniem Sądu Okręgowego zgodnie z obowiązującą regułą uregulowania art.98 par.1 kpc w myśl , której strona przegrywająca sprawę obowiązana jest zwrócić przeciwnikowi na jego żądanie koszty niezbędne do celowego dochodzenia praw i celowej obrony zasadnym jest obciążenie pozwanej zwrotem na rzecz powódki uiszczonej przez nią opłaty od uwzględnionego roszczenia pozwu w wysokości 5% tj. 1.382,00 zł wyliczonej zgodnie z uregulowaniem art.13 ust.1 ustawy o kosztach sądowych w sprawach cywilnych z dnia 28.07.2005r . ( j .t Dz. U z 2010r , nr.90, poz.594 ze zm).

W konsekwencji takiego stanowiska Sąd Okręgowy:

- w pkt.1 wyroku z mocy art.386 par.1 kpc zmienił zaskarżony wyrok w pkt.1 w ten sposób, iż zasądził od pozwanej na rzecz powódki sporne świadczenie za okres od lutego do września 2013r. w kwocie 27.636,64 zł , z odsetkami od poszczególnych rat należności począwszy od dnia 11.03.2013r. a w pozostałej części tj. za miesiąc styczeń 2013r powództwo oddalił jako bezzasadne,

- w pkt.2 wyroku z mocy art.386 par.1 kpc zmienił zaskarżony wyrok w pkt.3 w ten sposób, iż zasądził od pozwanej na rzecz powódki kwotę 1.382,00 zł z tytułu zwrotu kosztów sądowych – opłaty od uwzględnionego roszczenia,

- w pkt.3 wyroku z mocy art.385 kpc oddalił apelację w pozostałej części jako bezzasadną,

- w pkt.4 wyroku z mocy art.98 i 99 kpc, w zw. z par.12 ust.1 pkt.1, par. 11 ust.1 pkt.2 i par.6 pkt.5 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28.09.2002r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych … ( j. t Dz. U z 2013r, poz.490) orzekł o zwrocie kosztów zastępstwa procesowego za II instancję na rzecz powódki biorąc pod uwagę, iż pozwana wygrała apelację w 1/9 części.

Sędzia Przewodnicząca Sędzia

SSO Maria Konieczna SSO Iwona Nowak SSO Mariola Łącka