Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 13 listopada 2012 roku

Sąd Rejonowy w Kłodzku Wydział I Cywilny

w składzie:

Przewodniczący: SSR Eliza Skotnicka

Protokolant: Małgorzata Schick

po rozpoznaniu w dniu 13 listopada 2012 roku w Kłodzku

sprawy z powództwa A. P. i J. M.

przeciwko Towarzystwu (...) S.A. w W.

o zapłatę

I. zasądza od strony pozwanej Towarzystwa (...) S.A. w W. na rzecz powódki A. P. kwotę 9 000 zł (dziewięć tysięcy) wraz z ustawowymi odsetkami liczonymi od dnia 20 czerwca 2009r.;

II. zasądza od strony pozwanej Towarzystwa (...) S.A. w W. na rzecz powoda J. M. kwotę 15 000 zł (piętnaście tysięcy) wraz z ustawowymi odsetkami liczonymi od dnia 21 czerwca 2009r.;

III. dalej idące powództwa w części dotyczącej odsetek oddala;

IV. zasądza od strony pozwanej Towarzystwa (...) S.A. w W. na rzecz powódki A. P. kwotę 1517,44 zł tytułem zwrotu kosztów postępowania;

V. zasądza od strony pozwanej Towarzystwa (...) S.A. w W. na rzecz powoda J. M. kwotę 2617,44 zł tytułem zwrotu kosztów postępowania;

VI. nakazuje stronie pozwanej, aby uiściła na rzecz Skarbu Państwa Sądu Rejonowego w Kłodzku kwotę 849,10 zł tytułem wydatków poniesionych tymczasowo przez Skarb Państwa oraz kwotę 300 zł tytułem zwrotu opłaty sądowej od pozwu, od obowiązku uiszczenia której powódka A. P. była zwolniona.

UZASADNIENIE

Powodowie A. P.i J. M.domagali się zasądzenia od strony pozwanej kwot: 6.000,- zł wraz z ustawowymi odsetkami od dnia wniesienia pozwu na rzecz A. P.i 3.000,- zł wraz z ustawowymi odsetkami od dnia wniesienia pozwu na rzecz J. M.oraz zasądzenia kosztów procesu. W uzasadnieniu pozwu powodowie wskazali, że w dniu (...) doszło do wypadku komunikacyjnego, w wyniku którego kierujący autobusem nie dostosował prędkości do warunków jazdy wskutek czego zjechał do rowu. W zdarzeniu tym powodowie doznali następujących obrażeń:

powódka A. P.: ogólnych potłuczeń ciała, stłuczenia głowy, skręcenia i naderwania kręgosłupa szyjnego oraz stłuczenia klatki piersiowej. W związku z obrażeniami powódka zmuszona była do noszenia kołnierza ortopedycznego przez okres 3 tygodni, a następnie odbyła intensywną rehabilitację. W postępowaniu likwidującym szkodę przeprowadzonym przez stronę pozwaną lekarz orzecznik stwierdził 5% trwałego uszczerbku na zdrowiu i wypłacił powódce kwotę 6500,- zł tytułem zadośćuczynienia oraz 100 z tytułu kosztów leczenia. W dniu zdarzenia powódka miała 25 lat.

powód J. M.: urazu kręgosłupa i ogólnych potłuczeń ciała. W związku z obrażeniami odczuwał bóle głowy oraz kręgosłupa, które uniemożliwiały mu normalne funkcjonowanie. Zgodnie z orzeczeniem lekarskim u powoda stwierdzono 3% trwałego uszczerbku na zdrowiu i strona pozwana wypłaciła powodowi 4000,- zł zadośćuczynienia. W dniu zdarzenia powód miał 52 lata.

Powodowie pismem z dnia 20 września 2012r. rozszerzyli żądanie pozwu na rzecz powódki A. P. o dalszą kwotę 3 000,- zł tj. w sumie 9 000,- zł zadośćuczynienia wraz z ustawowymi odsetkami liczonymi od dnia 4 czerwca 2009r., zaś na rzecz powoda J. M. o dalszą kwotę12.000,- zł, tj. w sumie 15.000,- zł zadośćuczynienia wraz z ustawowymi odsetkami liczonymi od dnia 3 czerwca 2009r.

Strona pozwana Towarzystwo (...) S.A. w W. wniosła o oddalenie powództwa na koszt powodów, zarzucając że ubezpieczyciel dokonał likwidacji szkody i wypłacił powodom zadośćuczynienia adekwatne do rozmiaru szkody. Strona pozwana uznała swoją odpowiedzialność co do zasady za szkodę z dnia 23 kwietnia 2009r., ponadto zdaniem pozwanej żądania powodów są wygórowane.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu (...) powodowie wczesnym ranem jechali wraz z innymi pracownikami autobusem do pracy z N.do K.. Kierowca autobusu nie dostosował prędkości do panujących warunków na drodze i nie zachował bezpiecznego odstępu od poprzedzającego go na drodze pojazdu, w wyniku czego chcąc uniknąć najechania na tył jadącego przed nim samochodu osobowego, gwałtownie zahamował, stracił panowanie nad pojazdem, zjechał na prawe pobocze i do przydrożnego rowu, gdzie doszło do wywrócenia się pojazdu na prawy bok. Autobusem tym jechało łącznie 35 pasażerów.

Dowód:

notatka urzędowa K.we W.z dnia (...) wraz z aneksem zawierającym dane pasażerów k. 10,11;

Powódka A. P.podczas podróży spała, a gdy się ocknęła nie mogła oddychać. Powódka siedziała w tej części autobusu, która po upadku znajdowała się na górze, dlatego wskutek wypadku przeleciała przez całą szerokość autobusu i prawdopodobnie uderzyła plecami w oparcia siedzeń, powódka straciła przytomność. Po odzyskaniu przytomności leżała na innych uczestnikach zdarzenia, czuła ucisk w klatce piersiowej, nie mogła oddychać. Po wyjściu z autobusu powódka odczuwała silny ból w plecach, nie mogła się wyprostować, bolała ją głowa. Z miejsca zdarzenia została przewieziona do (...)we W.na Szpitalny Oddział Ratunkowy, gdzie przebywała dobę z rozpoznaniem stłuczenie głowy, skręcenie kręgosłupa szyjnego, stłuczenie klatki piersiowej. Po obserwacji i wykonaniu badań powódkę wypisano do domu z zaleceniem konsultacji ortopedycznej i neurologicznej oraz noszenia kołnierza Schantza przez okres 3 tygodni i zażywania środków przeciwbólowych.

Przez pierwsze tygodnie powódka miała trudności z samodzielnym poruszaniem, potrzebowała pomocy, żeby wstać z łóżka, miała trudności, żeby w pozycji leżącej odwrócić się z jednego boku na drugi. Po trzech tygodniach, gdy zaczęła chodzić odczuwała ból, kłucie w kręgosłupie. Powódka przebywała pół roku na zwolnieniu lekarskim. Po zwolnieniu wróciła do pracy. Skutki zdarzenia odczuwa do chwili obecnej, każdy wysiłek fizyczny, zwłaszcza wymagający schylania się lub dźwigania wywołuje u powódki bóle pleców w obrębie klatki piersiowej. Po urodzeniu dziecka powódka miała problemy przy wykonywaniu codziennych czynności związanych z opieką nad dzieckiem, wówczas dolegliwości się nasilały.

Dowód:

karta informacyjna leczenia szpitalnego powódki A. P. k. 12 -13;

przesłuchanie powódki k. 125 - odwrót;

Powód J. M.siedział w tej części autobusu, która po przewróceniu się autobusu znajdowała się na górze, wskutek tego gwałtownie spadł w dół, był w szoku, wygramolił się z autobusu przez szyberdach. W autobusie była panika, ludzie krzyczeli, biegali jedni po drugich. Po opuszczeniu autobusu powód doznał szoku, w wyniku którego miał dreszcze, trząsł się i nie mógł tego opanować. Strażacy okryli go folią termalną. Z miejsca zdarzenia powód został przewieziony do (...) Szpitala (...)we W.na Szpitalny Oddział Ratunkowy, gdzie z rozpoznaniem skręcenia kręgosłupa szyjnego i lewego barku oraz stłuczenia lewej piszczeli, po obserwacji i wykonaniu badań odesłano go do domu z zaleceniem konsultacji ortopedycznej i neurologicznej oraz noszenia kołnierza Schantza przez okres 3 tygodni. Powód nadal odczuwa skutki wypadku, odczuwa bóle i ma ograniczoną ruchomość szyi i barku, rano drętwieją mu ręce, nie może gwałtownie ruszać głową. Powód na zwolnieniu lekarskim był 30 dni. Po zwolnieniu wrócił do pracy i nadal pracuje w przedsiębiorstwie w K..

Dowód:

informacja dla pacjenta o przyczynie odmowy przyjęcia na oddział dot. powoda J. M. k. 34;

przesłuchanie powoda k. 131 - odwrót.

U powódki A. P. w badaniu ortopedycznym rozpoznano przebyty uraz bezwładnościowy kręgosłupa szyjnego z uszkodzeniem aparatu torebkowo - więzadłowego z ograniczeniem biernych ruchów rotacyjnych głowy z zespołem bólowym przeciążeniowym, bez objawów ubytkowych i korzeniowych (pozycja 89-a = 8 % stałego uszczerbku na zdrowiu).

Zgłaszane przez powódkę bóle kręgosłupa szyjnego ograniczają o 20? ruchy rotacyjne głowy i nie mają charakteru bólu korzonkowego. Dlatego uszczerbek ustalono wyłącznie z pozycji 89-a w wysokości 8% zmniejszonej z arbitralnie ustalonej przez ustawodawcę na 15% i jest ona adekwatna do następstw przebytego wypadku. Nieobecność objawów korzeniowych uzasadnia brak możliwości zastosowania pozycji 94-a - obejmującej szyjne zespoły bólowe korzonkowe. Rokowanie co do całkowitego wyleczenia powódki nie są w pełni pomyślne, ponieważ mogą okresowego nawracać pobolewania karku. Odczuwane przez powódkę dolegliwości bólowe karku nie są zbyt silne i nie mogą mieć w przyszłości, poza dokuczliwością, istotnego wpływu na zdolność do pracy, pełnienie obowiązków rodzinnych i wypełnianie funkcji społecznych.

Powódka przez okres pierwszych 3 tygodni po urazie skrętnym kręgosłupa szyjnego wymagała pomocy i opieki osób trzecich do przygotowania posiłku oraz pomocy przy wszystkich czynnościach higienicznych - w liczbie ok. 3 godziny dziennie.

Dowód:

opinia biegłych specjalisty z zakresu chirurgii i ortopedii dotycząca powódki A. P. k.96 - 98;

U powoda J. M.w badaniu ortopedycznym rozpoznano przebyty uraz bezwładnościowy kręgosłupa szyjnego z uszkodzeniem aparatu torebkowo - więzadłowego z ograniczeniem biernych ruchów rotacyjnych głowy z zespołem bólowym przeciążeniowym, bez objawów ubytkowych i korzeniowych (pozycja 89-a = 10 % stałego uszczerbku na zdrowiu). Podwichnięcie urazowe stawu barkowo - obojczykowego lewego z niepełnym uszkodzeniem więzozrostu i zespołem bólowym przeciążeniowym oraz ograniczeniem krańcowych ruchów ramienia w stawie barkowym (pozycja 102 = 2% stałego uszczerbku na zdrowiu). Po dokonaniu analizy dokumentacji leczniczej, medycznej i obrazowej oraz po przeprowadzonym badaniu u powoda J. M.ustalono 12% uszczerbek na zdrowiu.

Zgłaszane przez powoda bóle kręgosłupa szyjnego ograniczają w prawo i w lewo o 20? ruchy rotacyjne głowy i nie mają charakteru bólu korzonkowego. Dlatego uszczerbek ustalono wyłącznie z pozycji 89-a w wysokości 10% zmniejszonej z arbitralnie ustalonej przez ustawodawcę na 15% i jest ona adekwatna do następstw przebytego wypadku. Nieobecność objawów korzeniowych uzasadnia brak możliwości zastosowania pozycji 94-a - obejmującej szyjne zespoły bólowe korzonkowe. Rokowanie co do całkowitego wyleczenia powoda nie są w pełni pomyślne, ponieważ mogą okresowego nawracać pobolewania karku. Odczuwane przez powoda dolegliwości bólowe karku wykazują już umiarkowane nasilenie i nie powinny w najbliższej przyszłości 2 - 5 lat mieć istotnego wpływu na zdolność do pracy, pełnienie obowiązków rodzinnych i wypełnianie funkcji społecznych.

Z uwagi na stwierdzone w badaniu radiologicznym pourazowe zagięcie kątowe (kifotyzacja) długiej osi kręgosłupa szyjnego na poziomie C4- C5 oraz tylny kręgozmyk kręgu C4 o 3 mm mogą na tym tle pojawiać się bóle korzeniowe na skutek ucisku na korzeń nerwu rdzeniowego i worek oponowy. W takiej sytuacji jest zawsze konieczne leczenie operacyjne w oddziale neurochirurgicznym.

Przebyte uszkodzenie więzozrostu obojczykowo - barkowego było niepełne i skutkowało obecnie tylko zaznaczonym objawem "klawisza" i bólami tylko podczas dużego wysiłku fizycznego. Ograniczenie ruchów barku spowodowane jest bólem przeciążeniowym także przyczepów mięśniowych barku stłuczonych podczas wypadku

Powód przez okres pierwszych 3 tygodni po urazie skrętnym kręgosłupa szyjnego wymagał pomocy i opieki osób trzecich do przygotowania posiłku oraz pomocy przy wszystkich czynnościach higienicznych - w liczbie ok. 3 godziny dziennie.

Dowód:

opinia biegłych specjalisty z zakresu chirurgii i ortopedii dotycząca powódki A. P. k.96 - 98;

Powódka A. P. w dniu 20 maja 2009r., a powód J. M. w dniu 21 maja 2009r. zgłosili szkodę ubezpieczycielowi sprawcy wypadku Towarzystwu (...) S.A. w W.. Strona pozwana w postępowaniu likwidującym szkodę ustaliła u powódki A. P. 5% trwałego uszczerbku na zdrowiu i przyznała jej łącznie 6671,99 zł, w tym 6500,- zł z tytułu zadośćuczynienia, zaś u powoda J. M. ustalono 3% trwałego uszczerbku na zdrowiu i przyznano mu 4.000,- zł zadośćuczynienia. Decyzje o przyznaniu powodom zadośćuczynienia zapadły odnośnie A. P. w dniu 3 czerwca 2009r., zaś odnośnie J. M. w dniu 2 czerwca 2009r.

Dowód:

zgłoszenie szkody przez powódkę k.22- 23;

opinii konsultanta Medycznego (...) z dnia 31 maja 2009r. odnośnie A. P. k. 25;

decyzje o przyznaniu odszkodowania powódce k. 27 - 27 i 29 - 30;

zgłoszenie szkody przez powoda k. 38 - 39;

opinii konsultanta Medycznego (...) z dnia 31 maja 2009r. odnośnie J. M. k. 41;

decyzja o przyznaniu odszkodowania powodowi k.44;

W tak ustalonym stanie faktycznym Sąd zważył co następuje:

Powództwo zasługiwało na uwzględnienie w całości wobec obu powodów w części dotyczące należności głównej, zaś w odniesieniu do należności odsetkowych w zasadniczej większości.

W przedmiotowej sprawie poza sporem między stronami był fakt zaistnienia w dniu (...) wypadku drogowego, w wyniku której autobus którym dowożono pracowników do pracy uległ wypadkowi i jechał do rowu, gdzie się wywrócił. Strony nie kwestionowały także okoliczności związanych z tym zdarzeniem, a przede wszystkim faktu, że sprawcą tego zajścia był kierujący autobusem, którego wina została stwierdzona w postępowaniu karnym. Strona pozwana uznała swoją odpowiedzialność za szkodę wywołaną przedmiotowym zdarzeniem i wypłaciła poszkodowanym zadośćuczynienia w wysokości 6500,- zł na rzecz A. P.i 4.000,- zł na rzecz J. M.oraz odszkodowanie z tytułu kosztów leczenia powódki. Spór między stronami dotyczył wyłącznie wysokości należnego powodom zadośćuczynienia, a sprowadzał się przede wszystkim do ustalenia skutków tego zdarzenia dla życia i zdrowia powodów oraz stopnia trwałego uszczerbku na ich zdrowiu.

Obowiązujące przepisy prawa ubezpieczeniowego przewidują zasadę obowiązkowego ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej posiadaczy pojazdów mechanicznych. W dniu 1 stycznia 2004 roku weszła w życie ustawa z dnia 22 maja 2003 roku o ubezpieczeniach obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Funduszu gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczycieli Komunikacyjnych (Dz.U. 03, nr 124, poz. 1152 ze zm., dalej jako uoc). Zgodnie zaś z treścią art. 822 kc przez umowę ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej zakład ubezpieczeń zobowiązuje się do zapłacenia określonego w umowie odszkodowania za szkody wyrządzone osobom trzecim, względem których odpowiedzialność za szkodę ponosi ubezpieczający albo osoba, na rzecz której została zawarta umowa ubezpieczenia.

Podstawą więc odpowiedzialności ubezpieczyciela jest ustalenie odpowiedzialności sprawcy szkody zgodnie z ogólnym zasadami odpowiedzialności za szkody wyrządzone czynem niedozwolonym. Przewidziana w art. 436§1 kc w zw. z art. 435 kc odpowiedzialność samoistnego posiadacza pojazdu mechanicznego za szkody na osobie lub mieniu wywołane przez ruch tego pojazdu opiera się na zasadzie ryzyka.

W przedmiotowej sprawie fakt zaistnienia wypadku ubezpieczeniowego implikujący odpowiedzialność ubezpieczyciela jest poza sporem. Jak już wskazano strona pozwana nie kwestionowała swojej odpowiedzialności za szkodę wywołaną zdarzeniem z dnia (...) co do zasady. Zdaniem strony pozwanej powodom dalsze zadośćuczynienie się nie należy, gdyż dotychczas wypłacone zadośćuczynienia są adekwatne do ustalonego stopnia trwałego uszczerbku na zdrowiu.

W ocenie Sądu ustalenie stopnia doznanego uszczerbku na zdrowiu obu powodów wymagało wiadomości specjalnych z zakresu medycyny. Wobec tego mając na uwadze stwierdzone w dokumentacjach medycznych skutki wypadku, Sąd na podstawie art. 278 k.p.c dopuścił dowód z opinii biegłego sądowego z zakresu chirurgii urazowo - ortopedycznej. Sąd w całej rozciągłości podzielił wnioski wydanych w sprawie opinii biegłego sądowego, które nie były kwestionowane przez strony postępowania. Podkreślić należy, że co do stanu zdrowia powódki A. P. biegły z zakresu chirurgii i ortopedii ustalił 8 % trwałego uszczerbku na jej zdrowiu. Odnośnie powoda J. M. biegły z zakresu chirurgii urazowo - ortopedycznej ustalił, że w związku z wypadkiem powód doznał trwałego uszczerbku na zdrowiu w wysokości 12%. Opinie biegłego sądowego są w ocenie sądu rzetelne, wykonane w oparciu o zgromadzoną dokumentację medyczna powodów, która szczegółowo została przez biegłego przeanalizowana, ponadto po przeprowadzenia badania ortopedycznego obu powodów. Biegły wyjaśnił zarówno metodę ustalania stopnia uszczerbku na zdrowiu, jak też czynniki i stwierdzone urazy, które mają wpływ na ocenę stanu zdrowia poszkodowanych oraz rokowań na przyszłość.

Zgodnie z treścią art. 444 § 1 kc w razie uszkodzenia ciała lub wywołania rozstroju zdrowia naprawienie szkody obejmuje wszelkie wynikłe z tego powodu koszty. Według zaś art. 445 § 1 k.c. odwołującego się do wypadków wskazanych w art. 444 kc, w razie uszkodzenia ciała lub wywołania rozstroju zdrowia sąd może także przyznać poszkodowanemu odpowiednią sumę tytułem zadośćuczynienia pieniężnego za doznaną krzywdę. Pojęcie "sumy odpowiedniej" użyte w art. 445 § 1 k.c. w istocie ma charakter niedookreślony, niemniej jednak w judykaturze wskazane są kryteria, którymi należy się kierować przy ustalaniu wysokości zadośćuczynienia. Zadośćuczynienie ma mieć przede wszystkim charakter kompensacyjny, wobec czego jego wysokość nie może stanowić zapłaty symbolicznej, lecz musi przedstawiać jakąś ekonomicznie odczuwalną wartość. Jednocześnie wysokość ta nie może być nadmierną w stosunku do doznanej krzywdy, ale musi być "odpowiednia" w tym znaczeniu, że powinna być - przy uwzględnieniu krzywdy poszkodowanego - utrzymana w rozsądnych granicach, odpowiadających aktualnym warunkom i przeciętnej stopie życiowej społeczeństwa.

Sąd przyjął, że podstawą rozstrzygnięcia w niniejszej sprawie powinny być z jednej strony zakres doznanych przez powodów obrażeń oraz stopień ustalonego trwałego uszczerbku na ich zdrowiu, z drugiej zaś szczególne okoliczności sprawy w tym charakter, przebieg i rozmiar wypadku, w którym uczestniczyli powodowie.

W przedmiotowej sprawie powodowie domagali się zasądzenia na ich rzecz zadośćuczynienia za doznane krzywdy i cierpienia w łącznej wysokości 9.000,- zł co do A. P. (po rozszerzeniu powództwa ) oraz w wysokości 15 000,- zł co do powoda J. M.. Zdaniem Sądu wypadek, w którym uczestniczyli powodowie miał wyjątkowy charakter i bardzo drastyczny przebieg. Powodowie byli pasażerami autobusu, którym dowożono znaczną liczbę osób do pracy, w autobusie było 35 pasażerów łącznie. Do zdarzenia doszło wczesnym ranem, kiedy powódka A. P. spała. Autobus po zdarzeniu wpadł do rowu i się przewrócił, powodowie gwałtownie spadli przez cała szerokość autobusu. Powódka na chwilę straciła przytomność, powód był w szoku. W autobusie wybuchła panika i przerażenie, pasażerowie na oślep próbowali uciec z pojazdu, jedni tratowali drugich. Powód wydostał się przez szyberdach. W tym czasie powódka A. P. po silnym uderzeniu w plecy leżała nieprzytomna na innych uczestnikach zdarzenia, nie mogła oddychać. Biorąc po uwagę ten tragiczny charakter zdarzenia, stres i traumę jakiej doznali powodowie, wskutek udziału w sytuacji realnie i poważnie zagrażającej ich życiu, zdaniem Sądu skutki tego zdarzenia należy oceniać także w sposób szczególny. Skala negatywnych przeżyć musiała być ogromna, zwłaszcza gdy w jednym zdarzeniu zagrożone było zdrowie i życie wielu osób. Okoliczności te muszą być uwzględnione przy przyznawaniu powodom "odpowiedniej sumy" zadośćuczynienia, mając ponadto na uwadze ustalona wysokość trwałego uszczerbku na zdrowiu obu powodów oraz rokowań na przyszłość, które co do obu powodów nie są w pełni pomyślne.

Biorąc pod uwagę poczynione wyżej rozważania co do skutków przedmiotowego zdarzenia dla zdrowia powodów, stopnia stwierdzonego uszczerbku na ich zdrowiu oraz rokowań na przyszłość Sąd uznał, że zgłoszone ostatecznie ich roszczenie z tytułu zadośćuczynienia zasługiwały w całości na uwzględnienie. W ocenie Sądu ustalony przebieg procesu leczenia powódki A. P., fakt że doznała ona trwałego uszczerbku na zdrowiu w 8%, że początkowo wymagała opieki i pomocy osób trzecich, że nadal odczuwa dolegliwości bólowe i ograniczenia w wykonywaniu prac wysiłkowych, a jest osoba młodą, w międzyczasie urodziła dziecko i dolegliwości te utrudniały jej także wykonywanie codziennych czynności w opiece nad dzieckiem, a ponadto mając na uwadze opisane wyżej okoliczności zdarzenia, zadośćuczynienie w dalszym zakresie (ponad wypłaconą kwotę 6500,- zł) w wysokości 9.000,- zł jest odpowiednie i powinno zrekompensować powódce doznane cierpienia oraz uraz psychiczny. Mając na uwadze, że powód J. M. doznał 12 % uszczerbku na zdrowiu, a strona pozwana ustaliła jedynie 3%, w ocenie Sądu należne jemu zadośćuczynienie powinno ulec podwyższeniu o dalszą (ponad wypłaconą kwotę 4 000,- zł) kwotę 15 000,- zł. Łączna kwota 19 000,- zł będzie adekwatna do doznanych obrażeń ciała, cierpień i zrekompensuje w pełni skutki wypadku dla zdrowia i życia J. M.. Podkreślić należy, że u powoda poza urazem kręgosłupa typu "smagnięcie biczem" oraz podwichnięcia urazowego stawu brakowo - obojczykowego, stwierdzono także pourazowe zagięcie kątowe długiej osi kręgosłupa szyjnego na poziomie C4 - C5 oraz tylny kręgozmyk kręgu C4 o 3mm, co może powodować bóle korzeniowe na skutek ucisku na korzeń nerwu rdzeniowego i worek oponowy, zaś jedyną metodą leczenia jest operacja neurochirurgiczna. Z tego też względu, mając na uwadze znaczy stropień trwałego uszczerbku na zdrowiu i niepomyślne rokowania na przyszłość co do poprawy stanu zdrowia powoda J. M., Sąd uwzględnił w całości jego żądanie o zadośćuczynienie. Jednocześnie Sąd orzekł o należnych odsetkach ustawowych od zgłoszonych roszczeń w oparciu o art. 481 § 1 k.c. i mając na uwadze treść art. 14§1 uoc, w myśl którego zakład ubezpieczeń wypłaca odszkodowanie w terminie 30 dni licząc od dnia złożenia przez poszkodowanego lub uprawnionego zawiadomienia o szkodzie. Natomiast, wbrew twierdzeniom pełnomocnika powodów, nie znajdzie zastosowania w niniejszej sprawie w sposób wskazany w piśmie z dnia 20 września 2012r. przepis art. 14 § 2 uoc zgodnie z którym, w przypadku gdyby wyjaśnienie w terminie, o którym mowa w ust. 1, okoliczności niezbędnych do ustalenia odpowiedzialności zakładu ubezpieczeń albo wysokości odszkodowania okazało się niemożliwe, odszkodowanie wypłaca się w terminie 14 dni od dnia, w którym przy zachowaniu należytej staranności wyjaśnienie tych okoliczności było możliwe, nie później jednak niż w terminie 90 dni od dnia złożenia zawiadomienia o szkodzie, chyba że ustalenie odpowiedzialności zakładu ubezpieczeń albo wysokości odszkodowania zależy od toczącego się postępowania karnego lub cywilnego. W terminie, o którym mowa w ust. 1, zakład ubezpieczeń zawiadamia na piśmie uprawnionego o przyczynach niemożności zaspokojenia jego roszczeń w całości lub w części, jak również o przypuszczalnym terminie zajęcia ostatecznego stanowiska względem roszczeń uprawnionego, a także wypłaca bezsporną część odszkodowania.

W niniejszej sprawie powodowie zgłosili szkodę powódka A. P. w dniu 20 maja 2009r., a powód J. M. w dniu 21 maja 2009r. zatem Roszczenie stało się wymagalne w terminie najpóźniej do dnia 19 czerwca 2009r. (po 30 dniach), natomiast powód J. M. zgłosił szkodę w dniu 21 maja 2009r. więc jego roszczenie stało się wymagalne w dniu 20 czerwca 2009r. Fakt, że strona pozwana już w dniu 2 i 3 czerwca 2009r. wydała decyzję o przyznaniu powodom odszkodowań, nie skraca terminu wymagalności przewidzianego w cyt. wyżej art. 14 § 1 uoc, zaś terminy z §2 tego artykułu znajdo zastosowanie dopiero w przypadkach tam wskazanych a więc przede wszystkim w sytuacji, gdy ustalenie wysokości odszkodowania w terminie 30 dni okaże się niemożliwe. Z taką sytuacją nie mieliśmy do czynienia w niniejszym postępowaniu. Z tego powodu Sąd zasądził należne odsetki ustawowe poczynając od dnia w który strona pozwana pozostawała w opóźnieniu ze spełnieniem świadczenia, a więc w stosunku do powódki A. P. od dnia 20 maja 2009r., zaś w odniesieniu do powoda J. M. od dnia 21 maja 2009r. Z powodów wyżej wskazanych dalej idące żądanie odsetkowe powodów zostało oddalone.

O kosztach procesu orzeczono wobec obu powodów zgodnie z art. 100 zd. 2, przyjmując że powodowie ulegli jedynie w nieznacznym zakresie, a to w części odsetek ustawowych i włożył na stronę pozwaną obowiązek zwrotu wszystkich kosztów procesu. Sąd zasądził od strony pozwanej na rzecz powodów poniesione przez nich koszty postępowania zgodnie ze złożony przez pełnomocnik powodów zestawieniem kosztów, w tym co do powódki A. P. kwotę 1517,- zł, na które składa się uiszczona oplata od pozwu 150,- zł, wynagrodzenie pełnomocnika 1200,- zł , opłata skarbowa od pełnomocnictwa 17 zł i koszt dojazdu pełnomocnika na rozprawę 150,44 zł ( wyliczone jako 2 x 90 km x 0,8358 zł). Natomiast co do powoda J. P. kwotę 2617,44 zł na którą składa się uiszczona opłata od pozwu 750,- zł, zaliczka na wydatki związane z wydaniem opinii biegłego 500,- zł, wynagrodzenie pełnomocnika 1200,- zł, opłata skarbowa od pełnomocnictwa 17 zł i koszt dojazdu pełnomocnika na rozprawę 150,44 zł ( wyliczone jako 2 x 90 km x 0,8358 zł). Sąd nie uwzględnił wniosku pełnomocnika powoda J. M. o przyznanie wynagrodzenia w wysokości 2400,- zł ustalonej według wartości przedmiotu sporu zmienionej w toku postępowania. Zgodnie bowiem z §4 ust. 2 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002r. (Dz.U. Nr 167, poz. 1349 ze zm., dalej jako rozporządzenie) w razie zmiany w toku postępowania wartości stanowiącej podstawę obliczenia opłat, bierze się pod uwagę wartość zmienioną, poczynając od następnej instancji. Przy ustalaniu wynagrodzenia pełnomocnika powoda J. M. Sąd miał jednak na uwadze znaczny nakład pracy pełnomocnika, a także jego wkład w wyjaśnienie sprawy, w szczególności doprowadzenie do poczynienia ustaleń w zakresie uszczerbku na zdrowiu powoda czterokrotnie wyższego niż ustaliła to strona pozwana w postępowaniu likwidacyjnym. Z tego względu Sąd przyznał pełnomocnikowi powoda J. M., na podstawie §2 ust. 1 i 2 cyt. Rozporządzenia, wynagrodzenie w wysokości 1200,- zł stanowiącej podwójną stawkę minimalną w kwocie 600,- zł, ustalonej zgodnie z §6 pkt 3 rozporządzenia od wartości przedmiotu sporu tj. od kwoty 3000,- zł wskazanej w pozwie. W części kosztów, których powódka A. P. nie miała obowiązku uiszczać oraz brakującej zaliczki powoda J. M. poniesionych tymczasowo przez Skarb Państwa tj. części wydatków związanych z opiniami biegłego w kwocie 849,10 zł oraz opłaty sądowej w kwocie 300,- zł, które wyniosły łącznie 1149,10 zł, Sąd nakazał stronie pozwanej uiścić jej na rzecz Skarbu Państwa - Sądu Rejonowego w Kłodzku.