Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt. I C 603/13

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 21 lipca 2014r.

Sąd Okręgowy we Wrocławiu Wydział I Cywilny

w składzie:

Przewodniczący: SSO Izabela Baca

Protokolant: Krzysztof Musiał

po rozpoznaniu w dniu 7 lipca 2014r. we Wrocławiu

na rozprawie

sprawy z powództwa H. H.

przeciwko Towarzystwu (...) S.A. z siedzibą w W.

o zapłatę i ustalenie

I. zasądza od strony pozwanej Towarzystwa (...) S.A. z siedzibą w W. na rzecz powoda H. H. kwotę 20125zł 21gr (dwadzieścia tysięcy sto dwadzieścia pięć złotych dwadzieścia jeden groszy) z ustawowymi odsetkami od dnia 13 marca 2013r. do dnia zapłaty;

II. oddala powództwo w pozostałym zakresie;

III. zasądza od powoda na rzecz strony pozwanej kwotę 2315zł 54gr tytułem kosztów procesu;

IV. nakazuje stronie pozwanej uiścić na rzecz Skarbu Państwa (Sądu Okręgowego we Wrocławiu) kwotę 110zł 26gr tytułem wydatków na wynagrodzenie biegłego sądowego oraz kwotę 1006zł 13gr tytułem części opłaty od pozwu;

V. nakazuje ściągnąć na rzecz Skarbu Państwa (Sądu Okręgowego we Wrocławiu) z roszczenia zasądzonego na rzecz powoda w punkcie I wyroku kwotę 430zł 22gr tytułem wydatków na wynagrodzenie biegłego sądowego oraz kwotę 3925zł 87gr tytułem opłaty od pozwu.

Sygn. akt I C 603/13

UZASADNIENIE

Powód H. H. wniósł o zasądzenie od strony pozwanej Towarzystwa (...) S.A. z siedzibą w W. kwoty 98 627zł 12gr wraz z ustawowymi odsetkami liczonymi od dnia wytoczenia powództwa do dnia zapłaty. Dochodzona kwota obejmowała przy tym: 40000zł tytułem zadośćuczynienia, 58000zł odszkodowania obejmującego utracone dochody oraz 627zł 12gr odszkodowania z tytułu poniesionych przez powoda kosztów leczenia i rehabilitacji. Nadto powód wniósł o ustalenie odpowiedzialności strony pozwanej również na przyszłość oraz o zasądzenie kosztów procesu, w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych. Podał, że w dniu 4 lutego 2010r. około godziny 7:30 doznał poważnego urazu lewego kolana przy jednoczesnym zerwaniu mięśnia czworogłowego uda na skutek upadku na oblodzonej nawierzchni jezdni na ul. (...) we W.. Wskazał, że do zdarzenia doszło, gdy wysiadał z taksówki z zamiarem oczyszczenia tylnej szyby pojazdu, wyjaśniając przy tym, że prowadzi działalność gospodarczą w zakresie usług przewozów osobowych. Po upadku powód nie był w stanie samodzielnie się podnieść i odczuwał bezwład nogi, a na Pogotowie (...) zawiózł go zięć, tam też zdiagnozowano uraz, udzielono doraźnej pomocy i skierowano powoda do (...) Szpitala (...), w którym 8 lutego 2010r. przeszedł operację kolana. Powód wskazał, że z uwagi na doznany uraz przebywał na zwolnieniu lekarskim w okresie od dnia 4 lutego 2010r. do dnia 29 listopada 2010r. Podał, że w dniach od 10.05.2010r. do 02.06.2010r. przeszedł rehabilitację w (...) S.A. Poddawany był nadto zabiegom fizjoterapeutycznym, tj. ćwiczeniom czynnym w odciążeniu, laseroterapii, krioterapii, zgodnie z zaleceniami lekarskimi i ustalonym harmonogramem zabiegów. Powód stwierdził, że w dniu 15 lipca 2011r. złożył wniosek o rentę z tytułu niezdolności do pracy, w wyniku czego lekarz orzecznik orzekł, że jest on częściowo niezdolny do pracy do dnia 30 września 2012 r. oraz stwierdził u niego 10% uszczerbek na zdrowiu spowodowany skutkami wypadku z dnia 4 lutego 2010r. Wskazał, że do dnia wniesienia pozwu nie odzyskał sprawności w nodze, wobec czego nie może podjąć dotychczas wykonywanej pracy kierowcy taksówki. W ocenie powoda wypadek, jakiemu uległ był skutkiem niedopełnienia obowiązków ciążących na Zarządzie Dróg i Utrzymania Miasta we W. w zakresie utrzymania jezdni przy ul. (...) w należytym stanie. Powód wskazał, że w związku z podjętym po wypadku leczeniem i rehabilitacją poniósł koszty w łącznej wysokości 627zł 12gr. Dodatkowo w związku z wypadkiem utracił zarobki w okresie od lutego 2010r. do lutego 2012r. w łącznej kwocie 58000zł. Podał, że ZUS w ww okresie wypłacił mu świadczenia w wysokości 28083zł 35gr. Powód wyjaśnił, że ustalając wysokość utraconych zarobków przyjął za podstawę średnie miesięczne dochody, jakie uzyskał w okresie 7 miesięcy poprzedzających wypadek, tj. za okres od maja 2009 r. do grudnia 2009 r. w kwocie 3612zł 23gr miesięcznie. W ocenie powoda rozmiar doznanych przez niego obrażeń, cierpienia fizyczne i psychiczne, stres związany z brakiem możliwości powrotu do pracy uzasadniają żądanie zasądzenia zadośćuczynienia w kwocie 40 000zł.

W odpowiedzi na pozew strona pozwana Towarzystwo (...) S.A. z siedzibą w W. wniosła o oddalenie powództwa oraz o zasądzenie od powoda na jej rzecz kosztów procesu, w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych. Strona pozwana zakwestionowała powództwo tak co do zasady, jak i co do jego wysokości. Przyznała, że łączyła ją w chwili zdarzenia opisanego w pozwie z Gminą W. umowa ubezpieczenia OC. Zarzuciła jednak, że powód nie wykazał przesłanek jej odpowiedzialności za skutki wypadku z dnia 4 lutego 2010r. Strona pozwana podniosła nadto, że w jej ocenie żądana tytułem zadośćuczynienia kwota 40 000zł jest znacznie wygórowana. Wskazała, że powód przed wypadkiem cierpiał na szereg chorób samoistnych (tj. miażdżycę zarostową tętnic dolnych, nadciśnienie tętnicze samoistne, hiperlipidemię mieszaną), a ponadto w 2005r. miał wypadek komunikacyjny, w wyniku którego doznał urazu głowy, klatki piersiowej, a ponadto w tym samym okresie przeszedł złamanie żebra i złamanie panewki lewego stawu biodrowego. Zdaniem strony pozwanej powyższe schorzenia i urazy mają wpływ na aktualny stan zdrowia powoda i odczuwane przez niego dolegliwości. Wskazała, że wypadek powoda miał charakter wypadku przy pracy, a więc przyznana i wypłacona przez organ rentowy kwota z tytułu jednorazowego odszkodowania powinna być brana pod uwagę przy określeniu wysokości odpowiedniego zadośćuczynienia. Strona pozwana podniosła nadto zarzut przedawnienia roszczenia w zakresie zadośćuczynienia ponad kwotę 20 000zł. Wskazała, że zgłaszając szkodę, powód określił swoje roszczenie z tego tytułu na kwotę 20 000 zł i tylko co do tej kwoty przerwał bieg przedawnienia.

Odnosząc się do kwestii utraconego przez powoda dochodu strona pozwana podniosła, że powód nie wykazał, iż w związku z wypadkiem jego dochody uległy obniżeniu bądź też, że poniósł jakikolwiek uszczerbek majątkowy z tego tytułu. Dodatkowo zarzuciła, że wypłacone na rzecz powoda kwoty świadczeń przez organ rentowy w postaci zasiłku chorobowego i części świadczenia rehabilitacyjnego były zrealizowane w wysokości 100% podstawy ich wymiaru, ponieważ wypadek miał charakter wypadku przy pracy. Pozwana podkreśliła, że lekarz orzecznik ZUS orzeczeniem z dnia 02 listopada 2010r. orzekł o celowości przyznania na rzecz powoda świadczenia rehabilitacyjnego ze względu na ogólny stan zdrowia, a nie ze względu na skutki zdarzenia z dnia 4 lutego 2010r. Kolejne świadczenie rehabilitacyjne przyznane na podstawie orzeczenia lekarza orzecznika ZUS z dnia 8 marca 2011r. nie pozostawało w związku z wypadkiem przy pracy powoda, a ponadto od dnia 9 sierpnia 2010 r. powód był tylko częściowo niezdolny do pracy, w związku z czym – zdaniem strony pozwanej – winien był wykorzystać zachowaną zdolność do pracy celem zmniejszenia skutków szkody. W ocenie strony pozwanej powód nie udowodnił również, że poniesione przez niego koszty leczenia pozostają w związku ze zdarzeniem z dnia 4 lutego 2010 r. Z ostrożności procesowej strona pozwana zakwestionowała także datę początkową naliczania odsetek podnosząc, że ewentualne odsetki od kwoty należności głównej winny być zasądzone dopiero od dnia wyrokowania, bowiem dopiero na ten dzień będzie oceniana wysokość zadośćuczynienia.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny sprawy:

W dniu 4 lutego 2010r. w godzinach porannych powód H. H.podjechał swoją taksówką na postój TAXI przy ul. (...), gdzie zaparkował pojazd i o godzinie 7.15 zakodował się do systemu firmy (...). Około godz. 7.30 wysiadł z auta z zamiarem oczyszczenia tylnej szyby auta. Idąc przy samochodzie, poślizgnął się prawą nogą na oblodzonej, śliskiej nawierzchni jezdni, a gdy próbował utrzymać równowagę przewrócił się. Po upadku poczuł bardzo silny ból w lewej nodze i nie był w stanie samodzielnie wstać. Z pomocą kierowcy innej taksówki W. J.podniósł się, po czym wsiadł do swojego samochodu i po jakimś czasie, z uwagi na nieustępujący ból i poczucie sztywności w nodze, zadzwonił do zięcia A. C. (1), który zawiózł go na Pogotowie (...)we W.przy ul. (...). Powód został przyjęty na Pogotowiu ok. godziny 9.45. Tam zdiagnozowano u niego uraz kolana, udzielono mu doraźnej pomocy medycznej polegającej na założeniu szyny oraz skierowano go do (...) Szpitala (...)we W.celem dalszego leczenia.

Dowód: zeznania świadka W. J. – k. 175-175v (00:13:31, 00:13:35, 00:14:02, 00:14:48),

zeznania świadka A. C. (1) – k. 175V (00:19:12,00:20:04, 00:20:39),

przesłuchanie powoda H. H. – k. 177-178 (00:24:39, 00:27:44),

zdjęcia miejsca zdarzenia – k. 51-53 (k. 174 – 174 verte),

oświadczenie powoda z dnia 26.04.2010r. - k. 13, 13 verte, także w aktach ZUS,

zaświadczenie z dnia 10.05.2010r. - w aktach ZUS,

karta informacyjna nr (...) – k. 15.

W dniu 3 lutego 2010r. we W. temperatura powietrza na wysokości 2 m nad poziomem gruntu od początku doby do godzin porannych wzrastała od około -1ºC do około 0ºC, następnie do godzin wieczornych utrzymywała się dodatnia temperatura powietrza, wzrastając do 2-3ºC we wczesnych godzinach popołudniowych. Następnie od godzin wieczornych temperatura powietrza spadła poniżej 0ºC i pod koniec doby wynosiła około -2ºC. Przez całą dobę występował wiatr z kierunku południowego, południowo-zachodniego i zachodniego, słaby, umiarkowany, okresami dość silny, do godzin popołudniowych chwilami porywisty o średniej prędkości 3-9m/s., w porywach wiatr osiągał prędkość do 15 m/s. Od początku doby do godzin przedpołudniowych utrzymywało się zachmurzenie całkowite, a następnie zmniejszało się do małego w godzinach wieczornych. Od godzin wieczornych do końca doby okresami było bezchmurnie. Od początku doby do godzin przedpołudniowych występowały słabe i umiarkowane opady śniegu, tworzące na powierzchni gruntu warstwę świeżej pokrywy śnieżnej. O godzinie 7:00 na powierzchni gruntu zalegała pokrywa śnieżna miejscami o wysokości 20-25 cm (miejscami wysokość pokrywy śnieżnej sięgała 30 cm).

Dnia 4 lutego 2010 r. w godzinach 00:00-12:00 we W. temperatura powietrza na wysokości 2 m nad poziomem gruntu od początku doby do godzin porannych obniżała się od -2ºC do około -11ºC, a przy powierzchni gruntu – wys. 5 cm – temperatura powietrza obniżyła się do -13ºC. Następnie do godzin południowych temperatura powietrza wzrosła do około 0ºC. Od początku doby do godzin porannych występował wiatr z kierunku południowego i południowo-zachodniego, słaby i umiarkowany o średniej prędkości 1-5 m/s, a od godzin porannych do południa kierunek wiatru zmienił się na południowy i południowo-wschodni, o średniej prędkości 1-5 m/s. Zachmurzenie zmieniające się do umiarkowanego i dużego, a chwilami było małe z okresami bezchmurnego nieba, bez opadów. O godzinie 07:00 na powierzchni gruntu zalegała pokrywa śnieżna miejscami o wysokości 20-25 cm (miejscami wysokość pokrywy śnieżnej sięgała 30 cm).

Dowód: informacja meteorologiczna (...) Oddziału we W. – k. 205.

U powoda po przyjęciu w trybie ostrodyżurowym na Oddział (...) we W. zdiagnozowano zerwanie przyczepu dalszego mięśnia czworogłowego uda lewego. W związku z czym był on operowany w dniu 8 lutego 2010r, a następnie został powodowi założony opatrunek gipsowy. Po operacji nie odnotowano powikłań. W dniu 12 lutego 2010r. powód został wypisany do domu z zaleceniami: utrzymania unieruchomienia kończyny w tutorze gipsowym przez 6 tygodni, nieobciążania kończyny w gipsie, chodzenia przy pomocy kul, usunięcia szwów w 14-tej dobie od zabiegu, kontroli w (...) oraz przyjmowania leków przeciwzakrzepowych.

Dowód: karta informacyjna leczenia szpitalnego – k. 17-17v,

zeznania świadka A. C. (1) – k. 175 verte (00:22:22),

przesłuchanie powoda H. H. – k. 177-177v (00:28:45).

W dniu 27 kwietnia 2010r. powodowi wykonano badanie USG, w wyniku którego stwierdzono stan po zerwaniu ścięgna mięśnia czworogłowego i po przebytym zabiegu operacyjnym. Widoczne było pogrubienie tkanek miękkich z podwyższeniem ich echogeniczności i wąskimi pasami płynu w ich obrębie, co wskazywało na obrzęk.

Dowód: wynik badania USG z dnia 27.04.2010r. - k. 16.

Opatrunek gipsowy powód nosił przez okres około 6 tygodni. Po tym czasie był trzykrotnie rehabilitowany we W. i raz w (...) S.A. w L. (w okresie od 10.05.2010r. do 2.06.2010r). Dodatkowo poddawany był zabiegom fizjoterapeutycznym (ćwiczeniom czynnym w odciążeniu, laseroterapii, krioterapii).

Dowód: skierowanie na zabiegi fizjoterapeutyczne z 4.10.2010 r. wraz z harmonogramem zabiegów – k. 44-44v,

informacja o przebytej rehabilitacji leczniczej – w aktach szkody,

zeznania świadka A. C. (2) – k. 176 (00:01:28, 00:01:40, 00:02:17),

przesłuchanie powoda H. H. – k. 177 (00:30:16, 00:31:00).

Do momentu operacji powód odczuwał bardzo silny ból lewej nogi. Po zabiegu dolegliwości bólowe utrzymywały się nadal, ale były słabsze. Przez około pół roku po wypadku powód wymagał pomocy osób bliskich przy wstawaniu. Żona pomagała powodowi przy ubieraniu się i myciu.

Dowód: przesłuchanie powoda H. H. – k. 177-177v (00:31:24, 00:31:56, 00:32:21, 00:32:51).

W dniu 18 lipca 2011r. powoda przyjęto w trybie pilnym na Oddział (...) Wojewódzkiego Szpitala (...) we W., gdzie był hospitalizowany do dnia 22 lipca 2011r. U powoda zdiagnozowano wtedy miażdżycę zarostową tętnic kończyn dolnych, nadciśnienie tętnicze samoistne oraz hiperlipidemię mieszaną. W karcie informacyjnej leczenia szpitalnego wskazano, że u powoda w dniu 10.08.2010r. przeprowadzono implantację stentu do odcinka tętnicy biodrowej, a w dniu 28.09.2010r. przeszedł on angioplastykę niedrożnej części tętnicy udowej prawej z implantacją 2 stentów. W szpitalu w dniu 22.07.2011r. wykonano angioplastykę lewej tętnicy udowej z powodu istotnej restenozy.

Dowód: karta informacyjna leczenia szpitalnego – k. 38 – 43 verte.

Obecnie u powoda zdiagnozowano: stan po zerwaniu przyczepu dalszego mięśnia czworogłowego uda lewego, miażdżycę zarostową tętnic kończyn dolnych oraz chorobę zwyrodnieniową kręgosłupa i stawów.

Zerwanie przyczepu obwodowego mięśnia czworogłowego uda lewego było skutkiem wypadku z dnia 4 lutego 2010r. Długotrwały uszczerbek na zdrowiu powoda związany z tym urazem wynosi 10%. Wynika on z ograniczenia ruchomości kolana, spowodowanego zmniejszoną elastycznością mięśnia czworogłowego, blizna jest bowiem mniej rozciągliwa niż struktury anatomiczne nie zmienione urazem. Następstwa tego urazu nie mają jednak obecnie wpływu na zdolności zarobkowe powoda. Aktualna ruchomość kolana lewego nie zaburza możliwości wykonywania przez powoda zawodu kierowcy. Brak jest przy tym innych następstw urazu mogących uniemożliwiać mu pracę w zawodzie.

W związku z urazem powód był jednak niezdolny do pracy do wydania przez lekarza orzecznika ZUS orzeczenia z dnia 8.03.2011r. Okres 13 miesięcy był dostateczny do wygojenia urazu, na właściwą rehabilitację oraz do odzyskania zdolności do pracy.

Przebyty uraz nie ma obecnie wpływu na życie powoda i brak jest podstaw do przewidywania wystąpienia w przyszłości takich następstw urazu. To miażdżyca uogólniona, z objawami ze strony serca i kończyn dolnych, nie mająca związku z wypadkiem, odpowiada za obecne dolegliwości powoda, tj. drętwienie i bóle kończyny. Z tej przyczyny powód jest obecnie leczony.

Dowód: opinia biegłego sądowego dr n. med. J. S. z dnia 19.12.2013 r. – k. 185-185v,

karta informacyjna leczenia szpitalnego – k. 38-43.

W związku z wypadkiem z dnia 4 lutego 2010 r. powód poniósł następujące koszty:

-

w dniu 13 lutego 2010r. kwotę 42zł 89gr na zakupu leków oraz materiałów opatrunkowych, tj. kompresów, P., A., F.,

-

w dniu 14 lutego 2010r. kwotę 7zł 90gr na na zakup materiałów opatrunkowych,

- w dniu 22 lutego 2010r. kwotę 34zł 42gr na przejazd taksówką,

-

w dniu 15 lipca 2011r. w (...) S.A. kwotę 40zł za wydanie zaświadczenia lekarskiego.

Dowód: opinia biegłego sądowego dr n. med. J. S. z dnia 19.12.2013 r. – k. 185-185v,

faktura VAT nr (...) z dnia 13.02.2010 r. – k. 55,

faktura VAT nr (...) z dnia 14.02.2010 r. – k. 57,

faktura VAT nr (...) z dnia 22.02.2010 r. – k. 58,

dowód wpłaty (...)(...)z dnia 15.07.2011 r. – k. 61.

Powód na badanie MR kręgosłupa, przeprowadzone w dniu 21 czerwca 2010r. wydatkował kwotę 450zł.

Dowód: faktura VAT nr (...) – k. 56.

W dniu 14 kwietnia 2010r. powód uiścił tytułem ceny leku nasennego Z. kwotę 17zł 91gr.

Dowód: faktura VAT nr (...) – k. 59,

opinia biegłego sądowego dr n. med. J. S. z dnia 19.12.2013 r. – k. 185-185v.

Powód w dniu 15 lutego 2011r. zapłacił za udzielenie porady przez lekarza internistę kwotę 35zł.

Dowód: dowód wpłaty z dnia 15.02.2011r. - k. 60.

Powód jest licencjonowanym taksówkarzem. Od 2004r. do momentu wypadku prowadził działalność gospodarczą w zakresie przewozów osobowych taxi. Powód uiszczał podatek dochodowy w formie karty podatkowej, w 2010r. wg. stawki w wysokości 228zł. Po wypadku powód zaprzestał prowadzenia działalności gospodarczej. W międzyczasie próbował ponownie podjąć tę działalność, jednak dolegliwości ze strony kończyny dolnej spowodowały, że po 11 dniach pracy zrezygnował z niej.

Dowód: zaświadczenie o wpisie do ewidencji działalności gospodarczej – k. 62,

licencja nr (...) na wykonywanie transportu drogowego taksówką – k. 63,

decyzja Naczelnika US W. z dnia 15.01.2010r. - w aktach szkody,

przesłuchanie powoda H. H. - k.177v (00:33:08, 00:33:42, 00:39:20), k. 227-228 (00:07:23, 00:10:27, 00:10:45).

Od dnia wypadku do dnia 29 listopada 2010 r. powód przebywał na zwolnieniu lekarskim i od tego dnia do 4 sierpnia 2010 r. pobierał zasiłek chorobowy.

Dowód: zaświadczenia lekarskie (...) k. 19 – 28,

karta zasiłkowa – k. 164 – 165 verte.

W dniu 1 lipca 2010 r. Komisja do Spraw Ustalania Okoliczności i Przyczyn Wypadków dla osób prowadzących działalność pozarolniczą oraz współpracujących przy jej prowadzeniu uznała, że wypadek, jakiemu w dniu 4 lutego 2010 r. uległ powód H. H. spełnia wymogi definicji wypadku przy pracy określone w art. 3 ust. 3 pkt 8 ustawy z dnia 30 października 2002 r. o ubezpieczeniu społecznym z tytułu wypadków przy pracy i chorób zawodowych.

Dowód: protokół z posiedzenia w dniu 1.07.2010r. - w aktach ZUS.

W dniu 2 lipca 2010 r. powód złożył w ZUS we W. wniosek o przyznanie mu świadczenia rehabilitacyjnego w związku z niezdolnością do pracy spowodowaną wypadkiem przy pracy.

Orzeczeniem z dnia 4 sierpnia 2010 r. lekarz orzecznik ZUS ustalił, że w związku z rokowaniem odzyskania zdolności do pracy istnieją okoliczności uzasadniające ustalenie uprawnień powoda do świadczenia rehabilitacyjnego na okres 3 miesięcy, licząc od daty wyczerpania zasiłku chorobowego. Lekarz stwierdził ponadto, że świadczenie rehabilitacyjne pozostaje w związku z wypadkiem przy pracy.

Decyzją z dnia 11 sierpnia 2010 r. zostało przyznane powodowi prawo do świadczenia rehabilitacyjnego za okres od 5 sierpnia 2010 r. do 2 listopada 2010 r. w wysokości 100% podstawy wymiaru. W decyzji wskazano, że powód po wyczerpaniu prawa do zasiłku jest nadal niezdolny do pracy w związku z wypadkiem przy pracy.

Dowód: wniosek o przyznanie świadczenia rehabilitacyjnego - w aktach ZUS,

orzeczenia lekarza orzecznika ZUS z dnia 4.08.2010r. - w aktach ZUS,

decyzja z dnia 11.08.2010r. - k. 29 oraz w aktach ZUS.

W dniu 14 października 2010 r. powód złożył w Oddziale ZUS we W. kolejny wniosek o przyznanie świadczenia rehabilitacyjnego w związku z niezdolnością do pracy spowodowaną wypadkiem przy pracy.

Orzeczeniem z dnia 2 listopada 2010 r. lekarz orzecznik ZUS ustalił, że w związku z rokowaniem odzyskania zdolności do pracy, istnieją okoliczności uzasadniające ustalenie uprawnień powoda do świadczenia rehabilitacyjnego na okres 4 miesięcy, licząc od daty ustania uprawnień do świadczenia rehabilitacyjnego. Lekarz stwierdził ponadto, że świadczenie rehabilitacyjne pozostaje w związku z wypadkiem przy pracy.

Wobec powyższego decyzją z dnia 10 listopada 2010 r. ponownie przyznano powodowi prawo do świadczenia rehabilitacyjnego, za okres od dnia 3 listopada 2010 r. do dnia 2 marca 2011 r. w wysokości 100% podstawy wymiaru.

Dowód: wniosek o przyznanie świadczenia rehabilitacyjnego - w aktach ZUS,

orzeczenie lekarza orzecznika ZUS z dnia 2.11.2010r. - k. 31 oraz w aktach ZUS,

decyzja z dnia 10.11.2010r. - k. 33 oraz w aktach ZUS.

W dniu 17 lutego 2010 r. powód złożył w Oddziale ZUS we W. wniosek o przyznanie mu świadczenia rehabilitacyjnego w związku z niezdolnością do pracy spowodowaną ogólnym stanem zdrowia.

Orzeczeniem z dnia 8 marca 2011 r. lekarz orzecznik ZUS ustalił, że w związku z rokowaniem odzyskania zdolności do pracy, istnieją okoliczności uzasadniające ustalenie uprawnień powoda do świadczenia rehabilitacyjnego, na okres 5 miesięcy, licząc od daty ustania uprawnień do świadczenia rehabilitacyjnego, stwierdzając przy tym, że świadczenie rehabilitacyjne nie pozostaje w związku z wypadkiem przy pracy.

Decyzją z dnia 15 marca 2011 r. przyznano powodowi prawo do świadczenia rehabilitacyjnego za okres od 3 marca 2011 r. do 30 lipca 2011 r. w wysokości 75% podstawy wymiaru.

Dowód: wniosek o przyznanie świadczenia rehabilitacyjnego - w aktach ZUS,

orzeczenie lekarza orzecznika ZUS z dnia 8.03.2011r. - k. 35 oraz w aktach ZUS,

decyzja ZUS z dnia 15.03.2011r. - k. 36 oraz w w aktach ZUS.

W dniu 15 lipca 2011 r. powód złożył w Oddziale ZUS we W. wniosek o rentę z tytułu niezdolności do pracy.

Orzeczeniem z dnia 23 sierpnia 2011r. lekarz orzecznik ZUS ustalił, że powód jest częściowo niezdolny do pracy od dnia 9 sierpnia 2010r. do dnia 30 września 2012 r. Wskazał, iż orzeczenie zostało wydane m.in. na podstawie zaświadczeń wystawionych przez lekarzy leczących powoda z dnia 13 lipca 2011r.

Decyzją z dnia 12 października 2011r. ZUS we W. przyznał powodowi rentę z tytułu częściowej niezdolności do pracy począwszy od dnia 31 lipca 2011r. do dnia 30 września 2012 r. w wysokości 1707zł 41gr miesięcznie.

Dowód: zaświadczenie z dnia 28.07.2011 r. – k. 46

orzeczenie lekarza orzecznika ZUS z dnia 23.08.2011 r. – k. 47,

decyzja ZUS z dnia 12.10.2011 r. – akta szkody nr (...)

W dniu 7 września 2011 r. powód złożył w Oddziale ZUS we W. wniosek o ustalenie prawa do jednorazowego odszkodowania za uszczerbek na zdrowiu doznany w wypadku przy pracy – podczas prowadzenia działalności gospodarczej.

Kolejnym orzeczeniem z dnia 30 listopada 2011r. lekarz orzecznik ZUS stwierdził u powoda 10% długotrwały uszczerbek na zdrowiu spowodowany skutkami wypadku przy pracy z dnia 04.02.2010r. Wskazał przy tym na ograniczenie u powoda zgięcia stawu kolanowego lewego, bolesność uciskową i ruchową mięśnia czworogłowego uda lewego oraz utykający chód .

Decyzją z dnia 20 grudnia 2011r. powodowi przyznano jednorazowe odszkodowanie z tytułu długotrwałego uszczerbku na zdrowiu, będącego następstwem wypadku przy pracy, jakiemu uległ on w dniu 4 lutego 2010r. w wysokości 6450 zł, tj. 645 zł za każdy procent długotrwałego uszczerbku na zdrowiu. Odszkodowanie to zostało powodowi wypłacone.

Dowód: wniosek powoda z dnia 07.09.2011 r. – k. 1 akt ZUS (...)

orzeczenie lekarza orzecznika z dnia 30.11.2011 r. – k. 6 akt ZUS (...)

decyzja ZUS z dnia 20.12.2011 r. – k. 7-7v akt ZUS (...).

W 2010r. powód uzyskał z tytułu zasiłku chorobowego i świadczenia rehabilitacyjnego przychód w łącznej kwocie 18748zł 35gr brutto (15374zł 35gr netto), a w roku podatkowym 2011 z tytułu świadczenia rehabilitacyjnego 10169zł 21gr brutto (8340zł 21gr netto), w tym w styczniu 1489zł 91gr netto, w lutym 1442zł 30gr netto, a w marcu 1044zł 84gr netto. Dodatkowo w 2011r. powód uzyskał przychód z tytułu świadczenia rentowego w wysokości 8592zł 13gr brutto (7850zł 13gr netto).

Dowód: PIT 40A i 11A – k. 94-98,

polecenia przelewu – k. 64 – 93.

W dniu 4 lutego 2010r. stronę pozwaną łączyła z Gminą W. umowa w zakresie ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej z tytułu prowadzenia działalności i posiadania mienia, obejmująca także ubezpieczenie odpowiedzialności cywilnej za szkody wyrządzone w związku z administrowaniem i utrzymaniem w należytym stanie sieci dróg, obiektów mostowych i przepustów drogowych.

- okoliczność niesporna (także: polisa nr (...) – akta szkody nr (...)).

Pismem z dnia 26 marca 2012 r. powód zgłosił stronie pozwanej szkodę, jakiej doznał w związku z wypadkiem z dnia 4 lutego 2010r. Jednocześnie wezwał ją do zapłaty kwoty 138 627zł 12gr z tytułu: odszkodowania za doznany uszczerbek na zdrowiu w wysokości 118 000zł, zadośćuczynienia pieniężnego za doznaną krzywdę w kwocie 20 000zł oraz odszkodowania za poniesione koszty leczenia i rehabilitacji w wysokości 627zł 12gr. Wezwanie to doręczono stronie pozwanej w dniu 29 marca 2012r.

Dowód: zgłoszenie szkody – k. 104-106 oraz w aktach szkody,

wezwanie do zapłaty z dnia 26.03.2012 r. wraz z potwierdzeniem odbioru – k. 100- 103.

W toku postępowania likwidacyjnego w odpowiedzi na pismo strony pozwanej z dnia 12 listopada 2012r. Zakład (...) we W. w dniu 14 stycznia 2013r. poinformował ubezpieczyciela, że jezdnia przy ul. (...) objęta była w II kolejności zimowym utrzymaniem, a prace wykonywane były na zlecenie, przy czym w dniu zdarzenia nie wystawiono zlecenia na wykonanie prac związanych z odśnieżaniem.

Dowód: pismo z dnia 12.11.2012r. wraz z adnotacją z 14.01.2013r. - w ww aktach szkody.

Po przeprowadzeniu postępowania likwidacyjnego strona pozwana pismem z dnia 1 lutego 2013 r. poinformowała powoda, że nie znalazła podstaw do uznania jego roszczeń, wskazując, że zgromadzony w sprawie materiał dowodowy nie pozwala na jednoznaczne stwierdzenie, iż Gmina W. ponosi odpowiedzialność cywilną za zgłoszoną szkodę. Dodała, że zwalczanie śliskości nawierzchni drogi, na której doszło do wypadku odbywało się w sposób właściwy i zgodny z przyjętymi zasadami dla utrzymania dróg objętych zimowym utrzymaniem w II kolejności.

Dowód: pismo strony pozwanej z dnia 01.02.2013 r. – k. 107-108.

Przy tak poczynionych ustaleniach faktycznych Sąd zważył, co następuje:

Powództwo co do zasady zasługiwało na uwzględnienie.

Dokonując ustaleń faktycznych, Sąd oparł się na dokumentach złożonych przez strony oraz przesłanych przez ZUS, jak i na zeznaniach świadków W. J.i A. C. (1)oraz na przesłuchaniu powoda, w takim zakresie, w jakim znajduje ono potwierdzenie w pozostałym materiale dowodowym. Zeznania te są w zasadzie spójne i jako takie wiarygodne. Świadek W. J.wprawdzie wskazał odmiennie aniżeli powód, iż do zdarzenia doszło ok. godz. 10 -11, ale w trakcie zeznań świadek stwierdził, iż zdarzenie miało miejsce ok. 3 lat temu i nie był pewny, czy prawidłowo wskazał czas, kiedy doszło do opisywanego przez niego wypadku. Fakt, iż powód doznał urazu o wskazanej przez siebie porze potwierdza zaświadczenie z dnia 10.05.2010r, znajdujące się w aktach szkody, z którego wynika, że o godz. 7.15 powód zakodował się do systemu firmy (...). Nadto w karcie informacyjnej Pogotowia (...)wskazano, że powód został przyjęty ok. 9.45, a zatem uwzględniając czas oczekiwania na przyjęcie przez lekarza, należy uznać, iż do opisywanego zdarzenia rzeczywiście mogło dojść ok. godz. 7.30.

W toku postępowania ustalono zatem, iż powód wysiadł ze swojego samochodu na postoju taksówek z zamiarem oczyszczenia tylnej szyby auta i idąc przy samochodzie, poślizgnął, po czym upadł, na skutek czego doznał zerwania przyczepu obwodowego mięśnia czworogłowego uda lewego

Między stronami sporne było, czy Gmina W. ponosi odpowiedzialność za skutki tego zdarzenia. Zgodnie z art. 416 kc Gmina W., jako osoba prawna, jest obowiązana do naprawienia szkody wyrządzonej z winy jej organu. W myśl zaś art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 13.09.1996r. o utrzymaniu czystości i porządku w gminach, utrzymanie czystości i porządku w gminach należy do obowiązkowych zadań własnych gminy. Nadto w świetle art. 5 ust. 4 powołanej ustawy obowiązki utrzymania czystości i porządku na drogach publicznych należą do zarządu drogi. Wskazać należy, iż zgodnie z art.19 ust. 1 i 5 ustawy z dnia 21.03.1985r. o drogach publicznych organ jednostki samorządu terytorialnego, którym w przypadku W. jest Prezydent, jest zarządcą wszystkich dróg publicznych (z wyjątkiem autostrad i dróg ekspresowych) znajdujących się w granicach miasta na prawach powiatu. Zarządca drogi może przy tym wykonywać swoje obowiązki przy pomocy jednostki organizacyjnej będącej zarządem drogi, utworzonej odpowiednio przez sejmik województwa, radę powiatu lub radę gminy (art.21 ust.1 ustawy).

Powód uległ wypadkowi na postoju taksówek, a zatem w miejscu, w którym z uwagi na fakt, iż korzystają z niego tak kierowcy taksówek, jak i pasażerowie, powinny być zapewnione należyte warunki bezpieczeństwa, w tym w zakresie utrzymania w należytym stanie nawierzchni jezdni w okresie zimowym. W ocenie Sądu zarządca drogi powinien utrzymać jezdnię, w takim stanie, by zapewnić bezpieczne korzystanie z postoju taksówek, co w okresie zimowym oznacza jej odśnieżanie. Strona pozwana w odpowiedzi na pozew ograniczyła się do stwierdzenia, że zwalczanie skutków zimy odbywało się w sposób właściwy i zgodny z przyjętymi zasadami dla utrzymania dróg, objętych zimowym utrzymaniem, na dowód czego wniosła jedynie o zwrócenie się do instytutu meteorologii o informację dotyczącą warunków atmosferycznych, panujących we W. w dniach 3.02.2010r. - 4.02.2010r. Z informacji tej wynika zaś, że w dniu 3 lutego 2010r. o godzinie 7:00 na powierzchni gruntu zalegała pokrywa śnieżna miejscami o wysokości 20-25 cm, a nawet 30 cm, w tym dniu śnieg nie padał. Następnego dnia także nie było opadów śniegu, jednak nadal ok. godz. 07:00 na powierzchni gruntu zalegała pokrywa śnieżna miejscami o wysokości 20-25 cm (miejscami wysokość pokrywy śnieżnej sięgała 30 cm). Oznacza to, że ani w dniu poprzedzającym zdarzenie, ani w dniu następnym nie doszło do gwałtownych opadów śniegu. Jednak z uwagi na niskie temperatury wieczorem i w godzinach rannych nawierzchnia jezdni była oblodzona, na co wskazują zeznania świadków i przesłuchanie powoda. Jak wynika z akt szkody jezdnia przy ul. (...) we W. objęta była w II kolejności zimowym utrzymaniem, a prace wykonywane były na zlecenie, przy czym w dniu zdarzenia nie wystawiono zlecenia na wykonanie prac związanych z odśnieżaniem. Okoliczność, że ww ulica była zakwalifikowana do odśnieżania przez Gminę W. w II kolejności nie zwalnia jej z odpowiedzialności za nienależyte utrzymanie stanu nawierzchni drogi, zwłaszcza w miejscu, w którym znajdował się postój taksówek. Działalność jednostek samorządu terytorialnego w tym zakresie mieści się przy tym w dziedzinie gospodarczej ( dominium), a nie w sferze władzy ( imperium). Wobec powyższego dla przyjęcia odpowiedzialności opartej na przepisie art. 416 kc wymagane jest, zgodnie z zasadami ogólnymi odpowiedzialności odszkodowawczej, zaistnienie zawinionego zachowania sprawcy, powstanie szkody oraz istnienie związku przyczynowego pomiędzy szkodą a zachowaniem się sprawcy. Ciężar udowodnienia powyższych okoliczności w myśl art. 6 kc spoczywał na powodzie. Powód wykazał zaś, iż na skutek niewłaściwego stanu nawierzchni jezdni upadł i doznał opisanego urazu, a uraz ten pozostawał w adekwatnym związku przyczynowym z zaniedbaniem Gminy W.. Niewątpliwie pozwana Gmina W. ponosi odpowiedzialność za zaniechanie podjęcia przez nią takich działań organizacyjnych, które umożliwiałyby optymalne wypełnianie zadań ustawowych. Przypisanie w tym zakresie tzw. winy anonimowej, tj. odniesionej do dostrzeżonych wadliwości w działaniu zespołu ludzi lub funkcjonowaniu określonej struktury organizacyjnej wymaga określenia standardu poprawnego działania takiej struktury, który będzie miernikiem staranności, jakiej należy wymagać stosownie do art. 355 kc. Należycie funkcjonujący podmiot zarządzający drogą powinien tak zorganizować swoją pracę i zapewnić takie środki, by wyeliminować lub zminimalizować ryzyko poniesienia przez użytkowników drogi uszczerbków zarówno na osobie, jak i na mieniu. Strona pozwana nie wykazała przy tym, w jakim czasie przed zdarzeniem na zlecenia Gminy W. odśnieżono ten odcinek drogi.

Niesporne między stronami było, iż utrzymanie należytego stanu nawierzchni drogi na ul. (...) należało do Gminy W.. Poprzez zaniechanie w okresie zimowym odśnieżania jej - pomimo ciążącego na niej obowiązku – Gmina W. dopuściła się zatem deliktu w rozumieniu art. 416 kc. Zaniechanie to było przy tym zawinione, skoro strona pozwana nie wykazała, by w ogóle w styczniu, czy lutym 2010r. miało miejsce odśnieżanie tej drogi. W niniejszej sprawie odpowiedzialność strony pozwanej wynika z art. 416 kc w związku z art. 822§4 kc.

Powód dochodził zasądzenia zadośćuczynienia za doznaną krzywdę w kwocie 40.000zł. Jak podkreśla się w orzecznictwie, przy ocenie wysokości należnego zadośćuczynienia (art.445§1 kc) należy uwzględniać przede wszystkim nasilenie cierpień, długotrwałość choroby, rozmiar kalectwa, trwałość następstw zdarzenia oraz konsekwencje uszczerbku na zdrowiu w życiu osobistym i społecznym (por: wyrok Sądu Najwyższego z dnia 10.06.1999r, II UKN 681/98, OSNAP 2000/16/626). Zauważyć należy, iż pojęcie „sumy odpowiedniej” użyte w art. 445§1 kc w istocie ma charakter niedookreślony, niemniej jednak w judykaturze wskazane są kryteria, którymi należy się kierować przy ustalaniu wysokości zadośćuczynienia. Zadośćuczynienie przewidziane w art. 445 kc ma przede wszystkim charakter kompensacyjny, wobec czego jego wysokość nie może stanowić zapłaty sumy symbolicznej, czy też określonej sztywnymi regułami, lecz musi przedstawiać jakąś ekonomicznie odczuwalną wartość. (por: wyrok Sądu Najwyższego z dnia 28.09.2001r, III CKN 427/00, LEX 52766). Zadośćuczynienie winno uwzględniać doznaną przez poszkodowanego krzywdę, na którą składają się cierpienia fizyczne w postaci bólu i innych dolegliwości oraz cierpienia psychiczne polegające na ujemnych uczuciach przeżywanych bądź w związku z cierpieniami fizycznymi, bądź w związku z następstwami uszkodzenia ciała lub rozstroju zdrowia, zwłaszcza trwałymi lub nieodwracalnymi. Celem zadośćuczynienia jest przede wszystkim złagodzenie cierpień. Przy ocenie więc „odpowiedniej sumy” należy brać pod uwagę wszelkie okoliczności danego wypadku, mające wpływ na rozmiar doznanej krzywdy. (wyrok Sądu Najwyższego z dnia 03.02.2000r., I CKN 969/98, LEX nr 50824).

W wyniku upadku powód doznał zerwania przyczepu obwodowego mięśnia czworogłowego uda lewego, a uraz ten skutkował długotrwałym uszczerbkiem na zdrowiu w wysokości 10 %. Uszczerbek ten wynikał z ograniczenia ruchomości kolana spowodowanego zmniejszoną elastycznością mięśnia czworogłowego. W związku z urazem powód musiał przejść zabieg operacyjny oraz rehabilitację. Był niezdolny do pracy przez ponad rok czasu. Jednak należy wskazać, iż po upływie wypłaty świadczenia rehabilitacyjnego w związku z wypadkiem przy pracy, powód nadal to świadczenie pobierał z uwagi na ogólny stan zdrowia i ostatecznie przyznano mu świadczenie rentowe. U powoda zdiagnozowano miażdżycę zarostową tętnic kończyn dolnych, nadciśnienie tętnicze samoistne oraz hiperlipidemię mieszaną. Powód już w dniu 10.08.2010r. przeszedł implantację stentu do odcinka tętnicy biodrowej, a w dniu 28.09.2010r. angioplastykę niedrożnej części tętnicy udowej prawej z implantacją 2 stentów, co wynika z karty informacyjnej leczenia szpitalnego powoda w dniach 18.07.2011r. so 22.07.2011r. Ani powód, ani strona pozwana nie kwestionowali opinii biegłego sądowego J. S., która stanowiła podstawę ustaleń faktycznych co do wpływu doznanego urazu na stan zdrowia powoda. Z opinii tej wynika zaś, że następstwa urazu nie mają obecnie wpływu na zdolności zarobkowe powoda. Przebyty uraz nie ma także wpływu na życie powoda. Obecnie bowiem to miażdżyca uogólniona, z objawami ze strony serca i kończyn dolnych powoduje dolegliwości powoda, opisywane przez niego i świadka A. C. (1) w trakcie przesłuchania, tj. drętwienie i bóle kończyny. To właśnie z uwagi na choroby samoistne, niezwiązane z wypadkiem powód jest obecnie leczony. W związku z tym dokonując ustaleń w zakresie dolegliwości, jakie powód obecnie odczuwa w związku z wypadkiem, Sąd oparł się na ww opinii, a nie na zeznaniach świadka A. C. (1) i powoda, którzy obecnie występujące dolegliwości bólowe ze strony lewej kończyny dolnej i jej drętwienie wiązali z wypadkiem, a nie schorzeniami samoistnymi, na które cierpi powód.

Jednak uraz, jakiego doznał powód w wyniku wypadku, skutkował 10% długotrwałym uszczerbkiem na zdrowiu, wiązał się bólem, a następnie z koniecznością podjęcia rehabilitacji. Powód wymagał pomocy osób trzecich przy zwykłych czynnościach życia codziennego. Nie mógł pracować zarobkowo. Uwzględniając powyższe okoliczności, Sąd doszedł do przekonania, że należało przyjąć, iż kwota 20.000 zł zadośćuczynienia będzie kwotą odpowiednią w rozumieniu art.445§1 kc w związku z art. 444§1 kc.

Strona pozwana zarzuciła, że wypłacona w związku z wypadkiem kwota jednorazowego odszkodowania powinna być wzięta pod uwagę przy określeniu odpowiedniego zadośćuczynienia. Zdaniem Sądu wypłacenie powodowi ww świadczenia z ubezpieczenia społecznego nie uzasadnia mechanicznego odliczenia go od należnego mu zadośćuczynienia. Są to bowiem świadczenia z różnych tytułów (por. uzasadnienie wyroku Sądu Najwyższego z dnia 7.07.2001r, I PKN 241/00, Lex nr 390091). Jednak odszkodowanie to może być wzięte pod uwagę przy ustalaniu zadośćuczynienia (por. wyrok Sądu Najwyższego z dnia 21.10.2003r, I CK 410/02, Lex nr 82269). Wypłacone powodowi jednorazowe odszkodowanie z tytułu wypadków przy pracy wynosiło 6450zł i była to kwota, która nawet przy jej uwzględnieniu przy ustaleniu należnego powodowi zadośćuczynienia nie uzasadniałaby jego obniżenia do kwoty niższej niż 20.000zł, zważywszy na dolegliwości związane z urazem, proces leczenia i rehabilitacji powoda po wypadku oraz okres niezdolności do pracy, będący jego następstwem.

W odpowiedzi na pozew strona pozwana podniosła nadto, że roszczenie powoda w zakresie zadośćuczynienia ponad kwotę 20.000zł uznać należało za przedawnione. Powód bowiem, zgłaszając szkodę w takiej właśnie wysokości zadośćuczynienia żądał, a czynność powoda zawierająca ograniczenie żądania przy zgłoszeniu szkody, a następnie rozszerzenie go dopiero przy wytoczeniu powództwa nie przerwała biegu przedawnienia, co do tej czynności. Wobec przyjęcia, iż należne powodowi zadośćuczynienie powinno wynieść 20.000zł, którą to kwotę powód pierwotnie żądał z tegoż tytułu zgłaszając szkodę, rozważenie tego zarzutu jest bezprzedmiotowe. Jedynie dodatkowo wskazać należy, że zgodnie z art. 819§4 kc bieg przedawnienia w nieniniejszej sprawie uległ przerwaniu w związku z doręczeniem w dniu 29.03.2012r. wezwania do zapłaty kwoty 138.627zł 12gr. Zdaniem Sądu przerwanie biegu przedawnienia dotyczyło wszystkich roszczeń wynikających ze zdarzenia z dnia 4.02.2010r, a obejmujących skutki tego zdarzenia na zdrowiu powoda, które ujawniły sie do dnia 29.03.2012r. Przerwanie przedawnienia dotyczyło zatem tych roszczeń co do zasady, niezależnie od wysokości sformułowanego żądania, skoro do przerwania bieg przedawnienia wystarczające jest zgłoszenie zdarzenia, co wynika z powołanego przepisu. Przepis powołanego artykułu rozróżnia materialną czynność, jaką jest zgłoszenie roszczenia od czynności faktycznej, jaką jest zgłoszenie zdarzenia objętego ubezpieczeniem. Obie te czynności przerywają bieg przedawnienia (por. wyrok Sądu Najwyższego z dnia 21.05.2009r, V CSK 444/08, Lex nr 627255). Przerwa przedawnienia następuje bowiem już z chwilą zgłoszenia zdarzenia i nie jest konieczne ani kwotowe określenie żądanego zadośćuczynienia, ani odszkodowania.

W myśl art. 444§1 kc w razie uszkodzenia ciała lub wywołania rozstroju zdrowia naprawienie szkody obejmuje wszelkie wynikłe z tego powodu koszty. Powód wniósł o zasądzenie odszkodowania w kwocie 627zł 12gr, przedkładając z pozwem faktury obejmujące wydatki składające się na tę kwotę. Biegły sądowy J. S. wskazał zaś, że w związku z wypadkiem z dnia 4 lutego 2010 r. pozostają następujące koszty, wynikające z faktur złożonych z pozwem: 42zł 89gr na zakup leków i materiałów opatrunkowych, 7zł 90gr na zakup materiałów opatrunkowych, 34zł 42gr wydatkowane na przejazd taksówką w okresie, gdy powód nosił opatrunek gipsowy oraz 40zł uiszczone w dniu 15.07.2010r. za wydanie zaświadczenia lekarskiego, które uwzględnił lekarz orzecznik ZUS przy wydaniu orzeczenia z dnia 23 sierpnia 2011r, ustalającego, że powód jest częściowo niezdolny do pracy od dnia 9 sierpnia 2010r. do dnia 30 września 2012 r. Wskazać należy, iż odnośnie wydatków pozostających w związku z wypadkiem powoda, strony także w tym zakresie nie kwestionowały opinii biegłego sądowego. Łącznie wydatki te obejmują kwotę 125zł 21gr. Sąd zatem na podstawie art. 444§1 kc co do tej kwoty uwzględnił powództwo odnośnie ww wydatków.

Powód wniósł nadto o zasądzenie na jego rzecz kwoty 58000zł tytułem utraconych zarobków w okresie od lutego 2010r. do lutego 2012r. Po pierwsze wskazać należy, iż jak ustalił biegły sądowy w opinii niezdolność do pracy powoda w związku z wypadkiem obejmowała okres od dnia zdarzenia, tj. 4.02.2010r. do dnia 8.03.2011r. Późniejsza niezdolność do pracy powoda była zatem następstwem ogólnego stanu zdrowia powoda, a zatem schorzeń samoistnych. Po wtóre zdarzenie z dnia 4.02.2010r. zostało uznane przez ZUS za wypadek przy pracy w rozumieniu ustawy z dnia 30.10.2002 r. o ubezpieczeniu społecznym z tytułu wypadków przy pracy i chorób zawodowych. Zgodnie zaś z art. 8 ust. 2 powołanej ustawy zasiłek chorobowy przysługiwał powodowi od pierwszego dnia niezdolności do pracy spowodowanej ww wypadkiem. Zarówno zasiłek chorobowy, jak i następnie wypłacane świadczenie rehabilitacyjne przysługiwało powodowi w wysokości 100% podstawy wymiaru, którą stanowiła kwota będąca podstawą wymiaru składek na ubezpieczenie społeczne (art. 9 ust. 1 i 2 powołanej ustawy). W myśl art. 9 ust. 3 ww ustawy przy ustalaniu podstawy wymiaru zasiłku chorobowego należało zastosować zasady określone w art. 46, 48 i 52 ustawy o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia chorobowego, z tym że przy ustalaniu podstawy wymiaru należało uwzględnić przychód stanowiący podstawę wymiaru składek na ubezpieczenie wypadkowe po odliczeniu kwoty 11,26% podstawy wymiaru składki na to ubezpieczenie. Skoro powodowi przysługiwał zasiłek chorobowy w wysokości 100% podstawy wymiaru, zgodnie z art. 6 kc powinien on był w niniejszym procesie wykazać, że uzyskiwał przychód wyższy aniżeli ten, który wskazał jako podstawę wymiaru składek na ubezpieczenie społeczne. Powód okoliczności tej nie udowodnił. Jak ustalono powód uiszczał zryczałtowany podatek dochodowy w formie karty podatkowej, a zatem w myśl art. 24 ust. 1 zd. 1 ustawy z dnia 20.11.1998r. o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne był on zwolniony od obowiązku prowadzenia ksiąg, składania zeznań podatkowych oraz wpłacania zaliczek na podatek dochodowy, o których mowa w odrębnych przepisach. Niewątpliwie nie mógł on wykazać uzyskiwanego dochodu poprzez złożenie deklaracji podatkowej za rok 2009. Jednak w myśl art. 24 ust. 1 zd. 2 powołanej ustawy był zobowiązany wydawać na żądanie klienta rachunki i faktury, o których mowa w przepisach odrębnych. Powód w trakcie przesłuchania wskazał, że osiągał dochód ok. 3000zł netto miesięcznie, następnie jednak stwierdził, iż ,,były miesiące lepsze, były miesiące gorsze”. Strona pozwana już w odpowiedzi na pozew zarzuciła, że powód nie przedłożył żadnych dokumentów, które pozwalałyby na weryfikację jego żądań w tym zakresie. Zarządzeniem z dnia 18.06.2013r. pełnomocnik powoda został zobowiązany do złożenia w terminie 14 dni pisma przygotowawczego, w którym powinien był ustosunkować się także do powyższego zarzutu strony pozwanej. W piśmie przygotowawczym z dnia 2.09.2013r. pełnomocnik powoda nie ustosunkował się jednak do zarzutu odnośnie nie wykazania przez powoda wysokości utraconego przez niego zarobku i dopiero na rozprawie dnia 4.10.2013r. złożył on wniosek o dopuszczenie dowodu z opinii biegłego z zakresu rachunkowości na okoliczność utraconego dochodu. Wniosek ten w świetle art. 207§6 kpc uznać należało za spóźniony. Jednak nawet gdyby przyjąć, że przeprowadzenie tego dowodu nie spowodowałoby na tym etapie postępowania zwłoki w rozpoznaniu sprawy, to nie jest wystarczające celem wykazania wysokości utraconego dochodu złożenie wniosku o dopuszczenie dowodu z opinii ww biegłego. Powód powinien był bowiem złożyć wnioski dowodowe, które mogłyby stanowić podstawę ustaleń biegłego co do dochodu powoda, w tym choćby o dopuszczenie dowodu z rachunków i faktur wystawionych przez powoda w okresie poprzedzającym zdarzenie. Biegły musi bowiem dysponować materiałem dowodowym, który umożliwi mu sformułowanie wniosków opinii. Powód wprawdzie w trakcie jego przesłuchania na rozprawie w dniu 12.05.2014r. wskazał, że posiada takie rachunki, jednak będąc reprezentowany przez profesjonalnego pełnomocnika procesowego, nie złożył wniosku o dopuszczenie dowodu z tychże rachunków ani w pozwie, ani w powołanym piśmie przygotowawczym ani na rozprawie dnia 4.10.2013r. Oświadczenie pełnomocnika powoda na rozprawie w dniu 12.05.2014r, iż może złożyć dokumenty, na podstawie których biegły mógłby określić wysokość dochodu powoda, nie można uznać za sformułowany wniosek dowodowy. Wniosek taki zresztą na tym etapie postępowania byłby spóźniony i niewątpliwie prowadziłby do zwłoki w rozpoznaniu sprawy. Wobec powyższego na podstawie art. 217§2 kpc w związku z art. 207§6 kpc na rozprawie dnia 12.05.2014r. Sąd oddalił wniosek powoda o dopuszczenie dowodu z opinii biegłego z zakresu rachunkowości, a pełnomocnik powoda nie zgłosił w trybie art. 162 kpc zastrzeżenia do protokołu.

W tych okolicznościach Sąd uznał, iż powód nie wykazał, iż w okresie od 4.02.2010r. do 8.03.2011r. o ile nie uległby wpadkowi uzyskałby dochód wyższy aniżeli wypłacany mu zasiłek chorobowy, a następnie świadczenie rehabilitacyjne, które to świadczenia wypłacane powinny być w wysokości 100% wskazanej przez powoda podstawy wymiaru składek na ubezpieczenie społeczne.

Mając powyższe na względzie, Sąd na podstawie powołanych przepisów zasądził od strony pozwanej na rzecz powoda kwotę 20125zł 21gr, obejmującą 20.000zł zadośćuczynienia i 125zł 21gr odszkodowania.

O odsetkach za opóźnienie w spełnieniu świadczenia orzeczono na podstawie art.481§1kc w związku z art. 817§1kc . Wyjaśnienie okoliczności istotnych dla wypłaty świadczenia w niniejszej sprawie było w ocenie Sądu możliwe w terminie 30 dni, licząc od dnia otrzymania przez stronę pozwaną zawiadomienia o wypadku. Zawiadomienia tego dokonano pismem pełnomocnika powoda z dnia 26.03.2012r, doręczonym stronie pozwanej dnia 29.03.2012r. W piśmie tym pełnomocnik powoda wniósł m.in. o wypłatę na rzecz powoda 20.000zł zadośćuczynienia i 627zł 12gr odszkodowania, składając ww faktury i rachunki. Zasadne było zatem żądanie powoda zasądzenia odsetek ustawowych od kwoty 20125zł 21gr od dnia wniesienia pozwu, tj. od dnia 13.03.2013r.

Brak jest przy tym podstaw do przyjęcia, by odsetki te były należne powodowi dopiero od dnia zamknięcia rozprawy, czy wydania wyroku. Nie nastąpiła bowiem od dnia 13.03.2013r. do dnia zamknięcia rozprawy taka zmiana siły nabywczej pieniądza, by uznać że przy ustaleniu wysokości zadośćuczynienia należałoby zasądzić na rzecz powódki odsetki od dnia 7.07.2014r. Zajęcie odmiennego stanowiska prowadziłoby do tego, iż strona pozwana nie poniosłaby w istocie żadnych skutków swojej ponad 2 letniej zwłoki w spełnieniu świadczenia (por. wyrok Sądu Najwyższego z dnia 7.11.2013r, II PK 53/13, Lex 1418731). Nie spełniając zatem świadczenia do dnia 28.04.2012r. strona pozwana pozostawała w opóźnieniu w jego zapłacie.

Nadto powód żądał także ustalenia, iż strona pozwana ponosi odpowiedzialność za skutki zdarzenia z dnia 4.02.2010r, jakie mogą w przyszłości wystąpić u powoda. O żądaniu tym należało rozstrzygnąć, mając na względzie przepis art. 189 kpc. Niewątpliwie wprowadzenie nowej regulacji art. 442 1§3kc wyeliminowało niebezpieczeństwo upływu terminu przedawnienia roszczenia o naprawienie szkody na osobie wcześniej niż szkoda ta się ujawniła. Jednak przesądzenie w sentencji wyroku o odpowiedzialności pozwanego za szkody mogące powstać w przyszłości zwalnia poszkodowanego z obowiązku udowodnienia wszystkich przesłanek odpowiedzialności podmiotu, na którym ona ciąży, zwłaszcza iż proces taki może toczyć się nawet wiele lat po zdarzeniu, wyrządzającym szkodę. Z tego też względu poszkodowany może mieć interes prawny w ustaleniu odpowiedzialności pozwanego za szkody, mogące powstać w przyszłości (por. wyrok Sądu Najwyższego z dnia 11.03.2010r, IV CSK 410/09, Lex nr 678021, wyrok Sądu Apelacyjnego w Białymstoku z dnia 19.12.2013r, I ACa 605/13, Lex nr 1415814). Jak wynika jednak z opinii biegłego sądowego J. S. przebyty uraz nie ma obecnie wpływu na życie powoda i brak jest podstaw do przewidywania wystąpienia u niego w przyszłości następstw tego urazu. Jak wskazano dolegliwości, jakie powód odczuwa, tj. drętwienie i bóle nogi, nie mają już związku z wypadkiem, a z miażdżycą uogólnioną, na którą cierpi powód. W tych okolicznościach powództwo w zakresie ustalenia na przyszłość odpowiedzialności strony pozwanej za skutki wypadku nie zasługiwało na uwzględnienie.

Mając powyższe na względzie na podstawie powołanych przepisów, Sąd orzekł jak w punkcie I i II sentencji wyroku.

O kosztach procesu rozstrzygnięto na podstawie art. 100 zd.1 kpc. Powód wygrał co do ok. 20,40% żądania pozwu, poniósł przy tym koszty procesu w wysokości łącznie 3617zł, obejmujące kwotę 3600zł wynagrodzenia pełnomocnika procesowego i 17zł opłaty skarbowej od pełnomocnictwa. Powinny zatem zostać mu zwrócone koszty procesu w kwocie 737zł 87gr. Natomiast strona pozwana wygrała co do 79,60%, ponosząc koszty wynagrodzenia pełnomocnika procesowego w wysokości 3600zł oraz 235zł 94gr tytułem wydatków na wynagrodzenie za sporządzenie opinii meteorologicznej, a więc należne jej koszty procesu to 3053zł 41gr (79,60% z 3835zł 94gr). Strona pozwana nie wykazała przy tym, by uiszczona została kwota 17zł tytułem opłaty skarbowej od pełnomocnictwa. Pozostała z zaliczek na ww opinię meteorologiczną kwota łącznie 114zł 06gr zostanie stronie pozwanej zwrócona zgodnie z punktem 3 zarządzenia z dnia 18.07.2014r. (k. 238 akt).

Powód wniósł o zasądzenie na rzecz powoda tytułem wynagrodzenia pełnomocnika procesowego kwoty 7200zł. Sąd uznał, że ani charakter sprawy, ani wkład pracy pełnomocnika powoda w przyczynienie się do jej wyjaśnienia i rozstrzygnięcia nie uzasadniał zasądzenia tych kosztów w zakresie wyższym od stawki minimalnej. W świetle art. 109§2 kpc i §2 ust. 1 i 2 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28.09.2002r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej przez radcę prawnego ustanowionego z urzędu Sąd ocenia wysokość podlegającego zwrotowi wynagrodzenia na podstawie autonomicznie określonych przesłanek i każdorazowo ocenia charakter sprawy, rzeczywisty nakład pracy pełnomocnika i podjęte przez niego w sprawie czynności (por. wyrok Sądu Apelacyjnego w Poznaniu z dnia 5.03.2014r, I ACz 309/14, Lex nr 1438133, uzasadnienie wyroku Sądu Najwyższego z dnia 30.01.2007r, III CZP 130/06, OSNC 2008/1/1). Udzielenie pomocy prawnej w niniejszej sprawie z uwagi na jej charakter nie wymagało zwiększonego nakładu pracy pełnomocnika w stosunku do innych spraw tego rodzaju. W tych okolicznościach na podstawie powołanych przepisów Sąd, ustalając wysokość należnych powodowi kosztów procesu, przyjął 3600zł tytułem wynagrodzenia jego pełnomocnika.

Wobec powyższego Sąd na podstawie art. 100 zd.1 kpc zasądził od powoda na rzecz strony pozwanej tytułem kosztów procesu kwotę 2315zł 54gr ( 3053zł 41gr - 737zł 87gr).

Brak było przy tym podstaw do zastosowania w sprawie art. 102 kpc. Nie stanowi przesłanki zastosowania tegoż przepisu jedynie fakt zwolnienia strony od ponoszenia kosztów sądowych. Zwolnienie od kosztów sądowych nie zwalnia bowiem od obowiązku zwrotu kosztów procesu przeciwnikowi (art. 108 ustawy o kosztach sądowych w sprawach cywilnych).

Orzeczenie w przedmiocie kosztów sądowych znajdowało uzasadnienie w art. 113 ust. 1 i 2 ustawy o kosztach sądowych w sprawach cywilnych. Opłata w niniejszej sprawie wynosiła 4932zł. Strona pozwana zobowiązana jest zatem uiścić z tego tytułu 20,40% tejże kwoty, tj. 1006zł 13gr, a z zasądzonego na rzecz powoda roszczenia powinna być ściągnięta kwota 3925zł 87gr.

W toku procesu Skarb Państwa wydatkował na opinię biegłego sądowego J. S. kwotę 540zł 48gr. Na podstawie powołanych przepisów należało nadto nakazać ściągnąć z należności zasadzonej na rzecz powoda w punkcie I sentencji wyroku tytułem ww wydatku kwotę 430zł 22gr, a stronie pozwanej nakazać uiścić kwotę 110zł 26gr.

Mając powyższe na względzie, na podstawie powołanych przepisów Sąd orzekł jak w punktach IV i V sentencji wyroku.