Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

UZASADNIENIE

Na podstawie zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego. Sąd ustalił, co następuje:

W dniu 05 maja 2003 roku oskarżony J. M. zawarł Zakładem Usług (...) w S. umowę o pracę na czas nieokreślony, począwszy od dnia 05 maja 2003 roku, na stanowisku zastępcy dyrektora ds. technicznych, przeszedł stosowne szkolenia bhp. Bezpośrednim przełożonym oskarżonego w okresie jego pracy w (...)u był dyrektor (...), M. N.. W 2006, roku przez okres około (...) miesięcy z krótkimi przerwami M. N. w związku z chorobą i przebytą operacją pozostawał na zwolnieniach lekarskich, w tym tez okresie (...)iem kierował J. M., do pewnych czynności w czasie nieobecności dyrektora upoważniona była główna księgowa, a nie oskarżony.

Dowód:

Zeznania świadka M. N. k. 127-130, 321-323, 475

Wyjaśnienia oskarżonego J. M. k. 230-232, 267, 274, 284, 289, 322, 414-416,

419-420, 475, 475v, 476, 584-585, 599

K. S. k. 514, 631

Akta osobowe oskarżonego k. 135-217

W Zakładzie Usług (...) w S. dopuszczalne było, aby pracownicy dokonywali zakupu na potrzeby własne materiałów i usług znajdujących się w ofercie zakładu. Sprzedaż takiej usługi czy materiału odbywała się po uzyskaniu zgody dyrektora jednostki. Zgoda taka wyrażana była przez dyrektora na piśmie, np. adnotacja na wniosku pracownika, ale mogła to być także zgoda ustnie wyrażona. Przy zakupie materiału pracownik działu zaopatrzenia - w okresie świadczenia pracy przez oskarżonego był to K. S. - po uzyskaniu informacji o zgodzie dyrektora na sprzedaż towaru wystawiał dowód WZ w czterech egzemplarzach, dokument ten kierował do dyrektora jednostki celem uzyskania zatwierdzenia przez dyrektora. Po zatwierdzeniu dowodu WZ przez dyrektora dokument ten był ponownie przekazywany do działu zaopatrzenia, tutaj jeden z tych egzemplarzy był pozostawiany w dokumentacji działu zaopatrzenia, zaś pozostałe trzy przekazywane były do magazynu. Polecenie odnośnie wystawiania dowodów WZ wydawane były K. S. wyłącznie przez M. N.. Dowody WZ były zatwierdzane wyłącznie przez M. N.. K. S. nie otrzymywał od oskarżonego poleceń wystawienia dowodów WZ. Wyłącznie K. S. był uprawniony do wystawiania dowodów WZ.

W razie dostarczenia klientowi zakupionego towaru transportem (...)u, na taką usługę klient umawiał się z działem transportu, informacje o wysokości należności były wówczas przekazywane księgowości przez dział transportu.

Na podstawie tego dokumentu był przygotowany w magazynie towar do wydania klientowi, magazynierka - w okresie zatrudnienia oskarżonego była nią A. B. - wydawała towar, zaś na dowód WZ nanosiła zapis o indeksie towaru, po czym dowód ten przekazywała księgowości, celem wpisania na tym dowodzie ceny jednostkowej i ogólnej wartości sprzedaży. Dowód WZ był następnie przekazywany do kasy celem sporządzenia faktury.

Praktyka wystawiania faktur przez Zakład Usług (...) w S. była różna. Na zakup materiału i na jego transport do miejsca wskazanego przez kupującego mogła być wystawiona jedna faktura, bądź dwie odrębne, osobno' na zakupiony przez kupującego materiał i osobno na wykonaną dla takiej osoby usługi transportowej,

1

Wypisywanie faktur znajdowało się w obowiązkach kasjerki, w okresie 2005-2006 roku była nią M. Ł.. Faktury były wypisywane przez M. Ł. na podstawie przekazywanych jej dokumentów świadczących o sprzedaży materiału czy usługi, ale także bez takich bez takich dokumentów w przypadku polecenia dyrektora jednostki bądź głównej księgowej.

Po wypisaniu faktury przez kasjerkę przekazywała ona ten dokument do głównej księgowej, główna księgowa zaopatrywała fakturę podpisem, po czym przekazywała ją sekretariatowi - celem doręczenia oryginału faktury klientowi i celem doręczenia kopii faktury działowi księgowości.

W przypadku gdy nabywcami usługi bądź towaru był pracownik jednostki, wówczas faktura był mu doręczana w miejscu pracy, także w przypadku oskarżonego.

Dowód:

Zeznania świadków:

P. M. k. 113-114, 384, 434-435, 598

B. J. k. 94-96, 122, 435, 500-501, 598-599

A. B. k. 119, 362+-363, 468, 614-615

Z. K. k. 115-118, 297-298, 452-453, 616

B. G. k. 120-131, 362, 468-469, 617

M. N. k. 129-130, 321-323, 475-476, 630

W. O. k. 131-133, 323, 474-475, 499-500, 630-631

M. Ł. k. 459, 631

K. S. k. 514, 631

W okresie 2005 i 2006 roku oskarżony J. M. na potrzeby prywatne, własne bądź członków swojej rodziny, dokonywał w Zakładzie Usług (...) w S. szeregu zakupów towarów i usług.

Nie było sytuacji, aby oskarżony rozmawiał z kasjerką czy główną księgową o niewystawianiu mu faktur, aby w ogóle o z tymi osobami rozmawiał o wystawianych mu fakturach.

Oskarżony doręczone mu faktury regulował w kasie jednostki.

Dowód:

Zeznania świadków:

E. S. k. 19-23, 274-276, 283-284, 482-483, 596-597

W. O. k. 131-133, 323, 474-475, 499-500, 630-631

M. Ł. k. 459, 631

Wyjaśnienia oskarżonego J. M. k. 230-232, 267, 274, 284, 289, 322, 414-416,

419-420, 475, 475v, 476, 584-585, 599

W dniu 30 kwietnia 2005 roku kierowca zatrudniony w Zakładzie Usług (...) w S., R. S., na polecenie oskarżonego zawiózł na posesję oskarżonego w J. cztery tony piasku. Transport ten wykonany został przez tego kierowcę obsługiwaną przez niego w (...)u ciężarówką.

Dowód:

R. S. k. 88-90, 284, 435, 632

Karta drogowa nr (...) k. 44

W dniu 04 maja 2005 roku oskarżony polecił kierownikowi działu usług komunalnych, B. J., aby sporządził dla księgowości kartę służbową na 8 ton piasku, oskarżony przy tym wskazał, aby nie ujmować transportu, że zostanie osobno wystawiony dokument na transport dopiero po dostarczeniu reszty piasku oskarżonemu, że za tą usługę obciąży oskarżonego dział transportu.

2

I

B. J. uzyskał w tym dniu informację, że 4 tony piasku zostały oskarżonemu już dostarczone przez pracownika (...). W tym samym dniu B. J. i mistrz działu usług komunalnych, P. M., sporządzili kartę służbową kierowaną do kasy (...) w celu wystawienia faktury dla oskarżonego J. M. za:

1.  dowóz wody beczkowozem (1,5 m ^{( 3)} x 20 zł/m ^{( 3)}=30 zł x (...) % VAT = (...) zł)

2.  piasek (8 ton x (...) zł=56 zł x 22 % VAT = 100,42 zł).

Z datą 04 maja 2005 roku wystawiona została dla oskarżonego faktura VAT nr (...)/(...) za 8 ton piasku, o cenie bez VAT w kwocie (...) za tonę, na łączną kwotę 117,(...), wraz ż podatkiem VAT.

Z datą 19 maja 2005 roku wystawiona została dla oskarżonego faktura VAT nr (...) za usługę polegającą na dowozie 1,5 m ³ wody, faktura ta obejmowała kwotę (...) zł, z terminem płatności do 03 czerwca 2005 roku w kasie (...).

Dowód:

zeznania świadków:

P. M. k. 113-114, 384, 434-435, 598

B. J. k. 94-96, 122, 435, 500-501, 598-599

faktura i karta służbowa k. 40

faktura k. 41

Oskarżony J. M. w sierpniu 2005 roku wystąpił do dyrektora (...) w S. z wnioskiem o wyrażenie zgody na zakup 4 ton piasku. W dniu 28 sierpnia 2012 roku M. N. wyraził oskarżonemu zgodę na ten zakup.

Dowód:

Pismo oskarżonego k. 39

Wyjaśnienia oskarżonego J. M. k. 230-232, 267, 274, 284, 289, 322, 414-416,

419-420, 475, 475v, 476, 584-585, 599

W dniu 28 sierpnia 2005 roku mistrz działu usług komunalnych, P. M., sporządził kartę służbową kierowaną do kasy (...) w celu wystawienia faktury dla oskarżonego J. M. za 4 tony piasku określonego jako pospółka, cenie netto (...) zł za tonę.

Z datą 29 sierpnia 2005 roku została sporządzona dla oskarżonego faktura VAT nr (...) za cztery tony piasku o cenie brutto (...),49 zł, na łączną kwotę 35,55 zł, płatną w ciągu siedmiu w terminie do 05 września 2005 roku w kasie (...).

Dowód:

Zeznania świadka P. M. k. 113-114, 384, 434-435, 598

Karta służbowa k. 42

Faktura k. 43

Na polecenie dyrektora jednostki, M. N., K. S. wystawił także dla oskarżonego dowód WZ, dotyczył ten dowód zakupu w sierpniu 2005 roku piasku przez oskarżonego. Ilość zakupionego piasku, tj. 4 tony, K. S. - także zgodnie z poleceniem dyrektora M. N. - wpisał na podstawie karty służbowej wystawionej przez dział usług komunalnych.

Faktury przeznaczone dla oskarżonego wypisywała kasjerka, M. Ł..

Dowód:

Zeznania świadków:

W. O. k. 131-133, 323, 474-475, 499-500, 630-631

3

M. Ł. k. 459, 631

K. S. k. 514, 631

We wsi R. posesje o numerach (...) przez wiele lat nie były należycie zaopatrzone w kontenery na odpady komunalne. Każdy z tych trzech bloków ma dwie klatki schodowe, w każdej klatce schodowej jest sześć mieszkań, każdy z tych bloków zamieszkiwany jest przez dwanaście rodzin. Te trzy bloki ułożone są w formie podkowy - blok o numerze (...) znajduje się naprzeciwko bloku nr (...), pomiędzy nimi natomiast, równolegle do nich, wybudowany jest blok nr (...). Za każdym z bloków znajdują się pomieszczenia gospodarcze wykorzystywane przez mieszkańców zgodnie z ich potrzebami, jako komórka, altana czy garaż. Za taką częścią gospodarczą za blokiem ńr (...) znajduje się staw o powierzchni 0,17 ha, kolejne stawy znajdują się w kierunku posesji o numerach (...). Stawy te są to to wyrobiska pokopalniane, w których zebrała się woda. Nadto przy bloku nr (...) do wiosny 2006 roku znajdowało się jeszcze jedno wyrobisko, dół ten nie był wypełniony wodą.

Teren z tymi stawami ewidencyjnie oznaczony jest jako działka nr (...).

W związku z brakiem odpowiednich pojemników na odpady komunalne mieszkańcy tych trzech bloków teren znajdujący się za budynkami gospodarczymi za blokiem nr (...) pozostałą część działki nr (...) wykorzystywali jako dzikie wysypisko śmieci, wyrzucali tam śmieci pochodzące z normalnego gospodarstwa domowego, także śmieci powstałe przy okazji remontów, np. muszle klozetowe, czy śmieci powstałe w związku z wymianą zużytych mebli, artykułów gospodarstwa domowego, zużyte opony. Wyrzucane tam były również truchła zwierząt oraz odpady produkcji nasion. Te różnego rodzaju śmieci były wrzucane do stawów, także do tego wyrobiska bez wody, nadto na teren całej działki. Cały teren tej działki był bardzo zaśmiecony, nadto w okresie ciepłych miesięcy z tego terenu unosił się smród w związku z naturalnymi procesami gnilnymi odpadów organicznych. Uciążliwe było to w szczególności dla mieszkańców bloku nr (...), w którym mieszkania mają okna z widokiem na teren. Niejednokrotnie w okresie upałów mieszkańcy tego bloku nie mogli otwierać okien z powodu fetoru.

W bloku nr (...) w R. zamieszkuje rodzina żony oskarżonego, małżonkowie M. i M. K. Oskarżony w przeszłości wielokrotnie bywał tam z wizytami towarzyskimi, przy okazji spotykając się także ze znajomymi małżonków K. mieszkającymi w pobliżu tego dzikiego wysypiska. W okresie od rozpoczęcia pracy w (...)u przez oskarżonego przy okazji spotkań towarzyskich rozmowy częstokroć schodziły na potrzebę rozwiązania problemu tego dzikiego wysypiska, temat kończył się jednakże na rozmowie, oskarżony nie podejmował dalszych kroków..

Z inicjatywą zwrócenia się do Urzędu Gminy S. o uprzątnięcie tego dzikiego wysypiska wystąpił T. K., prowadzący wówczas sklep w R. na posesji nr (...). Namawiał on mieszkańców pobliskich posesji do wpisania się na listę osób domagających się od władz gminy uprzątnięcia tego terenu, w tym celu u siebie w sklepie wystawił listę, na którą można było się wpisywać, po zebraniu pewnej ilości wpisów na liście w imieniu podpisanych osób przygotował pismo. Pismo to T. K. złożył w Urzędzie Miasta w S. w dniu (...) stycznia 2005 roku, na temat.

Na skutek pisma w Urzędzie Gminy w S. podjęte zostały działania, najpierw w celu sprawdzenia informacji zawartych w piśmie, upoważnieni pracownicy przeprowadzili oględziny miejsca opisanego przez T. K., informacje opisane w tym piśmie potwierdziły się, w związku z tym pismem z dnia (...) kwietnia 2005 roku dyrektor Zakładu Usług (...) otrzymał polecenie od burmistrza gminy, aby podjąć działania polegające na uprzątnięciu terenu nad stawami, a to w ramach własnych możliwości technicznych i posiadanych środków finansowych, polecenie obejmowało nadto zamontowanie tablic zakazujących wysypywanie odpadów.

W związku z tym poleceniem dyrektor (...) M. N., oskarżony i kierownik działu usług (...) dokonali oględzin terenu nad stawami, ustalili zakres prac. Za

4

przeprowadzenie tych prac odpowiedzialnym w ramach (...)u został oskarżony J. M., miał w tym zakresie pełną decyzyjność, podlegali mu pracownicy (...)u skierowani do wykonywania prac porządkowych.

Do pierwszych prac przystąpiono w dniu 26 kwietnia 2005 roku, w tamtym okresie przede wszystkim usunięto duże śmieci, tj. odpady o dużych gabarytach, oczyszczając stawy. W związku z tymi pracami porządkowymi z terenu działki (...) wywiezione zostały dwie ciężarówki śmieci. Śmieci te zostały przewiezione na wysypisko do J., a część odpadów nadających się do segregacji została posegregowana. W sprzątaniu tego terenu uczestniczyli pracownicy (...)u, ale także mieszkańcy w miarę swoich możliwości zbierali drobniejsze śmieci znajdujące się przy budynkach gospodarczych. Użytkownicy tych budynków gospodarczych zagrodzili także przejście nad staw, aby uniemożliwić dalsze wysypywanie odpadów. Przy posesjach nr (...) zostały umieszczone odpowiednie kontenery na odpady komunalne. Na terenie działki pozostały śmieci wbite w ziemię, takie które trudno było usunąć z ziemi. Na terenie działki wykarczowane także zostały krzewy z dzikimi odrostami. To był pierwszy etap prac. Kolejny etap to lekkie przysypanie pozostałych śmieci, które nie dały się usunąć, kierowcy zatrudnieni w (...)u wykonali kilka kursów z ziemią. Teren został przysypany cienką warstwą ziemi. Na koniec tego etapu prac zostały postawione na terenie działki tablice zakazujące wysypywania śmieci. Po tych pracach na miejscu w R. pojawił się dyrektor (...)u, M. N., w rozmowie z T. K. odebrał od tego ostatniego ocenę wykonanych prac porządkowych - T. K. jako wystarczające ocenił uporządkowanie terenu działki znajdującego się w pobliżu prowadzonego przez niego sklepu, nie sprawdzał wykonania uporządkowania terenu tej części działki nr (...), która znajdowała się bliżej bloków (...), (...) i (...). Po takim quasi odbiorze prac M. N. zawiadomił Urząd gminy w S., że prace zostały wykonane w całości.

W dniu 30 września 2005 roku między Gminą S. a M. K.r została podpisana umowa dzierżawy stawu o powierzchni 0,17 ha - była to część działki nr (...), staw ten jest stawem znajdującym się bezpośrednio za budynkiem nr (...) w R., a od tego budynku oddzielone budynkami gospodarczymi. Staw ten został sklasyfikowany jako nieużytek z oczkiem wodnym, którego lustro było wielkością zmienną w zależności od aktualnego poziomu wód gruntowych, o łącznej powierzchni 0,17 ha wraz z linią brzegową wokół lustra. M. k. była obowiązana na mocy umowy dzierżawy do utrzymywania w należytym stanie wyłącznie przedmiotu dzierżawy, tj. tego stawu, nie zyskała na mocy umowy żadnych praw do pozostałej części działki nr (...).

Drugi większy staw znajdujący się na działce nr (...) został wydzierżawiony innej osobie.

Pozostała część działki, tj. grunty nie będące tymi stawami, w dalszym ciągu były we władaniu Gminy S., nie zostały nikomu sprzedane czy wydzierżawione, teren był dostępny dla mieszkańców R. i dla każdej osoby, która znalazła się w ich pobliżu. Utrudnionym było tylko przejście od strony bloków nr (...), (...) i (...) w związku z zagrodzeniem przejścia przed wyrzucaniem śmieci.

Na wiosnę następnego roku, tj. 2006 roku okazało się, że przeprowadzone rok wcześniej prace porządkowe nie były wystarczające - na uprzątniętym z grubsza terenie zaczęły pojawiać się niewyzbierane wcześniej odpady, wysypana cienka warstwa ziemi okazała się być niewystarczająca do ich całkowitego przykrycia.

Oskarżony J. M. o tej sytuacji był informowany przez niektórych z mieszkańców, otrzymywał również w tej sprawie telefony, podjął decyzję - już bez wyraźnego polecenia ze strony Urzędu Gminy w S. - o kontynuowaniu prac rekultywacyjnych terenu działki nr (...), zaangażował w.te działania pracowników (...)u, zachodziła konieczność wysprzątania przynajmniej części pozostawionych rok wcześniej śmieci, zwiezienia dużej ilości ziemi, aby przykryć całkowicie ten teren gruba warstwą ziemi, żeby kolejne śmieci nie wychodziły po kolejnych zmianach pogodowych na

5

powierzchnię. Przed przystąpieniem do prac porządkowych J. K. w dniu 19 kwietnia 2006 roku na polecenie B. G. wykosił trawę," aby był dojazd dla samochodów (...)u w pasie o szerokości około 15 metrów.

Ponownie w prace rekultywacyjne zaangażowała się część mieszkańców R..

W dniu 19 kwietnia 2006 roku dwa (...)-u wykonały łącznie cztery kursy z tzw. humusem, tj. ziemią. Ziemia ta została zabrana bezpłatnie z terenu zakładu kamieniarskiego prowadzonego m.in. przez S. W. (1), tj. z- zakładu (...) w S., na (...) była ta ziemia ładowana ładowarką należącą do (...)u. Kierowcy (...)u przywiezioną ziemię zsypywali w miejsca wskazywane im przez jakichś bliżej nieokreślonych mieszkańców R., ziemia ta następnie była rozsypywana przez tych mieszkańców. W prace te zaangażował się m.in. M. K..

Te cztery kursy z ziemią okazały się być niewystarczającymi dla przykrycia całego terenu, zasypania tego wyrobiska bez wody, dla wyrównania terenu. W działania na rzecz całkowitej rekultywacji tej działki J. M. zaangażował zastępcę burmistrza S., W. W., który załatwił dostarczenie - bez odpłatności - ziemi przez funkcjonującą niedaleko kopalnię (...). Ziemia ta była dostarczana należącymi do kopalni pojazdami tzw. wozidłami, o pojemności ok. 30 ton, kursów było sporo, około 30. Dla porównania ciężarówki z (...)u woziły za jednym razem tylko kilka ton ziemi, w dniu 19 kwietnia 2006 roku wykonały tylko cztery kursy. Miejsca opróżniania wozideł wskazywał mn.in B. J.. Także i w tym przypadku dalsze czynności związane z rozłożeniem tej ziemi na terenie działki wykonywane były przez część osób mieszkających w okolicy, w tym M. K.

Obecnie teren działki nr (...) w części znajdującej w sąsiedztwie bloku nr (...) jest wyrównany i zadbany -jest tam ładnie, jest to miejsce spaceru mieszkańców, jest to też teren ogólnie dostępny.

Dowód:

Zeznania świadków:

M. D. k. 91-93, 288-289, 435, 597

P. M. k. 113-114, 384, 434-435, 598

B. J. k. 94-96, 122, 435, 500-501, 598-599

J. K. k. 79-80, 288, 451-452, 501, 599-600

S. W. (1) k. 127-128, 420, 614

M. K.k. 383-384, 469, 615

M. K.k. 97-98, 297, 452, 615-616

Z. K. k. 115-118, 297-298, 452-453, 616

G. R. k. 297, 616-617

B. G. k. 120-131, 362, 468-469, 617

Z. W. k. 101 -103, 296, 482, 629

M. N. k. 129-130, 321-323, 475-476, 630

R. S. k. 88-90, 284, 435, 632

J. Z. (1) k. 419-420, 638

W. W. k. 383, 469, 638-639 T. K. k. 755 A. S. k. 754 J. Z. (2) k. 756 B. S. k. 756 R. N. k. 756, M. A. k. 756 T. T. k. 828 S. M. k. 828-829 D. D. k. 829

6

W. P. (1) k. 829

D. P. k. 830

D. K. k. 831

D. M. k. 831

D. O. k. 831

K. O. k. 931

M. K. k. 892

J. S. k. 893 &«*.,

C. K. k. 893

K. K. k. 894

K. N. k. 894

A. N. k. 894

W. L. k. 869-872

A. M. k. 873-876

A. P. k. 917

B. P. k. 917

W. K. k. 918

J. B. k. 918

M. B. k. 918

A. T. k. 918

H. M. k. 919

W. P. (2) k. 919

L. S. k. 919

P. W. k. 994

B. b. k. 994

S. B. k. 994-995

Z. O. k. 995

I. S. k. 966

Karty drogowe k. 326-327,

Pismo mieszkańców k. 50-51,

Zlecenie k. 55

Pismo z dnia 14,02,2005 r. k. 54

Umowa dzierżawy i dokumentacja przetargowa k. 61-71 Dokumentacja fotograniczna k. 818

Wyjaśnienia oskarżonego J. M. k. 230-232, 267, 274, 284, 289, 322, 414-416,

419-420, 475, 475v, 476, 584-585, 599

Mapka k. 52

W dniu 22 września 2006 roku do Urzędu Miasta w S. wpłynął anonim przedstawiający J. M. w niekorzystnym świetle z powodu wykorzystywania stanowiska służbowego do celów prywatnych. W dniu 27 września ówczesny burmistrz Gminy S., L. M., udzielił audytorowi wewnętrznemu Urzędu Miasta w S. pełnomocnictwa do przeprowadzenia audytu wewnętrznego w celu analizy i i oceny zasadności ponoszenia przez (...) w S. w związku z realizacją zadań wynikających z prowadzenia gospodarki na terenie gminy S..

W okresie od 28 września 2006 roku do 24 października 2006 roku, w czasie przebywania przez oskarżonego J. M. najpierw w szpitalu, a potem na zwolnieniu lekarskim, w Zakładzie Usług (...) w S. została przeprowadzona kontrola przez audytora wewnętrznego Urzędu Miasta w S., E. S..

E. S. stwierdził, że oskarżony J. M.:

(...)

1.  zakupił w (...) (...)2 ton piasku z przeznaczeniem na budowę własnego domu, piasek przewiózł samochodem zakładowym na miejsce budowy w J., nie dokonując zapłaty za transport w kwocie 146.16 zł,

2.  wykorzystał swoje stanowisko zastępcy dyrektora w celu darmowego przewozu ziemi w godzinach pracy samochodami ciężarowymi na posesję prywatną ze S. do R., narażając zakład na koszt 353,22 zł,

3.  wykorzystał swoje stanowisko służbowe w celu darmowego załadunku ziemi w godzinach pracy ładowarką na (...) w celu przewiezienia na posesję prywatną ze S. do R., narażając zakład na koszt 155,14 zł,

4.  wykorzystał swoje stanowisko służbowe w celu darmowego koszenia trawy w godzinach pracy przez pracownika zakładu na posesji prywatnej w R., narażając zakład na koszt 408,76 zł, •

5.  z magazynu płyt betonowych stanowiących własność Urzędu Miasta, a zdeponowanych na terenie (...), za zgoda Urzędu Miasta zakupił 63 sztuki płyt, po czym wykorzystał swoje stanowisko w celu uzyskania w sposób nieudokumentowany kolejnych 64 płyt, narażając Urząd Miasta na stratę 723,20, Z. na kwotę 312,70 zł, łącznie 1035,90zł,

6.  ma zajęte wynagrodzenie przez komornika sądowego za działania niezgodne z prawem wobec osób trzecich, co bardzo niekorzystnie może wpłynąć na ocenę i zaufanie w stosunku niego ze strony kierownictwa.

W związku z wynikami audytu burmistrz polecił M. N. jako dyrektorowi (...) usunięcie nieprawidłowości stwierdzonych przez E. S. i obciążenie oskarżonego kwotami wyliczonymi przez audytora, polecił także rozwiązanie z oskarżonym umowy o pracę w sposób natychmiastowy z pominięciem ustawowych okresów wypowiedzenia w związku wykorzystaniem swojego stanowiska do uzyskania materiałów i usług wskazanych przez audytora. Burmistrz zalecił także wprowadzenie procedury wystawiania kart służbowych na zakupiony materiał przez osoby prywatne, aby na tych kartach były wpisywane rodzaj i numer rejestracyjny samochodu, nazwisko kierowcy, zaś w kartach drogowych aby kierowcy wpisywali ilość kursów, liczbę kilometrów oraz nazwisko dysponenta. Burmistrz wydał także polecenie naczelnikowi Wydziału (...) Urzędu Gminy w S., aby obciążyć oskarżonego należnością na 64 płyty ogrodzeniowe.

Oskarżony pojawił się w miejscu pracy w dniu 02 listopada 2006 roku, w tym też dniu W. O., będąca główną księgową (...), jednocześnie zastępującą w tym dniu nieobecnego dyrektora M. N., próbowała wręczyć oskarżonemu rozwiązanie umowy o pracę, przedstawić mu ustalenia audytora, polecenie rozwiązania z nim umowy o pracę. Z wynikami audytu oskarżony w rozmowie z W. O. nie zgadzał się, odmówił przyjęcia rozwiązania umowy o pracę, bezskutecznie domagał się uzyskania odpisu sprawozdania z audytu. W. O. wobec takiej postawy oskarżonego pocztą przesłała J. M. rozwiązanie umowy o pracę. Doręczenie pisma nastąpiło w dniu 06 listopada 2006 roku i z tą datę rozwiązana została umowa o pracę. Odpis audytu oskarżony uzyskał dopiero w grudniu 2006 roku, od rozwiązania umowy o pracę odwołał się do Sądu Rejonowego w Ś.Wydziału IV Pracy i Ubezpieczeń Społecznych, domagając się przywrócenia do pracy. Z kolei (...) wystąpił przeciwko J. M. z pozwem o zapłatę należności wyliczonej przez audytora i ustawowych odsetek za opóźnienie za okres od dnia 14 listopada 2006 roku. w toku tego postępowania

Dowód:

Zeznania świadków:

E. S. k. 19-23, 274-276, 283-284, 482-483, 596-597

W. O. k. 131-133, 323, 474-475, 499-500, 630-631

Wyjaśnienia oskarżonego J. M. k. 230-232, 267, 274, 284, 289, 322, 414-416,

419-420, 475, 475v, 476, 584-585, 599

Akta Sądu Rejonowego w Świdnicy IV P 371/06

8

Pismo (...) k. 455-460

Sprawozdanie z audytu wewnętrznego k. 7-12

Pisma burmistrza z dnia 02 listopada 2006 roku k. 2-3

Oskarżony J. M. do popełnienia zarzucanych mu czynów nie przyznał się, w toku postępowania składał obszerne wyjaśnienia, przedstawiając okolicznością poszczególnych zdarzeń.

Dowód:

Wyjaśnienia oskarżonego J. M. k. 230-232, 267, 274f 284, 289, 322, 414-416,

419-420,475, 475v, 476, 584-585, 599

W tak ustalonym stanie faktycznym sąd zważył, co następuje:

W ocenie Sądu okoliczności wynikające ze zgromadzonego w sprawie materiału nie pozwalają na niewątpliwe i opierające się skutecznej krytyce przyjęcie, że oskarżony J. M. dopuścił się zarzucanych mu czynów.

W pierwszym rzędzie zauważyć należy, iż punktem wyjścia dla gromadzenia przez oskarżyciela publicznego materiału dowodowego był protokół sporządzony przez audytora, E. S., jednakże wyniki audytu w żaden sposób nie mogą zostać uznane za miarodajne dla przyjęcia, że było tak, jak to ustalił audytor. Z relacji przesłuchanych pracowników (...)u wynika, że gromadzenie faktów przez audytora było w istocie pobieżne, nienakierowane na wszechstronne wyjaśnienie uwypuklonych w protokole kwestii. Sąd zatem z dużą dozą ostrożności podszedł do treści samego protokołu, jak i do relacji E. S. starającego się przedstawić w zeznaniach poczynione w toku audytu ustalenia.

Mimo takiej niedoskonałości w ocenie Sądu zeznania świadka E. S. nie zasługują na odmówienie im wiarygodności - świadek w miarę swoich możliwości i wiedzy uzyskanej o działalności oskarżonego w (...)u, także kierując się okolicznościami wskazanymi w owym anonimie, starał się przedstawić swoje ustalenia, informacje uzyskane od pracowników (...)u, własną interpretację i ocenę zachowania oskarżonego.

Zauważyć należy także, iż oskarżony konsekwentnie od początku postępowania nie przyznawał się do popełnienia zarzucanych mu czynów, składając szereg wyjaśnień, składając przy tym zmienne i nawzajem wykluczające się wyjaśnienia, na bieżąco uzupełniając je w związku z treścią zeznań przesłuchanych osób. Okoliczność ta sama w sobie nie przesądza jeszcze o mijaniu się z prawdą przez oskarżonego co do okoliczności zakupu przedmiotowego piasku, czy było go osiem czy dwanaście ton, o dopasowywaniu wyjaśnień do ujawnianych okoliczności, lecz w okolicznościach niniejszej sprawy świadczy o braku dobrej pamięci co do tych okoliczności.

Z zeznań A. B. wynika, iż miała ona wydawać towar z magazynu wyłącznie na podstawie dokumentu WZ, a niewątpliwie do pierwszego wydania piasku w ilości czterech ton doszło w dniu 30 kwietnia 2005 roku, wtedy to kierowca R. S. dostarczył jednym kursem taką ilość na posesję oskarżonego. Z drugiej strony należy mieć na uwadze zeznania świadka K. S. (pominiętego w postępowaniu przygotowawczym), że był jedyną osobą uprawnioną w (...) do wystawiania dokumentów WZ, oskarżonemu wystawiał tylko jeden taki dokument opiewający na cztery tony piasku, a czynił to już na podstawie karty służbowej wystawionej przez dział kierowany przez B. J.. Okoliczności zdarzeń prowadzą do jednego wniosku - ten dokument WZ dotyczył piasku sprzedawanego oskarżonemu w sierpniu 2005 roku, a nie piasku wydawanego w dniu 30 kwietnia 2005 roku, bo wówczas już po fakcie wydania, mianowicie 04 maja 2005 roku B. J. wystawił kartę służbową na osiem ton piasku.

9

Takich różnic w relacjonowaniu poszczególnych elementów składających się na stan faktyczny jest więcej, świadkowie ci w różny sposób relacjonują, kto i w jaki sposób wydał określone polecenia, itd. Te różnice jednakże wynikają w ocenie Sądu z jednej istotnej przyczyny - w czasie rozgrywania się zdarzeń opisywanych przez świadków nie przywiązywali oni wagi do zapamiętywania takich szczegółów, nie liczyli się zapewne z tym, że w przyszłości mogą występować w tak doniosłej roli świadka, była to zwyczajna praca. Ze wskazanego względu Sąd, uznając że świadkowie starali się odtworzyć przebieg opisywanych przez siebie zdarzeń w sposób odpowiadający ich pamięci, temu co zatrzymali we wspomnieniach, uznał że nie należy uznawać za niewiarygodne czy pomijać poszczególnych zeznań, bo nieścisłości czy zaprzeczenia jakimś faktom nie wynikają ze złej woli, lecz z tego że tak to zostało właśnie przez te osoby utrwalone w pamięci. Zważyć należy, iż relacja tychże była kolejną uzyskaną po przeprowadzonym audycie w (...), zapewne postępowanie audytora, dociekanie określonych faktów spowodowało, że świadkowie ci nie byli także zainteresowani próbą pełnego przypominania sobie zdarzeń objętych zeznaniami.

Sąd zatem dokonał ustaleń w niniejszej sprawie, opierając się na zeznaniach M. D., P. M., B. J., J. K., Z. K., G. R., B. G., Z. W., M. N., R. S., W. O., tj. osób zatrudnionych w tamtym okresie w (...). Zeznania tych osób pozwoliły na poczynienie ustaleń co do okoliczności dokonywania zakupu w (...) przez pracowników, także prowadzenia sprzedaży w ogóle, wystawiania faktur. Jednocześnie z relacji tych osób wynika, iż nie w każdym przypadku opisywana procedura była zachowywana, jak choćby w przypadku tego piasku.

Równie istotnymi były zeznania świadków S. W. (1), J. Z. (1), W. W.. Były to zeznania istotne dla oceny opisywanego przebiegu zdarzeń z okresu kwietnia 2006 roku. przede wszystkim relacja W. W. potwierdziła, że oskarżony J. M. chociaż bez formalnego zlecenia ze strony Urzędu Gminy, ale przy aprobacie zastępcy burmistrza nakazał kontynuowanie prac rekultywacyjnych w kwietniu 2006 roku, co spotkało się ze zrozumieniem ze strony zastępcy burmistrza, zorientowanego w problemie dotyczącym działki nr (...). S. W. (2) i J. Z. (1) potwierdzili udostępnianie ziemi (...), a nawet dostarczanie tej ziemi przez spółkę (...) własnym transportem, bez obciążania (...) kosztami.

Pewne okoliczności wynikające z zeznań J. Z. (1) pozwalają na stwierdzenie, iż wśród osób wskazujących miejsce wysypania ziemi był m.in. B. J., który także po wstępnych ustaleniach z zastępcą burmistrza zajął się konkretyzacją dostarczenia ziemi przez spółkę (...)

W ocenie Sądu na przyznanie przymiotu wiarygodności zasługują także zeznania M. Kantor i (...), którzy także w sposób w miarę szczegółowy starali się przedstawić zdarzenia objęte ich zeznaniami.

W postępowaniu sądowym prowadzonym pod sygn. akt II K 427/(...) postępowanie dowodowe zyskało uzupełnienia zeznaniami szeregu świadków, którzy w jakiś sposób zaangażowali się w inicjatywę porządkowania terenu działki nr (...), czy to poprzez wyłącznie złożenie podpisu pod listą czy to poprzez aktywny udział w porządkowaniu tego terenu, część świadków zaprzeczała aby na tej działce miało być jakieś wysypisko śmieci, ale potwierdzała że jakieś prace były tam prowadzone, że jest tam ładnie, że jest zadbane.

Sąd odebrał zatem zeznania od świadków: T. K. k. 755, A. S. k. 754, J. Z. (2) k. 756, B. S. k. 756, R. N. k. 756,, M. A. k. 756, T. T. k. 828, S. M. k. 828-829, D. D. k. 829, W. P. (1) k. 829, D. P. k. 830, D. K. k. 831, D. M. k. 831, D. O. k. 831, K. O. k. 931, M. K. k. 892, J. S. k. 893, C. K. k. 893, K. K. k. 894, K. N. k. 894, A. N. k. 894, W. L. k. 869-872, A. M. k. 873-876, A. P. k. 917, B. P. k. 917, W. K. k. 918, J. B. k. 918, M.

10

B. k. 918, A. T. k. 918, H. M. k. 919, W. P. (2) k. 919, L. S. k. 919, P. W. k. 994, B. barwaśnej k. 994, S. B. k. 994-995, Z. O. k. 995, I. S. k. 966.

Z większości relacji tych przesłuchanych osób wynika, że aczkolwiek sami mieszkańcy posesji znajdujących się w pobliżu tej działki zamiast monitować o odpowiednie kontenery na odpady komunalne sami doprowadzili tą działkę do takiego stanu, że stała się ona regularnym wysypiskiem śmieci, jednakże widzieli i rozumieli potrzebę uporządkowania tego terenu, aby tam już takiego składowiska nie było, żeby już nie tylko nie być narażonym na widok śmietniska, ale także żeby zlikwidować źródło fetoru roznoszącego się po okolicy w okresie cieplejszym.

Sąd przesłuchał także inicjatora wystąpienia do Urzędu Miasta w S., T. K., który w sposób w miarę szczegółowy i pełny starał się przedstawić zdarzenia prowadzące do złożenia w imieniu mieszkańców opisanego wyżej wniosku, jak i spostrzeżone okoliczności wykonywanych prac porządkowych.

Taka relacja, chociaż - co już wskazano - jest relacja w miarę szczegółową, nie pozwoliła jednakże na uzyskanie informacji o pełnym przebiegu wykonywanych prac porządkowych, świadek sam szczerze przyznał że nie był zainteresowany tym, jak wygląda i przebiega porządkowanie terenu działki nr (...) w części znajdującej się dalej od posesji świadka, wskazał natomiast że zadowalały go porządki przeprowadzone w pobliżu jego własnej posesji.

Zwrócić należy uwagę na zeznania świadków P. W. i S. B., którzy potwierdzają pomoc kilku mieszkańców R. przez rozsypywaniu ziemi, potwierdzając w ten sposób okoliczności podane przez oskarżonego i małżonków K.

Sąd pominął zeznania pozostałych osób, z których został przeprowadzony dowód w toku rozprawy, gdyż osoby te nie posiadały wiedzy na temat zdarzeń objętych zarzutami.

W okolicznościach niniejszej sprawy oskarżony J. M. stanął pod zarzutami popełnienia trzech występków z art. 231 § 2 kki jednego występku z art. 231 § 2 kk w zw. z art. (...) kk, w związku z okolicznościami wynikającymi z przedstawionych wyżej ustaleń przypomnieć należy, iż oskarżony został o to, że:

I.  w S. woj. (...) w okresie 04.05.2005r. do dnia 29.08.2005r. pełniąc obowiązki Dyrektora (...) Zakładu Usług (...) na ul. (...). (...) w S., w celu osiągnięcia korzyści majątkowej przekroczył swoje uprawnienia działając na szkodę interesu publicznego w ten sposób, że zakupił z (...) S. piasek budowlany w ilości łącznej (...) ton, który następnie polecił podległym sobie ustalonym pracownikom zakładu przy wykorzystaniu środków transportu zakładu, przewieść na teren prywatnej działki w miejscowości J. za który nie zapłacił, powodując w ten sposób stratę w wysokości 146,16 zł na szkodę w/w zakładu, tj. o czyn z art. 231 § 2 kk w zw. z art. (...) kk

II.  w S. woj. (...) w dniu 19.04.2006r. pełniąc obowiązki Dyrektora (...) Zakładu Usług (...) na ul. (...). (...), w celu osiągnięcia korzyści majątkowej przekroczył swoje uprawnienia działając na szkodę interesu publicznego w ten sposób, że polecił podległym sobie ustalonym pracownikom zakładu przy wykorzystaniu środków transportu zakładu przewieść ziemię z terenu zakładu (...) z/s w S. na posesję znajdującą się w miejscowości R. - teren stawu za który nie zapłacił, powodując w ten sposób stratę w wysokości 353,22 zł na szkodę w/w zakładu, tj. o czyn z art. 231 § 2 kk,

III.  w S. woj. (...) w dniu 19.04.2006r. pełniąc obowiązki Dyrektora (...) Zakładu Usług (...) na ul. (...). (...), w celu osiągnięcia korzyści majątkowej przekroczył swoje uprawnienia działając na szkodę interesu publicznego w ten sposób, że polecił podległym sobie ustalonym pracownikom zakładu przy wykorzystaniu urządzeń załadunkowych, ziemi na terenie zakładu (...), która po załadowaniu została przewieziona środkami transportu (...) na teren stawu w miejscowości R., za czynność, którą nie zapłacił,

(...)

powodując w ten sposób stratę w wysokości 155,14 zł na szkodę w/w zakładu, tj. o czyn z art. 231 § 2 kk, IV. w S. woj. (...) w dniu 20.04.2006r. pełniąc obowiązki Dyrektora (...) Zakładu Usług (...) na ul. (...). (...), w celu osiągnięcia korzyści majątkowej przekroczył swoje uprawnienia działając na szkodę interesu publicznego w ten sposób, że polecił podległemu sobie uprawnienia . pracownikowi zakładu, który przy wykorzystaniu sprzętu, zakładowego kosił trawę ba terenie stawu w miejscowości R. za czynność którą nie zapłacił, powodując w ten sposób stratę w wysokości 408, 76 zł na szkodę w/w zakładu, tj. o czyn z art. 231 § 2 kk

Odpowiedzialności karnej ustanowionej w przepisie art. 231 § 1 kk podlega funkcjonariusz publiczny, który, przekraczając swoje uprawnienia lub nie dopełniając obowiązków, działa na szkodę interesu publicznego lub prywatnego, a dla przyjęcia odpowiedzialności karnej z art. 231 § 2 kk, tj. formy kwalifikowanej, koniecznym jest uznanie iż sprawca, ów funkcjonariusz publiczny, działał w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, dla siebie bądź dla innej osoby.

Przedmiot ochrony objętej tym przepisem jest każde dobro prawne, bez względu na to, czy należy ono do podmiotu prywatnoprawnego czy publicznoprawnego, dodatkowo także bezpośrednio chronionym dobrem prawnym jest prawidłowe funkcjonowanie tych instytucji, w których należne im zadania realizują osoby o przymiocie funkcjonariusza publicznego.

Podmiotem czynu zabronionego ustanowionego w art. 231 § 1 kk jest wyłącznie funkcjonariusz publiczny, a zatem czynu tego dopuścić się może wyłącznie osoba będąca takim funkcjonariuszem. W świetle przepisu art. 115 § (...) pkt 4 kk do grona funkcjonariuszy publicznych zaliczane są m.in. osoby będące pracownikami samorządu terytorialnego, chyba że pełnią wyłącznie czynności usługowe.

J. M. w okresie objętym zarzutami był pracownikiem samorządowym, zatrudnionym w jednostce budżetowej Gminy S., tj. w Zakładzie Usług (...) w S., nadto w jednostce tej pełnił funkcję zastępcy dyrektora ds. technicznych.

Dla uznania, iż funkcjonariusz publiczny przekroczył swoje uprawnienia koniecznym jest wykazanie, iż podjęte określone działania nie wchodziły w zakres kompetencji tego funkcjonariusza, ale jednocześnie koniecznym jest wykazanie istnienia powiązania z tymi kompetencjami - "ewentualne przekroczenie uprawnień może zachodzić tylko w dziedzinie tej działalności służbowej i obejmować tylko te czynności, które mają charakter służbowy i dotyczą osób lub dóbr, w stosunku do których sprawca występuje jako funkcjonariusz publiczny" (O. Górniok (w:) Kodeks..., s. 89). Przekroczenie uprawnień stanowi także działanie mieszczące się w granicach wyznaczonych przysługującymi funkcjonariuszami kompetencji, jednakże naruszające prawne warunki czynności, na co zwrócił uwagę Sąd Apelacyjny w Rzeszowie w wyroku z dnia 05 września 2002 roku. wydanego w sprawie II AKa 74/02 (OSA 2003, z. 9, poz. 93), wskazując iż: „Przekroczenie uprawnień przez funkcjonariusza publicznego (...) nie ogranicza się jedynie do nieprawidłowej realizacji funkcji funkcjonariusza publicznego (...), lecz również, a właściwie tym bardziej polega na wyjściu poza uprawnienia, przy wykorzystaniu pełnienia swej funkcji.

Przekroczenie uprawnień przez funkcjonariusza publicznego ma zatem dwie formy:

1)  działania w ramach uprawnień, lecz niezgodnie z prawnymi warunkami danej czynności, lub

2)  działania nie leżącego w ramach uprawnień, lecz pozostającego w związku z pełnioną przez niego funkcją i stanowiącego wykorzystanie wynikających z niej uprawnień".

Przestępstwo ustanowione w art. 231 § 1 jest przestępstwem formalnym, abstrakcyjnego narażenia na niebezpieczeństwo, a objęte znamionami działanie na szkodę interesu publicznego bądź prywatnego jest charakterystyką zachowania się sprawcy, nie musi dojść do powstania szkody.

Zarówno w przypadku przestępstwa z art. 231 § 2 kk koniecznym jest ustalenie, iż sprawca działał umyślnie - w związku z określonym celem przyświecającym działaniom podjętym przez sprawcę - wyłącznie w formie zamiaru bezpośredniego, kierunkowego.

W przypadku czynu opisanego w pkt I części wstępnej wyroku zachowanie się skazanego polegać miało na umyślnym przekroczeniu swoich uprawnień poprzez zakup (...) ton piasku w jednostce, w której był zatrudniony, przy czym oskarżony miał nakazać przewiezienie tego piasku transportem tej jednostki, a za ów transport miał nie zapłacić, oskarżony miał zatem działać umyślnie

(...)

w celu uzyskania dla siebie korzyści majątkowej, „zaoszczędzenia" kwoty, którą powinien był wydać za transport.

W pierwszym rzędzie zauważyć należy, iż wysoce problematycznym jest, czy istotnie w okresie objętym tym zarzutem oskarżonemu dostarczone zostało owe dwanaście ton piasku.

J. M. niewątpliwie w dniu 30 kwietnia 2005 roku otrzymał cztery tony piasku, przywiózł ten materiał kierowca zatrudniony w (...)u, R. S., uczynił to samochodem należącym do (...)u, w ramach świadczenia pracy, co znalazło odzwierciedlenie w karcie drogowej. Podobnie w związku z zakupem kolejnych czterech ton piasku w sierpniu 2005 roku także i ta dostawa odbyła się środkami (...)u, piasek dostarczył kierowca samochodem (...)u. Łącznie daje to dostarczenie ośmiu ton piasku, a nie dwunastu.

Niewątpliwym jest również fakt, iż w okresie poprzedzającym złożenie zawiadomienia w niniejszej sprawie bardzo dokładnie została przeszukana dokumentacja prowadzona przez (...), zgodnie z relacją zatrudnionych w jednostce kierowców i osób odpowiedzialnych za transport każde wykorzystanie samochodów znajdujących się na wyposażeniu (...)u odzwierciedlane było bezwzględnie w karcie drogowej, wypełnianej za każdy dzień pracy samochodu. Nie odnalezione zostały karty drogowe , które by zawierały informacje o przewiezieniu tych brakujących czterech ton.

Materiał dowodowy nie pozwala na przyjęcie, iż oskarżony w jakikolwiek sposób, wykorzystując swoje stanowisko służbowe, spowodował, iż w karcie drogowej nie znalazł zapis o wykonaniu dostawy tych brakujących 4 ton piasku, J. M. wskazuje także, że takiej dostawy chyba nie było. Także pozostali pracownicy nie potrafią wskazać, czy rzeczywiście (...) ton piasku w różnych datach tego okresu ujętego w zarzucie zostało dostarczone.

W ocenie Sądu wobec braku takich zapisów nie sposób uznawać, iż całość piasku została dostarczona oskarżonemu. Żaden z przesłuchanych pracowników (...)u nie wskazał w swoich okoliczności, które by pozwalały na przyjęcie, że całość piasku została dostarczona ona miejsce wskazane przez oskarżonego. Oczywiście dziwi fakt, iż oskarżony zdawał się tego nie zauważyć, że w maju 2005 roku polecił sporządzenie karty służbowej dotyczącej zakupu ośmiu ton piasku, że wiedział że tylko połowa tego piasku została mu już dostarczona, nie zainteresował się czy i kiedy zostanie mu dostarczona druga połowa tego pierwszego zakupu, tj. brakujące cztery tony piasku.

Niewątpliwie również na skutek polecenia oskarżonego z dnia 04 maja 2005 roku, a dotyczącego wystawienia karty służbowej, została mu wystawiona faktura dotycząca sprzedaży przez (...) ośmiu ton pisaku, fakturę tą oskarżony uregulował. Zauważyć jednakże należy, iż była to faktura na kwotę wyższą niż wskazana w karcie służbowej, cena jednostkowa tony piasku została przyjęta na kwotę wyższą, co w rezultacie dało wyższą sumę całej transakcji niż opisana na karcie służbowej.

Niezależnie od powyższego zauważyć należy, iż nie sposób przyjmować nieuiszczenia przez oskarżonego należności za transport (obojętne czy ośmiu ton piasku czy - przyjmując za aktem oskarżenia - dwunastu ton piasku) za celowe działanie nastawione na oszczędzenie sobie przez oskarżonego takiego wydatku. Zauważyć trzeba, iż - co zostało ustalone w toku audytu - oskarżony zakupywał szereg innych towarów i usług w (...), czy to na potrzeby własne czy innych osób, z zobowiązań finansowych wynikających z tych transakcji wywiązywał się. Tak też podkreśla w swoich wyjaśnieniach J. M.. Z kolei z zeznań B. J. wynika, iż według informacji przekazanych mu przez oskarżonego w dniu 04 maja 2005 roku oskarżony za transport miał być osobno obciążony przez działa transportu. Nadto zauważyć należy, iż informacje do księgowości dotyczące należności za wykonane usługi transportowe były przekazywane przez dział transportu, co w okolicznościach niniejszej sprawy nie stało się w przypadku należności od oskarżonego za dostawę piasku.

Powyższe oczywiście nie zwalnia oskarżonego od jakiejkolwiek odpowiedzialności. J. M. był przecież zatrudniony w tej jednostce jako osoba pełniąca funkcje kierowniczą. Chociaż oskarżony nie miał uprawnień związanych z prowadzeniem księgowości jednostki, dochodzeniem należności, to jednak w ocenie Sądu niejako do zakresu jego obowiązków było wpisane dbanie o stan finansów tej jednostki, w tym aby były przekształcane w stosowne dokumenty księgowe jego własne należności wobec (...)u. podkreślenia jednakże wymaga, iż to nie do oskarżonego należało skierowanie do działu księgowego stosownego dokumentu obejmującego należności za transport, lecz

(...)

do pracowników działu transportu, jednocześnie żadnym dowodem nie zostało wykazane, aby oskarżony swoim własnym działaniem spowodował, żeby taka informacja nie trafiła do działu księgowości, żeby np. sporządzoną informację zniszczył czy wręcz zakazał pracownikom działu transportu czy księgowości obciążanie go należnością za transport piasku.

W przypadku braku uiszczenia należności za dostawę piasku rozważać należy w okolicznościach niniejszej, sprawy nieumyślność po stronie oskarżonego, który zważywszy na zakres jego kompetencji nie był władny w ingerowanie w obieg dokumentów prowadzących do wystawienia mu stosownej faktury, a jednocześnie mógł przewidzieć, że odpowiedzialny za to pracownik może zapomnieć o przekazaniu stosownych informacji, zwłaszcza że miała być wystawiona jedna faktura na całość należności za transport. Materiał dowodowy nie pozwala w ocenie Sądu na przyjęcie, że oskarżony w okresie zarzut trwał w zamiarze niezapłacenia za transport piasku

W tym przypadku zatem odpowiedzialność karna oskarżonego należałoby rozważać na gruncie art. 231 § 3 kk, przy czym dla przypisania popełnienia przestępstwa koniecznym jest ustalenie, że oskarżony wyrządził swoim nieumyślnym działaniem istotną szkodę.

Aktualnie obowiązujące przepisy kodeksu karnego nie definiują pojęcia istotnej szkody, wyjaśnienie tej kwestii pozostawiając praktyce. Zwrócić należy w tym miejscu uwagę na stanowisko Sądu Najwyższego wyrażone w uchwale z 29 stycznia 2004 roku (I KZP 38/03/04, Orzecznictwo SN w sprawach karnych 2004, poz. 229), że taka istotna szkoda materialna powinna być oceniana w stosunku do sytuacji majątkowej pokrzywdzonego, ale też nie można tracić z pola widzenia obiektywnej znacznej wartości określonej w przepisie art. 115 § 5 kk. Dodatkowo należy rozważyć zaistnienie istotnej szkody koniecznym w aspekcie okoliczności wynikających z danego zdarzenia, czy doszło po stronie pokrzywdzonego, którego interes publiczny bądź prywatny został naruszony, do zwiększenia dolegliwości ponad wyłącznie działanie przez sprawcę na szkodę interesu takiego podmiotu.

W okolicznościach niemniejszej sprawy nie sposób uznać, że takim swoim nieumyślnym działaniem, zaniechaniem przypilnowania wystawienia faktury za transport, oskarżony J. M. miał wyrządzić istotną szkodę Zakładowi Usług (...), żaden dowód przeprowadzony w toku postępowania - czy to z inicjatywy oskarżyciela publicznego czy z urzędu -nie uprawnia do takich ustaleń.

W konsekwencji nie sposób przypisać oskarżonemu J. M., że swoim postępowaniem zrealizował - odnośnie braku zapłaty za transport piasku - ustawowe znamiona któregokolwiek z występków ustanowionych w przepisach art. 231 § 1-3 kk.

Kolejne trzy czyny ujęte w części wstępnej wyroku są ze sobą ściśle powiązane.

W ocenie oskarżyciela publicznego, poprzez działania opisane w tych zarzutach, oskarżony J. M. przekroczył swoje uprawnienia, działał na szkodę interesu publicznego.

Oskarżony J. M. był w (...)u zastępcą dyrektora ds. technicznych. Z akt osobowych nie wynika, aby w jakikolwiek sposób zakres jego obowiązków był określony, a jako dyrektor do spraw technicznych kontrolował i nadzorował prace pozostałych działów (poza działem księgowym). Dodatkowo w okresie objętym tymi zarzutami był jedyną osobą pełniącą funkcję kierowniczą jednostki - M. N. w związku z choroba przebywał na zwolnieniu lekarskim. Oskarżony był zatem osobą władną do wydawania poleceń pracownikom (...)u, poleceń mieszczących się w granicach statutowych (...)u, a do takich należy m.in. utrzymanie czystości na terenach należących do gminy, uprzątanie śmieci, przywracanie odpowiedniego stanu nieruchomościom gminnym.

W świetle aktu oskarżenia kwestionowana była zasadność przeprowadzenia prac porządkowych i rekultywacyjnych w kwietniu 2006 roku w R. na polecenie oskarżonego.

W tym miejscu zauważyć należy, iż materiał dowodowy przeprowadzony przed Sądem to zeznania osób niejednokrotnie po raz pierwszy przesłuchanych dopiero w okresie 2012 roku, osoby te zeznawały o zdarzeniach sprzed kilku lat, nie były to relacje precyzyjne co do czasu opisywanych wydarzeń, z relacji świadków wynika także iż nie żyje część osób, które mogły mieć pełniejszą wiedzę co do przebiegu prac porządkowych.

14

Brak precyzji datowania poszczególnych działań prowadzi do jednego wniosku, że nie można wykluczyć, że działania opisywane przez oskarżonego i przez mieszkańców R. zeznających na okoliczność likwidacji dzikiego wysypiska i rekultywacji tego terenu odbywały się w okresie objętym zarzutami, że to właśnie wiosną 2006 roku oskarżony J. M. w czasie wizyt w R. mógł być nagabywany przez mieszkańców budynków (...) o konieczność kontynuowania prac, że ktoś z nieżyjących już mieszkańców tych bloków mógł wykonywać te telefony, na które powołuje się oskarżony. Nie można było zatem ustalić z pełną dokładnością, kto z mieszkańców był tą osobą, która monitowała oskarżonego o kontynuowanie prac porządkowych.

Materiał dowodowy zgromadzony w niniejszej sprawie wykazał natomiast, iż prace przeprowadzone wiosną 2005 roku w zakresie przyjętym przez M. N., mimo poinformowania Urzędu gminy w S. o ich zakończeniu, nie były jednakże pracami pełnymi i zakończonymi.

Z materiału dowodowego wynika, iż bezpośrednio za budynkiem nr (...) znajdowały się dwa wyrobiska pokopalniane - jedno wypełnione wodą (ów staw dzierżawiony przez M. K.r), drugie, bliżej bloku, które było sukcesywnie w przeszłości wykorzystywane przez mieszkańców także jako śmietnik, z całokształtu materiału dowodowego wynika, iż dopiero wiosną 2006 roku ten dół został zasypany, teren wyrównany, nadto dopiero wówczas działka nr (...) została w pełni zrekultywowana, że prace z wiosny 2005 roku były tylko pobieżnymi, że stanowiły tylko część niezbędną prac porządkowych, ale nie stanowiły właściwej rekultywacji terenu.

Z wyjaśnień oskarżonego i z zeznań świadka W. W. wynika, iż Urząd Gminy w S. był poinformowany o kontynuowaniu prac porządkowych na przedmiotowej działce, wszak W. W. był wówczas zastępcą burmistrza, na prośbę oskarżonego ponownie zaangażował się w te prace poprzez poszukiwanie bezpłatnej dostawy dużej ilości ziemi, były to działania zakończone z sukcesem, firma (...) dostarczyła potrzebna ilość ziemi.

Na żadnym etapie wykonywania tych prac na wiosnę 2006 roku poczynania oskarżonego nie były kwestionowane przez zastępcę burmistrza gminy S., a wręcz z tej strony oskarżony zyskał pomoc i akceptację.

Takie poczynania oskarżonego J. M. zostały podjęte bez wiedzy dyrektora (...), M. N., który w okresie blisko siedmiu miesięcy, chociaż nie nieprzerwanie, przebywał na zwolnieniu lekarskim. Materiał dowodowy wykazał, jednakże, że oskarżony w tym okresie poza zatwierdzaniem dowodów WZ był umocowany do zastępowania dyrektora jednostki. Nie sposób zatem uznawać, iż podjęte działania nie mieściły się w granicach kompetencji przysługujących oskarżonemu, skoro podjął działania dla zakończenia prac rekultywacyjnych.

Prace zalecone przez oskarżonego miały polegać przede wszystkim na zwiezieniu na miejsce materiału, ziemi, na zasypanie tych wystających odpadów, wyrównanie terenu. Oskarżony w tym celu wydał stosowne polecenia działowi transportu, dodatkowo na miejscu w R. koniecznym było wykoszenie pasa trawy, aby te samochody ciężarowe mogły tam wjechać, stąd świadek K. został tam skierowany do wykoszenia tego odcinka.

W ocenie Sądu nie można uznać, że były to prace naruszające interes publiczny, na szkodę (...). W treści zarzutów przekroczenie uprawnień wiąże się z uznaniem przez oskarżyciela publicznego, że oskarżony działał tu na prywatnej posesji, a nie na nieruchomości gminnej, że działał na rzecz M. i M. K.r, z takim stanowiskiem nie sposób się zgodzić.

M. K.r stała się wyłącznie dzierżawcą stawu znajdującego się za budynkiem nr (...), teren działki (...) w części znajdującej się za jest terenem ogólnodostępnym dla wszystkich, w prace porządkowe zaangażowani byli nie (...), ale także część mieszkańców R..

W okolicznościach niniejszej sprawy nie sposób uznawać, iż wyłącznie małżonkom K. zależało na tym, aby uporządkować ten teren, na uprzątnięciu tej działki skorzystali mieszkańcy okolicznych posesji, w tym w pierwszym rzędzie mieszkańcy budynków nr (...), zyskując normalny widok, uporządkowany teren, który może być celem rekreacyjnego spaceru. Nie wszyscy mieszkańcy tych trzech budynków zaangażowali się w prace porządkowe, część z nich wykonywała zatrudnienie, nie zwracając uwagi, czy po powrocie z pracy coś się zmieniło na tej działce, zmiana jednakże była zauważalna, ci niezainteresowani świadkowie także stwierdzili, że bezpośrednie otoczenie ich miejsca zamieszkania uległo poprawie, że jest normalnie, że teren nie straszy wystającymi odpadami.

15

Oczywistym jest, że wykonywanie określonych prac przez pracowników (...) wiąże się z określonym kosztem tej pracy, brane są pod uwagę różne czynniki, ilość godzin, rodzaj sprzętu i użytego materiału, jednakże w przypadku prac z kwietnia 2006 roku są to koszty, którymi nie sposób obciążać M. K. - dzierżawiła ona wyłącznie staw, a nie przylegający do niego pozostały teren działki, na mocy umowy zobowiązała się do należytego utrzymania tylko tego stawu, a nie pozostałej części terenu działki niestanowiącej przedmiotu umowy.

Reasumując powyższe, w ocenie Sądu w okolicznościach .zdarzeń objętych niniejszą sprawą działania ujęte w pkt ll-IV części wstępnej wyroku nie zostały przez oskarżonego podjęte z przekroczeniem jego uprawnień, mieściły się w granicach kompetencji, byty. akceptowane przez zastępcę burmistrza Gminy S. zajmującego się problemem dzikiego wysypiska w R.. Były to nadto działania nienaruszające interesu publicznego - w tym przypadku rozważyć należy interes publiczny w aspekcie tej małej społeczności zamieszkałej w okolicy działki (...), te osoby były wszak zainteresowane zamieszkiwaniem w godziwej okolicy, wolnej od tego typu wątpliwych ozdobników krajobrazu jak wysypisko śmieci, truchła zwierząt. Właściwe i pełne rekultywowanie tego terenu było działaniem jak najbardziej pożądanym dla tej społeczności, nie sposób zatem uznawać, iż wyłącznie na pełnej rekultywacji skorzystali mieszkający w budynku nr (...) małżonkowie K. Skorzystała cała społeczność lokalna, a być może poprzez bliskie więzy z oskarżonym to małżonkowie K. byli najbardziej zaangażowani ze strony mieszkańców w te prace, chociaż także inne osoby pomagały społecznie i w miarę swoich możliwości przy rozsypywaniu ziemi, zbieraniu śmieci.

Z powyższego względu Sąd uznał, że także i w tym przypadku zarzutów z pkt Ii-lV części wstępnej wyroku nie sposób uznawać, iż oskarżony swoim zachowaniem zrealizował ustawowe znamiona występku z art. 231 § 2 kk.

Kierując się wskazanymi wyżej okolicznościami, Sąd uniewinnił oskarżonego J. M. od popełnienia zarzucanych mu czynów, w konsekwencji takiego rozstrzygnięcia orzekła o kosztach postępowania.

16