Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 24 września 2014r.

Sąd Apelacyjny w Warszawie - II Wydział Karny w składzie:

Przewodniczący: SSA – Paweł Rysiński (spr.)

Sędziowie: SA – Maria Żłobińska

SO (del.) – Przemysław Filipkowski

Protokolant: – st. sekr. sąd. Anna Grajber

przy udziale osk. posiłkowych – (...) sp. z o.o.; (...) sp. z o.o.

Prokuratora Jacka Pergałowskiego

po rozpoznaniu w dniu 24 września 2014 r.

sprawy B. K.

oskarżonej z art. 284 § 1 k.k. w zw. z art. 294 § 1 k.k. w zw. z art. 12 k.k.; z art. 286 § 1 k.k. w zb. z art. 270 § 1 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k. (x 2)

na skutek apelacji, wniesionej przez obrońcę oskarżonej i pełnomocnika oskarżycieli posiłkowych

od wyroku Sądu Okręgowego w Warszawie

z dnia 28 marca 2014 r. sygn. akt XVIII K 310/11

utrzymuje w mocy wyrok w zaskarżonej części, uznając obie wniesione apelacje za oczywiście bezzasadne;

zasądza od oskarżonej B. K. na rzecz Skarbu Państwa koszty procesu należne za postępowanie odwoławcze, w tym 300 zł z tytułu opłaty.

UZASADNIENIE

Wyrokiem Sądu Okręgowego w Warszawie z dnia 28 marca 2014 r. B. K. skazana została: za przywłaszczenie 830.936 zł na szkodę spółek (...) – z mocy art. 284 § 1 k.k. w zw. z art. 294 § 1 k.k. i w zw. z art. 12 k.k. na karę jednego roku pozbawienia wolności; za oszustwo na kwotę 54080 zł na szkodę spółki (...) z mocy art. 286 § 1 k.k. w zb. z art. 270 § 1 k.k. i w zw. z art. 11 § 2 k.k. na karę 6 miesięcy pozbawienia wolności; za oszustwo na kwotę 40900 zł na szkodę spółki (...) z mocy tych samych przepisów – na 6 miesięcy pozbawienia wolności i trzykrotnie za czyny z art. 270 § 1 k.k. na kary po 4 miesiące pozbawienia wolności. Sąd wymierzył oskarżonej karę łączną 2 lat pozbawienia wolności, orzekł o obowiązku naprawienia szkody, dowodach rzeczowych, kosztach procesu.

Apelacje od wyroku wnieśli – obrońca oskarżonej i pełnomocnik oskarżycieli posiłkowych.

Po ich rozpoznaniu Sąd Apelacyjny utrzymał wyrok w zaskarżonej części w mocy, uznając obie wniesione apelacje za oczywiście bezzasadne. Wniosek o sporządzenie uzasadnienia wniósł jedynie obrońca oskarżonej.

We wniesionej apelacji zaskarżył wyrok w części dotyczącej kary. zarzucił jej rażącą niewspółmierność przez orzeczenie pozbawienia wolności bez warunkowego zawieszenia wykonania kary i wnosił o zmianę wyroku w taki sposób w postępowaniu odwoławczym.

W motywach skargi odwoławczej podniósł, że w sprawie spełnione są przesłanki zawieszenia wykonania orzeczonej kary na co wskazuje fakt dążenia do naprawienia szkody przez oskarżoną, próby pojednania z pokrzywdzonymi, szczery żal i głębokie poczucie winy.

Sąd Apelacyjny zważył, co następuje:

Zarzut rażącej niewspółmierności kary nie mógł być podzielony jako zasadny, a tym samym skutkować zmianą zaskarżonego wyroku w kierunku postulowanym przez obrońcę. Sąd pierwszej instancji obszernie i przekonująco umotywował orzeczenie wobec oskarżonej bezwzględnej kary pozbawienia wolności (k. 31-36 uzasadnienia wyroku). Konfrontacja poglądu Sądu z argumentami apelacji czyni je w istocie jedynie polemicznymi.

W szczególności wykazał Sąd wysoką szkodliwość czynów przypisanych oskarżonej i wyrządzenie swymi przestępczymi zachowaniami szkody znacznej wartości w mieniu pracodawcy. Miał na uwadze czasokres działania oskarżonej – 5 lat, wielość czynów – 6 przestępstw. Uznał, że działała ona w sposób przemyślany, systematyczny, wykazując premedytację. W kwestii starań o naprawienie szkody wykazał Sąd, że mimo upływu pięciu lat od zakończenia pochodu przypisanych oskarżonej przestępstw nie tylko nie podjęła ona skutecznych starań dla naprawienia blisko milionowej szkody, ale wprost swą postawą wykazuje lekceważenie tego obowiązku. Zarówno pokrzywdzone spółki, jak i Sąd pierwszej instancji (vide: protokoły posiedzeń z 28 października 2011 r. – k. 2239, z 15 grudnia 2011 r. – k. 2250 i z dnia 16 lutego 2012 r.) dążyli do umożliwienia naprawienia przez oskarżoną szkody, bądź choćby wykazania przez nią dobrej woli w tym kierunku. Oskarżona nie tylko, że nie podjęła starań dla zaspokojenia pokrzywdzonych, ale wprost przeciwnie - wyzbyła się posiadanego majątku przez sprzedaż i darowiznę dwu należących do niej mieszkań (k. 2509-2533 akt). Obecnie mimo upływu 6 miesięcy od wydania nieprawomocnego wyroku, oskarżona - chcąca uzyskać w postępowaniu odwoławczym zawieszenie wykonania orzeczonej kary pozbawienia wolności – nadal nie wykonała choćby gestu przekonującego, że dąży do zaspokojenia szkód wyrządzonych pokrzywdzonym spółkom.

W tym stanie rzeczy uznał Sąd Apelacyjny, że prezentowana przez oskarżoną przed Sądami dwu instancji postawa wskazuje, że cele kary nie zostaną osiągnięte w przypadku warunkowego zawieszenia orzeczonej przez Sąd pierwszej instancji kary. Jednym z celów jakie kara ma osiągnąć jest naprawienie szkody. Oskarżona nie tylko nie podjęła ku temu starań, ale nawet wyzbyła się majątku – naprawienia szkody znacznie utrudniając, jeśli nie uniemożliwiając.

Z tych przyczyn zarzut apelacji, nie mógł być uwzględniony, jako bezzasadny i to w stopniu oczywistym. W tym stanie rzeczy wyrok, w części zaskarżonej apelacją obrońcy, należało utrzymać w mocy.