Pełny tekst orzeczenia

UZASADNIENIE

Spółdzielnia Mieszkaniowa w P. wniosła o zasądzenie od M. i. S. S.solidarnie kwoty 3.341,87zł z ustawowymi odsetkami od dnia 31 grudnia 2011 r. do dnia zapłaty oraz o zasądzenie kosztów procesu. W uzasadnieniu wskazała, że pozwani są właścicielami lokalu mieszkalnego nr (...) położonego w wielorodzinnym budynku mieszkalnym nr (...) w P., którego ona jest administratorem. Pozwani są właścicielami oraz wyłącznymi użytkownikami kotłowni z kotłem na paliwo stałe usytuowanej w pomieszczeniu piwnicznym W wyniku kontroli technicznej stron podłączeń kominowych na podstawie opinii kominiarskiej pozwani zostali zobowiązani do wykonania stwierdzonych niepełnosprawności. Pozwani tego nie wykonali. W sytuacji występującego zagrożenia życia lub zdrowia, bezpieczeństwa mienia powódka jako zarządca budynku zobligowana decyzją (...) dokonała naprawy komina. Poniesione koszty naprawy w łącznej kwocie 3.341,87zł zostały tymczasowo sfinansowane przez powódkę z własnych środków pieniężnych. Pozwani wezwani do zapłaty powyższej kwoty nie uwzględnili jej.

Pozwani wnieśli o oddalenie powództwa i zasadzenie kosztów postępowania według norm przepisanych. Swoje stanowisko uzasadnili tym, że koszty naprawy winny być pokryte z funduszu remontowego.

Wyrokiem z dnia 17 maja 2013 r. Sąd Rejonowy w Inowrocławiu oddalił powództwo i zasądził od powódki na rzecz pozwanych solidarnie kwotę 617 zł tytułem zwrotu kosztów procesu.

Sąd Rejonowy ustalił i zważył, co następuje:

Pozwani M. i. S. S.są właścicielami lokalu mieszkalnego położonego w P. (...). Przed wykupieniem lokalu mieszkalnego na własność pozwani byli jego najemcami. Do lokalu mieszkalnego przynależne jest pomieszczenie piwniczne, w którym urządzona jest kotłownia z piecem na paliwo stale. Około 25 lat temu poprzedni właściciel budynku (...) P. zamontował wymienne urządzenia oraz przewody wyprowadzone przez przewody kominowe.

W przedmiotowym budynku powstała Wspólnota Mieszkaniowa. Na podstawie umowy z dnia 1 marca 2003 r. administratorem budynku jest Spółdzielnia Mieszkaniowa w P..

(...)Inspektor Nadzoru Budowlanego postanowieniem z dnia 10 lutego 2011 r. nakazał pozwanym wykonanie i przedłożenie opinii technicznej sporządzonej przez uprawnioną osobę, a dotyczącej kotłowni na paliwo stałe, która jest w ich wyłącznym użytkowym. Po kontroli pomieszczeń piwnicy powód na podstawie opinii kominiarskiej zobowiązał pozwanych do usunięcia stwierdzonych nieprawidłowości tj. wyposażyć przewodów dymowy we wkład kominowy oraz wykonać wentylację nawiewno - wywiewną w kotłowni. Pozwani początkowo wyrazili zgodę na usunięcie usterek, ale ostatecznie odmówili wykonania remontów przewodu dymowego wywodząc, że stanowi on część wspólną nieruchomości i remont winna wykonać Wspólnota Mieszkaniowa.

Wobec zaistniałej sytuacji (...) w I. decyzją z dnia 10 lutego 2011 r. nakazał Spółdzielni Mieszkaniowej w P. usuniecie stwierdzonych nieprawidłowości i w trybie natychmiastowym wyłączyć z użytkowania przewody dymowe, a tym samym instalacje kotłowni między innym należącej od pozwanych.

Powódka poniosła koszty naprawy, na które składają się materiały i robocizna w łącznej kwocie 3.341,87zł. Pozwani odmówili zwrotu tej kwoty, Wspólnota Mieszkaniowa w dniu 12 grudnia 2011 r. podjęła uchwałę, w której ustalono, że uszczelnienie i konserwacja przewodów kominowych użytkownik wykonuje we własnym zakresie i na własny koszt.

Przewody dymowe i wentylacyjne w przedmiotowym budynku stanowią część wspólną nieruchomość budynkowej, choć z uwagi na konstrukcję budynku mogą być wykożystywane przez jednego lub kilka właścicieli lokali. Dodatkowy przewód wentylacyjny stanowi także część wspólną budynku. Przedmiotowy przewód dymowy jest wykorzystywany wyłącznie przez pozwanych.

W ocenie zasadniczej kwestii w powyższym procesie Sąd Rejonowy oparł się o opinię biegłego z dziedziny budownictwa M. S. (2), uznając ją za rzetelną i przekonywującą.

Sąd Rejonowy uznał, iż powództwo jest bezzasadne, albowiem pozwani nie są legitymowani biernie w niniejszym postępowaniu. Zgodnie bowiem z art. 3 ust. 2 ustawy z dnia 24 czerwca 1999 r. o własności lokali nieruchomość wspólną stanowi grunt oraz część budynku i urządzenia, które nie służą wyłącznie do użytku właścicieli lokali. Fundamenty, ściany zewnętrzne i konstrukcyjne stropy, dachy klatki schodowe, instalacje wody, kanalizacji oraz inne instalację wspólne dla budynku stanowi jego część wspólną. Także przewody kominowe i przewody wentylacyjne są trwale połączone z budynkiem i stanowią część ściany nośnej budynku, niezależnie od tego, że są wykorzystywane wyłącznie przez pozwanych, co wynika z konstrukcji budynku. Przewód dymowy i wentylacyjny nie stanowi zatem części składowej lokalu mieszkalnego w rozumieniu art. 47 § 2 k.c.

Nie ma zatem zastosowania w stosunku do pozwanych przepis art. 13 ust. 1 ustawy o własności lokali i nie mają oni obowiązku naprawy przewodów dymowych i wentylacyjnych, z których korzystają. Obowiązek ten ciąży na Wspólnocie Mieszkaniowej. Sytuacji tej nie zmienia treść uchwały wspólnoty zakładającej w tej kwestii. Uchwala ta choć nie została zaskarżona, nie może stać się obowiązującym prawem, albowiem niezgodna jest z przepisami ustawy o własności lokali. Wobec powyższych ustaleń Sąd I instancji po myśli art. 13 ust. 1 cytowanej wyżej ustawy (a contrario) oddalił powództwo.

O kosztach procesu orzeczono na podstawie art. 98 k.p.c.

Apelację od powyższego wyroku wniosła powódka, zaskarżając go w całości. Skarżąca podniosła zarzuty:

-

naruszenia prawa materialnego poprzez obrazę przepisu art. 3 ust. 2 ustawy z dnia 24 czerwca 1994 r. o własności lokali i art. 47 § 2 kodeksu cywilnego polegające na błędnej wykładni wskutek uznania, iż przewód dymowy i wentylacyjny są częścią wspólną budynku oznaczonego nr (...) położonego w P. i nie stanowią części składowej lokalu mieszkalnego nr (...),

-

naruszenie prawa procesowego poprzez obrazę przepisu art 233 § 1 k.p.c. przez poczynienie błędnych ustaleń przyjętych za podstawę wyrokowania, niewłaściwą ocenę mocy zebranych dowodów.

Mając powyższe na uwadze wniosła o zmianę wyroku i orzeczenie zgodnie z żądaniem pozwu oraz o przyznanie kosztów procesu za I i II instancję.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Apelacja powódki jest niezasadna.

Sąd Rejonowy dokonał prawidłowych ustaleń faktycznych, w tym najistotniejsze dotyczy faktu, że przewód dymowy i wentylacyjny, z którego korzystają pozwani należy do części wspólnej budynku. Ustalenia te Sąd Okręgowy w pełni popiera.

Sąd I instancji również prawidłowo uznał, iż pozwani nie są stroną stosunku cywilnoprawnego jaki miałby łączyć powódkę z nimi. Spółdzielnia bowiem zawarła umowę o administrowanie nieruchomością ze wspólnotą mieszkaniową, a nie z pozwanymi i to ze wspólnotą powinna dokonać rozliczenia nakładów poczynionych na remont przewodów dymowych.

Apelująca Spółdzielnia zarzuciła Sądowi Rejonowemu naruszenie art. 3 ust. 2 ustawy o własności lokali. Zgodnie z tym przepisem nieruchomość wspólną stanowi grunt oraz części budynku i urządzenia, które nie służą wyłącznie do użytku właścicieli lokali. W ocenie powódki skoro z przewodu dymowego korzystają tylko pozwani to jest to część składowa ich lokalu. Powódka powołała się przy tym na treść art. 47 § 2 k.c., zgodnie z którym częścią składową rzeczy jest wszystko, co nie może być od niej odłączone bez uszkodzenia lub istotnej zmiany przedmiotu odłączonego. Zdaniem Sądu odwoławczego, przenosząc tę definicję na grunt rozpoznawanej sprawy można jedynie wywieść, iż przedmiotowy przewód dymowy jest częścią składową budynku, przylega on bowiem nie tylko do mieszkania pozwanych, ale również do innego mieszkania, stanowi również nierozłączną część budynku.

Nie mniej, najistotniejszej w tej sprawie jest to, że jak słusznie wskazał to Sąd Rejonowy, nie ma żadnej podstawy prawnej, na mocy której Spółdzielnia mogłaby opierać swe roszczenie w stosunku do pozwanych. Umowa o zarządzanie nieruchomością łączy bowiem Spółdzielnię ze wspólnotą mieszkaniową, a nadto roszczenie powódki dotyczy części wspólnej nieruchomości.

Mając powyższe na uwadze Sąd Okręgowy na podstawie art. 385 k.p.c. oddalił apelację.