Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt II AKa 150/14 – V Ds. 2/13

POSTANOWIENIE

Dnia 8 października 2014r.

Sąd Apelacyjny w Szczecinie, II Wydział Karny w składzie:

Przewodniczący:

SSA Janusz Jaromin

Sędziowie:

SA Bogumiła Metecka-Draus

SA Stanisław Kucharczyk (spr.)

Protokolant:

sekr. sądowy Karolina Pajewska

przy udziale Prokuratora Prokuratury Apelacyjnej Janiny Rzepińskiej

po rozpoznaniu w sprawie K. Z.

skazanej za czyny z art. 299 § 6 k.k. i inne

w przedmiocie poręczenia majątkowego

na podstawie art. 253 § 1 k.p.k. i 249§4 k.p.k.

postanawia:

wniosku obrońcy skazanej K. Z. o uchylenie środka zapobiegawczego
w postaci poręczenia majątkowego nie uwzględnić.

UZASADNIENIE

Pismem z dnia 11 września 2014r. obrońca skazanej K. Z. złożył wniosek o uchylenie stosowania wobec tej skazanej środka zapobiegawczego
w postaci poręczenia majątkowego. W uzasadnieniu wskazał, że postępowanie zostało prawomocnie zakończone wyrokiem skazującym K. Z. na karę o charakterze wolnościowym.

Sąd Apelacyjny zważył co następuje:

Wniosek nie zasługuje na uwzględnienie, a stosowanie wobec skazanej K. Z. środka zapobiegawczego w postaci poręczenia majątkowego należy nadal uznać uzasadnione, gdyż nie ustały przyczyny jego utrzymywania.

Zgodnie z art. 253 § 1 k.p.k. możliwość zmiany lub uchylenia stosowanego środka zapobiegawczego zachodzi jedynie w sytuacji, gdy ustaną przewidziane przez prawo przyczyny, dla których został on zastosowany, a zatem w wypadku zbędności jego dalszego stosowania. Tego jednak w sprawie nie sposób zaś przyjąć.

Decydującym argumentem przemawiającym za uchyleniem stosowania wobec skazanego poręczenia majątkowego nie może być eksponowany we wniosku obrońcy skazanego fakt uprawomocnienia się w sprawie wyroku. Zważyć bowiem należy na to, iż celem stosowania środków zapobiegawczych, zgodnie z art. 249 § 1 i 4 k.p.k. jest

zabezpieczenie prawidłowego toku postępowania, a środki zapobiegawcze, co wnioskodawca zupełnie pomija, mogą być stosowane aż do chwili rozpoczęcia wykonywania kary. Podkreślić przy tym trzeba, iż ustanie poręczenia następuje:

1) z chwilą wydania prawomocnego orzeczenia o uniewinnieniu albo o umorzeniu lub warunkowym umorzeniu postępowania (arg. ex art. 249 § 4) lub kary, która nie podlega efektywnemu wykonaniu (np. kara pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem jej wykonania),

2) z momentem rozpoczęcia wykonania kary (art. 249 § 4); ma to miejsce nie tylko w razie wymierzenia kary pozbawienia wolności, ale także kary ograniczenia wolności i grzywny. Istotny jest moment rozpoczęcia odbywania kary, a nie ma znaczenia późniejsze zachowanie skazanego, np. ucieczka z zakładu karnego,

3) w razie jego uchylenia lub zmiany na inny środek zapobiegawczy z urzędu (art. 253 § 1) lub na wniosek oskarżonego (art. 254); decyduje chwila wydania stosownego postanowienia,

4) z chwilą skutecznego cofnięcia poręczenia majątkowego (art. 269 § 3); ma miejsce w razie rezygnacji osoby składającej poręczenie z dalszego dawania rękojmi za oskarżonego.

Odnośnie jeszcze przesłanki z punku 2 wskazać należy, iż w art. 249§4 kpk jest mowa o „chwili rozpoczęcia wykonania kary”, a nie o rozpoczęciu odbywania kary, co przemawia również za przyjęciem, iż chodzi tu zarówno o karę pozbawienia wolności jak i ograniczenia wolności i grzywny (zob. pod. R.A. Stefański, w: Komentarz do art. 249 Kodeksu postępowania karnego. Stan prawny: 1998.09.01. LEX El.)

W niniejszej sprawie nie sposób pomijać, że wobec skazanej K. Z. obok kary roku i 6 miesięcy pozbawienia wolności, której wykonanie na podstawie art. 69 § 1 k.k., art. 70 § 1 pkt 1 k.k. zawieszono na okres próby 4 lat, sąd wymierzył 100 stawek dziennych grzywny po 20 złotych każda, a i skazana nie rozpoczęła jeszcze jej wykonania. Zatem nie sposób przyjąć, iż w świetle art. 249§4 kpk ustało stosowanie poręczenia majątkowego, bądź jego stosowanie stało się zbędne. Przyjąć należy, iż utrzymywanie tego środka zapobiegawczego ma właśnie służyć temu, aby skazana przystąpiła do wykonania grzywny, a więc dla zabezpieczenia prawidłowego toku postępowania, gdyż taki jest przecież cel stosowania środków zapobiegawczych.

Mając powyższe na względzie orzeczono jak w sentencji.