Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 1 października 2014 r.

Sąd Rejonowy w Olsztynie Wydział IX Karny

w składzie:

Przewodniczący: SSR Aneta Żołnowska

Protokolant: stażysta Anna Ostromecka

w obecności oskarżyciela publ. M. W.

po rozpoznaniu w dniu 24 września 2014 r. sprawy

B. S.

s. E. i A. z domu K.

ur. (...) w K.

obwinionego o to, że:

w dniu 13 marca 2014r. będąc właścicielem samochodów M. (...) o nr rej. (...) oraz M. (...) o nr rej. (...) wbrew obowiązkowi nie wskazał na żądanie uprawnionego organu komu powierzył pojazdy do kierowania w oznaczonym czasie

- tj. za wykroczenie z art. 96§3 kw w zw. z art. 78 ust 4 ustawy Prawo o ruchu drogowym,

ORZEKA:

I.  obwinionego B. S. uznaje za winnego popełnienia zarzucanego mu czynu i za to na podstawie art. 96 § 3 kw skazuje go na karę 300,- (trzysta) złotych grzywny;

II.  na podstawie art. 118 § 1 kpw i art. 3 ust. 1 w zw. z art. 21 pkt. 2 ustawy o opłatach w sprawach karnych obciąża obwinionego zryczałtowanymi wydatkami postępowania w kwocie 100,- (sto) złotych i opłatą w kwocie 30,- (trzydzieści) złotych.

Sygn. akt IX W 2127/14

UZASADNIENIE

Obwiniony B. S. prowadzi działalność gospodarczą – Przedsiębiorstwo(...)wykonujące (...). Posiada (...). Zatrudnia kilku kierowców, którzy wykonują (...)na rzecz jego firmy. W styczniu 2014 r. Komisariat Policji w D. w związku z prowadzonym postępowaniem wyjaśniającym skierował do obwinionego wniosek o udostępnienie danych o kierujących, którzy w dniach: 29.11.2013 r. w godz. 08:40-9:20, 11:55-12:30, 02.12.2013 w godz. 11:55-12:30, 03.12.2013 r. w godz. 11:40-12:20 kierowali pojazdami marki M. (...) o nr rej. (...). Z firmy obwinionego w dniu 13.03.2014 r. wpłynęła odpowiedź podpisana nazwiskiem obwinionego w której wskazano, iż firma nie prowadzi ewidencji kierujących pojazdami jakie posiada i nie kontroluje nawet który kierowca danego dnia korzysta z konkretnego pojazdu i nie jest w stanie wskazać kto w dniach wskazanych we wniosku korzystał w wymienionych pojazdów. Wskazano dane kierujących, którzy współpracują z firmą (...) tj. K. S. zam. (...)-(...) M. (...), A. B. zam. (...)-(...) D. ul. (...), T. P. zam. (...)-(...) D., T. 21a oraz L. S. zam. (...)-(...) M. ul. (...).

(dowód: notatka urzędowa k. 6, k. 9, wniosek o udostępnienie danych k. 7, odpowiedź na wniosek o udostępnienie danych k. 8, opinia (...)k. 11-13, wyjaśnienia obwinionego k. 20)

W związku z powyższym B. S. został obwiniony o popełnienie wykroczenia z art. 96 § 3 kw.

Obwiniony nie przyznał siędo popełnienia zarzucanego mu czynu. W toku prowadzonego postępowania zarówno wyjaśniającego jak i sądowego obwiniony wyjaśnił, iż nie ma obowiązku prowadzenia ewidencji kierowców, którzy korzystają z pojazdów należących do jego firmy, co więcej nawet nie kontroluje który kierowca danego dnia korzysta z konkretnego pojazdu. W związku z tym udzielił jedynie informacji z ogólnej bazy danych i wskazał jedynie dane kierujących z którymi zawarł umowy zlecenia i którzy w dniach skazanych we wniosku mogli kierować pojazdami należącymi do firmy obwinionego. Podkreślił, że nie jest mu potrzebna wiedza o tym, kto i kiedy jeździ danym samochodem. Decyzję o tym, kto kieruje którym pojazdem podejmują rano mechanicy. Jego firma posiada aż 25 (...) i nie ma osoby, która prowadziłaby ewidencję kierowców. Kierowca rano ogląda samochód i sprawdza i potem bierze w trasę. Wyjaśnił, iż mechanik miej więcej wie, komu powierzył samochód, ale też nie pamięta kto dokładnie kierował we wskazanych dniach.

Sąd nie dał wiary wyjaśnieniom obwinionego, uznając je za przejaw przyjętej przez niego linii obrony zmierzającej do uniknięcia odpowiedzialności za zarzucane mu wykroczenie oraz do uniknięcia odpowiedzialności przez należących do jego firmy kierujących.

Twierdzenia obwinionego pozostają w sprzeczności z pozostałymi dowodami zgromadzonymi w niniejszym postępowaniu. Ze zgromadzonej w postępowaniu dokumentacji jednoznacznie wynika, iż obwiniony odmówił udzielenia odpowiedzi na skierowane do niego przez Komisariat Policji w D. pytanie przedstawiając argumentację, z którą w ocenie Sądu nie sposób się zgodzić.

Znamieniem warunkującym odpowiedzialność z art. 96 § 3 kw jest niewskazanie na żądanie uprawnionego organu wbrew obowiązkowi, komu został powierzony pojazd do kierowania lub używania w oznaczonym czasie.

Niewskazanie polega na odmowie udzielenia informacji odnośnie osoby, której pojazd został przekazany. Za niewskazanie uznać należy zarówno odpowiedź negatywną jak i zupełne zaniechanie odpowiedzi.

Żądanie wskazania pochodzić winno od uprawnionego organu. Zgodnie ze znowelizowanym w 2010 r. art. 17 § 3 kpw i art. 129 ustawy Prawo o ruchu drogowym straże miejskie (gminne) posiadają uprawnienia oskarżyciela publicznego w sprawach dot. art. 96 § 3 kw, mogą zatem żądać od właściciela lub posiadacza pojazdu wskazania komu powierzyli pojazd do kierowania lub używania w określonym czasie. Zgodnie z orzecznictwem Sądu Najwyższego straży miejskiej przysługują uprawnienia oskarżyciela publicznego w sprawach o wykroczenie z art. 96 § 3 kw jeśli w zakresie swojego działania, w tym w trakcie prowadzonych czynności wyjaśniających ujawniły to wykroczenie i wystąpiły z wnioskiem o ukaranie (por. post. SN z dnia 02.04.2014 r. sygn. akt V KK 378/13). W ostatnich dniach Sąd Najwyższy w sprawie I KZP 16/14 uchwałą siedmiu sędziów z 30.09.2014 r., po raz kolejny uprawnienia oskarżycielskie Straży Miejskiej do kierowania wniosków o ukaranie z art. 96 § 3 kw. Uchwale tej nadano moc zasady prawnej. W uzasadnieniu Uchwały wskazano, iż „(…)nadane strażnikom w art. 129b ust. 3 pkt. 7 upoważnienia do żądania od właściciela lub posiadacza pojazdu wskazania, komu powierzył pojazd do kierowania lub używania w określonym czasie należy postrzegać jako uprawnieni do podejmowania szczególnego rodzaju czynności wyjaśniającej, ukierunkowanej na wykrycie sprawcy wykroczenia drogowego, najczęściej ujawnionego i zarejestrowanego za pomocą odpowiedniego urządzenia technicznego. W przypadku niewskazania przez adresata żądania osoby, której powierzył pojazd , dochodzi do zaistnienia wykroczenia z art. 96 § 3 kw, które straż miejska (gminna) ujawnia właśnie w ramach prowadzonej czynności wyjaśniającej należącej do zakresu jej działania. W konsekwencji dochodzi co spełnienia określonego w art. 17 § 3 kpw warunku nabycia przez straż uprawnia oskarżyciela publicznego w sprawach o wyniesione wykroczenie.”

Mając powyższe na uwadze wina obwinionego nie budzi wątpliwości. Obwiniony B. S. swoim zachowaniem wyczerpał znamiona wykroczenia określonego w art. 96 § 3 kw.

Obwiniony B. S. w dniu 13.03.2014 r. na żądanie uprawnionego organu Komisariatu Policji w D. odmówił wskazania danych osób, które użytkują należące do jego firmy pojazdy twierdząc, iż nie wie kto we wskazanym dniu mógł z pojazdu korzystać. Zatem w dniu 13.03.2014 r. nie udzielił odpowiedzi odnośnie osoby, której powierzył do kierowania lub używania pojazd w dniach wskazanych we wniosku o udostępnienie danych.

Podkreślenia wymaga fakt, iż obwiniony prowadzi firmę zajmującą się (...), na liniach regularnych, należy do niego kilkanaście pojazdów i trudno zatem przyjąć, iż nie dość, że nie wie jaki kierowca danego dnia porusza się którym to jeszcze go to jeszcze jak oświadczył wcale go to nie interesuje. Poza tym praktyka wskazuje, iż kierowcy zwykle poruszają się tymi samymi (...)i są za nie odpowiedzialni zatem udzielenie osoby, która kierowała wskazanym pojazdem w określonym dniu nie powinno stanowić żadnej przeszkody.

W świetle wskazanych wyżej okoliczności Sąd orzekł wobec obwinionego karę grzywny w wysokości 300 złotych. Orzeczona kara, w ocenie Sądu, jest współmierna do stopnia zawinienia obwinionego i społecznej szkodliwości zarzucanego mu czynu i nie może być postrzegana jako rażąco surowa.

Z uwagi na fakt skazania Sąd na podstawie art. 118 § 1 kpw i art. 3 ust. 1 w zw. z art. 21 pkt. 2 ustawy o opłatach w sprawach karnych obciążył obwinionego zryczałtowanymi wydatkami postępowania w kwocie 100 złotych i opłatą w kwocie 30 złotych.